ေခါင္းစဥ္ၾကည့္ျပီးေတာ့ လုပ္ျပန္ေလျပီလို႕ေတာ့ အေျပာမေစာေလနဲ႕။
အခုေျပာမယ့္စာအုပ္အေၾကာင္းနဲ႕ ဒီေခါင္းစဥ္အေၾကာင္း မနည္းရွာၾကံျပီး ေပးလိုက္ရတာ။
စီးစီးပိုင္ပိုင္၊ ရွိတဲ့ ေခါင္းစဥ္မ်ိဳးဆိုပါေတာ့။
ဟုတ္ျပီ။ အခုက စာအုပ္အေၾကာင္းေျပာမွာ။
စာအုပ္နာမည္က “သူတို႕ ဒီေနရာကို ဘယ္လိုေရာက္လာၾကသလဲ” တဲ့။
ေလွကားထစ္မ်ားရာဇ၀င္လို႕လည္းဆိုပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ကို ကၽြန္ေတာဖတ္ေတာ့ ေျပာင္းျပန္အေတြးနဲ႕၊
ေလွးကားထစ္မ်ားေပၚမွ ေရညွိမ်ားကို ႏိုင္သေလာက္ ခြာခ်ၾကည့္တာမ်ိဳးဆိုတဲ့အျမင္နဲ႕ ဖတ္ခဲ့တာ။
ေခါင္းစဥ္ေတာင္အဲလိုေပးမလို႕။ သိပ္ျပီးရိုင္းျပရာက်မဆိုးလို႕ အဲဒီေခါင္းစဥ္ပယ္လိုက္တယ္။
အင္တာဗ်ဴးေတြစုထားတာပါ။ ေမးတဲ့လူေတြကေတာ့….
၁။ ေက်ာ္ရင္ျမင့္၊ ၂။ ေန၀င္းျမင့္၊ ၃။ ေမာင္ကိုကို(အမရပူရ)၊ ၄။ေမာင္ေအာင္ႏိုင္
၅။ စည္သူေအာင္ျမင့္ နဲ႕ ၆။ ၾကည္လင္ေအး
တို႕ျဖစ္ပါတယ္။
ရိုးလ္ေမာ္ဒယ္ျဖစ္ေလာက္တယ္လို႕ သူတို႕ယူဆျပီး ေမးခဲ့တဲ့သူေတြကေတာ့….
၁။ ေရႊျပည္ဟိန္းဆရာေတာ္၊ ၂။ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေအဘယ္(လ္)၊ ၃။ ပါေမာကၡ ေဒါက္တာေအာင္ထြန္းသက္
၄။ ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း(အသည္းအထူးကု)၊ ၅။ စံ-ဇာဏီဘို၊ ၆။ ပန္းခ်ီ မင္းေ၀ေအာင္၊
၇။ ေဒၚ၀င္း၀င္းတင့္( စီးတီးမတ္) ၈။ ဓာတ္ပံုေဇာ္မင္းယု၊ ၉။ အျငိမ္းစာပါေမာကၡ ဦးေမာ္သန္း၊
၁၀။ တေယာဦးတင္ရီ၊ ၁၁။ ေဒါက္တာေက်ာ္ေစာ(စာပန္းအိမ္)၊ ၁၂။ ဦးေအာင္ထိုက္( စိတ္တိုင္းက်)
၁၃။ UD ဦးခင္ေမာင္၀င္း၊ ၁၄။ KMD ဦးေသာင္းတင္၊ ၁၅။ ဦးအုန္း(FREDA)၊ ၁၆။ ဦးေက်ာ္မင္း၊
၁၇။ ေဒါက္တာတင္စိုး၊ ၁၈။ ကပၸတိန္ သန္းေအာင္လတ္၊ ၁၉။ ဦးဉာဏ္လင္း(YKKO)
တို႕ျဖစ္ပါတယ္။ မ်က္ႏွာဖံုးမွာတင္ထားတဲ့ စာရင္းက အဲလိုအစီအစဥ္အတိုင္းပါ။
ဘယ္လိုစံသတ္မွတ္မႈနဲ႕ စာရင္းခ်လဲေတာ့ မသိဘူး။ အင္တာဗ်ဴးကိုစဖြင့္ေတာ့ စံ-ဇာဏီဘိုနဲ႕ စျပီး
ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေအဘယ္(လ္) နဲ႕ပိတ္ပါတယ္။
အင္တာဗ်ဴးေမးတဲ့ လူေတြထဲမွာ၊ ေက်ာ္ရင္ျမင့္ကလည္း အေတြ႕အၾကံဳရွိျပီးသား၊ ေန၀င္းျမင့္ကလည္း
ေအာင္ေမာင္းဆိုတဲ့ကေလာင္နဲ႕ ပညာရွင္မ်ားနဲ႕ ေတြ႕ဆံုျခင္းဆိုလား စာအုပ္ေတြထြက္ခဲ့ဖူးတယ္။
ေမာင္ကိုကို(အမရပူရ)ကလည္း အုပ္စိုးခိုင္ ကေလာင္နဲ႕ ျမန္မာ့စီပြားေရးစြန္႕ဦးတီထြင္သူမ်ားဆိုတဲ့
စာအုပ္ႏွစ္အုပ္လား၊ သံုးအုပ္လာမသိ၊ ထြက္ခဲ့ဖူးတယ္။(အဲႏွစ္ေယာက္က အရင္ကေလာင္ေတြနဲ႕ မေရးပဲ
ပင္မကေလာင္ေတြနဲ႕တက္လာၾကေတာ့ ဘာမ်ားစိတ္ကူးေပါက္သြားၾကသလဲလို႕ေတြးမိတယ္။
အရင္ကေလာင္ေတြနဲ႕သာတက္ရင္ သူတို႕ပရိတ္သတ္ရွိတယ္ဗ်၊ ေအာင္ေမာင္းစာအုပ္ေတြကိုေရာ၊
အုပ္စိုးခိုင္စာအုပ္ေတြကပါ လူၾကိဳက္မ်ားျပီး ေရာင္းရေလ့ရွိတယ္။) စည္သူေအာင္ျမင့္ကလည္း
ျမန္မာ့ဓနမွာ လက္စြမ္းျပထားခဲ့သူ။ ေမာင္ေအာင္ႏိုင္နဲ႕ ၾကည္လင္ေအးတို႕ကလည္း
ေခသူေတြမဟုတ္( အထင္ေျပာၾကည့္တာပါ)ေလေတာ့ အင္တာဗ်ဴးေမးခြန္းေတြ ေကာင္းမယ္ထင္ခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေမးခြန္းေတြကေတာ့ သာမန္ေမးခြန္းအဆင့္ေတြေလာက္ပဲ ရွိခဲ့ပါတယ္။
ဒီထက္ပိုေကာင္းတဲ့ ပြိဳင့္ေတြဆြဲထုတ္ဖို႕ သူတို႕ ဘာေၾကာင့္မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ၾကတာလဲဆိုတာေတာ့ ေမးစရာပါ။
အင္တာဗ်ဴးပံုစံေတြမွာ ေတြ႕ရေလ့ရွိတာက ေမးသူက ၾကြားရင္ၾကြား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေျဖသူက
ၾကြားတာခ်ည္းပဲ။ မ်က္စိနဲ႕ေတြ႕ခဲ့ရတာမဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္သလားမသိ မဟုတ္သလားမသိ၊
ေျပာေတာ့လည္းယံုရတာေပါ့ဗ်ာ ဆိုသလိုမ်ိဳးေတြရွိခဲ့ပါတယ္။ ေျဖသူဖက္က ဖံုးထားတာေတြ၊
ကြယ္ထားတာေတြ၊ ဇာတ္ကြက္နာေအာင္ ဆင္ေျပာခဲ့တာေတြ ၊ဒါေတြကို ေမးသူက
ေခ်ဖ်က္ႏိုင္စြမ္းရွိရမယ္။ ေျဖတဲ့သူေနာက္ၾကီး ေမ်ာပါသြားရင္ အင္တာဗ်ဴးမမည္ပဲဇာတ္သေဘာအရ
ပံုေျပာသူနဲ႕ ပံုနားေထာင္သူေတြျဖစ္သြားမွာေပါ့။ အဲတာကို အင္တာဗ်ဴးသမားေတြက နပ္ရတယ္။
ျပန္ျပီးေကာင္တာလိုက္ေမးႏိုင္စြမ္းရွိရတယ္။ ဟုတ္ပါ့မလာဗ်ာတို႕၊ မညာနဲ႕ေနာ္ဆိုတဲ့ဟန္ပန္မ်ိဳးနဲ႕ေပါ့။
ဒီစာအုပ္မွာေတာ့ အဲတာေတြ သိပ္မေတြ႕ရပါဘူး။ ေမးသူေတြ ေမ်ာေမ်ာပါသြားတာေတြကိုေတာ့
မၾကာခဏေတြ႕ေနရတယ္။ ေကာင္တာေထာက္ရမယ့္ေနရာမွာ မေထာက္ပဲ ေျပာသူဆံုးေအာင္ေစာင့္ျပီး
ဘာမွဆက္မေမးေတာ့ပဲ ေနာက္ေမးခြန္းတစ္ခုတက္လိုက္တာဗ်ိဳးေပါ့။ ေနာက္ ေမးသူအားလံုးက
ပံုစံတစ္ခုကို အေသခ်ျပီးလုပ္တဲ့အခါမွာ ေမးခြန္းေတြအီျပီး ထပ္တလဲလဲ ေက်ာ့ေနတာေတြေတြ႕ရေတာ့
စာဖတ္သူအတြက္ ပ်င္းစရာစာမ်က္ႏွာေတြလည္း ရွိေနခဲ့တယ္။
ေနာက္ ေျဖတဲ့သူေတြဖက္က ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ငယ္စဥ္ခါ ဘ၀နာခဲ့တာကို လူတိုင္းနီးပါး
ေျပာခဲ့ၾကတာ။ ရွာၾကံေျပာထားတဲ့ လူတစ္ခ်ိဳ႕လည္းပါတာေပါ့။ လူတိုင္းကေတာ့၊ ေအာင္ျမင္သည္ျဖစ္ေစ၊
ရံႈးနိမ့္ေနသည္ျဖစ္ေစ၊ သူတို႕ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ တေလွ်ာက္ ဘ၀နာခဲ့တာေတြရွိခဲ့တာပါပဲ။
ေအာင္ျမင္တဲ့အခ်ိန္ေရာက္မွ င့ါ တုန္းက ဘယ္လို ဘ၀နာခဲ့တာဆိုျပီး ေျပာတတ္ေလ့ရွိၾကတာကလည္း
ဇာတ္ေပါင္းေသာ္ ထိုသူကား ငါဘုရားျဖစ္ေလ၏ ဆိုသလို ဇာတ္ေတာ္ေတြထဲက
အတိုင္းျဖစ္ေနခဲ့တာေတြလည္း ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ဘုရားကေတာ့ ဘုရားကိုးဗ်။ျက
အဆိုးဆံုးကေတာ့ ေမးတဲ့သူက မလိုအပ္ပဲ ၾကြား၀ါတာပဲ။ ဥပမာဆို- ေမာင္ကိုကို (အမရပူရ)။
ေဒၚ၀င္း၀င္းတင့္ အေၾကာင္းေရးတဲ့ေနရာမွာ သူ႕အဖြင့္က ၾကြားရာေရာက္ျပီး လူအျမင္ကတ္စရာျဖစ္တယ္။
သူဖြင့္ထားတဲ့အဖြင့္က ဒီလို။ ေတာ္ေတာ္ မလွမပနဲ႕ ရုပ္ဆိုးခဲ့တဲ့ အဖြင့္ျဖစ္သြားတယ္။
“ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကင္းစင္တာ Feel မွာ ဆင္းဒ၀စ္ သြားသြားစာတတ္တယ္။
ဟမ္ဘာဂါ သြားသြားစားတတ္တယ္။ ခပ္ေျခာက္ေျခာက္ေလး ေၾကာ္ထားတဲ့ ထမင္းေၾကာ္
သြားသြားစားတတ္တယ္။ ျပီးေတာ့ စေတာ္ဘယ္ရီဒိန္ခ်ဥ္မွာေသာက္တယ္။
မွန္လံုအေအးခန္းထဲမွာ ခပ္ၾကာၾကာထိုင္တယ္။ ဖီးလ္က မွန္တံခါးကို တြန္းဖြင့္ထြက္ျပီး
City Mart ကို၀င္တတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ဘာပစၥည္းပစၥယမွ အပိုမသယ္ေဆာင္တတ္ပဲ
ဖရီးေနတတ္သူမို႕ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ City Mart ထဲက ပစၥည္းေတြ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနတတ္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေဘာလ္ပင္တစ္ေခ်ာင္းသာ ၀ယ္ေလ့ရွိပါတယ္”
ကဲ၊ အဲဒီလိုပဲေရးထားတာ။ ဘယ္ေလာက္ မ်က္စိစပါးေမႊးစူးစရာေကာင္းသလဲ။
ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ အင္တာဗ်ဴးသမားစစ္ရင္ အဲဒီလို ဘယ္ေတာ့မွ ဖြင့္လိမ့္မွာမဟုတ္ဘူး။
ေနာက္တစ္ေယာက္က ေန၀င္းျမင့္။ ေဇာ္မင္းယုကို ေမးတယ္။
မေနာမယိဒၶိဓာတ္ပံုပညာရွင္ႏွင့္ေတြ႕ဆံုျခင္းတဲ့။ ဘာလဲ မေနာမယိဒၶိ။ စာထဲမွာေတာ့
ျပန္ရွင္းထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲလိုၾကီးတပ္ဖို႕ေတာ့ မလိုအပ္ဖူးထင္တာပဲ။ လူငယ္ေတြဖတ္မွာေလ။
သူတို႕စိတ္၀င္စားႏိုင္မယ့္ နာမည္ေပးမႈေလးလုပ္ထားရင္ ပိုမေကာင္းႏိုင္ဘူးလား။
စာအုပ္ကို စီစဥ္သူက မိုးသန္းခ်စ္ပါတဲ့။ အမွာမွာေတာ့…
“လူငယ္ေတြရဲ႕ဘ၀ဦးတည္ခ်က္ကို ေျပာင္းလဲေစတဲ့ အေၾကာင္းအရာ အခ်က္အလက္ေတြကို
လူငယ္ေတြကိုယ္တိုင္နဲ႕ သူတို႕ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ မိဘေတြကိုယ္တိုင္ သိနားလည္ထားဖို႕
မသင့္ဘူးလား။ ဒါေတြဟာ မိဘေတြအေနနဲ႕ ကေလးေတြကို ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို
အတင္းအက်ပ္ပံုသြင္းတာထက္ပိုျပီး အေရးမၾကီးေပဘူးလား။ ဒီအခ်က္အလက္ေတြကို
ရွာေဖြျပီး လူငယ္ေတြနဲ႕ လူငယ္ေတြရဲ႕ မိဘေတြကို တင္ျပလိုတဲ့ဆဒၵဟာ ဒီစာအုပ္
ထုတ္ေ၀ရျခင္းရဲ႕ အဓိကဦးတည္ခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္စာအုပ္ရဲ႕
Target Audience ေတြဟာ ၁၆-၂၅ ၾကား လူငယ္မ်ားနဲ႕ ၄င္းတို႕ကိုအုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ
မိဘမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္”
“ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႕ အသက္ ၄၀- ၅၀ ၀န္းက်င္အရြယ္ နယ္ပယ္က႑အသီးသီးမွာ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့
ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႕ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးျပီး သူတို႕ရဲ႕ ၁၆ႏွစ္သားဘ၀တုန္းက ရည္မွန္းခ်က္ေတြ၊
သူတို႕မိဘေတြရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ေတြနဲ႕ လက္ရွိသူတို႕ရပ္တည္ေနတဲ့ ဘ၀အၾကား ကြာဟမႈကိုျဖစ္ေစတဲ့
အေၾကာင္းအရာ အခ်က္အလက္ေတြကို ရွာေဖြတင္ျပျခင္းျဖင့္ ဒီေန႕လူငယ္အမ်ားစုနဲ႕
သူတို႕ရဲ႕မိဘေတြကို တစ္စံုတစ္ရာေသာ အေထာက္အကူျပဳလိမ့္မယ္လို႕ ယံုၾကည္မိပါတယ္၊”
လို႕၊ ေျပာထားခဲ့တယ္။
စာအုပ္တန္ဖိုး ၄၅၀၀က်ပ္၊ ယခုစာအုပ္၏ အက်ိဳးအျမတ္ ၁၀၀ ရာခိုင္ႏႈန္းကို
လူငယ္မ်ား၏ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ျမင့္တင္ေျပာင္းလဲမႈ က႑မ်ားတြင္ လွဴဒါန္းသံုးစြဲသြားမည္။ တဲ့။
ဦးတည္ခဲ့တာက လူငယ္ပရိသတ္၊ စာေတြအသာထား၊ စာအုပ္ေစ်း သိပ္ၾကီးေနတယ္။
လူငယ္စံုအတြက္ ရည္ရြယ္ရင္ ေသခ်ာတယ္၊ လူငယ္တိုင္း ၀ယ္မဖတ္ႏိုင္ဘူး။
ဘာေၾကာင့္ စာအုပ္ေစ်းကို ထည့္ထည့္ေျပာရတာလဲ။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ထည့္မေျပာခ်င္ဘူး။
ဒါေပမယ့္ ေျပာဖို႕လိုအပ္တယ္။ စာအုပ္ေစ်းေလးကို ႏွစ္ေထာင့္ ငါးရာေလာက္ထားႏိုင္ရင္
၀ယ္ႏိုင္ပရိသတ္ပိုလိမ့္မယ္ထင္တယ္။ ဒါလည္း လွဴဒါန္းျခင္းတစ္မ်ိဳး မည္တာပဲ မဟုတ္လား။
လူကိုဦးတည္ျပီးေမးတဲ့ အင္တာဗ်ဴးေတြျဖစ္လို႕ ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္ထည့္တဲ့အခါမွာ
အခ်က္အလက္ေတြကို သာမန္ထည့္သြင္းမႈပံုစံမ်ိဳးထက္ စံုလင္ေအာင္ ပိုလုပ္ေပးသင့္တယ္။
အေမးအေျဖထဲမွာ ပါမွာပဲ ဆိုေပမယ့္၊ အေမးအေျဖထဲမွာ မပါတာေတြရွိသလို တစ္ခ်ိဳ႕အခ်က္ေတြက
ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္မွာ ထည့္မွ ပိုျပီးအားေကာင္းသြားတာေတြရွိတယ္။
လူအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္လို႕ အေၾကာင္းအရာအမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ေနတယ္။ ဖတ္တဲ့သူကေတာ့ ၾကိဳက္တဲ့ပံုစံ
ယူမွာပဲဆိုတဲ့ အျမင္ကေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ အကုန္လံုးေတာ့မဟုတ္ဘူး။
ေကာင္းႏိုးရာရာ တစ္ခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ ေအာက္မွာ ျပန္တင္ေပးမယ္။ စဥ္ထားတာကေတာ့
စာအုပ္ထဲမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ စဥ္ပံုအတိုင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ႏိုင္သေလာက္ သယ္သြားၾကေစခ်င္ပါတယ္။
၁။
မိဘကေတာ့ တတ္ႏိုင္ရင္ ကေလးေတြထဲမွာ ၀င္မပါတာေကာင္းတယ္၊ မိဘစကားနားေထာင္တဲ့
ကေလးေတြ တစ္သက္လံုးမၾကီးပြားဘူး။ ေအာင္ျမင္မွာလည္း မဟုတ္ဘူး။ မိဘစကားကို
ေျမ၀ယ္မက်နားေထာင္တဲ့ ကေလးေတြဟာ ငစႏူေတြ၊ ငတံုးေတြ၊ အလကားလူေတြ။
မိဘစကားကို နားမေထာင္တဲ့ ကေလးေတြက အာဂေယာက်္ားေတြ။ ေယာက်္ားေလးေတြေပါ့။
မိန္းကေလးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မေျပာတတ္ပါဘူး။
မိဘစကား နားေထာင္တာ၊ မိဘေျပာတဲ့အတိုင္းသာ လိုက္လုပ္ရင္ ရွိခိုးစရာ ဘုရားေတာင္
ကၽြန္ေတာ္တို႕မရွိဘူး။ သိဒၶတၳမင္းသား ဖေအက ဘုရင္ပဲ ျဖစ္ေစခ်င္တာ။
မယားေလးနဲ႕၊ သားတြဲလြဲေလးနဲ႕။ ဘုရင္ၾကီးျဖစ္ေစခ်င္တာ၊ နန္းေတာ္ထဲမွာပဲ ေနစမ္းပါ ငါ့သားရယ္။
ဟာ- ဖေအက အဲဒီလို လမ္းေၾကာင္းခ်ေပးတာ။ Guide Line ခ်ေပးထားတာ။ ၂၁ႏွစ္ေလာက္
မိန္းမေပးစား၊ ကေလးေတြဘာေတြယူခိုင္း၊ ျပႆနာ။ အဲဒီဖေအ့စကားသာ
နားေထာင္လိုက္ရင္ေလ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဗုဒၶလည္းျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။ သူ႕ဆႏၵနဲ႕ဖေအစကား
မိဘေတြ Guide Line ႏွစ္ခုကို ယွဥ္ထားတယ္။
ဆႏၵကို ရဲရဲတင္းတင္း ထိုးေဖာက္ရဲတယ္။ အရာရာကို စြန္႕လႊတ္ရဲတယ္၊
ကိုယ့္လမ္းေၾကာင္းကိုယ္ ေရြးခ်ယ္ရဲတယ္။ အဲ့ဒီေရြးခ်ယ္ရဲလို႕ ၂၈ႏွစ္မွာ ေတာထြက္တယ္ေနာ္ဆရာ။
အသက္ ၂၈ ႏွစ္က်မွေနာ္။ သူပုန္ကန္ရဲတာ။ ေသခ်ာတယ္ဆရာ။ အဲဒီ ၂၈ ကေန ထြက္လာျပီးေတာ့
အကယ္၍သာ မိဘစကားနာယူေနရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ စၾက၀ေတးမင္းကို ဘုရားလို
ရွိခိုးရမွာ။ အဲ အခုေသခ်ာတယ္ဆရာ။ ဗုဒၶအစစ္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ရသြားတာ။
၂၈ ႏွစ္ကေန က်င့္တာေနာ္ဆရာ သူရဲ႕က်င့္ၾကံမႈ စိတ္ဓာတ္ကိုၾကည့္ဆရာ၊ မာတယ္ေနာ္ဆရာ၊
၃၅ က်မွ ဘုရားျဖစ္တာေနာ္၊ အဲဒီေတာ့ ဒါကိုၾကည့္လိုက္ရင္ ဒါက အာဂေယာက်္ားလမ္းေၾကာင္းက
ရွင္းျပီ။ လူငယ္ေတြရဲ႕ လမ္းေၾကာင္းကရွင္းေနျပီ။ မိဘေတြ ဘာျဖစ္ခ်င္လဲ။
မိဘေတြ ၀င္မပါနဲ႕။ ကိုယ့္သားကို စၾက၀ေတးမင္း မျဖစ္ေစခ်င္နဲ႕။ သူ႕လမ္းေၾကာင္း သူသြားပါေစ။
မမွားေအာင္ပဲဆရာ၊ မမွားေအာင္ပဲ။ သူလိုခ်င္တာ ျဖည့္စြက္ေပးဖို႕ပဲ။
တကယ္တန္းမိဘေတြရဲ႕တာ၀န္က ဒီကေလးရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြ၊ သူ႕မွာလိုအပ္တဲ့ အရာေတြျဖည့္စြမ္း
ေပးဖို႕က အဓိက။ ဒါေပမယ့္ ဒီကေလးက မိဘေတြရဲ႕စကား နားေထာင္တာေတာ့
ကၽြန္ေတာ္တို႕ မလိုလားဘူး။ အဲဒါေတြ ထည့္ေရးလို႕ ေကာင္းပါ့မလားမသိဘူး။
စံ-ဇာဏီဘို
၂။
လူရယ္လို႕ ျဖစ္လာရင္ ကိုယ္မလုပ္ခ်င္တာ ၾကံဳရင္လည္း ေရွာင္မသြားရဘူး။
ဒါ Challenge ပဲ၊ ျပႆနာပဲ၊ လူဟာ သာယာတာကို ၾကိဳက္တယ္၊ Animal ပဲ။
အမွန္အတိုင္းေျပာရင္ အသိစိတ္ေလးတစ္ခုနဲ႕ပဲ ထိန္းၾကတယ္။ ေဖာက္ျပန္ခ်င္တာအမ်ားၾကီးပဲ၊
အဲဒီအသိစိတ္မွာ တာ၀န္အရ လုပ္သင့္တဲ့ဟာမ်ိဳးရွိရင္ စိတ္မပါလည္း လုပ္ရမယ္။
Pressure ရွိရင္ အဲ့ဒီ Pressure ဒဏ္ကို ခံႏိုင္ေစခ်င္တယ္။ အခက္အခဲရွိရင္ ဒီဟာၾကီးကို
ေရွာင္သြားလို႕ မရဘူး၊ တိုးရမယ္၊ စိတ္မပါဘူးဆိုေတာ့ စိတ္မပါတဲ့ဟာ မွန္သမွ်ဘယ္လို
လုပ္ရမလဲ၊ စိတ္မပါသည့္တိုင္ လုပ္လို႕ရတယ္။ အဲတာေလးကိုေတာ့ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက
Train လုပ္ေစခ်င္တယ္။
ကၽြန္ေတာ့္အေတြ႕အၾကံဳအရ ဆိုရင္ ဘ၀ဆိုတာ တစ္သမတ္တည္းမရွိဘူး။
Challenge ေတြၾကံဳရမယ္။ ဒီအတြက္ အခု မေတာ္ရင္လည္း ဘာမွစိတ္ပ်က္ဖို႕မလိုဘူး။
အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ငယ္ငယ္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႕ေက်ာင္းမွာ အေတာ္ဆံုးဆိုတဲ့ လူေတြဟာ
ဘ၀မွာ အားလံုးေအာင္ျမင္ေနၾကတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အညံ့ဆံုးဆိုတဲ့လူကလည္း
ဘ၀မွ အေအာင္ျမင္ဆံုးျဖစ္ရင္လည္း ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ Formula မရွိဘူး။
ငယ္ရြယ္စဥ္ ၁၅ ႏွစ္၊ ၁၆ ႏွစ္ေက်ာင္းသားဘ၀မွာ ငါကအေတာ္ဆံုး၊ အကုန္ႏိုင္တယ္ဆိုတာမ်ိဳး
မဟုတ္ဘူး။ ဒါတစ္ခုတည္းနဲ႕ မျပီးဘူး။ မေတာ္တဲ့လူက သိမ္ငယ္ေနဖို႕မလိုဘူး။
အေရးၾကီးဆံုးက Keep Improving ျဖစ္ဖို႕ ၾကိဳးစားေစခ်င္တယ္။ အခုေတာ္ေနတာကို
မေက်နပ္ပါနဲ႕။ ယုန္နဲ႕လိပ္ေျပးသလို ေရႊ႕ေနဖို႕ အေရးၾကီးပါတယ္။ လူငယ္ေတြ ၾကားမွာ
ျပိဳင္ဆိုင္ေနၾကတာ ေလာေလာဆယ္ စာမွာပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္ထင္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘ၀မွာ
ေနာက္ထပ္ၾကံဳရမွာေတြက အမ်ားၾကီး၊ အဲဒီေတာ့ ေတာ္ေအာင္ေတာ့ အျမဲၾကိဳးစားေနဖို႕လိုပါတယ္။
ဦးေသာင္းတင္(KMD)
၃။
လူငယ္ေလးေတြမွာ အေရးၾကီးဆံုးက စိတ္ဓာတ္ပါ။ စိတ္ဓာတ္ျဖဴစင္ေကာင္းမြန္ဖို႕
အေျခခံလိုအပ္ပါတယ္။
သူရဲ႕တကယ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈအတြက္ သူဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာ သူသိဖို႕လိုပါလိမ့္မယ္။
သူ႕ဘ၀ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို သူရေနျပီဆုိရင္ မိဘေတြဖက္ကလည္း ကိုယ့္ကေလးအေပၚ
ေက်နပ္ေပးရမွာပါ။
မိဘေတြဖက္က လုပ္ေပးမယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္သားသမီးရဲ႕စိတ္ဓာတ္ကို
ပ်ိဳးေထာင္ေပးဖို႕ပတ္၀န္းက်င္ေကာင္းထဲမွာ ေနထိုင္ေစဖို႕နဲ႕ အေတြးသစ္ပြားေစမယ့္
ပတ္၀န္းက်င္ထဲမွာ ေနထိုင္ႏိုင္ဖို႕ကို ဖန္တီးေပးဖို႕ပါ။
ေဒၚ၀င္း၀င္းတင့္(City Mart)
၄။
ကၽြန္ေတာ့္အသက္အရြယ္အလိုက္ လုပ္သင့္တာေတြကို ၾကိဳးစားလုပ္ခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ဘ၀မွာ ၾကံဳရတာတိုင္းကို သည္းခံစိတ္နဲ႕သြားခဲ့တာပါပဲ။
အဓိကကေတာ့ သန္႕စင္ေအာင္ေနဖို႕ပါပဲ။ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ အခ်ိန္တိုင္း သန္႕စင္ေအာင္
ထားပါတယ္။ ေဒါသထိန္းဖို႕ အမွားအနည္းဆံုးျဖစ္ဖို႕ ဂရုစိုက္ျပီးေနထိုင္ပါတယ္။
ေဒါက္တာေက်ာ္ေစာ(စာပန္းအိမ္)
၅။
လူတစ္ဦးခ်င္းဟာ စိတ္ခံစားမႈရွိၾက သူေတြခ်ည္းပဲ။ ဘ၀ကိုတန္ဖိုးအျဖစ္ ရႈ႕ျမင္ရာမွာ
ကြဲျပားႏိုင္တယ္လို႕ ခံယူလိုက္ရင္ ျပ႒န္းစရာလည္း မလိုေတာ့ဘူး။
ျပ႒န္းခံစရာလည္း မလိုေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္လမ္းေၾကာင္းကို ရဲရဲဆံုးျဖတ္၊ ရဲရဲေလွ်ာက္၊
အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္လုပ္ဖို႕ပဲရွိတယ္။ တစ္ခုေတာ့ရွိတာေပါ့။ မိဘေတြရဲ႕ ျပ႒န္းမႈကိုလည္း
မခံယူခ်င္ဘူး၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း မျပ႒န္းဘူးဆိုရင္ေတာ့ ဟိုမေရာက္၊ဒီမေရာက္
ျဖစ္မွာပဲ။ လူငယ္ဆိုတာ သူတစ္ပါးက ျပ႒န္းတာကိုမခံခ်င္ရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခိုင္ခိုင္မာမာ
ျပ႒န္းဖို႕ေတာ့လိုမယ္။ ဒီေခတ္က မ်က္စိပိတ္၊နားပိတ္ေခတ္ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
လုပ္စရာေတြမ်ားပါတယ္။
လူဆိုတာ တာ၀န္သိျခင္း၊ ထိုတာ၀န္ကို ယူႏိုင္ျခင္း၊ ယူထားတဲ့တာ၀န္ကို ေဆာင္ႏိုင္ျခင္းဆိုတဲ့
စြမ္းရည္ေတြရွိဖို႕လိုတယ္။ ဒီေနရာမွာ တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႕ သိကၡာရွိျခင္းဟာ
ကိုင္စြဲရမယ့္တရားအဖျဖစ္ရွိရမယ္။
ဓာတ္ပံုေဇာ္မင္းယု
၆။
ဘ၀မွာ ကိုယ့္ဘ၀၊ ၀ါသနာပါတာကို လုပ္တာေကာင္းတယ္။ မယံုၾကည္ပဲ ဘာမွမလုပ္ပါနဲ႕။
အေရးၾကီးဆံုးကေတာ့ ဘ၀ရဲ႕ဟန္ခ်က္ပဲ။ ဟန္ခ်က္လြဲလို႕ အေအာက္ျပဳတ္က်သြားျပီဆိုရင္ေတာ့
အဆိုးဆံုးအေနနဲ႕ ရင္ဆိုင္ရမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေအာက္ကို ျပဳတ္မက်ေအာင္ ဂရုစိုက္ျပီးေလွ်ာက္။
လူဟာ သူနဲ႕တန္တဲ့ဥစၥာကို လုပ္လို႕ရွိရင္သြားတာပဲ။ Knock Out က်တာပဲ။ သူ႕အဆင့္နဲ႕မွီတဲ့
လစ္မစ္ေတာ့ရွိတာေပါ့ေလ။ အဲဒီလစ္မစ္ထက္ေက်ာ္ျပီးLimit နားနီးေအာင္ေတာင္
သူအျမဲတန္း လႈပ္ရွားရုန္းကန္ေနရတယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္၊
သူ down တာပဲ။
ဟိုဟာျဖစ္ခ်င္တယ္၊ ဒီဟာျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ မွန္းခ်က္ေတြက အေပၚယံေတြပဲ။
Very Superficial ပဲ။ အခုကၽြန္ေတာ္၀ါသနာပါတဲ့ ေဘာလံုးပြဲၾကည့္မယ္။ စာသြားသင္မယ္။
ကိုယ္၀ါသနာပါတာေလး လုပ္လိုက္မယ္။ ဒီလိုပဲ ဟိုသြားလိုက္မယ္။ ဒီသြားလိုက္မယ္ ဆိုေတာ့
ဒီဥစၥာအႏွစ္သာရက ဘာလဲဆိုေတာ့ တိရစာၧန္နဲ႕ဘာမွမထူးဘူး။
ဒါေလးေတြမွာ ကိုယ့္ဟာနဲ႕ကိုယ္ေတာ့ ဟုတ္လွျပီမွတ္ေနတာေပါ့ေလ။
အျငိမ္းစာပါေမာကၡခ်ဳပ္ဦးေမာ္သန္း
၇။
အၾကြင္းမဲ့မွန္ကန္ျခင္းဆိုတာကို လက္မခံဘူး။ အမွန္တရားဆိုတာ အခ်ိန္နဲ႕အမွ်
ေျပာင္းလဲသြားေနတယ္။ ဒါကို ငါယူတာမွမွန္တယ္လို႕ အစြဲစြဲျပီး ငါလို႕မယူရင္မွားတယ္ဆိုတဲ့
အျမင္မ်ိဳး ဆရာေတာ့မျမင္ဘူး။
၁၀ ေယာက္မွာ တစ္မ်ိဳးျမင္ျပီး တစ္ေယာက္တည္းက တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနလို႕ ဘယ္ဟာမွန္သလဲ
ဆိုတာထက္၊ တစ္ေယာက္က ဘာေၾကာင့္ဒီလိုျမင္သလဲ။ ၁၀ ေယာက္ကေကာ
ဘာေၾကာင့္ဒီလိုျမင္သလဲဆိုတာ နားလည္ေအာင္လုပ္တာ ပိုအေရးၾကီးတယ္။ ကိုယ္နဲ႕
ဆယ္ေယာက္နဲ႕ အျမင္မတူဘူးဆိုရင္ ဘာေၾကာင့္သူတို႕ဒီလိုျမင္သလဲ။ သူတို႕ဘာေၾကာင့္
ဒီလိုေတြးသလဲ၊ ငါကေတာ့ ဒီလိုေတြးတယ္၊ သူ႕အေတြးကို ကိုယ္နားလည္ေအာင္
လုပ္ႏိုင္ရင္ ကိုယ့္အတြက္အျမတ္ပဲ။
သူတို႕က ဆယ္ေယာက္မို႕ သူတို႕ကိုလက္ခံရမယ္၊ ကိုယ့္ယံုၾကည္ခ်က္ကို စြန္႕လႊတ္ရမယ္
မဟုတ္ဘူး။ မဟုတ္တာလုပ္ရင္ ငါခ်မ္းသာႏိုင္တယ္။ ဒါ ငါသိတယ္။ မလုပ္ဘူး။
အဲဒီ Choice ရွိေစခ်င္တယ္။ ဒါ ကိုယ့္ Choice ကိုး၊ ဒါေပမယ့္ မဟုတ္တာလုပ္ျပီး
ခ်မ္းသာေနတဲ့လူကိုလည္း ကိုယ္က သိနားလည္ရမယ္။ အဲဒါသူ႕ Choice ပဲ။
ပါေမာကၡေဒါက္တာေအာင္ထြန္းသက္
၈။
အခု ေလာေလာဆယ္ လူငယ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဘ၀ပ်က္ေနၾကတာလည္း
ပတ္၀န္းက်င္ေၾကာင့္ပဲ။ ဒါလည္း ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုပဲ။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အျမင္ကို ေျပာရရင္
ခုန ဗီဇရယ္၊ ကုသိုလ္ကံရယ္ဆိုတာကေတာ့ သူ႕ရဲ႕ သမာဓိ၊ ဘာ၀နာ၊ ဒါေတြနဲ႕
ဆိုင္မယ္ထင္တာပဲ။
လူ႕ေလာကအတြက္ အက်ိဳးျပဳႏိုင္ဖို႕ဆိုတာ ပတ္၀န္းက်င္ကလည္း အေရးၾကီးတာေပါ့။
ကေလးေတြကေန ေကာင္းတဲ့လူၾကီးေတြ ျဖစ္လာဖို႕ဆိုရင္ ပတ္၀န္းက်င္က အေရးၾကီးတာေပါ့။
စိတ္ဓာတ္မက်နဲ႕၊ ရည္မွန္းခ်က္သတ္သတ္မွတ္မွတ္ထားျပီး အဲဒီရည္မွန္းခ်က္အတိုင္း
စိုက္လိုက္မတ္တပ္ ၾကိဳးစားရင္ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ေဒါက္တာတင္စိုး
၉။
ျမန္မာသည္ မည္သည့္ေနရာေရာက္ေနသည္ျဖစ္ေစ ျမန္မာသာျဖစ္ျပီး မိမိႏိုင္ငံကို
ပစ္ပယ္၍မရ။ ေရာက္ေလရာေနရာတြင္ ႏိုင္ငံအက်ိဳး၊ လူမ်ိဳးတိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္းကို
ၾကံစည္လုပ္ကိုင္ေနရမည္။
ကမာၻအႏွံ႕တြင္ အလြန္ေတာ္ေသာ ျမန္မာမ်ားရွိသည္။ မည္သည့္အေျခအေနမဆို
ကိုယ့္တိုင္းျပည္ဖက္မွ ရပ္တည္ရမည္။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ျပန္လာျဖစ္လွ်င္လည္း တိုင္းျပည္အတြက္
အက်ိဳးျပဳရမည္။
လူငယ္မ်ားအေနျဖင့္ အမွန္ကိုအမွန္အတိုင္း ျမင္တတ္ရန္လိုသည္။
မိမိျဖစ္သမွ်သည္ မိမိလုပ္ေဆာင္ခ်က္သာျဖစ္သည္။
What Happen to you, is the result of what you have done.
သာျဖစ္သည္။
ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေအဘယ္(လ္)
ဟုတ္ကဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ဖက္က ဒီေလာက္မွ်သာပါပဲ။
ငါတကယ္အိပ္ခ်င္ေနျပီ။
ငါတကယ္အိပ္ခ်င္ေနျပီကြာဆိုတဲ့ စကားစုကို အားမနာတမ္း
ေရွာေရွာရွဴရွဴ၀င္ေအာင္ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ
အဲဒါခက္တယ္။ ဒီမွာအဲဒါ သိပ္ခက္တယ္
ငါတကယ္အိပ္ခ်င္ေနျပီကြာဆိုတဲ့ စကားစုအေပၚ
မင္းတစ္မ်ိဳးတမည္ခံစားအဓိပၸာယ္ဖြင့္ဦးေတာ့မယ္
ငါသိတာေပါ့။ က်ီးက်ီးခ်င္းသိသလို ငါသိတာေပါ့
တကယ္က ဘယ္လိုပစ္ခြာဖယိက်ဥ္မႈမ်ိဳးမွ မပါဘဲ
ရိုးရိုးေျပာတာ။ တကယ္မ်က္ခြံေတြေလးက်လာလို႕
တကယ္အနားယူဖို႕ လိုလာလို႕ ငါ့ေဘာ္ဒီအတြင္းထဲက
ေခါင္းေလာင္းသံေတြ ငါျပန္ဆိုလိုက္တာပါ
ငါတကယ္အိပ္ခ်င္ျပီကြာ။
လူဆန္း
၂၀၀၆
ေရးသူလူဆန္းကဗ်ာစာအုပ္မွ။
ကိုမိုးဆတ္ ဖြထားလို႕ ဖတ္ခ်င္ေနေသာသူမ်ား ဆႏၵျပည့္လိမ့္မယ္ထင္ပါေၾကာင္း။
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://openmind.net63.net/?feed=rss2. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.
