ခ်စ္သူဘာ၀
ျဖစ္ရပ္ ၁
တီတီ…တီတီ…. (တယ္လီဖုန္းသံ)
ေကာင္ေလး ။ ။ ဟလို
ေကာင္မေလး။ ။ တီဗီ ဖြင့္ၾကည့္ ျမန္ျမန္
ေကာင္းေလး ။ ။ ဟုတ္..
ေကာင္မေလး ။ ။ ျမန္ျမန္… ဖြင့္ၿပီးၿပီလား
ေကာင္ေလး ။ ။ အင္း…
ေကာင္မေလး ။ ။ အဲဒီ ေမာ္ဒယ္ဂဲလ္ ဘယ္သူလဲ သိလား
ေကာင္ေလး ။ ။ ေၾသာ္… xxxx ေလ။ xxxx ကားမွာလဲ ပါတယ္ေလ…
ေကာင္မေလး။ ။ သူ လွလား..
ေကာင္ေလး ။ ။ အင္း… လွပါတယ္
ေကာင္မေလး ။ ။ သူ႕ကို ႀကိဳက္လား
ေကာင္ေလး ။ ။ (ဒြတ္ခ.. စၿပီ) အင္း.. ဒီလိုပါပဲ (အတြင္းစိတ္။ သိပ္ႀကိဳက္ အရမ္းခိုက္)
ေကာင္မေလး ။ ။ လွတယ္ဆို ႀကိဳက္ရမွာေပါ့ လာမလိမ္နဲ႕
ေကာင္ေလး ။ ။ အာာ.. မလိမ္ပါဘူး
ေကာင္မေလး ။ ။ ဒါျဖင့္ ႀကိဳက္တယ္ေပါ့
ေကာင္ေလး ။ ။ ဒြတ္ခ ႀကိဳက္တယ္လဲမဟုတ္ မႀကိဳက္ဘူးလဲမဟုတ္ ပံုမွန္ပါပဲ (ႀကိဳက္ယံုမကဘူးေဟ့ အေသရရ အရွင္ရရေလာက္ပဲ 
ေကာင္မေလး ။ ။ အင္း အင္း.. ဒါဆိုလဲ ပီးေရာ… ဂေလာက္(ဖုန္းခ်သံ)
ေကာင္ေလး ။ ။ ဟူးး.. ဘာေတြလဲကြာ….
ျဖစ္ရပ္ ၂
ေကာင္မေလး။ ။ ညေနက် ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အျပင္သြားမယ္ သိလား
ေကာင္ေလး။ ။ ေၾသာ္.. သြားေလ အႀကာႀကီးေတာ့မသြားနဲ႕ေနာ္
ေကာင္မေလး။ ။ အင္း.. သိပ္မၾကာပါဘူး
ည ၁၀ နာရီခန္႕အခ်ိန္… ေကာင္မေလးမွ ဖုန္းဆက္လာ…
ေကာင္မေလး။ ။ ညေနက လိုုက္လဲမလာဘူး သိပ္စိတ္ခ်တယ္ေပါ့…
ေကာင္ေလး။ ။ အာာ.. မဟုတ္ပါဘူး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းသြားမွာ သိေနတာပဲ အေ၀းႀကီးမွ မဟုတ္တာ
ေကာင္မေလး။ ။ အင္းပါ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္မပူဘူးမလား သိပါတယ္
ေကာင္ေလး။ ။ အာ… အဲလိုမဟုတ္….
ဟူးး…. ေနတာက ေက်ာက္တံတား သြားတာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်း နီးနီးေလးကိုဗ်ာ…
ျဖစ္ရပ္ ၃
ဒီေန႕ ေကာင္ေလး သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ စာ အတူလုပ္ရန္ ခ်ိန္းထားပါသည္။ ေကာင္မေလး ထံမွ ခြင့္ျပဳခ်က္ ယူထားၿပီးလဲ ျဖစ္သည္။ စာလုပ္ေနခ်ိန္တြင္ ေကာင္မေလး ထံမွ ဖုန္း၀င္လာသည္။
ေကာင္မေလး။ ။ ေတာ္ၾကာ ရုပ္ရွင္သြားၾကည့္ရေအာင္ဟာ
ေကာင္ေလး။ ။ အန္.. စာလုပ္ေနတယ္ေလ ေျပာထားတာပဲဟာ
ေကာင္မေလး။ ။ သိပါတယ္၊ ဒါမယ့္ အဲဒီကားအရမ္းၾကည့္ခ်င္လို႕ ေနာက္တစ္ပါတ္က် မရွိေတာ့ရင္ ဘယ္လိုလုပ္
ေကာင္ေလး။ ။ အာာ… မရဘူးဟ စာေမးပြဲလဲနီးၿပီ ထြက္လာရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆဲၾကမွာ
ေကာင္မေလး။ ။ တကယ္ေရာ စာလုပ္ေနတာ ဟုတ္ရဲ႕လား (မွားပါတယ္) သူတို႕နဲ႕ေပးေျပာ (ေလသံမာတယ္ဟ)
ေကာင္ေလး။ ။ ဟုတ္.. ဟုတ္
ေကာင္ေလး သူငယ္ခ်င္း။ ။ ဟုတ္ပါတယ္ဟ ငါတို႕ စာလုပ္ေနတာ
ေကာင္မေလး။ ။ ……………. (အသံတိတ္)
ေကာင္ေလး။ ။ ယံုၿပီလား စာလုပ္ေနပါတယ္ဆို
ေကာင္မေလး။ ။ ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ မသြားဘူး ဆိုပါေတာ့ (ဒြတ္ခ စိတ္ႀကီးပဲ)
ေကာင္ေလး။ ။ ကဲပါ ဒီလိုလုပ္ ညေနပြဲ သြားမယ္ေနာ္ အိုေကလား
ေကာင္မေလး။ ။ ဟင့္အင္း သြားဘူး ညေနလူမ်ားတယ္
ေကာင္ေလး။ ။ …………….. (ညေနလူမ်ားမယ္တဲ့ ႀကိဳသိေနေတာ့တာပဲ နတ္မ်က္စိမ်ားရေနလားမသိ)
ေကာင္မေလး။ ။ ခ်စ္သူအတြက္ဆို ဒါေလးေတာင္ မလုပ္ေပးဘူး (ဘုရားေရ)
ေကာင္ေလး သူငယ္ခ်င္း။ ။ ကဲပါ သြားလိုက္ပါကြာ ညက်မွ ဘာေတြ အေရးႀကီးတယ္ဆိုတာ ဖုန္းဆက္ေပးလိုက္မယ္္ (ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းလိုက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း 
ေကာင္ေလး။ ။ အိုေက အိုေက ဒါဆိုလဲ သြားမယ္ေလ လာႀကိဳရမလား
ေကာင္မေလး။ ။ ေတာ္ပါ အပိုေတြလုပ္မေနနဲ႕ မၾကည့္ခ်င္လဲ ေနေတာ့ လာမဖားနဲ႕ ပံုမွန္ဆက္ဆံ
ေကာင္ေလး။ ။ (ဟူး..ငါပဲမွားတာပါ) မဟုတ္ရပါဘူးကြာ တကယ္ၾကည့္ခ်င္တာပါ လာေခၚလိုက္မယ္ေနာ္
ေကာင္မေလး။ ။ အင္း.. ဒါဆိုလဲ ၿပီးေရာ လာမေခၚနဲ႕ေတာ့ xxxxx မွာေစာင့္ေန ထြက္လာခဲ့မယ္
ေကာင္ေလး။ ။ အမိန္႕ေတာ္ျမတ္ အတိုင္းပါ
ဟုတ္ကဲ့ အားလံုးအဆင္ေျပသြားၿပီလို႕ ထင္ေနပါသလား ဆက္ရန္ က်န္ပါေသးတယ္။ ေကာင္းေလး ခ်ိန္းထားတဲ့ေနရာမွာ ေစာင့္ေနၿပီး ရုပ္ရွင္ျပဖို႕ အခ်ိန္ တေျဖးေျဖး နီးလာပါၿပီ။ ေကာင္မေလးကေတာ့ ေပၚမလာေသးပါ။
ေကာင္ေလး။ ။ ဟလို… ဘယ္နားေရာက္ၿပီလဲ
ေကာင္မေလး။ ။ အင္း.. အိမ္မွာပဲ ရွိေသးတယ္
ေကာင္ေလး။ ။ (လုပ္ပီကြာ..) ဘာျဖစ္လို႕လဲ အိမ္က ထြက္လို႕မရလို႕လား
ေကာင္မေလး။ ။ မဟုတ္ပါဘူး ခုနက ဖုန္းခ်ၿပီးေတာ့ေလ ဗိုက္ထဲေအာင့္လာလို႕ အဲဒါ ပိုဆိုးလာမွာ စုိးလို႕
ေကာင္ေလး။ ။ ဟုတ္လား ဒါဆိုလဲ ဖုန္းဆက္လိုက္ေရာပါ့ကြာ (ဟူးးး.. စိတ္ညစ္တယ္ သက္သက္လုပ္တာ)
ေကာင္မေလး။ ။ အင္း.. သက္သာမလားလို႕ ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ ဟီးဟီးး
ေကာင္ေလး။ ။ ဒါဆို မၾကည့္ေတာ့ဘူးေပါ့
ေကာင္မေလး။ ။ အင္း… ဗိုက္ေအာင့္ေနလို႕ စိတ္ဆိုးနဲ႕ေနာ္ kiss kiss
ေကာင္းေလး။ ။ (လုပ္ထားေဟ့…) ဟုတ္ဟုတ္ မဆိုးပါဘူး။ ခဏေလာက္ အိပ္လိုက္ပါလား သက္သာသြားေအာင္ေလ တာ့တာေနာ္
အထက္ပါျဖစ္ရပ္မ်ားျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ တစ္ပါတ္အၾကာ ေကာင္းေလး သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ စာစုလုပ္ေနခ်ိန္တြင္…
ေကာင္မေလး။ ။ ဟလို ဘယ္ေရာက္ေနလဲ ရုပ္ရွင္သြားၾကည့္ရေအာင္ကြာ @#$%&(^%$@#$……………….
ေကာင္ေလး။ ။ ……………………………………………
မိုးေဟကို လိင္ အင္တာနက္
ဟဲဟဲ… ပို႕စ္ ေခါင္းစဥ္ကို ၾကည့္ၿပီး ဘာလဲလို႕မေတြးလိုက္ပါနဲ႕။ စပ္မိစပ္ရာ ဘေလာ့ဂ္က keywords ေတြပါ။ ဒီေန႕ ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ လာလည္သူ စာရင္းကို ၾကည့္မိတယ္။ January လ စာရင္းမွာ အမ်ားဆံုးေန႕က ၁၆၁ အနည္းဆံုးက ၃၂ ပွ်မ္းမွ်ဆိုရင္ တစ္ရက္ကို ၅၀ ပါတ္ခ်ာလည္ ဆိုေတာ့ လာလည္သူ အနည္းငယ္က်သြားတယ္ ေပါ့ဗ်ာ။ ဒါနဲ႕ Top Traffic Sources ကို ဆက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ Direct ၀င္ၾကည့္သူက နံပါတ္တစ္ျဖစ္ၿပီး Referring Sites ေတြကေတာ့ ၁။ ေမာင္မ်ိဳး ၂။ ေတာေက်ာာင္းဆရာ ၃။ ေလးမ တို႕ျဖစ္ၾကတယ္။ စိတ္၀င္စားဖို႕ ေကာင္းတာက ဂူဂယ္မွာ ရွာၿပီး စပ္မိကို ေရာက္လာၾကသူေတြပါ။ ပို႕စ္ေခါင္းစဥ္ေပးထားသလိုပဲ မိုးေဟကို ၊ လိင္ ၊ အင္တာနက္ ၊ ကဗ်ာမ်ား ၊ စပ္မိစပ္ရာ ၊ ဆိုတဲ့ စကားလံုး keywords ေတြကိုရွာရင္းနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘေလာ့ဂ္ကို ေရာက္လာၾကတယ္ခင္ဗ်။ Search Engine က တဆင့္ ေရာက္လာၾကသူေတြက ၂၆.၀၈% နဲ႕ ဒုတိယ ေနရာမွာ ရွိေနတယ္ဆိုေတာ့ အဲဒီ ကီးေ၀ါ့ေတြကို အေတာ္လူႀကိဳက္မ်ားပါလား လို႕ သေဘာေပါက္မိတယ္ 
ေမာင္ခြန္းခ်ိဳ ႏွင့္ တီဗီဂိမ္းဆိုင္
ေမာင္ခြန္းခ်ိဳ ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္း တသိုက္သည္ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္တြင္ ဘဝ၏ တဆစ္ခ်ိဳးဟု ထိုထိုလူတို႔ ေခၚဆို သမုတ္အပ္ေသာ ဒႆမတန္း စာေမးပြဲအား ေအာင္ျမင္ၿပီးေျမာက္ ၾကေလသည္။ ေအာင္ျမင္ၿပီးေနာက္ ေ႐ွးေ႐ွး အထက္ေက်ာ္ကာရီမွ လူပုဂၢိဳလ္တို႔၏ အစဥ္အလာအတိုင္း တကၠသီလာ ျမကြ်န္းသာသို႔ သြားလို ၏။ သို႔ေသာ္ မသြားႏိုင္။ သူတို႔ အလွည့္က်ရန္ ႏွစ္ႏွစ္နီးပါး ေစာင့္ဆိုင္းရပါမည္။ ဤႏွစ္ႏွစ္နီးပါး အခ်ိန္ကာလ အား မည္သို႔ ေက်ာ္ျဖတ္ရပါမည္နည္း။ သူငယ္ခ်င္းတသိုက္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ တို႔တြင္ တြင္တြင္ထိုင္၍ ေခါင္းခ်င္း႐ိုက္ၾက၏။ မည္သည့္အေျဖမွ မထြက္။ လက္ဖက္ရည္ဖိုး ေဆးလိပ္ဖိုး တို႔သာ အေတာ္ကုန္ေသာ ဟူ၏။ ထိုမွ်ျဖင့္ မေက်နပ္ႏိုင္။ ယမကာဆိုင္ ထိုင္ေသာအခါ တြင္လည္း ေဆြးေႏြး ၾကျပန္၏။ ပီဘိ အရက္သမားႀကီး ေတြအလား အရက္ခြက္အား ဆကာဆကာ တိုင္ပင္ၾကျပန္၏။ ေနာက္ဆံုးတြင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း တစ္ခုအား စုေပါင္းလုပ္ကိုင္ ၾကရန္ အေျဖထြက္လာ၏။ သို႔ေသာ္ ေနပါဦး။ မည္သည့္လုပ္ငန္းကို လုပ္ကိုင္ၾကမည္နည္း။ တေယာက္က ဟန္က်မည္ထင္သည္ကို တေယာက္က ဟန္မရ ဟု ျမင္၏။ တေယာက္က တင္ျပေသာ အလုပ္အား တေယာက္က ကန္႔ကြက္၏။ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ အေျဖမထြက္။ ဂြက်လ်က္သာ ေန၏။ ေနာက္ဆံုးတြင္မွ အမ်ားသေဘာႏွင့္ ကိုက္ညီေသာ အေျဖတစ္ခု ထြက္လာ၏။ တီဗီဂိမ္းဆိုင္ ဖြင့္ရန္တည္း။
ဤေနရာတြင္ ေမာင္ခြန္းခ်ိဳ ႏွင့္တကြ သူငယ္ခ်င္းတသိုက္အား အနည္းငယ္ မိတ္ဆက္လို၏။ ေမာင္ခြန္းခ်ိဳကား စာေပသမားတည္း။ အေထြေထြ အထူးထူးေသာ က်မ္းႀကီးက်မ္းငယ္ မွအစျပဳ၍ မဂၢဇင္း စာအုပ္မ်ားအဆံုး မျပတ္တမ္း ဖတ္႐ႈေလ့လာ၏။ မ်က္မွန္ထူထူ၊ ဆံပင္႐ွည္႐ွည္ပြပြ၊ ပိန္ကိုင္းကိုင္း ႏွင့္ ကဗ်ာဆရာဂိုက္ ဖမ္းေနသူ ျဖစ္၏။ အေၾကာင္းအရာ အေတာ္မ်ားမ်ားကို စပ္စပ္စပ္စပ္ သိ၏။ သို႔ေသာ္ မည္သည့္ အရာကိုမွ် ေျခေျချမစ္ျမစ္ မသိ။ မည္သည့္အလုပ္ကို မွလည္း လုပ္ရန္ စိတ္မဝင္စား။ အေၾကာင္းျပခ်က္ ကား စာေပဖတ္႐ႈေလ့လာ ေနရသျဖင့္ အခ်ိန္မ႐ွိ ဟူသတတ္။ အာဂ ေမာင္ခြန္းခ်ိဳတည္း။
ေမာင္သၾကၤန္ ကား သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္း ကို ခံုမင္ေသာသူ တေယာက္ျဖစ္၏။ ေဟးလားဝါးလား ေနရသည္ကို ေပ်ာ္၏။ မိဘလက္ငုပ္လက္ရင္း ကုန္သြယ္စီးပြား ကိုလည္း စိတ္မဝင္စား။ မည္သည့္အရာ ကို စိတ္ဝင္စားမွန္းလဲမသိ။ ပုဂံမင္းအေၾကာင္း က်မ္းဂန္တြင္ ပါသည့္အတိုင္းဆိုရေသာ္ ေလြ႔ေလြ႔ရမ္းရမ္း ေပးကမ္းစြန္႔ၾကဲ တတ္၏။ ဤမွ်ျဖင့္ပင္ ေမာင္သၾကၤန္အေၾကာင္း ေတာ္ေလာက္ၿပီ။
ေမာင္ေက်ာ္စိုး ႏွင့္ ေမာင္ေကာင္းဟန္ တို႔ကား အထက္ပါ ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္ ႏွစ္ဦး ႏွင့္ ႏိႈင္းစာေသာ္ ထၾကြ ဝိရိယ ႐ွိသူမ်ားျဖစ္၏။ ေမာင္ေက်ာ္စိုးကား အလုပ္တစ္ခုကို စနစ္တက် ေသခ်ာက်နစြာ လုပ္လို၏။ ေမာင္ေကာင္းဟန္ ကား လူ႔ဘဝကို စာရင္းဇယား ဆြဲသကဲ့သို႔ ႏွစ္ကာလ အပိုင္းအျခား ႏွင့္ သတ္မွတ္ ထားသူျဖစ္၏။ သူ႔မူသူ႔ဟန္ ႏွင့္ ေနတတ္၏။ ဤမွ်ျဖင့္ပင္ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္း ရပ္ဦးမည္။
ေနာက္ဆံုးတေယာက္ ျဖစ္ေသာ ေမာင္ျပည့္ၿဖိဳးကား တမူထူး၏။ တဇြတ္ထိုး လုပ္တတ္ေသာဥာဥ္ ႐ွိ၏။ စိတ္ေနာက္သို႔ ကိုယ္ပါလြန္း၏။ အိမ္မွ မၾကာမၾကာဆင္း၏။ အေပါင္းအသင္း မင္၏။ ကြန္ျပဴတာအား ကြ်မ္းက်င္ႏိုင္နင္းသူလဲ ျဖစ္၏။ ဤမွ်ျဖင့္ပင္ ေမာင္ျပည့္ၿဖိဳး အေၾကာင္း တန္ဦးမည္။
ထိုထိုဤဤ ၾကန္အင္လကၡဏာ တို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ သူငယ္ခ်င္းတသိုက္သည္ တီဗီဂိမ္းဆိုင္ ဖြင့္ရန္ အၿပီးသတ္ သေဘာတူညီ ၾကေလသည္။ တကယ္ လုပ္ငန္းစမည္ ျပဳေသာအခါ ေမာင္ခြန္းခ်ိဳ မပါဝင္ျဖစ္။ လိုအပ္သည္မ်ားကို ကူညီမည္ ဟုဆိုကာ က်န္ရစ္၏။ ေမာင္သၾကၤန္၊ေမာင္ေက်ာ္စိုး ႏွင့္ ေမာင္ေကာင္းဟန္ တို႔သံုးဦးသာ ေငြရင္းစိုက္ထုတ္၍ ဆိုင္ဖြင့္ရန္ ျပင္ဆင္ၾက၏။ ေမာင္ျပည့္ၿဖိဳး ကား ဆိုင္မန္ေနဂ်ာ လုပ္ခ်ိမ့္မည္။ ေမာင္ခြန္းခ်ိဳက ဝိုင္းေပးဝန္းေပးမည္။ ေကာင္းေလစြ၊ ေကာင္းေလစြ။ ဆိုင္ခန္း ႐ွာပံုေတာ္ ဖြင့္ၾက၏။ ၂၂လမ္း အလယ္လမ္းတြင္ ပထမထပ္ အခန္းတခန္း အား ငွားရမ္း ရ႐ွိသည္။ ဟန္က်ၿပီ။ ဆိုင္အမည္ မေပးရေသး။ ဤတြင္ ေမာင္ခြန္းခ်ိဳက ဆိုင္အမည္ကို "Sunday" ဟု ေပး၍ တနဂၤေႏြေန႔ တြင္ စတင္ဖြင့္လွစ္ရန္ အၾကံေပး၏။ ေခၚရလြယ္ကူသည္ ဟု အေၾကာင္းျပ၏။ အမွန္က ဘာမွမဟုတ္။ ထိုစဥ္က ေခတ္စားေနေသာ "Micheal learns to rock" ၏ သီခ်င္း "Someday" ႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္ "Sunday" ဟု ေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္၏။ ထိုသို႔ ဆိုင္အမည္အား လွပေသသပ္စြာ ကင္ပြန္းတပ္ၿပီး သကာလ ဆိုင္တြင္ စံပယ္ရန္ ဘုရား႐ုပ္ပြားေတာ္ တစ္ဆူအား ကန္ေတာ္ကေလး ႐ွိ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွ ပင့္လွဴပူေဇာ္ ျပန္ေလသည္။ ဆိုင္ဖြင့္ရန္ အသင့္ျဖစ္ၿပီ။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ မိုးဥတု၏ တခုေသာ တနဂၤေႏြေန႔၌ ဆိုင္ကို စတင္ ဖြင့္လွစ္ၾကေလ သတည္း။
ထိုေန႔ကား မဂၤလာ အေပါင္း ခေညာင္းေသာေန႔ ျဖစ္၏။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ ႏွယ္ႏွယ္မဟုတ္။ "Sunday" ဟု ေခၚတြင္ သမုတ္အပ္ေသာ တီဗီဂိမ္းဆိုင္ ဖြင့္ေသာေန႔ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း။ တခ်ိန္တြင္ Sunday ဟူေသာ အမည္နာမ ႏွင့္ပင္ ႏိုင္ငံတကာတြင္ ေဖ်ာ္ေျဖေရး လုပ္ငန္းႀကီး တစ္ခု ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္လာ ခ်ိမ့္မည္။ မျဖစ္ဟု မည္သူ ေျပာႏိုင္အံ့နည္း။ ထိုသို႔ စိတ္ကူးယဥ္ၾက ၿပီးသကာလ ဆိုင္ကို စတင္ ဖြင့္လွစ္ၾက၏။ တီဗီဂိမ္းစက္ ႐ွစ္လံုး ကား လာေရာက္ေဆာ့ကစားမည့္ ကေလးသူငယ္ လူႀကီးလူငယ္ အေပါင္းတို႔အား ငံ့လင့္၏။ ၾကာၾကာ မငံ့လင့္ရပါ။ ဖြင့္ၿပီး တစ္နာရီ အတြင္း စက္ငါးလံုးခန္႔ လူျပည့္သြား၏။ ဟန္က်ေခ်ၿပီ။ သို႔ရာတြင္ ေနပါဦး။ ေဆာ့ေနသူမ်ားကို ေသခ်ာၾကည့္ပါဦး။ ဆိုင္ဝင္ေပါက္ ႏွင့္ အနီးဆံုး ျဖစ္ေသာ စက္တြင္ တင္ပ်ဥ္ေခြလ်က္ အက်အန ထိုင္ေဆာ့ ေနသူကား ေမာင္ခြန္းခ်ိဳတည္း။ ကိုယ္ကာယ ၾကံဳလွီသျဖင့္ အျပင္အပတြင္ ေဘာလံုးမကန္ ရသည္ကို အတိုးခ်သေလာ မေျပာတတ္။ သည္းႀကီးမည္းႀကီး တီဗီဂိမ္း ျဖင့္ ေဘာလံုးကန္ေန၏။ ေမာင္ေအးလြင္ ကား သိုင္းဝတၳဳမ်ားကို အရည္ႀကိဳေသာက္ထား သူျဖစ္၏။ သို႔ေၾကာင့္ေလာ မေျပာတတ္။ တီဗီဂိမ္း ျဖင့္ သည္းႀကီးမည္းႀကီး ဓားသိုင္းကစား ေန၏။ ေနာက္စက္မ်ားတြင္လည္း ေမာင္ခြန္းခ်ိဳတို႔ သူငယ္ခ်င္း တသိုက္၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ဂိမ္းေခြအမ်ိဳးမ်ိဳး တို႔ကို အားပါးတရ ကစားေနၾက၏။ တကယ္ ပိုက္ဆံေပး၍ ေဆာ့မည့္ ကေလးမ်ား လာေသာအခါမွ မထခ်င္ထခ်င္ ႏွင့္ ထေပးၾကေသာ ဟူ၏။ ေခါင္းမာသူ တခ်ိဳ႕ကား မသိဟန္ေဆာင္ေန၏။ ဆိုင္႐ွင္ ေမာင္သၾကၤန္ကား ခပ္ေပါ႔ေပါ႔ ခပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ သမားမို႔ မေထာင္းတာ။ ေမာင္ေက်ာ္စိုး ႏွင့္ ေမာင္ေကာင္းဟန္ ကား ဆူလိုလွၿပီ။ မဆူသာ။ လူႏိုင္သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း။ မတတ္ႏိုင္။ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနရ ပါသည္။
ဆိုင္ဖြင့္ၿပီး တစ္လအတြင္း Sunday ကား ေမာင္ခြန္းခ်ိဳတို႔ သူငယ္ခ်င္း တသိုက္၏ စတည္းခ်ရာ ျဖစ္လာ၏။ မနက္ပိုင္းတြင္သာ လူအတန္ငယ္ ရွင္း၏။ အျခားေၾကာင့္ မဟုတ္ပါ။ ေစာေစာ မႏိုးၾက ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ေန႔လယ္ပိုင္း မွစ၍ တရုန္း႐ုန္းႏွင့္ ေသာင္းက်န္းလိုက္ ၾကသည္မွာ ညဆယ္နာရီ တိုင္ေသာဟူ၏။ ေမာင္ခြန္းခ်ိဳကား ဆိုင္စဖြင့္ေသာေန႔ ကတည္းက အိမ္တြင္မကပ္ၿပီ။ ေန႔လယ္ပိုင္းတြင္ မွန္မွန္လာ၏။ ေရာက္သည္ႏွင့္ ဂိမ္းထိုင္ေဆာ့သည္မွာ ညေနတိုင္ေတာ့သည္။ ညေန သံုးနာရီ ခန္႔တြင္ ဆိုင္႐ွိေသာ တိုက္ေ႐ွ႕ လမ္းေဘး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွ လက္ဖက္ရည္၊ စီးကရက္ တို႔ကို မွာယူ ဘုန္းေပး၏။ သူ႔နည္းတူ မွာယူထားေသာ လက္ဖက္ရည္ခြက္ ေကာ္ဖီခြက္ တို႔လည္း အပံုအပင္ ျဖစ္၏။ ႐ွင္းသူလဲ ႐ွင္းၾက၏။ မ႐ွင္းသူလဲ မ႐ွင္း။ ဆိုင္စာရင္းထဲ ထည့္လိုက္ေသာ ဟူ၏။ လြန္စြာ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ရာေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားတည္း။ ေမာင္ေအးလြင္ကား မအူကုန္းတြင္ ေန၏။ ဆိုင္သို႔ ေန႔တိုင္းလိုလို လာ၏။ ည တစ္ခ်က္တီး မွ ျပန္၏။ ထိုအခ်ိန္ ျပန္ရန္ လိုင္းကား အဘယ္မွာ ႐ွိေတာ့အံ့နည္း။ ကိစၥမ႐ွိပါ။ ဆိုက္ကား ႏွစ္ဆင့္ စီး၍ ျပန္ပါသည္။ ဆိုင္႐ွင္ ေမာင္သၾကၤန္၊ ေမာင္ေကာင္းဟန္ တို႔ပင္ သူတို႔ေလာက္ မေနႏို္င္။ က်လဲက်တဲ့ လူေတြ။ ဆိုင္မန္ေနဂ်ာ ေမာင္ျပည့္ၿဖိဳးကား မနက္ေစာေစာ ထေလ့မ႐ွိ။ ည ႏွစ္နာရီ သံုးနာရီထိ ဂိမ္းေဆာ့ရသည္ ျဖစ္ရာ အဘယ္မွာလွ်င္ ေစာေစာထႏိုင္ အံ့နည္း။ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ အထိ ဂိမ္းထို္င္ေဆာ့ ရေခ်မည္ေလာ ဟု အျပစ္တင္ မေစာေစလိုပါ။ မည္သည့္ ဂိမ္းက မည္သို႔ ေကာင္းသည္ကို လာေရာက္ေဆာ့ကစားသည့္ ပရိသတ္အား ႐ွင္းလင္းေျပာျပ ေစႏိုင္ျခင္း အလို႔ငွာ ေဆာ့ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဆိုင္႐ွိ စာရင္းအင္း တို႔ကို ျပဳစုသည့္အခါ ျပဳစုသည္။ မျပဳစု သည့္အခါ မျပဳစု။ ဆိုင္႐ွင္ ေမာင္သၾကၤန္၊ ေမာင္ေက်ာ္စိုး ႏွင့္ ေမာင္ေကာင္းဟန္ ကား ေမာင္ျပည့္ၿဖိဳး အား ဆူလိုလွ၏။ မဆူႏိုင္။ လူႏိုင္ျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္တည္း။ ည ႐ွစ္နာရီ ထိုးသည္ႏွင့္ ေမာင္ျပည့္ျဖိဳး ဝရန္တာ သို႔ေရာက္၏။ ဝရန္တာတြင္ တင္ပါးလႊဲ ထိုင္၏။ သူမို႔ မေၾကာက္မ႐ြံ႕။ မည္သူတို႔ကို ေမွ်ာ္သနည္း။ လာေရာက္ေဆာ့ကစားမည့္ ဧည့္ပရိသတ္ တို႔ကိုေလာ။ မဟုတ္ပါ။ ဆိုင္ေ႐ွ႕တိုက္တြင္ ဖြင့္လွစ္ထားေသာ ဗီဒီယိုဆိုင္ သို႔ လာေရာက္ၾကမည့္ ေကာင္မေလး မ်ားကို ျဖစ္ပါသည္။ ညဆယ္နာရီ ခန္႔တြင္ ဆိုင္ပိတ္၏။ ဂိမ္းစက္မ်ားကို အနားေပးရေတာ့မည္။ ေနပါဦး၊ ေနပါဦး။ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ဆက္ေဆာ့ၾကဦးမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ဂိမ္းစက္မ်ားကား အနားမရၾက႐ွာ။ လူဆိုလွ်င္ ညည္းညဴၾကမည္ ဧကန္ျဖစ္၏။
ထိုသို႔ ဆိုင္ဖြင့္ေနရင္း ႏွင့္ပင္ တ႐ုတ္ ႏွစ္သစ္ကူး သို႔ ေရာက္လာသည္။ ဆိုင္႐ွင္ ေမာင္သၾကၤန္ ႏွင့္ ေမာင္ေက်ာ္စိုးကား တ႐ုတ္လူမ်ိဳး မ်ားတည္း။ ႏွစ္ကူးတည္းဟူေသာ အခါသမယ ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး သကာလ ဖဲ႐ိုက္ပြဲႀကီး ကို ဝွဲခ်ီး က်င္းပ ၾကျပန္သည္။ ေမာင္ေက်ာ္စိုး၊ ေမာင္ေကာင္းဟန္ ႏွင့္ ေမာင္ခြန္းခ်ိဳ ကား အထက္တန္းေက်ာင္းသား ဘဝကတည္းက ဖဲ႐ိုက္ဖက္မ်ားတည္း။ ဖဲ႐ိုက္ရင္းႏွင့္ လိေမၼာ္ျဖဴ တည္းဟူေသာ ေပါင္းခံရည္ အား မျပတ္ဘုန္းေပးၾက၏။ ထိုသို႔ ဖဲ႐ိုက္လိုက္ၾက သည္မွာ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ အေတာမသတ္ၿပီ။ ႏွစ္ကူးၿပီး လေပါက္သည္အထိ ႐ိုက္ၾကသတည္း။ ၿပီးၿပီေလာ။ မၿပီးေသးပါ။ တ႐ုတ္ႏွစ္ကူး ၿပီးလွ်င္ ျမန္မာႏွစ္ကူး ေရာက္လာ ျပန္ပါသည္။ ေမာင္ခြန္းခ်ိဳ ႏွင့္ ေမာင္ေအးလြင္ ဦးေဆာင္၍ ဂ်စ္ကားတစ္စီး ကို ငွား၏။ ဒ႐ိုင္ဘာ၊ စပယ္ယာ တို႔ႏွင့္တကြ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အားလံုး ဆိုင္တြင္ပင္ စတည္းခ် ၾကပါသည္။ ေသာက္လိုက္ၾကသည့္ အရက္ကား ေန႔မီး ညမီး ဆက္ေတာ့သည္။ သၾကၤန္ၿပီးေသာ္ Sunday ကား တီဗီဂိမ္း ဆိုင္ႏွင့္မတူ။ သာလာယံ ဇရပ္ကဲ့သို႔ ဗြက္ေပါက္ က်န္ရစ္၏။
ထိုသို႔ ေမာင္ခြန္းခ်ိဳ တို႔တသိုက္ တ႐ုန္း႐ုန္း လုပ္ေနသည္ကို အိမ္႐ွင္ ကိုဝင္း႐ွိန္ ကား ၾကည့္မရေခ်ၿပီ။ သို႔ေသာ္ တစ္ႏွစ္စာ ငွားရမ္းၿပီး ျဖစ္ေန၏။ ကိုဝင္း႐ွိန္ ကား လူပ်ိဳႀကီး ျဖစ္၏။ ညစ္ကတ္ကတ္ ႏိုင္ေသာသူ လည္းျဖစ္၏။ ဆိုင္စဖြင့္ေသာ ေန႔ကတည္းက ဆိုင္မန္ေနဂ်ာ ေမာင္ျပည့္ၿဖိဳး ႏွင့္ ကေတာက္ကဆ ျဖစ္ေသာ အႀကိမ္ မနည္းၿပီ။ ခ်ိတ္ခ်ိတ္ခ်င္း ခ်ိတ္မိၾကၿပီ။ တစ္ရက္တြင္ ေမာင္ျပည့္ၿဖိဳး ခရီးယာယီ ထြက္သြား၏။ ဆိုင္သို႔ ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ဆိုင္တံခါးအား ေသာ့အသစ္ျဖင့္ ေျပာင္းလဲ ခတ္ထားသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ဆိုင္အေပၚထပ္ အခန္းတြင္ပင္ ေနထိုင္ေသာ ကိုဝင္း႐ွိန္ အား ေသာ့တက္ေတာင္း၏။ ကိုဝင္း႐ွိန္ မ႐ွိ။ နဂိုကပင္ စိတ္တိုလြယ္ေသာ ေမာင္ျပည့္ျဖိဳး သည္းမခံႏိုင္ၿပီ။ ေသာ့ကို ခ်ိဳးဖ်က္ဝင္လိုက္သည္။ ထိုအခ်ိန္မွ စ၍ ေမာင္ျပည့္ၿဖိဳး အေပၚ ကိုဝင္း႐ွိန္ ကမာၻမေၾကၿပီ။ ခ်က္ေကာင္းကို ေစာင့္၏။ ၾကာၾကာ မေစာင့္ရ။ တစ္ရက္ေသာ္ ဆိုင္ပိတ္ၿပီးသကာလ ေမာင္ခြန္းခ်ိဳ တို႔တသိုက္ အရက္ဝိုင္း ဖြဲ႔ၾကေလသည္။ စကားေျပာသံ ရယ္ေမာသံ တို႔ကား ကိုဝင္း႐ွိန္ ႐ွိရာ အေပၚထပ္ တိုင္ လွ်ံတက္၏။ အခ်က္ရၿပီ။ ကိုဝင္း႐ွိန္ ဘာမွမေျပာ။ ရပ္ကြက္လူႀကီး မ်ားအား သြားေခၚ၏။ ေမာင္ခြန္းခ်ိဳ တို႔တသိုက္ ဆူပူေအာ္ဟစ္ ေသာင္းက်န္းေနၾက ပါသည္ဟု အေၾကာင္းျပ၏။ မိမိ ႏွင့္တကြ သူငယ္ခ်င္း မ်ားအား ထိုသို႔ စြပ္စြဲသည္ကို ေမာင္ေက်ာ္စိုး မခံႏိုင္။ အျပန္အလွန္ စကားမ်ားၾက ေလသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ တစ္ႏွစ္ အိမ္ငွား စာခ်ဳပ္အား ကိုးလျဖင့္ အၿပီးသတ္ရန္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾက ေတာ့သည္။
သို႔ျဖင့္ ေမာင္သၾကၤန္၊ ေမာင္ေက်ာ္စိုး ႏွင့္ ေမာင္ေကာင္းဟန္ တို႔ အိမ္ခန္း ႐ွာၾကျပန္၏။ သည္တႀကိမ္ တြင္ေတာ့ ကန္ေတာ္ကေလး ဘက္႐ွိ လမ္းတစ္လမ္း သို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ခဲ့ၾကေလသည္။ ထိုလမ္းကေလး ကား ၂၂လမ္း ေလာက္ လူ စည္စည္ကားကား မ႐ွိ။ လူမလာ။ အနည္းငယ္လဲ ေခ်ာင္က်ေသာ လမ္းကေလး ျဖစ္၏။ ထိုေနရာတြင္ ေျခာက္လခန္႔ ဖြင့္ၾက၏။ အေျခအေနမဟန္။ ေနာက္ဆံုး ဆိုင္ကို ပိတ္သိမ္းရန္ ဆံုးျဖတ္ လိုက္ရေလသည္။ ထိုသို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီးသကာလ ဆိုင္႐ွိ ပစၥည္းမ်ားအား ျမတ္စြာဘုရား ဓာတ္ေတာ္ေမြေတာ္ မ်ားကို အျပည္ျပည္ေထာင္ မင္းတို႔ ညီမွ်စြာ ခြဲယူေတာ္ မူသကဲ့သို႔ ခြဲယူၾက၏။ စီဒီ ထည့္၍ ေဆာ့ရေသာ အေကာင္းဆံုး ဂိမ္းစက္ကား တစ္လံုးသာ ႐ွိ၏။ ထို ဂိမ္းစက္ ကိုမူ ပိုက္ဆံပြတ္၍ ကံထူး႐ွင္ ေ႐ြးခ်ယ္ၾကေလသည္။ စက္ကား တန္ေၾကး ျမင့္ေသာေၾကာင့္ သံုးေယာက္စလံုးက လိုခ်င္ၾက၏။ ဘူႀကီးပြတ္၏။ ေမာင္ေကာင္းဟန္ကားမျဖစ္။ ေမာင္သၾကၤန္ကား ေျခာက္ေပါက္ရ၏။ မဆိုး။ သို႔ေသာ္ ေမာင္ေက်ာ္စိုးကား ခုနစ္ေပါက္ ျဖစ္သြားသတည္း။ ေမာင္သၾကၤန္ မိမိကံကို အေတာ္ စိတ္ပ်က္သြားေသာ ဟူ၏။ စာရင္းခ်ဳပ္၍ သတၳဳခ်ၾကည့္ ေလေသာ္ တေယာက္လွ်င္ အနည္းငယ္စီမွ် အ႐ႈံးေပၚ ၾက၏။ ေမာင္ေကာင္းဟန္ ကား ဤလူစုျဖင့္ မည္သည့္ အလုပ္ကိုမွ် တြဲ၍ မလုပ္ေတာ့ၿပီ ဟူေသာ ႀကီးစြာေသာ သႏၷိဌာန္ ကိုခ်၏။ ေမာင္ေက်ာ္စိုးလဲ စိတ္အေတာ္ပ်က္သြား ေသာဟူ၏။ Sunday ကား တစ္ႏွစ္ ႏွင့္ သံုးလ သာ ခံသည္။ နိဌိတံ ရ႐ွာေလသည္။ ေမာင္ခြန္းခ်ိဳ ၏ စိတ္ကူးစိတ္သန္း တို႔ကား နိဌိမတံ။ တေန႔ေန႔တြင္ မိမိ ႏွင့္ မိမိ သူငယ္ခ်င္းမ်ား တစံုတရာ ကို ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ လုပ္ႏို္င္မည္ ဟု စိတ္ကူးယဥ္တုန္း ျဖစ္၏။ ဤဘဒၵ ကမာၻ တြင္လား၊ ဤကမာၻ၏ အျခားအပ တြင္လားေတာ့ မေျပာတတ္။ ေမာင္ခြန္းခ်ိဳ ၏ စိတ္ကူးစိတ္သန္း မ်ား ထေျမာက္ပါေစ သတည္း ။ ။
ခြန္းညိဳ
(ဆရာႀကီး သိပၸံေမာင္ဝ ၏ ေရးသားဟန္အတိုင္း အတုယူေရးသား ပါသည္။)
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://smsy.mmwordpress.com/?feed=rss2. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.
