Monday, December 1, 2008

[ညီေနမင္း] 1 New Entry: ရယ္စရာ(၁)

ရယ္စရာ(၁)

ေတာ္ေသးတာေပါ့
လင္မယားႏွစ္ေယာက္တြင္ သားေလးေယာက္ရွိသည္။ ထူးဆန္းသည္မွာ အၾကီးသံုးေယာက္မွာ ဆံပင္နီနီ၊ အသားလတ္လတ္၊ အရပ္ျမင့္ျမင့္ျဖစ္သည္။ အငယ္ဆံုးမွာ ဆံပင္နက္နက္ႏွင့္ အရပ္ ပုပုျဖစ္သည္။ ဖခင္ျဖစ္သူသည္ ေနာက္ဆံုးတြင္ မက်န္းမမာျဖစ္ျပီး ေသလုဆဲဆဲတြင္ ဇနီးျဖစ္သူကို ေသခ်ာ ေမးလိုက္သည္။

-အခ်စ္ရယ္ ကိုယ္မေသခင္ ကိုယ့္ကို ရိုးရိုးသားသား ေျပာစမ္းပါ။ အငယ္ဆံုး သားေလးက ကိုယ့္ရဲ႕ ကေလးဆိုတာ။


- ဘုရားအဆူဆူကို က်ိန္ျပီး ေျပာရဲပါတယ္။ ရွင့္သားမွ ရွင့္သား အစစ္ပါ။
ဟု ဇနီးျဖစ္သူက ျပန္ေျပာလိုက္သည္။

ထိုစကားကို ၾကားျပီးသည္ႏွင့္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူသည္ ျပံဳးလွ်က္ ကြယ္လြန္သြားသည္။ ထိုအခါ ဇနီးျဖစ္သူက ေရရြတ္ေျပာဆို လိုက္သည္။
- ေတာ္ေသးတာေပါ့ ... တျခား သံုးေယာက္ကို ေမးမသြားလို႕......

You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://nyinaymin.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.

[ညီေနမင္း] 1 New Entry: ရယ္စရာ(၁)

ရယ္စရာ(၁)

ေတာ္ေသးတာေပါ့
လင္မယားႏွစ္ေယာက္တြင္ သားေလးေယာက္ရွိသည္။ ထူးဆန္းသည္မွာ အၾကီးသံုးေယာက္မွာ ဆံပင္နီနီ၊ အသားလတ္လတ္၊ အရပ္ျမင့္ျမင့္ျဖစ္သည္။ အငယ္ဆံုးမွာ ဆံပင္နက္နက္ႏွင့္ အရပ္ ပုပုျဖစ္သည္။ ဖခင္ျဖစ္သူသည္ ေနာက္ဆံုးတြင္ မက်န္းမမာျဖစ္ျပီး ေသလုဆဲဆဲတြင္ ဇနီးျဖစ္သူကို ေသခ်ာ ေမးလိုက္သည္။

-အခ်စ္ရယ္ ကိုယ္မေသခင္ ကိုယ့္ကို ရိုးရိုးသားသား ေျပာစမ္းပါ။ အငယ္ဆံုး သားေလးက ကိုယ့္ရဲ႕ ကေလးဆိုတာ။


- ဘုရားအဆူဆူကို က်ိန္ျပီး ေျပာရဲပါတယ္။ ရွင့္သားမွ ရွင့္သား အစစ္ပါ။
ဟု ဇနီးျဖစ္သူက ျပန္ေျပာလိုက္သည္။

ထိုစကားကို ၾကားျပီးသည္ႏွင့္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူသည္ ျပံဳးလွ်က္ ကြယ္လြန္သြားသည္။ ထိုအခါ ဇနီးျဖစ္သူက ေရရြတ္ေျပာဆို လိုက္သည္။
- ေတာ္ေသးတာေပါ့ ... တျခား သံုးေယာက္ကို ေမးမသြားလို႕......

You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://nyinaymin.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.

[ခ်စ္သူ႔ ပံုရိပ္] 1 New Entry: " ခံစားမႈမ်ားစြာ ..December "

" ခံစားမႈမ်ားစြာ ..December "

ကိုယ့္ေမြးေန႔လ ျဖစ္လို႔လားမသိဘူး
ငါ ..နင့္ကို သိပ္ခ်စ္တယ္ ဒီဇင္ဘာ …..

သိပ္ခ်စ္ခဲ့ဖူးသူတစ္ေယာက္ကို
လက္လႊတ္ဆံုးရႈံးခဲ့ရလို႔လား မသိဘူး
ငါ ..နင့္ကုိ အၿမဲသတိရတယ္ ဒီဇင္ဘာ …..

ၿမဲၿမံမယ္ထင္တဲ့ လက္ကေလးတစ္စံုကို
အမွတ္မထင္ ျဖဳတ္ခ်ခံခဲ့ရလို႔လားမသိဘူး
ငါ ..နင့္ကို ဘယ္လိုမွ ေမ့လို႔မရဘူး ဒီဇင္ဘာ …...

ႏူးည့ံခ်ိဳသာခဲဲ့တဲ့့ စကားလံုးေတြ
ရုတ္တရက္ အေရာင္ေျပာင္းသြားလို႔လား မသိဘူး
ငါ ..နင့္ကို အမွတ္ရေနတံုးပဲ ဒီဇင္ဘာ …..

နင့္ကို ရူးသြပ္တမ္းတဆဲ ငါက
မွတ္မွတ္ရရ .. ဒီကဗ်ာကို ေရးခဲ့ဖူးတယ္ ..ဒီဇင္ဘာ

{{{ "December" မွာ
လက္စြပ္ျပန္အေပးခံရတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္
မင္းဘ၀ထဲက ေပ်ာက္ကြယ္သြားတာ
ဘာမွ ....မဆန္းပါဘူး ေကာင္ကေလးရယ္ ...
ကိုယ္ဟာ ..ဘယ္သူ႔အတြက္မွ
တမ္းတခ်င္စရာေကာင္းတဲ့သူလဲ မဟုတ္ခဲ့ဘူး ။

"New Year Eve" မွာ
ငါ့ဘ၀ထဲက မင္းထြက္သြားေတာ့လို႔
ရက္စက္စြာအေျပာခံရဖူးသူတစ္ေယာက္
ရန္ကုန္ေျမကေပ်ာက္ကြယ္သြားတာ
ဘာမွ ..မၾကာေသးပါဘူး ေကာင္ကေလးရယ္ ..
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ..ကိုယ္ဟာ ..
လြမ္းေလာက္စရာလူလဲ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး ။

"August 15" မွာ
ေမြးေန႔ဆုေတာင္း E.Card ကို
အျငင္းပယ္ခံရတဲ့သူတစ္ေယာက္
Online ေပၚက ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့တာ
ဘယ္သူမွ ၀မ္းမနည္းပါဘူး ေကာင္ကေလးရယ္ ..
တကယ္ေတာ့လဲ ..ကိုယ္ဟာ
ျပန္ငဲ့ၾကည့္ခ်င္စရာေကာင္းသူတစ္ေယာက္
တကယ့္ကို မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး ။။။ }}}

by ...DecemberCinderella

You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://loveintoourminds.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.

[ခ်စ္သူ႔ ပံုရိပ္] 1 New Entry: " ခံစားမႈမ်ားစြာ ..December "

" ခံစားမႈမ်ားစြာ ..December "

ကိုယ့္ေမြးေန႔လ ျဖစ္လို႔လားမသိဘူး
ငါ ..နင့္ကို သိပ္ခ်စ္တယ္ ဒီဇင္ဘာ …..

သိပ္ခ်စ္ခဲ့ဖူးသူတစ္ေယာက္ကို
လက္လႊတ္ဆံုးရႈံးခဲ့ရလို႔လား မသိဘူး
ငါ ..နင့္ကုိ အၿမဲသတိရတယ္ ဒီဇင္ဘာ …..

ၿမဲၿမံမယ္ထင္တဲ့ လက္ကေလးတစ္စံုကို
အမွတ္မထင္ ျဖဳတ္ခ်ခံခဲ့ရလို႔လားမသိဘူး
ငါ ..နင့္ကို ဘယ္လိုမွ ေမ့လို႔မရဘူး ဒီဇင္ဘာ …...

ႏူးည့ံခ်ိဳသာခဲဲ့တဲ့့ စကားလံုးေတြ
ရုတ္တရက္ အေရာင္ေျပာင္းသြားလို႔လား မသိဘူး
ငါ ..နင့္ကို အမွတ္ရေနတံုးပဲ ဒီဇင္ဘာ …..

နင့္ကို ရူးသြပ္တမ္းတဆဲ ငါက
မွတ္မွတ္ရရ .. ဒီကဗ်ာကို ေရးခဲ့ဖူးတယ္ ..ဒီဇင္ဘာ

{{{ "December" မွာ
လက္စြပ္ျပန္အေပးခံရတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္
မင္းဘ၀ထဲက ေပ်ာက္ကြယ္သြားတာ
ဘာမွ ....မဆန္းပါဘူး ေကာင္ကေလးရယ္ ...
ကိုယ္ဟာ ..ဘယ္သူ႔အတြက္မွ
တမ္းတခ်င္စရာေကာင္းတဲ့သူလဲ မဟုတ္ခဲ့ဘူး ။

"New Year Eve" မွာ
ငါ့ဘ၀ထဲက မင္းထြက္သြားေတာ့လို႔
ရက္စက္စြာအေျပာခံရဖူးသူတစ္ေယာက္
ရန္ကုန္ေျမကေပ်ာက္ကြယ္သြားတာ
ဘာမွ ..မၾကာေသးပါဘူး ေကာင္ကေလးရယ္ ..
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ..ကိုယ္ဟာ ..
လြမ္းေလာက္စရာလူလဲ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး ။

"August 15" မွာ
ေမြးေန႔ဆုေတာင္း E.Card ကို
အျငင္းပယ္ခံရတဲ့သူတစ္ေယာက္
Online ေပၚက ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့တာ
ဘယ္သူမွ ၀မ္းမနည္းပါဘူး ေကာင္ကေလးရယ္ ..
တကယ္ေတာ့လဲ ..ကိုယ္ဟာ
ျပန္ငဲ့ၾကည့္ခ်င္စရာေကာင္းသူတစ္ေယာက္
တကယ့္ကို မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး ။။။ }}}

by ...DecemberCinderella

You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://loveintoourminds.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.

[ေတာေက်ာင္းဆရာရဲ႕ တစ္ခါက တစ္ခ်ိဳ႕တေလ] 2 New Entries: ဘယ္သူ႕အတြက္လဲ! လူငယ့္အတြက္တဲ့

ဘယ္သူ႕အတြက္လဲ! လူငယ့္အတြက္တဲ့

ေခါင္းစဥ္ၾကည့္ျပီးေတာ့ လုပ္ျပန္ေလျပီလို႕ေတာ့ အေျပာမေစာေလနဲ႕။
အခုေျပာမယ့္စာအုပ္အေၾကာင္းနဲ႕ ဒီေခါင္းစဥ္အေၾကာင္း မနည္းရွာၾကံျပီး ေပးလိုက္ရတာ။
စီးစီးပိုင္ပိုင္၊ ရွိတဲ့ ေခါင္းစဥ္မ်ိဳးဆိုပါေတာ့။

ဟုတ္ျပီ။ အခုက စာအုပ္အေၾကာင္းေျပာမွာ။
စာအုပ္နာမည္က “သူတို႕ ဒီေနရာကို ဘယ္လိုေရာက္လာၾကသလဲ” တဲ့။
ေလွကားထစ္မ်ားရာဇ၀င္လို႕လည္းဆိုပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ကို ကၽြန္ေတာဖတ္ေတာ့ ေျပာင္းျပန္အေတြးနဲ႕၊
ေလွးကားထစ္မ်ားေပၚမွ ေရညွိမ်ားကို ႏိုင္သေလာက္ ခြာခ်ၾကည့္တာမ်ိဳးဆိုတဲ့အျမင္နဲ႕ ဖတ္ခဲ့တာ။
ေခါင္းစဥ္ေတာင္အဲလိုေပးမလို႕။ သိပ္ျပီးရိုင္းျပရာက်မဆိုးလို႕ အဲဒီေခါင္းစဥ္ပယ္လိုက္တယ္။

အင္တာဗ်ဴးေတြစုထားတာပါ။ ေမးတဲ့လူေတြကေတာ့….

၁။ ေက်ာ္ရင္ျမင့္၊ ၂။ ေန၀င္းျမင့္၊ ၃။ ေမာင္ကိုကို(အမရပူရ)၊ ၄။ေမာင္ေအာင္ႏိုင္
၅။ စည္သူေအာင္ျမင့္ နဲ႕ ၆။ ၾကည္လင္ေအး

တို႕ျဖစ္ပါတယ္။

ရိုးလ္ေမာ္ဒယ္ျဖစ္ေလာက္တယ္လို႕ သူတို႕ယူဆျပီး ေမးခဲ့တဲ့သူေတြကေတာ့….

၁။ ေရႊျပည္ဟိန္းဆရာေတာ္၊ ၂။ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေအဘယ္(လ္)၊ ၃။ ပါေမာကၡ ေဒါက္တာေအာင္ထြန္းသက္
၄။ ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း(အသည္းအထူးကု)၊ ၅။ စံ-ဇာဏီဘို၊ ၆။ ပန္းခ်ီ မင္းေ၀ေအာင္၊
၇။ ေဒၚ၀င္း၀င္းတင့္( စီးတီးမတ္) ၈။ ဓာတ္ပံုေဇာ္မင္းယု၊ ၉။ အျငိမ္းစာပါေမာကၡ ဦးေမာ္သန္း၊
၁၀။ တေယာဦးတင္ရီ၊ ၁၁။ ေဒါက္တာေက်ာ္ေစာ(စာပန္းအိမ္)၊ ၁၂။ ဦးေအာင္ထိုက္( စိတ္တိုင္းက်)
၁၃။ UD ဦးခင္ေမာင္၀င္း၊ ၁၄။ KMD ဦးေသာင္းတင္၊ ၁၅။ ဦးအုန္း(FREDA)၊ ၁၆။ ဦးေက်ာ္မင္း၊
၁၇။ ေဒါက္တာတင္စိုး၊ ၁၈။ ကပၸတိန္ သန္းေအာင္လတ္၊ ၁၉။ ဦးဉာဏ္လင္း(YKKO)

တို႕ျဖစ္ပါတယ္။ မ်က္ႏွာဖံုးမွာတင္ထားတဲ့ စာရင္းက အဲလိုအစီအစဥ္အတိုင္းပါ။
ဘယ္လိုစံသတ္မွတ္မႈနဲ႕ စာရင္းခ်လဲေတာ့ မသိဘူး။ အင္တာဗ်ဴးကိုစဖြင့္ေတာ့ စံ-ဇာဏီဘိုနဲ႕ စျပီး
ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေအဘယ္(လ္) နဲ႕ပိတ္ပါတယ္။

အင္တာဗ်ဴးေမးတဲ့ လူေတြထဲမွာ၊ ေက်ာ္ရင္ျမင့္ကလည္း အေတြ႕အၾကံဳရွိျပီးသား၊ ေန၀င္းျမင့္ကလည္း
ေအာင္ေမာင္းဆိုတဲ့ကေလာင္နဲ႕ ပညာရွင္မ်ားနဲ႕ ေတြ႕ဆံုျခင္းဆိုလား စာအုပ္ေတြထြက္ခဲ့ဖူးတယ္။
ေမာင္ကိုကို(အမရပူရ)ကလည္း အုပ္စိုးခိုင္ ကေလာင္နဲ႕ ျမန္မာ့စီပြားေရးစြန္႕ဦးတီထြင္သူမ်ားဆိုတဲ့
စာအုပ္ႏွစ္အုပ္လား၊ သံုးအုပ္လာမသိ၊ ထြက္ခဲ့ဖူးတယ္။(အဲႏွစ္ေယာက္က အရင္ကေလာင္ေတြနဲ႕ မေရးပဲ
ပင္မကေလာင္ေတြနဲ႕တက္လာၾကေတာ့ ဘာမ်ားစိတ္ကူးေပါက္သြားၾကသလဲလို႕ေတြးမိတယ္။
အရင္ကေလာင္ေတြနဲ႕သာတက္ရင္ သူတို႕ပရိတ္သတ္ရွိတယ္ဗ်၊ ေအာင္ေမာင္းစာအုပ္ေတြကိုေရာ၊
အုပ္စိုးခိုင္စာအုပ္ေတြကပါ လူၾကိဳက္မ်ားျပီး ေရာင္းရေလ့ရွိတယ္။) စည္သူေအာင္ျမင့္ကလည္း
ျမန္မာ့ဓနမွာ လက္စြမ္းျပထားခဲ့သူ။ ေမာင္ေအာင္ႏိုင္နဲ႕ ၾကည္လင္ေအးတို႕ကလည္း
ေခသူေတြမဟုတ္( အထင္ေျပာၾကည့္တာပါ)ေလေတာ့ အင္တာဗ်ဴးေမးခြန္းေတြ ေကာင္းမယ္ထင္ခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေမးခြန္းေတြကေတာ့ သာမန္ေမးခြန္းအဆင့္ေတြေလာက္ပဲ ရွိခဲ့ပါတယ္။
ဒီထက္ပိုေကာင္းတဲ့ ပြိဳင့္ေတြဆြဲထုတ္ဖို႕ သူတို႕ ဘာေၾကာင့္မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ၾကတာလဲဆိုတာေတာ့ ေမးစရာပါ။

အင္တာဗ်ဴးပံုစံေတြမွာ ေတြ႕ရေလ့ရွိတာက ေမးသူက ၾကြားရင္ၾကြား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေျဖသူက
ၾကြားတာခ်ည္းပဲ။ မ်က္စိနဲ႕ေတြ႕ခဲ့ရတာမဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္သလားမသိ မဟုတ္သလားမသိ၊
ေျပာေတာ့လည္းယံုရတာေပါ့ဗ်ာ ဆိုသလိုမ်ိဳးေတြရွိခဲ့ပါတယ္။ ေျဖသူဖက္က ဖံုးထားတာေတြ၊
ကြယ္ထားတာေတြ၊ ဇာတ္ကြက္နာေအာင္ ဆင္ေျပာခဲ့တာေတြ ၊ဒါေတြကို ေမးသူက
ေခ်ဖ်က္ႏိုင္စြမ္းရွိရမယ္။ ေျဖတဲ့သူေနာက္ၾကီး ေမ်ာပါသြားရင္ အင္တာဗ်ဴးမမည္ပဲဇာတ္သေဘာအရ
ပံုေျပာသူနဲ႕ ပံုနားေထာင္သူေတြျဖစ္သြားမွာေပါ့။ အဲတာကို အင္တာဗ်ဴးသမားေတြက နပ္ရတယ္။
ျပန္ျပီးေကာင္တာလိုက္ေမးႏိုင္စြမ္းရွိရတယ္။ ဟုတ္ပါ့မလာဗ်ာတို႕၊ မညာနဲ႕ေနာ္ဆိုတဲ့ဟန္ပန္မ်ိဳးနဲ႕ေပါ့။

ဒီစာအုပ္မွာေတာ့ အဲတာေတြ သိပ္မေတြ႕ရပါဘူး။ ေမးသူေတြ ေမ်ာေမ်ာပါသြားတာေတြကိုေတာ့
မၾကာခဏေတြ႕ေနရတယ္။ ေကာင္တာေထာက္ရမယ့္ေနရာမွာ မေထာက္ပဲ ေျပာသူဆံုးေအာင္ေစာင့္ျပီး
ဘာမွဆက္မေမးေတာ့ပဲ ေနာက္ေမးခြန္းတစ္ခုတက္လိုက္တာဗ်ိဳးေပါ့။ ေနာက္ ေမးသူအားလံုးက
ပံုစံတစ္ခုကို အေသခ်ျပီးလုပ္တဲ့အခါမွာ ေမးခြန္းေတြအီျပီး ထပ္တလဲလဲ ေက်ာ့ေနတာေတြေတြ႕ရေတာ့
စာဖတ္သူအတြက္ ပ်င္းစရာစာမ်က္ႏွာေတြလည္း ရွိေနခဲ့တယ္။

ေနာက္ ေျဖတဲ့သူေတြဖက္က ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ငယ္စဥ္ခါ ဘ၀နာခဲ့တာကို လူတိုင္းနီးပါး
ေျပာခဲ့ၾကတာ။ ရွာၾကံေျပာထားတဲ့ လူတစ္ခ်ိဳ႕လည္းပါတာေပါ့။ လူတိုင္းကေတာ့၊ ေအာင္ျမင္သည္ျဖစ္ေစ၊
ရံႈးနိမ့္ေနသည္ျဖစ္ေစ၊ သူတို႕ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ တေလွ်ာက္ ဘ၀နာခဲ့တာေတြရွိခဲ့တာပါပဲ။
ေအာင္ျမင္တဲ့အခ်ိန္ေရာက္မွ င့ါ တုန္းက ဘယ္လို ဘ၀နာခဲ့တာဆိုျပီး ေျပာတတ္ေလ့ရွိၾကတာကလည္း
ဇာတ္ေပါင္းေသာ္ ထိုသူကား ငါဘုရားျဖစ္ေလ၏ ဆိုသလို ဇာတ္ေတာ္ေတြထဲက
အတိုင္းျဖစ္ေနခဲ့တာေတြလည္း ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ဘုရားကေတာ့ ဘုရားကိုးဗ်။ျက

အဆိုးဆံုးကေတာ့ ေမးတဲ့သူက မလိုအပ္ပဲ ၾကြား၀ါတာပဲ။ ဥပမာဆို- ေမာင္ကိုကို (အမရပူရ)။
ေဒၚ၀င္း၀င္းတင့္ အေၾကာင္းေရးတဲ့ေနရာမွာ သူ႕အဖြင့္က ၾကြားရာေရာက္ျပီး လူအျမင္ကတ္စရာျဖစ္တယ္။
သူဖြင့္ထားတဲ့အဖြင့္က ဒီလို။ ေတာ္ေတာ္ မလွမပနဲ႕ ရုပ္ဆိုးခဲ့တဲ့ အဖြင့္ျဖစ္သြားတယ္။

“ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကင္းစင္တာ Feel မွာ ဆင္းဒ၀စ္ သြားသြားစာတတ္တယ္။
ဟမ္ဘာဂါ သြားသြားစားတတ္တယ္။ ခပ္ေျခာက္ေျခာက္ေလး ေၾကာ္ထားတဲ့ ထမင္းေၾကာ္
သြားသြားစားတတ္တယ္။ ျပီးေတာ့ စေတာ္ဘယ္ရီဒိန္ခ်ဥ္မွာေသာက္တယ္။
မွန္လံုအေအးခန္းထဲမွာ ခပ္ၾကာၾကာထိုင္တယ္။ ဖီးလ္က မွန္တံခါးကို တြန္းဖြင့္ထြက္ျပီး
City Mart ကို၀င္တတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ဘာပစၥည္းပစၥယမွ အပိုမသယ္ေဆာင္တတ္ပဲ
ဖရီးေနတတ္သူမို႕ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ City Mart ထဲက ပစၥည္းေတြ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနတတ္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေဘာလ္ပင္တစ္ေခ်ာင္းသာ ၀ယ္ေလ့ရွိပါတယ္”

ကဲ၊ အဲဒီလိုပဲေရးထားတာ။ ဘယ္ေလာက္ မ်က္စိစပါးေမႊးစူးစရာေကာင္းသလဲ။
ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ အင္တာဗ်ဴးသမားစစ္ရင္ အဲဒီလို ဘယ္ေတာ့မွ ဖြင့္လိမ့္မွာမဟုတ္ဘူး။
ေနာက္တစ္ေယာက္က ေန၀င္းျမင့္။ ေဇာ္မင္းယုကို ေမးတယ္။
မေနာမယိဒၶိဓာတ္ပံုပညာရွင္ႏွင့္ေတြ႕ဆံုျခင္းတဲ့။ ဘာလဲ မေနာမယိဒၶိ။ စာထဲမွာေတာ့
ျပန္ရွင္းထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲလိုၾကီးတပ္ဖို႕ေတာ့ မလိုအပ္ဖူးထင္တာပဲ။ လူငယ္ေတြဖတ္မွာေလ။
သူတို႕စိတ္၀င္စားႏိုင္မယ့္ နာမည္ေပးမႈေလးလုပ္ထားရင္ ပိုမေကာင္းႏိုင္ဘူးလား။

စာအုပ္ကို စီစဥ္သူက မိုးသန္းခ်စ္ပါတဲ့။ အမွာမွာေတာ့…

“လူငယ္ေတြရဲ႕ဘ၀ဦးတည္ခ်က္ကို ေျပာင္းလဲေစတဲ့ အေၾကာင္းအရာ အခ်က္အလက္ေတြကို
လူငယ္ေတြကိုယ္တိုင္နဲ႕ သူတို႕ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ မိဘေတြကိုယ္တိုင္ သိနားလည္ထားဖို႕
မသင့္ဘူးလား။ ဒါေတြဟာ မိဘေတြအေနနဲ႕ ကေလးေတြကို ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို
အတင္းအက်ပ္ပံုသြင္းတာထက္ပိုျပီး အေရးမၾကီးေပဘူးလား။ ဒီအခ်က္အလက္ေတြကို
ရွာေဖြျပီး လူငယ္ေတြနဲ႕ လူငယ္ေတြရဲ႕ မိဘေတြကို တင္ျပလိုတဲ့ဆဒၵဟာ ဒီစာအုပ္
ထုတ္ေ၀ရျခင္းရဲ႕ အဓိကဦးတည္ခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္စာအုပ္ရဲ႕
Target Audience ေတြဟာ ၁၆-၂၅ ၾကား လူငယ္မ်ားနဲ႕ ၄င္းတို႕ကိုအုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ
မိဘမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္”

“ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႕ အသက္ ၄၀- ၅၀ ၀န္းက်င္အရြယ္ နယ္ပယ္က႑အသီးသီးမွာ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့
ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႕ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးျပီး သူတို႕ရဲ႕ ၁၆ႏွစ္သားဘ၀တုန္းက ရည္မွန္းခ်က္ေတြ၊
သူတို႕မိဘေတြရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ေတြနဲ႕ လက္ရွိသူတို႕ရပ္တည္ေနတဲ့ ဘ၀အၾကား ကြာဟမႈကိုျဖစ္ေစတဲ့
အေၾကာင္းအရာ အခ်က္အလက္ေတြကို ရွာေဖြတင္ျပျခင္းျဖင့္ ဒီေန႕လူငယ္အမ်ားစုနဲ႕
သူတို႕ရဲ႕မိဘေတြကို တစ္စံုတစ္ရာေသာ အေထာက္အကူျပဳလိမ့္မယ္လို႕ ယံုၾကည္မိပါတယ္၊”

လို႕၊ ေျပာထားခဲ့တယ္။

စာအုပ္တန္ဖိုး ၄၅၀၀က်ပ္၊ ယခုစာအုပ္၏ အက်ိဳးအျမတ္ ၁၀၀ ရာခိုင္ႏႈန္းကို
လူငယ္မ်ား၏ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ျမင့္တင္ေျပာင္းလဲမႈ က႑မ်ားတြင္ လွဴဒါန္းသံုးစြဲသြားမည္။ တဲ့။
ဦးတည္ခဲ့တာက လူငယ္ပရိသတ္၊ စာေတြအသာထား၊ စာအုပ္ေစ်း သိပ္ၾကီးေနတယ္။
လူငယ္စံုအတြက္ ရည္ရြယ္ရင္ ေသခ်ာတယ္၊ လူငယ္တိုင္း ၀ယ္မဖတ္ႏိုင္ဘူး။
ဘာေၾကာင့္ စာအုပ္ေစ်းကို ထည့္ထည့္ေျပာရတာလဲ။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ထည့္မေျပာခ်င္ဘူး။
ဒါေပမယ့္ ေျပာဖို႕လိုအပ္တယ္။ စာအုပ္ေစ်းေလးကို ႏွစ္ေထာင့္ ငါးရာေလာက္ထားႏိုင္ရင္
၀ယ္ႏိုင္ပရိသတ္ပိုလိမ့္မယ္ထင္တယ္။ ဒါလည္း လွဴဒါန္းျခင္းတစ္မ်ိဳး မည္တာပဲ မဟုတ္လား။

လူကိုဦးတည္ျပီးေမးတဲ့ အင္တာဗ်ဴးေတြျဖစ္လို႕ ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္ထည့္တဲ့အခါမွာ
အခ်က္အလက္ေတြကို သာမန္ထည့္သြင္းမႈပံုစံမ်ိဳးထက္ စံုလင္ေအာင္ ပိုလုပ္ေပးသင့္တယ္။
အေမးအေျဖထဲမွာ ပါမွာပဲ ဆိုေပမယ့္၊ အေမးအေျဖထဲမွာ မပါတာေတြရွိသလို တစ္ခ်ိဳ႕အခ်က္ေတြက
ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္မွာ ထည့္မွ ပိုျပီးအားေကာင္းသြားတာေတြရွိတယ္။

လူအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္လို႕ အေၾကာင္းအရာအမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ေနတယ္။ ဖတ္တဲ့သူကေတာ့ ၾကိဳက္တဲ့ပံုစံ
ယူမွာပဲဆိုတဲ့ အျမင္ကေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ အကုန္လံုးေတာ့မဟုတ္ဘူး။
ေကာင္းႏိုးရာရာ တစ္ခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ ေအာက္မွာ ျပန္တင္ေပးမယ္။ စဥ္ထားတာကေတာ့
စာအုပ္ထဲမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ စဥ္ပံုအတိုင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ႏိုင္သေလာက္ သယ္သြားၾကေစခ်င္ပါတယ္။

၁။

မိဘကေတာ့ တတ္ႏိုင္ရင္ ကေလးေတြထဲမွာ ၀င္မပါတာေကာင္းတယ္၊ မိဘစကားနားေထာင္တဲ့
ကေလးေတြ တစ္သက္လံုးမၾကီးပြားဘူး။ ေအာင္ျမင္မွာလည္း မဟုတ္ဘူး။ မိဘစကားကို
ေျမ၀ယ္မက်နားေထာင္တဲ့ ကေလးေတြဟာ ငစႏူေတြ၊ ငတံုးေတြ၊ အလကားလူေတြ။
မိဘစကားကို နားမေထာင္တဲ့ ကေလးေတြက အာဂေယာက်္ားေတြ။ ေယာက်္ားေလးေတြေပါ့။
မိန္းကေလးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မေျပာတတ္ပါဘူး။
မိဘစကား နားေထာင္တာ၊ မိဘေျပာတဲ့အတိုင္းသာ လိုက္လုပ္ရင္ ရွိခိုးစရာ ဘုရားေတာင္
ကၽြန္ေတာ္တို႕မရွိဘူး။ သိဒၶတၳမင္းသား ဖေအက ဘုရင္ပဲ ျဖစ္ေစခ်င္တာ။
မယားေလးနဲ႕၊ သားတြဲလြဲေလးနဲ႕။ ဘုရင္ၾကီးျဖစ္ေစခ်င္တာ၊ နန္းေတာ္ထဲမွာပဲ ေနစမ္းပါ ငါ့သားရယ္။
ဟာ- ဖေအက အဲဒီလို လမ္းေၾကာင္းခ်ေပးတာ။ Guide Line ခ်ေပးထားတာ။ ၂၁ႏွစ္ေလာက္
မိန္းမေပးစား၊ ကေလးေတြဘာေတြယူခိုင္း၊ ျပႆနာ။ အဲဒီဖေအ့စကားသာ
နားေထာင္လိုက္ရင္ေလ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဗုဒၶလည္းျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။ သူ႕ဆႏၵနဲ႕ဖေအစကား
မိဘေတြ Guide Line ႏွစ္ခုကို ယွဥ္ထားတယ္။
ဆႏၵကို ရဲရဲတင္းတင္း ထိုးေဖာက္ရဲတယ္။ အရာရာကို စြန္႕လႊတ္ရဲတယ္၊
ကိုယ့္လမ္းေၾကာင္းကိုယ္ ေရြးခ်ယ္ရဲတယ္။ အဲ့ဒီေရြးခ်ယ္ရဲလို႕ ၂၈ႏွစ္မွာ ေတာထြက္တယ္ေနာ္ဆရာ။
အသက္ ၂၈ ႏွစ္က်မွေနာ္။ သူပုန္ကန္ရဲတာ။ ေသခ်ာတယ္ဆရာ။ အဲဒီ ၂၈ ကေန ထြက္လာျပီးေတာ့
အကယ္၍သာ မိဘစကားနာယူေနရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ စၾက၀ေတးမင္းကို ဘုရားလို
ရွိခိုးရမွာ။ အဲ အခုေသခ်ာတယ္ဆရာ။ ဗုဒၶအစစ္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ရသြားတာ။
၂၈ ႏွစ္ကေန က်င့္တာေနာ္ဆရာ သူရဲ႕က်င့္ၾကံမႈ စိတ္ဓာတ္ကိုၾကည့္ဆရာ၊ မာတယ္ေနာ္ဆရာ၊
၃၅ က်မွ ဘုရားျဖစ္တာေနာ္၊ အဲဒီေတာ့ ဒါကိုၾကည့္လိုက္ရင္ ဒါက အာဂေယာက်္ားလမ္းေၾကာင္းက
ရွင္းျပီ။ လူငယ္ေတြရဲ႕ လမ္းေၾကာင္းကရွင္းေနျပီ။ မိဘေတြ ဘာျဖစ္ခ်င္လဲ။
မိဘေတြ ၀င္မပါနဲ႕။ ကိုယ့္သားကို စၾက၀ေတးမင္း မျဖစ္ေစခ်င္နဲ႕။ သူ႕လမ္းေၾကာင္း သူသြားပါေစ။
မမွားေအာင္ပဲဆရာ၊ မမွားေအာင္ပဲ။ သူလိုခ်င္တာ ျဖည့္စြက္ေပးဖို႕ပဲ။
တကယ္တန္းမိဘေတြရဲ႕တာ၀န္က ဒီကေလးရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြ၊ သူ႕မွာလိုအပ္တဲ့ အရာေတြျဖည့္စြမ္း
ေပးဖို႕က အဓိက။ ဒါေပမယ့္ ဒီကေလးက မိဘေတြရဲ႕စကား နားေထာင္တာေတာ့
ကၽြန္ေတာ္တို႕ မလိုလားဘူး။ အဲဒါေတြ ထည့္ေရးလို႕ ေကာင္းပါ့မလားမသိဘူး။
စံ-ဇာဏီဘို

၂။

လူရယ္လို႕ ျဖစ္လာရင္ ကိုယ္မလုပ္ခ်င္တာ ၾကံဳရင္လည္း ေရွာင္မသြားရဘူး။
ဒါ Challenge ပဲ၊ ျပႆနာပဲ၊ လူဟာ သာယာတာကို ၾကိဳက္တယ္၊ Animal ပဲ။
အမွန္အတိုင္းေျပာရင္ အသိစိတ္ေလးတစ္ခုနဲ႕ပဲ ထိန္းၾကတယ္။ ေဖာက္ျပန္ခ်င္တာအမ်ားၾကီးပဲ၊
အဲဒီအသိစိတ္မွာ တာ၀န္အရ လုပ္သင့္တဲ့ဟာမ်ိဳးရွိရင္ စိတ္မပါလည္း လုပ္ရမယ္။
Pressure ရွိရင္ အဲ့ဒီ Pressure ဒဏ္ကို ခံႏိုင္ေစခ်င္တယ္။ အခက္အခဲရွိရင္ ဒီဟာၾကီးကို
ေရွာင္သြားလို႕ မရဘူး၊ တိုးရမယ္၊ စိတ္မပါဘူးဆိုေတာ့ စိတ္မပါတဲ့ဟာ မွန္သမွ်ဘယ္လို
လုပ္ရမလဲ၊ စိတ္မပါသည့္တိုင္ လုပ္လို႕ရတယ္။ အဲတာေလးကိုေတာ့ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက
Train လုပ္ေစခ်င္တယ္။
ကၽြန္ေတာ့္အေတြ႕အၾကံဳအရ ဆိုရင္ ဘ၀ဆိုတာ တစ္သမတ္တည္းမရွိဘူး။
Challenge ေတြၾကံဳရမယ္။ ဒီအတြက္ အခု မေတာ္ရင္လည္း ဘာမွစိတ္ပ်က္ဖို႕မလိုဘူး။
အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ငယ္ငယ္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႕ေက်ာင္းမွာ အေတာ္ဆံုးဆိုတဲ့ လူေတြဟာ
ဘ၀မွာ အားလံုးေအာင္ျမင္ေနၾကတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အညံ့ဆံုးဆိုတဲ့လူကလည္း
ဘ၀မွ အေအာင္ျမင္ဆံုးျဖစ္ရင္လည္း ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ Formula မရွိဘူး။
ငယ္ရြယ္စဥ္ ၁၅ ႏွစ္၊ ၁၆ ႏွစ္ေက်ာင္းသားဘ၀မွာ ငါကအေတာ္ဆံုး၊ အကုန္ႏိုင္တယ္ဆိုတာမ်ိဳး
မဟုတ္ဘူး။ ဒါတစ္ခုတည္းနဲ႕ မျပီးဘူး။ မေတာ္တဲ့လူက သိမ္ငယ္ေနဖို႕မလိုဘူး။
အေရးၾကီးဆံုးက Keep Improving ျဖစ္ဖို႕ ၾကိဳးစားေစခ်င္တယ္။ အခုေတာ္ေနတာကို
မေက်နပ္ပါနဲ႕။ ယုန္နဲ႕လိပ္ေျပးသလို ေရႊ႕ေနဖို႕ အေရးၾကီးပါတယ္။ လူငယ္ေတြ ၾကားမွာ
ျပိဳင္ဆိုင္ေနၾကတာ ေလာေလာဆယ္ စာမွာပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္ထင္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘ၀မွာ
ေနာက္ထပ္ၾကံဳရမွာေတြက အမ်ားၾကီး၊ အဲဒီေတာ့ ေတာ္ေအာင္ေတာ့ အျမဲၾကိဳးစားေနဖို႕လိုပါတယ္။
ဦးေသာင္းတင္(KMD)

၃။

လူငယ္ေလးေတြမွာ အေရးၾကီးဆံုးက စိတ္ဓာတ္ပါ။ စိတ္ဓာတ္ျဖဴစင္ေကာင္းမြန္ဖို႕
အေျခခံလိုအပ္ပါတယ္။
သူရဲ႕တကယ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈအတြက္ သူဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာ သူသိဖို႕လိုပါလိမ့္မယ္။
သူ႕ဘ၀ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို သူရေနျပီဆုိရင္ မိဘေတြဖက္ကလည္း ကိုယ့္ကေလးအေပၚ
ေက်နပ္ေပးရမွာပါ။
မိဘေတြဖက္က လုပ္ေပးမယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္သားသမီးရဲ႕စိတ္ဓာတ္ကို
ပ်ိဳးေထာင္ေပးဖို႕ပတ္၀န္းက်င္ေကာင္းထဲမွာ ေနထိုင္ေစဖို႕နဲ႕ အေတြးသစ္ပြားေစမယ့္
ပတ္၀န္းက်င္ထဲမွာ ေနထိုင္ႏိုင္ဖို႕ကို ဖန္တီးေပးဖို႕ပါ။
ေဒၚ၀င္း၀င္းတင့္(City Mart)

၄။

ကၽြန္ေတာ့္အသက္အရြယ္အလိုက္ လုပ္သင့္တာေတြကို ၾကိဳးစားလုပ္ခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ဘ၀မွာ ၾကံဳရတာတိုင္းကို သည္းခံစိတ္နဲ႕သြားခဲ့တာပါပဲ။
အဓိကကေတာ့ သန္႕စင္ေအာင္ေနဖို႕ပါပဲ။ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ အခ်ိန္တိုင္း သန္႕စင္ေအာင္
ထားပါတယ္။ ေဒါသထိန္းဖို႕ အမွားအနည္းဆံုးျဖစ္ဖို႕ ဂရုစိုက္ျပီးေနထိုင္ပါတယ္။
ေဒါက္တာေက်ာ္ေစာ(စာပန္းအိမ္)

၅။

လူတစ္ဦးခ်င္းဟာ စိတ္ခံစားမႈရွိၾက သူေတြခ်ည္းပဲ။ ဘ၀ကိုတန္ဖိုးအျဖစ္ ရႈ႕ျမင္ရာမွာ
ကြဲျပားႏိုင္တယ္လို႕ ခံယူလိုက္ရင္ ျပ႒န္းစရာလည္း မလိုေတာ့ဘူး။
ျပ႒န္းခံစရာလည္း မလိုေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္လမ္းေၾကာင္းကို ရဲရဲဆံုးျဖတ္၊ ရဲရဲေလွ်ာက္၊
အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္လုပ္ဖို႕ပဲရွိတယ္။ တစ္ခုေတာ့ရွိတာေပါ့။ မိဘေတြရဲ႕ ျပ႒န္းမႈကိုလည္း
မခံယူခ်င္ဘူး၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း မျပ႒န္းဘူးဆိုရင္ေတာ့ ဟိုမေရာက္၊ဒီမေရာက္
ျဖစ္မွာပဲ။ လူငယ္ဆိုတာ သူတစ္ပါးက ျပ႒န္းတာကိုမခံခ်င္ရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခိုင္ခိုင္မာမာ
ျပ႒န္းဖို႕ေတာ့လိုမယ္။ ဒီေခတ္က မ်က္စိပိတ္၊နားပိတ္ေခတ္ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
လုပ္စရာေတြမ်ားပါတယ္။
လူဆိုတာ တာ၀န္သိျခင္း၊ ထိုတာ၀န္ကို ယူႏိုင္ျခင္း၊ ယူထားတဲ့တာ၀န္ကို ေဆာင္ႏိုင္ျခင္းဆိုတဲ့
စြမ္းရည္ေတြရွိဖို႕လိုတယ္။ ဒီေနရာမွာ တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႕ သိကၡာရွိျခင္းဟာ
ကိုင္စြဲရမယ့္တရားအဖျဖစ္ရွိရမယ္။
ဓာတ္ပံုေဇာ္မင္းယု

၆။

ဘ၀မွာ ကိုယ့္ဘ၀၊ ၀ါသနာပါတာကို လုပ္တာေကာင္းတယ္။ မယံုၾကည္ပဲ ဘာမွမလုပ္ပါနဲ႕။
အေရးၾကီးဆံုးကေတာ့ ဘ၀ရဲ႕ဟန္ခ်က္ပဲ။ ဟန္ခ်က္လြဲလို႕ အေအာက္ျပဳတ္က်သြားျပီဆိုရင္ေတာ့
အဆိုးဆံုးအေနနဲ႕ ရင္ဆိုင္ရမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေအာက္ကို ျပဳတ္မက်ေအာင္ ဂရုစိုက္ျပီးေလွ်ာက္။
လူဟာ သူနဲ႕တန္တဲ့ဥစၥာကို လုပ္လို႕ရွိရင္သြားတာပဲ။ Knock Out က်တာပဲ။ သူ႕အဆင့္နဲ႕မွီတဲ့
လစ္မစ္ေတာ့ရွိတာေပါ့ေလ။ အဲဒီလစ္မစ္ထက္ေက်ာ္ျပီးLimit နားနီးေအာင္ေတာင္
သူအျမဲတန္း လႈပ္ရွားရုန္းကန္ေနရတယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္၊
သူ down တာပဲ။
ဟိုဟာျဖစ္ခ်င္တယ္၊ ဒီဟာျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ မွန္းခ်က္ေတြက အေပၚယံေတြပဲ။
Very Superficial ပဲ။ အခုကၽြန္ေတာ္၀ါသနာပါတဲ့ ေဘာလံုးပြဲၾကည့္မယ္။ စာသြားသင္မယ္။
ကိုယ္၀ါသနာပါတာေလး လုပ္လိုက္မယ္။ ဒီလိုပဲ ဟိုသြားလိုက္မယ္။ ဒီသြားလိုက္မယ္ ဆိုေတာ့
ဒီဥစၥာအႏွစ္သာရက ဘာလဲဆိုေတာ့ တိရစာၧန္နဲ႕ဘာမွမထူးဘူး။
ဒါေလးေတြမွာ ကိုယ့္ဟာနဲ႕ကိုယ္ေတာ့ ဟုတ္လွျပီမွတ္ေနတာေပါ့ေလ။
အျငိမ္းစာပါေမာကၡခ်ဳပ္ဦးေမာ္သန္း

၇။

အၾကြင္းမဲ့မွန္ကန္ျခင္းဆိုတာကို လက္မခံဘူး။ အမွန္တရားဆိုတာ အခ်ိန္နဲ႕အမွ်
ေျပာင္းလဲသြားေနတယ္။ ဒါကို ငါယူတာမွမွန္တယ္လို႕ အစြဲစြဲျပီး ငါလို႕မယူရင္မွားတယ္ဆိုတဲ့
အျမင္မ်ိဳး ဆရာေတာ့မျမင္ဘူး။
၁၀ ေယာက္မွာ တစ္မ်ိဳးျမင္ျပီး တစ္ေယာက္တည္းက တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနလို႕ ဘယ္ဟာမွန္သလဲ
ဆိုတာထက္၊ တစ္ေယာက္က ဘာေၾကာင့္ဒီလိုျမင္သလဲ။ ၁၀ ေယာက္ကေကာ
ဘာေၾကာင့္ဒီလိုျမင္သလဲဆိုတာ နားလည္ေအာင္လုပ္တာ ပိုအေရးၾကီးတယ္။ ကိုယ္နဲ႕
ဆယ္ေယာက္နဲ႕ အျမင္မတူဘူးဆိုရင္ ဘာေၾကာင့္သူတို႕ဒီလိုျမင္သလဲ။ သူတို႕ဘာေၾကာင့္
ဒီလိုေတြးသလဲ၊ ငါကေတာ့ ဒီလိုေတြးတယ္၊ သူ႕အေတြးကို ကိုယ္နားလည္ေအာင္
လုပ္ႏိုင္ရင္ ကိုယ့္အတြက္အျမတ္ပဲ။
သူတို႕က ဆယ္ေယာက္မို႕ သူတို႕ကိုလက္ခံရမယ္၊ ကိုယ့္ယံုၾကည္ခ်က္ကို စြန္႕လႊတ္ရမယ္
မဟုတ္ဘူး။ မဟုတ္တာလုပ္ရင္ ငါခ်မ္းသာႏိုင္တယ္။ ဒါ ငါသိတယ္။ မလုပ္ဘူး။
အဲဒီ Choice ရွိေစခ်င္တယ္။ ဒါ ကိုယ့္ Choice ကိုး၊ ဒါေပမယ့္ မဟုတ္တာလုပ္ျပီး
ခ်မ္းသာေနတဲ့လူကိုလည္း ကိုယ္က သိနားလည္ရမယ္။ အဲဒါသူ႕ Choice ပဲ။
ပါေမာကၡေဒါက္တာေအာင္ထြန္းသက္

၈။

အခု ေလာေလာဆယ္ လူငယ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဘ၀ပ်က္ေနၾကတာလည္း
ပတ္၀န္းက်င္ေၾကာင့္ပဲ။ ဒါလည္း ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုပဲ။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အျမင္ကို ေျပာရရင္
ခုန ဗီဇရယ္၊ ကုသိုလ္ကံရယ္ဆိုတာကေတာ့ သူ႕ရဲ႕ သမာဓိ၊ ဘာ၀နာ၊ ဒါေတြနဲ႕
ဆိုင္မယ္ထင္တာပဲ။
လူ႕ေလာကအတြက္ အက်ိဳးျပဳႏိုင္ဖို႕ဆိုတာ ပတ္၀န္းက်င္ကလည္း အေရးၾကီးတာေပါ့။
ကေလးေတြကေန ေကာင္းတဲ့လူၾကီးေတြ ျဖစ္လာဖို႕ဆိုရင္ ပတ္၀န္းက်င္က အေရးၾကီးတာေပါ့။
စိတ္ဓာတ္မက်နဲ႕၊ ရည္မွန္းခ်က္သတ္သတ္မွတ္မွတ္ထားျပီး အဲဒီရည္မွန္းခ်က္အတိုင္း
စိုက္လိုက္မတ္တပ္ ၾကိဳးစားရင္ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ေဒါက္တာတင္စိုး

၉။

ျမန္မာသည္ မည္သည့္ေနရာေရာက္ေနသည္ျဖစ္ေစ ျမန္မာသာျဖစ္ျပီး မိမိႏိုင္ငံကို
ပစ္ပယ္၍မရ။ ေရာက္ေလရာေနရာတြင္ ႏိုင္ငံအက်ိဳး၊ လူမ်ိဳးတိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္းကို
ၾကံစည္လုပ္ကိုင္ေနရမည္။
ကမာၻအႏွံ႕တြင္ အလြန္ေတာ္ေသာ ျမန္မာမ်ားရွိသည္။ မည္သည့္အေျခအေနမဆို
ကိုယ့္တိုင္းျပည္ဖက္မွ ရပ္တည္ရမည္။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ျပန္လာျဖစ္လွ်င္လည္း တိုင္းျပည္အတြက္
အက်ိဳးျပဳရမည္။
လူငယ္မ်ားအေနျဖင့္ အမွန္ကိုအမွန္အတိုင္း ျမင္တတ္ရန္လိုသည္။
မိမိျဖစ္သမွ်သည္ မိမိလုပ္ေဆာင္ခ်က္သာျဖစ္သည္။
What Happen to you, is the result of what you have done.
သာျဖစ္သည္။
ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေအဘယ္(လ္)

ဟုတ္ကဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ဖက္က ဒီေလာက္မွ်သာပါပဲ။

ငါတကယ္အိပ္ခ်င္ေနျပီ

ငါတကယ္အိပ္ခ်င္ေနျပီ။
ငါတကယ္အိပ္ခ်င္ေနျပီကြာဆိုတဲ့ စကားစုကို အားမနာတမ္း
ေရွာေရွာရွဴရွဴ၀င္ေအာင္ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ
အဲဒါခက္တယ္။ ဒီမွာအဲဒါ သိပ္ခက္တယ္
ငါတကယ္အိပ္ခ်င္ေနျပီကြာဆိုတဲ့ စကားစုအေပၚ
မင္းတစ္မ်ိဳးတမည္ခံစားအဓိပၸာယ္ဖြင့္ဦးေတာ့မယ္
ငါသိတာေပါ့။ က်ီးက်ီးခ်င္းသိသလို ငါသိတာေပါ့
တကယ္က ဘယ္လိုပစ္ခြာဖယိက်ဥ္မႈမ်ိဳးမွ မပါဘဲ
ရိုးရိုးေျပာတာ။ တကယ္မ်က္ခြံေတြေလးက်လာလို႕
တကယ္အနားယူဖို႕ လိုလာလို႕ ငါ့ေဘာ္ဒီအတြင္းထဲက
ေခါင္းေလာင္းသံေတြ ငါျပန္ဆိုလိုက္တာပါ
ငါတကယ္အိပ္ခ်င္ျပီကြာ။

လူဆန္း
၂၀၀၆
ေရးသူလူဆန္းကဗ်ာစာအုပ္မွ။

ကိုမိုးဆတ္ ဖြထားလို႕ ဖတ္ခ်င္ေနေသာသူမ်ား ဆႏၵျပည့္လိမ့္မယ္ထင္ပါေၾကာင္း။

You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://openmind.net63.net/?feed=rss2. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.

[ေတာေက်ာင္းဆရာရဲ႕ တစ္ခါက တစ္ခ်ိဳ႕တေလ] 2 New Entries: ဘယ္သူ႕အတြက္လဲ! လူငယ့္အတြက္တဲ့

ဘယ္သူ႕အတြက္လဲ! လူငယ့္အတြက္တဲ့

ေခါင္းစဥ္ၾကည့္ျပီးေတာ့ လုပ္ျပန္ေလျပီလို႕ေတာ့ အေျပာမေစာေလနဲ႕။
အခုေျပာမယ့္စာအုပ္အေၾကာင္းနဲ႕ ဒီေခါင္းစဥ္အေၾကာင္း မနည္းရွာၾကံျပီး ေပးလိုက္ရတာ။
စီးစီးပိုင္ပိုင္၊ ရွိတဲ့ ေခါင္းစဥ္မ်ိဳးဆိုပါေတာ့။

ဟုတ္ျပီ။ အခုက စာအုပ္အေၾကာင္းေျပာမွာ။
စာအုပ္နာမည္က “သူတို႕ ဒီေနရာကို ဘယ္လိုေရာက္လာၾကသလဲ” တဲ့။
ေလွကားထစ္မ်ားရာဇ၀င္လို႕လည္းဆိုပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ကို ကၽြန္ေတာဖတ္ေတာ့ ေျပာင္းျပန္အေတြးနဲ႕၊
ေလွးကားထစ္မ်ားေပၚမွ ေရညွိမ်ားကို ႏိုင္သေလာက္ ခြာခ်ၾကည့္တာမ်ိဳးဆိုတဲ့အျမင္နဲ႕ ဖတ္ခဲ့တာ။
ေခါင္းစဥ္ေတာင္အဲလိုေပးမလို႕။ သိပ္ျပီးရိုင္းျပရာက်မဆိုးလို႕ အဲဒီေခါင္းစဥ္ပယ္လိုက္တယ္။

အင္တာဗ်ဴးေတြစုထားတာပါ။ ေမးတဲ့လူေတြကေတာ့….

၁။ ေက်ာ္ရင္ျမင့္၊ ၂။ ေန၀င္းျမင့္၊ ၃။ ေမာင္ကိုကို(အမရပူရ)၊ ၄။ေမာင္ေအာင္ႏိုင္
၅။ စည္သူေအာင္ျမင့္ နဲ႕ ၆။ ၾကည္လင္ေအး

တို႕ျဖစ္ပါတယ္။

ရိုးလ္ေမာ္ဒယ္ျဖစ္ေလာက္တယ္လို႕ သူတို႕ယူဆျပီး ေမးခဲ့တဲ့သူေတြကေတာ့….

၁။ ေရႊျပည္ဟိန္းဆရာေတာ္၊ ၂။ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေအဘယ္(လ္)၊ ၃။ ပါေမာကၡ ေဒါက္တာေအာင္ထြန္းသက္
၄။ ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း(အသည္းအထူးကု)၊ ၅။ စံ-ဇာဏီဘို၊ ၆။ ပန္းခ်ီ မင္းေ၀ေအာင္၊
၇။ ေဒၚ၀င္း၀င္းတင့္( စီးတီးမတ္) ၈။ ဓာတ္ပံုေဇာ္မင္းယု၊ ၉။ အျငိမ္းစာပါေမာကၡ ဦးေမာ္သန္း၊
၁၀။ တေယာဦးတင္ရီ၊ ၁၁။ ေဒါက္တာေက်ာ္ေစာ(စာပန္းအိမ္)၊ ၁၂။ ဦးေအာင္ထိုက္( စိတ္တိုင္းက်)
၁၃။ UD ဦးခင္ေမာင္၀င္း၊ ၁၄။ KMD ဦးေသာင္းတင္၊ ၁၅။ ဦးအုန္း(FREDA)၊ ၁၆။ ဦးေက်ာ္မင္း၊
၁၇။ ေဒါက္တာတင္စိုး၊ ၁၈။ ကပၸတိန္ သန္းေအာင္လတ္၊ ၁၉။ ဦးဉာဏ္လင္း(YKKO)

တို႕ျဖစ္ပါတယ္။ မ်က္ႏွာဖံုးမွာတင္ထားတဲ့ စာရင္းက အဲလိုအစီအစဥ္အတိုင္းပါ။
ဘယ္လိုစံသတ္မွတ္မႈနဲ႕ စာရင္းခ်လဲေတာ့ မသိဘူး။ အင္တာဗ်ဴးကိုစဖြင့္ေတာ့ စံ-ဇာဏီဘိုနဲ႕ စျပီး
ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေအဘယ္(လ္) နဲ႕ပိတ္ပါတယ္။

အင္တာဗ်ဴးေမးတဲ့ လူေတြထဲမွာ၊ ေက်ာ္ရင္ျမင့္ကလည္း အေတြ႕အၾကံဳရွိျပီးသား၊ ေန၀င္းျမင့္ကလည္း
ေအာင္ေမာင္းဆိုတဲ့ကေလာင္နဲ႕ ပညာရွင္မ်ားနဲ႕ ေတြ႕ဆံုျခင္းဆိုလား စာအုပ္ေတြထြက္ခဲ့ဖူးတယ္။
ေမာင္ကိုကို(အမရပူရ)ကလည္း အုပ္စိုးခိုင္ ကေလာင္နဲ႕ ျမန္မာ့စီပြားေရးစြန္႕ဦးတီထြင္သူမ်ားဆိုတဲ့
စာအုပ္ႏွစ္အုပ္လား၊ သံုးအုပ္လာမသိ၊ ထြက္ခဲ့ဖူးတယ္။(အဲႏွစ္ေယာက္က အရင္ကေလာင္ေတြနဲ႕ မေရးပဲ
ပင္မကေလာင္ေတြနဲ႕တက္လာၾကေတာ့ ဘာမ်ားစိတ္ကူးေပါက္သြားၾကသလဲလို႕ေတြးမိတယ္။
အရင္ကေလာင္ေတြနဲ႕သာတက္ရင္ သူတို႕ပရိတ္သတ္ရွိတယ္ဗ်၊ ေအာင္ေမာင္းစာအုပ္ေတြကိုေရာ၊
အုပ္စိုးခိုင္စာအုပ္ေတြကပါ လူၾကိဳက္မ်ားျပီး ေရာင္းရေလ့ရွိတယ္။) စည္သူေအာင္ျမင့္ကလည္း
ျမန္မာ့ဓနမွာ လက္စြမ္းျပထားခဲ့သူ။ ေမာင္ေအာင္ႏိုင္နဲ႕ ၾကည္လင္ေအးတို႕ကလည္း
ေခသူေတြမဟုတ္( အထင္ေျပာၾကည့္တာပါ)ေလေတာ့ အင္တာဗ်ဴးေမးခြန္းေတြ ေကာင္းမယ္ထင္ခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေမးခြန္းေတြကေတာ့ သာမန္ေမးခြန္းအဆင့္ေတြေလာက္ပဲ ရွိခဲ့ပါတယ္။
ဒီထက္ပိုေကာင္းတဲ့ ပြိဳင့္ေတြဆြဲထုတ္ဖို႕ သူတို႕ ဘာေၾကာင့္မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ၾကတာလဲဆိုတာေတာ့ ေမးစရာပါ။

အင္တာဗ်ဴးပံုစံေတြမွာ ေတြ႕ရေလ့ရွိတာက ေမးသူက ၾကြားရင္ၾကြား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေျဖသူက
ၾကြားတာခ်ည္းပဲ။ မ်က္စိနဲ႕ေတြ႕ခဲ့ရတာမဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္သလားမသိ မဟုတ္သလားမသိ၊
ေျပာေတာ့လည္းယံုရတာေပါ့ဗ်ာ ဆိုသလိုမ်ိဳးေတြရွိခဲ့ပါတယ္။ ေျဖသူဖက္က ဖံုးထားတာေတြ၊
ကြယ္ထားတာေတြ၊ ဇာတ္ကြက္နာေအာင္ ဆင္ေျပာခဲ့တာေတြ ၊ဒါေတြကို ေမးသူက
ေခ်ဖ်က္ႏိုင္စြမ္းရွိရမယ္။ ေျဖတဲ့သူေနာက္ၾကီး ေမ်ာပါသြားရင္ အင္တာဗ်ဴးမမည္ပဲဇာတ္သေဘာအရ
ပံုေျပာသူနဲ႕ ပံုနားေထာင္သူေတြျဖစ္သြားမွာေပါ့။ အဲတာကို အင္တာဗ်ဴးသမားေတြက နပ္ရတယ္။
ျပန္ျပီးေကာင္တာလိုက္ေမးႏိုင္စြမ္းရွိရတယ္။ ဟုတ္ပါ့မလာဗ်ာတို႕၊ မညာနဲ႕ေနာ္ဆိုတဲ့ဟန္ပန္မ်ိဳးနဲ႕ေပါ့။

ဒီစာအုပ္မွာေတာ့ အဲတာေတြ သိပ္မေတြ႕ရပါဘူး။ ေမးသူေတြ ေမ်ာေမ်ာပါသြားတာေတြကိုေတာ့
မၾကာခဏေတြ႕ေနရတယ္။ ေကာင္တာေထာက္ရမယ့္ေနရာမွာ မေထာက္ပဲ ေျပာသူဆံုးေအာင္ေစာင့္ျပီး
ဘာမွဆက္မေမးေတာ့ပဲ ေနာက္ေမးခြန္းတစ္ခုတက္လိုက္တာဗ်ိဳးေပါ့။ ေနာက္ ေမးသူအားလံုးက
ပံုစံတစ္ခုကို အေသခ်ျပီးလုပ္တဲ့အခါမွာ ေမးခြန္းေတြအီျပီး ထပ္တလဲလဲ ေက်ာ့ေနတာေတြေတြ႕ရေတာ့
စာဖတ္သူအတြက္ ပ်င္းစရာစာမ်က္ႏွာေတြလည္း ရွိေနခဲ့တယ္။

ေနာက္ ေျဖတဲ့သူေတြဖက္က ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ငယ္စဥ္ခါ ဘ၀နာခဲ့တာကို လူတိုင္းနီးပါး
ေျပာခဲ့ၾကတာ။ ရွာၾကံေျပာထားတဲ့ လူတစ္ခ်ိဳ႕လည္းပါတာေပါ့။ လူတိုင္းကေတာ့၊ ေအာင္ျမင္သည္ျဖစ္ေစ၊
ရံႈးနိမ့္ေနသည္ျဖစ္ေစ၊ သူတို႕ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ တေလွ်ာက္ ဘ၀နာခဲ့တာေတြရွိခဲ့တာပါပဲ။
ေအာင္ျမင္တဲ့အခ်ိန္ေရာက္မွ င့ါ တုန္းက ဘယ္လို ဘ၀နာခဲ့တာဆိုျပီး ေျပာတတ္ေလ့ရွိၾကတာကလည္း
ဇာတ္ေပါင္းေသာ္ ထိုသူကား ငါဘုရားျဖစ္ေလ၏ ဆိုသလို ဇာတ္ေတာ္ေတြထဲက
အတိုင္းျဖစ္ေနခဲ့တာေတြလည္း ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ဘုရားကေတာ့ ဘုရားကိုးဗ်။ျက

အဆိုးဆံုးကေတာ့ ေမးတဲ့သူက မလိုအပ္ပဲ ၾကြား၀ါတာပဲ။ ဥပမာဆို- ေမာင္ကိုကို (အမရပူရ)။
ေဒၚ၀င္း၀င္းတင့္ အေၾကာင္းေရးတဲ့ေနရာမွာ သူ႕အဖြင့္က ၾကြားရာေရာက္ျပီး လူအျမင္ကတ္စရာျဖစ္တယ္။
သူဖြင့္ထားတဲ့အဖြင့္က ဒီလို။ ေတာ္ေတာ္ မလွမပနဲ႕ ရုပ္ဆိုးခဲ့တဲ့ အဖြင့္ျဖစ္သြားတယ္။

“ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကင္းစင္တာ Feel မွာ ဆင္းဒ၀စ္ သြားသြားစာတတ္တယ္။
ဟမ္ဘာဂါ သြားသြားစားတတ္တယ္။ ခပ္ေျခာက္ေျခာက္ေလး ေၾကာ္ထားတဲ့ ထမင္းေၾကာ္
သြားသြားစားတတ္တယ္။ ျပီးေတာ့ စေတာ္ဘယ္ရီဒိန္ခ်ဥ္မွာေသာက္တယ္။
မွန္လံုအေအးခန္းထဲမွာ ခပ္ၾကာၾကာထိုင္တယ္။ ဖီးလ္က မွန္တံခါးကို တြန္းဖြင့္ထြက္ျပီး
City Mart ကို၀င္တတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ဘာပစၥည္းပစၥယမွ အပိုမသယ္ေဆာင္တတ္ပဲ
ဖရီးေနတတ္သူမို႕ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ City Mart ထဲက ပစၥည္းေတြ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနတတ္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေဘာလ္ပင္တစ္ေခ်ာင္းသာ ၀ယ္ေလ့ရွိပါတယ္”

ကဲ၊ အဲဒီလိုပဲေရးထားတာ။ ဘယ္ေလာက္ မ်က္စိစပါးေမႊးစူးစရာေကာင္းသလဲ။
ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ အင္တာဗ်ဴးသမားစစ္ရင္ အဲဒီလို ဘယ္ေတာ့မွ ဖြင့္လိမ့္မွာမဟုတ္ဘူး။
ေနာက္တစ္ေယာက္က ေန၀င္းျမင့္။ ေဇာ္မင္းယုကို ေမးတယ္။
မေနာမယိဒၶိဓာတ္ပံုပညာရွင္ႏွင့္ေတြ႕ဆံုျခင္းတဲ့။ ဘာလဲ မေနာမယိဒၶိ။ စာထဲမွာေတာ့
ျပန္ရွင္းထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲလိုၾကီးတပ္ဖို႕ေတာ့ မလိုအပ္ဖူးထင္တာပဲ။ လူငယ္ေတြဖတ္မွာေလ။
သူတို႕စိတ္၀င္စားႏိုင္မယ့္ နာမည္ေပးမႈေလးလုပ္ထားရင္ ပိုမေကာင္းႏိုင္ဘူးလား။

စာအုပ္ကို စီစဥ္သူက မိုးသန္းခ်စ္ပါတဲ့။ အမွာမွာေတာ့…

“လူငယ္ေတြရဲ႕ဘ၀ဦးတည္ခ်က္ကို ေျပာင္းလဲေစတဲ့ အေၾကာင္းအရာ အခ်က္အလက္ေတြကို
လူငယ္ေတြကိုယ္တိုင္နဲ႕ သူတို႕ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ မိဘေတြကိုယ္တိုင္ သိနားလည္ထားဖို႕
မသင့္ဘူးလား။ ဒါေတြဟာ မိဘေတြအေနနဲ႕ ကေလးေတြကို ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို
အတင္းအက်ပ္ပံုသြင္းတာထက္ပိုျပီး အေရးမၾကီးေပဘူးလား။ ဒီအခ်က္အလက္ေတြကို
ရွာေဖြျပီး လူငယ္ေတြနဲ႕ လူငယ္ေတြရဲ႕ မိဘေတြကို တင္ျပလိုတဲ့ဆဒၵဟာ ဒီစာအုပ္
ထုတ္ေ၀ရျခင္းရဲ႕ အဓိကဦးတည္ခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္စာအုပ္ရဲ႕
Target Audience ေတြဟာ ၁၆-၂၅ ၾကား လူငယ္မ်ားနဲ႕ ၄င္းတို႕ကိုအုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ
မိဘမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္”

“ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႕ အသက္ ၄၀- ၅၀ ၀န္းက်င္အရြယ္ နယ္ပယ္က႑အသီးသီးမွာ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့
ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႕ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးျပီး သူတို႕ရဲ႕ ၁၆ႏွစ္သားဘ၀တုန္းက ရည္မွန္းခ်က္ေတြ၊
သူတို႕မိဘေတြရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ေတြနဲ႕ လက္ရွိသူတို႕ရပ္တည္ေနတဲ့ ဘ၀အၾကား ကြာဟမႈကိုျဖစ္ေစတဲ့
အေၾကာင္းအရာ အခ်က္အလက္ေတြကို ရွာေဖြတင္ျပျခင္းျဖင့္ ဒီေန႕လူငယ္အမ်ားစုနဲ႕
သူတို႕ရဲ႕မိဘေတြကို တစ္စံုတစ္ရာေသာ အေထာက္အကူျပဳလိမ့္မယ္လို႕ ယံုၾကည္မိပါတယ္၊”

လို႕၊ ေျပာထားခဲ့တယ္။

စာအုပ္တန္ဖိုး ၄၅၀၀က်ပ္၊ ယခုစာအုပ္၏ အက်ိဳးအျမတ္ ၁၀၀ ရာခိုင္ႏႈန္းကို
လူငယ္မ်ား၏ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ျမင့္တင္ေျပာင္းလဲမႈ က႑မ်ားတြင္ လွဴဒါန္းသံုးစြဲသြားမည္။ တဲ့။
ဦးတည္ခဲ့တာက လူငယ္ပရိသတ္၊ စာေတြအသာထား၊ စာအုပ္ေစ်း သိပ္ၾကီးေနတယ္။
လူငယ္စံုအတြက္ ရည္ရြယ္ရင္ ေသခ်ာတယ္၊ လူငယ္တိုင္း ၀ယ္မဖတ္ႏိုင္ဘူး။
ဘာေၾကာင့္ စာအုပ္ေစ်းကို ထည့္ထည့္ေျပာရတာလဲ။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ထည့္မေျပာခ်င္ဘူး။
ဒါေပမယ့္ ေျပာဖို႕လိုအပ္တယ္။ စာအုပ္ေစ်းေလးကို ႏွစ္ေထာင့္ ငါးရာေလာက္ထားႏိုင္ရင္
၀ယ္ႏိုင္ပရိသတ္ပိုလိမ့္မယ္ထင္တယ္။ ဒါလည္း လွဴဒါန္းျခင္းတစ္မ်ိဳး မည္တာပဲ မဟုတ္လား။

လူကိုဦးတည္ျပီးေမးတဲ့ အင္တာဗ်ဴးေတြျဖစ္လို႕ ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္ထည့္တဲ့အခါမွာ
အခ်က္အလက္ေတြကို သာမန္ထည့္သြင္းမႈပံုစံမ်ိဳးထက္ စံုလင္ေအာင္ ပိုလုပ္ေပးသင့္တယ္။
အေမးအေျဖထဲမွာ ပါမွာပဲ ဆိုေပမယ့္၊ အေမးအေျဖထဲမွာ မပါတာေတြရွိသလို တစ္ခ်ိဳ႕အခ်က္ေတြက
ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္မွာ ထည့္မွ ပိုျပီးအားေကာင္းသြားတာေတြရွိတယ္။

လူအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္လို႕ အေၾကာင္းအရာအမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ေနတယ္။ ဖတ္တဲ့သူကေတာ့ ၾကိဳက္တဲ့ပံုစံ
ယူမွာပဲဆိုတဲ့ အျမင္ကေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ အကုန္လံုးေတာ့မဟုတ္ဘူး။
ေကာင္းႏိုးရာရာ တစ္ခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ ေအာက္မွာ ျပန္တင္ေပးမယ္။ စဥ္ထားတာကေတာ့
စာအုပ္ထဲမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ စဥ္ပံုအတိုင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ႏိုင္သေလာက္ သယ္သြားၾကေစခ်င္ပါတယ္။

၁။

မိဘကေတာ့ တတ္ႏိုင္ရင္ ကေလးေတြထဲမွာ ၀င္မပါတာေကာင္းတယ္၊ မိဘစကားနားေထာင္တဲ့
ကေလးေတြ တစ္သက္လံုးမၾကီးပြားဘူး။ ေအာင္ျမင္မွာလည္း မဟုတ္ဘူး။ မိဘစကားကို
ေျမ၀ယ္မက်နားေထာင္တဲ့ ကေလးေတြဟာ ငစႏူေတြ၊ ငတံုးေတြ၊ အလကားလူေတြ။
မိဘစကားကို နားမေထာင္တဲ့ ကေလးေတြက အာဂေယာက်္ားေတြ။ ေယာက်္ားေလးေတြေပါ့။
မိန္းကေလးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မေျပာတတ္ပါဘူး။
မိဘစကား နားေထာင္တာ၊ မိဘေျပာတဲ့အတိုင္းသာ လိုက္လုပ္ရင္ ရွိခိုးစရာ ဘုရားေတာင္
ကၽြန္ေတာ္တို႕မရွိဘူး။ သိဒၶတၳမင္းသား ဖေအက ဘုရင္ပဲ ျဖစ္ေစခ်င္တာ။
မယားေလးနဲ႕၊ သားတြဲလြဲေလးနဲ႕။ ဘုရင္ၾကီးျဖစ္ေစခ်င္တာ၊ နန္းေတာ္ထဲမွာပဲ ေနစမ္းပါ ငါ့သားရယ္။
ဟာ- ဖေအက အဲဒီလို လမ္းေၾကာင္းခ်ေပးတာ။ Guide Line ခ်ေပးထားတာ။ ၂၁ႏွစ္ေလာက္
မိန္းမေပးစား၊ ကေလးေတြဘာေတြယူခိုင္း၊ ျပႆနာ။ အဲဒီဖေအ့စကားသာ
နားေထာင္လိုက္ရင္ေလ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဗုဒၶလည္းျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။ သူ႕ဆႏၵနဲ႕ဖေအစကား
မိဘေတြ Guide Line ႏွစ္ခုကို ယွဥ္ထားတယ္။
ဆႏၵကို ရဲရဲတင္းတင္း ထိုးေဖာက္ရဲတယ္။ အရာရာကို စြန္႕လႊတ္ရဲတယ္၊
ကိုယ့္လမ္းေၾကာင္းကိုယ္ ေရြးခ်ယ္ရဲတယ္။ အဲ့ဒီေရြးခ်ယ္ရဲလို႕ ၂၈ႏွစ္မွာ ေတာထြက္တယ္ေနာ္ဆရာ။
အသက္ ၂၈ ႏွစ္က်မွေနာ္။ သူပုန္ကန္ရဲတာ။ ေသခ်ာတယ္ဆရာ။ အဲဒီ ၂၈ ကေန ထြက္လာျပီးေတာ့
အကယ္၍သာ မိဘစကားနာယူေနရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ စၾက၀ေတးမင္းကို ဘုရားလို
ရွိခိုးရမွာ။ အဲ အခုေသခ်ာတယ္ဆရာ။ ဗုဒၶအစစ္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ရသြားတာ။
၂၈ ႏွစ္ကေန က်င့္တာေနာ္ဆရာ သူရဲ႕က်င့္ၾကံမႈ စိတ္ဓာတ္ကိုၾကည့္ဆရာ၊ မာတယ္ေနာ္ဆရာ၊
၃၅ က်မွ ဘုရားျဖစ္တာေနာ္၊ အဲဒီေတာ့ ဒါကိုၾကည့္လိုက္ရင္ ဒါက အာဂေယာက်္ားလမ္းေၾကာင္းက
ရွင္းျပီ။ လူငယ္ေတြရဲ႕ လမ္းေၾကာင္းကရွင္းေနျပီ။ မိဘေတြ ဘာျဖစ္ခ်င္လဲ။
မိဘေတြ ၀င္မပါနဲ႕။ ကိုယ့္သားကို စၾက၀ေတးမင္း မျဖစ္ေစခ်င္နဲ႕။ သူ႕လမ္းေၾကာင္း သူသြားပါေစ။
မမွားေအာင္ပဲဆရာ၊ မမွားေအာင္ပဲ။ သူလိုခ်င္တာ ျဖည့္စြက္ေပးဖို႕ပဲ။
တကယ္တန္းမိဘေတြရဲ႕တာ၀န္က ဒီကေလးရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြ၊ သူ႕မွာလိုအပ္တဲ့ အရာေတြျဖည့္စြမ္း
ေပးဖို႕က အဓိက။ ဒါေပမယ့္ ဒီကေလးက မိဘေတြရဲ႕စကား နားေထာင္တာေတာ့
ကၽြန္ေတာ္တို႕ မလိုလားဘူး။ အဲဒါေတြ ထည့္ေရးလို႕ ေကာင္းပါ့မလားမသိဘူး။
စံ-ဇာဏီဘို

၂။

လူရယ္လို႕ ျဖစ္လာရင္ ကိုယ္မလုပ္ခ်င္တာ ၾကံဳရင္လည္း ေရွာင္မသြားရဘူး။
ဒါ Challenge ပဲ၊ ျပႆနာပဲ၊ လူဟာ သာယာတာကို ၾကိဳက္တယ္၊ Animal ပဲ။
အမွန္အတိုင္းေျပာရင္ အသိစိတ္ေလးတစ္ခုနဲ႕ပဲ ထိန္းၾကတယ္။ ေဖာက္ျပန္ခ်င္တာအမ်ားၾကီးပဲ၊
အဲဒီအသိစိတ္မွာ တာ၀န္အရ လုပ္သင့္တဲ့ဟာမ်ိဳးရွိရင္ စိတ္မပါလည္း လုပ္ရမယ္။
Pressure ရွိရင္ အဲ့ဒီ Pressure ဒဏ္ကို ခံႏိုင္ေစခ်င္တယ္။ အခက္အခဲရွိရင္ ဒီဟာၾကီးကို
ေရွာင္သြားလို႕ မရဘူး၊ တိုးရမယ္၊ စိတ္မပါဘူးဆိုေတာ့ စိတ္မပါတဲ့ဟာ မွန္သမွ်ဘယ္လို
လုပ္ရမလဲ၊ စိတ္မပါသည့္တိုင္ လုပ္လို႕ရတယ္။ အဲတာေလးကိုေတာ့ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက
Train လုပ္ေစခ်င္တယ္။
ကၽြန္ေတာ့္အေတြ႕အၾကံဳအရ ဆိုရင္ ဘ၀ဆိုတာ တစ္သမတ္တည္းမရွိဘူး။
Challenge ေတြၾကံဳရမယ္။ ဒီအတြက္ အခု မေတာ္ရင္လည္း ဘာမွစိတ္ပ်က္ဖို႕မလိုဘူး။
အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ငယ္ငယ္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႕ေက်ာင္းမွာ အေတာ္ဆံုးဆိုတဲ့ လူေတြဟာ
ဘ၀မွာ အားလံုးေအာင္ျမင္ေနၾကတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အညံ့ဆံုးဆိုတဲ့လူကလည္း
ဘ၀မွ အေအာင္ျမင္ဆံုးျဖစ္ရင္လည္း ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ Formula မရွိဘူး။
ငယ္ရြယ္စဥ္ ၁၅ ႏွစ္၊ ၁၆ ႏွစ္ေက်ာင္းသားဘ၀မွာ ငါကအေတာ္ဆံုး၊ အကုန္ႏိုင္တယ္ဆိုတာမ်ိဳး
မဟုတ္ဘူး။ ဒါတစ္ခုတည္းနဲ႕ မျပီးဘူး။ မေတာ္တဲ့လူက သိမ္ငယ္ေနဖို႕မလိုဘူး။
အေရးၾကီးဆံုးက Keep Improving ျဖစ္ဖို႕ ၾကိဳးစားေစခ်င္တယ္။ အခုေတာ္ေနတာကို
မေက်နပ္ပါနဲ႕။ ယုန္နဲ႕လိပ္ေျပးသလို ေရႊ႕ေနဖို႕ အေရးၾကီးပါတယ္။ လူငယ္ေတြ ၾကားမွာ
ျပိဳင္ဆိုင္ေနၾကတာ ေလာေလာဆယ္ စာမွာပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္ထင္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘ၀မွာ
ေနာက္ထပ္ၾကံဳရမွာေတြက အမ်ားၾကီး၊ အဲဒီေတာ့ ေတာ္ေအာင္ေတာ့ အျမဲၾကိဳးစားေနဖို႕လိုပါတယ္။
ဦးေသာင္းတင္(KMD)

၃။

လူငယ္ေလးေတြမွာ အေရးၾကီးဆံုးက စိတ္ဓာတ္ပါ။ စိတ္ဓာတ္ျဖဴစင္ေကာင္းမြန္ဖို႕
အေျခခံလိုအပ္ပါတယ္။
သူရဲ႕တကယ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈအတြက္ သူဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာ သူသိဖို႕လိုပါလိမ့္မယ္။
သူ႕ဘ၀ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို သူရေနျပီဆုိရင္ မိဘေတြဖက္ကလည္း ကိုယ့္ကေလးအေပၚ
ေက်နပ္ေပးရမွာပါ။
မိဘေတြဖက္က လုပ္ေပးမယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္သားသမီးရဲ႕စိတ္ဓာတ္ကို
ပ်ိဳးေထာင္ေပးဖို႕ပတ္၀န္းက်င္ေကာင္းထဲမွာ ေနထိုင္ေစဖို႕နဲ႕ အေတြးသစ္ပြားေစမယ့္
ပတ္၀န္းက်င္ထဲမွာ ေနထိုင္ႏိုင္ဖို႕ကို ဖန္တီးေပးဖို႕ပါ။
ေဒၚ၀င္း၀င္းတင့္(City Mart)

၄။

ကၽြန္ေတာ့္အသက္အရြယ္အလိုက္ လုပ္သင့္တာေတြကို ၾကိဳးစားလုပ္ခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ဘ၀မွာ ၾကံဳရတာတိုင္းကို သည္းခံစိတ္နဲ႕သြားခဲ့တာပါပဲ။
အဓိကကေတာ့ သန္႕စင္ေအာင္ေနဖို႕ပါပဲ။ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ အခ်ိန္တိုင္း သန္႕စင္ေအာင္
ထားပါတယ္။ ေဒါသထိန္းဖို႕ အမွားအနည္းဆံုးျဖစ္ဖို႕ ဂရုစိုက္ျပီးေနထိုင္ပါတယ္။
ေဒါက္တာေက်ာ္ေစာ(စာပန္းအိမ္)

၅။

လူတစ္ဦးခ်င္းဟာ စိတ္ခံစားမႈရွိၾက သူေတြခ်ည္းပဲ။ ဘ၀ကိုတန္ဖိုးအျဖစ္ ရႈ႕ျမင္ရာမွာ
ကြဲျပားႏိုင္တယ္လို႕ ခံယူလိုက္ရင္ ျပ႒န္းစရာလည္း မလိုေတာ့ဘူး။
ျပ႒န္းခံစရာလည္း မလိုေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္လမ္းေၾကာင္းကို ရဲရဲဆံုးျဖတ္၊ ရဲရဲေလွ်ာက္၊
အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္လုပ္ဖို႕ပဲရွိတယ္။ တစ္ခုေတာ့ရွိတာေပါ့။ မိဘေတြရဲ႕ ျပ႒န္းမႈကိုလည္း
မခံယူခ်င္ဘူး၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း မျပ႒န္းဘူးဆိုရင္ေတာ့ ဟိုမေရာက္၊ဒီမေရာက္
ျဖစ္မွာပဲ။ လူငယ္ဆိုတာ သူတစ္ပါးက ျပ႒န္းတာကိုမခံခ်င္ရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခိုင္ခိုင္မာမာ
ျပ႒န္းဖို႕ေတာ့လိုမယ္။ ဒီေခတ္က မ်က္စိပိတ္၊နားပိတ္ေခတ္ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
လုပ္စရာေတြမ်ားပါတယ္။
လူဆိုတာ တာ၀န္သိျခင္း၊ ထိုတာ၀န္ကို ယူႏိုင္ျခင္း၊ ယူထားတဲ့တာ၀န္ကို ေဆာင္ႏိုင္ျခင္းဆိုတဲ့
စြမ္းရည္ေတြရွိဖို႕လိုတယ္။ ဒီေနရာမွာ တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႕ သိကၡာရွိျခင္းဟာ
ကိုင္စြဲရမယ့္တရားအဖျဖစ္ရွိရမယ္။
ဓာတ္ပံုေဇာ္မင္းယု

၆။

ဘ၀မွာ ကိုယ့္ဘ၀၊ ၀ါသနာပါတာကို လုပ္တာေကာင္းတယ္။ မယံုၾကည္ပဲ ဘာမွမလုပ္ပါနဲ႕။
အေရးၾကီးဆံုးကေတာ့ ဘ၀ရဲ႕ဟန္ခ်က္ပဲ။ ဟန္ခ်က္လြဲလို႕ အေအာက္ျပဳတ္က်သြားျပီဆိုရင္ေတာ့
အဆိုးဆံုးအေနနဲ႕ ရင္ဆိုင္ရမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေအာက္ကို ျပဳတ္မက်ေအာင္ ဂရုစိုက္ျပီးေလွ်ာက္။
လူဟာ သူနဲ႕တန္တဲ့ဥစၥာကို လုပ္လို႕ရွိရင္သြားတာပဲ။ Knock Out က်တာပဲ။ သူ႕အဆင့္နဲ႕မွီတဲ့
လစ္မစ္ေတာ့ရွိတာေပါ့ေလ။ အဲဒီလစ္မစ္ထက္ေက်ာ္ျပီးLimit နားနီးေအာင္ေတာင္
သူအျမဲတန္း လႈပ္ရွားရုန္းကန္ေနရတယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္၊
သူ down တာပဲ။
ဟိုဟာျဖစ္ခ်င္တယ္၊ ဒီဟာျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ မွန္းခ်က္ေတြက အေပၚယံေတြပဲ။
Very Superficial ပဲ။ အခုကၽြန္ေတာ္၀ါသနာပါတဲ့ ေဘာလံုးပြဲၾကည့္မယ္။ စာသြားသင္မယ္။
ကိုယ္၀ါသနာပါတာေလး လုပ္လိုက္မယ္။ ဒီလိုပဲ ဟိုသြားလိုက္မယ္။ ဒီသြားလိုက္မယ္ ဆိုေတာ့
ဒီဥစၥာအႏွစ္သာရက ဘာလဲဆိုေတာ့ တိရစာၧန္နဲ႕ဘာမွမထူးဘူး။
ဒါေလးေတြမွာ ကိုယ့္ဟာနဲ႕ကိုယ္ေတာ့ ဟုတ္လွျပီမွတ္ေနတာေပါ့ေလ။
အျငိမ္းစာပါေမာကၡခ်ဳပ္ဦးေမာ္သန္း

၇။

အၾကြင္းမဲ့မွန္ကန္ျခင္းဆိုတာကို လက္မခံဘူး။ အမွန္တရားဆိုတာ အခ်ိန္နဲ႕အမွ်
ေျပာင္းလဲသြားေနတယ္။ ဒါကို ငါယူတာမွမွန္တယ္လို႕ အစြဲစြဲျပီး ငါလို႕မယူရင္မွားတယ္ဆိုတဲ့
အျမင္မ်ိဳး ဆရာေတာ့မျမင္ဘူး။
၁၀ ေယာက္မွာ တစ္မ်ိဳးျမင္ျပီး တစ္ေယာက္တည္းက တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနလို႕ ဘယ္ဟာမွန္သလဲ
ဆိုတာထက္၊ တစ္ေယာက္က ဘာေၾကာင့္ဒီလိုျမင္သလဲ။ ၁၀ ေယာက္ကေကာ
ဘာေၾကာင့္ဒီလိုျမင္သလဲဆိုတာ နားလည္ေအာင္လုပ္တာ ပိုအေရးၾကီးတယ္။ ကိုယ္နဲ႕
ဆယ္ေယာက္နဲ႕ အျမင္မတူဘူးဆိုရင္ ဘာေၾကာင့္သူတို႕ဒီလိုျမင္သလဲ။ သူတို႕ဘာေၾကာင့္
ဒီလိုေတြးသလဲ၊ ငါကေတာ့ ဒီလိုေတြးတယ္၊ သူ႕အေတြးကို ကိုယ္နားလည္ေအာင္
လုပ္ႏိုင္ရင္ ကိုယ့္အတြက္အျမတ္ပဲ။
သူတို႕က ဆယ္ေယာက္မို႕ သူတို႕ကိုလက္ခံရမယ္၊ ကိုယ့္ယံုၾကည္ခ်က္ကို စြန္႕လႊတ္ရမယ္
မဟုတ္ဘူး။ မဟုတ္တာလုပ္ရင္ ငါခ်မ္းသာႏိုင္တယ္။ ဒါ ငါသိတယ္။ မလုပ္ဘူး။
အဲဒီ Choice ရွိေစခ်င္တယ္။ ဒါ ကိုယ့္ Choice ကိုး၊ ဒါေပမယ့္ မဟုတ္တာလုပ္ျပီး
ခ်မ္းသာေနတဲ့လူကိုလည္း ကိုယ္က သိနားလည္ရမယ္။ အဲဒါသူ႕ Choice ပဲ။
ပါေမာကၡေဒါက္တာေအာင္ထြန္းသက္

၈။

အခု ေလာေလာဆယ္ လူငယ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဘ၀ပ်က္ေနၾကတာလည္း
ပတ္၀န္းက်င္ေၾကာင့္ပဲ။ ဒါလည္း ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုပဲ။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အျမင္ကို ေျပာရရင္
ခုန ဗီဇရယ္၊ ကုသိုလ္ကံရယ္ဆိုတာကေတာ့ သူ႕ရဲ႕ သမာဓိ၊ ဘာ၀နာ၊ ဒါေတြနဲ႕
ဆိုင္မယ္ထင္တာပဲ။
လူ႕ေလာကအတြက္ အက်ိဳးျပဳႏိုင္ဖို႕ဆိုတာ ပတ္၀န္းက်င္ကလည္း အေရးၾကီးတာေပါ့။
ကေလးေတြကေန ေကာင္းတဲ့လူၾကီးေတြ ျဖစ္လာဖို႕ဆိုရင္ ပတ္၀န္းက်င္က အေရးၾကီးတာေပါ့။
စိတ္ဓာတ္မက်နဲ႕၊ ရည္မွန္းခ်က္သတ္သတ္မွတ္မွတ္ထားျပီး အဲဒီရည္မွန္းခ်က္အတိုင္း
စိုက္လိုက္မတ္တပ္ ၾကိဳးစားရင္ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ေဒါက္တာတင္စိုး

၉။

ျမန္မာသည္ မည္သည့္ေနရာေရာက္ေနသည္ျဖစ္ေစ ျမန္မာသာျဖစ္ျပီး မိမိႏိုင္ငံကို
ပစ္ပယ္၍မရ။ ေရာက္ေလရာေနရာတြင္ ႏိုင္ငံအက်ိဳး၊ လူမ်ိဳးတိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္းကို
ၾကံစည္လုပ္ကိုင္ေနရမည္။
ကမာၻအႏွံ႕တြင္ အလြန္ေတာ္ေသာ ျမန္မာမ်ားရွိသည္။ မည္သည့္အေျခအေနမဆို
ကိုယ့္တိုင္းျပည္ဖက္မွ ရပ္တည္ရမည္။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ျပန္လာျဖစ္လွ်င္လည္း တိုင္းျပည္အတြက္
အက်ိဳးျပဳရမည္။
လူငယ္မ်ားအေနျဖင့္ အမွန္ကိုအမွန္အတိုင္း ျမင္တတ္ရန္လိုသည္။
မိမိျဖစ္သမွ်သည္ မိမိလုပ္ေဆာင္ခ်က္သာျဖစ္သည္။
What Happen to you, is the result of what you have done.
သာျဖစ္သည္။
ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေအဘယ္(လ္)

ဟုတ္ကဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ဖက္က ဒီေလာက္မွ်သာပါပဲ။

ငါတကယ္အိပ္ခ်င္ေနျပီ

ငါတကယ္အိပ္ခ်င္ေနျပီ။
ငါတကယ္အိပ္ခ်င္ေနျပီကြာဆိုတဲ့ စကားစုကို အားမနာတမ္း
ေရွာေရွာရွဴရွဴ၀င္ေအာင္ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ
အဲဒါခက္တယ္။ ဒီမွာအဲဒါ သိပ္ခက္တယ္
ငါတကယ္အိပ္ခ်င္ေနျပီကြာဆိုတဲ့ စကားစုအေပၚ
မင္းတစ္မ်ိဳးတမည္ခံစားအဓိပၸာယ္ဖြင့္ဦးေတာ့မယ္
ငါသိတာေပါ့။ က်ီးက်ီးခ်င္းသိသလို ငါသိတာေပါ့
တကယ္က ဘယ္လိုပစ္ခြာဖယိက်ဥ္မႈမ်ိဳးမွ မပါဘဲ
ရိုးရိုးေျပာတာ။ တကယ္မ်က္ခြံေတြေလးက်လာလို႕
တကယ္အနားယူဖို႕ လိုလာလို႕ ငါ့ေဘာ္ဒီအတြင္းထဲက
ေခါင္းေလာင္းသံေတြ ငါျပန္ဆိုလိုက္တာပါ
ငါတကယ္အိပ္ခ်င္ျပီကြာ။

လူဆန္း
၂၀၀၆
ေရးသူလူဆန္းကဗ်ာစာအုပ္မွ။

ကိုမိုးဆတ္ ဖြထားလို႕ ဖတ္ခ်င္ေနေသာသူမ်ား ဆႏၵျပည့္လိမ့္မယ္ထင္ပါေၾကာင္း။

You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://openmind.net63.net/?feed=rss2. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.

[HAN LIN HTUN] 1 New Entry: စကားမစပ္

စကားမစပ္

တေန႔က ေခါက္ဆြဲလုပ္စားျဖစ္တယ္္။ မစားရတာလဲၾကာၿပီေလ။ စားေနရင္း အရမ္းေပ်ာ္လာလုိ႔ ေဆာ့ပစ္လုိက္္တယ္။ ေအာ္ဒါနဲ႔ ေခါက္ဆြဲက အင္တလီေခါက္ဆြဲ။

တေန႔က အျပင္သြားရင္း ဘယ္အခ်ိန္ဘယ္လုိ ကုိယ့္ကုိရုိက္လုိက္္တယ္ မသိပါဘူး။ ကင္မရာထဲမွာ ျပန္ၾကည့္ေတာ့မွ ကိုယ့္္ပုံကုိယ္ေတြ႕သြားတယ္။ သူမ်ားေတြပိန္ၿပီး ဆက္စ္ဆီက်တာ ကိုယ့္ကုိ မွီမယ္မထင္ပါဘူး။ ကုိယ့္ေျခေထာက္္ေလးျပန္ၾကည့္ေနရင္း ရင္ေတြေတာင္ ခုန္လုိ႔႔။ (က်ေနာ့္ ဒူးဆစ္ေလး နဲ႔ ေျခသလုံးေလးလွတယ္မဟုတ္လား။)
ေအာ္ဒါနဲ႔စကားမစပ္္။ ကုိယ္က ဗမာျပည္မွာ မာစတာႀကီး ေခၚ ဘာလဂ်ာႀကီးလည္း ပတ္သက္စရာ ကိုယ့္မွာမရွိပါဘူး။ အဲ့ဒီအတြက္ ဘယ္သူမွလည္း ဂရုတစိုက္ေစာင့္မၾကည့္ၾကပါဘူး။
ေအာ္ဒါနဲ႔ စကားမစပ္။ အေပၚကပုံေတြက အင္ထုခ်င္လုိ႔ သြားအလစ္သုတ္ထားတာ။ ဘာရယ္ညာရယ္မဟုတ္ပါဘူး။ ပုိစ့္အသစ္တင္ေတာ့ ဟစ္ေလးဘာေလး တက္မလားလုိ႔ေပါ့။ 

You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://hanlinhtun.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.

[Welcome] 1 New Entry: မြန္ျမတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း . . . တဲ့

မြန္ျမတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း . . . တဲ့



သူငယ္ခ်င္း
သူငယ္ခ်င္းေကာင္း ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘဝကုိ နည္းေပါင္းစံုနဲ႔ ဘက္ေပါင္းစံုကေန စိတ္ခ်မ္းသာမႈေတြ ေပးႏုိင္စြမ္းတယ္။ တူညီျခင္းေတြနဲ႔ ကဲြျပားျခားနား တာေတြကုိ ေပါင္းစပ္ထားတဲ့ ၾကားကေန သူငယ္ခ်င္းေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကုိ သိနားလည္ဖုိ႔ အခြင့္အေရးေတြ သယ္ေဆာင္လာၾကသလုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ဘဝမွာ ဘယ္လုိ ေနထုိင္ရွင္သန္ သြားရမယ္ဆုိတာကုိ သိေအာင္ ကူညီေပးတတ္ၾကတယ္။ တူညီျခင္းက တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ခင္မင္ျခင္းကုိ ဆဲြေဆာင္မႈရွိေစၿပီး ကၽြမ္း၀င္မႈအတြက္ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္မႈ ကုိရရွိေစပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားက်တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ ဆဲြေဆာင္မႈကုိ ခံယူတဲ့အခ်ိန္မွာ မသိစိတ္က ထုိပုဂၢိဳလ္က ပုိင္ဆုိင္တဲ့ အရည္အေသြးမ်ိဳး မိမိတုိ႔မွာလည္း ရွိေနၾကတာကုိ အသိအမွတ္ျပဳမိ ၾကပါမယ္။ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း ေတြကုိ ၾကည့္မွန္အျဖစ္ သေဘာထားလိုက္ မယ္ဆုိရင္ သူတို႔က ဘယ္လုိလူလဲ ဆုိတာ သိေစဖို႔ ေရာင္ျပန္ဟပ္ေစတာ ကူညီေပးတတ္ပါတယ္။


ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ မတူညီတဲ့ ကြဲျပားတဲ့ အျမင္ေတြကေနလည္း မိတ္ေဆြေတြက မိမိကုိယ္ကုိမိမိတို႔ သိနားလည္ဖုိ႔ အေထာက္အကူ ေပးပါတယ္။ ကဲြျပားျခားနားမႈ ေတြက တျခားေရြးခ်ယ္မႈေတြကုိ ျမင္ေတြ႕ေစႏုိင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘယ္လုိလူမ်ိဳး ျဖစ္ခ်င္သလဲ ဆုိတာကုိ ေရြးခ်ယ္ႏုိင္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလမွာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အယူအဆေတြ၊ အေနအထုိင္ေတြ၊ ၀ါသနာေတြ၊ စိတ္ထားခ်င္းေတြ မတူညီၾကသူေတြနဲ႔ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံၾကရ ပါတယ္။ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္ေနတဲ့သူေတြ ဆီကေနလည္း ဆဲြေဆာင္မႈေတြ ရွိေနတတ္ၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ဆီကေန ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏွစ္သက္တဲ့ အစိတ္အပုိင္းေတြကုိ အေကာင္းဘက္ကေန လက္ခံသင္ယူၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ သံစဥ္ညႇိယူလုိ႔ မရတဲ့ အခ်က္ေတြက ဘာေတြလဲ ဆိုတာကုိလည္း လက္ခံထားဖုိ႔ေတာ့ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါဆုိရင္ အဖုိးတန္တဲ့ အေတြ႕အႀကံဳေလးေတြ ရရွိလာမွာပါ။


တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘဝနဲ႔ မိမိရဲ႕ဘဝတုိ႔ ကဲြျပားတာကုိ နားလည္လာတဲ့ အခါမွာ ဒီျခားနားခ်က္အေပၚမာ အသိေတြ ရလာႏုိင္ပါမယ္။ တစ္ခါတစ္ေလမွာ မိမိကုိယ္ကုိ မိမိ မႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ အခ်က္ေတြကုိ မိတ္ေဆြေတြဆီမွာ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ မွန္သားျပင္ေပၚက အရိပ္ကုိ လက္ခံဖုိ႔ ခက္ခဲခ်င္ ခက္ခဲပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း တစ္ေယာက္၊ မိတ္ေဆြေကာင္း တစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ဘဝကုိ ေျပာင္းလဲပစ္ဖုိ႔ အတြက္ နည္းလမ္းေတြ ရွာေဖြေပးဖို႔ အေထာက္အကူ ေပးမွာပါဧကန္မလဲြပါဘူး။ ဒါဟာ သူတုိ႔က ေပးတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အတြက္ လက္ေဆာင္မြန္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း ဒီလုိ လက္ေဆာင္ေတြကုိ ေန႔စဥ္ ျပန္ၿပီး ေပးႏုိင္ပါတယ္ မဟုတ္လား။


သူငယ္ခ်င္းေကာင္း တစ္ေယာက္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ရတာဟာ ထုိသူက ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ဘဝကုိ သာယာစုိေျပ လာေစတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ဘဝအခက္အခဲေတြ ၾကားထဲကေန သူငယ္ခ်င္းေတြက ရယ္ရႊင္ျခင္းကုိ ေတြ႕ရွိဖုိ႔ ဝုိင္းဝန္း ကူညီတတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘဝရွင္သန္ဖုိ႔အတြက္ အေကာင္းဆံုးေသာ စိတ္သက္သာမႈနဲ႔ အားအင္ေတြကုိ ေ၀မွ်ေပးတဲ့ ထူးျခားတဲ့ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ မ်ားနဲ႔ ေတြ႕ဆံုရတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကံေကာင္းတဲ့သူ ျဖစ္လာရ ပါေတာ့တယ္။ အေကာင္းဆံုး အေဖာ္မ်ားျဖစ္တဲ့ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ ဘဝခရီးကုိ အတူေလွ်ာက္လွမ္း ၾကတဲ့အခါမွာ သူတုိ႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘယ္သူေတြဆုိတာနဲ႔ ဘာေတြကုိ ေရြးခ်ယ္ရမယ္ဆုိတာကုိ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆုိဖုိ႔နဲ႔ ေခ်ာေမြ႕ေျပျပစ္ေစဖုိ႔ကုိ အေထာက္အကူ ေပးတယ္ဆုိတာကုိ နားလည္မိပါတယ္။

(သူငယ္ခ်င္းအသစ္နဲ႔ ေမြ႕ေလ်ာ္ေနၿပီး မိတ္ေဆြေဟာင္းကုိ ေမ့ခ်င္ ေယာင္ေဆာင္ ဥပေကၡာျပဳေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကုိ ရည္ရြယ္ပါတယ္)

You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://winzaw-mdy.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.

[DeGoLar] 2 New Entries: ♠ Honesty & Anonymity (6)

♠ Honesty & Anonymity (6)

ဆက္ေရးဖို႔အတြက္ ေရးၿပီးသားပို႔စ္ေတြ ျပန္ဖတ္ရတယ္၊ တခါတေလ ဘယ္ကဆက္ရမွန္း မသိဘူး။ ေရးခဲ့ၿပီးတဲ့ လီခြန္းလင္းအေၾကာင္းက တဝက္တပ်က္အဆင့္မွာပဲ ရွိေသးတယ္လို႔ ထင္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီလူ႔အေၾကာင္း နည္းနည္းေလး ထပ္ကြန္႔လိုက္အံုးမယ္၊ စိတ္ရွည္ရွည္ထားၾကပါ။ (ေက်းတမာနဲ႔ ေပဖူးလႊာ ေနာက္ခံတီးလံုးလႊင့္)

ေရးခဲ့သလိုပဲ အဲဒီလူက ဘက္စံုရတယ္၊ ႏိုင္ငံအမ်ားႀကီး သြားဖူးတယ္၊ အဲ၊ ထူးျခားတာက သူေနမယ္ဆို ႀကိဳက္ရာေနရာမွာ ေနလို႔ရပါလ်က္နဲ႔၊ သူ႔ကို ေငြေတြပံုေအာေပးၿပီး အက်အန ေကြၽးထားေမြးထားမယ့္ ကုမၸဏီႀကီးေတြ ႏိုင္ငံတကာမွာ ရွိေနပါလ်က္နဲ႔ ေနာက္ဆံုး ဘယ္ေနရာမွာ အေျခခ်သလဲ ဆိုေတာ့ သူ႔ေမြးရပ္ ထိုင္ဝမ္ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေတာင္ မမည္တဲ့ ကြၽန္းကေလးေပၚမွာပါ၊ အဲဒါေတာင္ အႀကီးဆံုး အတိုးတက္ဆံုးျဖစ္တဲ့ ထိုင္ေပၿမိဳ့မေရြးပဲ သူဇာတိ ေကာင္းရွဳံၿမိဳ့ကိုပဲ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တယ္ (ေအာ့စဖို႔ဒ္မလိုပါ၊ ေဘာ့စတြန္မလိုပါ၊ တကယ္ေနတဲ့ ေနရာကသာ အေကာင္းဆံုးပါ)။ အဲဒီကြၽန္းေလးက သူ႔လိုလူမ်ဳိးကို ဆြဲေဆာင္ထားႏိုင္တာ သတိျပဳစရာပဲ၊ စကၤာပူမွာ အဲသေလာက္ထိ ဆြဲေဆာင္အား မရွိႏိုင္ဘူးလို႔ က်ေနာ္ထင္တာပဲ၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ၊ ရွင္းပါတယ္၊ အဲသေလာက္မွ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပြင့္လင္းလို႔ မရပဲကိုး။ အထူးသျဖင့္ လီမ်ဳိးေတြႀကီးစိုးတဲ့ (အဟြတ္ အဟြတ္) ဆက္ဖတ္ပါ။

သိတဲ့အတိုင္း အင္တာနက္ေပၚမွာ အတိုင္းအတာတခုထိ ပြင့္လင္းႏိုင္တယ္၊ အေၾကာင္းက မည္သူမည္ဝါ ဆိုတာ လွစ္ဟျပစရာ မလိုလို႔ပဲ။ အင္တာနက္မွာ အမ်ားတကာ အသိအမွတ္ျပဳထားတဲ့ ေမာင္ျဖဴဆိုတဲ့ ေယာက္်ားႀကီးက လက္ေတြ႔ဘဝမွာ မနီဆိုတဲ့ မိန္းခေလး ျဖစ္ေနႏိုင္တယ္။ မနီ မေျပာရဲ မေတြးရဲတဲ့ ကိစၥေတြကို ေမာင္ျဖဴက ေျပာတယ္၊ ေတြးတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အဲဒါက ႐ုိးသားမႈကို လ်စ္လ်ဴရွဳထားတာပဲ။ ပံုျပင္ ဝတၳဳလိုမ်ဳိး ေရးေနတာမဟုတ္ပဲ ကိုယ့္အျဖစ္အပ်က္ေတြ မွတ္သားေဝမွ်ေနတဲ့ ဘေလာ့ဂ္လို ဇာတ္ခံုတစ္ခုမွာ အမည္နာမေတြကို အေျခအေနအရ ေျပာင္းထားတာ အဆန္းမဟုတ္ေပမယ့္ ပင္ကိုယ္ အေတြးအေခၚ၊ အမူအက်င့္၊ အေနအထားေတြကိုပါ လံုးဝ ပံုေျပာင္းထားရင္ သူ/သူမနဲ႔ interact လုပ္ေနသူကို လွည့္စားရာေရာက္တယ္၊ လက္ေတြ႔မွာ ဒီလူက ရွိမွမရွိတာ။ အဲဒါေၾကာင့္ ခ်က္ရြမ္းတို႔ဘာတို႔မွာ သူစိမ္းနဲ႔ စကားေျပာတဲ့အခါ သူ႔ရဲ့ အခ်က္အလက္တခ်ဳိ႔ကို သိၿပီးေတာ့မွ ေျပာဆိုၾကတာဟာ ဒီလိုလူတစ္ေယာက္ တကယ္ရွိတယ္လို႔ ပိုေသခ်ာခ်င္လို႔ပဲ။

လူမွန္ရင္ အတၱေတာ့ ရွိတတ္စၿမဲပဲ၊ ငါ ရွင္သန္ေနဆဲပါလား၊ ငါ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ႏိုင္ဆဲပါပဲလား၊ ငါ အရာေရာက္ေနဆဲပါလား ဆိုတဲ့ ငါစြဲမ်ဳိးလည္း အနည္းနဲ႔အမ်ား ရွိတတ္ၾကတာပဲ။ တခ်ဳိ႔ေတြက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ႐ုပ္ပိုင္းျဖစ္ေစ၊ စိတ္ပိုင္းျဖစ္ေစ အနာတရျဖစ္ေအာင္ တမင္လုပ္ယူၿပီး ရွင္သန္ ေနေသးေၾကာင္း ျပၾကတယ္၊ တခ်ဳိ႔ေတြက ပတ္ဝန္းက်င္ကေန သတိထားမိေအာင္ ထူးထူးျခားျခား ေနျပတယ္၊ ဝတ္စားျပတယ္။ ဘယ္လိုပဲလုပ္လုပ္၊ ဒါေတြဟာ အတြင္းစိတ္က ကြက္လပ္ႀကီးကို ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔ ျဖည့္ဆည္းေနတာပဲ။ က်ေနာ္ သတိထားမိသေလာက္ ျမန္မာျပည္မွာ ဒီလို လကၡဏာမ်ဳိးကို ေအာက္က ပံုစံေတြနဲ႔ အမ်ားဆံုး ေဖာ္ျပတတ္ၾကတယ္။

၁။ ေရာက္ေလရာမွာ နာမည္ေရးျခစ္ထားတတ္တာ (ေစတီပုထိုး၊ ပန္းၿခံ စသည္)
၂။ စတိတ္ရွဳိးလို ပြဲမ်ဳိးေတြမွာ စင္ေအာက္ကေန သံေသးသံေၾကာင္နဲ႔ ေအာ္ဟစ္တတ္တာ
၃။ ကိုယ္ပိုင္မဟုတ္ပဲ သူမ်ားပစၥည္းနဲ႔ အငွားႂကြားတတ္တာ
၄။ သူတပါးရဲ့ ဆိုးခ်က္ေတြ၊ အားနည္းခ်က္ေတြကိုပဲ ဖိေျပာတာ၊ အတင္းေျပာတာ

အဲဒီထဲမွာ အငွားႂကြားတာက အခုေလာေလာဆယ္ ျဖစ္သြားတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ကိစၥေပါ႔၊ ခက္တာက သူမ်ားအက်ႌ ငွားဝတ္တာမဟုတ္ပဲ ပိုင္ရွင္ကို အသိမေပးတဲ့အျပင္ ကိုယ့္အပိုင္လို႔ ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေတာ့ ပိုဆိုးသြားတယ္။ အစကတည္းက က်ေနာ္သူ႔ကို သူေရးေနသလိုပဲ အျပင္မွာ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ယံုထားတယ္ (လူတစ္ေယာက္ကို မယံုၾကည္တာက ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ပင္ပန္းတယ္၊ ဒီကိစၥမွာ အကယ္၍မ်ား ယံုထားသလို မဟုတ္ခဲ့ရင္ ဘာမွလည္း နစ္နာမွာမဟုတ္ေတာ့ ယံုပါတယ္)၊ ျဖစ္လည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ၊ တတ္ႏိုင္သူေတြ ယူအက္စ္နဲ႔ ယူေကကို လူးလာခတ္သြားေနတာ မဆန္းဘူးေလ၊ ျမန္မာျပည္ထဲက ႀကီးႀကီးမာစတာနဲ႔ ပတ္သက္တာကိုလည္း လက္ခံထားတယ္၊ အဲဒါက သူမ အျပစ္မဟုတ္ဘူး၊ လူဆိုးတစ္ေယာက္နဲ႔ အမ်ဳိးေတာ္စပ္သူက ဘယ္ေတာ့မွ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလား၊ က်ေနာ္ကေတာ့ အဲသလို မေတြးပါဘူး (ဒီမွာ ေျပာေနတာက ျမန္မာျပည္ထဲက လူဆိုးႀကီးႀကီးမာစတာ တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ ပတ္သက္ေနတဲ့ လူသားတစ္ေယာက္ပါ၊ ဘယ္သူ ဘယ္ဝါရယ္လို႔ မဟုတ္ပါ၊ ၾကဥ္သင့္ မၾကဥ္သင့္က ေနာက္တကိစၥပါ၊ သူ ေနာက္ဆံုး တင္သြားတဲ့ပို႔စ္က လမ္းၫႊန္ေပးသြားပါတယ္)။ ဆိုလိုတာက က်ေနာ့္လို လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ကေတာ့ ကိစၥႏွစ္ခုကို ခြဲျမင္ပါတယ္၊ တစ္စံုတစ္ေယာက္နဲ႔ ပတ္သက္ေနတာက က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ သိပ္ႀကီးတဲ့ကိစၥ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး၊ အထူးသျဖင့္ ရပ္တည္ခ်က္ ထင္ရွားတဲ့ က်ေနာ္တို႔လို လူေတြနဲ႔ အေရာဝင္ခ်င္စိတ္ ရွိေနကတည္းက အေတြးအေခၚခ်င္း နီးစပ္တယ္လို႔ ယူဆမိတယ္။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ အျပစ္ျမင္တာကေတာ့ မ႐ိုးသားမႈပါပဲ။

ေရးေလေဝးေလျဖစ္မွာစိုးလို႔ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ျပန္ႏႊယ္မယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ပြင့္လင္းခ်င္ရင္ ဘာမဟုတ္တဲ့ ကိစၥေလးေတြပဲ ပြင့္လင္းခြင့္ရတယ္၊ တိုင္းျပည္နဲ႔ခ်ီတဲ့ အေရးႀကီးကိစၥေတြ ဆိုရင္ေတာ့ ပြင့္လင္းလို႔ မရေတာ့ဘူး၊ identity ဆိုတဲ့ မည္သူမည္ဝါျဖစ္ေၾကာင္းကို စြန္႔လႊတ္မွသာလွ်င္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပြင့္လင္းခြင့္ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေမာင္ကႀကီး မခေခြး တို႔တေတြ ပြင့္လင္းခ်င္ရင္ အရင္ဆံုး လူေတြၾကားထဲ အေငြ႔ပ်ံရတယ္၊ အဲလိုမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ ေနမလား၊ အရာသိပ္မထင္တဲ့ ကိစၥေတြနဲ႔ပဲ ပြင့္လင္းသြားမလား ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဆံုးျဖတ္ေပေတာ့။ ဒီတေလာ အားလံုးသိတဲ့အတိုင္း ႐ုိးသားမႈ၊ ပြင့္လင္းမႈ စတဲ့အမႈေတြနဲ႔ ေထာင္ဒဏ္ ဘယ္ေလာက္ ဘယ္ေလာက္ ဆိုၿပီးေတာ့ကို ခ်လိုက္တယ္၊ ဒါက ျမန္မာျပည္ ပတ္ဝန္းက်င္ႀကီး တစ္ခုလံုးရဲ့ အေနအထားပဲ။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ မ႐ုိးသားနဲ႔၊ မပြင့္လင္းနဲ႔၊ နာမည္မႀကီးခ်င္စမ္းပါနဲ႔၊ ဒါပါပဲ။ အဲဒါေတြရဲ့ အက်ဳိးဆက္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြ အငုပ္စိတ္ တအားဝင္တယ္၊ နာမည္ကေလး ႀကီးခ်င္ရင္ ဟုတ္တိပတိ ေနရာမ်ဳိးမွာ မႀကီးရဲၾကပဲ စတိတ္ရွဳိးမွာ ေအာ္လိုက္မလား၊ အုတ္ခံုေပၚမွာ မီးေသြးခဲနဲ႔ ျခစ္လိုက္မလား၊ ဒါေလာက္ပဲ တတ္ႏိုင္ေတာ့တယ္၊ ပတ္ဝန္းက်င္က ဒါေလာက္ပဲ လက္ခံတာကိုး။

ဒါေၾကာင့္ ဒုတိယ ဦးသန္႔ ကို အေတာ္ေလးေမွ်ာ္ရပါအံုးမယ္။

ထိုင္ဝမ္မွာေတာ့ ဒုတိယ Richard Branson ရွိခဲ့ရင္ လီခြန္းလင္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
--
ေအာက္မွာ ေခါင္းစဥ္နဲ႔မဆိုင္ေပမယ့္ လတ္တေလာအျဖစ္အပ်က္နဲ႔ဆိုင္တာ ထပ္ေရးလိုက္ပါမယ္။
--
အေပးအယူ၊ ဟုတ္တယ္၊ အေပးအယူ။ ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ေရးခ်တာက အခ်ိန္ေပးၿပီး စိတ္ေက်နပ္မႈ ယူထားတာ၊ မရွိတာကို ရွိသေယာင္ေယာင္ သူမ်ားဆီကယူၿပီး ေရးတင္တာ ခိုးမႈေျမာက္သြားတယ္၊ ဒါက အေပၚမွာေျပာၿပီးသားကိစၥ၊ အခု က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက အေပးအယူ။ စိတ္ကူးယဥ္တယ္၊ စိတ္ေက်နပ္တယ္၊ ဒါပဲ။ လက္ေတြ႔မွာ မျမင္ရတဲ့ မိန္းခေလးဆိုသူကို စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး ေကာ္မန္႔ျဖစ္ျဖစ္ တျခား ပံုစံနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ႏွစ္လိုေၾကာင္း ျပတဲ့သူေတြလည္း အတူတူပါပဲ၊ စိတ္ကူးယဥ္တယ္၊ စိတ္ေက်နပ္တယ္။ တကယ္တမ္း ဒီအျဖစ္အပ်က္မွာ ပံုေတြခိုးယူတဲ့ အက်ည္းတန္တဲ့ အေၾကာင္းအရာမ်ဳိး ရွိမေနရင္ သိပ္ေကာင္းမယ္လို႔ က်ေနာ္ေတြးဖူးတယ္၊ အေပးအယူ တည့္ေနတာပဲေလ၊ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ စိတ္ေက်နပ္မႈ ရသြားၾကၿပီး တပါးသူကို ထိခိုက္ျခင္း မရွိဘူး၊ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းသလဲ။ အင္တာနက္ကိုယ္၌က ရာႏႈန္းျပည့္ ယံုလို႔မရတဲ့ ပလက္ေဖာင္းတစ္ခု၊ ေပးတဲ့သူက စိတ္ကူးနဲ႔ေပးၿပီး ယူတဲ့သူက စိတ္ကူးနဲ႔ ယူသြားတာ ဘာမွမျဖစ္ဘူး မဟုတ္လား၊ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ထိပ္သီးေက်ာင္းႀကီးတစ္ေက်ာင္း တက္လိုက္ရၿပီး တစ္စံုတစ္ေယာက္က အဲသလိုေက်ာင္းက ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သြားတယ္၊ အားလံုး ေလထဲမွာပဲ၊ ဘယ္ေလာက္ဆန္းသလဲ (ဩဇာအာဏာရွိသူနဲ႔ တကယ္ပဲ ပတ္သက္ေနရင္ လက္ေတြ႔မွာ အဲဒီထက္ပိုၿပီး ႂကြယ္ဝခ်မ္းသာႏိုင္တာ မေမ့ပါနဲ႔၊ သိပ္မေကာင္းတဲ့ ပံုေတြကို ရွာႀကံတင္ၿပီး ကိုယ့္အဆင့္အတန္းကိုယ္ ႏွိမ့္ခ်ထားတာလို႔ မွတ္ပါ၊ သေဘာေျပာတာပါ၊ ညွင္းညွင္း)။ ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ပါ၊ အေမဇုန္ေတာထဲမွာေနၿပီး ေဝါစထရိအေၾကာင္း၊ အီဖယ္ေမွ်ာ္စင္အေၾကာင္း၊ မဟာတံတိုင္းအေၾကာင္း စတာေတြကို စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး ဆြဲေဆာင္မႈရွိေအာင္ ေရးျပႏိုင္ရင္ အရည္အခ်င္း ရွိတယ္လို႔ ဆိုရမွာပဲ (ဆြဲေဆာင္မႈရွိတာနဲ႔ ေကာင္းတာနဲ႔ ညီမွ်ျခင္းခ်လို႔ မရသလို ေကာင္းတယ္ညံ့တယ္ ဆိုတာကလည္း ဖတ္သူေပၚမွာပဲ မူတည္ပါတယ္)။

Banksy ဆိုတဲ့ အဂၤလန္က အႏုပညာရွင္ကို လူေတြမေတြ႔ဖူးေပမယ့္ ပံုေတြကို သူလက္ရာလို႔ ယံုၾကတယ္၊ လူကိုမျမင္ဖူးပဲ ဒီပံုေတြက ဒီလူ႔လက္ကထြက္တာလို႔ ယံုၾကတာဟာ သူ႔အရည္အခ်င္းက anonymity ကို ဆြဲကိုင္ထားတဲ့ သူ႔ရဲ့ ႐ုိးသားမႈနဲ႔ identity ကို ထိန္းသြားတာပဲ။
--
ရပ္သင့္ၿပီထင္လို႔ ဘရိတ္အုပ္လိုက္ပါတယ္။ ေရးသြားတာေတြကို ကြဲလြဲႏိုင္ပါတယ္။

♠ It's my life (2)

ဒီေန႔နားရက္၊ အိပ္ယာထၿပီး ထမင္းထြက္စားတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ၾကမ္းတိုက္ဖို႔ ပိတ္စလိုဟာ အုပ္ၿပီး တိုက္ရတဲ့ တုတ္တံသြားဝယ္တယ္၊ တ႐ုတ္ျပည္ကပစၥည္း၊ အပိုင္းအဆစ္ေတြ ျပန္ဆက္ရတာမ်ဳိး၊ သူေျပာထားသလို ဝက္အူရစ္အတိုင္း လွည့္မဆက္ပဲ ႀကိဳးနဲ႔သီၿပီး နံခ်ပ္ကူ လုပ္ကစားလို႔ ရေသးတယ္၊ ေနာက္ၿပီး ျပား ၇၀ တန္ ပက္စီလိုက္ တစ္လံုးတိတိ အဆစ္ဝယ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ ေကာ္ဖီတီယန္ မန္ဘာကဒ္ အနီေရာင္ကေန သံုးထားတာ ၂၀ ဘိုး ေက်ာ္သြားၿပီျဖစ္လို႔ အျပာေရာင္ ေျပာင္းလိုက္တယ္။ ခရက္ဒစ္ကဒ္ အေႂကြးဆပ္တယ္၊ စီတီးဘဏ္ကို ၿပီးခဲ့တဲ့လအတြက္ တစ္ေထာင္တိတိ ဆပ္လိုက္ရတယ္၊ အဓိက ကုန္ထားတာက ေလယာဥ္လက္မွတ္ေတြ၊ က်ားေလေၾကာင္း စကၤာပူ ဘန္ေကာက္ကို အခြန္ၿပီး ၁၃၀ ဆိုလို႔ မေအာင့္ႏိုင္ပဲ ဝယ္ခဲ့တာ၊ ေနာက္ႏွစ္အတြက္ ပ႐ုိမိုးရွင္း ေလွ်ာ့ေစ်းတဲ့။ ဂ်က္စတား ရန္ကုန္ စကၤာပူ ကိုေတာ့ သူမ်ားအတြက္ ဝယ္ေပးထားတာ၊ အဲဒီႏွစ္မ်ဳိးတင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနၿပီ၊ က်န္တာေတြက ဟိုဟာနည္းနည္း ဒီဟာနည္းနည္း ေပါင္းလိုက္ေတာ့ ေထာင္ေက်ာ္သြားတယ္၊ အေႂကြးဆပ္တဲ့ စက္ကေနထြက္လာၿပီး လမ္းေဘးအႏုပညာသည္ မ်က္မျမင္ အိႏၵိယအမ်ဳိးသမီးကို တစ္က်ပ္လႉလိုက္တယ္၊ ေဆာင္းႏွင္းေဖြးေဖြး ေတာင္တန္းမ်ားၾကားမွာ ဆိုတဲ့ ရွမ္းပဲပုတ္သီခ်င္း ဆိုေနတာ၊ ေခသူေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ဆံုးပိတ္အေနနဲ႔ စာၾကည့္တိုက္မွာ စာအုပ္တစ္အုပ္ ငွားၿပီးျပန္ခဲ့တယ္။

အိမ္အျပန္လမ္းမွာေတြးေနတာက အိမ္ေရာက္ရင္ အခန္းရွင္းမယ္၊ ၾကမ္းတိုက္မယ္၊ အြန္လိုင္းကေန ၿပီးခဲ့တဲ့ လေတြက ဆပ္ထားတဲ့ အေႂကြးစာရင္း ျပန္စစ္မယ္၊ ျပတင္းေပါက္ေဘးမွာ ကုလားထိုင္ခ်၊ ငွားလာတဲ့စာအုပ္ကို ပက္စီေသာက္ရင္း ထိုင္ဖတ္မယ္၊ ဖတ္လို႔ပ်င္းလာရင္ ကိုနဗနစာေတြကို ေကာ္ပီျခင္း စာစီျခင္းအလုပ္ကို ဆက္လုပ္ရမယ္၊ ဟိုးအရင္ တစ္ေယာက္ေသာ ex-gf ရဲ့ ေမာင္ေလး လက္ေဆာင္ေပးထားတဲ့ ခဲတံဗူးရွာေတြ႔ရင္ ပံုဆြဲမယ္၊ ၿပီးရင္ tamron lens ေစ်းေပါေပါနဲ႔ ေရာင္းသူရွိမရွိ လိုက္ၾကည့္မယ္၊ Cape No.7 သီခ်င္းေခြကို mp3 ေျပာင္းၿပီး creative player ထဲထည့္မယ္၊ ဖန္ခြက္အကြဲကို လႊင့္ပစ္ရမယ္၊ ေျခသည္းညွပ္ရမယ္၊ အက်ႌေလွ်ာ္ရမယ္ (စက္နဲ႔ပါ)၊ ကြန္ျပဴတာ အထဲက ရွဳပ္ပြေနတဲ့ ဓာတ္ပံုေတြကို ျပန္ရွင္းရမယ္၊ စသျဖင့္ စသျဖင့္ စံုေနတာပဲ။ သို႔ေသာ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီး လုပ္ထံုးလုပ္စဥ္အတိုင္း ကြန္ျပဴတာ ပါဝါခလုပ္ကို ႏွိပ္လိုက္ၿပီးတာနဲ႔ အဲဒါေတြအားလံုး ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ျဖစ္သြားတယ္၊ စက္ဖြင့္ေနတဲ့ မိနစ္ပိုင္းေလးမွာ ၾကမ္းကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း တိုက္လိုက္တာကလြဲလို႔ တျခားဟာ ဘာမွမလုပ္ျဖစ္ေသးပဲ ပို႔စ္တစ္ပို႔စ္ အငမ္းမရ တင္ေနမိတယ္။ ဟိုးတေလာက ဘာမွမေရးျဖစ္ေတာ့ analytics မွာ ျပေနတဲ့ လာၾကည့္သူဦးေရ curve ႀကီးက ခ်ဳိင့္ဝင္ၿပီး ပေစာက္ပံု ျဖစ္သြားတယ္၊ အဲသလို မလွမပျဖစ္တာ စိတ္ထဲမွာ မေကာင္းဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ အခုလို စိတ္လြတ္လက္လြတ္ ေရးလို႔ရခ်ိန္မွာ ဘာမွမလုပ္ပဲ တစ္ခုခု ထိုင္ေရးေနတာ၊ ဒါလည္း အရသာတမ်ဳိးဗ်၊ အဟဲ။

ဒါနဲ႔၊ အလုပ္က US နဲ႔ ႏႊယ္တဲ့ manufacturing industry ထဲမွာဆိုေတာ့ အမ်ားသူငါလိုပဲ ထိပါတယ္၊ လခ ေလွ်ာ့တဲ့အထိ မျဖစ္ေပမယ့္ က်န္ေနတဲ့ ခြင့္ရက္ေတြကို ျဖဳန္းခိုင္းပါတယ္၊ အဲဒါေတြက ေငြျပန္လဲလို႔ရတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ကုမၸဏီက ျဖဳန္းပစ္ခိုင္းတာ။ ေနာက္လထဲမွာ ယူခ်င္တဲ့ရက္အတိုင္း ခြင့္ရခဲ့ရင္ ရက္အေတာ္မ်ားမ်ား ဆက္တိုက္နားရမယ္၊ ေကာင္းပါတယ္။ ေနာက္ႏွစ္ဆို အခုထက္ဆိုးမယ္လို႔ ေျပာသံေတြ ၾကားေနတယ္၊ တကမၻာလံုးနဲ႔ ခ်ီၿပီး ျဖစ္ေနေတာ့ စိတ္ႀကိဳပူလို႔လည္း ဘာမွမထူးဘူး၊ ျဖစ္ခါမွ ျဖစ္ေရာေပါ႔၊ ခုေတာ့ ေအးေအးပဲ ေနပါတယ္။ ဒီတေလာ ဘာတန္ကြၽန္းျဖစ္ျဖစ္ ဘင္တန္ကြၽန္းျဖစ္ျဖစ္ သြားျဖစ္မယ္ထင္တယ္၊ သိပ္သြားခ်င္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး၊ စတုတၳေလးလပတ္ ဘတ္ဂ်က္နဲ႔ ကိုက္ညီတာ အဲဒီႏွစ္ေနရာပဲ ရွိေနတယ္။ ဘေလာ့ဂ္မွာေတာ့ ေရးစရာ အေႂကြးေတြက စီးတီးဘဏ္နဲ႔အၿပိဳင္ မ်ားသထက္ မ်ားလာတယ္၊ အေႂကြးပတ္လည္ ဝိုင္းေနတဲ့လူကို ဒီကိုလာဟုေခၚသည္ လို႔ပဲ ေျပာရမယ္ထင္တယ္။ အို ရွဳပ္တယ္၊ ဒီေန႔ေတာ့ အခန္းရွင္းျဖစ္ေအာင္ ရွင္းမွျဖစ္မယ္၊ မွင္ကုန္သြားလို႔ အနားေပးထားတဲ့ ပရင္တာကိုလည္း အလုပ္ျပန္ေပးမွျဖစ္မယ္၊ ေအဖိုး အရြက္ေရ ၁၉၀ ႏွိပ္ႏိုင္တဲ့ အမည္းေရာင္မွင္ကို ဟိုးတေန႔က ၂၅ က်ပ္ခြဲနဲ႔ ဝယ္ခဲ့ၿပီးၿပီ၊ တစ္ရြက္ကို ၀.၁၃၄ က်တာေပါ႔၊ ဒါမ်ဳိးေတြေရးေတာ့ အရွည္ႀကီးကတဆင့္ သိကြၽမ္းခဲ့တဲ့ ေမာင္ေပသီးကို သတိသြားရတယ္၊ အာဂလူပါပဲ၊ ေနာက္ႀကံဳမွ သူ႔အေၾကာင္း ေမးျမန္းၿပီး ေရးပါအံုးမယ္။

You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://degolar.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.

[DeGoLar] 2 New Entries: ♠ Honesty & Anonymity (6)

♠ Honesty & Anonymity (6)

ဆက္ေရးဖို႔အတြက္ ေရးၿပီးသားပို႔စ္ေတြ ျပန္ဖတ္ရတယ္၊ တခါတေလ ဘယ္ကဆက္ရမွန္း မသိဘူး။ ေရးခဲ့ၿပီးတဲ့ လီခြန္းလင္းအေၾကာင္းက တဝက္တပ်က္အဆင့္မွာပဲ ရွိေသးတယ္လို႔ ထင္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီလူ႔အေၾကာင္း နည္းနည္းေလး ထပ္ကြန္႔လိုက္အံုးမယ္၊ စိတ္ရွည္ရွည္ထားၾကပါ။ (ေက်းတမာနဲ႔ ေပဖူးလႊာ ေနာက္ခံတီးလံုးလႊင့္)

ေရးခဲ့သလိုပဲ အဲဒီလူက ဘက္စံုရတယ္၊ ႏိုင္ငံအမ်ားႀကီး သြားဖူးတယ္၊ အဲ၊ ထူးျခားတာက သူေနမယ္ဆို ႀကိဳက္ရာေနရာမွာ ေနလို႔ရပါလ်က္နဲ႔၊ သူ႔ကို ေငြေတြပံုေအာေပးၿပီး အက်အန ေကြၽးထားေမြးထားမယ့္ ကုမၸဏီႀကီးေတြ ႏိုင္ငံတကာမွာ ရွိေနပါလ်က္နဲ႔ ေနာက္ဆံုး ဘယ္ေနရာမွာ အေျခခ်သလဲ ဆိုေတာ့ သူ႔ေမြးရပ္ ထိုင္ဝမ္ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေတာင္ မမည္တဲ့ ကြၽန္းကေလးေပၚမွာပါ၊ အဲဒါေတာင္ အႀကီးဆံုး အတိုးတက္ဆံုးျဖစ္တဲ့ ထိုင္ေပၿမိဳ့မေရြးပဲ သူဇာတိ ေကာင္းရွဳံၿမိဳ့ကိုပဲ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တယ္ (ေအာ့စဖို႔ဒ္မလိုပါ၊ ေဘာ့စတြန္မလိုပါ၊ တကယ္ေနတဲ့ ေနရာကသာ အေကာင္းဆံုးပါ)။ အဲဒီကြၽန္းေလးက သူ႔လိုလူမ်ဳိးကို ဆြဲေဆာင္ထားႏိုင္တာ သတိျပဳစရာပဲ၊ စကၤာပူမွာ အဲသေလာက္ထိ ဆြဲေဆာင္အား မရွိႏိုင္ဘူးလို႔ က်ေနာ္ထင္တာပဲ၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ၊ ရွင္းပါတယ္၊ အဲသေလာက္မွ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပြင့္လင္းလို႔ မရပဲကိုး။ အထူးသျဖင့္ လီမ်ဳိးေတြႀကီးစိုးတဲ့ (အဟြတ္ အဟြတ္) ဆက္ဖတ္ပါ။

သိတဲ့အတိုင္း အင္တာနက္ေပၚမွာ အတိုင္းအတာတခုထိ ပြင့္လင္းႏိုင္တယ္၊ အေၾကာင္းက မည္သူမည္ဝါ ဆိုတာ လွစ္ဟျပစရာ မလိုလို႔ပဲ။ အင္တာနက္မွာ အမ်ားတကာ အသိအမွတ္ျပဳထားတဲ့ ေမာင္ျဖဴဆိုတဲ့ ေယာက္်ားႀကီးက လက္ေတြ႔ဘဝမွာ မနီဆိုတဲ့ မိန္းခေလး ျဖစ္ေနႏိုင္တယ္။ မနီ မေျပာရဲ မေတြးရဲတဲ့ ကိစၥေတြကို ေမာင္ျဖဴက ေျပာတယ္၊ ေတြးတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အဲဒါက ႐ုိးသားမႈကို လ်စ္လ်ဴရွဳထားတာပဲ။ ပံုျပင္ ဝတၳဳလိုမ်ဳိး ေရးေနတာမဟုတ္ပဲ ကိုယ့္အျဖစ္အပ်က္ေတြ မွတ္သားေဝမွ်ေနတဲ့ ဘေလာ့ဂ္လို ဇာတ္ခံုတစ္ခုမွာ အမည္နာမေတြကို အေျခအေနအရ ေျပာင္းထားတာ အဆန္းမဟုတ္ေပမယ့္ ပင္ကိုယ္ အေတြးအေခၚ၊ အမူအက်င့္၊ အေနအထားေတြကိုပါ လံုးဝ ပံုေျပာင္းထားရင္ သူ/သူမနဲ႔ interact လုပ္ေနသူကို လွည့္စားရာေရာက္တယ္၊ လက္ေတြ႔မွာ ဒီလူက ရွိမွမရွိတာ။ အဲဒါေၾကာင့္ ခ်က္ရြမ္းတို႔ဘာတို႔မွာ သူစိမ္းနဲ႔ စကားေျပာတဲ့အခါ သူ႔ရဲ့ အခ်က္အလက္တခ်ဳိ႔ကို သိၿပီးေတာ့မွ ေျပာဆိုၾကတာဟာ ဒီလိုလူတစ္ေယာက္ တကယ္ရွိတယ္လို႔ ပိုေသခ်ာခ်င္လို႔ပဲ။

လူမွန္ရင္ အတၱေတာ့ ရွိတတ္စၿမဲပဲ၊ ငါ ရွင္သန္ေနဆဲပါလား၊ ငါ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ႏိုင္ဆဲပါပဲလား၊ ငါ အရာေရာက္ေနဆဲပါလား ဆိုတဲ့ ငါစြဲမ်ဳိးလည္း အနည္းနဲ႔အမ်ား ရွိတတ္ၾကတာပဲ။ တခ်ဳိ႔ေတြက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ႐ုပ္ပိုင္းျဖစ္ေစ၊ စိတ္ပိုင္းျဖစ္ေစ အနာတရျဖစ္ေအာင္ တမင္လုပ္ယူၿပီး ရွင္သန္ ေနေသးေၾကာင္း ျပၾကတယ္၊ တခ်ဳိ႔ေတြက ပတ္ဝန္းက်င္ကေန သတိထားမိေအာင္ ထူးထူးျခားျခား ေနျပတယ္၊ ဝတ္စားျပတယ္။ ဘယ္လိုပဲလုပ္လုပ္၊ ဒါေတြဟာ အတြင္းစိတ္က ကြက္လပ္ႀကီးကို ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔ ျဖည့္ဆည္းေနတာပဲ။ က်ေနာ္ သတိထားမိသေလာက္ ျမန္မာျပည္မွာ ဒီလို လကၡဏာမ်ဳိးကို ေအာက္က ပံုစံေတြနဲ႔ အမ်ားဆံုး ေဖာ္ျပတတ္ၾကတယ္။

၁။ ေရာက္ေလရာမွာ နာမည္ေရးျခစ္ထားတတ္တာ (ေစတီပုထိုး၊ ပန္းၿခံ စသည္)
၂။ စတိတ္ရွဳိးလို ပြဲမ်ဳိးေတြမွာ စင္ေအာက္ကေန သံေသးသံေၾကာင္နဲ႔ ေအာ္ဟစ္တတ္တာ
၃။ ကိုယ္ပိုင္မဟုတ္ပဲ သူမ်ားပစၥည္းနဲ႔ အငွားႂကြားတတ္တာ
၄။ သူတပါးရဲ့ ဆိုးခ်က္ေတြ၊ အားနည္းခ်က္ေတြကိုပဲ ဖိေျပာတာ၊ အတင္းေျပာတာ

အဲဒီထဲမွာ အငွားႂကြားတာက အခုေလာေလာဆယ္ ျဖစ္သြားတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ကိစၥေပါ႔၊ ခက္တာက သူမ်ားအက်ႌ ငွားဝတ္တာမဟုတ္ပဲ ပိုင္ရွင္ကို အသိမေပးတဲ့အျပင္ ကိုယ့္အပိုင္လို႔ ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေတာ့ ပိုဆိုးသြားတယ္။ အစကတည္းက က်ေနာ္သူ႔ကို သူေရးေနသလိုပဲ အျပင္မွာ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ယံုထားတယ္ (လူတစ္ေယာက္ကို မယံုၾကည္တာက ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ပင္ပန္းတယ္၊ ဒီကိစၥမွာ အကယ္၍မ်ား ယံုထားသလို မဟုတ္ခဲ့ရင္ ဘာမွလည္း နစ္နာမွာမဟုတ္ေတာ့ ယံုပါတယ္)၊ ျဖစ္လည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ၊ တတ္ႏိုင္သူေတြ ယူအက္စ္နဲ႔ ယူေကကို လူးလာခတ္သြားေနတာ မဆန္းဘူးေလ၊ ျမန္မာျပည္ထဲက ႀကီးႀကီးမာစတာနဲ႔ ပတ္သက္တာကိုလည္း လက္ခံထားတယ္၊ အဲဒါက သူမ အျပစ္မဟုတ္ဘူး၊ လူဆိုးတစ္ေယာက္နဲ႔ အမ်ဳိးေတာ္စပ္သူက ဘယ္ေတာ့မွ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလား၊ က်ေနာ္ကေတာ့ အဲသလို မေတြးပါဘူး (ဒီမွာ ေျပာေနတာက ျမန္မာျပည္ထဲက လူဆိုးႀကီးႀကီးမာစတာ တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ ပတ္သက္ေနတဲ့ လူသားတစ္ေယာက္ပါ၊ ဘယ္သူ ဘယ္ဝါရယ္လို႔ မဟုတ္ပါ၊ ၾကဥ္သင့္ မၾကဥ္သင့္က ေနာက္တကိစၥပါ၊ သူ ေနာက္ဆံုး တင္သြားတဲ့ပို႔စ္က လမ္းၫႊန္ေပးသြားပါတယ္)။ ဆိုလိုတာက က်ေနာ့္လို လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ကေတာ့ ကိစၥႏွစ္ခုကို ခြဲျမင္ပါတယ္၊ တစ္စံုတစ္ေယာက္နဲ႔ ပတ္သက္ေနတာက က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ သိပ္ႀကီးတဲ့ကိစၥ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး၊ အထူးသျဖင့္ ရပ္တည္ခ်က္ ထင္ရွားတဲ့ က်ေနာ္တို႔လို လူေတြနဲ႔ အေရာဝင္ခ်င္စိတ္ ရွိေနကတည္းက အေတြးအေခၚခ်င္း နီးစပ္တယ္လို႔ ယူဆမိတယ္။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ အျပစ္ျမင္တာကေတာ့ မ႐ိုးသားမႈပါပဲ။

ေရးေလေဝးေလျဖစ္မွာစိုးလို႔ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ျပန္ႏႊယ္မယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ပြင့္လင္းခ်င္ရင္ ဘာမဟုတ္တဲ့ ကိစၥေလးေတြပဲ ပြင့္လင္းခြင့္ရတယ္၊ တိုင္းျပည္နဲ႔ခ်ီတဲ့ အေရးႀကီးကိစၥေတြ ဆိုရင္ေတာ့ ပြင့္လင္းလို႔ မရေတာ့ဘူး၊ identity ဆိုတဲ့ မည္သူမည္ဝါျဖစ္ေၾကာင္းကို စြန္႔လႊတ္မွသာလွ်င္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပြင့္လင္းခြင့္ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေမာင္ကႀကီး မခေခြး တို႔တေတြ ပြင့္လင္းခ်င္ရင္ အရင္ဆံုး လူေတြၾကားထဲ အေငြ႔ပ်ံရတယ္၊ အဲလိုမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ ေနမလား၊ အရာသိပ္မထင္တဲ့ ကိစၥေတြနဲ႔ပဲ ပြင့္လင္းသြားမလား ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဆံုးျဖတ္ေပေတာ့။ ဒီတေလာ အားလံုးသိတဲ့အတိုင္း ႐ုိးသားမႈ၊ ပြင့္လင္းမႈ စတဲ့အမႈေတြနဲ႔ ေထာင္ဒဏ္ ဘယ္ေလာက္ ဘယ္ေလာက္ ဆိုၿပီးေတာ့ကို ခ်လိုက္တယ္၊ ဒါက ျမန္မာျပည္ ပတ္ဝန္းက်င္ႀကီး တစ္ခုလံုးရဲ့ အေနအထားပဲ။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ မ႐ုိးသားနဲ႔၊ မပြင့္လင္းနဲ႔၊ နာမည္မႀကီးခ်င္စမ္းပါနဲ႔၊ ဒါပါပဲ။ အဲဒါေတြရဲ့ အက်ဳိးဆက္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြ အငုပ္စိတ္ တအားဝင္တယ္၊ နာမည္ကေလး ႀကီးခ်င္ရင္ ဟုတ္တိပတိ ေနရာမ်ဳိးမွာ မႀကီးရဲၾကပဲ စတိတ္ရွဳိးမွာ ေအာ္လိုက္မလား၊ အုတ္ခံုေပၚမွာ မီးေသြးခဲနဲ႔ ျခစ္လိုက္မလား၊ ဒါေလာက္ပဲ တတ္ႏိုင္ေတာ့တယ္၊ ပတ္ဝန္းက်င္က ဒါေလာက္ပဲ လက္ခံတာကိုး။

ဒါေၾကာင့္ ဒုတိယ ဦးသန္႔ ကို အေတာ္ေလးေမွ်ာ္ရပါအံုးမယ္။

ထိုင္ဝမ္မွာေတာ့ ဒုတိယ Richard Branson ရွိခဲ့ရင္ လီခြန္းလင္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
--
ေအာက္မွာ ေခါင္းစဥ္နဲ႔မဆိုင္ေပမယ့္ လတ္တေလာအျဖစ္အပ်က္နဲ႔ဆိုင္တာ ထပ္ေရးလိုက္ပါမယ္။
--
အေပးအယူ၊ ဟုတ္တယ္၊ အေပးအယူ။ ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ေရးခ်တာက အခ်ိန္ေပးၿပီး စိတ္ေက်နပ္မႈ ယူထားတာ၊ မရွိတာကို ရွိသေယာင္ေယာင္ သူမ်ားဆီကယူၿပီး ေရးတင္တာ ခိုးမႈေျမာက္သြားတယ္၊ ဒါက အေပၚမွာေျပာၿပီးသားကိစၥ၊ အခု က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက အေပးအယူ။ စိတ္ကူးယဥ္တယ္၊ စိတ္ေက်နပ္တယ္၊ ဒါပဲ။ လက္ေတြ႔မွာ မျမင္ရတဲ့ မိန္းခေလးဆိုသူကို စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး ေကာ္မန္႔ျဖစ္ျဖစ္ တျခား ပံုစံနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ႏွစ္လိုေၾကာင္း ျပတဲ့သူေတြလည္း အတူတူပါပဲ၊ စိတ္ကူးယဥ္တယ္၊ စိတ္ေက်နပ္တယ္။ တကယ္တမ္း ဒီအျဖစ္အပ်က္မွာ ပံုေတြခိုးယူတဲ့ အက်ည္းတန္တဲ့ အေၾကာင္းအရာမ်ဳိး ရွိမေနရင္ သိပ္ေကာင္းမယ္လို႔ က်ေနာ္ေတြးဖူးတယ္၊ အေပးအယူ တည့္ေနတာပဲေလ၊ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ စိတ္ေက်နပ္မႈ ရသြားၾကၿပီး တပါးသူကို ထိခိုက္ျခင္း မရွိဘူး၊ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းသလဲ။ အင္တာနက္ကိုယ္၌က ရာႏႈန္းျပည့္ ယံုလို႔မရတဲ့ ပလက္ေဖာင္းတစ္ခု၊ ေပးတဲ့သူက စိတ္ကူးနဲ႔ေပးၿပီး ယူတဲ့သူက စိတ္ကူးနဲ႔ ယူသြားတာ ဘာမွမျဖစ္ဘူး မဟုတ္လား၊ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ထိပ္သီးေက်ာင္းႀကီးတစ္ေက်ာင္း တက္လိုက္ရၿပီး တစ္စံုတစ္ေယာက္က အဲသလိုေက်ာင္းက ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သြားတယ္၊ အားလံုး ေလထဲမွာပဲ၊ ဘယ္ေလာက္ဆန္းသလဲ (ဩဇာအာဏာရွိသူနဲ႔ တကယ္ပဲ ပတ္သက္ေနရင္ လက္ေတြ႔မွာ အဲဒီထက္ပိုၿပီး ႂကြယ္ဝခ်မ္းသာႏိုင္တာ မေမ့ပါနဲ႔၊ သိပ္မေကာင္းတဲ့ ပံုေတြကို ရွာႀကံတင္ၿပီး ကိုယ့္အဆင့္အတန္းကိုယ္ ႏွိမ့္ခ်ထားတာလို႔ မွတ္ပါ၊ သေဘာေျပာတာပါ၊ ညွင္းညွင္း)။ ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ပါ၊ အေမဇုန္ေတာထဲမွာေနၿပီး ေဝါစထရိအေၾကာင္း၊ အီဖယ္ေမွ်ာ္စင္အေၾကာင္း၊ မဟာတံတိုင္းအေၾကာင္း စတာေတြကို စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး ဆြဲေဆာင္မႈရွိေအာင္ ေရးျပႏိုင္ရင္ အရည္အခ်င္း ရွိတယ္လို႔ ဆိုရမွာပဲ (ဆြဲေဆာင္မႈရွိတာနဲ႔ ေကာင္းတာနဲ႔ ညီမွ်ျခင္းခ်လို႔ မရသလို ေကာင္းတယ္ညံ့တယ္ ဆိုတာကလည္း ဖတ္သူေပၚမွာပဲ မူတည္ပါတယ္)။

Banksy ဆိုတဲ့ အဂၤလန္က အႏုပညာရွင္ကို လူေတြမေတြ႔ဖူးေပမယ့္ ပံုေတြကို သူလက္ရာလို႔ ယံုၾကတယ္၊ လူကိုမျမင္ဖူးပဲ ဒီပံုေတြက ဒီလူ႔လက္ကထြက္တာလို႔ ယံုၾကတာဟာ သူ႔အရည္အခ်င္းက anonymity ကို ဆြဲကိုင္ထားတဲ့ သူ႔ရဲ့ ႐ုိးသားမႈနဲ႔ identity ကို ထိန္းသြားတာပဲ။
--
ရပ္သင့္ၿပီထင္လို႔ ဘရိတ္အုပ္လိုက္ပါတယ္။ ေရးသြားတာေတြကို ကြဲလြဲႏိုင္ပါတယ္။

♠ It's my life (2)

ဒီေန႔နားရက္၊ အိပ္ယာထၿပီး ထမင္းထြက္စားတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ၾကမ္းတိုက္ဖို႔ ပိတ္စလိုဟာ အုပ္ၿပီး တိုက္ရတဲ့ တုတ္တံသြားဝယ္တယ္၊ တ႐ုတ္ျပည္ကပစၥည္း၊ အပိုင္းအဆစ္ေတြ ျပန္ဆက္ရတာမ်ဳိး၊ သူေျပာထားသလို ဝက္အူရစ္အတိုင္း လွည့္မဆက္ပဲ ႀကိဳးနဲ႔သီၿပီး နံခ်ပ္ကူ လုပ္ကစားလို႔ ရေသးတယ္၊ ေနာက္ၿပီး ျပား ၇၀ တန္ ပက္စီလိုက္ တစ္လံုးတိတိ အဆစ္ဝယ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ ေကာ္ဖီတီယန္ မန္ဘာကဒ္ အနီေရာင္ကေန သံုးထားတာ ၂၀ ဘိုး ေက်ာ္သြားၿပီျဖစ္လို႔ အျပာေရာင္ ေျပာင္းလိုက္တယ္။ ခရက္ဒစ္ကဒ္ အေႂကြးဆပ္တယ္၊ စီတီးဘဏ္ကို ၿပီးခဲ့တဲ့လအတြက္ တစ္ေထာင္တိတိ ဆပ္လိုက္ရတယ္၊ အဓိက ကုန္ထားတာက ေလယာဥ္လက္မွတ္ေတြ၊ က်ားေလေၾကာင္း စကၤာပူ ဘန္ေကာက္ကို အခြန္ၿပီး ၁၃၀ ဆိုလို႔ မေအာင့္ႏိုင္ပဲ ဝယ္ခဲ့တာ၊ ေနာက္ႏွစ္အတြက္ ပ႐ုိမိုးရွင္း ေလွ်ာ့ေစ်းတဲ့။ ဂ်က္စတား ရန္ကုန္ စကၤာပူ ကိုေတာ့ သူမ်ားအတြက္ ဝယ္ေပးထားတာ၊ အဲဒီႏွစ္မ်ဳိးတင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနၿပီ၊ က်န္တာေတြက ဟိုဟာနည္းနည္း ဒီဟာနည္းနည္း ေပါင္းလိုက္ေတာ့ ေထာင္ေက်ာ္သြားတယ္၊ အေႂကြးဆပ္တဲ့ စက္ကေနထြက္လာၿပီး လမ္းေဘးအႏုပညာသည္ မ်က္မျမင္ အိႏၵိယအမ်ဳိးသမီးကို တစ္က်ပ္လႉလိုက္တယ္၊ ေဆာင္းႏွင္းေဖြးေဖြး ေတာင္တန္းမ်ားၾကားမွာ ဆိုတဲ့ ရွမ္းပဲပုတ္သီခ်င္း ဆိုေနတာ၊ ေခသူေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ဆံုးပိတ္အေနနဲ႔ စာၾကည့္တိုက္မွာ စာအုပ္တစ္အုပ္ ငွားၿပီးျပန္ခဲ့တယ္။

အိမ္အျပန္လမ္းမွာေတြးေနတာက အိမ္ေရာက္ရင္ အခန္းရွင္းမယ္၊ ၾကမ္းတိုက္မယ္၊ အြန္လိုင္းကေန ၿပီးခဲ့တဲ့ လေတြက ဆပ္ထားတဲ့ အေႂကြးစာရင္း ျပန္စစ္မယ္၊ ျပတင္းေပါက္ေဘးမွာ ကုလားထိုင္ခ်၊ ငွားလာတဲ့စာအုပ္ကို ပက္စီေသာက္ရင္း ထိုင္ဖတ္မယ္၊ ဖတ္လို႔ပ်င္းလာရင္ ကိုနဗနစာေတြကို ေကာ္ပီျခင္း စာစီျခင္းအလုပ္ကို ဆက္လုပ္ရမယ္၊ ဟိုးအရင္ တစ္ေယာက္ေသာ ex-gf ရဲ့ ေမာင္ေလး လက္ေဆာင္ေပးထားတဲ့ ခဲတံဗူးရွာေတြ႔ရင္ ပံုဆြဲမယ္၊ ၿပီးရင္ tamron lens ေစ်းေပါေပါနဲ႔ ေရာင္းသူရွိမရွိ လိုက္ၾကည့္မယ္၊ Cape No.7 သီခ်င္းေခြကို mp3 ေျပာင္းၿပီး creative player ထဲထည့္မယ္၊ ဖန္ခြက္အကြဲကို လႊင့္ပစ္ရမယ္၊ ေျခသည္းညွပ္ရမယ္၊ အက်ႌေလွ်ာ္ရမယ္ (စက္နဲ႔ပါ)၊ ကြန္ျပဴတာ အထဲက ရွဳပ္ပြေနတဲ့ ဓာတ္ပံုေတြကို ျပန္ရွင္းရမယ္၊ စသျဖင့္ စသျဖင့္ စံုေနတာပဲ။ သို႔ေသာ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီး လုပ္ထံုးလုပ္စဥ္အတိုင္း ကြန္ျပဴတာ ပါဝါခလုပ္ကို ႏွိပ္လိုက္ၿပီးတာနဲ႔ အဲဒါေတြအားလံုး ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ျဖစ္သြားတယ္၊ စက္ဖြင့္ေနတဲ့ မိနစ္ပိုင္းေလးမွာ ၾကမ္းကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း တိုက္လိုက္တာကလြဲလို႔ တျခားဟာ ဘာမွမလုပ္ျဖစ္ေသးပဲ ပို႔စ္တစ္ပို႔စ္ အငမ္းမရ တင္ေနမိတယ္။ ဟိုးတေလာက ဘာမွမေရးျဖစ္ေတာ့ analytics မွာ ျပေနတဲ့ လာၾကည့္သူဦးေရ curve ႀကီးက ခ်ဳိင့္ဝင္ၿပီး ပေစာက္ပံု ျဖစ္သြားတယ္၊ အဲသလို မလွမပျဖစ္တာ စိတ္ထဲမွာ မေကာင္းဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ အခုလို စိတ္လြတ္လက္လြတ္ ေရးလို႔ရခ်ိန္မွာ ဘာမွမလုပ္ပဲ တစ္ခုခု ထိုင္ေရးေနတာ၊ ဒါလည္း အရသာတမ်ဳိးဗ်၊ အဟဲ။

ဒါနဲ႔၊ အလုပ္က US နဲ႔ ႏႊယ္တဲ့ manufacturing industry ထဲမွာဆိုေတာ့ အမ်ားသူငါလိုပဲ ထိပါတယ္၊ လခ ေလွ်ာ့တဲ့အထိ မျဖစ္ေပမယ့္ က်န္ေနတဲ့ ခြင့္ရက္ေတြကို ျဖဳန္းခိုင္းပါတယ္၊ အဲဒါေတြက ေငြျပန္လဲလို႔ရတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ကုမၸဏီက ျဖဳန္းပစ္ခိုင္းတာ။ ေနာက္လထဲမွာ ယူခ်င္တဲ့ရက္အတိုင္း ခြင့္ရခဲ့ရင္ ရက္အေတာ္မ်ားမ်ား ဆက္တိုက္နားရမယ္၊ ေကာင္းပါတယ္။ ေနာက္ႏွစ္ဆို အခုထက္ဆိုးမယ္လို႔ ေျပာသံေတြ ၾကားေနတယ္၊ တကမၻာလံုးနဲ႔ ခ်ီၿပီး ျဖစ္ေနေတာ့ စိတ္ႀကိဳပူလို႔လည္း ဘာမွမထူးဘူး၊ ျဖစ္ခါမွ ျဖစ္ေရာေပါ႔၊ ခုေတာ့ ေအးေအးပဲ ေနပါတယ္။ ဒီတေလာ ဘာတန္ကြၽန္းျဖစ္ျဖစ္ ဘင္တန္ကြၽန္းျဖစ္ျဖစ္ သြားျဖစ္မယ္ထင္တယ္၊ သိပ္သြားခ်င္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး၊ စတုတၳေလးလပတ္ ဘတ္ဂ်က္နဲ႔ ကိုက္ညီတာ အဲဒီႏွစ္ေနရာပဲ ရွိေနတယ္။ ဘေလာ့ဂ္မွာေတာ့ ေရးစရာ အေႂကြးေတြက စီးတီးဘဏ္နဲ႔အၿပိဳင္ မ်ားသထက္ မ်ားလာတယ္၊ အေႂကြးပတ္လည္ ဝိုင္းေနတဲ့လူကို ဒီကိုလာဟုေခၚသည္ လို႔ပဲ ေျပာရမယ္ထင္တယ္။ အို ရွဳပ္တယ္၊ ဒီေန႔ေတာ့ အခန္းရွင္းျဖစ္ေအာင္ ရွင္းမွျဖစ္မယ္၊ မွင္ကုန္သြားလို႔ အနားေပးထားတဲ့ ပရင္တာကိုလည္း အလုပ္ျပန္ေပးမွျဖစ္မယ္၊ ေအဖိုး အရြက္ေရ ၁၉၀ ႏွိပ္ႏိုင္တဲ့ အမည္းေရာင္မွင္ကို ဟိုးတေန႔က ၂၅ က်ပ္ခြဲနဲ႔ ဝယ္ခဲ့ၿပီးၿပီ၊ တစ္ရြက္ကို ၀.၁၃၄ က်တာေပါ႔၊ ဒါမ်ဳိးေတြေရးေတာ့ အရွည္ႀကီးကတဆင့္ သိကြၽမ္းခဲ့တဲ့ ေမာင္ေပသီးကို သတိသြားရတယ္၊ အာဂလူပါပဲ၊ ေနာက္ႀကံဳမွ သူ႔အေၾကာင္း ေမးျမန္းၿပီး ေရးပါအံုးမယ္။

You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://degolar.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.

[Sakura-Myanmar] 1 New Entry: Sweet December!!

Sweet December!!

Christmas Myspace Animated Gifs

ပုံကုိ ဒီေနရာမွ ယူပါသည္။


၂၀၀၈ ခုႏွစ္ရဲ႔ ေနာက္ဆုံးလ ျဖစ္တဲ့ ဒီဇင္ဘာလ ေရာက္လာျပန္ျပီ။ ဒီဇင္ဘာလ ေရာက္လာျပီဆုိတာနဲ႔ သိပ္မၾကာခင္မွာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ကေန ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ကုိ ကူးေတာ့မယ္ေလ။


အရင္တုန္းေတာ့ ဒီဇင္ဘာ ၁ ရက္ေန႔ ဆုိရင္ အင္းစိန္ လမ္းမၾကီးေပၚမွာ Sweet December ဆုိျပီး စာေရးထားတာ အမွတ္ရမိတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီဇင္ဘာလ ၁ရက္ေန႔မွာ အားလုံး ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းရင္း 'Sweet December' လုိ႔ ႏႈတ္ခြန္းဆက္သလိုက္ပါတယ္...


SWEET DECEMBER!!


ဒီဇင္ဘာ ၁၊ ၂၀၀၈။

You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://sakura-myanmar.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.

[Sakura-Myanmar] 1 New Entry: Sweet December!!

Sweet December!!

Christmas Myspace Animated Gifs

ပုံကုိ ဒီေနရာမွ ယူပါသည္။


၂၀၀၈ ခုႏွစ္ရဲ႔ ေနာက္ဆုံးလ ျဖစ္တဲ့ ဒီဇင္ဘာလ ေရာက္လာျပန္ျပီ။ ဒီဇင္ဘာလ ေရာက္လာျပီဆုိတာနဲ႔ သိပ္မၾကာခင္မွာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ကေန ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ကုိ ကူးေတာ့မယ္ေလ။


အရင္တုန္းေတာ့ ဒီဇင္ဘာ ၁ ရက္ေန႔ ဆုိရင္ အင္းစိန္ လမ္းမၾကီးေပၚမွာ Sweet December ဆုိျပီး စာေရးထားတာ အမွတ္ရမိတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီဇင္ဘာလ ၁ရက္ေန႔မွာ အားလုံး ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းရင္း 'Sweet December' လုိ႔ ႏႈတ္ခြန္းဆက္သလိုက္ပါတယ္...


SWEET DECEMBER!!


ဒီဇင္ဘာ ၁၊ ၂၀၀၈။

You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://sakura-myanmar.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.

[အမွန္တရားကို လိုလားတဲ့ ေရႊညာသား] 5 New Entries: အနီးေခတ္ဗမာျပည္

အနီးေခတ္ဗမာျပည္

20 ရာစု ဗမာျပည္ သမိုင္းကို အၾကမ္းဖ်င္းၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္-
= ၁၉၀၁ ခုႏွစ္မွ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ထိဟာ ကိုလိုနီေခတ္ ဗမာျပည္သမိုင္း၊
= ၁၉၄၈ ခုႏွစ္မွ ၂၀၀၈ ၿပည့္ႏွစ္ထိဟာ လြတ္လပ္ေရးေၾကညာျပီးေခတ54မာျပည္သမိုင္း ။ တနည္းအားျဖင့္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ အနီးေခတ္
ဗမာျပည္သမိုင္း ။
ကိုလိုနီေခတ္ ဗမာျပည္သမိုင္းဟာ "ကြ်န္ေခတ္ဗမာျပည္သမိုင္း" လို႔ေျပာရမွာ
ျဖစ္သလို လြတ္လပ္ေရးေၾကညာျပီး ေဖတ္ဗမာျပည္သမိုင္းဟာလဲ
"အေမွာင္ေခတ္ ဗမာျပည္သမိုင္း" လို႔ပဲ ထပ္ဆင့္ဖြင့္ဆိုရမွာျဖစ္ပါတယ္

အခုေဖၚျပမယ့္ သမိုင္းဟာအက်ဥ္းဟာ အေမွာင္ေခတ္္ဗမာျပည္သမိုင္း
ျဖစ္ပါတယ္။ အေမွာင္ေခတ္ ဗမာျပည္သမိုင္းဟာ အေမွင္ထဲကဗမာျပည္
အေၾကာင္းပဲျဖစ္ပါတယ္ ။ အေမွာင္ေခတ္ဗမာျပည္သမိုင္းကို ျပည္ၾကည့္
လိုက္တဲ့ အခါ -----------------------------------------------------------
=ဗမာျပည္လြတ္လပ္ေရးကို စတင္ေၾကညာလိုက္တဲ့ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ကေန
၁၉၅၈ ခုႏွစ္အထိ ဖဆပလ (၁၀)ႏွစ္ ဆယ္မိုးေခတ္………………..
=၁၉၅၈ ခုႏွစ္ကေန ၁၉၆၀ အထိ အိမ္ေစာင့္အစိုးရ စစ္အစိုးရေခတ္….
=၁၉၆၀ ကေန ၁၉၆၂ ခုႏွစ္အထိ ပထစ ေခတ္………………….
=၁၉၆၂ ကေန ၁၉၈၈ ခုႏွစ္အထိ မဆလ စစ္အစိုးရေခတ္……..
=၁၉၈၈ ကေန ၂၀၀၈ အထိ နဝတ ၊ နအဖ ၊ ေခတ္ ဒီေခတ္ေတြကုိ
ထပ္ျပီးခ်ဳပ္ၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္
ဖဆပလ ေခတ္နဲ႔ ပထစ ေခတ္က ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီ ေခတ္
မဆလ ေခတ္နဲ႔ နဝတ ၊ နအဖ ေခတ္က စစ္အာဏာရွင္ေခတ္
ေနာက္ဆံုးအခ်ဳပ္က ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီ ေခတ္နဲ႔ စစ္အာဏာရွင္
စနစ္ေခတ္ဆိုတာပဲေတြရပါလိမ့္မယ္ ။
ပါလီမန္ ဒီမိုကရစီ ေခတ္ၾကီးေအာက္မွာ ေမွာင္နဲနဲ မည္းမည္းျဖစ္ခဲ့ရတဲ့
ဗမာျပည္ဟာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေခတ္ေအာက္မွာ ပိန္းပိတ္ေအာင္ ေမွာင္
တဲ့ဘဝေရာက္ခဲ့ၾကရပါတယ္ ။
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ေမွာင္တဲ့ေအာက္မွာ ဗမာျပည္ၾကီးဟာ အဆင္းရဲ့ဆံုး
အငတ္ျပတ္ဆံုး ရုပ္အဆိုးဆံုး အနာက်င္ရဆံုးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္၊ ျဖစ္ေနပါတယ္၊
ဗမာျပည္ ျပည္သူူမ်ားရဲ့ ညည္းညဴသံ ငိုေၾကြးသံ အံၾကိတ္သံ တက္ေခါက္သံ ရုန္းကံသံ လႈပ္ရွားသံေတြဟာလည္း တရံမလပ္ ၾကားေနရတယ္။

စစ္မွန္တဲ့လြတ္လပ္ေရးရဲ့အရသာ ဗမာျပည္ ျပည္သူမ်ားမခံ စားရေသးပါ
ေအးျမတဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအစစ္ရဲ့အရသာ ရႆေတြကို ျပည္သူမ်ား
မထိေတြ႔ရေသးပါ ၊ တန္းတူညီမွ်တဲ့အခြင့္ေရးနဲ႔ စစ္မွန္တဲ့ အမ်ိဳးသား
ေသြးစည္းညီညြတ္ေရး မတည္ေဆာက္ႏိုင္ေသးပါ ဘာေၾကာင့္လဲ
ဘာေတြလဲ ဘယ္လိုလဲ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့လဲ သိဖို႔မလိုဘူးလား?\
မွန္မွန္ကန္ကန္ ျပန္လည္ၾကည့္ျမင္ၾကဖို႔ လိုပါမယ္ ။
အတိတ္ကို ျပန္ၾကည့္တာဟာ သမိုင္းကိုျပန္ၾကည့္တာျဖစ္ပါတယ္
သမိုင္းကို ျပန္ၾကည့္ၾကဖို႔ ကြ်န္ေတာ္ႏႈိုးေဆာ္ပါတယ္ ………………
သမိုင္းကို သိမွသာလွ်င္ အလုပ္လုပ္ရတာ ပိုျပီးေတာ့ အရသာရွိပါတယ္
သမိုင္းကိုျပန္ၾကည့္ၾကပါစို႔ …………………..ေရႊညာသား

တိုက္တြန္းလႊာ

ကြ်န္ေတာ္တုိျမန္မာႏုိင္ငံမွာ စစ္အစိုရဟာ
မတရားတဲ့ နည္းနဲ႔ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ေမလမွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ ဆႏၵခံယူပြဲမွာ အႏိုင္ယူခဲ့ျပီးပါျပီ၊
၂၀၁၀ မွာ က်င္းပမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲကိုလည္း က်င္းပဖို႔စီစဥ္ေနပါတယ္
ဒါကို ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ျပည္သူျပည္သားေတြေကာ အဖြဲ႔စည္းေတြေကာ ကန္႔ကြတ္ဖို႔လုိေနပါတယ္
ဘာ့ေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဟာတရားသလား မတရားသလားဆိုတာ
အနီးကပ္ဆံုးကိုုၾကည့္မယ္ဆုိရင္ပဲ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလမွာပဲ ဘုရားသားေတာ္
သံဃာေတာ္ အရွင္သူျမတ္ေတြကို ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္ သတ္ဖ်က္ခဲ့တာ ျပည္သူျပည္သားေတြ
သိၾကပါတယ္၊ စီပြားေရး၊ က်မၼာေရး ၊ ပညာေရး ၊အားလံုးဆုတ္ယုတ္ေနပါတယ္၊
ဒါ့ေၾကာင့္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို တုိက္ထုတ္ၾကရမယ္ ဖတ္ရွားရမယ္ ဒါမွသာလွ်င္
ျပည္သူေတြလုိလားတဲ့ လြတ္လပ္တဲ့ႏိုင္ငံ တရားမွ်တတဲ့ ဥပေဒ လူ႔အခြင့္ေရးေတြျပည့္ဝစြာ
ရရွိမွာျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူအားလံုး ပါဝင္ၾကပါရန္တိုက္တြန္းအပ္ပါသည္၊.
အမွန္တရားကိုျမတ္ႏုိးတဲ့ တို႔တေတြရဲ့ အစုအဖြဲ႔

ကြ်န္ေတာ့္ခ်စ္သူ မမေရ

မင္းကိုငါသတိရတယ္ကြာ
မင္းလဲငါ့ကိုခ်စ္မွန္းသိပါတယ္
ငါအေတြးလြန္ေနတယ္….
တကယ္လို႔မ်ား……..ဆိုတဲ့
ငါ့ကိုျပစ္ထားခဲ့ရင္ ……
မေတြးပါရေစေတာ့နဲ႔ခ်စ္သူ
ငါတကယ္မခံစားႏိုင္လို႔ပါ…
သတိရစရာ
အခ်ိန္ေတြကိုလြမ္းတယ္
နာရီေတြကို ႏွေမ်ာတယ္
ေနရာေလးကိုတမ္းတမိတယ္.
ေပ်ာ္ရႊင္စရာ
မင္းေျပာတဲ့စကားေတြကို
ၾကားေရာင္ေနမိတယ္…..
အိပ္လို႔မရဘူးခ်စ္သူရယ္
ဘယ္လိုပဲေတြးေတြး
ခပ္ေဝးေဝးမွာ မေနရေပမယ့္
အခ်ိန္တိုင္းသတိရတယ္…
ခ်စ္သူေရ…………
ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို စာမစီခ်င္ဘူး
ဟိုး…….အေဝးၾကီးကိုလဲမေတြးခ်င္ဘူး
ခပ္ေဝးေဝးေရာက္မွ
ခပ္ေဆြးေဆြးေလး စာေရးေတာ့မယ္..
အခုေတာ့အိပ္မရဘူး
သတိရတယ္………….
ခ်စ္ရတဲ့သူရယ္………..။ ။
"၁၃.၁၄."၆.၂၀၀၈
ၾကည္သာရႊင္ျပ
နင္ႏွင့္အမွ်ေပါ့..။ ။။

ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္သူ မမၾကည္ျဖဴ

တစ္သက္မွာတစ္ခါ အိမ္ေထာင္ျပဳရဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္စဥ္းစားတယ္ဗ်ာ
ကြ်န္ေတာ္မွာ ခ်စ္သူရွိေနပါျပီ သူနာမည္နဲ႔ လူပံုကိုကြ်န္ေတာ္ခ်စ္တယ္ဗ်ာ
ကြ်န္ေတာ့္အေပၚေတာ္ေတာ္ေလးေကာင္းပါတယ္ မိဘႏွစ္ပါးျပီးရင္
သူ႔ကိုကြ်န္ေတာ္အခ်စ္္ဆံုးပါပဲ.................
သူဟာလည္း ကြ်န္ေတာ့္လုိပါပဲဗ်ာ ကြ်န္ေတာ္ဟာေတာ္လွန္ေရးသမား
တစ္ေယာက္လုိ႔ခံယူထားတယ္ ၊ ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္သူကလည္း ဘာမွမေျပာဘူး
ကြ်န္ေတာ့္ကိုလည္းအလိုလိုက္သလုိ သူကိုယ္တုိင္လည္း သေဘာထူပါတယ္ဗ်ာ
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ့ မဂၤလာေဆာင္ျပီးရင္ နအဖ စစ္အာဏာရွင္လက္ေအာင္က
လြတ္ေျမာက္သြားခဲ့ရင္ ခ်စ္စြာေသာစာရႈသူအေပါင္းကို ၾကြားလုိက္ခ်င္တယ္ဗ်ာ
ကြ်န္ေတာ္ရုပ္္ဆုိးသေလာက္မိန္းမရကံေကာင္းမွာပါဗ်ာ ၊ကံေကာင္းတယ္လုိလည္း
ယူဆထားပါတယ္ဗ်ာ ၊ အခုေတာ့ကြ်န္ေတာ့္ခ်စ္သူ ၾကည္ျဖဴေလးနဲ႔ခြဲေနရတယ္ဗ်ာ
ေတာ္လွန္ေရးသမားတစ္ေယာက္ရဲ့ ႏွလံုးသားေတြ မာေၾကာသြားျပီလား၊
ဒါမွမဟုတ္ အခ်စ္ေတြပဲတိုးေနလား ဘယ္လုိမွ ကိုယ္ပဲစဥ္းစားလုိ႔မရဘူးဗ်ာ၊
ကြ်န္ေတာ့္ခ်စ္သူ မမၾကည္ျဖဴကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္အရမ္းခ်စ္တယ္ဗ်ာ၊
သူနဲ႔သာဆိုရင္ တစ္သက္မကဘူး ႏွစ္သက္ေလာက္ခ်စ္ျပစ္လုိက္ခ်င္တယ္ဗ်ာ
ကြ်န္ေတာ့္ခ်စ္သူ မမၾကည္ျဖဴကို သတိရတယ္ဗ်ာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္က
ဟိုးအေဝးၾကီးေတြမွာဆုိေတာ့ စာေလးေတာင္မဖတ္ရပါဘူးဗ်ာ..................
မမ ေရ မင္းတစ္ေယာက္ေပ်ာ္ရႊင္လုိ႔ လုပ္ငန္းေတြေအာင္ျမင္ပါေစလုိ႔
ခ်စ္လွ်က္နဲ႔ခြဲေနရတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးသမားေလးကြ်န္ ဆုေတာင္းလုိက္ပါတယ္မမရယ္
အမွန္တရားအတြက္ဘယ္ေလာက္ခြဲရအံုးမလည္း မမေရ ၾကားႏိုင္မယ္ဆုိရင္ေျပာျပပါဗ်ာ
မမ ျပန္အလာကိုေစာင့္ရင္ ကြ်န္ေတာ္ျပန္အလာကို ေမွ်ာ္ေနပါေနာ္..ခ်စ္လြန္းလုိ႔ပါမမရယ္..
စစ္အာဏာရွင္ကို တိုက္ထုတ္ေနတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးသမားေလး ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္လုိေျပာရမလည္း
ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္သူ မမၾကည္ျဖဴကို လြမ္းလုိက္တာဗ်ာ ေဒါနေတာင္တန္းၾကီးလည္းသိပါတယ္ မမရယ္
ေသာင္ရင္းျမစ္ကေရေတြေတာင္မွီမွာမဟုတ္ပါဘူးမမရယ္ သတိရလြန္းလုိ႔ပါ။ ။

ေတာ္လွန္ေရးသမား

ငါတုိ႔ေတြရဲ့အေၾကာင္း သမုိင္းေၾကာင္းလည္းမ်ားလွျပီ
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔အၾကာင္နာေတြလည္းေဝးခဲ့ရျပီ
ငါတုိ႔ခ်စ္တဲ့ ရဲေဘာ္ေတြလည္း ဆံုးရႈံးခဲ့ရတယ္
ဘယ္ေတာ့မွေမ့မရတဲ့သမိုင္းေတြလည္းတြင္ခဲ့ျပီ
ငါတုိ႔ရဲ့ ေတာ္လွန္ေရးလည္းမျပီးဆံုးသ၍
ႏွစ္ကာလအတုိင္းတာမရွိ-ဆက္လက္တုိ႔ေတာ္လွန္မည္
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ မပ်က္သုဥ္းသ၍
ေတာ္လွန္ေရးသမားဘဝေတြလည္း အဆံုးမရွိတဲ့ေန႔ေတြေပါ့
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ပ်က္သုုဥ္းသြားလည္း…
ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ တည္ရွိဆဲပါပဲ…
အမွား ျမင္တဲ့ထုိလူတစ္စုကို
အျမင္ျဖစ္ဖို႔ငါတုိ႔ျပင္ရအံုးမယ္……………..
ဒီေခတ္ ဒီစနစ္မွ မဟုတ္ေသး…….
ေနာင္ေခတ္ ေနာင္စနစ္ ၾကရင္လည္း
အမွန္တရားဘတ္ေတာ္သားေတြ-
ငါတုိ႔ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြလည္းတည္ေနၾကအံုးမွာပါ။

You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://mightymgmg.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.

[Welcome] 1 New Entry: မြန္ျမတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း . . . တဲ့

မြန္ျမတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း . . . တဲ့



သူငယ္ခ်င္း
သူငယ္ခ်င္းေကာင္း ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘဝကုိ နည္းေပါင္းစံုနဲ႔ ဘက္ေပါင္းစံုကေန စိတ္ခ်မ္းသာမႈေတြ ေပးႏုိင္စြမ္းတယ္။ တူညီျခင္းေတြနဲ႔ ကဲြျပားျခားနား တာေတြကုိ ေပါင္းစပ္ထားတဲ့ ၾကားကေန သူငယ္ခ်င္းေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကုိ သိနားလည္ဖုိ႔ အခြင့္အေရးေတြ သယ္ေဆာင္လာၾကသလုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ဘဝမွာ ဘယ္လုိ ေနထုိင္ရွင္သန္ သြားရမယ္ဆုိတာကုိ သိေအာင္ ကူညီေပးတတ္ၾကတယ္။ တူညီျခင္းက တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ခင္မင္ျခင္းကုိ ဆဲြေဆာင္မႈရွိေစၿပီး ကၽြမ္း၀င္မႈအတြက္ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္မႈ ကုိရရွိေစပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားက်တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ ဆဲြေဆာင္မႈကုိ ခံယူတဲ့အခ်ိန္မွာ မသိစိတ္က ထုိပုဂၢိဳလ္က ပုိင္ဆုိင္တဲ့ အရည္အေသြးမ်ိဳး မိမိတုိ႔မွာလည္း ရွိေနၾကတာကုိ အသိအမွတ္ျပဳမိ ၾကပါမယ္။ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း ေတြကုိ ၾကည့္မွန္အျဖစ္ သေဘာထားလိုက္ မယ္ဆုိရင္ သူတို႔က ဘယ္လုိလူလဲ ဆုိတာ သိေစဖို႔ ေရာင္ျပန္ဟပ္ေစတာ ကူညီေပးတတ္ပါတယ္။


ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ မတူညီတဲ့ ကြဲျပားတဲ့ အျမင္ေတြကေနလည္း မိတ္ေဆြေတြက မိမိကုိယ္ကုိမိမိတို႔ သိနားလည္ဖုိ႔ အေထာက္အကူ ေပးပါတယ္။ ကဲြျပားျခားနားမႈ ေတြက တျခားေရြးခ်ယ္မႈေတြကုိ ျမင္ေတြ႕ေစႏုိင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘယ္လုိလူမ်ိဳး ျဖစ္ခ်င္သလဲ ဆုိတာကုိ ေရြးခ်ယ္ႏုိင္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလမွာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အယူအဆေတြ၊ အေနအထုိင္ေတြ၊ ၀ါသနာေတြ၊ စိတ္ထားခ်င္းေတြ မတူညီၾကသူေတြနဲ႔ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံၾကရ ပါတယ္။ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္ေနတဲ့သူေတြ ဆီကေနလည္း ဆဲြေဆာင္မႈေတြ ရွိေနတတ္ၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ဆီကေန ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏွစ္သက္တဲ့ အစိတ္အပုိင္းေတြကုိ အေကာင္းဘက္ကေန လက္ခံသင္ယူၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ သံစဥ္ညႇိယူလုိ႔ မရတဲ့ အခ်က္ေတြက ဘာေတြလဲ ဆိုတာကုိလည္း လက္ခံထားဖုိ႔ေတာ့ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါဆုိရင္ အဖုိးတန္တဲ့ အေတြ႕အႀကံဳေလးေတြ ရရွိလာမွာပါ။


တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘဝနဲ႔ မိမိရဲ႕ဘဝတုိ႔ ကဲြျပားတာကုိ နားလည္လာတဲ့ အခါမွာ ဒီျခားနားခ်က္အေပၚမာ အသိေတြ ရလာႏုိင္ပါမယ္။ တစ္ခါတစ္ေလမွာ မိမိကုိယ္ကုိ မိမိ မႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ အခ်က္ေတြကုိ မိတ္ေဆြေတြဆီမွာ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ မွန္သားျပင္ေပၚက အရိပ္ကုိ လက္ခံဖုိ႔ ခက္ခဲခ်င္ ခက္ခဲပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း တစ္ေယာက္၊ မိတ္ေဆြေကာင္း တစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ဘဝကုိ ေျပာင္းလဲပစ္ဖုိ႔ အတြက္ နည္းလမ္းေတြ ရွာေဖြေပးဖို႔ အေထာက္အကူ ေပးမွာပါဧကန္မလဲြပါဘူး။ ဒါဟာ သူတုိ႔က ေပးတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အတြက္ လက္ေဆာင္မြန္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း ဒီလုိ လက္ေဆာင္ေတြကုိ ေန႔စဥ္ ျပန္ၿပီး ေပးႏုိင္ပါတယ္ မဟုတ္လား။


သူငယ္ခ်င္းေကာင္း တစ္ေယာက္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ရတာဟာ ထုိသူက ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ဘဝကုိ သာယာစုိေျပ လာေစတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ဘဝအခက္အခဲေတြ ၾကားထဲကေန သူငယ္ခ်င္းေတြက ရယ္ရႊင္ျခင္းကုိ ေတြ႕ရွိဖုိ႔ ဝုိင္းဝန္း ကူညီတတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘဝရွင္သန္ဖုိ႔အတြက္ အေကာင္းဆံုးေသာ စိတ္သက္သာမႈနဲ႔ အားအင္ေတြကုိ ေ၀မွ်ေပးတဲ့ ထူးျခားတဲ့ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ မ်ားနဲ႔ ေတြ႕ဆံုရတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကံေကာင္းတဲ့သူ ျဖစ္လာရ ပါေတာ့တယ္။ အေကာင္းဆံုး အေဖာ္မ်ားျဖစ္တဲ့ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ ဘဝခရီးကုိ အတူေလွ်ာက္လွမ္း ၾကတဲ့အခါမွာ သူတုိ႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘယ္သူေတြဆုိတာနဲ႔ ဘာေတြကုိ ေရြးခ်ယ္ရမယ္ဆုိတာကုိ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆုိဖုိ႔နဲ႔ ေခ်ာေမြ႕ေျပျပစ္ေစဖုိ႔ကုိ အေထာက္အကူ ေပးတယ္ဆုိတာကုိ နားလည္မိပါတယ္။

(သူငယ္ခ်င္းအသစ္နဲ႔ ေမြ႕ေလ်ာ္ေနၿပီး မိတ္ေဆြေဟာင္းကုိ ေမ့ခ်င္ ေယာင္ေဆာင္ ဥပေကၡာျပဳေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကုိ ရည္ရြယ္ပါတယ္)

You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://winzaw-mdy.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.

[အမွန္တရားကို လိုလားတဲ့ ေရႊညာသား] 5 New Entries: အနီးေခတ္ဗမာျပည္

အနီးေခတ္ဗမာျပည္

20 ရာစု ဗမာျပည္ သမိုင္းကို အၾကမ္းဖ်င္းၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္-
= ၁၉၀၁ ခုႏွစ္မွ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ထိဟာ ကိုလိုနီေခတ္ ဗမာျပည္သမိုင္း၊
= ၁၉၄၈ ခုႏွစ္မွ ၂၀၀၈ ၿပည့္ႏွစ္ထိဟာ လြတ္လပ္ေရးေၾကညာျပီးေခတ54မာျပည္သမိုင္း ။ တနည္းအားျဖင့္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ အနီးေခတ္
ဗမာျပည္သမိုင္း ။
ကိုလိုနီေခတ္ ဗမာျပည္သမိုင္းဟာ "ကြ်န္ေခတ္ဗမာျပည္သမိုင္း" လို႔ေျပာရမွာ
ျဖစ္သလို လြတ္လပ္ေရးေၾကညာျပီး ေဖတ္ဗမာျပည္သမိုင္းဟာလဲ
"အေမွာင္ေခတ္ ဗမာျပည္သမိုင္း" လို႔ပဲ ထပ္ဆင့္ဖြင့္ဆိုရမွာျဖစ္ပါတယ္

အခုေဖၚျပမယ့္ သမိုင္းဟာအက်ဥ္းဟာ အေမွာင္ေခတ္္ဗမာျပည္သမိုင္း
ျဖစ္ပါတယ္။ အေမွာင္ေခတ္ ဗမာျပည္သမိုင္းဟာ အေမွင္ထဲကဗမာျပည္
အေၾကာင္းပဲျဖစ္ပါတယ္ ။ အေမွာင္ေခတ္ဗမာျပည္သမိုင္းကို ျပည္ၾကည့္
လိုက္တဲ့ အခါ -----------------------------------------------------------
=ဗမာျပည္လြတ္လပ္ေရးကို စတင္ေၾကညာလိုက္တဲ့ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ကေန
၁၉၅၈ ခုႏွစ္အထိ ဖဆပလ (၁၀)ႏွစ္ ဆယ္မိုးေခတ္………………..
=၁၉၅၈ ခုႏွစ္ကေန ၁၉၆၀ အထိ အိမ္ေစာင့္အစိုးရ စစ္အစိုးရေခတ္….
=၁၉၆၀ ကေန ၁၉၆၂ ခုႏွစ္အထိ ပထစ ေခတ္………………….
=၁၉၆၂ ကေန ၁၉၈၈ ခုႏွစ္အထိ မဆလ စစ္အစိုးရေခတ္……..
=၁၉၈၈ ကေန ၂၀၀၈ အထိ နဝတ ၊ နအဖ ၊ ေခတ္ ဒီေခတ္ေတြကုိ
ထပ္ျပီးခ်ဳပ္ၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္
ဖဆပလ ေခတ္နဲ႔ ပထစ ေခတ္က ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီ ေခတ္
မဆလ ေခတ္နဲ႔ နဝတ ၊ နအဖ ေခတ္က စစ္အာဏာရွင္ေခတ္
ေနာက္ဆံုးအခ်ဳပ္က ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီ ေခတ္နဲ႔ စစ္အာဏာရွင္
စနစ္ေခတ္ဆိုတာပဲေတြရပါလိမ့္မယ္ ။
ပါလီမန္ ဒီမိုကရစီ ေခတ္ၾကီးေအာက္မွာ ေမွာင္နဲနဲ မည္းမည္းျဖစ္ခဲ့ရတဲ့
ဗမာျပည္ဟာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေခတ္ေအာက္မွာ ပိန္းပိတ္ေအာင္ ေမွာင္
တဲ့ဘဝေရာက္ခဲ့ၾကရပါတယ္ ။
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ေမွာင္တဲ့ေအာက္မွာ ဗမာျပည္ၾကီးဟာ အဆင္းရဲ့ဆံုး
အငတ္ျပတ္ဆံုး ရုပ္အဆိုးဆံုး အနာက်င္ရဆံုးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္၊ ျဖစ္ေနပါတယ္၊
ဗမာျပည္ ျပည္သူူမ်ားရဲ့ ညည္းညဴသံ ငိုေၾကြးသံ အံၾကိတ္သံ တက္ေခါက္သံ ရုန္းကံသံ လႈပ္ရွားသံေတြဟာလည္း တရံမလပ္ ၾကားေနရတယ္။

စစ္မွန္တဲ့လြတ္လပ္ေရးရဲ့အရသာ ဗမာျပည္ ျပည္သူမ်ားမခံ စားရေသးပါ
ေအးျမတဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအစစ္ရဲ့အရသာ ရႆေတြကို ျပည္သူမ်ား
မထိေတြ႔ရေသးပါ ၊ တန္းတူညီမွ်တဲ့အခြင့္ေရးနဲ႔ စစ္မွန္တဲ့ အမ်ိဳးသား
ေသြးစည္းညီညြတ္ေရး မတည္ေဆာက္ႏိုင္ေသးပါ ဘာေၾကာင့္လဲ
ဘာေတြလဲ ဘယ္လိုလဲ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့လဲ သိဖို႔မလိုဘူးလား?\
မွန္မွန္ကန္ကန္ ျပန္လည္ၾကည့္ျမင္ၾကဖို႔ လိုပါမယ္ ။
အတိတ္ကို ျပန္ၾကည့္တာဟာ သမိုင္းကိုျပန္ၾကည့္တာျဖစ္ပါတယ္
သမိုင္းကို ျပန္ၾကည့္ၾကဖို႔ ကြ်န္ေတာ္ႏႈိုးေဆာ္ပါတယ္ ………………
သမိုင္းကို သိမွသာလွ်င္ အလုပ္လုပ္ရတာ ပိုျပီးေတာ့ အရသာရွိပါတယ္
သမိုင္းကိုျပန္ၾကည့္ၾကပါစို႔ …………………..ေရႊညာသား

တိုက္တြန္းလႊာ

ကြ်န္ေတာ္တုိျမန္မာႏုိင္ငံမွာ စစ္အစိုရဟာ
မတရားတဲ့ နည္းနဲ႔ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ေမလမွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ ဆႏၵခံယူပြဲမွာ အႏိုင္ယူခဲ့ျပီးပါျပီ၊
၂၀၁၀ မွာ က်င္းပမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲကိုလည္း က်င္းပဖို႔စီစဥ္ေနပါတယ္
ဒါကို ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ျပည္သူျပည္သားေတြေကာ အဖြဲ႔စည္းေတြေကာ ကန္႔ကြတ္ဖို႔လုိေနပါတယ္
ဘာ့ေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဟာတရားသလား မတရားသလားဆိုတာ
အနီးကပ္ဆံုးကိုုၾကည့္မယ္ဆုိရင္ပဲ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလမွာပဲ ဘုရားသားေတာ္
သံဃာေတာ္ အရွင္သူျမတ္ေတြကို ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္ သတ္ဖ်က္ခဲ့တာ ျပည္သူျပည္သားေတြ
သိၾကပါတယ္၊ စီပြားေရး၊ က်မၼာေရး ၊ ပညာေရး ၊အားလံုးဆုတ္ယုတ္ေနပါတယ္၊
ဒါ့ေၾကာင့္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို တုိက္ထုတ္ၾကရမယ္ ဖတ္ရွားရမယ္ ဒါမွသာလွ်င္
ျပည္သူေတြလုိလားတဲ့ လြတ္လပ္တဲ့ႏိုင္ငံ တရားမွ်တတဲ့ ဥပေဒ လူ႔အခြင့္ေရးေတြျပည့္ဝစြာ
ရရွိမွာျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူအားလံုး ပါဝင္ၾကပါရန္တိုက္တြန္းအပ္ပါသည္၊.
အမွန္တရားကိုျမတ္ႏုိးတဲ့ တို႔တေတြရဲ့ အစုအဖြဲ႔

ကြ်န္ေတာ့္ခ်စ္သူ မမေရ

မင္းကိုငါသတိရတယ္ကြာ
မင္းလဲငါ့ကိုခ်စ္မွန္းသိပါတယ္
ငါအေတြးလြန္ေနတယ္….
တကယ္လို႔မ်ား……..ဆိုတဲ့
ငါ့ကိုျပစ္ထားခဲ့ရင္ ……
မေတြးပါရေစေတာ့နဲ႔ခ်စ္သူ
ငါတကယ္မခံစားႏိုင္လို႔ပါ…
သတိရစရာ
အခ်ိန္ေတြကိုလြမ္းတယ္
နာရီေတြကို ႏွေမ်ာတယ္
ေနရာေလးကိုတမ္းတမိတယ္.
ေပ်ာ္ရႊင္စရာ
မင္းေျပာတဲ့စကားေတြကို
ၾကားေရာင္ေနမိတယ္…..
အိပ္လို႔မရဘူးခ်စ္သူရယ္
ဘယ္လိုပဲေတြးေတြး
ခပ္ေဝးေဝးမွာ မေနရေပမယ့္
အခ်ိန္တိုင္းသတိရတယ္…
ခ်စ္သူေရ…………
ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို စာမစီခ်င္ဘူး
ဟိုး…….အေဝးၾကီးကိုလဲမေတြးခ်င္ဘူး
ခပ္ေဝးေဝးေရာက္မွ
ခပ္ေဆြးေဆြးေလး စာေရးေတာ့မယ္..
အခုေတာ့အိပ္မရဘူး
သတိရတယ္………….
ခ်စ္ရတဲ့သူရယ္………..။ ။
"၁၃.၁၄."၆.၂၀၀၈
ၾကည္သာရႊင္ျပ
နင္ႏွင့္အမွ်ေပါ့..။ ။။

ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္သူ မမၾကည္ျဖဴ

တစ္သက္မွာတစ္ခါ အိမ္ေထာင္ျပဳရဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္စဥ္းစားတယ္ဗ်ာ
ကြ်န္ေတာ္မွာ ခ်စ္သူရွိေနပါျပီ သူနာမည္နဲ႔ လူပံုကိုကြ်န္ေတာ္ခ်စ္တယ္ဗ်ာ
ကြ်န္ေတာ့္အေပၚေတာ္ေတာ္ေလးေကာင္းပါတယ္ မိဘႏွစ္ပါးျပီးရင္
သူ႔ကိုကြ်န္ေတာ္အခ်စ္္ဆံုးပါပဲ.................
သူဟာလည္း ကြ်န္ေတာ့္လုိပါပဲဗ်ာ ကြ်န္ေတာ္ဟာေတာ္လွန္ေရးသမား
တစ္ေယာက္လုိ႔ခံယူထားတယ္ ၊ ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္သူကလည္း ဘာမွမေျပာဘူး
ကြ်န္ေတာ့္ကိုလည္းအလိုလိုက္သလုိ သူကိုယ္တုိင္လည္း သေဘာထူပါတယ္ဗ်ာ
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ့ မဂၤလာေဆာင္ျပီးရင္ နအဖ စစ္အာဏာရွင္လက္ေအာင္က
လြတ္ေျမာက္သြားခဲ့ရင္ ခ်စ္စြာေသာစာရႈသူအေပါင္းကို ၾကြားလုိက္ခ်င္တယ္ဗ်ာ
ကြ်န္ေတာ္ရုပ္္ဆုိးသေလာက္မိန္းမရကံေကာင္းမွာပါဗ်ာ ၊ကံေကာင္းတယ္လုိလည္း
ယူဆထားပါတယ္ဗ်ာ ၊ အခုေတာ့ကြ်န္ေတာ့္ခ်စ္သူ ၾကည္ျဖဴေလးနဲ႔ခြဲေနရတယ္ဗ်ာ
ေတာ္လွန္ေရးသမားတစ္ေယာက္ရဲ့ ႏွလံုးသားေတြ မာေၾကာသြားျပီလား၊
ဒါမွမဟုတ္ အခ်စ္ေတြပဲတိုးေနလား ဘယ္လုိမွ ကိုယ္ပဲစဥ္းစားလုိ႔မရဘူးဗ်ာ၊
ကြ်န္ေတာ့္ခ်စ္သူ မမၾကည္ျဖဴကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္အရမ္းခ်စ္တယ္ဗ်ာ၊
သူနဲ႔သာဆိုရင္ တစ္သက္မကဘူး ႏွစ္သက္ေလာက္ခ်စ္ျပစ္လုိက္ခ်င္တယ္ဗ်ာ
ကြ်န္ေတာ့္ခ်စ္သူ မမၾကည္ျဖဴကို သတိရတယ္ဗ်ာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္က
ဟိုးအေဝးၾကီးေတြမွာဆုိေတာ့ စာေလးေတာင္မဖတ္ရပါဘူးဗ်ာ..................
မမ ေရ မင္းတစ္ေယာက္ေပ်ာ္ရႊင္လုိ႔ လုပ္ငန္းေတြေအာင္ျမင္ပါေစလုိ႔
ခ်စ္လွ်က္နဲ႔ခြဲေနရတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးသမားေလးကြ်န္ ဆုေတာင္းလုိက္ပါတယ္မမရယ္
အမွန္တရားအတြက္ဘယ္ေလာက္ခြဲရအံုးမလည္း မမေရ ၾကားႏိုင္မယ္ဆုိရင္ေျပာျပပါဗ်ာ
မမ ျပန္အလာကိုေစာင့္ရင္ ကြ်န္ေတာ္ျပန္အလာကို ေမွ်ာ္ေနပါေနာ္..ခ်စ္လြန္းလုိ႔ပါမမရယ္..
စစ္အာဏာရွင္ကို တိုက္ထုတ္ေနတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးသမားေလး ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္လုိေျပာရမလည္း
ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္သူ မမၾကည္ျဖဴကို လြမ္းလုိက္တာဗ်ာ ေဒါနေတာင္တန္းၾကီးလည္းသိပါတယ္ မမရယ္
ေသာင္ရင္းျမစ္ကေရေတြေတာင္မွီမွာမဟုတ္ပါဘူးမမရယ္ သတိရလြန္းလုိ႔ပါ။ ။

ေတာ္လွန္ေရးသမား

ငါတုိ႔ေတြရဲ့အေၾကာင္း သမုိင္းေၾကာင္းလည္းမ်ားလွျပီ
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔အၾကာင္နာေတြလည္းေဝးခဲ့ရျပီ
ငါတုိ႔ခ်စ္တဲ့ ရဲေဘာ္ေတြလည္း ဆံုးရႈံးခဲ့ရတယ္
ဘယ္ေတာ့မွေမ့မရတဲ့သမိုင္းေတြလည္းတြင္ခဲ့ျပီ
ငါတုိ႔ရဲ့ ေတာ္လွန္ေရးလည္းမျပီးဆံုးသ၍
ႏွစ္ကာလအတုိင္းတာမရွိ-ဆက္လက္တုိ႔ေတာ္လွန္မည္
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ မပ်က္သုဥ္းသ၍
ေတာ္လွန္ေရးသမားဘဝေတြလည္း အဆံုးမရွိတဲ့ေန႔ေတြေပါ့
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ပ်က္သုုဥ္းသြားလည္း…
ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ တည္ရွိဆဲပါပဲ…
အမွား ျမင္တဲ့ထုိလူတစ္စုကို
အျမင္ျဖစ္ဖို႔ငါတုိ႔ျပင္ရအံုးမယ္……………..
ဒီေခတ္ ဒီစနစ္မွ မဟုတ္ေသး…….
ေနာင္ေခတ္ ေနာင္စနစ္ ၾကရင္လည္း
အမွန္တရားဘတ္ေတာ္သားေတြ-
ငါတုိ႔ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြလည္းတည္ေနၾကအံုးမွာပါ။

You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://mightymgmg.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.