က်ြႏ္ုပ္ ႏွင့္ စာဆုိေက်ာ္ စေလဦးပုည အသတ္ခံရမွဳ
က်ြႏ္ုပ္ ႏွင့္ စာဆုိေက်ာ္ စေလဦးပုည အသတ္ခံရမွဳ
(မင္းဒင္ ေရးသည္)
တေန ့သ၌ က်ြႏ္ုပ္သည္ ယုိးဒယားျပည္ ဖူးခက္ျမဳိ ့၊ အမ္မခန္ အရပ္ရွိ ဧကဝက္ခန္ ့ က်ယ္ဝန္းေသာ ျခံႀကီးအတြင္း၊ လြန္စြာ ေဟာင္းႏြမ္းယိုယြင္းလ်က္ ရွိေသာ ႏွစ္ထပ္အိိမ္အုိ ႀကီး တလံုးတြင္ ေမာင္ျဖဳိး အမည္ရွိ တပည့္ေက်ာ္တဦးႏွင့္ အတူေနထုိင္ရင္း၊ ၊အေမရိကန္ျပည္လုပ္ ဒဲလ္ (DELL) တံဆိပ္ ကြန္ျပဴတာ ေဟာင္း တလံုးျဖင့္ ဝါသနာအေလ်ာက္ စာတုိေပစ မ်ားကုိ ေရးသား လ်က္ရွိ ေလ သည္။
အခ်ိန္ကာလကို ႏွစ္၊လ၊ရက္၊ ေန ့စြဲ ၊ အတိအက် မမွတ္မိလင့္ကစား က်ြႏ္ုပ္မွာ မွတ္ဥာဏ္ ေကာင္းသူ စာရင္းတြင္ ပါဝင္သူျဖစ္သည့္ အေလ်ာက္ လြန္ခဲ့ ေသာ ရက္ေပါင္း သံုးဆယ္ ဝန္းက်င္ ျဖစ္သည္ကိုမူ ေကာင္းစြာမွတ္မိလ်က္ရွိေပသည္။
ထိုေန ့ေန ့လည္ ႏွစ္နာရီခန္ ့က က်ြႏု္ပ္ႏွင့္ ဥေရာပတုိက္ေရာက္ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီ ဘက္ေတာ္သား၊ ေတာ္လွန္ေရး ရဲေဘာ္ေဟာင္း၊ ရဲေဇာ္ ဆုိသူ လူရြယ္ တဦးႏွင့္ ကြန္ျပဴတာ ေႀကးမံုျပင္တြင္ ျမန္မာစာ အေရးအသားႏွင့္ ပါတ္သက္၍ အမွတ္မထင္၊ အေခ်အတင္ အခ်ီအခ် ျငင္းခုံ မိႀကေသာ အေႀကာင္း အရာကား ေအာက္ပါ အတုိင္း ျဖစ္ေလ ၏။
ေဇာ္။ ။ ဦးမင္းဒင္.. ။ ျမန္မာစာမွာ "ကဒဲက" ဆုိတဲ ့စာလံုးရွိတာ သိျပီးျပီလားဗ်။
က်ြႏ္ုပ္။ ။ ဘယ္လုိမ်ားပါလိမ့္ေမာင္။ "ကဒဲက "ဆိုတာေတာ့ မႀကားဘူးပါဘူးဗ်ာ။ "ပဒဲေကာ" တုိ ့၊ "ကူးတုိ ့ခ" တုိ ့ေတာ ့နားယဥ္ေနပါတယ္ ။
ေဇာ္ ။ ။ ဦးမင္းဒင္ က ဒါေလးေတာင္ မသိဘူးလားဗ်ာ။" ျမင္ကဒဲက" ၊ "အစကဒဲက" ဆိုတာေလ။
က်ြႏ္ုပ္။ ။ အမွန္ဆုိရရင္ျဖင့္ က်ဳပ္မႀကားဘူးတာ ေတာ့ ေသခ်ာလွသဗ်ာ။ လုူအမ်ား နားလည္ သံုးစြဲေနႀကတာကေတာ ့.." ျမင္ကတည္းက"၊ "အစကတည္းက " ။လုိ ့ သာႀကားဘူးပါတယ္ေမာင္။
ေဇာ္ ။ ။ ဒါစကားေျပာ စကားေျပလုိ ့ေခၚတယ္ဗ်။ျမန္မာစာေပဟာ သိပ္နက္နဲတယ္ဗ်၊ ေနာက္ဆံုးေပၚဆုိပါေတာ့ ။
(ဤေနရာ၌ က်ြႏု္ပ္မွာ အဆုိပါ လူရြယ္၏ အေျခအေနကို အနည္းငယ္ ရိပ္စားမိလာျပီ ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ၊ ဆက္္လက္ေဆြးေႏြးရန္ မသင့္ေတာ့ျပီ ျဖစ္၍ ..)
က်ြႏ္ုပ္။ ။ က်ဳပ္တုိ ့စကားရပ္လုိက္ ႀကရင္ ေကာင္းမယ္ေမာင္ ရယ္။ က်ဳပ္ ျငင္းတာ ခံုတာေတြကို စိတ္ကုန္လြန္းလို ့ပါ။ ဆက္လည္း မေျပာပါရေစနဲ ့ေတာ့ ့။ ႏိုင္တာ ရွဳံးတာေတြ က်ဳပ္မႀကံဳခ်င္ေတာ့လုိ ့ပါေမာင္။
ဟု စကားနည္း ရန္စဲႀကပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံပါေသာ္လည္း လူရြယ္မွာ ကဒဲက တည္းဟူေသာ စကားလံုးကုိ ျမန္မာစာေပေလာကတြင္ အတင္း အဓမၼ သြတ္သြင္းရန္ ဆက္လက္ႀကိဳးပမ္းေနေလရာ .. က်ြႏု္ပ္ဖက္မွ ၎အား ျမန္မာစာတတ္မတတ္ သံသယျဖစ္ဖြယ္ရွိေႀကာင္း၊"ကဒဲက " မွတဆင့္ "ကဓဲက " "ကဌဲက" "ကဋဲက"စသည္တုိ ့ အျပင္ "ခင္ဗ်ာ" အစား "ခင္ႀဘာ"စသည္တို ့ပါ ေနာက္ဆက္တြဲေပၚလာႏိုင္သည္ကုိ ပူပင္မိေလ ေသာေႀကာင့္ ျမန္မာစာကုိ ဆက္လက္ ေလ့လာေစလိုေႀကာင္း အစ ရွိသည္ျဖင့္ ႏွဳတ္လြန္ က်ြံမိေလရာ ျငင္းခုံပြဲတို ့ ထံုးစံအတိုင္း အရုပ္ဆုိး လွစြာျဖင့္ နိဂုံးခ်ဳပ္ခဲ့ ရေပ ေတာ့ သည္။
.......................................................
အဆုိပါ ျဖစ္ရပ္မွာ ေရးႀကီးခြင္က်ယ္ ကိစၥတရပ္မဟုတ္ေသာ္လည္း ႏွစ္ကာလႀကာရွည္စြာ ငုတ္လ်ွဳိးေနခဲ့ေသာ ၊ စာအေႀကာင္း ေပအေႀကာင္း ျငင္းခံုျခင္း ကုိ အားသန္ခဲ့သည္ ့ က်ြႏု္ပ္၏ ယမ္းတုိက္ႏွင့္တူေသာ စိတ္ေနသေဘာထား အေပၚမီးပြားက်ဘိသကဲ ့သုိ ့ရွိေလရာ က်ြႏု္ပ္မွာ ထိုင္မရ ၊ထမရ မ်ားစြာ အေနခက္လ်က္ ရွိယံုမက ထိုညတြင္ ညဥ့္ ႏွစ္နာရီခန္ ့တြင္မွ အိပ္ရာဝင္ခဲ့ ေသာ္လည္း ေကာင္းစြာအိပ္စက္ႏိုင္ျခင္း မရွိေႀကာင္း ဝန္ခံရေပမည္။
က်ြႏု္ပ္ငယ္စဥ္က လူဗလံေလး ျဖစ္သည့္အားေလ်ွာ္စြာ ရန္ပြဲတိုင္း၌ ခံဘက္ကခ်ည္း ေနခဲ့ရ ရာမွ စာေပဖက္သုိ ့ဦးလွည့္ကာ စာတိုစာစ တခ်ဳိ ့ကို ဖတ္မိ သည့္ အခါ၌ စာအေႀကာင္း ေပအေႀကာင္းႏွင့္ ပါတ္သက္၍ ျငင္းခုန္းျခင္းကို ႏွစ္သက္ယံုမ်ွမက ျငင္းခံုပြဲတုိင္း၌ လည္း ေဒါသတႀကီး အျငင္းသန္ခဲ့ေသာ အျဖစ္တုိ ့သည္ က်ြႏ္ုပ္၏ ေခါင္းတြင္း သုိ ့အစီအရီ ခ်င္းနင္း ဝင္ေရာက္လာေလသည္။
အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘဝတြင္ မ်ားစြာေသာ က်ြႏု္ပ္ႏွင့္ ရြယ္တူေက်ာင္းေနဖက္မ်ားမွာ က်ြႏ္ုပ္ကဲ့သုိ ့စာဖတ္သန္သူမ်ား မဟုတ္ေလရာ က်ြႏု္ပ္မွာ ကေလးမ်ား သဘာဝ သိသမ်ွ တတ္သမ်ွ ဖတ္မိသမ်ွ တို ့ကုိ သူမွန္သည္၊ ငါ မွန္သည္္ ျငင္းခုန္ႀကသည့္ ျငင္းပြဲခံုပြဲ မွန္သမ်ွ တြင္ ပြဲတုိင္းေက်ာ္ျဖစ္ ေန ခဲ့ ေလသည္။ ၎တုိ ့အခ်င္းခ်င္း က်ြႏ္ုပ္ကြယ္ရာ၌ ျငင္းခံုႀကလ်ွင္ပင္ က်ြႏု္ပ္ကို မေတြ ့ေတြ ့ေအာင္ လုိက္လံ ရွာေဖြႀကျပီးလ်ွင္ ၎တုိ ့ ဖက္မွ ရပ္တည္ကာ စစ္ကူေပးပါမည့္ အေႀကာင္း ေတာင္းဆုိခဲ့ႀကသည္ခ်ည္း ျဖစ္ေပသည္။
က်ြႏ္ုပ္မွာ ျငင္းခုံျခင္းကုိ အားသန္က်ြမ္းက်င္သူ ျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ထို ့သို ့ တဖက္ႏွင့္ တဖက္ အျပင္းအထန္ ျငင္းခံုပြဲမ်ားတြင္ ျပိဳင္ဖက္အဖြဲ ့အား ပိႆေလး ေဘးပစ္၊ ျဖတ္ပုိင္းလွီးခ် ၊ အလဲထိုးတတ္ေလေသာေႀကာင္ ့ ရွဳံးနိမ့္သူတုိ ့ဖက္မွ အမုန္းအေတး ခံရသည့္ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိခဲ့သည္ကုိ ျပန္ေျပာင္းေအာက္ေမ ့လ်က္ ရွိေလသည္။
...........................................
.
ျငင္းခံုခဲ့ဘူးေသာ အေႀကာင္းျခင္းရာမ်ားကား မ်ားျပားလွသည္ ျဖစ္ရာ အကုန္အစင္ မမွတ္မိ ေသာ္ျငားလည္း .. ဘုရားရွင္တြင္ မုတ္ဆိပ္ေမႊး ႏွဳတ္ခမ္း ေမႊးပါမပါ။ ပဥၥဝဂၢီ ငါးဦးသည္ မူလ ကပင္ ကတံုးႏွင့္ဟုတ္မဟုတ္ ဟူေသာ အေႀကာင္းမ်ားမွ အစ ဦးေပၚဦး အမည္ရွိ ျမန္မာ ပညာရွိ အမတ္ႀကီးမွာ စိတ္ကူး ယဥ္ ဇာတ္ေကာင္မ်ွသာ ျဖစ္၍ အမွန္တကယ္ ရွိမရွိ ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္မ်ား သာမက ၊မည္သည့္ စာအုပ္ကုိ၊ မည္သည့္ စာေရးဆရာက၊ မည့္သည့္ ခုႏွစ္တြင္ ၊ေရးခဲ့သည္ ဆိုသည္မ်ားပါ မက်န္ အေႀကာင္းအရာ စံုလင္လွေႀကာင္း ယခုတုိင္ သတိတရ ျဖစ္လ်က္ ရွိဆဲ ပင္ျဖစ္ေလသည္။
ထိုသို ့ျငင္းခံုပြဲမ်ားတြင္ ေအာင္ႏုိင္ရန္အတြက္ က်ြႏ္ုပ္မွာ အျခားေသာ ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ကစားခုန္စား အေပ်ာ္အပါး တုိ ့ျဖင့္ ေမြ ့ေလ်ာ္ေန ခ်ိန္ ၌ က်ြႏ္ုပ္မွာ စာအုပ္မ်ဳိးစံု ကုိ တကုပ္ကုပ္ ရွာေဖြ လွန္ေလွာရင္း စာတိုေပစမွန္သမ်ွ ႏွဳိက္ႏွဳိက္ခ်ြတ္ခ်ြတ္ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ရွာေဖြ ့ ဖတ္ရွဳကာ တိုက္ပြဲဝင္ စစ္သည္ေတာ္တဦး လက္နက္သစ္စုေဆာင္း သည္ႏွင့္တူလွစြာ ေသာ အထံုအေလ့ျဖင့္ ဘဝကုိ ျဖတ္သန္း ေက်ာ္လြန္ခဲ့ေလသည္။ က်ြႏ္ုပ္၏ အျငင္းသန္ ေသာ စရုိက္ကား တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘဝမွ ေက်ာ္လြန္ကာ လူႀကီးပိုင္း အရြယ္ ေရာက္သည္ အထိ ေပ်ာက္ကြယ္မသြား ယံုမက၊ က်ြႏု္ပ္၏ မသိ စိတ္တြင္ ႏွစ္သက္ ျမတ္ႏုိးမိေလရကား ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ဆက္လက္ျငင္းခံုျမဲ ၊ ပင္ျဖစ္ေလသည္။
က်ြႏု္ပ္ အသက္သံုးဆယ္ဝန္းက်င္ အရြယ္၌ ရာဇာဓိရာဇ္ အေရးေတာ္ပံု မူရင္းကုိမည္သူ ေရးသနည္း ဟူေသာ အေႀကာင္းအရာ အေပၚ အေျခခံလ်က္ အိႏၵိယေသြးပါသူ စာဂ်ပုိးတေယာက္ႏွင့္ အျငင္းပြားႀကရာ သူ ့ဖက္ကုိယ့္ဖက္ မွ ေဘးပရိႆတ္တုိ ့ပါ ၊ ပါဝင္လာႀကျပိး၊ အေလာင္းအစားျပဳႀကရာမွ ထိုေခတ္ ကာလက က်ပ္ေငြ ႏွစ္သ္ိန္းခြဲခန္ ့ တန္ေသာ ပါဗလစ္ကာေမာ္ေတာ္ကား တစီးေႀကးအထိ ေလာင္းေႀကးႀကီးသြားခဲ့ေသာ အျဖစ္ကုိ ႀကံဳဘူး ခဲ့ေလသည္။
...........................................
ေဒးကာနက္ဂ်ီ ေရးသားျပီး ကြယ္လြန္သူ ႏိုင္ငံေတာ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးႏု ဘာသာျပန္ ဆုိေသာ မိတၱဗလဋီကာကုိ အလြတ္နီးပါး အာဂံုေဆာင္ ႏိုင္လု နီးနီး ရွိသည့္တုိင္ ငယ္က်င့္ မေဖ်ာက္ႏိုင္ခဲ့ေသာ က်ြႏု္ပ္မွာ တစတစ ႀကီးရင့္လာသည့္ အသက္အရြယ္ ေႀကာင့္ လည္းေကာင္း၊ ခါးသီးလြန္းလွသည့္ ဘဝအေတြ ့အႀကံဳမ်ားေႀကာင့္လည္းေကာင္း၊ စာႏွင့္ေပႏွင့္ ပါတ္သက္၍ ျငင္းခံုမွဳမ်ားကုိ မ်ားစြာ စိတ္ပ်က္လာသည့္အေလ်ာက္ ယခု အခ်ိန္ တြင္ က်ြႏ္ုပ္ သည္ ျငင္းခုံပြဲမ်ားကုိ ေဝးေဝးမွ ေရွာင္ျခင္း အေလ့ ရရွိလာ ခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ကာလအားျဖင့္ ႏွစ္ဆယ္နီးပါးသုိ ့ခ်ည္းနင္းဝင္ေရာက္ ခဲ့ျပီးကာမွ အထက္တြင္ ဆုိခဲ့သည္ ့ အတုိင္း အဆိုပါ လူရြယ္ ႏွင့္ ျငင္းခုံပြဲကို ႀကံဳရျပန္ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
..........................................
ထို ေန ့ညက ညဥ္ ့သံုးနာရီထုိးသည့္တိုင္ ေကာင္းစြာ အိပ္စက္ႏုိင္ျခင္း မရွိေသာ က်ြႏ္ုပ္သည္ လြန္ခဲ့ေသာ ငါးႏွစ္ဝန္းက်င္က က်ြႏ္ုပ္ႏွင့္ သိက်ြမ္းခင္မင္ ခဲ့ ဘူးသူ ကုိသက္ခုိင္ ဆိုသူထံမွ နည္းမွီေလ့က်င့္ထားသည့္ အာနာပါနေခၚ ႏွာသီးဖ်ားမွ ဝင္ေသာေလ ထြက္ေသာေလကို သတိျပဳမွတ္သားလ်က္ ၊ မတည္ျမဲ ေသာ ရုပ္နာမ္ တုိ ့၏ သေဘာကို ဆင္ျခင္ေလရာ ရုတ္ျခည္းပင္ အိပ္ေပ်ာ္ျခင္းသုိ ့ေရာက္ေလ၏။
ထိုအာနာပါန ၏ စြမ္းအား ေႀကာင့္ဟု တိက်စြာမဆုိႏုိင္ေသာ္လည္း ေနာက္တေန ့ မနက္ ခုႏွစ္ခုႏွစ္ရီခန္ ့တြင္ ေကာင္းမြန္ ရႊင္လန္းစြာ အိပ္ရာမွ ႏွဳိးထ လာခဲ့ေပရာ ၊ နိစၥဓူူဝ လုပ္ျမဲ ၊ကိုယ္လက္ ေလ့က်င့္ ခန္းအလို ့ငွာ ျခံဝင္းအတြင္းသုိ ့ ဆင္းလာခဲ့သည္၌ ၊ ျခံေနာက္ဖက္ ေတာအုပ္တုိ ့ဆီမွ ငွက္မ်ဳိး စံုတို ့၏ တြန္ျမည္သံတုိ ့ကို ႀကားရသည္ ့အခါတြင္လည္းေကာင္း၊ ေနေရာင္ျခည္ ေအာက္တြင္ ေႀကာင္သားအမိ ခုန္ေပါက္ ေျပးလႊား ေဆာ့ကစား ေနႀက သည္ ကို ျမင္ရသည့္ အခါ တြင္ လည္းေကာင္း ၊ ကိုယ္တုိင္ စိုက္ပ်ဳိးထားေသာ အရြက္ဖားဖား စိမ္းလန္းေသာ အပင္မ်ဳိးစုံ ႏွင့္ ေဝဆာစြာ ပြင့္ဖူးေနေသာ ပန္းမာလ္ မ်ုဳိးစံုတုိ ့ကို ျမင္မိ သည္ ့အခါတြင္လည္း ေကာင္း၊ က်ြႏု္ပ္၏ စိတ္သည္ ပကတိျငိမ္းခ်မ္းလ်က္၊ ယမန္ေန ့က ျငင္းခံုျခင္းမွ ျဖစ္ေပၚလာ ေသာ ပူေလာင္မွဳ တို ့သည္ လံုးဝ ကင္းေပ်ာက္ေသာ အျဖစ္သုိ ့ေရာက္ ရွိေလ၏။
ထုိတခဏတြင္ က်ြႏ္ုပ္ သည္ က်ြႏု္ပ္ျမတ္ႏိုးေမြ ့ေပ်ာ္ခဲ့ေသာ စာေပရဂံု၊ မဟာျမိဳင္ေတာႀကီးအတြင္း မွ ႏွဳိက္ႏွဳိက္ခ်ြွတ္ခ်ြတ္ ရွာေဖြ ့ ေတြ ့ရွိခဲ့ေသာ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ စာဆိုေက်ာ္စေလ ဦးပုည အသတ္ခံရမွဳ ႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ လူအမ်ားလက္ခံသိရွိထား သကဲ့သုိ ့ လူသတ္သမားသည္ ျမိဳ ့ဝန္ ဦးသာအိုး ဟုတ္မဟုတ္ .. ေထာက္လွမ္းမွဳတခုကုိ ရုတ္တရက္ သတိရမိေလသည္။
အဆိုပါ ျဖစ္ရပ္အား ျမန္မာ စာေကာင္းေပမြန္တုိ ့ ႏွင့္ ေဝးကြာေနႀကျပီး ျမန္မာ ့ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ တပ္မေတာ္ ဖြဲ ့ရန္ ၊ ႏိုင္ငံတကာ သုိ ့ေရာက္ရွိေန ႀက ေလ ကုန္ေသာ ျမန္မာ့လူငယ္ မ်ဳိးခ်စ္တုိ ့ သိခြင့္ရေအာင္ တင္ျပ ေပးပါမူ ငယ္စဥ္က ျငင္းခံုဖက္တုိ ့၏ ေက်းဇူးကို ဆပ္ရာက်မည့္ အျပင္ မ်က္ေမွာက္ ေခတ္လူငယ္ မ်ားအတြက္ပါ အက်ဳိးတစံုတရာ ရွိမည္ဟု ယူဆမိသည့္ အေလ်ာက္၊ ဦးပုညအသတ္ခံရမွဳ ကိုေဖာ္ျပလုိက္ရေပသည္။
ဤေနရာ၌ ျမန္မာစာေပေလာကတြင္ ရုရွစာေရးဆရာႀကီး တုူရေဂညက္ ၏ "အခ်စ္ဦး "ဝတၳဳႀကီးကုိ ေမာင္သာရ က "မ်ဳိးမမ ပကာသနီ" ဟူ၍ ၎၊ ဆရာႀကီး ေရႊြဥေဒါင္း ၏ "ဝကၤႏၱ "ဝတၳဳႀကီးကုိ ။ ဆရာ မင္းသိခၤ က" ျမိဳင္ရာဇာ တာေတ" ဟူ၍၎ တထပ္တည္း ပံုတူကူးယူမိႀကသျဖင့္ ျဖစ္ေပၚလာ ေသာ ေနာက္ဆက္တြဲ ျပႆနာ မ်ဳိးစံုကုိ ကၽြႏ္ုပ္ အေနျဖင့္ မေျဖရွင္းလိုသည့္ အေလ်ာက္ ယခု စေလဦးပုည အသတ္ခံရမွဳမွာ တုိက္စုိး(ဦးသန္းထြတ္) ၏ ဆန္းစစ္ ေဖာ္ထုတ္ ခ်က္ျဖစ္ေႀကာင္း အေလးအနက္ တင္ႀကိဳ ေဖာ္ျပမွသာ ေနာက္ေႀကာင္းရွင္းမည္ ျဖစ္ေပသည္္။
စေလဦးပုည အသတ္ခံရမွဳကုိ တုိက္စုိး ေခၚ ဦးသန္းထြတ္ ေထာက္လွမ္းပံုမွာ ေအာက္ပါ အတိုင္း ျဖစ္ေပသတည္း ။
............................................
အဆိုပါ အမွဳကုိ ေထာက္လွမ္းေတြ ့ရွိခ်က္ အျပည့္အစံုကား .....
ဦးပုညႏွင့္ တပယ္မင္းသား
စာဆုိဦးပုညမွာ ျမင္းကြန္း ျမင္းခုံတုိင္မင္းသားမ်ား ပုန္ကန္ရန္ ကိစၥ၌ ပါဝင္ အခါေပးမိသည့္ အတြက္ မင္းတုန္းမင္း၏ အမိန္ ့အရ ျမိဳ ့သာျမိဳ ့ဝန္ ဦးသာအုိး ထံတြင္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ ခံေန ရစဥ္ အေတာအတြင္း ဦးသာအုိး၏ မယားငယ္တစ္ေယာက္ႏွင့္ မယံုသကၤာ ခံရျပီး ဦးသာအုိး ၏ လက္ခ်က္ျဖင့္ အသက္ဆံုး ရွဳံးရသည္ ဟူ၍ လူသိမ်ားေလသည္။
အမ်ဳိးသားပညာဝန္ ဦးဖိုးက်ားႏွင့္ ပညာအုပ္ ဦးဖိုးစိန္ စသူတုိ ့၏ စာအုပ္စာတမ္းမ်ား တြင္လည္း ဤအတိုင္း ေရးသားႀကေလသျဖင့္ အထက္ပါ အေႀကာင္းအရာသည္ ခုိင္မာတည္ျမဲ ေနေလသည္။
စဥ္းစားစရာမ်ား
ဤစာေရးသူသည္ ထိုအေႀကာင္းအရာကို မမွန္ဟု မေျပာလိုပါ။ သို ့ရာတြင္ ဦးပုည အဆံုးစီရင္ ခံရပံုႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ စဥ္းစားစရာမ်ားကုိ တင္ျပလုိပါသည္။ သက္ဦးဆံပုိင္ေခတ္ တြင္ အေရးအခင္းတုိ ့သည္ မွန္ရာျဖစ္ခဲသည္။ ႀကားဘူးသိဘူး သည့္အတိုင္း ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္သည္။
၁၉၃၂ ခုႏွစ္တြင္ စာေရးဆရာ မဟာေဆြသည္ မင္းတုန္းမင္း လက္ထက္ထုတ္ " ရတနာပံု ေနျပည္ေတာ္သတင္းစာ" တြင္ အမွဳထမ္းခဲ့သူ ဘုိးဝဇီရ ကို ေတြ ့ဆံုေမးျမန္းကာ " ဘုိးဝဇီရ အတၳဳပၸတၱိ " စာတစ္အုပ္ ေရးထုတ္ခဲ့ေလသည္။ ထုိစာအုပ္ထဲတြင္ ဦးပုည အဆံုးစီရင္ခံရပံု ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ဘိုးဝဇီရ ေျပာ ေသာ အခ်က္တစ္ခ်က္ပါေလသည္။ ထုိအခ်က္ကား အျခား မဟုတ္။
ဦးသာအုိး အေျဖ
ဘုိးဝဇီရ သည္ ဦးသာအိုး၏ သားျဖစ္သူ ေမာင္ေမာင္ေလးအား ပညာသင္ႀကားေပးရသည္ ကို အေႀကာင္းျပဳ၍ ဦးသာအုိး ႏွင့္ ခင္မင္ခဲ့ေလသည္။ တစ္ေန ့ေသာ္ ဦးသာအုိး၏ အိမ္သုိ ့ သူေရာက္၍
" ေနပါဦး ဘဘ ရဲ ့။ စေလဆရာႀကီး ဦးပုညကုိ ဘဘ ကြပ္မ်က္တယ္ ဆို"
ဟု ဦးသာအုိးကုိ ေမးႀကည့္ေလသည္။ ထိုအခါ ဦးသာအုိးက ... " အိမ္း .. ဘဘ က ကံမေကာင္းခ်င္ေတာ့ ဒီလုိ အစြပ္အစြဲ ခံရတာပါပဲကြယ္၊ ဘဘ က ျမိဳ ့ဝန္ေပကုိး။ စင္စစ္မေတာ့ တပယ္မင္းသား အမိန္ ့နဲ ့လက္မရြံ ့တုိ ့သတ္တာပါပဲ။ မင္းတရားႀကီး မေက်နပ္မွန္း သိလုိ ့ ဘဘ အေပၚလွည့္ခ်ထားေတာ့ မင္းသားကုိလည္း မစြပ္စြဲဝံ့လို ့ သည္အတုိင္း ေနရတာပါပဲ" ဟု ေျဖခဲ့ေလသည္။
တပယ္မင္းသား
ဘာေႀကာင့္ ဦးပုညကုိ တပယ္မင္းသားက သတ္ခုိင္းေစဘုိ ့ ျဖစ္ပါသနည္း ဟု ေမးစရာ ရွိ၏။ ဤအတြက္ ေနာက္ေႀကာင္းကို ျပန္ႀကည့္ရန္ လုိေလသည္။ တပယ္မင္းသားသည္ ေတးကဗ်ာ ဝါသနာပါ၍ အတီးအမွဳတ္ တတ္ေလသည္။ သီခ်င္းႀကီး သီခ်င္းခန္ ့လည္း စုေဆာင္းတတ္သည္ ဟု ပညာရွိ ေရႊျပည္ ဦးဘတင္၏ အမွတ္အသားရွိသည္။ စကားခ်ပ္ရေသာ္ ၁၉၀၆ ခုႏွစ္တြင္ ျဗိတိသ်ွ အိမ္ေရွ ့မင္းသားႏွင့္ အဖြဲ ့သည္ ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ ့ အလည္အပတ္ ေရာက္ခဲ့ဘူးေလသည္။ မႏၱေလးသုိ ့ သေဘာၤျဖင့္ ထုိအဖြဲ ့ ေရာက္ရွိလာသည့္ အခ်ိန္၌ကား အဖြဲ ့ဝင္တစ္ဦးအား ျမန္မာ တစ္ေယာက္က တပယ္မင္းသားပုိင္ ေစာင္း ဟူ၍ ေရွးေဟာင္း ေစာင္းတူရိယာ တစ္ခုကို ေရာင္းခ်ခဲ့ဘူးေလသည္။
ထိုတပယ္ မင္းသားသည္ ကဗ်ာစာဆုိမ်ားကိုလည္း ေတးကဗ်ာ ေရးခိုင္းတတ္ေသာ အေလ့ ရွိ၏။ ဤတြင္ စာဆုိ ဦးပုညအား ေတးကဗ်ာ ေရးခိုင္းရာမွ စိတ္မေကာင္းစရာ အျဖစ္ႏွင္ ့ ႀကံဳႀကိဳက္ ရေလသည္။ ႀကံဳရပံုကုိ နယ္ပုိင္ဝန္ေထာက္ ဦးေမာင္ေမာင္တင္ K.S.M., A.T.M ၏ " ဦးပုည သမိုင္း" စာအုပ္ တြင္ ဤသုိ ့မွတ္တမ္းတင္ေလသည္။
တပယ္မင္းသားသည္ ေတးကဗ်ာ ေရးခိုင္းရန္အတြက္ လူပ်ဳိေတာ္တစ္ဦးကုိ ေစလႊတ္၍ ဦးပုညအား အေခၚခိုင္းေလသည္။ ဦးပုညမွာလည္း အျခားမင္းသားေတြက ေတးကဗ်ာ ေရးခိုင္းထားသျဖင့္ မအားရပဲ ရွိေလသည္။ ထုိ ့ေႀကာင့္ သူအလုပ္ျပီးမွ လာႏိုင္မည့္ အေႀကာင္းကို ျပန္ေလ်ွာက္ ခုိင္း ေလသည္။ ေနာက္တစ္ေန ့တြင္ တပယ္မင္းသားက အေခၚခိုင္းျပန္၏။ အလုပ္မအားရေသာ ဦးပုညလည္း စိတ္မရွည္ေတာ့ဘဲ ..
" မင္းသား အစစ္ေတြခိုင္းတာကို ေရးေနရတယ္။ ယမေနမင္းသားက ေခၚတာကို မလာႏုိင္အားေသးဘူး။ သည္က ျပီးမွ လာႏိုင္ပါမယ္ ့ အေႀကာင္းကို ေလ်ွာက္ထားလိုက္ပါ" ဟု မေခ်မငံ ျပန္ေျပာခဲ့ေလသည္။ 
မင္းသားအစစ္ မဟုတ္
ဤကား တပယ္မင္းသား သိကၡာက်စရာ စကားပါေပ။ ရုပ္ေသး(မင္းသား) ရုပ္ကုိ ယမေနသား ႏွင့္ ထုလုပ္ျမဲျဖစ္၏။ ယမေနသား မင္းသားရုပ္ႏွင့္ တပယ္မင္းသား ကုိ ခိုင္းႏွဳိင္းျခင္းမွာ တပယ္မင္းသားသည္ မင္းသား အစစ္မဟုတ္ဟု အဓိပၸါယ္ထြက္ ေလသည္။
မွန္လည္းမွန္ေပသည္။ တပယ္မင္းသားသည္ မင္းသားအစစ္ မဟုတ္ေပ။ သူ ့မိခင္ အလႅကပၸျမိဳ ့စားသည္ မင္းတုန္းမင္း၏ မိေထြးျဖစ္ေသာ္လည္း တပယ္ မင္းသားသည္ ေလးဗိုလ္ ဦးဆုိင္ ႏွင့္ အလႅကပၸျမိဳ ့စားတို ့မွ ေမြးဖြားခဲ့ေသာ သားသာ ျဖစ္သည္။ သူတုိ ့ တစ္ေတြမွာ မင္းေသြးမပါ ။ ဤတြင္ မင္းတုန္းမင္း က မိေထြးေတာ္ အလႅကပၸျမိဳ ့စား ကိုလည္း အေရးတယူလုပ္ျပီး သူ ့သားကိုလည္း ခ်ီးေျမွာက္ထားေလေသာေႀကာင္ ့ မင္းသား ျဖစ္ေနရ သည္။ သူတစ္ပါး အရွိန္ႀသဇာ ၊ သူတစ္ပါးအမိန္ ့ျဖင့္ မင္းသားအရာ ရေနေသာ တပယ္မင္းသားသည္ ဦးပုည၏ စကားကို မခံႏုိင္ျဖစ္ေလသည္။ ထုိ ့ေႀကာင့္ အမ်က္ထား၍ အခြင့္ႀကံဳႀကိဳက္သည့္ အခါ ဦးသာအုိးမွ တစ္ဆင့္ ကြပ္မ်က္ေစခဲ့ ေလသည္ ျဖစ္၏။
ေရႊရုိး ၏ အျမင္
ယခုအထိ တပယ္မင္းသားက သတ္ေစေႀကာင္းကို " ဘုိးဝဇီရ အတၳဳပၸတၱိ" စာအုပ္ႏွင့္ " ဦးပုည သမုိင္း" စာႏွစ္အုပ္ကို ကုိးကား၍ ဤစာေရးသူ ေဖာ္ျပခဲ့ပါ သည္။ ထုိစာ ႏွစ္အုပ္ပါ အခ်က္ကို ေထာက္ခံေသာ စာတစ္အုပ္ ေဖာ္ျပစရာ ရွိပါေသးသည္။ ထိုစာအုပ္ကုိ မႏၱေလး ရတနာပံုေခတ္တြင္ ဂ်ိမ္း ေဂ်ာ့ စေကာ့ ဆုိသူ ပုဂၢိဳလ္က ေရးထုတ္ေလသျဖင့္ အခ်ိန္ကာလခ်င္း နီးစပ္နီးကပ္ေနေလသည္။ ဂ်ိမ္း ေဂ်ာ့ စေကာ့ သည္ ၁၈၇၆ ခုႏွစ္ေလာက္တြင္ ျဗိတိသ်ွ ပုိင္ ေအာက္ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ ့ ေရာက္လာခဲ့ျပီး စိန္ဂ်ြန္း (ဆရာမတ္) ေက်ာင္းတြင္ ဆရာအျဖစ္လည္းေကာင္း ၊ သတင္းေထာက္အျဖစ္လည္းေကာင္း အလုပ္လုပ္ကိုင္ ခဲ့ေလသည္။
သူသည္ ျမန္မာစကား၊ ျမန္မာမွဳကို က်ြမ္းက်င္၏။ မႏၱေလးသုိ ့ အေရာက္ေပါက္ ရွိ၏ ။ ၁၈၈၂ ခုႏွစ္ သီေပါမင္းလက္ထက္တြင္ကား သူ ့အေတြ ့ႀကံဳမ်ား ကို စုစည္းလ်က္ " ေရႊရုိး " ကေလာင္အမည္ ခံယူ၍ The Burman, His Life and Notions အမည္ျဖင့္ ႏွစ္တြဲေပါင္း စာအုပ္ ေရးထုတ္ခဲ့ ေလ သည္။ ထုိစာအုပ္ ပထမတြဲ စာမ်က္ႏွာ ၃၅၂ တြင္ ပါေသးသည္မွာ ..
Oo Hpo Nyah is the most celebrated recent author. He was killed in the late King's reign by the Tabe Mintha. (ဦးပုညသည္ နာမည္ အႀကီးဆံုး ေခတ္ေပၚစာေရးဆရာ ျဖစ္၏။ သူ ့ကုိ ယခင္မင္းလက္ထက္တြင္ တပယ္မင္းသားက အဆံုးစီရင္ ခဲ့ေလသည္။) ဟူ၍ ျဖစ္ေလသည္။
တပယ္မင္းသား၏ ဓာတ္ပံုကို ၁၉၂၃ ခုႏွစ္ထုတ္ " ကုန္းေဘာင္ဆက္ မဟာရာဇဝင္ ေတာ္ႀကီး" တတိယ အုပ္တြင္ ေတြ ့ႏိုင္ေလသည္။
ႀကည့္ရန္စာ။
၁။ မဟာေဆြ၊ ဘုိးဝဇီရ ။
ရန္ကုန္၊ အမ်ဳိးသားပံုႏွိပ္တုိက္ ။ ၁၉၃၂ ။
၂။ ဦးေမာင္ေမာင္တင္ ၊ ဦးပုည သမုိင္း။
မႏၱေလး ၊ သူရိယ သတင္းစာတုိက္၊ ၁၂၉၈ ။
၃။ ေရႊြျပည္ ဦးဘတင္၊ ျမဝတီ စာေပဂီတ၊
ရန္ကုန္၊ ျပည္ခ်စ္စာေပတုိက္။ ရက္စြဲမပါ။
၄။ J.G.Scott . The Burman , His Life And Notions.
London, Macmillan, 1882 .Vol. 1
၅။ W.G.Burn-Murdoch. From Edinburgh to India and Burmah. London, Routledge [n.d, ]
(မိုးဂ်ာနယ္ ၊ ဇြန္လ ၁၉၉၅)
ဟူ၍ျဖစ္ေလသည္။
..........................................
ဤစာကုိ ေရးသားျပီးခ်ိန္၌ က်ြႏု္ပ္၏ တပည့္ေက်ာ္ျဖစ္သူ ေမာင္ျဖိဳးက နံနက္စာအျဖစ္ ေကာက္ညွင္းေပါင္းႏွင့္ စားေတာ္ပဲျပဳတ္ တြဲစပ္လ်က္ လာေရာက္ ခ်ေပးေလရာ က်ြႏ္ုပ္မွာ ဝမ္းဗိုက္ ဟာလွသည္ ႏွင့္ ရွမ္းျပည္ေတာင္ႀကီး နယ္ထြက္ ေမာရွမ္းလက္ဖက္ေျခာက္ အဖန္ရည္ျဖင့္ အားပါးတရ ျမိန္ရည္ယွက္ ရည္ စား ေသာက္ေလ၏။
ထုိသို ့စားေသာက္ေနစဥ္တြင္ပင္ က်ြႏု္ပ္၏ ျပဳျမဲအေလ့အတိုင္း ႀကည့္ကန္ရွင္ႀကီး ရွင္နႏၵဓဇ ေမး၍ ေရြႊေတာင္ျမိဳ ့ က်ီးသဲေလးထပ္ ဆရာေတာ္
ဘုရားႀကီး ရွင္မုနိႏၵဓဇ ေျဖႀကားေတာ္မူအပ္ေသာ စြယ္စံုေက်ာ္ထင္က်မ္း ပုစၦာအေမး အေျဖတစ္ေထာင္ စာအုပ္ႀကီးကုိ လွန္ေလွာဖတ္ရွဳရင္း၊ က်ြႏု္္ပ္ အေတြးဝင္မိသည္ကား ေနာင္အခြင့္ႀကံဳေသာ္ စာေပစံုေထာက္မွဳအခ်ဳိ ့ကုိ ဆက္လက္ ေရးသားရန္ႏွင့္ ရဲေဇာ္အမည္ရွိ လူရြယ္ႏွင့္ တူလွေသာငယ္စဥ္ဘဝ မွ ျငင္းေဖာ္ျငင္းဖက္ တုိ ့၏ ေကာင္းမွဳေႀကာင့္ပင္ စာေပရဂံု၊ ေတာမဟာျမိဳင္အတြင္းသုိ ့ ေရာက္ခဲ့ရေပသည္ တကားဟု ယင္းတုိ ့၏ ေက်းဇူးတရားကို အထပ္ထပ္ ဆင္ျခင္ မိပါ ေတာ့သတည္း။
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://mindinn.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.
