[CHERRY PAN] 25 New Entries: အသက္ေသြး

အသက္ေသြး

ta0;wpfae&m&Jh

vGrf;&ufajrrSm

rdbeSpfyg;eSifha0;

wdk hwdkif;jynfta&;

tjcm;aomolrod

&ifxJjynfheSufpGm

=udwfrdSwfcHpm;jyD;

arwWm&dyfatmuf

ckdvSKHem;cdkjyD; wdk hyavmif&Jh

aemiftem*wfa&;twGuf

Democracy&atmifrnf[k

=udK;pm;avhvm&if;eJ h

pdwfudkajzodrhfv#uf

စိတ္ကူးယဥ္

tawG;xJrSm

ajyvnfaewJ h

b0wpfckzefqif;vdk h

rif;av;eJ htwl

aysmf&$ifaevdkufwm

&ifrSmtjrJxm0&

rSwfom;cJhwJ h

vrif;av;vdkbJ

om,mat;jrwJ h

rif;t=unfhatmufrSm

wpfpkHwpf&m&J h

wdkufcufrla=umifh

xm;&pfcJ hjyD;

rdk;acgifa&&Sm;

oJajryGvSwJ h

oJuEWm&wpfckrSm

ql;csLHrsm;pGmjzifh

um&HaewJ h

b0c&D;udk

av;vHaewJ h

tawG;rsm;pGmjzifh

eif;ausmfjzwfav#mufum

pdwful;,Oftdyfrufwpfckvdk

rrufyg&apeJ hvm; cspfol…….

အငုိေရာင္ျမစ္ဖ်ား

အငုိေရာင္ျမစ္ဖ်ား

ဒါတုိ႔ေျမရဲ႕သရုပ္
မဟုတ္မမွန္
လုပ္ၾကံစရာမလုိတဲ့
ပကတိသရုပ္ေပါ့
အိပ္မက္မဟုတ္
ပစၥဳပၸန္နဲ႔အတိတ္
ဒီအရိပ္ေတြက
အနာဂါတ္အတြက္
ငါတုိ႔ရဲ႕------
ရင္ဘတ္ေတြကုိခါးသက္
ေသြးစက္လက္နဲ႔
အမိေျမရဲ႕လက္မွာ
သားေသလင္ဆံုး
ကုန္ရႈံးေႂကြးတင္
၀မ္းမ၀မလင္နဲ႔
မိခင္ေတြရဲ႕-----
ငုိညဥ္းသံက
ဘ၀ဂ္ကုိဟိန္းညံ
ငါ့ရင္ကုိလႈိင္းထန္ခဲ့
အရုိင္းဆန္တဲ့ညေတြအတြက္
ဒါဟာတုိက္ပြဲရဲ႕ေခၚသံလား
ဒါမွမဟုတ္----
ေအာင္ပြဲအတြက္က်ည္ဆံလား။
ေသခ်ာတာက
အေမ့မ်က္ရည္ဟာ---ငါရဲ႕
ေနာင္တမဲ့ေျခတစံုအတြက္
အားေဆးတခြက္ေပါ့။

ႏိုင္ငံေရးအရ

EkdifiHa&;t& rwkd;wufwJh wkdif;jynf[m

pD;yGm;a&;t&vnf; rwdk;wufEkdifygbl;

EdkifiHa&;a&m pD;yGm;a&;a&m

rwkd;wufwJhwdkif;jynf[m

tifrwefrS qif;&JEGrf;yg;jyD;

'kuQrsm;wJh wdkif;jynfjzpfoGm;rSmyJ//

tckusrwdk h wdkif;jynfvnf;'Dtwkdif;yJ

jzpfcJhygjyD// tJ'Dawmh EdkifiHa&;t& pjyD;

wnfaxmifjyD;rS pD;yGm;a&;t&

jyefjyD;wnfaxmif&rSm jzpfygw,f

a':atmifqef;pk=unf

အမ်ားျပည္သူ

trsm;jynfol oabmrwlwJh

trdef htm%m[lor#udk

wm0eft& zDqef=uyg//

wm0eft& zDqef&r,f//

vlwdkif;vlwdkif;rSmwm0ef&Sdw,f//

vlwdkif; vlwdkif;rSm

tajccHvl htcGifhta&;awGudk

umuG,fzkd hwm0ef&Sdw,f//

jynfolvlxkawGu

EkdifiHa&;todtjrif&Sdatmifvkd h

ukd,fhukdukd,fjyKjyif=uyg//

EkdifiHa&;todtjrifrsm;eJ h

udk,fhwdkif;jynftwGuf

aumif;&maumif;usKd;vkyfr,f

tzGJ h0ifrsm; tzGJ hrsm; acgif;aqmifrsm;udk

a&G;xkwf=uyg//

a':atmifqef;pk=unf

ေမေမ

လူျပန္တိုင္း ေမေမဆီကို

အေ၀းေရာက္ေနတဲ့ သမီေေလးတစ္ေယာက္

မေအးႏွိင္တဲ့ ေမြးေမေမရယ္

အျမဲတမ္းေမေမ ဆီကို

သမီေေလးလြမ္း ေနတယ္

အသိခက္တဲ့ သမီေေလးဘ၀

မိဘရင္ခြင့္ ေႏြးေထြးစြာမေနရ

ဒုကၡေရာက္တာ ေမေမဆီကို

စိတ္ေအးခ်မ္းျမ ေထြးပိုက္ေစခ်င္တယ္

အေ၀းေရာက္ေနတဲ့သား ေခ်ာ့သိပ္ေစခ်င္တယ္္

ေသာကစိတ္ ေခ်မွြလို ့

ေတာင္းဆုမပ်က္တဲ့ အေမ့ေမတၱာ

ဘယ္ဆီဘဲေရာက္ေရာက္ အခ်ိန္တန္ရင္

သမီေေလးျပန္လာမယ္ ေမေမ

ေစာင့္ေမ်ွာ္ေနမယ္

မင္းေလးကို ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ခဲ့လဲဆိုသာ

ကိုယ္ဘ၀ကို ရင္ဆိုင္္ႏွိင္ရဲတယ္

မင္းေလးအတြက္ ဆိုရင္

ကိုယ္အားလုံးအရွူံး ေပတယ္

မင္းေလးေျပာခဲ့တဲ့ စကား

ကိုယ္ရင္ခြင့္မွာ သိမ္းထားမယ္

မင္းေလးကိုယ္ကို မယုံသာဘာေၾကာင္

ကိုယ္အထင္သာ သက္ေသျပစရာ မလိုဘူထင္တယ္

ကိုယ္ေန ့တိင္ညတိင္ မင္းေလးကို

စကားတစ္ခြင့္မေျပာရရင္

ကိုယ္ရင္ထဲက ဘယ္လိုခံစားရတယ္ဆိုတာ

မင္းေလးနားလည္ မွာပါ

ကိုယ္အမွာတစ္ခြန္ ့ေျပာခဲ့တယ္

မင္းေလးကိုယ္ကို္ စိတ္ဆိုမယ္ထင္တယ္

ကိုယ္သည္စကား တခြန္ ့ျပန္ရုပ္တိမ္းပါမယ္

ကံၾကမRာမပါဘဲနဲ ့ကိုယ္အခ်စ္ကမင္းေလးဘဲ

ထား၀စဥ္နဲ ့ခ်စ္ခဲ့တယ္

မင္းေလးကိုယ္ကို မခ်စ္ဘူဆိုတာ

ကိုယ္နားလည္ပါတယ္

မင္းေလးကို ေစာင့္ေမ်ွာ္ေနမယ္ေနာ္…..

မိုးေမွ်ာ္ ႏွလုံးသား

ကိုယ္ခ်စ္ခြင့္ မရတဲ့ပန္းကေလးတစ္ပြင့္

ကုိယ္အခ်စ္ရႈးေလး တစ္ေယာက္

ကုိယ္နားလည္ ပါတယ္

မင္းေလးအတြက္

အရုပ္ကေလး တစ္ရုပ္ပါဘဲ

ခ်စ္ခြင့္မရွိတဲ့ ႏွလုံးသား

မ်ဳိသိပ္ရတယ္

ေန ့ေန ့ညည မင္းေလးကို

အျမဲတန္း ေမွ်ာ္ေနပါတယ္

မင္းအခ်စ္ေတြ ကိုယ္နားလည္ပါတယ္

ကမာၻေပၚမွာ မင္းေလးတစ္္ေယာက္သာ

ကိုယ္အရမ္း ခ်စ္ခဲ့ရတယ္

အခ်ိန္ဘယ္လုိဘဲေျပာင္းေျပာင္း ကိုယ္ကေတာ့မေျပာင္းပါဘူး

မင္းေလးအတြက္ဆိုရင္ ကမာၻတည္သ၍ဆက္ျပီးခ်စ္ေနအုံးမယ္ဆိုတာယုံပါ

ဒို ့အျမဲေစာင့္ၾကဳိးေန ပါရေစကြယ္

မင္ေလး

ကိုယ္မင္းေလးေတာင္းပန္မယ္စကားကိုကိုယ္မၾကားခ်င္ဘူး

ကိုယ္မင္းကိုခြင့္လြတ္ေပးတယ္ကိုယ္ဘ၀အထိ

ကိုယ္မင္းေလးကိုယ္ဘယ္လိုခ်စ္ခဲ့လည္

မင္းေလးသိပါတယ္

ကိုယ္မင္းေလးကိုဘယ္လိုမွမမုန္းဘူး

ကိုယ္မင္းေလးကိုခ်စ္ေနမယ္ဆိုတာမင္းေလးသိထားဖို့

ကိုယ္ဟာမင္းေလးအတြက္ပါဘဲ

ကိုယ္ဟာမင္းေလးကို ကိုယ္ဘ၀အတြက္သတိရေနမယ္

ကိုယ္မင္းေလးဘယ္လိုမွ မမုန္းႏွိင္ဘူးကိုယ္ဘ၀အထိ

မင္းေလးကိုခ်စ္ေနမယ္ဆိုတာမင္းေလးသိထားဖို့

ကိုယ္ၾကားခ်င္တဲ့ေမခြန္းဟာအေကာင္းဘဲထင္တယ္

ကိုယ္မင္းေလးကိုအခ်ိန္ေပးႏွိင္တယ္

ကိုယ္အခ်စ္ကဘယ္လိုမွ မမုန္းႏွိင္ဘူးဆိုတာ

မင္းေလးသိထားဖို့

ကိုယ္မင္းေလးခ်စ္ေနမယ္

ဒီကြက္လပ္ေလးဟာခ်စ္တယ္ဆိုၾကားခ်င္းတယ္

မင္းေလးကိုေစာင့္ေနမယ္

ဘ၀ဆိုတာ

jzwfoef;oGm;wJhb0

vlb0udk jzwfoef;oGm;wJhtcg

aumif;wJhtawG@t=uKH qkd;wJhtawG@t=uKH

ESpfrsKd;pvkH; awG@=uKH&vdrfhr,f

tawG@t=uKHaumif;awGudk

OD;aESmufxJrSmtaotcsmodrf;jyD;

vdktyfwJhtcg xkwfoHk;yg//

qdk;wJhtawG@t=uKHawGudkawmh

qef;ppfa0zef oifcef;pm,lyg//

ESpfrskKd;pvHk;twGufvdktyfw,f//

tJh'DtawGt=uHKawGudkoifcef;pm,ljyD;

b0jyoemawGudkajz&Sif;yg

taumif;rqdk;udk

pOf;pm;a&G;cs,f

csifhcsdefqHk;jzwfESdifol jzpfygap//

ဘ၀အေတြ ့့အၾကဳံ

=uHKae&wJh

b0awG@=uHKae&wJhavmu"HawGu

b0udkb,fvdktodtjrifeJ@

b,fvdkoabmxm;awGeJ@

&ifqdkif&r,fqkdwmudk,fhudk,fudkoifay;vdkufwmyJ//

udk,fb0aumif;wmraumif;[mudk,fhtay:rSm

rlwnfygw,f

တစ္ခါတစ္ရံ

b0qdkwm ---

wpfcgwpf&HrSmtaotcsmwGufcsuf

a&;qJGxm;wJhjyuQ'defwpfckeJ@wlw,f

b,ftcsdefrSmbmjzpf

b,foleJ@awG@b,fae&majymif;

b,fudkoGm;b,fudkvm

taotcsma&;qJGxm;jyD;om;yJav

&Sd;&Sd;jyuQ'defawGvdkwpf&GufjyD;wpf&Guf

a&S@udkvSef=unfhvdk@r&wmbJ

'ga=umifhvnf;vlawG[m

tem*wfudk=udKwifajymjyESdifwJh

Emrnf=uD;aA'ifq&mawGqDudk

tcsdefukefaiGukefcHjyD;oGm;ae=uwmaygh

'gudk---oabmaygufygw,f//

ရာသိးမွာ

[dkawmifwef;qDu

jydKra,mif vGrf;aewJh zkd;wdrfawG

a0t&rf;rSmawmh

ca&yef;awG ajrrSm a=uG&Smaygh

tvGrf;&ifh &moDrSm

yef;yGifhawGudk pmpD&if;

wpfyifjzwf wpfyifwG,f

raowwfwJh EG,f&SifawGESifh

wrf;warsmfvifh

qHkqnf;cGifh[m

o,f&uf b,fcg rodEkdifygvnf;

umv a&mf&ifhwJh txd

xm0& arsmfvifh rdaerSmyg//

မေမ်ာ္လင့္တဲ့အရာ

rarsmfvifhwJht&m

vl hb0rSmrarsmfvifhwJht&mawGjzpfvmEdkifovdk

arsmfvifhovdkrjzpfvmEdkifwmawGvnf;trsm;=uD;yg

tcspfrSmrsufpdr&SdwmrSefayr,fh

vlrSmrsufpd&Sdw,fqdkwmjiif;vdk hr&ygbl;

tcspfqdkwmvnf;udk,fzefwD;rSjzpfvmwJht&myg

udk,frcspfEdkifwJhvlwpfa,mufudk

b,fvdkrScHpm;vdk hr&bl;qdkwmigudk,fwdkifcHpm;zl;ygw,f

'g0Éfvnfw,fvdk hac:&awmhrSmvm;

enf;enf;avmuf&Sif;jyay;ygvm;

တကယ္ေပ်ာ္စရာမရွိဘူးလား

avmu[maysmfp&mr&Sdbl;vm

0rf;enf;wJhae@vnf;&Sdygw,f

pdwfnpf;wJhae@vn;f&Sdygw,f

wnfoHk;ck[mwcsKdef csKdefvnf;

ywfaew,faysmfrJhaeceav

b,fvm ig0rf;enf;wJh

tcsKdefrSm igpdwfrSmajzodyfrJhvl

r&Sdawmhbl;vm igpdwfnpf;wJh

tcsKdefrSmwa,mufxJb,f

aecsifw,figaysmfr,faecav;

b,fvmaysmfr,faeudk

apmifharsmfaer,f

vjynfhnrSmb,figaysmfw,f

စဥ္းစားႏုိင္တဲ့သူ

arwWmtppftrSef

wu,farwWmtppftrSefeJ@

cspf&ifudk,fcspfwJholudkudk,f

ajcaxmufay:udkif&ufwnf

EkdifwJholudk,ftodOm%feJ@

udk,fpOf;pm;EkdifwJhol

qHk;jzwfEdkifwJhol oGm;&Jvm&J

ajym&Jqdk&J vkyf&Judk,f&JwJh

oljzpfvmatmifvkyfay;csifw,f

tm;ay;csifw,f//

rrSm;bl;wJhvlr&Sdygbl;

trSm;uif;zdk@qdkwmvnf;

odyfawmhrvG,fbl;

trSm;eJ@zkd@yJ=udK;pm;&rSm

trSmwpfckudkxyfcgxyfcgrrSm;zdk@

rvkyfrdzdk@yJvkdr,f//

အမွား

udk,ftrSm;awGufdk udk,f=unfjyD;awmh

odjyd;awmhjyifjyD;aeoGm;&wmb0rSm

auseyfp&m taumif;qHk;tvkyfyg//

tm;&p&m taumif;qHk;tvkyfyg//

b0&Jwefzdk;udk odvmwJhol[m

b0rSmawG@&=uHK&wmawGudk

ydkjyD;awmav;av;eufeufjrifEkdif

cHpm;Ekdifygw,f//

လေရာင္

va&mif[m at;jrw,f

pdwfudk =unfEl;csrf;ajrapw,f

'gayrJhhh ---

ylavmifEGrf;vsapw,f qdkwJh

aea&mifavmufawmh

toHk;r0if t&ma&mufbl;qdkwm

emvnf;apcsifw,f

wu,fvdk b0[mvJ

va&mif[mat;jrapcsifw,f//

ပင္လယ္ျပင္

b0qdkwm ---

yifv,fjyifxJ avSmfcwfaewJh

avSuav;wpfpif;eJ@wlw,f//

urf;rjrif vrf;rjrifwJh

'Dyifv,f=uD;xJrSm

avrkefwdkif;trsKd;rsKd;eJ@

awG@=uHK&ifqdkif&rSmrdk@uH=urRm

b,fol=udKodEkdifrSmvJ//

ေဆာင္းရာသီ

udk,fwdk&J@ cspfjcif;udk

cHpm;rdwJh xkdc%rSm

urBmajr=uD;

toGifajymif;oGm;w,f

aqmif;&moDr&Sd nr&Sd

0rf;enf;ylaqG;rl

tvdkrusrlawGeJ@

wm0ef0wW&m; awGtm;vHk;

bmrSr&Sdawmhygbl;uG,f//

cspfjcif;onfom

xm0&jzpfwm

cspfjcif;onfom

raoqHk;EkdifwJht&m

wpfa,mufeJhwpfa,muf

cspf=uw,fqdk&mrSm

wpfa,mufpDae=uolESpfOD;

wefzdk;xm;&r,f

av;pm;umuG,fapmifha&Smuf

=unfEl;ESpfodrfhapwmrsKd;yg//

မိုးတိတ္

tcspfqdkonfrSm ------

rkd;&GmaewJhtcg

xD;wpfvuft&dyfatmufrSm

twlyl;uyfaeovdkyg

rdk;wdwfoGm;aomtcg

=um&SnfpGmaecsifao;wm

အcspfqdkonfaumif;wmrSefor#

a0r#cHpm;jyD; jyD;jynfhpHkapwm

tcspfqdkonfrSm

a=uuGJ0rf;enf;p&mrSefor#udkvnf;

twlwuG&ifqdkifajz&Sif;&iftiftm;

jzpfapcsifw,f//

ေပါင္းစည္းတယ္

cspf=uw,fqdkwm ----

tcufrjywfawmufavmifaewJh

vlESpfOD;&J@pdwf0dnmOfawG

tvdktavsmuf

aygif;pnf;=uD;xGm;vmum

wpfOD;pD&J@ &ifbwfwJrSm

toHrJhaygufuGJapwJh

pdwfcHpm;rlwpfrsKD;jzpfvmw,f//

မိုင္ေပါင္းေထာင္ေပါင္း

rkdifaygif;axmifaygif;rsm;pGm

jzwfoef;oGm;&ygap

rif;&J@ESvHk;ckefoHeJ@twl

udkufvkyf&Sm &yfwnfae

rif;&J@yGifvif;8kd;om;rl

vGwfvyfpGm

vufurf;rleJ@om

udk,fudkcspfygr,f

udk,fwdk@tcspf[m

El;nH@nifompGm&GmwJh

rdk;ESif;vdkyJ//

'gayrJh ----

jrpfa&v#Hovkd rjzpfapeJ@

cspfjcif;arwWm[m

'DurBmavmu=uD;udk (pdkjynfvSywJh)

O,smOf=uD;wpfjzpfapwJh

taqmifvufzGJ@=uD;wpfckygyJ

tcspfqdkwm

wpfyg;ol&J@ aysmf&$ifrl[m

rif;twGufta&;ygw,fvkd

(odvdkuf&wJh) tajctaersKD;yg//

ရဲရင့္တည္

&J@&ifhwnf=unfjyD;csrf;om

=uG,f0aoG;El;nH@ygap

udk,fa&$;cs,fjyD; jyDyJav//

aemufwpfa,mufqdkwm

udk,frSmr&SdEkdifawmhay

cspfw,fqdkwm

udk,faysmf&$ifrlxJrSm

ae&m,lvdkufwmygyJ

aysmf&$ifrl&J@wefzdk;udk

jynf@jynfha0&apzdk@

wpfa,mufa,mufudk

tJh'Daysmf&$ifrlawG

udk,fucJGa0ay;&r,f//

ငယ္သူ

i,f&GufolwdkpkHwGJ

wpfa,mufudkwpfa,muf

tcspfonf;ae=uwm

jrif&wJhtcgtHhjop&mr[kwfyg

bdk;bGm;wdk@pkHwGJ

wpfa,mufudkwpfa,muf

cspfcif=uifemae=uwmjrif&wJhtcg

jrifuGif;tm;vkH;xJrSm

taumif;qkH;jzpfrSm

ukd,fay;urf;cJhwJh ypPnf;[m

yifv,fvkd tem;owfrJhw,f

ukd,fhtcspfuvnf;

yifv,fvkdeuf&ldif;w,f

(ukd,fftcspfawG@) rif;ukday;avav

ukd,frSm ykd&SdvmavavygyJ

bma=umifhvJqkdawmh

tqkH;tprJhaomt&m//

You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://lwayphokekeejar.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.

[ခပ္ရင့္ရင့္ အေတြး သံစဥ္မ်ား] 25 New Entries: အခ်စ္နဲ႔ လူ တစ္ေယာက္ရဲ႕ အေၾကာင္း

အခ်စ္နဲ႔ လူ တစ္ေယာက္ရဲ႕ အေၾကာင္း

ေျပာင္းလဲမႈကို ျမတ္ႏိုးတဲ့ "ေကာင္" တဲ့ ……။

ဆူးတစ္ေခ်ာင္းက ႏြယ္ျဖစ္ခ်ိန္

ႏိႈးစက္ နာရီက ေခ်ာက္ခ်က္ျမည္မွ

အိပ္ယာဝင္ဖို႔ ျပင္ဆင္ရ။



ေျပာင္းလဲမႈကို ျမတ္ႏိုးတဲ့ "ေကာင္" တဲ့ ……။

ျမစ္တစ္စင္းက မ်က္ရည္ခမ္းခ်ိန္

အားလံုး အိမ္ကို ျပန္လာခ်ိန္မွ

အိမ္မက္ေတြကို ႏွင္ထုတ္ၿပီး

ျပန္႔က်ဲေနတဲ့ သံစဥ္ေတြကို လိုက္ေကာက္ေနရ။



ေျပာင္းလဲမႈကို ျမတ္ႏိုးတဲ့ "ေကာင္" တဲ့ …..။

ရာစု အေဟာင္းက လူမသိ သူမသိ

တမ္းတမႈေတြနဲ႔ အသားက်ၿပီး

ရင္ထဲက ဆူးကို စိုက္ပ်ိဳးဖို႔

ပုစာၦေဟာင္း တစ္ပုဒ္ကို တြက္ရင္း

ပံုေသနည္းတက် "အခ်စ္" သစ္ပင္ စိုက္ဖို႔ႀကိဳးစားရင္း

ေရေလာင္း ေပါင္းသင္ေနရတယ္။

ခပ္ရင့္ရငိ့အေတြးသံစဥ္မ်ား

ah-pauk: ငါ....သတိရပါတယ္..

ah-pauk: ငါ....သတိရပါတယ္..

page 15 - Lay phyu

လက္ခုပ္နဲ႔ ၿပည့္တဲ့မိုး

မင္း ရဲ ႔ အသံ ေနရာအႏွံ႕
ပဲ့တင္သံထပ္ ေနသလုိ
ငါ့ေနာက္လုိက္ေနၿပန္ၿပီ။

ေတြးရင္း ေၾကြက် မ်က္၀န္းတစ္စံုမွ
မွံဳ၀ါး၀ါး မွန္တစ္ခ်ပ္ ေဘာင္ခတ္ၿခင္းမပါဘဲ
ၿမင္လုိက္ရၿပန္ၿပီ။

တ၀ဲ၀ဲလည္ေနတဲ့ မင္း ပံုရိပ္က
ရိုးအီေနၿပီၿဖစ္တဲ့ နာက်င္မွဳကို
အကန္႔အသတ္မရွိ တူးဆြေနၿပန္ၿပီ။

မိုးေဒ၀ါကလည္း လွ်ိဳ ႔၀ွက္ဆန္းၾကယ္စြာ
ငါ့ညေတြကို ပိန္းပိတ္ေအာင္ အေရာင္ၿခယ္ေနၿပန္ၿပီ။

သိမ္ငယ္စြာနဲ႕ အရုဏ္ကို ဖိတ္ေခၚ ၿပန္လည္း
အၿပာေရာင္အလင္းေတာင္ မထြန္းႏုိင္တဲ့
ပိုးစုန္းၾကဴးဘ၀ ငါ... ၿဖစ္ရၿပန္ၿပီ။

အညွိတက္ ေၾကး၀ါဖန္တံခါးရြက္က
မစဲတဲ့မုိးနဲ႔အၿပိဳင္ ေလွာင္ေၿပာင္ေနသလို
သံစံုတီး၀ိုင္း ဖန္တီးေနၿပန္ပါၿပီ။

ယိုင္နဲ႔နဲ႔ ငါလည္း အားက်မခံ ရုန္းထ
ရင္ဘတ္က ဆြဲထုတ္လုိက္တဲ့အခါ
လက္ခုပ္နဲ႔အၿပည့္ပါလာတဲ့ မိုးစက္ေတြ
ေရာ့ .....အခ်စ္္.... ဒါ....
မင္းဖန္ဆင္းေပးထားတာေလ။

source & idea : flickr, bravejournal

Blog Day 2008

စကားခ်ီး

ဘေလာ့ဂါဆိုတာ
ဗလာေဂၚမဟုတ္
စာေဖာ္သရုပ္နဲ႔
ျမန္မာရုပ္ကို
အဟုတ္မည္ေစ
၀ႆုန္ေျမ။

----

ငါတို႔ငယ္ငယ္ ကေလးအရြယ္က
၀လံုးေတြ၀ိုင္း စာသင္ခိုင္းျပီး
ေက်ာက္သင္ပုန္းထက္ သင္အံက်က္ခဲ့ၾကတယ္။
စာေပတန္ဖိုး လူ႔တန္ဖိုးကို
ေလ့လာရင့္က်က္ တို႔ဘေလာ့ဂါေတြရဲ႔ လက္ေတြ..

တြဲဆက္ျမဲျမံ
တိုင္းျပည္က်ိဳးျပဳ လူထုအတြက္
သယ္ပိုးရြက္စို႕ ခက္လို႕ေနသလား
အေပ်ာ္စကားေတြနဲ႕
ေဖာ္မ်ားသဟာေဆြအေပါင္း
စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႕
ေယာင္ယဲ့လို႔ မေနၾကပဲ
(ပို႕စ္ေတြလည္းတင္ယင္း)
အမ်ိဳးမ်ိဳးခင္းက်င္းလို႕
အေပါင္းအသင္းတို႕ေရ......
တို႕တိုင္းျပည္ ေကာင္းစားေအာင္လို႕
ဘေလာ့ဂါတို႕ရဲ႕ လက္ေတြနဲ႔ပို႔။

ေရွ႕တစ္လွမ္းတိုးဖို႔
ေနာက္ကို တစ္ခဏ
လွည့္ၾကည့္မိတဲ့အခါ
မႏွစ္က ဒီလိုအခ်ိန္ကို ငါျပန္ျမင္မိ...။
ငါ့ေဘး၊ ငါ့အနားမွာ
ငါ့လက္တြဲေဖၚေတြ အနည္းစုရယ္ေလ...။

ခုေတာ့ေ၀ဆာ
တို႔ျမန္မာ ဘေလာ့ဂါမ်ား
ေပါင္းဆံုရာ MBSနဲ႔
တစ္ႏွစ္ကို ေရွ႕ဆက္
ေသြးမပ်က္ခဲ့ ငါတို႔ေတြ...။

ေသြးမပ်က္ဆို
ေန႕ညမေရြး ငါတို႕ေတြအခ်ိန္ေပး
ေရးသားခဲ့တဲ့ ပို႕စ္ေတြ
အေလးထားရတဲ့ ကြန္မန္႔ေတြ
တစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ကိုအားေပး
လူခ်င္းမနီးေပးမယ့္ ႏွလံုးသားခ်င္း နီးေနခဲ့ၾကတယ္။
ခံစားမႈေတြမတူညီ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြကြဲျပား
အယူအဆေတြကြာျခား အေရာင္ေတြမ်ားေနေပမယ့္
တို႕ေတြ တစ္ညီတစ္ညြတ္တည္း
လက္ခံယံုႀကည္ထားႀကတာက
ငါတို႕ဟာ Blogger မ်ား ျဖစ္တယ္။
အားလုံးအတူတူ ေပါင္းစုရင္း
အလႊာမခြဲျခား
ညီညာစြာ စိတ္ကုိထား၍
လက္တဲြ မျဖဳတ္္စတမ္း
ေပ်ွာ္႐ႊင္စြာ ဘေလာ့ၾကတယ္။

ျဖစ္တည္လာခဲ့
ငါတို႔ဘေလာ့အဖဲြ႕
ေအာင္ျမင္မႈကို ေရွး႐ႈရင္းနဲ႔
ပညာ သုတ ရသ စံုစြာ
အခက္အခဲမ်ားကို စုေပါင္းေျဖရွင္း
တတ္ႏုိင္သမွ် ေပးစြမ္းရင္းနဲ႔
ဆက္လက္ခ်ီတက္သြားၾကမယ္.....

ေႏွာင္တြယ္ ေသြးခ်င္း
တို႔ အမ်ိဳးရင္းေတြ..
ရင္းႏွီးခ်စ္ခင္
တိုင္ပင္ႏွီးေႏွာ
ေမးျမန္းေျပာဆို
ဘေလာ့ေဒး မွသည္
အဓြန္႔ရွည္တည္
လက္တြဲသြားမည္.....MBS ဆီ...........။

MBS
ျမန္ျပည္တစ္လႊား
ၿပိဳင္စံရွားေစ
ခက္ခဲေက်ာ္လႊား
ဘေလာ႕ဂါမ်ားသည္
ႀကိဳက္သလိုစမ္း
ေက်ာ္ျဖတ္သန္းကာ
ဘေလာ့ခဲ့ၾက
Second ဆီမီနာတိုင္ခဲ့ၿပီ။
ေပါင္းေဆြသဟာ
ေက်ာင္းဒကာတို႕
ေသေဖာ္ညွိလည္း
ေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာ
ဆက္ဘေလာ့မည္။

စားလဲဒီစိတ္ နားလဲဒီစိတ္
အေတြးတို႕ အထြဋ္အထိပ္နဲ႕
ငါတို႔ ရင္ဘတ္ေတြနဲ႕ဘေလာ႕တယ္။

တခါတေလ ေတြးရင္းဘေလာ့
ကဗ်ာေတြ ေရးရင္းဘေလာ့
ဖတ္တဲ႕သူမရွိလဲ ဆက္ဘေလာ့
ဒိုင္ယာရီသေဘာမ်ိဳး ငါ့ဘေလာ့
ေခါင္းေမာ့ရင္ေကာ့ (ငါတုိ႕ေတြ) ဆက္ဘေလာ့မယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕က..အခ်စ္အတြက္ ဘေလာ့
တစ္ခ်ိဳ႕က.. အျပစ္ဖြဲ႔ဖို႔ ဘေလာ့
တစ္ခ်ိဳ႕က..၀ါသနာအတြက္ ဘေလာ့
တစ္ခ်ိဳ႕က..ပညာအတြက္ ဘေလာ့
တစ္ခ်ိဳ႕က..ယံုၾကည္ခ်က္အတြက္ ဘေလာ့
တစ္ခ်ိဳ႕က..ရင့္က်က္မႈေတြနဲ႔ ဘေလာ့
ငါတို႔ေတြ…
လက္ခ်င္းၿမဲၿမဲ ဆက္ထားမယ္။

တို႔ေတြ ဆံုေတြ႕ရာ
အြန္လိုင္းေပၚမွာ...
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္
ဗဟုသုတဖလွယ္ရာ
ဘေလာ႔ေပၚမွာ...

ဘေလာဂ့္ရင္းနဲ႔ ခ်စ္ခင္တြယ္
သံေယာဇဥ္ေႏွာင္ႀကိဳး ထပ္ထပ္တိုးလို႔
Network တစ္ခုကိုဖက္တြယ္
Global ေခတ္ကို အမွီျပဳရင္း
စည္းလံုးစြာ ဘေလာဂ့္ၾကမယ္
ဇြဲမေလွ်ာ့နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတို႔။

ရဲရင္႔ပါ၏။
ျပတ္သားပါ၏။
ႏူးညံ့ပါ၏။
မာေက်ာပါ၏။
ေသြးစက္အားလံုး
နီရဲပါ၏။
ေသြးေၾကာမ်ားစြာ
စီးဆင္းပါ၏။
ဆံုဆည္းပါသည္။
ေပ်ာ္ျခင္းရႊင္ျခင္း
ငိုျခင္းရီျခင္း
ဖလွယ္ၾကသည္။

ရင္ဘတ္ကိုေဖာက္ခ်.....
တစ္စစနဲ႕....နစ္၀င္ခဲ့ရ...
ဒီ ဘေလာ့ေလာက....
အမွတ္တရေတြ မ်ားလွသည္။

ေသြးခ်င္းရယ္မို႔
တူတူခံစား
တူတူေက်ာ္လႊား
ေန႔ရက္မ်ားကို
ကဗ်ာေလးနဲ႔
လာအတူတူ
သြားစို႔လားကြယ္။

ဘေလာ့ဂါ ဘာလဲ ဘယ္လဲ။
အေတြးနယ္ခ်ဲ႕
ေရးမယ္ကြဲ႕ လို႕အားတင္း
အခ်င္းခ်င္းအျမင္မတူ
အျမင္မတူေတာ့ ေခါင္းစဥ္ကြဲ
မတူတဲ့အျမင္
မထပ္တဲ့အေရး
အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အေတြးေတြကို ေပါင္းစုလိုက္ေတာ့
ေရာင္မ်ိဳးစံုတဲ့သက္တံ့ၾကီးပါတကား။
ေတြးျမဲေတြးပါ...
ေရးျမဲေရးပါ...
တို႕ .. ေတြက ဘေလာ့ဂါေတြပဲ
ေရာင္စံုလို႕အသြင္ကြဲ
လြဲသြားေတာ့ဘာျဖစ္လဲ
ဘေလာ့ဂါ .. ဒီျမစ္တစ္စင္း
စီးဆင္းရင္းနဲ႔။

-----

ဘေလာ့တခုပိုင္ရံုနဲ႕ ဘေလာ့ဂါလို႔ ေျပာခ်င္လဲ ေျပာေပါ့...
မေခၚခ်င္လဲ ရပါတယ္...
အႏုပညာဆိုတာ ဖန္တီးသူရဲ႕ ႏွလံုးေသြးစုတ္ခ်က္ .....
ေကာင္းျခင္း၊ ဆိုးျခင္းဆိုတာ ဖန္တီးသူရဲ႕ အလုပ္မဟုတ္ဘူး...
ကၽြန္ေတာ့္တို႔ စုတ္ခ်က္ေတြ ၀ိဥာဥ္ရွိသ၍ ျခယ္မႈန္းေနၾကအံုးမွာပါပဲ....
စကားလံုးပန္းခ်ီေတြ ေဟာဒီ့ေရွ႕မွာ သြန္ေမွာက္ခ်ျပေနအံုးမွာပါပဲ...
တခါတရံ ကာရံညီခ်င္ညီမယ္...၊ တခါတရံ သံစဥ္မဲ့ေနမယ္..
တခါတရံလဲ ေထာ္ေလာ္ကန္႔လန္႔ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမယ္....
အားေပးသူရွိခ်င္ရွိမယ္....၊ ရွိခ်င္မွလဲ ရွိမယ္.....
ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာ့တခု ပိုင္ဆိုင္ပါတယ္....
ဒါေပမယ့္ ဘေလာ့ဂါ ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္မယ္.....
ဟုတ္ကဲ့......

ကၽြန္ေတာ့္ မွာ ဘေလာ့တခုပိုင္ဆိုင္ပါတယ္။
----
(၂၀၀၈ခုႏွစ္ MBS Seminar အတြက္ ဘေလာ့ဂါအမ်ား ေပါင္းစပ္ေရးသားသည္။)

Memorable Bagan

Breath-Taking photo shots of Bagan.

ေပးဆပ္ခဲ့ရျခင္း

အလြမ္း

ပန္းကေလး
အလွမ္းေဝးလြန္းတယ္
အလြမ္းခ်စ္
ပန္းအျဖစ္ ပြင့္ခဲ့ရင္ေတာင္
မနမ္း ဝ့ံ ပါဘူး။

ျမစ္တစင္းထဲ
ခ်စ္ျခင္းေတြ အျပည့္တင္
ဘယ္ေသာင္ျပင္ ကပ္ရမယ္ မသိ
ျဖတ္မရသည့္ သံေယာဇဥ္ႀကိဳး
တိုးလို႔ ေႏွာင္မိ။

ဒီ ဘဝမွာေတာ့
ညီမွ်မွ ေတာ္ရာက်မွာမို႔
ေတးသီခါ ေဖၚကာျပခ်င္ေပမယ့္
အေဝးဆီသာ ေမွ်ာ္ကာတရတယ္
အခ်စ္ရယ္ ...
ေတာ္ရာကပဲ လြမ္းေနမယ္။

ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ ငွက္

နင္ ရက္လုပ္ထားတာ မဟုတ္ေပမယ့္

ငါ ဝတ္ဆင္ေနရတဲ့ အေၾကြရက္ေတြထဲ

ပိတ္ေလွာင္ မြန္းက်ပ္ေနတဲ့

သံေယာဇဥ္ေန႔ရက္ေတြရွိတယ္ ….

ေတာင္ပံေတြ ေညာင္းတဲ့အထိ

ကူးခတ္မႈေတြ အရာမေရာက္ခဲ့ဘူး

ကိုယ္တိုင္ထြင္းေဖာက္ခဲ့ရတဲ့

တလမ္းသြားလမ္းေၾကာင္းေလးမွာ

ဆူးဒဏ္ရာနဲ႔ အက္ေၾကာင္းေတြထပ္လို႔….

နင္ မသြယ္ဆင္းေပမယ့္

ငါ့ အရိုးခံစိတ္နဲ႔ တူးေဖၚထားတဲ့

စမ္းေခ်ာင္းေလး လူလားေျမာက္ခြင့္ ရခဲ့ပါၿပီ…

ရင္ထဲက ေက်ာက္စာ

အလြမ္းေတြနဲ႔ ဖြဲ႔သီတဲ့ႀကိဳး

Happy Birthday Naruto and Ko Zeyar!

Happy 29th Birthday for Naruto and 26th birthday for Ko Zeyar




May you two be healthy and long life from now on!
May you two be happy in your lifes with the ones you love!
May you two be fufill with the wiasjes you want!
May all your dreams come true!


With the best of best wishes!
Pinkgold

မုိးျပာေရာင္

ဟား……. ေကာင္းကင္ၾကီးကုိ ၾကည္႕လုိက္စမ္း….. ျပာ…. ေနတာပဲ….။
ေဘးပတ္လည္မွာလည္း မ်က္ေစ့တစ္ဆုံး ျမက္ခင္းျပင္ၾကီး…။ တစ္ကုိယ္လုံးကုိ ေျဖေလ်ာ့ျပီး
ပက္လက္လွန္ျပီး ၾကည္႕လုိက္စမ္း…။ ဘယ္ေလာက္ ေအးခ်မ္းသြားလဲ…။

တိမ္ေတြကုိ တစ္ခုခ်င္း လုိက္ၾကည္႕…။ ေျဖး…..ေျဖးေလး ေ႐ြ႕ေနတာ…။
အပူအပင္ေတြ ဘာ…. မွ မေတြးနဲ႕။ ကံေကာင္းရင္ သက္တန္႕ ေလးေတြပါ ေတြ႕ရတတ္တယ္…။

အားရင္ အားသလုိ ျမက္ခင္းေပၚမွာ လွဲျပီး တိမ္ေတြကုိ
ၾကည္႕ေနရရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။ ေက်ာင္းစာလား….။ လုပ္မေနနဲ႕ အခ်ိန္တန္ရင္
ေအာင္သြားလိမ့္မယ္….။ ဘြဲ႕ရရင္ ေခါင္းမသုံးရတဲ့ အလုပ္တစ္ခုလုပ္။ အလုပ္မွာ ျပတင္းေပါက္
က်ယ္က်ယ္႐ွိရင္ ပုိေကာင္းတယ္…။ တိမ္ေတြကုိ ၾကည္႕လုိ႕ရတာေပါ့။

စည္းစိမ္ေတြ… ရည္မွန္းခ်က္ေတြ… ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြ…. ဘာ….မွ
မလုိဘူး…။ ဘ၀မွာ ဘာမ်ားထူးျပီး အဓိပၸါယ္ ႐ွိမွာလဲ…။ အခ်ိန္တန္ရင္ သူ႕ဟာသူ
အဆင္ေျပသြားလိမ့္မယ္…။ အခု ဒီလုိေန….. ေနတာကုိက စည္းစိမ္ မဟုတ္လား…။

အ႐ြယ္ေရာက္ျပီဆုိေတာ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ေလာက္ ယူအုံးမွပါ။ သိပ္ေခ်ာ
သိပ္လွ သိပ္ထက္ျမက္စရာ မလုိဘူး။ ေတာ္႐ုံသင့္႐ုံဆုိ ရျပီ။ သာမာန္ အိမ္႐ွင္မ ဆုိ
ရျပီ…။ ကေလးလား…။ သုံးေယာက္ေလာက္ေတာ့ ယူမယ္…။ အားတဲ့အခ်ိန္ ျမက္ခင္းေပၚလာျပီး….
တိမ္ေတြေ႐ြ႕…. ေနတာ ၾကည္႕မယ္…။ ဟား…. ေလာကၾကီးက ေအးခ်မ္းလုိက္တာ…။

အသက္ၾကီးလာရင္ ေစာေစာ ပင္စင္ယူျပီး ကေလးေတြလုပ္ေကြၽးတာ
ထုိင္စားမယ္…။ အခ်ိန္ပုိေတြမွာ… ျမက္ခင္းေပၚလာျပီး ေအးေအးေဆးေဆး တိမ္ၾကည္႕မယ္…။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ အခ်ိန္ျဖဳန္းရင္း အသက္ၾကီးမယ္…။

ဟား…. သာယာလုိက္တာ… ေကာင္းကင္ၾကီးက… ျပာ… ေနတာပဲ…။

Comapny Workers and Their Expected Salary!

ကၽြန္မ အခုတစ္ေလာ အပ်ဴထင္းေနတယ္ရွင့္။ အပ်ဴထင္းတာ သိၾကလား။ အပ်င္းထူတာေလ.. စာရိုက္ရမွာ အပ်င္းထူးတာနဲ႔ သူမ်ားပိုစ့္ေတြနဲ႔ လုပ္စားေနတာ ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ မ်ားေနျပီ။ အဲေတာ့ မျဖစ္ေသးပါဘူးေလ.. သူမ်ားေတြကိုလည္း အားနာစရာ ေကာင္းေနျပီ.. ျပီးေတာ့ ေရးခိုင္းထားတဲ့ ပိုစ့္ေလးတစ္ခုကိုလည္း မေရးရေသးတာနဲ႔ ပ်င္းတာကို ခဏနားျပီး စာရိုက္ဖို႔ ျပင္ရေတာ့တာေပါ့။ ကၽြန္မ 100 ေျမာက္ပိုစ့္ကို တင္တုန္းက ကိုၾကီးေစးထူးက ကြန္းမန္႔ေလး ေရးသြားတာပါ။ အဲတုန္းက ကၽြန္မက အင္တာဗ်ဴး ပံုစံေလး တစ္ခုကို ေရးခဲ့ျပီး ၀မ္ထန္းေတြရဲ့ ေမွ်ာ္မွန္းလစာကိုပါ အင္တာဗ်ဴးမွာ ေမးတတ္ၾကေတာ့ အဲဒါေလးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး သူကေရးခိုင္းတာပါ။

ကလိုေစးထူး Said: ေမွ်ာ္မွန္းလစာ ဆုိတာကို ေတြ႔ဖူးေန၊ ၾကားဖူးေနတာေတာ့ ၾကာၿပီ။ သိခ်င္တာက အဲဒီလိုမ်ိဳး အလုပ္ေလွ်ာက္သူက သူ႔ေမွ်ာ္မွန္းလစာကို တင္ျပတဲ့အခါ ကုမၸဏီေတြက ဘယ္လိုအေျခအေနကို မူတည္ၿပီးေတာ့ လစာကို ျပန္သတ္မွတ္လဲ ဆိုတာပါပဲ။ ဆုိၾကပါစို႔၊ လူတေယာက္က သိပ္ေတာ္ေပမယ့္ ေတာင္းတဲ့ လစာက သိပ္နည္းေနရင္ေရာ `ဒါေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူး´ ဆိုၿပီး သူ႔ပညာနဲ႔ ထိုက္တန္တဲ့ လစာမ်ိဳး တိုးေပးတာမ်ိဳး၊ ၿပီးေတာ့ မတန္တဆ လစာေတာင္းတယ္လုိ႔ ယူဆရတဲ့ အခါမွာေရာ လစာကုိ ဘယ္လိုျပန္ညိွယူသလဲဆုိတာ ကို ဗဟုသုတအေနနဲ႔ ျဖစ္ျဖစ္ သိခ်င္ပါတယ္။ ညီမ အခိ်န္ရရင္ ေရးေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆုိပါရေစ။ အဲ…၊ ေရးျဖစ္ရင္လည္း လက္လာတုိ႔ပါအုံး။ :D


ေမွ်ာ္မွန္းလစာ ဆုိတာကို ေတြ႔ဖူးေန၊ ၾကားဖူးေနတာေတာ့ ၾကာၿပီ။ သိခ်င္တာက အဲဒီလိုမ်ိဳး အလုပ္ေလွ်ာက္သူက သူ႔ေမွ်ာ္မွန္းလစာကို တင္ျပတဲ့အခါ ကုမၸဏီေတြက ဘယ္လိုအေျခအေနကို မူတည္ၿပီးေတာ့ လစာကို ျပန္သတ္မွတ္လဲ ဆိုတာပါပဲ။ ဆုိၾကပါစို႔၊ လူတေယာက္က သိပ္ေတာ္ေပမယ့္ ေတာင္းတဲ့ လစာက သိပ္နည္းေနရင္ေရာ `ဒါေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူး´ ဆိုၿပီး သူ႔ပညာနဲ႔ ထိုက္တန္တဲ့ လစာမ်ိဳး တိုးေပးတာမ်ိဳး၊ ၿပီးေတာ့ မတန္တဆ လစာေတာင္းတယ္လုိ႔ ယူဆရတဲ့ အခါမွာေရာ လစာကုိ ဘယ္လိုျပန္ညိွယူသလဲဆုိတာ ကို ဗဟုသုတအေနနဲ႔ ျဖစ္ျဖစ္ သိခ်င္ပါတယ္။ ညီမ အခိ်န္ရရင္ ေရးေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆုိပါရေစ။ အဲ…၊ ေရးျဖစ္ရင္လည္း လက္လာတုိ႔ပါအုံး။ :D

ဟုတ္ကဲ့ပါ.. ကၽြန္မမတို႔ေတြက အင္တာဗ်ဴးရင္ ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မတို႔ကို အင္တာဗ်ဴး ခံရရင္ ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမွ်ာ္မွန္း လစာကို ေမးတတ္ၾကပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ကုမၸဏီ တစ္ခုမွာ Pay Scale တစ္ခုကို သတ္မွတ္ ထားလို႔ပါပဲ။ မန္ေနဂ်ာ level ကေတာ့ ဘယ္ေလာက္၊ Supervisor level ကေတာ့ ဘယ္ေလာက္၊ ရိုးရိုး staff ေတြကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ စသည္ျဖင့္ သတ္မွတ္ထားတာကို အားလံုးလည္း သိၾကမွာပါေနာ္။ အဲေတာ့ ကၽြန္မတို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ လစာနဲ႔ အင္တာဗ်ဴး လာေျဖသူ တစ္ေယာက္ လိုခ်င္တဲ့ လစာကို ခ်ိန္ရတယ္။ ကိုယ္ေပးထားတဲ့ Pay Scale တြင္းမွာ ၀င္ရင္ေတာ့ အိုေက ျပသနာမရွိဘူး။ ကိုယ္ကဗ်ဴးလို႔ ၾကိဳက္ရင္ခန္႔ထားလိုက္ရံုပဲ။ သူလိုခ်င္တဲ့ လစာက သူ႔ level အရ ကုမၸဏီက သတ္မွတ္ထားတဲ့ လစာထက္ မ်ားေနတယ္ ဆိုရင္ လစာညိႈႏႈိင္း တာမ်ိဳးေတြ ဘာေတြ လုပ္ရေတာ့မယ္။ ကၽြန္မတို႔ရဲ့ သတ္မွတ္လစာက ဒီအဆင့္အတြက္ဆိုရင္ ဒီေလာက္ရွိတယ္။ အမေတာင္းထားတဲ့ လစာက နည္းနည္းေတာ့ မ်ားေနတယ္။ အဲေတာ့ ကၽြန္မတို႔ Probation အေနနဲ႔ 3 လေလာက္ ခန္႔မယ္။ ကာလေက်ာ္သြားလို႔ အမရဲ့ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္၊ လုပ္ႏိုင္မႈ စြမ္းအား အေပၚမွာ မူတည္ျပီး လစာတစ္ခု သတ္မွတ္ေပးမယ္။ ေတာင္းထာသေလာက္လည္း ျဖစ္ရင္ ျဖစ္မယ္။ ေတာင္းထား တာထက္လည္း မ်ားရင္ မ်ားမယ္.. ဒီလို ညႈိႏိႈင္းမႈ ေလးေတြ လုပ္ရတာတာေပါ့။

တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြရွိတယ္။ လံုး၀ကို အညႈိမခံဘူး။ ငါေတာ္တယ္ ငါတတ္တယ္။ ဒီေလာက္မွ ငါ့ကို မေပးႏိုင္ရင္ ႏိုးပဲ။ အဲလို ခံယူထားတဲ့ လူမ်ိဳးေတြရွိတယ္။ အဲေတာ့ ျပန္စဥ္းစားရတယ္။ ကိုယ့္က ဒီလူကို သူေတာင္းသေလာက္ လစာ အမ်ားၾကီးေပးျပီး အရဲစြန္႔ ခန္႔မွာလား။ သူက ေတာ္တယ္ တတ္တယ္သာ ေျပာေနတာ။ ဒါကို ကိုယ္က ခန္႔ၾကည့္မွ သိမွာေလ။ ဒါမွမဟုတ္ သူ႔ထက္ မေလ်ာ့တဲ့ ေနာက္တစ္ေယာက္ကို Probation ကာလေပးျပီး သူ႔ရဲ့ အစြမ္း အစအေပၚ မူတည္ျပီး လစာေပးမလား။ အဲလိုမ်ိဳးေတြကို ယွဥ္ျပီး စဥ္းစားၾကတဲ့အခါ ငါမွ ငါျဖစ္ေနတဲ့ လူမ်ိဳးေတြက ေတာ္ရက္သားနဲ႔ က်န္ခဲ့တာ မ်ိဳးေတြ ျဖစ္တတ္တယ္။ နည္းနည္းေလးေလာက္ ေစာင့္ျပီး သူလိုခ်င္တဲ့ လစာကို ေစာင့္ယူမလား။ ဒါမမဟုတ္ ေနာက္တစ္ေနရာနဲ႔ ေျပာင္းခ်ိတ္မလား ဆုိ္တာကေတာ့ သူတို႔ရဲ့ ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ေပါ့ေလ။ ကုမၸဏီေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကေတာ့ ၀န္ထမ္းခန္႔ရင္ လစာနည္းနည္းနဲ႔ ေတာ္တဲ့ သူမ်ိဳးကို လိုခ်င္တတ္ၾကတာ ခ်ည္းပါပဲ။ ျမန္မျႏိုင္ငဲမွာ ေတာ္တဲ့ သူကို ထိုက္သင့္တဲ့ လစာေပးျပီး ေခၚတဲ့ ေနရာ နည္းနည္းေတာ့ ရွားတယ္ရွင့္။ Foreign realted companies ေတြကေတာ့ ေပးပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေပးပါတယ္။ အဲေတာ့ အဲလိုေနရာ မ်ိဳးမွာ ေလွ်ာက္တဲ့ သူေတြ တန္းစီေနတတ္တာလည္း မဆန္းပါဘူး။

ေနာက္တစ္ခုက လစာေတာင္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုယ္ေလွ်ာက္တဲ့ Organization ရဲ့ အေျခအေနကိုလည္း ၾကည့္ရပါမယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ Dielthem & Co Ltd ဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို လစာေကာင္းပါတယ္။ Nivea. Doru, Glorin, Ovaltine စတဲ့ ပစၥည္းေတြကို ျဖန္႔ခ်ီေရး လုပ္တဲ့ ကုမၸဏီပါ။ အဲဒီမွာ ဆိုရင္ Marketing Executive တစ္ေယာက္ရဲ့ လစာေတာင္ 3 သိန္း ပတ္၀န္းက်င္မွာ ရွိပါတယ္။ တစ္ျခား ကုမၸဏီက Marketing Executive ေတြထက္ ထူးျပီး အလုပ္မ်ားတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ Organization က ႏိုင္ငံျခားသား အုပ္ခ်ဳပ္တယ္၊ Image ေကာင္းတယ္၊ ၀န္ထမ္းေတြကို Facility အျပည့္ေပးထားတယ္။ အဲေတာ့ အဲလိုေနရာမ်ိဳးမွာ အလုပ္ေလွ်ာက္ခ်င္တဲ့ သူေတြမ်ားတယ္။ သူက အလုပ္ေခၚရင္လည္း နီးစပ္ရာပဲ အသိေပးျပီး ေခၚတဲ့အတြက္ သူ႔ဆီမွာ အလုပ္ေခၚတာကို သိဖို႔လည္း သိပ္ေတာ့ မလြယ္လွပါဘူး။ ကိုယ့္မွာ အသိတစ္ေယာက္ေလာက္ရွိမွ ျဖစ္ႏိုင္မယ့္ အရာမ်ိဳးပါ။ အဲလို ေနရာေတြမွာ ေတာ္တဲ့သူေတြ တန္းစီေနတတ္တယ္။ တစ္ကယ့္ အရည္အခ်င္းရွိတဲ့သူေတြကို Pay ေကာင္းေကာင္းေပးျပီး ခန္႔ထားေတာ့ ကုမၸဏီရဲ့ အနာဂတ္ဟာလည္း လွေပေနေတာ့မွာေပါ့။ ၀န္ထမ္းေတြ အေနနဲ႔လည္း လုပ္ရတာ ေပ်ာ ္တယ္ေလ။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ေနရာတိုင္းမွာ အလုပ္တိုင္းမွာ Work Load, Pressure, Stress ဆိုတာ ရွိစျမဲပါ။ ၀မ္ထန္းေတြ ေျပာင္းဂ ေရႊ႔ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းက သူ႔ထက္သာတဲ့ ေနရာကို ေတြ႔လို႔ပါပဲ။ ကၽြန္မေျပာခ်င္တာ လစာပါ။ ၀မ္ထန္း တစ္ေယာက္ဟာ ကုမၸဏီ တစ္ခုမွာ ျမဲတယ္။ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ။ အေၾကာင္းရင္းက နည္းပါတယ္။ လစာေကာင္းလို႔၊ ကိုယ့္ရဲ့ Worksphere သည္ လစာမေကာင္းေသာ္လည္း ၀မ္းထန္းေတြ စုစုစည္းစည္းနဲ႔ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းလို႔ ဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြဟာ အဓိက အခ်က္ေတြပဲလို႔ ကၽြန္မထင္ပါတယ္ရွင္။

ေနာက္တစ္ခုက ကိုေစးထူး ေျပာထားတဲ့.. လာေလွ်ာက္တဲ့ ၀န္ထမ္းက ေတာ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ လစာနည္းနည္းပဲ ေတာင္းတယ္။ မျဖစ္သင့္ဘူးဆိုျပီး တိ္ုးေပးမလား။ ဟုတ္ကဲ့ ဒါမ်ိဳးက ျဖစ္ခဲပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ Resume မွာေတာ့ Experience and Qualifications ေတြ ေရးထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတစ္ကယ္ ေတာ္မေတာ္ ဆိုတာကိုေတာ့ ခိုင္းၾကည့္မွ သိႏိုင္မွာေလ။ အဲေတာ့ သူ႔ကို ကိုယ့္ရဲံ Pay Scale အတိုင္းပဲ ေပးျပီး ခန္႔တာ မ်ားပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့မွ သူ႔ရဲ့ Performance ကိုၾကည့္ျပီး လစာတိုးေပးတာဟာ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ ထံုးစံ တစ္ခုလို ျဖစ္ေနတယ္ ထင္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မ ေစာေစာက Dielthem & Co. Ltd ကို ဥပမာ ေပးျပီး ေျပာခဲ့လို႔ သူတစ္ခုထဲပဲ ေကာင္းတယ္ မထင္ပါနဲ႔ေနာ္။ ဒီလို ေကာင္းတဲ့ Organization ေတြ ျမန္မာျပည္မွာ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ ေတာ္တဲ့ အေၾကာင္းက သတင္းေမႊးတယ္၊ ေတာ္တယ္ဆိုတာကို ေနာက္ Organization ကလည္း သိေနတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္ေတာင္းတဲ့လစာကို ေပးျပီး ေခၚတတ္ၾကပါတယ္။ ဥ႔ပမာ.. ေရႊထက္က Blazon မွာ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ ရွိတယ္၊ ေတာ္တယ္ ဆိုုပါစို႔..(ဟဲဟဲ) သူ Blazon ကမ်ား အလုပ္ထြက္သြားရင္ City Mart, Sein Gay Har Supercenter စတာေတြက သူတုိ႔ဆီမွာ လုပ္ဖို႔ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ လစာကိုေပးျပီး ဦးေဆာင္ဖို႔ လာေခၚတယ္ အဲလိုမ်ိဳးေပါ့ေနာ္။ (အလုပ္ေတာ့ ထြက္ထားတယ္.. ဘယ္သူမွေတာ့ အဲလို အလုအယက္ လာမေခၚဘူး.. အဲလိုေတာ္တာ ေရႊထက္တို႔.. အဟိ)

ဒီေနရာမွာ ကၽြန္မၾကားျဖတ္ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ပိုစ့္လည္း ရွည္ေနျပီထင္တယ္။ သည္းခံဖတ္ပါေနာ္။ ကၽြန္မကေတာ့ အလုပ္တစ္ခုက ထြက္လာျပီးရင္ ကိုယ္ထြက္လာတဲ့ အလုပ္နဲ႔ ပံုစံတူ ေနရာတစ္ခုမွာ ၀င္မလုပ္ခ်င္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ Information ေတြက တစ္နည္းနည္းနဲ႔ ေပါက္ၾကားမွာ စိုးလို႔ပါ။ ဥပမာ.. Blazon ကေန အလုပ္ထြက္ျပီ. စိန္ေဂဟာမွာ အလုပ္၀င္တယ္ ဆိုပါစို႔.. Blazon မွာ တရုပ္ႏွစ္သစ္ကူးဆို ဘယ္လိုပြဲမ်ိဳးေတြ လုပ္ေနက်လဲ.. သူတို႔ကေတာ့ ေမးမွာပါပဲ... ကိုယ္ကလည္း သိေနေတာ့ ေျပာျပမိမွာပါပဲ.. အဲေတာ့ အလုပ္ထြက္လာတယ္ ဆိုေပမယ့္ ကိုယ္က အဲမွာ ရွိေနတုန္းက သူမ်ားေပးတဲ့ လစာကို ယူျပီး လုပ္လာတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သတင္းေတြကို အလဟသ ေပးမိတာမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္ခ်င္ပါဘူး။ ကိုယ္လုပ္လို႔ ကိုယ္ရတာလို႔ ဘယ္လိုပဲ ေျပာေျပာ ဒါဟာ ေစာင့္ထိန္းသင့္တဲ့ Ethic တစ္ခုလို႔ ျမင္ပါတယ္ရွင္။ ပံုစံတူ မဟုတ္ဘူး. ကိုယ္လုပ္လာတဲ့ အလုပ္နဲ႔ Nature ခ်င္းတူးတဲ့ Trading Company စတဲ့ ေနရာ တစ္ခုခုမွာဆိုရင္ေတာ့ အိုေကပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက လစာ ေကာင္းေကာင္းလိုခ်င္ရင္ ကိုယ္ေလွ်ာက္မယ့္ ကုမၸဏီက ဘယ္လိုအရည္အခ်င္းမ်ိဳးရွိရင္၊ ဘယ္လို ဘြဲ႔မ်ိဳးရွိရင္ ၾကိဳက္တတ္လဲ ဆိုတာကို သိထားရင္လည္း ေကာင္းပါတယ္။ ကၽြန္မ အလုပ္လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ Blazon တို႔၊ စက္မႈ (1) ၀န္ၾကီး ဦးေအာင္ေသာင္းရဲ့သား လုပ္တဲ့ ေအာင္ရီျဖိဳး ကုမၸဏီတို႔ ဆိုရင္ MBA ဘြဲ႔ရေတြကို သိပ္ၾကိဳက္ပါတယ္။ အဲေတာ့ အေတြ႔အၾကံဳ ရွိရွိ၊ မရွိရွိ MBA ေတြကို လစာ ေကာင္းေကာင္း ေပးျပီး ေခၚပါတယ္။ (အလုပ္ထြက္တာေတာင္ မၾကာေသးဘူး.. ေရႊထက္တို႔ ေကာင္းေကာင္းဖြေနျပီ အဟိ...) အဲေတာ့ ကိုယ္ေလွ်ာက္မယ့္ေနရာနဲ႔ ကိုယ္ရဲ့ အရည္အခ်င္း ကိုက္လား မကိုက္လား၊ သူတို႔လိုအပ္ခ်က္နဲ႔ ကိုယ့္မွာ ရွိေနတာ ကိုက္လား မကိုက္လား ဆိုတာကို အရင္သိထားရင္လည္း ေကာင္းပါတယ္ရွင္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကုမၸဏီေတြဆို အင္တာဗ်ဴး၀င္ရင္ စီဗီေတာင္ မၾကည့္ဘူး Certificate ေတြ ဘာေတြပါလဲ အရင္ျပပါ ဆိုတာမ်ိဳး လုပ္တတ္ၾကပါတယ္။ သူတို႔လိုခ်င္တာ အရည္အခ်င္းလား၊ လက္မွတ္ေတြလားေတာ့ မသိဘူးေပါ့ေနာ္။ တစ္ကယ္တမ္းၾကေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ လက္မွတ္သာရွိျပီး ပညာမရွိတဲ့သူေတြ တစ္ပံုၾကီးပါ။ အဲေတာ့ ကၽြန္မ ေျပာခ်င္ပါတယ္ ျမန္မာျပည္မွာ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းရခ်င္ရင္ တစ္ခါ တစ္ေလမွာ အရည္အခ်င္းထက္ လက္မွတ္ေတြက အေရးၾကီးတယ္ရွင့္။ :P

အိုေက.. ကၽြန္မေရးတာ နည္းနည္းေလးလဲ ရွည္သြားျပီ။ ျပည့္စံုသြားျပီလို႔လည္း ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္မ မွားေနတာေတြ ရွိခဲ့ရင္လည္း ေထာက္ျပေပးပါေနာ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္မလည္း ေက်ာင္းျပီးကတည္းက အလုပ္သာလုပ္ခဲ့တာ.. တစ္ေနရာတည္းမွာပဲ ေဇာက္ခ် လုပ္ခဲ့လို႔ပါ။ Blazon မွာ 3 ႏွစ္ တိတိလုပ္ခဲ့တာပါ။ အဲေတာ့ ကၽြန္မရဲ့ အျမင္ေတြ၊ အၾကားေတြကို ေပါင္းစပ္ျပီး ေရးရတာမို႔ မွားေနတာ လိုေနတာေတြလည္း ပါပါလိမ့္မယ္။ ခုေတာ့ အေျပာင္း အလဲေလး လုပ္ခ်င္လို႔ အလုပ္က ထြက္လိုက္ျပီး အိမ္မွာ နားေနပါတယ္။ ေနာက္ အလုပ္မရွာခင္ အားျပန္ေမြးတာေပါ့။ ေၾသာ္ျပီးေတာ့ ကုမၸဏီ ၀န္ထမ္းေတြရဲ့ လစာကို အၾကမ္းဖ်ဥ္း သိသေလာက္ေလး တစ္ခ်က္ ေရးျပမယ္ေနာ္။

Operation Manager

Basic Salary.... 300,000
Requirements..... At least 3 yrs experiences in Rlated Field, Good English, Good Knowledge of Computer, Internet and Email, Master Degree Holder (MBA, MPA, ME.. etc.. in accordance with the work)

Admin Manager/Merchandising Manager/ Front-Office Managers

Basic Salary...... 150, 000
Requirements: At least 3 yrs experiences in related fields, Good English, Good Knowledge of computer, internet and email, Degree Holer (Any Degree)

Executives/ Supervisors/ In-Charge

Basic Salary.... 70,000 to 100,000
Requirements: At least 1 yrs experiences in related fields, Good English, Good Knowledge of computer, internet and email, Degree Holer (B.Com, B.A, B.E,etc.. in accordance with the work )

Chief Accountant

Basic Salary...... 150, 000 to 200, 000
Requirements: At least 3 yrs experiences in related fields, Good English, Good Knowledge of computer, internet and email. Degree Holer (B.Com, CPA, ACCA )

Accountant

Basic Salary....... 50000 to 70000
Requirements: At least 1 yrs experiences in related fields, Good English, Good Knowledge of computer, internet and email. Degree Holer (B.Com, LCCI Level-3 )

Office Staffs

Basic Salary..... 35000 to 50000
Requirements: At least 1 yrs experiences in related fields or No Experience. Degree Holer (B.A, B.Sc etc)


ဒါကေတာ့ ကၽြန္မ သိသေလာက္ေလး မွ်ေ၀ေပးထားတာပါရွင္။ ကုမၸဏီေတြ အလိုက္ေပးၾကတဲ့ Travelling Allowance, Daily Snack Fees, Attendence Fees စတဲ့ အရာေတြ အေပၚမွာ မူတည္ျပီးေတာ့ Total Salary ေတြ နည္းတတ္ မ်ားတတ္ပါေသးတယ္ရွင္။

The History of an Uniform

၀တ္ရံုတစ္ခုကို ၀တ္လုိက္တယ္…အဲဒီ့မွာ ဘ၀ေတြ စၿပီး ေျပာင္းလဲသြားခဲ့တယ္….!

ဘယ္လို ၀တ္ရံုမ်ိဳးလဲ သူတို႔၀တ္ဆင္လုိက္တာလဲ…?? ေသေသခ်ာခ်ာေတာ့ မသိေပမယ့္ အဲ့ဒီ့၀တ္ရံုက သူတို႔ဘ၀ကို အေသအခ်ာၾကီးကို ေျပာင္းလဲေစခဲ့တာေတာ့ အမွန္ပဲ…။ အဲဒီ့၀တ္ရုံထဲမွာ မင္းသားေယာင္ ေဆာင္ထားတဲ့ ဘီလူးတစ္ေကာင္ရဲ႕ မ်က္ႏွာဖုံးပါတယ္…သိုးေရျခံဳထားတဲ့ ၀ံပုေလြ တစ္ေကာင္ပါ တယ္…ျပည္ေစာင့္နတ္ ဟန္ေဆာင္ထားတဲ့ မာရ္နတ္တစ္ေထာင္ ပါတယ္..။

အဲ့ဒီ၀တ္ရုံက လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အနာဂတ္ကို ေဇာက္ထိုးမိုးေမွ်ာ္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ႏုိင္ရံုတင္မကဘူး အဲဒီ့လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အတိတ္ကိုလည္း ေကာင္းေကာင္းၾကီးကို ဖုန္းအုပ္ျပစ္လုိက္ႏုိင္တယ္…။ဘယ္ လို၀တ္ရံုမ်ိဳးလဲ ငါ့တို႕ဘ၀ေတြရဲ႕ လွပခဲ့တဲ့ အတိတ္ေတြကို ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ အနာဂတ္ေတြနဲ႕လဲခဲ့တာ?

ဒီ၀တ္ရံုက ဘယ္ဘ၀ရဲ႕ ဆုေတာင္းေတြ ေကာင္းခဲ့လို႕လဲေတာ့မသိဘူး…။ အသံၾကား က်ိန္ဆဲခံရပါေစ၊ ရုပ္ျမင္ ေစာင့္ကန္ခံရပါေစ ဆိုတဲ့ဆုေတာင္းေတြနဲ႕ အရမ္းျပည့္တယ္…။ ေနာက္တစ္ခုရိွေသးတယ္ ဒီ၀တ္ရံုရဲ႕ ထူးျခားခ်က္က…။ ဒီ၀တ္ရံုကို ၀တ္လိုက္တဲ့သူတုိင္း အျဖဴ၊ အမဲ မခဲြျခားခံရေတာ့ဘဲ တံေတြး ခြက္ထဲ ပက္လက္ကေလး ေျမာခြင့္ရျခင္းဘဲ..။လူမေျပာနဲ႕ ေခြးေတာင္ဒီ၀တ္ရံုကို ျမင္ရင္ေဟာင္တယ္။

ဒီ၀တ္ရံုကို ၀တ္ထားရင္ အကုသိုလ္ကို အခမဲ့၀ယ္လို႕ရတယ္။ ငရဲျပည္ကို VISA မပါဘဲ အခ်ိန္မေရြး သြားလုိ႕ရတယ္(ျပန္လာလို႕ေတာ့မရဘူးေနာ္…ေမ့ေနမွာစိုးလို႕)။ လူေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြကို မိုးေတြ တ၀ုန္း၀ုန္းရြာရြာသြန္းသလို ရြာက်ေအာင္ လုပ္လို႕ ရတယ္။အသိပညာ အတတ္ပညာရဲ႕ အဖူးအပြင့္ေတြကို ေလာင္တိုက္သြင္းၿပီး ျပာခ်ခြင့္ရွိတယ္။ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ငါးပါးသီလကို တရား၀င္ ခ်ိဳးေဖာက္ခြင့္ရွိတယ္။ ေကာင္းလိုက္တဲ့ ၀တ္ရံု…! လိုခ်င္ရင္ေျပာ အပိုေတြအမ်ားၾကီးရွိေသးတယ္..။

အရင္ကေတာ့ဒီလုိ၀တ္ရံုမိ်ဳးကို လူေတြေစ်းၾကီးေပး၀ယ္ၿပီး အရမ္းတန္ဖိုးထားခဲ့ၾကဖူးတယ္ ေျပာတယ္။ ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ေလာက္ပါတယ္။ ဒီ၀တ္ရံု ေပၚေပါက္လာတဲ့ သမိုင္းကလည္း သိပ္ကိုၾကီးျမတ္ ခဲ့တာကိုး..။ အခုေတာ့လည္း ပံုျပင္တစ္ပုဒ္လိုပါဘဲ။ ဒီ၀တ္ရံုၾကီးကို ယက္လုပ္ခဲ့တဲ့ ပုဂိၢဳလ္ၾကီးသာ ျမင္ ရင္ သူမ်ားေတာင္ သတ္စရာလိုလိုက္မွာ မဟုတ္ဘူး..။ အခုဆို ဒီ၀တ္ရုံမွာ ေသြးေတြစြန္းကုန္ျပီ..။ စြန္းေနတဲ့ေသြးေတြကို ဘယ္လိုေဆးၾကမလဲ?? ၀မး္နည္းဖို႕ေကာင္းတယ္.. သမိုင္းေတြ ျခစားကုန္ၿပီ။

ယံုၾကပါဗ်ာ..။ ဒီ၀တ္ရုံက အရမ္းကို တန္ဖုိးရွိခဲ့တာပါ..။ အခုခ်ိန္မွာ လည္းတန္ဖိုးရွိေနပါေသးတယ္..။ အနာဂတ္အတြက္လည္း တန္ဖိုးမျဖတ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ မရွိမျဖစ္ အရမ္းလိုအပ္တဲ့ ၀တ္ရုံတစ္ခုပါ..။ ရွင္တို႔ ယံုမယ္ဆိုရင္ ေျပာျပပါရေစ..။ ဒီ၀တ္ရံုထဲမွာ သူရဲေကာင္းေတြရဲ႕ ၀ိဥာဥ္ေတြ ကိန္းေအာင္းေန ၾကပါေသးတယ္..။ ဒီ၀တ္ရံုဟာ သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္္ရဲ႕ အျမင့္ျမတ္ဆံုး သေကၤတပါ။ ဒီ၀တ္ရုံဟာ သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ အလွပဆံုး အိပ္မက္တစ္ခုပါ။ အနာဂတ္ရဲ႕ သူရဲေကာင္းတုိင္း ခံုမင္စြာတပ္မက္တဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုပါ..။ အသံုးျပဳတဲ့ သူေတြအေပၚမူတည္ေနလို႕သာ တန္ဖိုးေတြ က်ဆင္းေနတာပါ..။

အခုအခ်ိန္မွာ ဒီ၀တ္ရုံရဲ႕ တန္ဖိုးကို ျပန္လည္ျမွင့္တင္ဖို႕ လိုအပ္ေနပါၿပီ..။ ဒီ၀တ္ရံုအေပၚ ယံုၾကည္စိတ္ ခ်မွဳေတြ..၊အားကိုး တန္ဖုိးထားမွဳေတြ ျပန္လည္ျမင့္မားလာေအာင္ ၾကိဳးစားၾကဖို႕ အခ်ိန္ေရာက္ပါၿပီ…။ စြန္းထင္းခဲ့တဲ့ အတိတ္ဆိုး၊ အရိပ္ဆိုးေတြကို လက္ေတြ႕က်တဲ့ ၾကိဳးစားမွဳေတြ၊ လုပ္ေဆာင္မွဳေတြနဲ႕ က်ရာေနရာကေန သက္ေသျပၾကဖို႕လိုအပ္ေနပါၿပီ…။ ဒီလုိမွမဟုတ္ရင္ေတာ့ ဒီ၀တ္ရုံရဲ႕တန္ဖိုးဟာ အခုအတိုင္းပဲ ေရစုန္မွာ ဆက္ေျမာေနပါလိမ့္အုန္းမယ္..။

အမွန္တရားနဲ႕ သစာတရားကို သူေတာ္ေကာင္းေတြ ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ယူ ၾကပါလိမ့္မယ္။ ေစာင့္ေရွာက္ၾက ပါလိမ့္မယ္..။ အမွန္တရားကို ရဲရဲရင့္ရင့္လက္ခံပါ..။ ခိုေအာင္းေနတဲ့ သူရဲေကာင္းေတြရဲ႕ ၀ိဥာဥ္ေတြကို သစာေစာင့္သိပါ..။ ဒီ၀တ္ရံုကို ယက္လုပ္ခဲ့သူရဲ႕ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ ဦးတည္ခ်က္ကို အျမဲႏွလံုး သြင္းပါ..။ ဒီလိုဆိုရင္ ဒီ၀တ္ရံုရဲ႕ တန္ဖိုးနဲ႕ အေရးပါမွဳကို ျပန္လည္ၿပီး လက္ခံနားလည္ လာၾကပါလိမ့္ မယ္။ ခံယူခ်က္ရွိရွိနဲ႕ ေရွ႕ကိုဆက္ေရွာက္ပါ..။ ေနာင္တရစရာမလိုပါဘူး..။

ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဒီ၀တ္ရုံဟာ ေလာက၏ ျမင့္ျမတ္ေေသာ၊စြန္႕လႊတ္ အနစ္နာခံႏုိင္ဆံုးေသာ သူရဲေကာင္းမ်ားသာ ၀တ္ဆင္ခဲ့ၾကတဲ့၊၀တ္ဆင္ႏုိင္စြမ္း ရွိတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ ၀တ္ရံုတစ္ခု ျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ တန္ဖိုးထားသင့္ပါေၾကာင္း…….။ ။

မွတ္ခ်က္။ ။ ဒီ၀တ္ရံုအား စတင္ယက္လုပ္ခဲ့ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ေမြးေန႕အား ဒီ Post ျဖင့္ ဂုဏ္ျပဳအပ္ပါသည္။

မူရင္းပို႔စ္ကို ေရးသားသူမွာ Blackdream21 ျဖစ္ပါတယ္။

To Nay phone Latt.....!!

ဘေလာ့ဂ္ဂါေမာင္ႏွမေတြအၾကား ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးစြာ စေနာက္ၾကရင္း "ၿမိဳ႕စားႀကီးေနဘုန္းလတ္" လို႔ နာမည္တြင္ခဲ့တဲ့သူ။ မႏွစ္က ဒီလုိေန႔မွာပဲ "လြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္" ဘေလာ့ဂ္ေလးကို သူကိုယ္တိုင္ အသက္သြင္းခဲ့တယ္။ ဒီေန႔ ေတာ့ တစ္ႏွစ္တင္းတင္း ျပည့္သြားျပီေပါ့။ မွတ္မွတ္ရရ သူ ့ဘေလာ့ဂ္မွာ ပထမဆံုးတင္လိုက္တဲ့ ပို႔စ္နာမည္ကလည္း "လြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္"တဲ့။ လက္ေတြ႔ဘဝမွာ သူလြတ္က်ခဲ့တဲ့ စာေရးဆရာ၊ ဒါမွမဟုတ္ အႏုပညာသမားဆိုတဲ့ အမည္နာမေတြအတြက္ သူ ့ဘေလာ့ဂ္ဟာ သစၥာရိွတဲ့ လူယံု၊ အစြမ္းထက္တဲ့ လက္နက္၊အရိပ္ေကာင္းတဲ့ ေညာင္သစ္ပင္လို အသံုးေတာ္ခံခဲ့တယ္။ ရက္ေပါင္း ၃၆၅ရက္အတြင္းမွာ သူ ့ျမိဳ႕ေတာ္က စာေကာင္းစာသန္႔ ၁၂၂ ပုဒ္ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ျပီးၿပီ။ ဒီစာေတြေၾကာင့္ ဖတ္သူေတြအတြက္ သုတပန္းေတြလန္းလာခဲ့တယ္ ၊ ရသလမ္းေတြ ဆန္းလာခဲ့တယ္ ၊ ပညာမီးေတြ လင္းပလာခဲ့တယ္ ။သူကေတာ့ သတိထားမိခ်င္မွ ထားမိလိမ့္မယ္။

ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြ အတြက္ ပထမဆံုးဆိုတဲ့ စကားလံုးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ သူနဲ႔လြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္လည္း ရင္းနွီးကၽြမ္း၀င္ခဲ့တယ္္။ ဘေလာ့ဂ္ပို႔စ္ေတြကို ပထမဆံုး ပံုႏွိပ္မယ့္စာအုပ္အတြက္ တက္တက္ၾကြၾကြနဲ႔ သူအစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ စာအုပ္ကိစၥ ေဆြးေႏြးပြဲတိုင္းကိုု မပ်က္မကြက္ တက္ေရာက္ခဲ့သူဟာလည္း သူ တစ္ဦးတည္း ရိွခဲ့တယ္။ ေနာက္ျပီးရန္ကုန္မွာ ပထမဆံုးက်င္းပခဲ့တဲ့ Blog Day Seminar အတြက္လည္း သူပါ၀င္ခဲ့တယ္။ MRTV4 နဲ႔ အျခားေသာ မီဒီယာေတြအၾကားမွာ ဘေလာ့ဂ္ေလာကအေၾကာင္းကို သူခ်ျပရဲခဲ့တယ္။ ေဝဖန္မႈေတြကို လက္ခံခဲ့တယ္။ ေမးခြန္းေတြကိုအျပံဳးနဲ႔ ေျဖၾကားေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။

ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ဂါရပ္၀န္းမွာ ဓေလ့ထံုးတမ္းတစ္ခုရိွတာက ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုဒါမွမဟုတ္ ဘေလာ့ဂ္ဂါတစ္ေယာက္ရဲ႕ အထိမ္းအမွတ္ေန႔ေတြမွာ အထူးေရးသားတဲ့ပို႔စ္ေတြ တင္တတ္္ၾကတယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက လာႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္၊ Comment ေတြခ်ီးျမွင့္ၾကတယ္။

ဒီေန႔ သူ ့ရင္နဲ႔ တည္ထားတဲ့ ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီး တစ္ႏွစ္ျပည့္တယ္။ ခုလိုအခ်ိန္မွာ သူသာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးသားခြင့္ရမယ္ဆိုရင္သူ႕ဘေလာ့ဂ္အတြက္ အထိမ္းအမွတ္ပို႔စ္တင္မယ့္ အစီအစဥ္ရိွမယ္ဆိုတာ အေသအခ်ာပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူ … ဘယ္မွာလဲ ။ သူေရးမယ့္ ပို႔စ္မွာ Comment ေရးဖို႔ဘေလာဂါ့ရပ္၀န္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ သူ႔ရဲ႕ စာဖတ္ပရိသတ္ေတြ ေမွ်ာ္လင့္တႀကီးေစာင့္ေနၾကတယ္။ " ျမိဳ႕စားၾကီး " လို႔ စေနာက္ၾကဖို႔ ေစာင့္ေနၾကတယ္ …ဇန္နဝါရီ ၂၉ ကတည္းက ေျခာက္ေသြ႕ေနခဲ့ရတဲ့ သူ ့ျမိဳ႕ေတာ္မွာ အျပံဳးေတြနဲ႔ဖုံးလႊမ္းေနေစခ်င္တာ … ရယ္သံေတြနဲ႔ စည္ညံေနေစခ်င္တာ … ဒါေတြအတြက္အားလံုးက ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနဆဲပါ ..။ ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြကို ခ်စ္ၾကည္ေစခ်င္တဲ့ သူ႕အတြက္၊ လူငယ္ေတြကိုေကာင္းေစခ်င္တဲ့ သူ ႔အတြက္၊ တိုင္းျပည္ကို တကယ္ခ်စ္တဲ့ သူ႔အတြက္ေဘးဒုကၡဆိုတာ ျမဴတစ္မႈန္စာေတာင္ က်ေရာက္မလာေစဖို႔ ဘေလာဂါ့ရပ္၀န္းမွညီအကိုေမာင္နွမအားလံုးက ဒီအမွတ္တရ ပို႔စ္ေလးနဲ႔ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။

မေမ့ခ်င္ေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ........................

ကၽြန္ေတာ္ေတာ္ေတာ္ေမ့တတ္တာဗ်ာ့ ...... ငယ္ငယ္ကတည္းကပဲ ...... အရမ္းကိုေမံတတ္တာ ... ဘယ္ေလာက္ထိေမ့လဲဆိုရင္ ငယ္ငယ္တုန္းက အေၾကာင္းေတြကို ေကာင္းေကာင္းမမွတ္မိေတာ့ဘူး ... ဖတ္ဖူးတဲ့စာအုပ္ေတြ ..... ႐ုပ္ရွင္ကားေတြကို နာမည္သာမွတ္မိတာ ..... ဘာဇာတ္လမ္း .... ဘာေတြလဲဆိုတာ မမွတ္မိတတ္ဘူး ...... ဒါေပမယ့္ စူးစမ္းခ်င္တဲ့စိတ္ကေတာ့ ေမာင္မိုးတိမ္တစ္ေယာက္ ျပင္းျပတယ္ ...... တစ္ကယ္ ... တစ္ခါတုန္းက ေက်ာင္းေျမေအာက္ခန္းမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြခိုး၀င္တုန္းကဆိုရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြက ... ဟာ .. ဟိုေရွ႕မွာ မည္းမည္းအေပါကႀကီး .. ဘာႀကီးလဲမသိဘူးလို႔ ေျပာ႐ံုရိွေသး .... ေမာင္မိုးတိမ္က ေရွ႕ေရာက္ၿပီးသား .... ၿပီးေတာ့လက္ေလးနဲ႔ ေပါက္ကိုႏိႈက္ၾကည့္တယ္ ..... ခၽြဲက်ိက်ိနဲ႔ .... ဟင္း ... ဒါဆိုရင္ေသခ်ာၿပီ ............. အဲ့ဒါဟိုဒင္းပဲ ........................................................ ေရပိုက္အေပါက္ေျပာပါတယ္ .... ဟီး .. (ေတာ္ေသးတာေပါ့ ေရပိုက္ကယ္ေပလို႔ ...) အခန္းကေမွာင္ေနေတာ့ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းမျမင္ရဘူးေလ ..... ဟိ ... အဲ့ဒီေလာက္ထိကို စူးစမ္းတာ .... ေမ့တတ္တဲ့အေၾကာင္းေတြေရးေနတာ အေၾကာင္းရိွတယ္ ..... ခုတစ္ေလာ အင္တာနက္မသံုးျဖစ္ေတာ့ ... စကားေျပာျဖစ္ေနက် သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေ၀းရၿပီေလ ..... တစ္ခ်ိဳ႕ဆို အလုပ္ေတြဘာေတြေျပာင္းဆိုေတာ့ ျပန္ေတြ႕ဖို႔က မလြယ္ဘူးေလ ...... အြန္လိႈင္းေပၚမွာေတြ႕တဲ့၊ ခင္မင္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ အကိုေတြ၊ အမေတြ၊ ဆရာတြအမ်ားႀကီး .... သူတို႔နဲ႔ေျပာခဲ့တာေတြ၊ ေပ်ာ္ခဲ့တာေတြကိုေတာ့ မေမ့ပစ္ခ်င္ဘူး ... မေမ့ေအာင္လည္း ထိန္းသိမ္းသြားမယ္ ... ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ေရ .......

မိတ္အင္ဒီတင္

ဒီေန႔တစ္မနက္လံုး ကိုေဘာက္ဖက္တစ္ေယာက္ေပ်ာက္ခ်က္သားေကာင္းေနသည္။ အိမ္တံခါးလည္းေသာ့ခတ္ထားလို႔ ..... ဘယ္ကိုသြားလဲမသိ။ ကိုေဂ်ာက္ဂ်က္တစ္ေယာက္ အိမ္ေရွ႕ေလသာေဆာင္မွာထိုင္ရင္း တရားငိုက္ေနသည္။ အမွန္က ငိုက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ လူၾကားေကာင္းေအာင္ တရားထည့္လိုက္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ရြာဦးေက်ာင္းမွာလည္း ဒီလိုငိုက္ေနက် .. ဟီး ......
ေဂ်ာက္ဂ်က္ - "၀ါး .... အိပ္ခ်င္လိုက္တာ ...."
ပါစပ္ကသာ အိပ္ခ်င္လိုက္တာလို႔ေျပာတာ ... ႏွစ္ေရးေလာက္အိပ္ၿပီးသြားၿပီ။
ေဂ်ာက္ဂ်က္ -"ကိုေဘာက္ဖက္ ဘယ္ကိုသေ၀ထိုးေနပါလိမ့့္ .... ဟိုက္ ... ၄ နာရီေတာင္ထိုးေနၿပီဟ .... ညေနစာ ထမင္းေလးခ်က္လိုက္ဦးမယ္ ..... အင္း .. မီးကလည္း ခဏခဏလာေနေတာ့ .... မီးေမႊးရဦးမယ္ ..."
အိမ္ေနာက္ေဖးသို႔ ယိုင္တိယိုင္တိုင္ျဖင့္ ထြက္သြားေလသည္။ ခဏအၾကာ .... ကိုေဂ်ာက္ဂ်က္တို႔အိမ္မွ မီးခိုးေငြမ်ား အူ၍ထြက္ေပၚလာသည္ ... ေသခ်ာသည္က ကိုေဂ်ာက္ဂ်က္တစ္ေယာက္ ထမင္းခ်က္ဖို႔ မီးေမြးေနျခင္းျဖစ္သည္။ မီးေသြးမရိွလို႔ ...... အိမ္နံ႐ံစည္း႐ိုးမ်ားခ်ိဳး၍ မီးေမြးေနသည္လားမသိ ......
ေဂ်ာက္ဂ်က္ - "ဟင္းေနာ္ ..... ရြာမွာေနတုန္းကေပါလိုက္တဲ့ထင္းေတြ ... ခုေတာ့ မီးေသြးကို ေစ်းႀကီးေပး၀ယ္ရၿပီး ထင္းေလာက္ေတာင္ မီးကမေတာက္ပါလား ... လူေတြမ်ား ... ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ ... ပိုက္ဆံရဖို႔ဆိုရင္ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ညႇာၿပီးေရာင္းေနပါလား ... ေအးေလး ... ျဖစ္သင့္ပါတယ္ .... သူခိုးႀကီးေအာက္က သူခိုးေလးေတြပါပဲ ..."
"ဗ်ို႕ .... ကိုေဂ်ာက္ဂ်က္ .... တစ္ရပ္ကြက္လံုးကို မီူးခိုးမိႈင္းတိက္ေနတာလား ...... မြန္ထူေနတာပဲ ... လမ္းထိပ္က မီးသတ္စင္ကေတာင္ ခင္ဗ်ားအိမ္ကို တက္ၾကည့္ေနတယ္ ... ၾကည့္လုပ္ဦးကိုယ့္လူ ..."
ေဂ်ာက္ဂ်က္ - "ဟား .... ကိုေဘာက္ဖက္ပါလား ... ခင္ဗ်ား ... ဘယ္ေတြသြားေနတာတုန္း .. တစ္မနက္လံုး မေတြ႕ပါလား ...... ခု ဘယ္ကျပန္လာတာတုန္းဗ်ာ့ ...."
ေဂ်ာက္ဂ်က္ - "ေအးဗ်ာ ... မနက္တုန္းက ၿမိဳ႕ထဲသြားေနတာ .... ခင္းဗ်ားကို လွမ္းၾကည့္ေသးတယ္ .. မရိွလို႔ မေခၚေတာ့တာ ...... ပစၥည္းေလးေတြလိုလို႔ သြား၀ယ္တာ ....."
ေဘာက္ဖက္ - "ေအးဗ်ာ .. မနက္တုန္းက က်ဴပ္ေစ်းထဲသြားၿပီး မီးေသြးသြား၀ယ္ေနတာဗ်ာ့ ..... ဘာပစၥည္းေတြ ၀ယ္လာတာတုန္း ... ျပစမ္းပါဦး ..."
ေဂ်ာက္ဂ်က္ - "ဒီမွာ ...... ထမင္းေပါင္းအိုးနဲ႔ ဖန္ခြက္ေတြ၀ယ္လာတယ္ ... စက္မႈစြမ္းအား ျပည္ထြန္းကားတဲ့ဗ်ာ ... ျမန္မာႏိုင္ငံကထုတ္တာ .... စက္မႈတစ္က ထုတ္တာဗ်ာ .. ေစ်းသက္သာတယ္ ... ၀င္းသူဇာက ၀ယ္လာတာ .. ဟဲ .. ဟဲ .. "
ေဘာက္ဖက္ - "အမ္ ... ျပစမ္းပါဦး ...... ဟိုက္ .. ခင္ဗ်ားအထုပ္က ေပါ့လွခ်ည္လား .... ေျပာေတာ့ ထမင္းေပါင္းအိုးပါတယ္ဆို .. ၿပီးေတာ့ဖန္ခြက္ ... ခင္ဗ်ားအထုပ္က စကၠဴထုပ္က်ေနတာပဲ ... ေပါ့ေပါ့ေလး .."
ေဂ်ာက္ဂ်က္ - "ဖြင့္ၾကည့္ပါဦးဗ်ာ့ .... ဒါေတာင္ ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္နဲ႔ စကၠဴအိတ္က အျပင္က၀ယ္ၿပီးထည့္လာတာ ... ၀င္းသူဇာကမေပးဘူး ....."
ေဘာက္ဖက္ - "အိမ္ ... ခင္ဗ်ားဟာကလည္း ... ဒီေလာက္ပစၥည္းေတြေရာင္းေနတာေတာင္ အိတ္မေပးဘူးလား ... "
ေဂ်ာက္ဂ်က္ - "ဟုတ္တယ္ .. မေပးဘူး .. သူတို႔ အကႌ်ခ်ဳပ္၀တ္လို႔ ကုန္သြားတယ္ထင္ပါ့ .. "
ေဘာက္ဖက္ - "ေအးဗ်ာ .. က်ဴပ္လည္း ထမင္းေပါင္းအိုး၀ယ္ဦးမွပဲ ... မီးေမြးရတာမသက္သာပါဘူးဗ်ာ ..... ခင္ဗ်ား အရင္သံုးၾကည့္ပါဦး ... ေကာင္းရင္ေျပာ .. က်ဴပ္လည္း၀ယ္မယ္ဗ်ာ ... "
ေဂ်ာက္ဂ်က္ - "ဟုတ္ပါၿပီ .. က်ဴပ္အရင္စမ္းသံုးၾကည့္ပါဦးမယ္ .... သြားၿပီဗ်ို႕ .... ေပါင္းအိုးအသစ္နဲ႔ ထမင္းသြားခ်က္လိုက္ဦးမယ္ .... မီးကခဏခဏလာေနတာမလား ..."
ေဘာက္ဖက္ - "ေကာင္းပါၿပီဗ်ာ ..... ခဏေနမွ ခင္ဗ်ားဆီလာဦးမယ္ .. က်ဴပ္လည္း စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ လုပ္လိုက္ဦးမယ္ဗ်ာ ..."
ေဂ်ာက္ဂ်က္ - "သြားၿပီဗ်ို႕ ...."
ေဘာက္ဖက္တစ္ေယာက္ မီးခိုးေတြၾကား တစ္၀မ္းစာအတြက္ လံုးပမ္းေနခဲ့တယ္။ ခ်က္ျပဳတ္ၿပီးေတာ့ မီးခိုးနံ႔၊ ဟင္းနဲ႔ေတြနဲ႔ အီေနတာမို႔ ထမင္းစားခ်င္စိတ္မရိွေတာ့သလိုကိုျဖစ္သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ လူလန္းသြားေအာင္လို႔ ေရမိုးေလးခ်ိဳးလိုက္တယ္။ "အား .. ခုမွပဲလန္းဆန္းသြားေတာ့တယ္ ... ထမင္း၊ ဟင္းတစ္ခါခ်က္တာ .... တိုက္ပြဲ၀င္ရတာက်ေနတာပဲ ...... ခုေလာက္ဆို ကိုေဂ်ာက္ဂ်က္တစ္ေယာက္ ဇိမ္နဲ႔ထမင္းစားေနေရာေပါ့ .... ေကာင္းလိုက္တာ .. ငါလည္း ထမင္းေပါင္းအိုးတစ္လံုးေလာက္၀ယ္မွျဖစ္မယ္ .. ဒီပံုစံနဲ႔ဆိုရင္ မလြယ္ဘူး .... သူ႔ဆီသြားလိုက္ဦးမွ အေျခအေနေလးဘာေလးသိရေအာင္"ဆိုၿပီး ကိုေဂ်ာက္ဂ်က္အိမ္ဘက္ကို ကူးခဲ့ပါေရာ။ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ကိုေဂ်ာက္ဂ်က္တစ္ေယာက္ ေမွးေလးေထာက္ၿပီး မိႈင္ေထြေထြနဲ႔ ငုတ္တုတ္ေလးျဖစ္ေနတာေတြ႕လိုက္ေတာ့
ေဘာက္ဖက္ - "ဟိုက္ ...ဘယ္လိုျဖစ္တာတုန္း .... စားၿပီးေသာက္ၿပီးလို႔ စားပို႔ႏွင့္ေနတာလား .... "
ေဂ်ာက္ဂ်က္ - "မေျပာခ်င္ပါဘူး .. ကိုေဘာက္ဖက္ရာ .. စိတ္ညစ္လို႔ ..... "
ေဘာက္ဖက္ -"ေျပာစမ္းပါဦး ... ဘာေတြစိတ္ညစ္ေနတာတုန္း ... "
ေဂ်ာက္ဂ်က္ - "ဒီလိုဗ်ာ ..... က်ဴပ္ ၀င္းသူဇာက ၀ယ္လာတဲ့ပစၥည္းေတြေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ေနတာ ......  ၀ယ္လာတဲ့ဖန္ခြက္ေလးနဲ႔ အေမာေျပေရေလးေသာက္ရေအာင္ ေရဇလံုထဲထည့္ေဆးလိုက္တာ .. ဖန္ခြက္ကို ျပန္ရွာမရေတာ့ဘူး .... အေပ်ာက္ပဲ ......"
ေဘာက္ဖက္ - "အမ္ .... ဒီေလာက္ေတာင္ထူသလားဗ်ာ .. ဖန္ခြက္က ..."
ေဂ်ာက္ဂ်က္ - "ဟုတ့္ပါ့ .. က်န္ေသးတယ္ ...... ထမင္းေပါင္းအိုးနဲ႔ ထမင္းခ်က္တာ ....... ခုေတာ့ .. ခုေတာ့ .."
ေဘာက္ဖက္ - "ဘာျဖစ္တာတုန္း .. ေျပာပါဦး "
ေဂ်ာက္ဂ်က္ - "ထမင္းကမက်က္ဘဲ ... ေပါင္းအိုးက က်က္သြားလို႔ဗ်ာ့ ................ ဟီး ................ "
ေဘာက္ဖက္ - "ေဟး ............................................. ဗုဓ္ေဒါ ......................"
ကဲ .............. သံုးခ်င္ပေသးလား .. ျမန္မာျဖစ္ ..... ႏွိမ္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္ .. တစ္ကယ္ျဖစ္ေနတာ ....

Who the hell is spreading the bad news?

ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံမွာ သတင္းေတြ လြတ္လပ္စြာ စီးဆင္းခြင့္ မရွိဘူး။ အမွန္တရားကို သိခ်င္ရင္ ႏိုင္ငံျခား မီဒီယာေတြကို အားကိုးရတယ္။ မေန႔က ျဖစ္တဲ့ ကိစၥဟာ ကၽြန္မတို႔ေတြ အတြက္ေတာ့ တုန္လႈပ္စရာ အေၾကာင္းတစ္ခုပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုျဖစ္သြားတဲ့ အတြက္ ဘယ္သူကမွလည္း လိုက္လံေျဖရွင္းေပးလို႔ မရသလို ကၽြန္မတို႔လည္း ဘာမွေျဖရွင္းေပးႏိုင္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုေနဘုန္းလတ္ မဖမ္းခံရလား မခံရလားဆိုတာ ကၽြန္မတို႔လည္း ေသခ်ာ မသိပါဘူး။ သူ႔အိမ္ကို ရဲေတြ ၀ုိင္းထားတယ္ဆိုတာလည္း လူေတြရဲ့ ခ်ဲ႕ကား ေျပာဆိုျခင္း မွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္ လူေတြဟာ သတင္းေတြကို လက္လြတ္ စပယ္ျဖန္႔ေနရတာလည္း။ သာမန္လူေတြအတြက္ေတာ့ ဘာမွ မေျပာပေလာက္ေပမယ့္ တစ္ခုေသာ နာမည္ၾကီး မီဒီယာ တစ္ခုမွာ ဘာမွ မေရရာ မေသခ်ာေသးတဲ့ ကိုေနဘုန္းလတ္ရဲ့ သတင္းကို လံုး၀ ေသခ်ာေနသလိုမ်ိဳး ေရးထားတယ္။ အခ်ိန္နဲ႔ ေနရာကအစ မမွန္ပဲ ေသေသခ်ာခ်ာကို ေရးထားတယ္။ ထားပါေတာ့ ဒီကိစၥရဲ့ သတင္းေတြကလည္း ျပန္႔ေနတာကို။ ေနာက္ဆက္တြဲ သတင္းတက္လာတယ္။ သူ႔ရဲ့ သူငယ္ခ်င္း ဘေလာဂ့္ဂါေတြေတာင္ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ေနရတယ္တဲ့။ ဒီဘက္က အေျခအေနကို ေသခ်ာ မသိပဲ ဘာေၾကာင့္ အဲလို ရမ္းလုပ္တာလည္းေတာ့ ကၽြန္မလည္း မသိပါဘူး။ ဒီဘက္မွာ အားလံုး အိုေကပါတယ္။ ဘယ္သူကမွလည္း ထြက္ေျပးမေနသလို၊ ကၽြန္မတို႔ေတြဟာ ဘာမွလည္း မဟုတ္တာ လုပ္တဲ့သူေတြ မဟုတ္ၾကပါဘူး။ အားလံုးဟာ လြတ္လပ္စြာ blogging လုပ္ေနၾကတာပါ။ ဂ်ီေတာ့မွာလည္း 10 ေယာက္အထက္ေသာ လာေမးသူေတြကို လက္မလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းရတယ္။ စိတ္ပိန္တယ္ ဆိုတာကလြဲရင္ ဘာမွ ေျပာစရာအေၾကာင္း မရွိပါဘူး။ မေသခ်ာ မေရရာတဲ့ သတင္းေတြကို ဘယ္သူက ျဖန္႔ေနတာလဲ။ မေသခ်ာ မေရရာတဲ့ သတင္းေတြကို ဘာေၾကာင့္ေရာ တင္ေပးေနရတာလဲ။

Me and My Names!

တစ္ခါတစ္ေလ ေတာ့လည္း ဘေလာဂ့္ေရးရတာ စိတ္ပ်က္စရာ ေတာ့ေကာင္းသားရွင္။ တစ္ျခားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေရးစရာ အေၾကာင္းေလးေတြကို ရွာေဖြရတာ ေျပာပါတယ္။ ခုလည္း ဘာရယ္ ညာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ကၽြန္မကို ဘေလာဂ့္ဂါေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ပင့္ကူေလး ပင့္ကူေလး ေခၚေခၚေနေတာ့ ကၽြန္မရဲ့ တစ္ကယ့္ နာမည္ေတြရယ္၊ ကၽြန္မကို ေနာက္ေျပာင္ေခၚတဲ့ နာမည္ေတြရယ္ကို ျပန္ေတြးၾကည့္တာ ကၽြန္မလည္း နာမည္ ေတာ္ေတာ္ မ်ားသားရွင့္။ ငယ္ငယ္တုန္းကတည္းက တစ္ေယာက္ တစ္မ်ိဳး ေခၚၾကတဲ့ နမည္ကလည္း အမ်ားၾကီးပဲေလ။ အဲဒီ နာမည္ေတြမ်ား မသိခ်င္ၾကဘူးလားဟင္ (စကား ေခၚၾကည့္တာ ဟီး) တစ္ကယ္ေတာ့ မသိခ်င္ဘူးေျပာလည္း ေရးမွာပါပဲ။ ကၽြန္မ ငယ္ငယ္ကတည္းကေန ခုခ်ိန္ထိ အေခၚခံရတဲ့ နာမည္ေတြကို ျပန္ေျပာင္းေတြးၾကည့္ ရေသာ္………………

ကၽြန္မက ေမြးတုန္းက ေတာ္ေတာ္ ခ်စ္စရာ ေကာင္းတာရွင့္။ ၀၀ကစ္ကစ္ ျဖဴျဖဴ ေဖြးေဖြးေလးေပါ့။ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ပိန္ပိန္ ညိဳညိဳ ရုပ္ဆိုးဆိုးေလးေပါ့ေလ။ အေဖကေတာ့ သူ႕ရဲ့ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းကို သိပ္ခ်စ္လို႔ ဆိုျပီးေတာ့ ကၽြန္မကိုလည္း အဲဒီ အမၾကီးရဲ့ နာမည္ အတိုင္း ထက္ထက္ လို႔ နာမည္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ အသက္ကေလးလဲ နည္းနည္း ၾကီးလာေတာ့ အသက္ တစ္ႏွစ္ ႏွစ္ႏွစ္ အရြယ္ေလာက္မွာ ေတာ္ေတာ္ အက်င့္ပုတ္တယ္ ဆိုပဲ။ လူေတြ လုပ္ၾကံေျပာၾကတာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးေနာ္ တစ္ကယ္ ပုတ္ရင္လည္း ပုတ္မွာေပါ့ (ဟိ) ။ အဲေတာ့ ကၽြန္မကို နာမည္ေလးမ်ား လွလွေလး ေပးလိုက္ၾကတာ အပုတ္ေလး တဲ့ (အင့္ ဟင့္ ဟင့္ တူမ်ားကိုေနာ္).. ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မက ငယ္ငယ္တုန္းက ေတာ္ေတာ္ ခ်စ္စရာ ေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာဖူးတယ္ မဟုတ္လား။ မ်က္ႏွာ၀ိုင္း၀ိုင္းေလးနဲ႔ေပါ့။ အဲေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက ေခၚၾကတယ္ အ၀ိုင္း တဲ့။ ကၽြန္မ အေဖက ေက်ာင္းဆရာေလ။ အေဖတို႔ေက်ာင္းက ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမၾကီးဆို ကၽြန္မကို ေခၚတာမ်ား လျပည့္၀န္း တဲ့။ ခုခ်ိန္ထိ ေခၚတုန္းေနာ္။ ေၾသာ္ ခ်စ္စရာ ေကာင္းတာ မယံုၾကဘူးေပါ့ေလ။ မယံုရင္ *ဒီမွာၾကည့္လိုက္*။ ၀ိုင္း၀ိုင္း ၀န္း၀န္းေလးကို ေတြ႔သြားရေစ့မယ္။

ေနာက္ အေဖက ရြာတစ္ရြာမွာ အလယ္တန္းျပ ဆရာအေနနဲ႔ တာ၀န္ က်တုန္းကေတာ့ အဲဒီ ရြာက လူေတြက ေခၚၾကတာက မေလး တဲ့။ ခုခ်ိန္ထိ ေခၚတာေနာ္။ သူတို႔ေတြက ခ်စ္စရာ ေကာင္မေလးေတြကို မေလးလို႔ ေခၚေလ့ရွိတယ္တဲ့။ ေနာက္ ကၽြန္မလည္း အသက္ၾကီးလာ၊ 10 တန္းေအာင္ျပီး တကၠသိုလ္ တက္ေတာ့ တစ္ရက္လည္း က်ေရာ ေကာင္ေလး တစ္အုပ္ အေနာက္ကေန လိုက္ျပီး နာမည္ေမးတာ။ အျမင္ ကပ္ကပ္နဲ႔ ေျပာထည့္လိုက္တာ စႏိုး လို႔။ ေခၚလိုက္ၾကေသးတယ္ တစ္လေလာက္။ အဲနာမည္ကိုေလ။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မက ေမြးရာပါ ပဲမ်ားတယ္ရွင့္။ ပဲမ်ားျပီး ေမြးလာတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ေျပာရရင္ ကၽြန္မ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့ ပံုစံေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက ပဲမ်ားတယ္ ထင္ၾကတာေလ။ Model ေတြ catwalk ေလွ်ာက္သလိုပဲ (ေနာက္တာ မဟုတ္ဘူး၊ မယံုရင္ လိုက္ေမးၾကည့္ပါလား။ လိမ္ဖယ္ဖယ္ေလး ေလွ်ာက္တာ) အဲေတာ့ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္း တစ္ခ်ိဳ႔ ေခၚၾကတာက ေရႊပဲ တဲ့။ ကၽြန္မကလည္း ေခၚတိုင္း အေခၚခံတဲ့သူ။ ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္မဆိုးဘူး။ ဘယ္လိုေခၚေခၚ ေအးေဆး။ ေစ်းထဲမွာ ေရႊပဲသီးေတြ ေအာ္ေရာင္းတာေတာင္မွ ကၽြန္မ တစ္ခါ ကိုယ့္ကို ေခၚတယ္ထင္ျပီး လိုက္ေမးဖူးေသးတယ္။

ေနာက္ Blazon မွာ အလုပ္၀င္ေတာ့ အဲဒီကလူေတြ ေခၚၾကတာက ေရႊထက္။ အခု လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ေခၚတဲ့ နာမည္ေလးေပါ့။ ကၽြန္မလည္း ၾကိဳက္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ နာမည္ဘယ္သူလဲ ေမးရင္ ေရႊထက္ပဲ ေျပာျဖစ္တာ မ်ားပါတယ္။ Planet မွာ ဖိုရမ္ ၀င္ေရးေတာ့ နာမည္က ေလာ္ရာ (Laura)။ ပလန္းနက္က သူငယ္ခ်င္းေတြဆို အျပင္မွာေတြ႔လည္း ေလာ္ရာပဲ။ ေနာက္ ျမန္မာတီးေရွာပ့္ ေပၚလာေတာ့ နာမည္ေျပာင္းေရးတယ္ PinkGold။ ေသခ်င္တဲ့က်ား ေတာေျပာင္းဆိုတာ မွန္တယ္။ ဆိုင္မဆိုင္ေတာ့ မသိဘူး။ အဲမွာတင္ နာမည္က ေတာ္ေတာ္ ေပါသြားတာ။ ကေဒါင္းညင္သာက စေခၚတယ္။ ပန္းေရႊတဲ့။ ေနာက္ေတာ့ ကိုတက္ဆလာတို႔၊ စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္တို႔၊ ကိုထိုက္ တို႔ ေခၚၾကျပန္တယ္ ေရႊပန္း တဲ့ (ဆိုးတယ္ေနာ)။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက လာၾကေသးတယ္ ပန္းေရာင္ေရႊတဲ့။ အဲ ဘေလာဂ့္လည္း ေရးေရာ PinkGold ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ပါပဲ။ တစ္ရက္ စီမီနာ ကိစၥ အစည္းအေ၀းေလး တက္ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုညီလင္းဆက္ကေန စေခၚလိုက္တာ ပင့္ကူတဲ့။ လူအျဖစ္ကေန တိရစၧာန္ဘ၀ကို လံုးလံုးေရာက္ေတာ့တာပဲ။ ခုခ်ိန္ထိလည္း ဘေလာဂ့္ဂါ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက ပင့္ဂိုလ္းေတာင္ မေခၚၾကေတာ့ဘူး။ ပင့္ကူေလး၊ မမပင့္ကူ စသျဖင့္ ေခၚၾကတာေပါ့ေနာ္။

ကၽြန္မက နာမည္သာ ေပါတာ မဟုတ္ဘူး။ ကာရံကလည္း ရွိေသးတယ္
အေဖာ္မပါတဲ့ ေလာ္ရာ
အေတာ္ရိုးတဲ့ မယ္ပင့္ဂိုလ္း
အေနခက္တဲ့ ေဒၚေရႊထက္

အဲလို အဲလို ကၽြန္မမွာ လူက မခ်မ္းသာ ေပမယ့္၊ နာမည္ကေတာ့ ေပါမ်ား ခ်မ္းသာေၾကာင္း ပိုစ့္တင္ျပီး ၾကြားလိုက္ရ ေၾကာင္းပါရွင္။ ေၾသာ္ ကၽြန္မရဲ့ နာမည္အရင္းေကာ သိၾကလား။ မသိရင္ ေျပာျပမယ္ တင္ျမတ္ထက္ တဲ့။ အေဖေပးတဲ့နာမည္။

The Benefits of an Online Relationship!

ကၽြန္မ ဘေလာဂ့္ေလာကႏွင့္ အြန္လိုင္းအခ်စ္အေၾကာင္းကို ေရးဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္.. ဘာေၾကာင့္လဲ မသိဘူး အဲဒါေရးမယ္လို႔ ေျပာတိုင္းကို ေထာက္ခံတဲ့သူကနည္းနည္း တားတဲ့ သူကမ်ားေနတာေၾကာင့္ မေရးေတာ့ ပါဘူးေလ ဆိုျပီး မေရးပဲ ေနခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မ အေကာင္းဘက္ကေန ေတြးျပီးေရးဖို႔ စိတ္ကူးတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မကလည္း ကၽြန္မရွင့္။ စိတ္ထဲမွာ တစ္ခုခုကို လုပ္ခ်င္ ေနျပီဆိုရင္ မလုပ္ရရင္ ဘယ္လိုၾကီးမွန္းကို မသိ။ လူေတြကိုသာ ဖြင့္မေျပာတာ စိတ္ထဲမွာေတာ့ တစ္ႏံု႔ႏံု႔နဲ႔ေပါ့။ တစ္ကယ္ေတာ့ Online Relationship အေၾကာင္းကို ကၽြန္မ အေကာင္းဘက္ကေန ေတြးျပီးေရးမွာပါ။ အင္တာနက္ ဆိုတာၾကီး ေခတ္စားလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ အြန္လိုင္းဆိုတာလည္း လူေတြရဲ့ ဘ၀ တစ္စိတ္ တစ္ေဒသ ျဖစ္လာတယ္ဆိုတာ အားလံုးလည္း လက္ခံျပီးသားပါ။ ဒီေတာ့ အြန္လိုင္းမွာ သံေယာဇဥ္ဖြဲ႔ၾကတာ မဆန္းပါဘူး။ ျဖစ္လည္း ျဖစ္သင့္တဲ့ အရာတစ္ခုပါ။ အားအား ယားယားေတာ့ ေလွ်ာက္မက်ဴၾကနဲ႔ေပါ့ရွင္။ အြန္လိုင္းကို မွန္မွန္ ကန္ကန္ သံုးတဲ့သူတိုင္းဟာလည္း အလဟသ မဟုတ္တစ္ရုတ္ေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ ေနၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲေတာ့ ကၽြန္မ ေျပာခ်င္တယ္ အြန္လိုင္း relationship က ဘာေတြ ေကာင္းလဲေပါ့ေလ။ ကၽြန္မလည္း တစ္အားၾကီး ေလ့လာ ထားတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဟိုရွာ ဒီေဖြနဲ႔ သူမ်ားေတြ ေျပာစကားကို လိုက္မွတ္သားရင္း ရလာတဲ့ အခ်က္ကေလးေတြပါ။ ကၽြန္မေျပာတာေတြ မွားရင္လည္းမွားမယ္၊ မွန္ရင္လည္း မွန္မယ္.. Anyway ပါ.. ေရးခ်င္တာေတာ့ေရးမွာပဲ..(ကြိကြိ… Amazon ေဒသက လာတာ မဟုတ္ပါ။ ဘာညာ့ဆီက ကူးတာ)

ေၾသာ္ ကၽြန္မေျပာမွာက အြန္လိုင္း ခ်စ္သူအေၾကာင္းပဲ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ အရမ္းကို ခင္သြားၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြအေၾကင္းလည္း ပါပါတယ္တဲ့ရွင္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္မတ႔ို ကိုယ္တိုင္ေတာင္ အြန္လိုင္းမွာ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းေတြ ကိုယ္စီရွိၾကျပီး သူတို႔ေတြမ်ား အြန္လိုင္းတက္မလာခဲ့ရင္ ေနမထိ ထိုင္မသာ ျဖစ္ျပီး လြမ္းလြမ္း ေဆြးေဆြးေလး ခံစားတတ္ၾကေသးတယ္ မလား။ အိုေက ေပရွည္တာနားျပီး ေျပာခ်င္တာ ေျပာေတာ့မယ္။ ကၽြန္မေျပာမွာက သူမ်ားစကားေတြကို လိုက္စုေဆာင္းထားတဲ့ အခ်က္ကေလး နည္းနည္းထဲပါ။

1. "အြန္လိုင္းမွာ ခ်စ္ၾကတာေတြရဲ့ အေကာင္းဆံုးအခ်က္ကေတာ့ လူႏွစ္ေယာက္ဟာ လူခ်င္း မေတြ႔ပဲေတာင္ သူတို႔ေတြရဲ့ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ သံေယာဇဥ္ ေႏွာင္ဖြဲ႔မိၾကျပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ စိတ္ခ်င္းဆက္သြယ္ ခ်စ္မိသြားတာပဲလို႔ ကၽြန္မယံုၾကည္ပါတယ္။ သူတို႔ေတြဟာ တစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို တစ္ေယာက္ နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္း သိျမင္နားလည္လာတယ္။ ဒီလို နားလည္လာျခင္းဟာ ခ်စ္ျခင္းရဲ့ အဓိကက်တဲ့ အရာပဲ မဟုတ္လားရွင္" -Mary Sammons
2. "ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါ. ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ လူခ်င္းေတြ႔ၾကတာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ" -Sandy
3. "ႏွစ္ေယာက္သားသာ တစ္ေယာက္တစ္ေနရာစီမွာ ေနေနၾကတယ္။ ေ၀းတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ နီးတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။ အဲေတာ့ တစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ကို လႊမ္းမိုးတာမ်ိဳး မရွိေတာ့ဘူး။ အျပင္ေလာကေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ စိတ္ပ်က္စရာ မ်ိဳးေတြလည္း မၾကံဳရေတာ့ဘူး" -Charlene
4. " ကၽြန္ေတာ္တို႔ စကားေျပာရင္းနဲ႔ပဲ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း တစ္ေယာက္ အမ်ားၾကီး သိလာၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မသိတဲ့ လွ်ိဳထားတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြလည္း ရွိအံုးမွာပါပဲ။ အဲဒါေတြကေတာ့ ေနာက္ပိုင္း ဆက္ဆံေရးမွာ နည္းနည္းေတာ့ စိတ္ရႈပ္စရာေလးေတြ ျဖစ္လာႏိုင္တာေပါ့" -SAK
5. "အြန္လိုင္းမွာ ခ်စ္ၾကတာက ပိုပြင့္ပြင့္ လင္းလင္းရွိတယ္၊ ပိုျပီးေတာ့ ရိုးရိုးသားသား ေျပာလို႔ရတယ္။ ကိုယ့္အေၾကာင္းကို အားမနာတမ္း ပြင့္လင္းစြာ ေျပာႏိုင္တယ္" -Allison
6. " ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို တစ္ေယာက္ ေလ့လာႏိုင္တယ္ဗ်ာ။ လူခ်င္းေတြ႔လို႔ မေျပာျဖစ္တဲ့ ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြကိုေတာင္ အြန္လိုင္းမွာ ရင္ဖြင့္လုိ႔ သိပ္ေကာင္းတယ္" -Rachel
7. "အြန္လိုင္း ဆက္ဆံေရးမွာ ကၽြန္မ ေတြ႔ရတဲ့ အဓိက အားသာခ်က္ကေတာ့ communication skill တိုးတက္လာတာပဲရွင့္။ ကိုယ့္ရဲ့ ခံစားခ်က္ကို စကားလံုးေတြနဲ႔ ဘယ္လို ေဖာ္ျပရမလဲ ဆိုတာ ေကာင္းေကာင္း သိလာတယ္။ အျပင္မွာ ခ်ိန္းေတြ႔စရာလည္း မလိုတဲ့အတြက္ သူ႔အတြက္ အထူးေရြးခ်ယ္ျပီး အ၀တ္ေတြ ၀တ္ရတာမ်ိဳးတို႔၊ သူၾကိဳက္တဲ့ ရုပ္ရွင္ကို ေရြးၾကည့္ရတာမ်ိဳးေတာ့ စတာေတြနဲ႔ နပန္းလံုးစရာ မလိုေတာ့ဘူးေပါ့" -Melissa Vladar
8. "ကၽြန္မတို႔ ခ်ိန္းေတြ႔တဲ့ အခါလည္း sex နဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ pressure ေတြ၊ လက္ပြန္းတတီး ရင္ႏွီးေထြးေပြ႔ မႈေတြ စတာေတြကို ေၾကာက္စရာမလိုဘူးေလ။ အြန္လိုင္းမွာ အဲလိုကိစၥ အရႈပ္အေထြးေတြ ဘာမွ မရွိပါ ဘူး။ " -Adena
9. " အြန္လိုင္းမွာ ခ်စ္ၾကတာရဲ့ ေကာင္းတဲ့ အခ်က္ တစ္ခ်က္က ကၽြန္မတို႔ရဲ့ ရုပ္ရည္ရူပကာ ပေယာဂေၾကာင့္ မဟုတ္ပဲ ဒီလူကို ခ်စ္တာ၊ ဒီလူရဲ့ စိတ္ဓတ္ကို ခ်စ္တာ အဲဒါပါပဲရွင္" -S. Mazingo
10. "တစ္ကယ္လို႔ အေၾကာင္းမတိုက္ဆိုင္လို႔ လမ္းခြဲၾကမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ နာက်င္မႈေတြ (ဥပမာ..ပါးရိုက္တာ ဘာညာ) မ်ိဳးေတြ မျဖစ္ေစပဲ စကားလံုး သက္သက္နဲ႔ ရပ္စဲလို႔ရတယ္ေလ။" -Yewande Fasoranti
11. "အြန္လိုင္း ဆက္ဆံေရးမွာ အားသာခ်က္တစ္ခု ရွိတာက လူတစ္ဘယ္လို ရုပ္ရည္ရူပကာ ရွိတယ္ဆိုတာေတြကို ထည့္တြက္စရာမလိုပဲ အဲဒီလူရဲ့ စိတ္ႏွလံုးနဲ႔ စရိုက္ကို ေလ့လာႏိုင္ဖို႔ အခြင့္အေရးေတြ ရွိလာတာပဲေပါ့။ စိတ္လွတဲ့ သူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ရတာဟာ ခ်စ္ျခင္းေတြထဲမွာ အလွပဆံုး ခ်စ္ျခင္းတရားပဲ မဟုတ္လား" -Debra Williams
12. "သူတို႔ေတြ ကိုယ့္အိမ္နားမွာ ေနတာထက္ကို သူတို႔အေၾကာင္း ေလ့လာရတာ ပိုလြယ္တယ္ဗ်။ သူတို႔ေတြရဲ့ ကိစၥအ၀၀ေတြ၊ စိတ္၀င္စားတဲ့ အရာေတြ ေျပာဖို႔ အခြင့္အေရးေတြ အမ်ားၾကီးရတယ္ဗ်" –Manny
13. "Online relationship မွာ ကၽြန္မတို႔ေတြဟာ နားေထာင္မႈ စြမ္းရည္နဲ႔ စကားေျပာစြမ္းရည္ေတြ တိုးတက္လာ တယ္ေလ" -Sandy

14. "သံေယာဇဥ္ေတြ တျဖည္းျဖည္းတိ္ုးလာတာ။ အြန္လိုင္းမွာ ဆိုရင္ လက္ေတြ႔ျပႆနာေတြနဲ႔လည္္း ကင္းေဝးေနတယ္ အဆင့္အတန္းေတြ ဘာေတြလည္းမရွိဘူး ေျပာရတာလည္း မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္မဟုတ္ေတာ့ ပိုျပီး သက္ေတာင့္သက္သာ ရွိတယ္ ကိုယ္နဲ ့မကိုက္ရင္လည္း ေရွာင္တိမ္းရလြယ္တယ္ေလ"- Kaung Kin Ko

ဒါေတြကေတာ့ အြန္လိုင္း ဆက္ဆံေရးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာျပၾကတဲ့ အခ်က္ကေလးေတြေပါ့။ ကၽြန္မေရးတာဟာ Benefits ေတြကိုပဲ ေရးတာ ျဖစ္လို႔ အြန္လို္င္းမွာ မေကာင္းတဲ့ အခ်က္ေတြကို ထည့္မေရးထားပါဘူး။ မေကာင္းေၾကာင္းသာ ေျပာရရင္ေတာ့ A-4 နဲ႔ 15 မ်က္ႏွာေလာက္ ရွိလိမ့္မယ္။ ဖတ္ၾကမလား ေရးေပးမယ္ေလ..အဟိ။ ျပီးေတာ့ အားအား ယားယား အခ်ိန္ေပါတိုင္း မိန္းကေလးေတြကို လိုက္က်ဴ၊ ေယာက်ၤားေလးေတြကို လိုက္အီစီကလီ ရိုက္ေနတဲ့ မိန္ကေလးမ်ိဳး ေတြအတြက္ မဟုတ္ပဲ အမွန္တစ္ကယ္ ခ်စ္ၾက ခင္ၾကတဲ့ သူေတြအတြက္သာ ရည္ရြယ္ေၾကာင္းပါရွင္။

24th Birthday

အခ်ိန္ေတြ အခ်ိန္ေတြ.. ဘယ္လို ဘယ္လို အကုန္ျမန္ေနမွန္းကို မသိဘူး.. 23 ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႔ဟာ မေန႔တစ္ေန႔ကလိုပဲ စိတ္ထဲမွာ ပူေႏြး မွတ္မိေနေသးတယ္.. ေဟာ 2008 ဆိုတဲ့ ႏွစ္သစ္ၾကီးကိုလည္း ေရာက္လာေရာ ကၽြန္မလည္း အသက္တစ္ႏွစ္ၾကီး လာျပန္သလို 24 ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔ကို ေရာက္လာျပန္ျပီ ေပါ့ေလ။ ဟုတ္တယ္ ဒီေန႔ ဇန္န၀ါရီလ 19 ရက္မွာ ကၽြန္မ အသက္ 24 ႏွစ္ျပည့္ျပီ။ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ သက္တမ္းဟာ 75 ႏွစ္ဆိုရင္ ကၽြန္မဟာ လူ႔သက္တမ္းရဲ့ သံုးပံု တစ္ပံု နီးနွီးကို ျဖတ္သန္းျပီးျပီ။ ဘုရားေရ.. ကၽြန္မေလ ကၽြန္မ ဘာမွလည္း မျဖစ္ေသးပါလား။ 24 ႏွစ္လံုးလံုး ကၽြန္မ ဘာေတြ လုပ္ေနခဲ့သလဲ၊ 24 ႏွစ္အတြင္းမွာ ကၽြန္မ ဘာေတြ ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ ရွိခဲ့လဲ၊ 24 အတြင္းမွာ ကၽြန္မရဲ့ အမွတ္ရစရာေလးေတြက ဘာေတြျဖစ္မလဲ။ ေရ့ွဆက္ျပီးေတာ့ေကာ ကၽြန္မ ေလာကကို ဘယ္လို ေလွ်ာက္လွမ္းမလဲ။ ဟုတ္တယ္ ဒါေတြဟာ မေတြးခ်င္ ေပမယ့္ ေတြးရမယ့္ အရာေတြ။ အတိတ္ဆိုတာ ေမ့ခ်င္ေပမယ့္ မွတ္မိေနတဲ့ အရာေတြ။ ကၽြန္မ ဘာေတြ လုပ္ျပီးျပီလဲ တစ္ခ်က္ေလာက္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ Self Evaluation လုပ္ၾကည့္ခ်င္တယ္။ Ok.. တစ္ခုခ်င္းစီ လုပ္ၾကည့္လိုက္မယ္…။

ပညာေရး။ ။ B.Com ဆုိတဲ့ စီးပြားေရးဘြဲ႔ (ရသာရတာ ဘာမွမတတ္.. အလုပ္၀င္မွ ျပန္ေလ့လာယူရတယ္) တစ္လံုး ရထားတာကလြဲရင္ ကၽြန္မဟာ ဘာေကာင္မွ မဟုတ္ပါဘူး။ သင္တန္းေတြ တက္ဖို႔ေတာ့ အျမဲ Plan ေတြခ်ဖူးတယ္..ဘယ္ တကၠသိုလ္က ဘာ ဒီပလိုမာကို လွမ္းေျဖမယ္ ေပါ့ေလ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ပင့္ဂိုလ္းဆိုတဲ့ ကၽြန္မရဲ့ စကားသံေတြဟာ သၾကၤန္အေျမာက္လိုပါပဲတဲ့ရွင္။ တက္ခ်င္ပါတယ္။ သူတို႔ေတြက ေၾကးၾကီးတာကိုလို႔။ ေနအံုး ေဒၚလာရွာလိုက္ အံုးမယ္။ တစ္လကို ေဒၚလာ 500 ေလာက္ရွာႏုိင္တဲ့ အခ်ိန္မွာ တက္ခ်င္တာ အကုန္တက္မယ္ကြ။ ခုေတာ့ MBA ဆိုတဲ့ ဘာဆုိလည္း မသိပါဘူး ဘိဇီးနက္ကို စီမံတာဆိုလား ဘာဆိုလားကို တက္ဖုိ႔ၾကိဳးစား ေနတယ္။ လုပ္ျဖစ္ မလုပ္ျဖစ္ကိုေတာ့ 25 ႏွစ္က်ရင္ ျပန္ေျပာမယ္ေနာ္။

အလုပ္အကိုင္ႏွင့္ စီးပြားေရး။ ။ အင္း တပ္ထားတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေလးကေတာ့ နည္းနည္း ၾကီးက်ယ္သလို လွလည္း လွတယ္ရွင့္။ ကၽြန္မကို အထင္ေတြ မၾကီးၾကနဲ႔အံုးေနာ္။ ကၽြန္မ ဘာစီးပြားေရးမွ မလုပ္ပါဘူး။ Company တစ္ခုမွာ မျဖစ္စေလာက္ လစာေလးနဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ သာမန္မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ပါ။ 23 နဲ႔ 24 ၾကားမွာ Brand Executive ဆိုတဲ့ ရာထူးတစ္ခုကို ရခဲ့တာက လြဲရင္ စုမိ ေဆာင္းမိတာ မွန္သမွ်ဟာ ဗိုက္ထဲမွာ ပါပဲရွင္။ စားလိုက္ ေသာက္လိုက္ ေပ်ာ္ပါးလိုက္နဲ႔ ဘာဆို ဘာမွ အျဖစ္မရွိတဲ့ ပင့္ဂိုလ္္းပါ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ လုပ္ငန္း အေတြ႔အၾကံဳေတြ အမ်ားၾကီးရခဲ့တယ္။ ပညာေတြ အမ်ားၾကီး ေလ့လာခဲ့ရတယ္။ စဥ္းစား ေတြးေခၚပံုေတြနဲ႔ နပန္လံုးခဲ့ဖူးတယ္။ အလုပ္ေတြအမ်ားၾကီး ျပီးေျမာက္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ေတာ္ပါေသးရဲ့ရွင္…. ဒါေလးေတြ ငါတတ္ခဲ့ပါလား.. ဆိုတာေလးနဲ႔ ေျဖေတြးစရာေလးေတြ ရွိေနပါေသးတယ္ေနာ္။

လူမႈဆက္ဆံေရး။ ။ ကၽြန္မဟာ အရင္တုန္းက ေတာ္ေတာ္ေလးကို လူေၾကာက္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ပါ။ လူေတာ မတိုးရဲဘူး။ လူေတြရဲ့မ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ျပီး စကားမေျပာရဲဘူး။ ရည္းစား စကားလိုက္ေျပာတာ ခံရရင္ေတာင္ ထြက္ေျပးတတ္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီႏွစ္ေတြ အတြင္းမွာ ကၽြန္မ လူမႈဆက္ဆံေရးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး အရမ္းကို တိုးတက္လာခဲ့တယ္။ စကားေတြကို လွလွေလး ေျပာတတ္လာသလို မရင္းႏွီး မသိေသးတဲ့ လူေတြနဲ႔လည္း ေပါင္းသင္းဖို႔ ရဲလာခဲ့ပါတယ္။ Blog ေလာကကို ၀င္မိတာေၾကာင့္ သိပ္ခ်စ္စရာ ခင္စရာ ေကာင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း ရရွိခဲ့ျပီး team work ဆိုတဲ့ စကားလံုးရဲ့ အဖိုးတန္ အသံုး၀င္ပံုေတြကို လက္ေတြ႔က်က် သိခဲ့ရတယ္။ တစ္ကယ္ပါ ကၽြန္မဟာ မခ်စ္တတ္ မခင္တတ္တဲ့သူလို႔ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ မွတ္ယူခဲ့ေပမယ့္ ဒီႏွစ္ေတြမွာ ကၽြန္မသိပ္ခ်စ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ ကၽြန္မ အရမ္း၀မ္းသာပါတယ္။ ဘုရားေပးတဲ့ ဆုအေနနဲ႔ မွတ္ယူပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္မ လူေတြရဲ့ စိတ္ေနသေဘာထားေတြကို အရင္ကထက္ပို ျပီသိခဲ့ရတယ္။ ေရ့ွကြယ္တစ္မ်ိဳး ေနာက္ကြယ္တစ္မ်ိဳး လုပ္တတ္တဲ့သူေတြ၊ လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ အတို႔အေထာင္ လုပ္တတ္တဲ့ သူေတြ၊ သူမ်ား ပ်က္စီးရာ ပ်က္စီးေၾကာင္း ေသခ်ာေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာျပီး အမွားေတြ႔တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းကို ေကာက္ကာ ငင္ကာ တိုင္ေတာတတ္တဲ့ သူေတြ။ လူေတြ လူေတြ ေကာင္းတဲ့သူေတြ၊ မေကာင္းတဲ့သူေတြ။ ဒီႏွစ္ထဲမွာမွ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ၾကံဳခဲ့ရတာပါ။ ကၽြန္မ လူေတြကို ပိုသတိထား တတ္ခဲ့တယ္။ လူတိုင္းဟာ မယံုရဘူးဆိုတာ လက္ေတြ႔က်က် နဖူးေတြ႔၊ ဒူးေတြ႔ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ အားလံုးဟာ ကၽြန္မတြက္ အေကာင္းလို႔ပဲ မွတ္ယူပါတယ္ရွင္။

အခ်စ္ေရး။ ။ မေျပာဘူး။ အေသသတ္။ စကား လာမအစ္နဲ႔။ လည္ပင္းလာမညွစ္နဲ႔။ ေျပာဘူးဆို ေျပာဘူးပဲ။ (သိပ္လည္း အထင္မၾကီးၾကပါနဲ႔.. ေျပာစရာ မရွိလို႔ပါ.. ဟီး)

အျခားအရာမ်ား။ ။ ဒါေတြဟာလည္း ကၽြန္မအတြက္ အေရးၾကီးတဲ့ အရာေတြပါ။ 88 တုန္းက.. ပိစိေကြးေလးတုန္းက ခပ္ေရးေရးသာ သိခဲ့ ျမင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာၾကီးကို စက္တင္ဘာမွာ ကၽြန္မ မ်က္၀ါးထင္ထင္ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ သတ္တာေတြ၊ ျဖတ္တာေတြ ပစ္တာ ခတ္တာေတြ၊ ရုိက္ႏွက္တာေတြ အားလံုးဟာ မျမင္ခ်င္မွ အဆံုးပဲ။ အိပ္မက္ထဲထိေတာင္ လိုက္လိုက္ ႏွိပ္စက္ေနခဲ့တယ္။ စက္တင္ဘာမွာပဲ Blog Seminar ၾကီးကို Blogger ေတြနဲ႔ေပါင္းျပီး စည္းစည္းလံုးလံုးနဲ႔ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ လုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္မအတြက္ အေပ်ာ္ဆံုးနဲ႔ ေမ့မရႏိုင္တဲ့ အျဖစ္ အပ်က္ေတြပဲေပါ့။ က်န္ပါေသးတယ္။ ေျပာစရာေတြ က်န္ပါေသးတယ္။ မေျပာေတာ့ပါဘူး..

ဒီေန႔ ကၽြန္မ ဘေလာဂ့္ေလးကို လာလည္သူတိုင္းကို ခါတိုင္းထက္ပိုျပီး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကၽြန္မ ေမြးေန႔ေလးမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ရႊင္ရႊင္နဲ႔ e-food ေတြကို သံုးေဆာင္ သြားၾကပါေနာ္။ အားလံုး အဆင္ေျပပါေစ။ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ။

ေကာ္ဖီေတြလည္း ေသာက္ၾကပါ အံုးးးးး







ဒါကေတာ့ လက္ခံရရွိတဲ့ လက္ေဆာင္ေလးေတြပါ။ ေမြးေန႔ မတိုင္ခင္ ကတည္းကၾကိဳေပးထား ၾကတာေပါ့

ဘန္ေကာက္က ခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း ပို႔လိုက္တဲ့ wallet



Demo ေပးတဲ့ အရုပ္ကေလး



မဂ်စ္ ေပးတဲ့ ဖိနပ္ေလး



Pinkgold ကို ပန္းေရာင္ေလးေတြပဲ ေပးၾကတာ ထူးျခား မေနဘူးလား။ အားလံုးကို ေက်းဇူး အရမ္းတင္ပါတယ္ရွင္။

ရင္တြင္း ကဗ်ာ

100th Post of My Blog

ကၽြန္မရဲ့ ဘေလာဂ့္ေလး (www.cuttiepinkgold.info) ကို 2007 ခုႏွစ္ August လရဲ့ ေန႔တစ္ေန႔မွာ စတင္ေရး သားခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္ေန႔ရယ္ လို႔ေတာ့ ကၽြန္မေသခ်ာ မွတ္မထားမိပါဘူး။ ပို႔စ္စတင္တဲ့ရက္ကို ျပန္လိုက္ရင္ ရေပမယ့္လို႔ ေကာ္နက္ရွင္ အခက္အခဲေၾကာင့္ ကၽြန္မလည္း ျပန္ရွာ မေနခ်င္ေတာ့ဘူးရွင့္။ ထားပါေတာ့ေလ။ ဟုတ္ကဲ့ အဲဒီအခ်ိန္ေလးက ေနျပီး ကၽြန္မဘေလာဂ့္ေရး ျဖစ္ခဲ့တာ ခုဆုိရင္ 6 လနီးပါးေေတာင္ သက္တမ္းၾကာရွည္ေနျပီး ဒီပိုစ့္ေလးဟာ ကၽြန္မရဲ့ ပိုစ့္ 100 ေျမာက္ေရးသား ခ်က္ေလးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရေလး အေနနဲ႔ ကၽြန္မ ထူးထူးျခားျခားေလး ေရးေပးခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မပဲ စိတ္ကူး စိတ္သန္း ည့ံဖ်င္းတာလားေတာ့ မသိဘူးရွင့္ ဘာအေၾကာင္းကို ဘယ္လို သီကံုးရမယ္ဆိုတာ ကၽြန္မစဥ္းစားလို႔ မရခဲ့ပါဘူး။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါ ပိုစ့္100 ေျမာက္ အေနနဲ႔ေတာ့ ကၽြန္မ တစ္ခုခုကို ၾကိဳးစားေရးေပးမွာပါ။

စစခ်င္း အေနနဲ႔ေတာ့ ဒီဘေလာဂ့္ေလးကို ရွင္သန္ေအာင္ အသက္သြင္းေပးခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ဟာကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ (အမ္.. မယ္ပင့္ဂိုလ္း.. တစ္မ်ိဳးပါလား ဟိ)။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္မရဲ့ ဘေလာဂ့္ဖတ္ ပရိတ္သတ္ေတြ၊ ပံုမွန္ အားေပးေနက် ဘေလာဂ့္ ေလာကမွ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေက်းဇူး တင္ပါတယ္။ သူတို႔ေတြသာ မဖတ္ရင္ ကၽြန္မ ဘယ္ေလာက္ေရးေရး ဒီဘေလာဂ့္ေလး အသက္၀င္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မကို နည္းပညာပိုင္းမွာ ကူညီေပးခဲ့ၾကေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ ဘေလာဂ့္ေလာကမွ စီနီယာ မ်ားကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကၽြန္မေလးစား အားက် အတုယူရတဲ့ ဘေလာဂ့္မ်ား ျဖစ္တဲ့ ကိုရန္ေအာင္၊ မေလးအိမ့္၊ ကိုညီလင္းဆက္၊ ကိုေကာင္းကင္ကို၊ ကိုမင္းတေစ၊ မမမယ္လိုဒီ၊ ကိုေနဘုန္းလတ္ စတဲ့ ဘေလာဂ့္ဂါေတြကိုလည္း ေလးစား ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာပါရေစရွင္။ ကၽြန္မရဲ့ ဘေလာဂ့္ေလးကို ကၽြန္မဂ်ီက်တိုင္း တစ္ခုခုေျပာင္းလဲ လုပ္ခ်င္တိုင္းမွာ မညည္းမညဴ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေပးခဲ့ၾကေသာ ကိုထိုက္၊ ကိုေဇယ်ာ၊ မိုးတိမ္ စတဲ့ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာခ်င္ပါတယ္ရွင္။ MBS မွာ တက္တက္ၾကြၾကြ ပါ၀င္လႈပ္ရွားေပးတဲ့ ဘေလာဂ့္ဂါ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုေတာ့ ေျပာစရာ မလိုေလာက္ေအာင္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အဲ.. စာေရးဖို႔ အိုင္ဒီယာ မရတိုင္း ေက်းဇူးပဲ လိမ့္တင္ေနတာ ခုေတာ့ အေတြးတစ္ခု ထြက္လာျပီရွင့္..

Yo Yo!

ကၽြန္မဟာ ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ Brand Executive တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ ေနတာပါ။ Brand Leader တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္နဲ႔ ေလ်ာ္ညီစြာ Staff Interview မ်ားကိုလည္း မၾကာခဏ ဆိုသလို လုပ္ေပးရေလ့ ရွိပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ အင္တာဗ်ဴးလုပ္တာကေတာ့ မ်ားေသာ အားျဖင့္ Sales Staff  ပိုစ့္ေတြ အတြက္ပါ။ အဲေတာ့ ကၽြန္မ အင္တာဗ်ဴးလုပ္သမွ်မွာ ၾကံဳေတြ႔ရတဲ့ စိတ္ညစ္စရာ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြကို ေရးသားပါရေစေနာ္။

 

အင္တာဗ်ဴး တစ္ခုထဲေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး.. လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ေျဖၾကတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးေတြကို တစ္ခုထဲ အေနနဲ႔ ေရးေပးလိုက္တာပါရွင္။

သမီး နာမည္ဘယ္လို ေခၚလဲ

***** ပါရွင့္

သမီးက ဘယ္ကေန လာတာလဲ။ ကားစီးလာရတာေကာ အဆင္ေျပရဲ့လား သမီး။ ဘယ္ျမိဳ႕နယ္က လာတာလဲဟင္

ဟုတ္၊ ေျပါပါတယ္ မမ. ေျမာက္ဥကၠလာ ကပါရွင့္

အိုေကပါ.. သမီးက ဒီအလုပ္ကို ဘယ္လိုသိျပီး လာေလွ်ာက္တာလဲ

Opportunity Journal မွာေၾကာ္ျငာေတြ႔လို႔ပါ အမ

ဟုတ္လား၊ သမီးက အေရာင္း၀န္ထမ္း လာေလွ်ာက္တယ္ ဆိုေတာ့ ဒီအလုပ္ကို ေတာ္ေတာ္ စိတ္၀င္စားမယ့္ ပံုပဲေနာ္

ဟုတ္ စိတ္၀င္စားပါတယ္ မမ၊ သမီး အေရာင္း သမားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။

သမီးရဲ့ ပညာအရည္ အခ်င္းေေလး ေျပာပါအံုး

သမီး 10 တန္းကို ဆက္မေျဖေတာ့ပါဘူး အမ

ဘယ္လို ဘယ္လို၊ သမီးရယ္ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဆက္မေျဖခ်င္ေတာ့တာလဲ.. အခု အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိျပီလဲ

သမီး 21 ႏွစ္ပါ အမ

ငယ္ငယ္ေလး ရွိေသးတာပဲ သမီးရယ္ ဘာလုိ႔မ်ား ဆက္မေျဖခ်င္ရတာတုန္း ဆယ္တန္းေအာင္ဖို႔ မခက္ခဲပါဘူး

ပညာေရးကို စိတ္မ၀င္စားေတာ့ လို႔ပါအမ

အဲေတာ့.. ပညာေရးကုိ စိတ္မ၀င္စားဘူး ဆိုရင္ သမီးဘ၀ကို ဘယ္လိုေရ့ွဆက္မွာတုန္း

ၾကီးလာရင္ေတာ့ စီးပြားေရး တစ္ခုခုလုပ္မွာေပ့ါ အမရယ္.. အေရာင္း အ၀ယ္ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေနာ္။ ေနပါအံုး ဒီအလုပ္က 10 တန္းေအာင္မွ ခန္႔တာလား

ဘယ္အလုပ္ရယ္ မဆိုပါ။ ကိုယ့္ကုမၸဏီက ၀မ္ထန္းတစ္ေယာက္ကို အလားအလာရွိတဲ့ တက္လမ္းရွိတဲ့ သူတစ္ေယာက္ေတာ့ ျဖစ္ေစခ်င္ၾကတာပဲေလ

သမီးကေတာ့ စာကို စိတ္မ၀င္စားေတာ့ဘူး အမရဲ့

အမကေတာ့ သမီးကို ဆယ္တန္းေအာင္ေအာင္ ေျဖစခ်င္တယ္။ ျပီးေတာ့ ဘြဲ႔တစ္ခုရေအာင္ ၾကိဳးစားေစခ်င္တယ္။ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ ဘြဲ႔ရဖို႔ အရမ္းခက္တယ္။ အမတို႔ ျမန္မာျပည္မွာ အေ၀းသင္ဆိုရင္ တစ္ႏွစ္ကို 10 ရက္ေလာက္ ေက်ာင္းတက္ရံုနဲ႔ ဘြဲ႔ရျဖစ္တယ္။ ဒီေလာက္ ေပါေလာေနတာ သမီးရယ္ ျမန္မာျပည္မွာ ေနမယ့္သူ တစ္ေယာက္ဟာ ျမန္မာျပည္ရဲ့ အသိအမွတ္ျပဳ ဘြဲ႔တစ္ခုေလာက္ေတာ့ ရထားသင့္တာေပါ့ မဟုတ္ဘူးလား

ဟုတ္.. အဲဒါေတာ့ အဲဒါေပါ့

ထားပါေတာ့ေလ.. သမီးရဲ့ မိဘေတြကေကာ ဘာလုပ္ၾကလဲ.. ေမာင္ႏွမေရာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိလဲဟင္

အေဖကေတာ့ ကုန္သည္ လုပ္ပါတယ္ အမ။ အေမကေတာ့ ဒီအတိုင္းပဲ အိမ္မွာ ေနပါတယ္။ အကိုတစ္ေယာက္ကေတာ့ မေလးရွားမွာ အလုပ္လုပ္ေနပါတယ္။

ေၾသာ္.. သမီးကေရာ မေလးရွားေတြ ဘာေတြ ထြက္ဖို႔ စိတ္မကူးဘူးလား..

ေလာေလာ ဆယ္ေတာ့ မထြက္ျဖစ္ေသးပါဘူး.. အဲမွာလုပ္ေတာ့ ပင္ပန္းမွာေပါ့..

အဲေတာ့ အလုပ္လုပ္ရတာ သက္သာတယ္ မ်ားထင္ေနလားဟင္.. ဒီမွာလည္း အေရာင္းသမား တစ္ေယာက္ဟာ တစ္ေနကုန္ ေကာင္တာမွာ မတ္တပ္ရပ္ျပီးေရာင္း၊ customer ေတြကို အာေပါက္ေအာင္ ေျပာျပီးေရာင္းရတာပဲေလ

အင္ တစ္ေနကုန္ၾကီး မတ္တပ္ရပ္ရတာလား ထိုင္လို႔ ရဘူးေပါ့ ဟုတ္လား

အမတို႔မွာ စညး္ကမ္းရွိတယ္ သမီး. ဘယ္အေရာင္း သမားကိုမွ ထိုင္ခြင့္ မေပးဘူး.. သူဟာ အျမဲတမ္း sweet ျဖစ္ေနရမယ္.. ၾကည့္လိုက္ရင္ Uniform ကလည္း သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ရွိျပီး အျမဲ smart ျဖစ္ေနရမယ္ေလ.. ျပီးေတာ့ အမတို႔ရဲ့ customer ေတြက ျမန္မာေတြခ်ည္းပဲ မဟုတ္ဘူး ႏိုင္ငံျခားသားေတြလည္း လာေတာ့ အဂၤလိပ္လိုေတြလည္း ေျပာျပီးေရာင္းရတယ္.. အဲေတာ့ အမတုိ႔က ပညာအရည္အခ်င္း မျပည့္စံုတဲ့ သူတစ္ေယာက္ကို ခန္႔လို႔ သင့္ေတာ္ပါ့မလား သမီး လည္း ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေလ။

ေၾသာ္ .. ဒါကေတာ့ သင္ရင္တတ္ပါတယ္

သင္ရင္ေတာ့ တတ္တာေပါ့။ ျပီးေတာ့ သမီးရဲ့ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ေၾကာင့္ အမတုိ႔က Promotion ေပးလိုက္ျပီပဲထား။ သမီးေအာက္က ဘြဲ႔ရျပီး အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ အငယ္ေတြက 10 တန္းေတာင္ မေအာင္တဲ့ ကိုယ့္ရဲ့ အထက္လူၾကီးကို ဘယ္ေလာက္မ်ား ရိုေသႏိုင္မွာတဲ့လဲဟင္… ငယ္ပါေသးတယ္ သမီးရယ္ 10 တန္းေလးေတာ့ ေအာင္ေအာင္ ေျဖလိုက္ပါေနာ္။

ဟီးဟီး… ( သူရယ္ေနတာပါ)

ထားပါေတာ့ေလ.. သမီး အားလပ္ခ်ိန္ေတြကို ဘယ္လို အသံုးခ်လဲ

စာဖတ္ပါတယ္ အမ၊ ဗဟုသုတ ရေစမယ့္ စာမ်ိဳးေတြေပါ့

ဟုတ္လား ေတာ္လိုက္တာ ဘယ္လိုစာအုပ္မ်ိဳး ဖတ္တာလဲဟင္

လြန္းထားတား တို႔ မီကိုဇူးဇင္တို႔ ရွင္မိုး တို႔ရဲ့ ၀တၳဳေတြကို ဖတ္ပါတယ္ အမ

အဲေတာ့.. သူတို႔ ၀တၳဳေတြ ဖတ္ေတာ့ သမီး ဘာဗဟုသုတ ေတြမ်ား ရပါသလဲ

သူတို႔ေတြေရးတဲ့ မင္းသမီး မင္းသားေတြက မိုက္တယ္ အမရဲ့.. တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ဆင္းရဲတယ္ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ခ်မ္းသာျပီး ကုန္တိုက္ၾကီးေတြ ပိုင္ၾကတယ္.. မင္းသမီးနဲ႔ မင္းသား မာနေတြျပိဳင္ၾကတာ မိုက္တယ္ အမ..

အမေလး အမေလးေနာ္.. ေနာက္ေရာ ဘာစာေတြ ဖတ္ေသးလဲ

အိမ္က အေမကေတာ့ ဖတ္စရာ စာအုပ္ေတြေပးပါတယ္.. ခ်စ္စံ၀င္းဆိုလား ဘာဆိုလား မသိပါဘူး.. ပ်င္းတယ္ မဖတ္ခ်င္ဘူး…

ေၾသာ္ ထားပါေတာ့ေလ.. သမီးရဲ့ အနာဂတ္ ရည္မွန္းခ်က္က ဘာလဲ

ဘယ္လိုေျပာရမလဲ.. ေလာေလာ ဆယ္ေတာ့ ဘာလုပ္ရမယ္မွန္း မသိေသးပါဘူး.. ေနာက္ေတာ့မွ ေပါ့ .. အေရာင္း အ၀ယ္ေတာ့ လုပ္ခ်င္ပါတယ္.

ဟုတ္လား ဘယ္လို အေရာင္း အ၀ယ္မ်ိဳး လုပ္ခ်င္တာလဲ ဟင္

အေရာင္းအ၀ယ္ဆိုမွ အေရာင္းအ၀ယ္ပဲေပါ့

( လွ်ာရွည္ မိတာ ကၽြန္မ အျပစ္.. ကၽြန္မ ဆက္ရွည္လိုက္ပါေသးတယ္)

အေရာင္းအ၀ယ္က အမ်ိဳးမ်ိဴးရွိတယ္ေလ.. စားေသာက္ကုန္လား၊ ကားေရာင္းမွာလား၊ အလွကုန္ေတြလား

အင္း အလွကုန္ေတြေတာ့ စိတ္၀င္စားသား.. မသိေသးပါဘူး လုပ္ေတာ့မွ ၾကည့္လုပ္ရမွာေပါ့ေလ

ေၾသာ္ အရင္တုန္းကေရာ အလုပ္ေတြဘာေတြ လုပ္ဖူးလား ဘာအေတြ႔အၾကံဳေတြ ရွိလဲဟင္

ဟုတ္ လုပ္ဖူးပါတယ္ အမ.. အထည္ခ်ဳပ္စက္ရံုမွာလည္း အထည္ေတြ ညွပ္ဖူးပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ခုမွာလည္း ၀ါယာၾကိဳးေတြ ျဖတ္ရ ပတ္ရတဲ့ အလုပ္လုပ္ဖူးပါတယ္

အင္း..ေပါ့ သမီးရယ္. သမီးသာ 10 တန္းမေအာင္ဘူးဆိုရင္ သမီးရဲ့ ဘ၀က ေနာက္ပိုင္းမွာ ဒီလိုအလုပ္ေတြနဲဲပဲ စခန္းသြားေနမွာပါပဲ.. ျမန္မာျပည္ထဲမွာ ေနအံုးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ပညာကို ဆက္သင္ေစခ်င္တယ္.. ဒါမွ အလုပ္ေကာင္းေကာင္း ရမွာေပါ့ မဟုတ္ဘူးလား

ဟုတ္ကဲ့

အင္း သမီးရဲ့ ေမွ်ာမွန္း လစာကေကာ

35000- 40000 ေလာက္ဆိုရင္ ျဖစ္ပါတယ္ အမ

အိုေကေလ အမတို႔ ဖုန္းျပန္ဆက္ေပးမယ္ေနာ္.. သမီးျပန္လို႔ရပါျပီ

ဒီလို အေျဖေတြ ေျဖသြားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ကၽြန္မ အလုပ္ခန္႔ဖို႔ စိတ္မကူးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ စကားေတြ ဆက္မ်ားေနမိတယ္.. အင္တာဗ်ဴးနဲ႔ မဆိုင္တဲ့ ေမးခြန္းေတြ ေမးေနမိတယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ သူတို႔ကို အားေပးခ်င္တာပါ။ ပညာဆက္သင္ေစခ်င္တာပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြဆို ကိုယ္က စိတ္၀င္စားပါလ်က္နဲ႔ မိဘဆင္းရဲလို႔၊ ေက်ာင္းလခ မတတ္ႏိုင္လို႔ ေက်ာင္းဆက္မတက္ရတဲ့ သူေတြရွိပါတယ္။ ဒီလို လူမ်ိဳးေတြဟာ ကၽြန္မတို႔ ျမန္မာျပည္ထဲမွာ အမ်ားၾကီးရွိေနပါတယ္။ ေက်ာင္းေနအရြယ္ ကေလးေလးေတြ ပညာမသင္ႏိုင္ပဲ ၀မ္းစာေရး အတြက္ လံုးပန္းေနရတာလည္း အမ်ားၾကီးပါပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကကို စိတ္မ၀င္စားလို႔ မိဘက အားေပးပါလ်က္၊ ေက်ာင္းလခ တတ္ႏိုင္ပါလ်က္ ေလေနတာမ်ိဳးေတြေပါ့။ ဒီလိုလူမ်ိဳးေတြ မ်ားသထက္ မ်ားလာေနတဲ့ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံရဲ့ အနာဂတ္ဟာ ဘယ္လိုမ်ား ရွိေနမွာပါလဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြဆို ကၽြန္မထက္ အသက္ၾကီးတယ္ 25၊ 26 ေတာင္ ျဖစ္ေနျပီ။ ဘ၀ကို ေပါ့ေပါ့ေတြးေနၾကတုန္းပဲ။ အသက္ၾကီးတဲ့ လူေတြကို အင္တာဗ်ဴးရတာ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ကသီလင္တ ျဖစ္ပါတယ္။ အသက္ၾကီးခ်င္ဟန္ ေဆာင္ျပီး ခပ္တည္တည္ဗ်ဴး ရတာေပါ့ေလ။ ကၽြန္မလည္း အရမ္းေတာ္ေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ ရင္ေမာမိပါတယ္။

ကၽြန္မ လမ္းမွာ အမိႈက္ေတြ လိုက္ေကာက္တဲ့ စည္ပင္သာယာက ၀န္ထမ္းေတြကို အားအား ယားယား ေမးဖူးပါတယ္။ အန္တီတို႔ တစ္ရက္ဘယ္ေလာက္ ရလဲလို႔။ တစ္ရက္ကို 1500 ရပါတယ္တဲ့။ အိမ္မွာလည္း ေယာက်ၤားနဲ႔ ကေလးေတြ ရွိေနပါတယ္တဲ့။ တစ္ေန႔ကို ေယာက်ၤားေရာ အန္တီပါ လုပ္လို႔ 3000 ေလာက္ရမွ စားေလာက္တယ္ အမေလးေရတဲ့။ ကၽြန္မတို႔ Company ေတြမွာ ေအာက္ေျခ၀န္ထမ္း တစ္ေယာက္ရဲ့ လစာက 35000 ပါ။ သူသာ ဒီပိုက္ဆံကို တစ္ေယာက္ထဲ သံုးမယ္လို႔ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ထမင္းဖိုး ေတာင္ မေလာက္ပါဘူးရွင္။ အ၀တ္ အစားေတြ ၀ယ္၀တ္ရဖို႔ မဆိုထားနဲ႔။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ Company တစ္ခုမွ Resign Turnover ေတြ အရမ္းမ်ားလာရတယ္။ သူေဌးကလည္း သူ႔အတြက္ပဲ စဥ္းစားသလို၊ ၀န္ထမ္းေတြကလည္း ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ ေျပာင္းေရႊ႕ေနၾကရတယ္။ ဒီလိုေျပာင္ေရႊ႔မႈေတြ မ်ားေနတဲ့ Company ေတြနဲ႔ ၀န္ထမ္းေတြရဲ့ အနာဂတ္ ဘယ္လိုရွိမလဲ။

ေသခ်ာတာကေတာ့ ၀န္ထမ္းေတြဟာ လုပ္ေနစဥ္ကာလအတြင္းမွာ လစာနည္းနည္းနဲ႔ သူေဌးအတြက္ မ်ားမ်ား ေပးဆပ္ရတယ္။ သူေဌးေတြကေတာ့ လစာတိုးေပးဖို႔ကို ေသမေလာက္စဥ္းစားၾကျပီး ၀န္ထမ္းေတြဆီက အက်ိဳးအျမတ္ေတြ ယူၾကတယ္။ ေနရာတို္င္းကို ကၽြန္မ မဆိုလိုပါဘူး။ ဒီလို ဒီလို ျဖစ္ေနတဲ့ Company တစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔ ၀န္ထမ္း တစ္ခ်ိဳ႕ကို သာ ဆိုလိုေၾကာင္းပါရွင္။

Love Story

 ေတြးခ်င္ရာေတြး၍ ေရးခ်င္ရာေရးသည္။

ျမဴေတြအံုးဆိုင္းေနတဲ့ ခ်စ္စရာ ျမိဳ႕ကေလးက ကၽြန္မရဲ့ ျမင္ကြင္းမွာ တစ္ေျဖးေျဖးနဲ႔ ေပ်ာက္ကြယ္လု နီးျပီ။ မနက္ေစာေစာ ခ်မ္းေအးလွတဲ့ ဒဏ္ေတြရယ္၊ ခပ္ျပင္းျပင္း တိုက္ခတ္လာတဲ့ ေလစိမ္းေတြရယ္က ကၽြန္မရင္ထဲက ခံစားခ်က္ကို ပိုမိုေအာင္ လႈံ႔ေဆာ္ ေပးေနတယ္။ ခြဲခြာျခင္းဆိုတဲ့ အသိေတြ၊ လြမ္းရေတာ့မယ္ ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြေၾကာင့္ ဒီႏွစ္ေဆာင္းဟာ ကၽြန္မအတြက္ ပိုေအးေတာ့မွာေပါ့။ အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ခပ္ျမန္ျမန္ ေျပးေနတဲ့ ကားကေလးက ျမိဳ႕နဲ႔ ေ၀းရာဆီသို႔ ကၽြန္မကို အခ်ိန္နဲ႔အမွ် ေခၚေဆာင္သြားေနတယ္။ ကားေပၚက ခရီးသည္ေတြကေတာ့ ဘယ္လိုအေတြးေတြ ဘယ္လိုစိတ္ကူးေတြနဲ႔ ကားေပၚမွာ ေငးေမာေတြးေတာ ေနတယ္ မသိဘူး။ ကၽြန္မကေတာ့ ကၽြန္မသိပ္ခ်စ္တဲ့ သူ ရွိရာ ျမိဳ႕ကေလးဆီကို မွန္းဆ လြမ္းေမာရင္ ခရီးဆက္လာ ခဲ့ပါေတာ့တယ္။

"ကို"

ဟုတ္တယ္.. ကို ဆိုတာ ကၽြန္မသိပ္ခ်စ္တဲ့ သူ႔ ကို ကၽြန္မရင္ထဲက ေခၚတဲ့ စကားလံုးေလးပါ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မသူ႔ကို တရား၀င္ ေခၚခြင့္ရခဲ့တာေတာ့ မဟုတ္ဘူးရွင့္။ ကၽြန္မရင္ထဲက တိတ္တခိုးေလး စြဲလမ္းရတဲ့ သူ႔ ကို တမ္းတမ္းတတနဲ႔ ေခၚတဲ့ နာမည္ေလးပါ။ ကၽြန္မေလ တစ္သက္မွာ ဒီတစ္ေယာက္ထဲကိုပဲ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး ခ်စ္မိတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ အခ်စ္ကံေခလို႔ပဲလား ကၽြန္မရဲ့ သတိၱမရွိမႈ ေၾကာင့္ပဲလား.. သူ႔ရဲ့ မ၀ံ့မရဲ ႏိုင္မႈ ေၾကာင့္ပဲလား.. ကၽြန္မခ်စ္တဲ့သူကို ကၽြန္မ ပြင့္ပြင့္ လင္းလင္း ခ်စ္ခြင့္ မရခဲ့ပါဘူး။ တိတ္တခိုးနဲ႔ ဖြင့္မေျပာရဲတဲ့ အခ်စ္ေတြ၊ မ်က္လံုးေလးနဲ႔ အဓိပၸာယ္ ေဖာ္ျပခဲ့ရတဲ့ အခ်စ္ေတြ၊ သူလာရာလမ္း မွန္းဆေငးခဲ့ရတဲ့ ေန႔ရက္ေတြဟာ ကၽြန္မ အတြက္ေတာ့ ဘယ္လိုမွ ဖ်က္မရတဲဲ့ မွတ္တမ္းေတြပါ။

သူနဲ႔ ကၽြန္မ စေတြ႔တဲ့ အခ်ိန္ဟာ ဒီလိုေဆာင္းရာသီရဲ့ ျမဴေတြဆိုင္းေနတဲ့ မနက္ခင္း တစ္ခုမွာေပါ့။ ၀တၳဳေတြ၊ ရုပ္ရွင္ေတြ ထဲကလို ခပ္ဆန္းဆန္းနဲ႔ ဇတ္လမ္းဆန္ဆန္ ေတြ႔ခဲ့ၾကတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ မနက္ခင္းကို ကၽြန္မ သတိရေနတယ္။ မနက္ေစာေစာ ထလမ္းေလွ်ာက္ရင္း သူ႔ကို ကၽြန္မ အမွတ္မထင္ လွမ္းေတြ႔ခဲ့တာပါ။ ျမဴႏွင္းေတြၾကားမွာ သူေပၚလာတာဟာ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ လင္းလက္တဲ့ နတ္သား တစ္ပါးအလား ထင္မွတ္မွားစရာပါပဲ။ လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္း ေရ့ွကေန ဘြားခနဲ ေျပးထြက္လာတဲ့သူ႔ကို ျမင္ရခ်ိန္မွာ ကၽြန္မရင္ေတြ တစ္ဒိတ္ဒိတ္ ခုန္ေနခဲ့တယ္။ ဘုရားေရ.. ျမင္ျမင္ခ်င္း ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးလားဟင္… ေနာက္ေတာ့ သူ႔ကိုတမ္းတတဲ့ စိတ္ေတြ၊ ထိမ္းခ်ဳပ္မရေအာင္ ေတြ႔ခ်င္ေနတဲ့ စိတ္ေတြနဲ႔ အိပ္မရ ညေပါင္းမ်ားစြာကို ကၽြန္မ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရတယ္။ အိပ္မက္ေတြရဲ့ အခါခါ ႏွိပ္စက္မႈ ဒဏ္ေတြကို ကၽြန္မ ခါးစည္း ခံခဲ့ရတယ္… "ကို" .. ကၽြန္မကို ေနာက္တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ဆံုခြင့္ေလးေပးပါ ကို ရယ္….

မနက္ မနက္ လမ္းထေလွ်ာက္မွာ ပ်င္းတဲ့ ကၽြန္မ ခုေတာ့ သူလာရာလမ္းကို မွန္းဆရင္း ျမဴေတြၾကားမွာ တိုးေ၀ွ႔ေနတတ္ျပီ… စစေတြ႔ခ်င္းလို ျမဴေတြၾကားမွာ သူေပၚလာေလမလား ေမွ်ာ္လင့္ရင္ မိနစ္ေတြကို ေရတြက္တတ္လာ ခဲ့ျပီ.. အင္း ကံၾကမၼာရယ္.. ဘာေၾကာင့္မ်ား ကၽြန္မကို ႏွိပ္စက္ခ်င္ရတာတုန္း… ဒီလိုနဲ႔ မေတြ႔တဲ့ ရက္ေတြမ်ားလာေတာ့ ကၽြန္မပဲ လက္ေလွ်ာ့လိုက္ရေတာ့ တာေပါ့.. အင္း.. အိမ္မွာပဲ ေစာင္ျခံဳေကြးျပီး အေတြးနယ္ခ်ဲ႔တာ ေကာင္းပါတယ္ေလ….

*******************************************************************************

"မေမပုလဲ ဆိုတာ ဒီအိမ္မွာ ေနပါသလား ခင္ဗ်ာ" …

တစ္ရက္ ကၽြန္မ ရံုးသြားခါနီး အိမ္ေရ့ွက ေအာ္သံေၾကာင့္ ဘယ္သူမ်ား ပါလိမ့္ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ အိမ္ေရ့ွကို ထြက္လာခဲ့မိတယ္… အလို.. ဘုရားေရ.. ကၽြန္မရင္ထဲက သူ.. ကၽြန္မ သိပ္ခ်စ္မိေနတဲ့ သူ.. ကၽြန္မ အျမင္မ်ား မွားသလားလို႔ မ်က္လံုးကို ေသခ်ာ ပြတ္ျပီး ၾကည့္လိုက္မိတယ္။ ေသခ်ာပါတယ္ သူမွ သူအစစ္ပါ.

" ေမပုလဲ ဆိုတာ ကၽြန္မပါရွင့္.. ဘာကိစၥမ်ား ရွိပါသလဲဟင္"

" ဟုတ္ကဲ့ ညီမဆီကို လူၾကံဳေရာက္လာလို႔ လာေပးတာပါ ခင္ဗ်ာ"

" ရွင္.. အကိုက ဘယ္သူမ်ား ပါလိမ့္ရွင္.. ေဖေဖတို႔ ေပးလိုက္တဲ့ လူၾကံဳမ်ားလား"

" ကၽြန္ေတာ္က ေဒၚမီမီရဲ့ တူပါ ခင္ဗ်ာ.. ျပန္ေရာက္တာ တစ္ပတ္ေလာက္ပဲ ရွိပါေသးတယ္.. ဒါေၾကာင့္ ညီမ မသိတာေနမွာပါ"

" ေၾသာ္ အန္တီ မီမီ တူလား.. ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္"

အန္တီမီမီီ ဆိုတာ ကၽြန္မ ေမေမရဲ့ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း.. ဒီျမိဳ႕မွာ တာ၀န္လာက်တဲ့ ကၽြန္မကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးေနတဲ့ အန္တီေပါ့။ ၾကည့္ပါအံုး သူတို႔အိမ္ကို တစ္ပတ္ေလာက္ မသြားပဲ ေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္မရဲ့ ရင္ခုန္သံေလးေတြြ အဲမွာ ေရာက္ေနလိမ့္မယ္ ဆိုတာ ကၽြန္မ ထင္ေတာင္ မထင္ထားမိပါလား… အဲ.. ဘုရားေရ ကၽြန္မ သတိမထား မိလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မရဲ့ မသိစိတ္က ညေနရံုးဆင္းရင္ အန္တီတို႔အိမ္ကို ၀င္ဖို႔ေတာင္ အစီအစဥ္ ခ်ျပီး ပါပေကာလား.. ေကာင္းေရာ !

ေနာက္ေတာ့ သူနဲ႔ ကၽြန္မ ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလို ခင္မင္ ရင္းႏွီးခဲ့ၾကပါတယ္။ သူ႔ရင္ထဲမွာေတာ့ ဘယ္လိုေနမလဲ မသိဘူး။ ကၽြန္မရဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြကေတာ့ ထပ္ထပ္တိုးကာ သူနဲ႔ေတြ႔ေလတိုင္း ရင္ခုန္သံေတြ ျမန္ေနတတ္ေတာ့တာေပါ့။ တစ္ကယ္ပါ.. ယံုပါ ကို.. အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ကၽြန္မ ႏွလံုးသားဟာ ကို႔ကို ေတြ႔မွ ၀ုန္းဒိုင္းက်ဲျပီး ႏိုးထ လာခဲ့ရတာပါ။ တည္ျငိမ္ေနတဲ့ ရင္ခုန္သံေတြကို လိႈင္းထေအာင္ လုပ္ခဲ့တာဟာလည္း ကိုလို႔ ကၽြန္မ တိတ္တခိုး ေခၚရတဲ့ ရွင္ပဲေပါ့လို႔။ ကၽြန္မေလ..ကို႔ အေၾကာင္းေတြးရင္း ညေပါင္းမ်ားစြာကို ျဖတ္ေက်ာ္တတ္ေနျပီ။ အိပ္မက္ေတြကို ဇတ္လမ္းဆင္တတ္ေနျပီ။ အသက္ရႈသံေတြကို ဘာသာျပန္တတ္ေနျပီ.. ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ မလုပ္တတ္တာ တစ္ခုေတာ့ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ သူ႔ရဲ့ အၾကည့္ေတြကို ဘယ္လိုမွ အဓိပၸာယ္ ေဖာ္လို႔ မရတာပဲေပါ့။

*******************************************************************************

"ပုလဲ ဘာျဖစ္ေနတုန္းကြ ရႊင္ရႊင္လန္းလန္းလည္း မရွိပါလား"

"မနက္က အိမ္က ဖုန္းလာလို႔ အကိုရဲ့.. ေမေမ ေနမေကာင္းဘူးတဲ့.. စိတ္အရမ္းပူတာပဲ"

"ဟုတ္လား..ဘာျဖစ္တာတဲ့လဲ.. သိပ္လည္း စိတ္မပူပါနဲ႔ ေကာင္းသြားမွာပါ"

"ေမေမက ေနမေကာင္းျဖစ္ခဲတယ္.. ခု  ဘာျဖစ္တာလဲ မသိဘူး.. စိတ္မပူပဲ ေနလို႔ ရမလား"

"ေၾသာ္ ပူမေနနဲ႔ကြ ညီမေလးေရ.. ပူတာ မေကာင္းဘူး လူဦးေရတိုးတယ္.. ဒီေလာက္ ကုန္ေစ်းႏႈန္းတက္ေနတာ လူဦးေရတိုးေတာ့ ဘယ္ေကာင္းမလဲကြ ဟားဟား"

"အာ လူဆိုးးးးး စိတ္ညစ္တာကို စစရာလား.."

ကၽြန္မ စိတ္ညစ္ေနခ်ိန္ေတြမွာ အဲလိုေပ်ာ္လာေအာင္လည္း လုပ္ေပးတတ္ေသးရဲ့။ သူ႔ရဲ့ အေျပာေလးေတြ၊ သူသံုးတဲ့ စကားလံုးေလးေတြ သူကၽြန္မကိုၾကည့္တဲ့ ရီေ၀ေ၀ အၾကည့္ေတြေအာက္မွာ ကၽြန္မဟာ အခ်ိန္နဲ႔အမွ် က်ဆံုးခဲ့ရတာပါ။ ကၽြန္မအားငယ္ ေနခ်ိန္ေတြမွာ အျမဲအားေပးတယ္.. ေမေမတို႔ကို လြမ္းေနခ်ိန္ေတြမွာ စကားလံုးေတြနဲ႔ ႏွစ္သိမ့္ေပးတယ္.. ကၽြန္မေပ်ာ္ေနခ်ိန္ေတြမွာ ကၽြန္မနဲ႔အတူ လိုက္ေပ်ာ္ေပးတယ္။ အရာရာတိုင္းဟာ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ရူးမတတ္ေပ်ာ္ရႊင္ ခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။ ကၽြန္မရဲ့ အထီးက်န္ ဘ၀ေလးထဲကို သူ႔ကို ေရာက္လာေစတဲ့ ေလာကပါလ နတ္မင္းၾကီးမ်ားကိုလည္း ေက်းဇူးတင္မိပါရဲ့။ သူနဲ႔ဆံုေအာင္ ဖန္တီးေပးတဲ့ ကံၾကမၼာကိုလည္း ေက်းဇူးတင္မိပါရဲ့။ ဒါေပမယ့္ ေက်းဇူး မတင္မိတာ တစ္ခုက ကၽြန္မ သူ႔ အေပၚမွာ ထားတဲ့ သေဘာထားေတြကို နည္းနည္းေလးမွ ရိပ္မိေအာင္ လုပ္မေပးတာကိုေပါ့. ဒါမွ မဟုတ္ တမင္မ်ား မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနေလသလား ကို ရယ္.. ကၽြန္မကို ရူးေအာင္ေတာ့ မလုပ္ရဘူးေလ ေနာ္..

*******************************************************************************

" အမ္ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ပုလဲရ ၾကည့္လွ ခ်ည္လား ဘာလဲ ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ ေခ်ာေနလို႔လား"

" ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး.. တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မ်ား အကိုနဲ႔ ေ၀းသြားခဲ့ရင္ ဆုိတာကို ေတြးေနတာပါ"

" အဲ ေ၀းရတာကေတာ့ လူတိုင္းပါပဲ ညီမေလးရယ္.. ေတြ႔ေနခ်ိန္မွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနေပါ့"

" ပုလဲေလ.. အကိုနဲ႔ တစ္သက္လံုး ဒီလိုပဲ ေနသြားခ်င္တယ္ အကိုရယ္.. တစ္ခါ တစ္ေလ အကိုနဲ႔ ေ၀းရမွာကို ေၾကာက္တယ္"

"ဟဲ့ ေကာင္မေလး ဘာေတြ ေျပာေနတာတုန္း အကိုက ေသမွာ မို႔လို႔လား က်န္းမာေရး ေကာင္းပါေသးတယ္ကြ.. ဒီမွာ ပုလဲ အကို႔ကို ပုလဲ ခင္တာ အကိုသိပါတယ္ကြ.. အကိုလည္း ပုလဲကို အရမ္းခင္ပါတယ္.. စိတ္ခ် အကို႔တစ္သက္ ပုလဲကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူးေနာ္."

ခင္တယ္တဲ့.. သူက ကၽြန္မကို ခင္တယ္ဆိုပါလား။ ကၽြန္မရဲ့ အၾကည့္ေတြကို မရိပ္မိဘူးလား ကို ရယ္။ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ရဲ့ ေျပာရခက္တဲ့ သေဘာထားေတြကို နားမလည္ေပးႏိုင္ ဘူးလားဟင္။ ကၽြန္မေလ အကို႔ကို ခင္တာမဟုတ္ဘူး ခ်စ္တာ.. ရင္ထဲက ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးကို ခ်စ္ေနတာပါ… အစဥ္အလာေတြၾကားမွာ ေနေနရတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ ဖြင့္မေျပာရဲတဲ့ အျဖစ္ေတြ၊.. ခံစားခ်က္ကို မ်က္လံုးနဲ႔ သရုပ္ေဖာ္ရတဲ့ အေျခအေနေတြကို အကိုသိလ်က္နဲ႔ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနရက္တယ္.. ဒါမွမဟုတ္ သူ႔မွာ ခ်စ္သူမ်ား ရွိေနလို႔လား.. ဘုရားေရ.. မဟုတ္ပါေစနဲ႔.. သူခ်စ္တဲ့သူဟာ ကၽြန္မပဲ ျဖစ္ပါေစ.. ကၽြန္မေလ သူ႔ကို တစ္သက္လံုး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ျပဳစုပါ့မယ္.. နားလည္ေပးပါ့မယ္.. အရွင္ဘုရား သူ႔ကိုေလ ကၽြန္မကို ခ်စ္လာေအာင္ အင္အားေတြ ေပးသနားေတာ္ မူပါ ျမတ္စြာ ဘုရားရယ္…

ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ကို လူတိုင္းၾကံဳဖူး ၾကမွာပါ။ ရွင္တို႔ေတြ ဘယ္လိုအဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုၾကပါသလဲ.. ကိုယ္ကခ်စ္သေလာက္ ကိုယ့္ကို ျပန္ခ်စ္တဲ့သူမ်ိဳးနဲ႔ ေရာ ရွင္တို႔ေတြ ၾကံဳဖူးၾကပါသလား.. တစ္ဖက္သတ္ အခ်စ္ကိုေရာ ရွင္တို႔ေတြ နားလည္ၾကပါသလား… တစ္ကယ္ေတာ့ ကၽြန္မရင္ထဲမွာ ျဖစ္တည္ေနတဲ့ အခ်စ္ေတြဟာ ေဖာ္ျပရခက္တဲ့ တစ္ဖက္သတ္ အခ်စ္ေတြပါ.. ကၽြန္မေလ သူ႔ကို ခ်စ္တဲ့အခ်ိန္ကစျပီး သူ႔ကို စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္ခဲ့တယ္.. သူ႔အေၾကာင္းေတြးေနရရင္ စိတ္ထဲက အလိုလိုေပ်ာ္တယ္.. သူတစ္ခုခုကို အလိုမက်မွာကို ၾကိဳတင္ေတြးပူရင္ သူ႔အတြက္ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ ေနထိုင္ေပးခဲ့တယ္.. တိုက္ဆိုင္တဲ့ အခ်ိန္တိုင္း သူ႔ကို သတိရတတ္သလို မတိုက္ဆိုင္ပဲလဲ ၾကံဖန္ လြမ္းတတ္လာတယ္.. တစ္ကယ္ေတာ့ ျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ ဒါေတြဟာ ကိုယ့္ဟာကို ရွာတဲ့ ဒုကၡေတြပါ.. ဒါေပမယ့္ ရွင္တို႔သိၾကလား ဒီဒုကၡေတြက ခ်ိဳျမိန္တယ္ ဆိုတာကိုေလ။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ရင္ထဲမွာ ပူေလာင္တာေပါ့… ေၾသာ္ ရွင္တို႔ကလည္းေနာ္ ျမတ္စြာဘုရား ေတာင္ေဟာထား ေသးတာပဲ 1500 ကိေလသာတဲ့.. ကိေလသာေတြက ပူတယ္ေလ.. ပူထုဇဥ္မွန္ရင္ေတာ့ ခံၾကအံုးေပါ့ရွင္.. ပါးပါးေလးပါ.. ဟုတ္တယ္ဟုတ္!

"အကို ဒီဘ၀မွာ ဒီအတိုင္းပဲ ေနေတာ့မွာလား ဟင္"

" ေဟ ဒီအတိုင္း မေနလို႔ ကင္းျမီးေကာက္ ေထာင္ေနရမွာလား ကြ"

"   ဟုတ္ဘူးေလ အကိုရဲ့ မိန္းမေလး ဘာေလး ယူဖို႔ မစဥ္းစား ေတာ့ဘူးလား.. ခ်စ္တဲ့သူေရာ မရွိဘူးလား ဟင္"

" ဟားဟား ငါ့ညီမေလးက သူ႔အကိုကို အိမ္ေထာင္ ခ်ေပးခ်င္တာကို.. တစ္ကယ္ေတာ့ ပုလဲရယ္ အိမ္ေထာင္ဆိုတာ လြတ္လမ္း မရွိတဲ့ေထာင္ပါ.. ကိုယ္ဒီေထာင္ထဲေတာ့ မ၀င္ပါရေစနဲ႔ေနာ္"

" အင္ အကို႔အတုိင္းသာဆို အကို႔ကို ေမြးမိတဲ့ အကို႔ အေဖနဲ႔ အေမေတာ့ ဒုကၡပဲေနာ္.. ဘာေၾကာင့္မ်ား အဲလိုေတြးရတာပါလိမ့္ အကိုကလဲ"

" အင္း စတာပါ ပုလဲရယ္.. အကိုတစ္ေယာက္ထဲပဲ ေနခ်င္တယ္.. တစ္ေယာက္ထဲေနတာေတာင္ ဘ၀က ဒီေလာက္ရႈပ္တာ.. ႏွစ္ေယာက္သံုးေယာက္ဆုိ ပိုရႈပ္ေတာ့မွာေပါ့.. အကို ဒီအတိုင္းေလး ေအးခ်မ္းေနပါတယ္ ညီမေလးရယ္.. အကို၀ါသနာပါတဲ့ သစ္ပင္စိုက္တဲ့ အလုပ္ကို ခုလုပ္ေနရျပီ.. ဒီျမိဳ႕ေလးမွာ ေအးေအးေလး ေန ေနရျပီ.. အကို႔အတြက္ ဘာမွမလိုပါဘူး ညီမေလးရယ္"

" အင္း အကိုကလည္းေနာ္ အသက္ၾကီးေတာ့ အထီးက်န္လာမွာေပါ့ အကိုရယ္.. ဒါမွမဟုတ္ အကို႔မွာ အတိတ္ဆိုးေတြမ်ား ရွိေနတာလားဟင္"

" တစ္ကယ္ေတာ့ အထီးက်န္တယ္ဆိုတာ လူေတြရဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြပါ ညီမေလးရယ္.. ကိုယ္ေနတတ္ရင္ ေလာကဟာ ေက်နပ္စရာၾကီးပါကြာ.. အတိတ္ဆိုးဆိုတာကေရာ ဘယ္လို သတ္မွတ္မလဲ.. သူကဆိုးေနေပမယ့္ ကိုယ္က ေနတတ္ရင္.. ကိုယ့္အတြက္ေျဖသိမ့္တတ္ရင္ ထင္သေလာက္ မဆိုးေတာ့ပါဘူး.. ေနာက္ျပီး ဒီတစ္သက္ အကို႔ကို ခ်စ္တဲ့ မိန္းကေလးလည္း ေတြ႔ေတာ့မယ္ မထင္ပါဘူးကြာ"

" အင္ အကိုကလည္း ဘယ္ေျပာလို႔ရမလဲ.. အကို႔နားမွာ အကိုမသိေပမယ့္ ခ်စ္ေနသူေတြ ရွိရင္ရွိမွာေပါ့.. ေနာက္တစ္ခါေလာက္ ျပန္မခ်စ္ၾကည့္ခ်င္ ေတာ့ဘူးလားဟင္ အကို"

" ဟားဟား ငါ့ညီမေလးက သူ႔အကိုကို ေတာ္ေတာ္ မိန္းမေပးစားခ်င္ေနတာပဲ.. ညည္းေလးသာ ရွာ..ၾကားလား"

" ရွာခ်င္တယ္ အကိုေရ.. ဒါေပမယ့္ သူက မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနေတာ့ ခက္တယ္ရွင့္"

အြန္႔.. သူ႔အနားမွာ ဒီေလာက္ခ်စ္စရာ ေကာင္းတဲ့ ေကာင္မေလး ရွိေနတာ မသိပဲေတာ့ ေနမွာ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္.. ထားပါေတာ့ေလ ကၽြန္မထိုက္နဲ႔ ကၽြန္မကံေပါ့.. ဒီေရခဲတံုးၾကီးကိုမွ ကၽြန္မက ခ်စ္ေနမိတာကို… အင္း ကိုရယ္. ကို႔အနားမွာ ေနခြင့္ရတာေလးကိုပဲ ေက်နပ္လွပါျပီ.. ဒါေပမယ့္ ဒါေပမယ့္ေလ.. ကံၾကမၼာက ကၽြန္မကို ဒီအတိုင္း မထားဘူးရွင့္.. ကၽြန္မကို ကိုနဲ႔ေ၀းရာကို ပို႔မယ့္ ကံၾကမၼာက ကၽြန္မဆီ ေနာက္တစ္ေခါက္ လာခဲ့ျပီေလ..

" သမီးေရ ပုလဲ.. သမီးေတာ့ ၀မ္းသာစရာပဲ.. သမီး ေမေမလည္း ေတာ္ေတာ္ ၀မ္းသာေနမွာ မဟုတ္ရင္ တစ္ရက္ တစ္ရက္ သမီး အဆင္ေျပလား ဖုန္းဆက္ေမးရတာ အေမာ"

" ဘာေၾကာင့္လဲ အန္တီီရဲ့"

" သမီးတင္ထားတဲ့ ေျပာင္းေရႊမိန္႔ေလ ေရာက္လာျပီ သမီးရဲ့.. သမီးေနတဲ့ျမိဳ႕ကို ေျပာင္းရမယ့္ Transfer Order က်လာျပီေလ.. ဒီေတာ့ ေျပာင္းဖို႔သာ လုပ္ထားေတာ့ သမီးေရ..ညည္းပဲ ဒီျမိဳ႕မွာ ပ်င္းတယ္ဆိုျပီး တင္ထားခဲ့ ျပီးေတာ့.. အန္တီတို႕ကေတာ့ သမီးလို ေတာ္တဲ့သူကို ဆံုးရံႈးရမွာ ႏွေျမာတာေပါ့့"

ကၽြန္မရံုးက ကၽြန္မရဲ့ အထက္လူၾကီး လာေျပာေတာ့ ကၽြန္မ ၀မ္းသာရမွာလား ၀မ္းနည္းရမွာလားဟင္.. ကၽြန္မဒီျမိဳ႕ေလးကို ေရာက္စတုန္းက ဒီေနရာေလးက ေခါင္လို႔၊ ပ်င္းစရာ ေကာင္းလို႔ဆိုျပီး ေရာက္ျပီး သိပ္ေတာင္ မၾကာလိုက္ဘူး.. ေျပာင္းေရႊ႔ဖုိ႔ ေလွ်ာက္လႊာ တင္ခဲ့တယ္.. ေဟာခု ဒီေနရာေလးမွာလည္း ေပ်ာ္ေရာ.. ကၽြန္မခ်စ္တဲ့သူကိုလည္း ေတြ႔ေရာ.. ကၽြန္မကို သူနဲ႔ေ၀းရာကို ေခၚထုတ္ဖို႔ ကံၾကမၼာက ေစခိုင္းျပန္တယ္.. ကၽြန္မ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ.. ဒီတစ္ခါ ထြက္သြားရရင္ ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္ဆံုဖို႔ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ မလြယ္တဲ့ ကိစၥရွင့္။ ေမေမတို႕ကလည္း ဇြတ္.. ကၽြန္မကို ဒီထိလာၾကိဳမယ္ တဲ့ေလ.. သူ႔သူငယ္ခ်င္းကိုလည္း ေတြ႕ခ်င္ရွာမွာေပါ့… ကၽြန္မကို ဒီေနရာေလးမွာပဲ ျပန္ထားေပးပါ ေျပာရေအာင္လည္း ဒါက ကေလးကစားပြဲ တစ္ခု မဟုတ္ျပန္ဘူး။ ဘုရားေရ… ကၽြန္မ ဘာလုပ္ရမလဲ.. ကၽြန္မကို အခ်စ္နဲ႔ ဆံုဆည္းခြင့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ မေပးၾကေတာ့ဘူးလား.. ကၽြန္မကို ကယ္ၾကပါ.. ကၽြန္မေလ လြမ္းရမွာကို အရမ္းေၾကာက္ေနမိလို႔ပါ။

ေနာက္ရက္ နည္းနည္းေလာက္ၾကာေတာ့ ေမေမတို႔ ေရာက္လာၾကတယ္.. ကၽြန္မလည္း မတတ္သာေတာ့တဲ့ အဆံုး အေျပာင္းအေရြ႔ကိစၥနဲ႔ အလုပ္မ်ားေနရတယ္။ မျပန္ခင္ တစ္ရက္မွာ အန္တီမီမီတို႔က ကၽြန္မရယ္ ေမေမရယ္ကို ထမင္းဖိတ္ေကၽြးတယ္.. ဒါဟာ ကၽြန္မနဲ႔သူ ေနာက္ဆံုးေတြ႔ရတဲ့ အခိုက္အတန္႔ေလးပါ။ ဒီလိုေ၀းလံလွတဲ့ ေနရာကို ကၽြန္မအေနနဲ႔ ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္ေရာက္ႏိုင္စရာ အေၾကာင္းရွိခဲလွသလို.. သစ္ပင္စိုက္ျပီး ဘ၀ကိုျမွပ္ႏွံခ်င္တဲ့ သူၾကီးကေရာ ကၽြန္ကို တစ္ကူးတစ္က လာေတြ႔မယ္တဲ့လား… ကၽြန္မ ရင္ေမာရပါတယ္.. အဲဒီေန႔က ကၽြန္မနဲ႔သူ စကားေျပာျဖစ္ၾကတယ္..

" ညီမေလး လမ္းမွာ ဂရုစိုက္သြားေနာ္"

" ဟုတ္ကဲ့ပါ အကို.. ကၽြန္မကေတာ့ အကို႔ကို လြမ္းရေတာ့မွာေပါ့"

" ဟားဟား ဒီလို မေျပာပါနဲ႔ကြ ဟိုကိုေရာက္ေတာ့ ေမ့သြားမယ့္ သူကမ်ားေနာ္"

" မဟုတ္ဘူးအကို ကၽြန္မေလ အကို႔ကို တစ္သက္လံုး သတိရေနမွာ သိလား"

" အင္းပါ ပုလဲရယ္.. ကိုယ္လည္း သတိရေနမွာပါ"

" အကို ကၽြန္မကို ေျပာစရာ စကားေလးမ်ား မရွိဘူးလားဟင္"

ကၽြန္မေလ ဘယ္လိုမွ ထိမ္းခ်ဳပ္လို႔ မရေတာ့ဘူး.. သူနဲ႔ စကားေျပာေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ မ်က္ရည္၀ဲတက္လာတယ္.. ကၽြန္မသူ႔ကို စကားေတြ အမ်ားၾကီး ေျပာခ်င္ေနတယ္.. ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ ဘာလုပ္ရမလဲ.. ကၽြန္မ ဘာမွ ေျပာမထြက္ဘူ.. သူ႔ဆီကလည္း တစ္ခုခုၾကားခ်င္ေနတယ္.. ကၽြန္မေလ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ျပည့္ေနတဲ့ မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ သူ႔ကို စိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္.. ရွာလိုက္ပါကို..ကိုရွာတတ္ရင္ ခ်စ္ရည္ရႊန္းလဲ့ေနတဲ့ မ်က္လံုးအစံုကို ေတြ႔ရမွာပါ.. ကိုသာ နားလည္တတ္ရင္.. ကိုသာ လ်စ္လ်ဴမရႈတတ္ခဲ့ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာ. .ခြဲခြာရခ်ိန္ထိ ကၽြန္မကို ေနမထိ ထုိင္မသာ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္အံုးမလို႔လားဟင္…! ကၽြန္မ စိတ္ေက်နပ္ ေစတဲ့ စကားေလး တစ္ခြန္းေလာက္ေတာ့ ကၽြန္မကို ႏွစ္သိမ့္တဲ့ အေနနဲ႔ ျဖစ္ျဖစ္ ေျပာေပးပါကို.. ေဟာ ကိုေျပာေတာ့မယ္.. သူဘာေျပာမလဲ… ကၽြန္မ ရင္ေတြခုန္ေနခဲ့တယ္…ေျပာပါ.. ေျပာလိုက္စမ္းပါ ကုိရယ္…

" က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္ပါ.. ဘုရား တရားလည္း မေမ့နဲ႔ေပါ့ ပုလဲရယ္ ေနာ္" တဲ့.. ေသျပီဆရာ..ေသလိုက္ေတာ့ ေမပုလဲေရ…ဒီတစ္သက္ နင္ေတာ့ သူ႔ကို ေမွ်ာ္လင့္မေနနဲ႔ေတာ့..

ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါ.. ကၽြန္မ ဘ၀မွာ ကၽြန္မခ်စ္တဲ့သူကို ေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ ေနရာေလးကို ေတာ့ ကၽြန္မ ဒီတစ္သက္ ေမ့ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူးရွင္.. ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မရွိေတာ့တဲ့..ဗလာက်င္းေနတဲ့ ရင္ဘတ္အစံုနဲ႔ ကၽြန္မခြဲခြာျခင္းကို စတင္ရေတာ့မွာေပါ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကၽြန္မ တိတ္ကေလး ဆုေတာင္း မိပါတယ္.. ကၽြန္မကို ခ်စ္ပါလို႔လဲ သူ႔ကို မေတာင္းဆိုခ်င္ေတာ့ပါဘူး… ကၽြန္မလည္း သူ႔ကုိ မုန္းေမ့ဖို႔ မၾကိဳးစား ခ်င္ေတာ့ပါဘူး.. သူ႔ႏွလံုးသားရဲ့ တစ္ေနရာမွာ ကၽြန္မကို ထည့္ထားေပးပါ ကိုရယ္.. ေမပုလဲ ဆိုတဲ့ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကို သတိရေနေပးပါ…။၊

 

You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://rhythm-of-thoughts.myanmarbloggers.org/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.