ဆရာျဖစ္သြားေသာ တပည့္မ်ား
ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းေတြထြက္ေတာ့ ဂုဏ္ထူးႏွစ္ခုပဲပါတယ္။ အမွတ္စာရင္းမရေသးတဲ့အခ်ိန္ထိ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ မေက်နပ္ဘူး။ ၾကိဳးစားခဲ့ပါလ်က္နဲ႔ ဂုဏ္ထူးႏွစ္ခုပဲပါတာကို ေဒါသေတြထြက္ေနတယ္။ အမွတ္စာရင္းေတာင္းလို႔ ရလာေတာ့မွ အရမ္းေပ်ာ္သြားတယ္။ သိပ္တက္ခ်င္ေနတဲ့ RITမွတ္ကို မ်က္စိမွိတ္ျပီး ဝင္ေနျပီေလ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္မွာ ေတာင္ငူက တစ္ႏိုင္ငံလံုး အမွတ္အမ်ားဆံုး ၁၀ေယာက္ထဲ ဦးဦးဖ်ားဖ်ား စဝင္တဲ့ႏွစ္။ ရတာမွ တစ္ႏိုင္ငံလံုး ပထမရတာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းကေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ထ-၁ က။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း အရင္းၾကီးပါပဲ။ ေနာက္ ၂၀၀၂ လား ၂၀၀၃ လားမမွတ္မိဘူး။ အဲဒီႏွစ္မွာ တစ္ႏိုင္ငံလံုး ပဥၥမ တစ္ခါထပ္ဝင္တယ္။ တျခားလူမဟုတ္ျပန္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ညီမဝမ္းကြဲ။ အဲသလို ေတာင္ငူသားရဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ထူးခၽြန္တဲ့သူေတြ ေပါမ်ားတာ။ (ဟီး ဘာမွဆိုင္ဘူး)
သီတင္းကၽြတ္ျပီး ဒီလိုအခ်ိန္ဆို ဆယ္တန္းကေလးေတြအတြက္ ဂိုက္ဇာတ္လမ္းေတြ ပိုျပီး သက္ဝင္လွဳပ္ရွားေလ့ရွိတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ေခတ္စားခဲ့တဲ့ စာက်က္မွဳ အေထာက္အကူျပဳ ဝန္ေဆာင္မွဳလည္းေတာ့ မသိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ၁၀တန္းေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အေတာ္ကို အရွိန္ရေနပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၁၀တန္းမွာ ဂိုက္ေတြနဲ႔ က်က္ခဲ့တြက္ခဲ့တာပါပဲ။ အခုလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ဆရာမက ဂိုက္မလုပ္ေသးဘူးလားလို႔ ေမးေနပါျပီ။ ခက္တာက ကၽြန္ေတာ္က တျခားေနရာမွာသာ ဆရာလုပ္တတ္တာ လုပ္ခ်င္တာ။ စာသင္ဖို႔ကိုေတာ့ နည္းနည္းလန္႔ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္တုန္းကလည္း ဆရာမပဲ အဆင္ေျပေအာင္ ဂိုက္ရွာေပးထားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း မျငင္းသာေတာ့ဘူး။
ဒါနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ပထမဆံုးဂုိက္လုပ္ေပးရမဲ့ တပည့္ကေလးရလာပါတယ္။ ထ-၂ ကပါပဲ။ လူခ်င္းမခင္ေပမယ့္ ၆တန္းေလာက္ကတည္းက ေက်ာင္းမွာ ျမင္ေတြ႔ေနၾကဆိုေတာ့ သူ႔ကို သိျပီးသားပါ။ ကၽြန္ေတာ္သိထားတာက ဂိုက္ေတြသည္ တပည့္ေတြရဲ့ အိမ္ေတြမွာသာ လိုက္သင္ၾကတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ခ်စ္စြာေသာ တပည့္အသစ္စက္စက္က သူ႔အိမ္မွာ စာမက်က္ခ်င္တဲ့သူမို႔ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္မွာပဲ လာက်က္ပါရေစတဲ့။ အဲဒီေတာ့လည္း ကိုယ္လည္း သြားရသက္သာတာေပါ့ဆိုျပီး အိမ္လာဖို႔ မီးစိမ္းျပလိုက္ပါတယ္။
ကိုယ့္အိမ္လာက်က္မယ္ဆိုေတာ့ အဆင္ေျပေအာင္ ကိုယ္စာက်က္ခဲ့တဲ့ စားပြဲၾကီးကိုပဲ အိမ္ေပၚထပ္မွာျပင္ မီးေခ်ာင္းလည္းဆင္ေပါ့။ မီးကပ်က္ေတာ့ အင္ဗာတာမီးေခ်ာင္းနဲ႔ အားလံုးအသင့္ျပင္ထားရတယ္။ ေရပုလင္းကအစေပါ့။ ကိုယ္လည္းအားလံုးျပီးစီးေတာ့ သူကေရာက္လာျပီ။ ပထမဆံုးေန႔လည္းျဖစ္ ကိုယ္လည္းတစ္ခါမွ မသင္ဖူးေသးေတာ့ ဘယ္ကဘယ္လို စဂိုက္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီေတာ့ တပည့္က ဆရာျပန္လုပ္ေတာ့တယ္။ အစ္ကိုတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဒီစာရွင္းျပပါတဲ့။ ဘိုင္အိုထင္တယ္။ အဲဒါမွ ကၽြတ္က်ဲတာပဲ။ သူလာမွာမို႔ ခင္းက်င္းျပင္ဆင္ေနရတာနဲ႔ ကိုယ့္မွာ ဘယ္စာမွ ၾကိဳမဖတ္ထားရဘူးေလ။ အဲဒါေၾကာင့္ ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး မွတ္မိသေလာက္ရွင္းျပ ျပီးတာနဲ႔ ဟိုဟာက်က္ ဒီဟာက်က္ဆိုျပီး လမ္းေၾကာင္းလႊဲရေတာ့တယ္။ အဲဒါပထမဆံုး ဆရာျဖစ္သြားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ဂိုက္တပည့္ပါပဲ။ ခုေတာ့ သူလည္း ဒီေရာက္ေနပါျပီ။
မၾကာခင္မွာပဲ ဆရာမက ဒုတိယတစ္ေယာက္ ထပ္ပို႔ျပန္ပါတယ္။ သူကလည္း သူ႔အိမ္မွာ မက်က္ပါရေစနဲ႔တဲ့။ ဆိုေတာ့ကာ အိမ္မွာပဲလာက်က္ျပန္တယ္။ သူကေတာ့ ခပ္ေအးေအးပဲဆိုေတာ့ ဆရာ မျဖစ္လိုက္ပါဘူး။ တတိယနဲ႔ စတုတၳေျမာက္ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ဆရာအပီျပင္လုပ္ၾကတဲ့တပည့္ေတြပါပဲ။ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္နဲ႔ နီးတယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေလးမိုင္ဖက္က အရာရွိၾကီးတစ္ေယာက္ရဲ့သား။ သူတို႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္က အတူတူပဲ က်က္ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ ထံုးစံျဖစ္သြားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ပဲ ဆိိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ ေရာက္လာပါတယ္။
ကေလးေတြက ေက်ာင္းျပီးေတာ့ က်ဴရွင္၊ က်ဴရွင္ျပီးေတာ့ အိမ္ထမင္းျပန္စား ျပီးတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ဆီလာဆိုေတာ့ ေနာက္က်တတ္တယ္။ အခ်ိန္မရတဲ့ေန႔က်ေတာ့လည္း ထမင္းမစားလာရဘူး။ အဲဒီေတာ့ စာက်က္ေနတုန္း "အကို ဗိုက္ဆာလို႔"ဆိုရင္ "ေအး ေအး" ဆိုျပီး ေအာက္ထပ္ဆင္း "အေမ ကေလးေတြက ဗိုက္ဆာလို႔"တဲ့လို႔ ဆိုေတာ့ အေမလည္း ရွိတဲ့မုန္႔ ထုတ္ေပး ကိုယ္လည္း ေရခဲေရပုလင္းနဲ႔ ဖန္ခြက္ဆြဲျပီး တပည့္ေတြကို ဧည့္ခံရတာေပါ့။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ အေၾကာ္တို႔ေကာက္ညွင္းေပါင္းတို႔ ဝယ္လာၾကရွာတယ္။ "အကုိေရ ပန္းကန္ေလးလုပ္ပါဦး" ဆိုေတာ့ ဟုတ္တာေပါ့ အခ်ဥ္ရည္ေတြဘာေတြနဲ႔ ပန္းကန္နဲ႔ထည့္မွ အဆင္ေျပမွာေပါ့။ ကိုယ္လည္း အလိုက္သိပါတယ္။ တစ္ခါတည္း အၾကမ္းပန္းကန္နဲ႔ ဓါတ္ဘူးပါ လက္ဖက္ေျခာက္ခပ္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီေတာ့လည္း အကိုက အရမ္းသေဘာေကာင္းတာပဲတဲ့။ လာေသးတယ္။ သူတို႔ကခ်ည္း ကိုယ့္ကို ျပန္ခိုင္းသြားတာခ်ည္းပဲ။
ဇာတ္လိုက္ေတြက ဗိုက္မ်ားျပည့္ေနလို႔ကေတာ့ စာမွ ေကာင္းေကာင္းမက်က္ရေသးဘူး။ အိပ္ငိုက္ၾကျပီ။ ျမန္မာကဗ်ာေတြလည္း စာေၾကာင္းေတြေရွ႔ေရာက္ေနာက္ေရာက္။ အိပ္ငိုက္ျပီး ေပါက္ကရေတြ ဆိုေနၾကတာေလ။ ခက္ဆစ္ေတြဆို အနက္အသစ္ေတြေတာင္ ထြက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ကိုယ္လဲအလိုက္တသိနဲ႔ အိပ္ငိုက္ေျပေအာင္ အာရံုေျပာင္းျပီး ရယ္စရာေလးဘာေလးေျပာ။ နည္းနည္းေလး ရႊင္လာေတာ့မွ စာဆက္က်က္ခုိင္း တြက္စရာရွိတာတြက္ခိုင္းလုပ္ရတယ္။ ႏွစ္ေယာက္ဆို ဆိုသေလာက္ပဲ။ တစ္ေယာက္က ဒီဟာဆို ေနာက္တစ္ေယာက္က ဟိုဟာ။ ကိုယ့္ခိုင္းတာထက္ သူတို႔လုပ္ေစခ်င္တာပဲ ကိုယ္က လိုက္ေလ်ာေနရတယ္။
ေနာက္ဆံုးတစ္ေယာက္ကေတာ့ အားလံုးထဲမွာ ဆရာအက်ဆံုး။ သူနဲ႔က်မွ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဂိုက္လုပ္ခ်င္စိတ္ကို ကုန္ေရာ။ ရန္ကုန္သားေလး။ ေတာင္ငူက အမ်ိဳးေတြဆီမွာ ၁၀တန္းလာေနတာ။ ရုပ္ကလည္းေျဖာင့္ အေျပာကလည္းေကာင္းေတာ့ SKB (ေစာ္ၾကည္ဘဲ) ေပါ့။ ထံုးစံအတိုင္း ကၽြန္ေတာ့္အိမ္မွာပဲ လာက်က္တယ္။ သူလာျပီဆို ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဘယ္လိုမ်ား သူ႔ကို စာက်က္ခိုင္းရမလဲ ၾကဳိေတြးျပီး လန္႔ေနရတယ္။ စာက်က္ဖို႔ အခမ္းနားကို ဘယ္ေတာ့မွ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မစႏိုင္ဘူး။ ေက်ာင္းမွာ ဘယ္ေကာင္မေလးက ဘယ္လို။ ဘယ္ေကာင္မေလးကျဖင့္ သူ႔ကို ခိုးၾကည့္ေနတာ။ သူနဲ႔အဆင္ေျပသြားတဲ့ ေကာင္မေလးအေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းေလွကားကေန လက္သန္းခ်င္း ခ်ိတ္ျပီး ဆင္းၾကတဲ့အေၾကာင္း။ အားပါး သူ႔ရဲ့ ရင္ဖြင့္အခ်စ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေန႔တိုင္း နားေထာင္ေပးရတယ္။ သူေျပာခ်င္တာမေျပာရရင္ စာေကာင္းေကာင္းမက်က္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ကို အမ်ိဳးမိ်ဳးလွည့္ပတ္ျပီး စာမက်က္ရေအာင္ လုပ္လုပ္သြားတာ။
ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ၁၀တန္းဂိုက္ စာသင္ၾကားမွဳ လုပ္ငန္းၾကီးဟာ သိပ္မၾကာလိုက္ဘဲ ႏွစ္လေက်ာ္ သံုးလေလာက္မွာပဲ တပည့္ေတြအားလံုးကို ႏွဳတ္ဆက္လိုက္ေတာ့တယ္။ ေက်ာင္းေတြတက္ရေတာ့မွာရယ္၊ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း ကေလးမထိန္းတတ္တာရယ္ေၾကာင့္ ဆက္မသင္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဒါေတာင္ လာၾကေသးတယ္။ ၁၀တန္းေျဖခါနီးေတာ့ အကိုေရ စာေမးပြဲအနီးကပ္ေလး သင္ေပးပါဦးဆိုျပီး။ ဒါေပမယ့္ ပထမဆံုးညီငယ္တစ္ေယာက္ကိုပဲ ဆရာမအိမ္မွာ ခဏသြားၾကည့္ေပးျဖစ္ေတာ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ဆရာျဖစ္လိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္ေလးဟာ သိပ္မၾကာခဲ့ေပမယ့္ ေပ်ာ္စရာေတာ့ အေတာ္ေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ ျပန္ေတြ႔ရတဲ့ ညီငယ္ေတြကလည္း ခုထိ သူငယ္ခ်င္းေတြအတိုင္းပါပဲ။ ခင္မင္ၾကဆဲပါပဲ။ တစ္ခုပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္လုပ္လိုက္တာက ဆရာ၊ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္သြားရတာက သူတို႔တပည့္ပါ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကေနဒါေရာက္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းညီငယ္တစ္ေယာက္ေျပာတာ သတိရသြားတယ္။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ထက္ငယ္ေပမယ့္ အေတာ့္ကို ေျပာမနာဆိုမနာ ရင္းႏွီးပါတယ္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ဆံုတုန္းက ကၽြန္ေတာ့္ကို မိတ္ဆက္ေပးတယ္။ "ဒါ ငါ့ရဲ့ တပည့္ဆရာ" တဲ့။ တပည့္ေတြထဲမွာ ဆရာက်လို႔ဆိုပဲ။ ေကာင္းပါေလေလ့ဗ်ာ။
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://taungoo.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.