ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ အတၳဳပတၱိ တပိုင္းတစ
(ကိုမိုးသီးဘေလာ့တြင္ ေတြ႔ရွိ၍ တဆင့္ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။ မွတ္ခ်က္)
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းႏွင့္အတူ လုိက္ပါသြားေသာ ဗုိလ္ရန္ေအာင္ ကုိယ္ေတြ႔ ေျပာျပခ်က္ ကုိ (အုိးေ၀ မဂၢဇင္းဂ႑) တြင္ ေရးသားေဖာ္ျပ သည္။ က်ည္ေထာင္ ဆရာစိန္ ေခၚ စိန္မင္းသား ၏ ေရးသား ထားသည့္ေဆာင္းပါး ျဖစ္ပါသည္။ စာဖတ္သူ အားလုံးေလ့လာႏုိင္ရန္ မႈရင္းအတုိင္း ၿပန္လည္တင္ၿပလုိက္ပါသည္။
သခင္ေအာင္ဆန္း ႏုိင္ငံျခားသုိ႔ စြန္႔ထြက္ပုံ
ခင္ဗ်ား ျမန္မာႏုိင္ငံ လြတ္လပ္ေရး အတြက္ အသက္စြန္႔ျပီး ” ႏုိင္ငံျခား သြားရမယ္ ဆုိရင္ လုိက္ႏုိင္ပါ့မလား” ဟု သခင္လွေဖ(ယခု) ဗုိလ္လကၤ်ာ ကာကြယ္ေရး၀န္ၾကီးေဟာင္း က သံလ်င္ အလုပ္သမား အတြင္းေရးမႈး သခင္လွျမိဳင္ ကုိ ေမးလုိက္၏။ အလုပ္သမား ကိစၥ အေရးေတာ္ပုံေၾကာင့္၊ ေထာင္ခဏ ခဏ က်ေနေသာ သခင္လွျမိဳင္ က “သြားမယ္ လုိက္မယ္” ဟု ဂတိေပးလုိက္ေလသည္။
အခ်ိန္ကား ဒုတိယ ကမာၻစစ္ ပြဲထဲသုိ႔ ဂ်ပန္ျပည္ က မပါေသး။ အေနာက္ ႏုိင္ငံမွာ ျခိမ့္ျခိမ့္သဲမွ် တုိက္ပြဲ ဆင္ၾက ေလျပီ။ တရုပ္လူမ်ိဳး အျပည့္ႏွင့္ တရုပ္ျပည္သြား သေဘၤာေပၚ၌ တရုပ္လူမ်ိဳးကဲ့သုိ႔ ၀တ္စား ထားေသာ တရုပ္စကားမတတ္သည့္ သခင္ေအာင္ဆန္း ႏွင့္ သခင္လွျမိဳင္ တုိ႔ ၎ သေဘၤာေပၚ ၌ ပါ၀င္လ်က္ ရွိရာ၊ ၃-ရက္ရွိျပီ။ စကၤာပူ ကုိလည္း ေရာက္လုလု ျဖစ္ေသာ အခါ ၊ သခင္လွျမိဳင္ က အနီး ရွိ စကားမေျပာ တုံဏွိ ေဘာလုပ္ေနေသာ သခင္ေအာင္ဆန္း အား - “အစ္ကုိၾကီး ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဘယ္သြားလုိ႔ ဘယ္ေရာက္ၾကမွာလဲ” ဟု ေမးလုိက္ေသာ အခါ၊ လုံး၀ စကားမေျပာဘဲ အစဥ္သျဖင့္ ေတြေ၀ စဥ္းစား ေနရာက၊ “အသာေနစမ္းဗ်ာ၊ မေမးစမ္းနဲ႔” ဟု မာန္လုိက္ေလသည္။ သိခ်င္သူ သခင္လွျမိဳင္ အရႈံး ေပးရ၏။ စကားျပန္မေျပာဘဲ ေနျမဲေနေလသည္။
အုန္းသီးမ်ား ႏွင့္ အတူ သေဘၤာစီးရျခင္း
ယင္းသုိ႔လွ်င္ သေဘၤာၾကီး သြားျမဲ သြားေနရာ၊ စကၤာပူ ခံတပ္မွ လြတ္ျပီး တရုပ္ ပင္လယ္သုိ႔ ေရာက္သြားေတာ့ ေလရာ၊ ဆုိင္ကလုံ ေလနီၾကမ္းသည္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ တုိက္ခတ္သည္ႏွင့္ သေဘၤာၾကီး ပုခက္လႊဲ သကဲ့သုိ႔ ၂-နာရီ နီးပါးခန္႔ ၾကဳံရေလျပီ။ သေဘၤာေပၚရွိ ကုလားထုိင္ စားပြဲ ပစၥည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ဂြ်န္းထုိးေမွာက္ခုန္၊ စီးနင္းသူတုိ႔ လည္း ရပ္တည္ မေနႏုိင္။ ပုန္းစရာရွာမေတြ႔ မူး၍ အံ၍ ေအာ့ ၍ ေျပာ့ေခြေတာ့ေလရာ၊ သခင္ေအာင္ဆန္း မွာ အုန္းသီးမ်ား ထားေသာ အခန္းထဲ၌ သေဘၤာ မူးလ်က္ သတိေမ့ေလ်ာ့ ေျပာ့ေခြ သြားေတာ့ေလသည္။ သခင္လွျမိဳင္ က သေဘၤာမမူးတတ္၊ သခင္ေအာင္ဆန္း၏ ကုိယ္ေပၚ၌ ၾကြက္ငယ္မ်ား လုိက္တန္းေျပးတန္း ကစားေနသလုိ ျဖတ္ေက်ာ္ေနေသာ အုန္းသီးမ်ား ကုိ ဖယ္ေပးေနရေတာ့သည္။ေလနီၾကမ္း မရပ္မခ်င္း သခင္ေအာင္ဆန္း သေဘၤာမူး မေပ်ာက္ အလူးအလဲ ခံေနရေတာ့ေလသည္။
တဖန္ စုံေထာက္ နာမည္ေက်ာ္မ်ား ျပည့္ႏွက္ေသာ ေဟာင္ေကာင္ သေဘၤာဆိပ္ မွ လြတ္ထြက္၍ ေကာလုံစု ကြ်န္းငယ္သုိ႔ ေရာက္၍ သေဘၤာ ေပၚမွ ဆင္းေလရာ၊ ၎ကြ်န္းသုိ႔ ေရာက္၍ သေဘၤာေပၚမွ ဆင္းေလရာ၊ ၎ကြ်န္းသည္ အေမရိကန္၊ အဂၤလိပ္၊ တရုပ္၊ ဂ်ပန္ စေသာ ႏုိင္ငံ တုိ႔ က ၇-ရက္ တလွည့္စီ အုပ္ခ်ဳပ္ရေသာ ကြ်န္းျဖစ္ေလသည္။ ထုိေန႔က အဂၤလိပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ရေသာ အပါတ္ျဖစ္၍ အဂၤလိပ္ အစုိးရက သခင္ေအာင္ဆန္း မိလွ်င္ ဆုေငြ ၅-က်ပ္ ထုတ္ထားေသာ ၀ရမ္းေျပး ျဖစ္ရာ စုိးရိမ္ဘြယ္ ျဖစ္သြားေလသည္။ ေရွ႕တုိး ေနာက္ဆုတ္ ခက္ေနသည္၊ တရုတ္စကားမတတ္၍ တရုပ္လူမ်ိဳးမ်ား အနီးသုိ႔ ယွဥ္မရပ္ရဲေသာ သခင္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ သခင္လွျမိဳင္ မွာ အိပ္ရာလိပ္ေသတၱာ ကုိဆြဲလ်က္ မရဲေသာ္လည္း ေျပးခဲေစဆုိသကဲ့သုိ႔ ဟန္မပ်က္ေန၍ သြားေနစဥ္၊ အစဥ္မျပတ္အကဲခတ္ေနေသာ တရုတ္လူမ်ိဳး ပုလိပ္တုိ႔က မသကၤာ၍ ဘမ္းေတာ့ေလသည္။ ဤသုိ႔ အဘမ္းခံရသည္ အထိ သခင္ေအာင္ဆန္း မွာ မတုံမလႈပ္ သူတုိ႔ေခၚရာသုိ႔ လုိက္ပါျမဲ လုိက္ပါသြားေလရာ၊ အတူပါ သခင္လွျမိဳင္ မွာ အၾကံအမ်ိဳးမ်ိဳး ထုတ္ရာမွ ေနာက္ဆုံး ပုလိပ္ကုိ ေငြ ၇၅-က်ပ္ေပးလုိက္မွ လြတ္ရေတာ့ ေလသည္။
မေဟာသဓာနည္းႏွင့္ ျပည္ၾကီးသူမ်ား ကုိမိတ္ဆက္ျခင္း
ေကာလုံစု ကြ်န္းေပၚမွ တေန႔ ၄-က်ပ္ ေပးရေသာ တရုပ္ေဟာ္တယ္ ေပၚ၌ ခရီးလမ္း အစီအစဥ္ မရွိ တည္းခုိေနရေလရာ၊ ၃-လခန္႔ၾကာသြား ေလျပီ။ ပါလာသမွ် စရိတ္လည္း မရွိေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ႔ ျပန္၍ စရိတ္ေငြ ျပန္မွာေသာ အခါ၊ ထုိစဥ္အခါက သခင္ အစည္းအရုံး၀င္ မွန္လွ်င္ ငတ္သည္ ျပတ္သည္၊ လူတုိင္းအထင္ေသးေနသည္၊ စရိတ္ေပး ပုိ႔ရန္ မျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း စာျပန္လာသည္။ ေရွ႕အဘုိ႔ မည္ကဲ့သုိ႔ ၾကံရပါမည္နည္း။ သခင္ေအာင္ဆန္း မွာ မူ ေဟာ္တယ္ အခန္းထဲက မထြက္၊ စကားမေျပာ စာအုပ္ၾကည့္၍ သာ ေနထုိင္သည္။ စားစရိတ္မရွိ၊ စားစရာ မက်န္ ၀တ္စရာ မရွိ၊ ဟုိသည္ ကုိပင္ မသိသလုိပင္ ေနထုိင္ေလေတာ့ သည္။ သခင္လွျမိဳင္ မွာ ေန႔စဥ္ ေန႔တုိင္း ေငြရရန္ ရွာေဖြရေလရာ၊ ေနာက္ဆုံး အဂၤလိပ္ စာျပ ဆရာ တလ ၃၀ိ- ႏွင့္ အလုပ္တည့္လာသည္ႏွင့္ အားရ၀မ္းသာ ေဟာ္တယ္သုိ႔ ျပန္လာေလသည္။ သုိ႔ေသာ္ အခ်ိန္ကား ညေန ၄-နာရီခန္႔ျဖစ္၏။ ေဟာ္တယ္ ႏွင့္ မနီးမေ၀း တြင္ တရုပ္လူမ်ိဳး ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာ အပ်ိဳကေလးမွာ ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္း ၾကည့္ေနရာက ထုိေန႔မွာလည္း ၾကည့္ေနခုိက္ ျဖစ္သည္ႏွင့္ သခင္လွျမိဳင္ လည္း မေနႏုိင္ ျပန္၍ ၾကည့္မိသည္။ ႏုိင္ငံေရးသမား ျဖစ္ေနသည္ႏွင့္ စတင္ရန္ ခက္ေနရာက လက္ေမာင္းၾကြက္သား ကုိ ထုတ္ျပလုိက္၏။ အပ်ိဳကလည္း ျပံဳးရယ္၍ ၾကည့္ေန၏။ ခဏၾကာသည္အထိ ျဖစ္ရာ၊ သခင္လွျမိဳင္ မွာ သခင္ေအာင္ဆန္း၏ အိေျႏၵ မူလ သိကၡာ ကုိ ခ်စ္ေၾကာက္ ရုိေသခဲ့ရသည့္ အတုိင္း အိေျႏၵဆည္၍ အခန္းထဲသိုိ႔ ေက်ာင္းသားကေလးက ဆရာကုိ ၾကည့္ရႈရွာေဖြ သလုိ ၾကည့္မိေသာအခါ၊ သခင္ေအာင္ဆန္း မွာလည္း ျပဴတင္းေပါက္ မွ ရပ္ ၍ (မာဆယ္) လက္ေမာင္းၾကြက္သားကုိ ထုတ္ျပေနေၾကာင္း ဘြားကနဲ ေတြ႔ရေလသည္။ သခင္လွျမိဳင္ မွာ ပါးစပ္ပိတ္၍ မ်က္လုံးျပဴးျပီး အံံ့အားသင့္သြားကာ ခဏခ်င္းပင္ ေၾသာ္….ျငီးေငြ႔လြန္းလုိ႔ ထင္ပါရဲ႕ ဟု ၾကိတ္မွိတ္၍ မေျပာ၀ံ့ မျပဳ၀ံ့ မ်ိဳသိပ္ေနရေလသည္။ တရုပ္မေလးကား ျပံဳးျမဲ ျပံဳးလ်က္ပင္။
ထုိ႔ေနာက္ ရွမ္းဟဲျမိဳ႔ ၊ ၎မွ ေဖာ္မုိဆာ ကြ်န္း က တဖန္ ဂ်ပန္ျပည္ ယုိကုိဟာမျမိဳ႕ သုိ႔ ေရာက္ၾကေသာအခါ၊ တုိက်ိဳသုိ႔သြားရန္ ေလယာဥ္ပ်ံ ကြင္းသုိ႔ ေရာက္ျပီး ထုိအခ်ိန္၌ သခင္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ သခင္လွျမိဳင္မွာ၊ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးအ၀တ္အစားႏွင့္ ေဖာ္မိုဆာ ကြ်န္းမွ စီမံေပးလုိက္ျပီး ေလယာဥ္ပ်ံ စီးအံ့ဆဲဆဲ တြင္ ဂ်ပန္ ပုလိပ္တုိ႔က ဆြဲျပန္ျပီး၊ ပုလိပ္စခန္းသုိ႔ ေခၚသြားျပီးလွ်င္၊ ပုလိပ္မ်ားက ဂ်ပန္ဘာသာျဖင့္ ေမးရာ၊ ေမးမရသည္ ႏွင့္ အဂၤလိပ္ ဘာသာျဖင့္ - “ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဘယ္သြားမလဲ” သခင္ေအာင္ဆန္းမွာ အိေျႏၵ ႏွင့္ က်ဳပ္တုိ႔ တုိက်ိဳသြားမလုိ႔” “ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဘယ္သူ႔ဆီ သြားမလုိ႔လဲ” “မီနံမီ ဆုိတဲ့ မိတ္ေဆြဆီ သြားမလုိ႔” ထုိအခါ သခင္ေအာင္ဆန္း၏ အမူအရာ မထူးျခားေသာ္လည္း သခင္လွျမိဳင္ မွာ အထူး စုိးရိမ္ သြားေလသည္။ တုိက်ိဳျမိဳ ႔ က မီနံမီ ေတြ႔ခ်င္လုိ႔ အေျဖသည္ ေရွ႔အဖုိ႔ အဆင္မေျပႏုိင္။ လမ္းနံပါတ္၊ အိမ္နံပါတ္၊ အလုပ္အကုိင္၊ ရာထူးမသိ၊ မီနံမီ ဆုိသူကုိလည္း မျမင္ဘူး ျဖစ္ေနေတာ့ေလရာ ၊ အမွန္စိတ္ရႈတ္ ဘြယ္ ျဖစ္ေနေလသည္။ ပုလိပ္တုိ႔က ဖုံးဆက္လုိက္ေလ ေသာအခါ၊ ကံအားေလ်ာ္စြာ မီနံမီ ဆုိသူကုိ ေတြ႔လာျပီး စကားျပန္လာ၏။ သြားခြင့္ရျပီး တုိက်ိဳသြား ေလယာဥ္ပ်ံေပၚ၌ ျပဳစု ေနေသာ ဂ်ပန္မေလး ေခ်ာေခ်ာ မွာ၊ အလြန္သေဘာေကာင္း အစစၾကည္ႏႈးစရာ ဖန္တီးေနေသာအခါ၊ သခင္လွျမိဳင္မွာ အလြန္ေပ်ာ္ရႊင္သြားေလသည္။ ေၾကာက္ခ်စ္ ရုိေသ ရွိရေသာ သခင္ေအာင္ဆန္းကုိ အကဲခတ္ေသာ အခါမွာလည္း အု႔ံပုန္းၾကီး သခင္ေအာင္ဆန္းမွာ ျပဳံးျပဳံး ၾကီး ခဏခဏ ျဖစ္ေနေလသည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ဘိနပ္ စြပ္ေပးသည့္ ၀န္ၾကီး
ဟုိင္နံကြ်န္း၌ စစ္ပညာသင္ၾကျပီး၊ ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္ ၀င္မ်ား စုံလင္ၾကျပီ။ ဂ်ပန္စစ္ပညာသည္ အလြန္ၾကမ္း၊ အလြန္ဆန္း၊ အထူးအံံ့မခန္းေတြ ျပည့္ႏွက္လ်က္ရွိရာ၊ သခင္ေအာင္ဆန္းမွာ အလုံးအရပ္ ျပတ္ျပတ္ပင္ ျဖစ္ရာ၊ ႏုနယ္သည္ ဟု ဆုိထုိက္ေလရာ၊ ရဲေဘာ္တုိ႔ အထဲ နံပါတ္ ၁ စြဲႏုိင္ပါ့မလား စုံစမ္းၾကည့္ေသာအခါ၊ သခင္ေအာင္ဆန္းမွာ ရဲေဘာ္တုိ႔ အထဲတြင္ စစ္ဆင္းစစ္တုိက္၊ သတၱိဗ်တၱိ၊ အၾကံဥာဏ္ ထူးခြ်န္လ်က္ပင္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရေလသည္။ ဗုိလ္မင္းေခါင္ (ယခင္ ထူေထာင္ေရး၀န္ၾကီး) သည္ ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္တုိ႔ အထဲတြင္ အငယ္ဆုံး ျဖစ္ရာ၊ ညီအငယ္ဆုံးကုိ အစ္ကုိၾကီးက ယုယနည္းျဖင့္ သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ ယုယႏုိင္၏။ အလုိျဖည့္ႏုိင္၏။
စစ္ပညာတတ္ေျမာက္၍ ဂ်ပန္လည္း ဒုတိယကမာၻစစ္ပြဲထဲသုိ႔ ပစ္၀င္ေသာအခ်ိန္ သခင္ေအာင္ဆန္းေခၚ ဗုိလ္ေတဇ ေခါင္းေဆာင္သည့္ ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္တုိ႔ ယုိးဒယား ဆုိက္ေရာက္ၾကျပီး ဘီ-အုိင္-ေအ တပ္ဖြဲ႔မ်ား တည္ေထာင္ရန္ အထူး စုိင္းျပင္း ေနေသာ အခ်ိန္ ျဖစ္ေလ၏၊ တေန႔ေသာ အခါ၊ အလြန္ စကားနည္းလွေသာ ဗုိလ္ေအာင္ဆန္း မွာ အစည္းအေ၀း သုိ႔ သြားရန္ ေမ့သေယာင္ေယာင္ ျဖစ္ေနခုိက္ ဗုိလ္မင္းေခါင္က -”အစ္ကုိၾကီး အစည္းအေ၀းရွိတယ္ စကားေျပာရမယ္” ဟု သတိေပးလုိက္မွ “ေအး-ဟုတ္လား” အနည္းငယ္လႈပ္ရွားလာေလသည္။ အက်ၤီ၀တ္ ေဘာင္းဘီစြပ္ ဒါးကုိခ်ိပ္ ဘိနပ္ကုိ စီး၍ ဗုိလ္မင္းေခါင္ႏွင့္ တြဲ၍အစည္းအေ၀း သုိ႔ လာေသာအခါ၊ လမ္းတေလွ်ာက္တြင္ ဗုိလ္ေအာင္ဆန္း၏ ဒါးသည္ တလမ္းလုံး တေရွာေရွာႏွင့္ ဒရြတ္တုိက္ ေနေလသည္။ ဗုိလ္မင္းေခါင္ ငုံ႔ၾကည့္မွ "ဟာ-အစ္ကုိၾကီး ဒါးခ်ိတ္၊ မဟန္ေသးပါဘူး၊ ျပင္ခ်ိတ္ပါအုံး" ဟု ေျပာျပီး ျပင္ခ်ိတ္ေပးရ၏။ တဖန္ ဗုိလ္မင္းေခါင္က အကၤ်ီကုိ လုိက္ၾကည့္မိရာ၊ အကၤ်ီၾကယ္သီး ေျပာင္းျပန္ တပ္ထားသည္ႏွင့္ ျပင္ဆင္ တပ္ေပးရ ျပန္၏။ သုိ႔ႏွင့္ ခရီးအတန္ေရာက္ေသာအခါ ဗုိလ္ေအာင္ဆန္း က - “ညီေလးရာ ငါ့ဘိနပ္ ၾကပ္ေနတယ္- ဘာျပဳလုိ႔လဲ” ေမးလုိက္ရာ ဗုိလ္မင္းေခါင္ ဘိနပ္ကုိ ၾကည့္ေသာ အခါ၊ ဗုိလ္ေအာင္ဆန္း စီးထားေသာ ဘိနပ္သည္ ဘယ္ႏွင့္ညာ လြဲေနသည္ကုိ ေတြ႔ရသည္ႏွင့္ ျပန္ခြ်တ္၍ ျပန္၀တ္ေပး လုိက္ရေလသည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အတၳဳပၸတၱိ (၁၉၅၁) မွ ေကာက္ႏုတ္တင္ျပပါသည္။
ရင္ဝယ္မခ်ိေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားစြာ
ရင္ဝယ္မခ်ိေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားစြာ
Wednesday, 17 December 2008 18:54 ၾကည္ေဝ
(ဧရာ၀တီသတင္းဌာနမွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္)
အလင္းေရာင္ ေကာင္းစြာ မ၀င္ေသာ အစိုးရ သံမဏိ စက္႐ံုတခု၏ အလုပ္သမား လိုင္းမွ အခန္းက်ဥ္းေလး တခုထဲတြင္ "အေမ … နာတယ္ နာတယ္" ဟ ုညည္းညဴရင္း ေခၽြးေစးမ်ား ထြက္ေနေသာ အသက္ ၂၅ ႏွစ္အရြယ္ သမီးျဖစ္သူကို ၾကည့္ရင္း ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္း မသိေအာင္ ေသာက ေ၀ေနသည့္ မိခင္ျဖစ္သူက ေခၽြးသုတ္ ေပးကာ ယပ္ေတာင္ကိုသာ အတြင္ခပ္ေပးေနခဲ့သည္။
တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ သမီးမ်က္ႏွာမွာ ေသြးဆုတ္စျပဳလာၿပီး အသံမ်ား တိုးတိမ္သြားရာ အေမျဖစ္သူမွာ ထိတ္လန္႔ တုန္လႈပ္လာၿပီး ေဘးပတ္၀န္းက်င္က အခန္းမ်ားဆီသို႔ ေအာ္ဟစ္အကူအညီ ေတာင္းမိေတာ့သည္။
ေဘးပတ္၀န္းက်င္က သိၿပီီဆုိသည္ႏွင့္္ ထိုအျဖစ္အပ်က္ကို ဘယ္လို ေျဖရွင္းရမလဲ ဆိုတာကို ေဒၚေအး တေယာက္ မေတြးဆရဲေတာ့။ သမီးျဖစ္သူက ဗိုက္္ထဲမွ ၃လအရြယ္ သေႏၶသားကို အရပ္လက္သည္ အမ်ိဳးသမီး၏ အကူအညီႏွင့္ မေန႔ကပင္ ဖ်က္ခ် ခဲ့သည္ မဟုတ္လား။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ တရားမ၀င္ ကေလးဖ်က္ခ်ျခင္းမွာ ရာဇ၀တ္မႈတခု က်ဴးလြန္ျခင္းပင္။
ကိုယ္၀န္သံုးလကို လက္သည္ႏွင့္ ဖ်က္ခ်မည္ဟု သမီးေျပာတုန္းက သူမအေနႏွင့္ မတားမိခဲ့ပါဟု ေဒၚေအးက ေျပာဆိုသည္။
"သူ႔မွာက ကေလးကလည္း ၂ ေယာက္ေတာင္ရွိတယ္၊ ၿပီးေတာ့ အေႂကြးေတြလည္း ရွိေသးတယ္ ဆိုေတာ့ က်မလည္း မလုပ္ေကာင္းဘူးဆိုတာ သိပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ မတတ္သာတဲ့အဆံုးမွာ က်မလည္း .. မတားမိေတာ့ တာပါ" ဟု ေျပာရင္း ငို႐ႈိက္ေလေတာ့သည္။
သူမ၏ သမီးမွာအဆိုပါ စက္႐ံုမွ လစာနည္း ၀န္ထမ္းတဦးျဖစ္ၿပီး ခင္ပြန္းသည္မွာလည္း သူမလိုပင္ လစာနည္း အစိုးရ၀န္ထမ္းတဦး ျဖစ္သည့္အတြက္ စား၀တ္ေနေရးတြင္ အခက္ အခဲျဖစ္လ်က္ရွိေၾကာင္း၊ ထိုကာလတြင္ တတိယေျမာက္ကိုယ္၀န္ ရလာသည့္အတြက္ အရပ္ေၾကးစား လက္သည္တဦးထံတြင္ ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်ခဲ့ၿပီး ႏွစ္ရက္ေျမာက္ေန႔တြင္ ဗဟိုအမ်ိဳးသမီး ေဆး႐ံုသို႔ ေရာက္ရွိလာရျခင္းျဖစ္ေေၾကာင္း သိရွိရသည္။
ေဆး႐ံုတြင္ ေသြးဆိပ္တက္ေနေသာ ေ၀ဒနာႏွင့္ ေဆး၀ါးကုသမႈ ခံေနရေသာ အမ်ိဳးသမီးမွာ စက္႐ံုမွ အလုပ္ျပဳတ္မည့္အျပင္၊ ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်သည့္အတြက္ ဥပေဒအရ တရားစြဲဆိုျခင္းခံရကာ ျပစ္ဒဏ္ ၃ ႏွစ္ က်ခံရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း သူက ေျပာျပသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အမ်ိဳးသမီးအမ်ားစုမွာ သားဆက္ျခားနည္း မ်ားႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ဗဟုသုတနည္းပါးျခင္း၊ ေငြေၾကး မျပည့္စံုျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ႀကိဳတင္ စီစဥ္ျပင္ဆင္ထားျခင္း မရွိေသာ ကိုယ္၀န္ ေဆာင္ျခင္း၏ ဆိုးက်ိဳးကို ခံစားၾကရသည္။
ေဆး႐ံုသို႔ ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်ကာ ေရာက္ရွိလာေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အမ်ားအျပား ရွိေနေၾကာင္း ရန္ကုန္ အမ်ိဳးသမီးေရာဂါ အထူးကု ဆရာ၀န္ႀကီးတဦးက ေျပာသည္
"အခု ေဆး႐ံုေရာက္လာတဲ့ မိန္းမေတြမွာ ၁၀ ေယာက္ရွိရင္ ၇ ေယာက္က ကိုယ္၀န္ ဖ်က္ခ် လိုက္လို႔ ေရာက္လာတာပဲ။ တႏွစ္ထက္တႏွစ္တိုးလာတယ္ အဲဒီ လူနာအမ်ိဳးအစားက လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၀၀၄ ကနဲ႔ စာရင္ ၃ ဆရွိတယ္၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္တုန္းကထက္စာရင္ ၈ ဆ နီးပါး ေလာက္ ရွိပါတယ္" ဟုု သူက ဆုိသည္။
ဆက္လက္၍ သူက ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်က်ေသာ အမ်ိဳးသမီးအမ်ားစုမွာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးၿပီး ကေလးအေရအတြက္ မ်ားသူ အိမ္ေထာင္သည္ သားသည္ အေမမ်ား ျဖစ္ၾကသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရသည္ဟု ဆိုသည္။
၎တို႔အေနႏွင့္ ထံုးတမ္းစဥ္လာအရ ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်ျခင္းသည္ ဘာသာေရးအရ သူတပါး အသက္ကို သတ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္ထားသည့္ျပင္ ဥပေဒအရပါ ျပစ္ဒဏ္ခံရမည္ကို သိေနေသာ္လည္း ေနာက္ဆုံး ႀကံရာမရသျဖင့္ ဖ်က္ခ်ၾကျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆရာဝန္ႀကီးက ေျပာဆိုသည္။
ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်ေသာ အမ်ိဳးသမီးအမ်ားစုသည္ အရပ္လက္သည္ မ်ားႏွင့္ မိ႐ိုးဖလာ ေဆးၿမီးတိုမ်ားကို အသံုးခ်ၾကသည္။ အမ်ိဳးသမီးတခ်ိဳ႕မွာ ျပည္တြင္းေစ်းကြက္တြင္ ကိုယ္၀န္ဖ်က္ေဆးအျဖစ္ နာမည္ႀကီး လ်က္ရွိေသာ ေကသီပန္၊ စိန္ကုလားေသြးေဆး၊ ႏွစ္ခြက္ေဆး စသည့္ ပူစပ္ေသာ ေသြးေဆးျပင္းမ်ားကို အရက္ႏွင့္ေရာေသာက္ျခင္း၊ ခ်င္းႏွင့္ ထန္းလ်က္ကို ေရာႀကိဳေသာက္ျခင္း၊ င႐ုတ္ေကာင္းႏွင့္ေရေႏြး ေရာစပ္ေသာက္ျခင္း တုိ႔ ျပဳလုပ္ၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
အရပ္လက္သည္အမ်ားစုမွာ ဆီးခံု႐ိုး ေနရာကို ႏွိပ္နင္းျခင္း၊ ထု႐ိုက္ေစျခင္း၊ ၀မ္းဗိုက္ျပင္ အေရျပားမွတဆင့္ သားအိမ္ကို ျပင္းထန္စြာ ႏွိပ္ျခင္း စသည့္နည္းမ်ား သံုးကာဖ်က္ခ်ေပးၾကၿပီး သားအိမ္ထဲသို႔ ဖဲထီး႐ိုးမ်ား၊ တုတ္တံမ်ား၊ စက္ဘီးစပုတ္တံမ်ား၊ သစ္ကိုင္းမ်ားထည့္ျခင္းျဖင့္ သားအိမ္ထဲမွ သေႏၶသားကို ထိခိုက္ ပ်က္စီးေအာင္ လုပ္ျခင္း စသည့္ နည္းလမ္းမ်ားကို အသံုးျပဳလ်က္ရွိသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရေၾကာင္း ဆရာ၀န္မ်ား၏ ေျပာျပခ်က္အရ သိရွိရသည္။
ထိုနည္းမ်ားကို အသံုးျပဳသူမ်ားသည္ သားအိမ္ေပါက္ျခင္း၊ သားအိမ္ထဲတြင္ ေသဆံုးၿပီး သေႏၶသား၏ အပိုင္းအစမ်ား က်န္ရစ္ခဲ့ျခင္း၊ ေရာဂါပိုး၀င္ေရာက္ျခင္း၊ ေသြးလြန္ျခင္း၊ ေသြးဆိပ္တက္ျခင္း စသည့္ ေရာဂါမ်ားျဖစ္ပြားၾကျပီး အသက္ေသဆံုး သည္အထိ ျဖစ္လာၾကသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရေၾကာင္း သိရွိရသည္။
"အဓိကကေတာ့ ဆင္းရဲၾကပ္တည္းၾကတာနဲ႔ ၀င္ေငြနည္းပါးၾကတာေၾကာင့္ပဲ။ ေနာက္တခ်က္ က သားဆက္ ျခားနည္းဆိုင္ရာ ဗဟုသုတပိုင္းမွာ အားနည္းတာ၊ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းမွႈ မရွိတာနဲ႔ အလုပ္အကိုင္ရရွိမႈ ခက္ခဲ တာေတြက အခုေခတ္ရဲ႕ ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်ရျခင္း အေၾကာင္းရင္း ေတြပဲ” ဟု သားဖြားႏွင့္မီးယပ္ အထူးကု ဆရာ၀န္ႀကီးတဦးက ေျပာဆိုသည္။
ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်ၾကေသာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားမွာ အသက္ ၂၅ ႏွစ္မွ ၄၀ ၀န္းက်င္အရြယ္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားျဖစ္သည္ကို ေတြ႕ရသည္ဟု သူက ဆက္ေျပာသည္။
ခုတင္တလံုးေပၚတြင္ ေကြးအိပ္ရင္းနာက်င္မႈ ေ၀ဒနာကို အံႀကိတ္ခံစားေနေသာ မမာလာက "က်မမွာ သားေလး ၁ ေယာက္ရွိတယ္။ အခု ဒီဖ်က္ခ်လိုက္တဲ့ ကုိယ္၀န္က ဒုတိယေျမာက္ပါ။ ဒီကေလးကို ေမြးလိုက္ရင္ က်မ အလုပ္ျပဳတ္မွာ ေသခ်ာတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ မဖ်က္ခ်င္ဘဲ ဖ်က္ခ်လိုက္တာပါ" ဟု ေျပာျပသည္။
သူအလုပ္လုပ္ေသာ ေရသန္႔စက္႐ံုက အလုပ္စ၀င္စဥ္ကတည္းက အိမ္ေထာင္ရွိသည္ဟု ဆိုေသာေၾကာင့္ မီးဖြားခြင့္မရွိ၊ ကိုယ္၀န္ရွိလွ်င္ အလုပ္ထြက္ရမည္ဟု ႀကိဳတင္ေျပာဆို ထားေသာေၾကာင့္ ယခုကဲ့သို႔ ကိုယ္၀န္ကို ဖ်က္ခ်လိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။
အိမ္ေထာင္ရွိေသာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအေနႏွင့္ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္း နည္းပါးသည့္ျပင္ ယေန႔ေခတ္ အလုပ္ရွင္မ်ားက အိမ္ေထာင္သည္အမ်ိဳးသမီးမ်ားအား အလုပ္ခန္႔ရာတြင္ ကိုယ္၀န္ ေဆာင္ပါက ေမြးဖြားခြင့္ ၄၅ ရက္ႏွင့္ ထို ၄၅ ရက္အတြက္ လစာ အျပည့္ ေပးရမည္ စိုးေသာေၾကာင့္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္လွ်င္ အလုပ္ထြက္ ရမည္ဟု ႀကိဳတင္ သတိေပးထားေလ့ ရွိသည္။
သားဆက္ျခားနည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိသည့္အနက္ ေစ်းအသက္သာဆံုး သားဆက္ျခားနည္း ျဖစ္သည့္ ေဆးျပား စားသံုးျခင္း ဆိုသည္ပင္ တကတ္လွ်င္ လက္လီေစ်းကြက္၌ အနည္းဆံုး ေငြက်ပ္ ၇၀၀ ေစ်းေပါက္လ်က္ ရွိေသာေၾကာင့္ ၀င္ေငြနည္းပါးသူမ်ားမွာ ေရရွည္မသံုးစြဲႏိုင္ေၾကာင္း သိရသည္။ ထို႔ျပင္ ၎ေဆးကတ္မွာ အမ်ိဳးသမီးတိုင္းႏွင့္ မတည့္ သည့္အတြက္ တခ်ိဳ႕သာ သံုးစြဲႏိုင္သည္။
တျခားသားဆက္ျခားနည္း တခုျဖစ္ေသာ လစဥ္ သားဆက္ျခားေဆး ထိုးမည္ ဆိုပါကလည္း တလခံေဆး၊ ႏွစ္လခံေဆးႏွင့္ သံုးလခံေဆး ဟူ၍ရွိရာ ကုန္က်စရိတ္အေနႏွင့္ ေဆးဖိုးႏွင့္ထိုးခ အနည္းဆံုးက်ပ္ ၁၅၀၀ မွ က်ပ္ ၃၀၀၀ ထိ ကုန္က်ေသာေၾကာင့္ ၀င္ေငြနည္း မိသားစုမ်ားမွ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အသံုးျပဳနိုင္မႈ နည္းပါးသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရသည္။
ထို႔ျပင္ သားသမီးမ်ားေသာေၾကာင့္ သားေၾကာျဖတ္မည္ဆိုပါကလည္း အစိုးရက ကန္႔သတ္ ထားေသာ ဥပေဒမ်ားရွိေသာေနရာ အသက္ ၃၅ ႏွစ္ေအာက္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား သားေၾကာ ျဖတ္ခြင့္မရဟု သိရသည္။
တျခားသားဆက္ျခားနည္းတခုျဖစ္သည့္ ကြန္ဒံုးသံုးစြဲနည္းမွာလည္း ၀င္ေငြနည္း မိသားစုမ်ား အတြက္ အဆင္မေျပေၾကာင္း သိရွိရသည္။ ကြန္းဒံုးတခု၏ လက္ရွိေပါက္ေစ်းမွာလည္း လက္လီ ေစ်းကြက္တြင္ က်ပ္ ၂၀၀ ႏွင့္အထက္ ရွိေနရာ တေန႔လုပ္အားခေငြ က်ပ္ ၁၅၀၀ သာရေသာ အလုပ္သမားမ်ားအေနႏွင့္ ၀ယ္ယူ သံုးစြဲႏိုင္သည့္ အင္အားမရွိေပ။
ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်ေပးသည့္ အရပ္လက္သည္မ်ား၏ ေစ်းႏႈန္းမွာ က်ပ္ ၅ ေထာင္မွ က်ပ္ ၂ ေသာင္းထိ ရွိသည္။ က်န္းမာေရးမႉး သို႔မဟုတ္ သူနာျပဳဆရာမ စေသာ ေဆး၀န္ထမ္း မ်ားထံတြင္ျပဳလုပ္ပါက ပိုလံုၿခံဳမႈရွိၿပီး ေစ်းနႈန္းမွာလည္း အနည္းဆံုးက်ပ္ ၅ ေသာင္းမွ ၁ သိန္းထိ ေပးရေသာေၾကာင့္ ၀င္ေငြနည္းပါးသူမ်ား မလုပ္ႏိုင္ေၾကာင္း သိရွိရသည္။
ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်သူ အမ်ားစုမွာ ေစ်းသက္သာေသာ အရပ္လက္သည္မ်ားထံတြင္သာ ဖ်က္ခ်ၾက ေသာေၾကာင့္ ေဆး႐ံုေရာက္ရျခင္း၊ အသက္ေသဆံုးရျခင္းမ်ား ရွိလာသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ကို္ယ္၀န္ဖ်က္ခ်ျခင္းကို ရာဇ၀တ္မႈ တခုအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားၿပီး ကိုယ္၀န္ ဖ်က္ခ်သူႏွင့္ ဖ်က္ခ်ေပးသူမ်ားကို ေထာင္ ဒဏ္ ၃ ႏွစ္ႏွင့္အထက္ သတ္မွတ္ကာ ေထာင္ဒဏ္ ေရာ ေငြဒဏ္ပါ ႏွစ္မ်ိဳးစလံုး အျပစ္ေပးလ်က္ရိွေၾကာင္း သိရွိရသည္။
ေကာင္မေလး
ေကာင္မေလး
ေကာင္မေလးေရ…
တို့မွာေတာ့
အဲယားကြန္းအခန္းထဲ ဆိုဖာေပၚမွာ
ကြန္ပ်ဴတာတစ္လံုးနဲ့ အင္တာနက္သံုးေနတဲ့အခ်ိန္
မင္းတစ္ေယာက္ေတာ့
က်ပ္တီးက်ပ္တပ္ ဓနိမိုးတဲထဲမွာ
မိုးမလံု ေလမလံုနဲ့ ဘယ္လိုေနရွာမလဲေနာ္။
ေကာင္မေလးေရ…
ဒီစင္ကာပူမွာ ေန့လယ္စာကို
Fish & chips နဲ့ စားမိတိုင္း
ငါးေျခာက္ဖုတ္ဆီဆမ္း ထမင္းၾကမ္းနဲ့ စားရတဲ့
မင္းတို့ေတာက နတ္သုဒၶါ ဟင္းတစ္ခြက္ကို
သတိရမိတယ္။
ေကာင္မေလးေရ…
ဒီစင္ကာပူျမို့ျပမွာေတာ့
မိုးျမင့္တိုက္ၾကီးေတြ၊ မိုးပ်ံလမ္းေတြ
ေျမေအာက္ရထားေတြ ျပည့္ႏွက္ေနေပါ့။
မင္းတို့ေတာမွာေတာ့ ေျခက်င္ဆိုက္ကားနဲ့
ႏြားလွည္းသာ ရွိလွမို့
တို့မ်ား သနားမိတယ္။
ေကာင္မေလးေရ…
ဒီစင္ကာပူမွာေတာ့
လူေတြက ငါးေျခာက္နံ့ရမိရင္
ရဲတိုင္မလား၊ ဆူေငါက္မလားပဲ။
ဒါေပမယ့္
မင္းတို့ ငါးေျခာက္ရြာေလးကေတာ့
လမ္းထဲ၀င္သြားရင္ ငါးနံ့တေထာင္းေထာင္းနဲ့
ဒီကစင္ကာပူေတြျမင္ရင္
ဘယ္လိုေျပာၾကမလဲ မသိဘူးေနာ္။
ဒါေပမယ့္ ေကာင္မေလးေရ…
မင္းတို့ေတာက မနိမ့္က်ဘူးကြဲ့။
ပင္လယ္လိွုင္းပုတ္သံေတြၾကား
ကိုယ့္လူမ်ိဳး ဂုဏ္သိကၡာကို
က်မသြားေအာင္ ထိန္းထားႏိုင္တယ္။
ဒီမွာေတာ့
ဒစ္စကိုဆိုလား၊ KTVဆိုလား သြားမိရင္
လူမ်ိဳးေမ့ ဘာသာေမ့နဲ့
ဓေလ့ထံုးစံေတြအကုန္လံုး ေပ်ာက္သြားတယ္ကဲြ့။
ေကာင္မေလးေရ…
မင္းတို့ေတာရြာေလးကို အေျပးကေလး
တိုးတက္ေစခ်င္လွေပါ့။
သာယာတဲ့ လူေနမွုကို ခံစားၾကည့္ေစခ်င္လွေပါ့။
Mega cities ေတြရဲ့ ညအလွကို ေတြ႕ေစခ်င္လွေပါ့။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေကာင္မေလးေရ…
ညေနေရခ်ိဳးအျပီးမွာ
သနပ္ခါးနံ့သင္းသင္းေလးနဲ့
ေၾကာ့ေၾကာ့ရွင္းရွင္းေလး ၀တ္ထားတဲ့
႐ုိးသားတဲ့မင္းကို
ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ႏိုင္ပါဘူးကြယ္။
သူတို႔ကို မေမ့နဲ႔
ဒီဇင္ဘာ ၁ ရက္ အထူးအစီအစဥ္အျဖစ္ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံရဲ႔ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႔ ဓာတ္ပံုတခ်ိဳ႔ကို ရသမွ် တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ သူတို႔ကို မေမ့ပါနဲ႔။ သူတို႔ဟာ ႏိုင္ငံအတြက္ တဘ၀လံုး ေပးဆပ္ထားသူေတြပါ။ မိသားစုအေရးကို ဂရုမစိုက္ဘဲ ယံုၾကည္ရာကို တစိုက္မတ္မတ္ လုပ္ကုိင္ေနသူေတြပါ။ ၆၅ ႏွစ္ဆိုတာ ယုတၱိမရွိတဲ့ ေထာင္ဒဏ္ျဖစ္တယ္။ သူတို႔ မၾကာခင္ လြတ္ေျမာက္လာလိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္တယ္။ ႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ေရးအတြက္ ပါ၀င္လိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္တယ္။ ေဒါသတၾကီးနဲ႔ မတံု႔ျပန္ဘဲ စဥ္းစဥ္းစားစားနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။ (ေတာင္းတဲ့ဆုနဲ႔ ျပည့္မယ္ မထင္ပါဘူး)
ဦးမင္းကိုႏိုင္
ဦးကိုကိုၾကီး
ဦးမင္းေဇယ်
ဦးေက်ာ္မင္းယု
ဦးျပံဳးခ်ိဳ
ဦးေဌးၾကြယ္
ဦးျမေအး
ေဒၚနီလာသိန္း
ေဒၚမီးမီး
ဓာတ္ပံုမ်ားကို various sources မ်ားမွ ကူးယူတင္ျပသည္။ ခြင့္ျပဳခ်က္မေတာင္းႏုိင္ခဲ့သည့္အတြက္ ခြင့္လႊတ္ပါရန္
အက်ဥ္းစံ ဓမၼ၀ါဒီတ႔ို၏ အနစ္နာခံ ပါရမီ
(မွတ္ခ်က္)
စာေရးသူကုိယ္တိုင္ ပို႔စ္တခု ေရးခ်င္ေသာ္ျငား ယခုအက်ဥ္းခ်ခံေနရေသာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားအတြက္ ထိေရာက္ေအာင္ မေရးေပးႏိုင္ေသာေၾကာင့္ က်ေနာ္ဖတ္သမွ်ထဲမွ အေကာင္းဆံုးေဆာင္းပါးကို ေဖာ္ျပလိုက္ရပါသည္။ ဓမၼသည္ အဓမၼကို အႏိုင္ရရမည္သာ။
အက်ဥ္းစံ ဓမၼ၀ါဒီတ႔ို၏ အနစ္နာခံ ပါရမီ
ကိုေမာ္
မဇၥ်ိမသတင္းဌာနမွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။
သံသရာသက္တမ္းႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္လိုက္လွ်င္ လူ႔ဘ၀သက္တမ္းဟူသည္ ေရပြက္ပမာ ခဏတာမွ်သာျဖစ္၏။ ထိုသို႔ ခဏတာ လူ႔ဘ၀ကိုပင္ ရဖို႔ရာ မႏုႆတၱဘာေ၀ါ ဒုလႅေဘာဆိုသည့္ ဗုဒၶေဒသနာေတာ္အရ လြန္စြာပင္ ခက္ခဲလွ၏။ ထုိမွ်ရခဲလွေသာ လူ႔ဘ၀၏ တိုေတာင္းလွေသာ ကာလအတြင္းမွာပင္ လူတို႔သည္ ေသာကကို ရင္၀ယ္ပိုက္ျပီး လူ႔ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းေနၾကရသည္ဆိုပါက ရခဲလွေသာ လူ႔ဘ၀ကို ရလာရျခင္းသည္ အဓိပၸာယ္ရွိေတာ့မည္ မဟုတ္။
သို႔ေသာ္ ယေန႔ အမိျမန္မာျပည္ရွိ လူသားမ်ားသည္ လူရယ္လို႔ စျဖစ္လာၿပီဆိုကတည္းက လူသား၏ ရပိုင္ခြင့္၊ ရပ္တည္ရွင္သန္ပိုင္ခြင့္မ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ခံေနရေလၿပီ။ အာဏာမရွိသူ (၀ါ) မထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္သူသည္ အာဏာရွိသူ (၀ါ) ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္သူ၏ အလိုသို႔ ေစညႊန္ရာအတိုင္း လုပ္ေဆာင္ေနၾကရ၏။ ထားရာေန ေစရာသြား ဘ၀မွာ ဒုကၡမ်ဳိးစံုႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနၾကရသည္။ ထုိသို႔ လူအခ်င္းခ်င္း အႏိုင္က်င့္ ဗိုလ္က်မႈေတြေၾကာင့္ ေလာကႀကီး တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ရာမ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေန၏။
ေလာကဟုဆိုရာ၌ ေလာက၏ သေဘာသဘာ၀ကို ဆရာႀကီးဦးေရႊေအာင္က ဘ၀ အျမင္သစ္ စာအုပ္မွာ ဖြင့္ဆိုရာတြင္ - - - ေလာကကို တည္ၿငိမ္ေအာင္လုပ္သည့္ တရားစုလည္းရွိ၏။ ေလာကကို မတည္ၿငိမ္ေအာင္လုပ္သည့္ တရားစုလည္းရွိ၏။ ေလာကကို တည္ၿငိမ္ေအာင္လုပ္သည့္ တရားစုကို ဓမၼဟု ေခၚသည္။ ေလာကကို မတည္ၿငိမ္ေအာင္လုပ္သည့္ တရားစုကို အဓမၼဟု ေခၚသည္။ ထုိေၾကာင့္ ဓမၼႏွင့္ အဓမၼသည္ ေလာက၌ ထာ၀စဥ္ဆန္႔က်င္ၾက၏။ အခ်င္းခ်င္း ဆန္႔က်င္ေနေသာေၾကာင့္ပင္ ေလာကသည္ ျဖစ္ေပၚေနျခင္းျဖစ္၏။ သုိ႔ျဖစ္ေလရာ ေလာကဟူသည္ ဓမၼႏွင့္ အဓမၼတို႔ စစ္ခင္းရာ စစ္ေျမျပင္ျဖစ္၏ - - - ဟု ဖြင့္ဆိုထား၏။္
ေလာက၌ အဓမၼ၀ါဒီမ်ားလႊမ္းမိုးေနသည့္ ကာလသည္ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ရာမ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနသည္မွာ သဘာ၀ပင္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း အနိစၥသေဘာ (၀ါ) အေျပာင္းအလဲဆိုသည့္ သေဘာတရားသည္လည္း အစဥ္အၿမဲ ခ်ဥ္္းကပ္နီးစပ္ေနေလ၏။
ယေန႔ကာလသည္ အမိျမန္မာျပည္၌ ဓမၼႏွင့္ အဓမၼ၀ါဒီမ်ား စီးခ်င္းထိုးရာ စစ္ေျမျပင္သဖြယ္ တစတစ ထင္ဟပ္ေပၚလြင္လာခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာယႏၱရားျဖင့္ တုိင္းသူျပည္သားမ်ားအား ထာ၀စဥ္ အႏိုင္က်င့္ဗိုလ္က်ႏိုင္ေအာင္ အစြမ္းကုန္ ဖိႏွိပ္ျပေန၏။ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶသာသနာကို မိခင္ဘာသာအျဖစ္ ေခတ္အဆက္ဆက္က လြတ္လပ္စြာ ထြန္ကားတည္တံ့လာခဲ့ရာ အမိျမန္မာျပည္ရွိ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရွင္၊ ရဟန္းတို႔၏ မ်က္ေမွာက္ကာလ အေျခအေနသည္ အႏိုင္က်င့္ ဗုိလ္က်ခံ၊ စိုးမိုးခ်ယ္လွယ္ခံ၊ သင္းကြဲႏွိပ္ကြပ္ခံအျဖစ္ ရပ္တည္ေနၾကရသည္။
ဒါယကာအေရး သာသနာ့ေဘးကို က်ေရာက္လာေနသည့္ အႏၱရာယ္မွ ဗုဒၶအလိုေတာ္က် ေမတၱာ၀ါဒျဖင့္ ကာကြယ္သည့္ ဗုဒၶကိုယ္စား တပည့္သား သမၼဳတိသံဃာမ်ားကို သတ္ျဖတ္ညွင္းဆဲ လူ၀တ္လဲကာ ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်ေန၏။ သာသနာကိုခ်စ္၊ သာသနာကို ျမတ္ႏိုးကာ သာသနာအဆံုးအမေတြကို တန္ဖိုးထားၿပီး သာသနာေတာ္ႀကီး အဓြန္႔ရွည္ တည္တန္႔ေရးအတြက္ ရႈေထာင့္ေပါင္းစံုမွ ႀကိဳးပမ္းထမ္းေဆာင္ေနၾကေသာ သာသနာျပဳပုဂၢဳိလ္ ရဟန္းသာမေဏမ်ားအား သာသနာေတာ္ကို ဖ်က္ဆီးသူ သာသနာေတာ္ႀကီး၏ ရန္သူအျဖစ္ စြပ္စြဲရႈတ္ခ်သည့္ျပင္ စိတ္ႀကိဳက္ဥပေဒ၊ စိတ္ႀကိဳက္ပုဒ္မေတြကို အသံုးခ်ၿပီး ေထာင္သြင္း အက်ဥ္းခ်ေနၾကသည္။
ဗဟုဇနဟိတာယ ဗဟုဇနသုခါယ ဟူသည့္ ေဒသနာေတာ္ႏွင့္အညီ တပည့္ ဒါယကာ၊ ဒါယိကာမတို႔ အက်ဳိးစီးပြားအလို႔ငွာ၊ ခ်မ္းသာေစေၾကာင္းအလို႔ငွာ သရဏဂံုေဆာက္တည္ကာ ေမတၱာပို႔သ စီတန္းလွည့္လည္ၾကေသာ ဗုဒၶကိုယ္စား သမၼဴတိ သံဃာေတာ္မ်ားကို ရိုက္ႏွက္သတ္ျဖတ္ျခင္းသည္ သံဃာတည္းဟူေသာ ရတနာထက္ အာဏာတည္းဟူေသာ ရတနာကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္မိၾကျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ဧ။္။ ထိုအာဏာ (၀ါ) လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြကို မက္ေမာ တြယ္တာမိေသာေၾကာင့္ပင္ အဓမၼ၀ါဒီသမားတို႔သည္ ေလာကႀကီး တခုလံုးအား ခုတံုးလုပ္ကာ အသံုးခ်ေနၾကသည္။
၄င္းတို႔သည္ ဘ၀ကို ကိုးကြယ္ရာအျဖစ္ျဖင့္ ရႈျမင္ကာ ဖက္တြယ္ကိုးကြယ္ေနၾက၏။ ထိုသုိ႔ ဖက္တြယ္ကိုးကြယ္၍ အဓမၼ၀ါဒမ်ား က်င့္သံုးၿပီး ဗိုလ္က်ႏွိပ္စက္သမႈ ျပဳေနၾကသည့္အတြက္ ၄င္းတို႔၏ လူ႔ဘ၀ကို ရလာရျခင္း ေရာက္လာရျခင္း၏ ဘ၀အဓိပၸာယ္ (၀ါ) လူ႔သားတည္းဟူေသာ တန္းဖိုးကိုလည္း တၿပိဳင္တည္းမွာပင္ စိုးစဥ္းမွ် မက်န္ေအာင္ ကာယကံေျမာက္ ေခ်ဖ်က္ၿပီးသား ျဖစ္ေနေစ၏။
အမွန္အားျဖင့္ လူသားတဦး၏ ဘ၀တန္ဖိုးကို ပံုေဖာ္ရာတြင္ မိမိ၏ တခဏာတာ ရရွိေရာက္ရွိလာေသာ လူ႔ဘ၀ကို ကိုးကြယ္အရာအျဖစ္ျဖင့္ ကိုးကြယ္ရမည္မဟုတ္၊ အသံုးခ်စရာအျဖစ္ျဖင့္ အသံုးခ်ရမည္ျဖစ္သည္။ အသံုးခ်စရာအျဖစ္ျဖင့္ အသံုးျပဳရာတြင္လည္း ငါတည္းဟူေသာ အတၱအက်ဳိးစီပြားအတြက္္ ပဓာနမဟုတ္ဘဲ ေလာကတည္းဟူေသာ ပရအက်ဳိးစီးပြားအတြက္သာ ပဓာနျဖစ္ေစရမည္ျဖစ္သည္။ သို႔မွသာ ေလာကႀကီး တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းကာ သာယာ၀ေျပာေနေပလိမ့္မည္။
မ်ားေသာအားျဖင့္ ေလာက၌ မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္၊ မည္သည့္သတၱ၀ါပင္ ျဖစ္ေစကာမူ မိမိတို႔၏ ဘ၀ကို တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္း ေစခ်င္ၾကသည္ခ်ည္း ျဖစ္၏။ သို႔မွသာ ရွင္သန္ရာ လူ႔ဘ၀သည္လည္း တန္းဖိုးရွိရွိိ ျဖတ္သန္းႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ လူျဖစ္ရက်ဳိးလည္း နပ္ေပလိမ့္မည္္။ ဗုဒၶ၏ အဆံုးအမေတာ္အရ လူ႔ဘ၀၏ အႏွစ္သာရသည္ ေကာင္းေကာင္း၀တ္၊ ေကာင္းေကာင္းစား၊ ေကာင္းေကာင္းေနရျခင္းတို႔ မဟုတ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေနထိုင္ရျခင္းသာ ျဖစ္၏။ ေရွးပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းတို႔သည္လည္း ေလာကီဓမၼ၊ ေလာကုတၱရာဓမၼတို႔၌ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ က်င့္ႀကံေနထိုင္ျခင္းျဖင့္ လူ႔ဘ၀၏ အႏွစ္သာရကို သက္ေသျပခဲ့ၾကသည္။
ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာမႈျဖင့္ လူ႔ဘ၀၏ အႏွစ္သာရကို ပံုေဖာ္ရာ၌ လူပုဂိၢဳလ္ သတၱ၀ါဟူသည္ ပဓာနမဟုတ္၊ ဓမၼႏွင့္ အဓမၼသည္သာ ပဓာနျဖစ္သည္။ ထိုေၾကာင့္ မိမိေနထုိင္ရာ သက္ဆိုင္ရာ ပတ္၀န္းက်င္ေလာက၌ အဓမၼ မထြန္းကားရေလေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေရးမွာ လူသားတုိင္း၏ တာ၀န္ျဖစ္သည္။ ထိုတာ၀န္အရ အဓမၼ မထြန္းကားေအာင္ ေဆာင္ရြက္္ရာ၌ အနစ္နာခံမႈသည္ အေရးႀကီး၏။ အနစ္နာခံမႈရွိမွ ေအာင္ျမင္မည္္။
ယေန႔ အမိျမန္မာျပည္၌ အက်ဥ္းက်ခံ ရဟန္း၊ ရွင္၊ လူ၊ ေက်ာင္းသားျပည္သူမ်ားသည္လည္း အနစ္နာခံျခင္းျဖင့္ တုိင္းျပည္အက်ဳိးကို သယ္ပိုးေနၾကသည္။ အဓမၼ၀ါဒီအေပၚ ဓမၼ၀ါဒီမ်ား ႀကီးစိုးဖို႔ရန္ သႏိၷဌာန္ျဖင့္ အနစ္နာခံေနၾကသည္။ ထုိသူတို႔သည္ ဗုဒၶအလိုေတာ္က် ေမတၱာတည္းဟူေသာ လက္နက္ကို စြမ္းသထက္စြမ္းေအာင္ တစတစ က်င့္ယူေနၾက၍ ဓမၼ၀ါဒီ ပီသစြာ ရပ္တည္ေနၾက၏။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ က်င့္ထံုးကို ၾကည့္မည္ဆိုပါလွ်င္လည္း သုစရိုက္သည္ အနစ္နာခံျခင္းသေဘာကို ေဆာင္၍ ပုညကိရိယသည္ သူတပါး အက်ဳိးေဆာင္ျခင္း သေဘာကို သက္ေရာက္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အလိုေတာ္က် လူသားတိုင္းတြင္ အနစ္နာခံဖို႔ တာ၀န္ရွိ၏။ သူတပါးအက်ဳိးကို ေဆာင္ရြက္ဖို႔ တာ၀န္လည္း ရွိသည္။ ထုိႏွစ္မ်ဳိးကို မိမိတို႔ စြမ္းႏိုင္သမွ် ေဆာင္ရြက္္မွသာလွ်င္ ေလာက၌ ဓမၼႀကီးစိုး၍ ေလာကႀကီး ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာ ၀ေျပာမည္ ျဖစ္သည္။ အတၱ၌ ဓမၼႀကီးစိုးျခင္း အေျခခံသည္ ေလာက(၀ါ) ပရတြင္ ဓမၼႀကီးစိုးမႈအား ေက်းဇူးျပဳ၏။ အတၱ၏ ဓမၼႀကီးစိုးျခင္းဟူသည္မွာ မိမိ၏ ကိုယ္က်င့္သိကၡာကို စည္းစိမ္ ဥစၥာတို႔ႏွင့္၄င္း၊ ရာထူးဌာနႏၱရတို႔ႏွင့္၄င္း၊ ဂုဏ္ပကာသနတို႔ႏွင့္၄င္း မလဲျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။
ဗုဒၶေဒသနာေတာ္အရ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ဘ၀မ်ားကိုၾကည့္လွ်င္ အံခ်ီးဖြယ္မ်ားႏွင့္ အတုယူဖြယ္ရာမ်ားစြာ ေတြ႔ရ၏။ ေလာကအေပၚ အဓမၼ မထြန္းကားႏိုင္ေရးအတြက္ အနစ္နာခံၿပီး ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူေသာ ဘုရားအေလာင္းသည္ ငရဲလည္း က်ခဲ့၏၊ ဆင္လည္း ျဖစ္ခဲ့၏၊ နဂါးလည္း ျဖစ္ခဲ့၏၊ သို႔ရာတြင္ ထုိသုိ႔ က်ဴးလြန္ရာ၌ ဘုရားအေလာင္းသည္ ေလာက၌ ဓမၼအေပၚ အဓမၼက မလႊမ္းမိုးရေလေအာင္ မိမိကိုယ္ကို အနစ္နာခံၿပီး ေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖစ္၏။ ဤသည္မွာ ေလာကသားတို႔ တာ၀န္ျဖစ္သည္။ ထုိတာ၀န္ကို ေလာကသားတို႔အေနျဖင့္ မေရွာင္လြဲအပ္။ မေရွာင္လြဲအပ္သျဖင့္ ထိုတာ၀န္ကို ေက်ပြန္စြာ ေဆာင္ရြက္ေလေသာေၾကာင့္ ဘုရားအေလာင္းသည္ ျဖစ္ေလရာ ဘ၀တို႔၌ အထက္တန္းက အျဖစ္မ်ား၏။ ငွက္ျဖစ္လွ်င္လည္း ငွက္မင္း၊ ငွက္ပေရာဟိတ္။ အျခားေသာ ဘ၀တို႔၌လည္း ထုိနည္းတူ အထက္တန္းက အျဖစ္မ်ား၏။ ထုိသို႔ျဖစ္ရျခင္းမွာ ဘုရားေလာင္းသည္ မိမိ၏ ဘ၀ကို စေတးၿပီး ဓမၼဘက္က ရပ္တည္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားေလာင္း၏ ထံုးကို ႏွလံုးမူ၍ ေလာက၌ ဓမၼထြန္းကားၿပီး အဓမၼ ကြယ္ေပ်ာက္ရေလေအာင္ မတတ္သာလွ်င္ မိမိတုိ႔၏ ဘ၀ကို စေတးၿပီး ေဆာင္ရြက္ဖို႔လိုပါသည္။
တာ၀န္ဟူသည္ ေရွာင္၍ မရေကာင္း။ တာ၀န္ကို ေက်ပြန္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္္ရာ၌ အနစ္နာခံႏိုင္ျခင္းသည္ပင္ ပါရမီ မည္ပါ၏။ ပါရမီဟူသည္လည္း အေဟာသိကံ ျဖစ္ရိုးမရွိ။ ကမၼနိယာမ အရဆိုလွ်င္ နိဗၺာန္တိုင္ေအာင္ အက်ဳိးေပးမည္ျဖစ္၏။
(အက်ဥ္းက်ခံ သံဃေခါင္းေဆာင္၊ လူထုေခါင္းေဆာင္၊ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္တကြ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းစံေနရသည့္ ဓမၼ၀ါဒီမ်ားအတြက္ ေလ့လာမိသမွ် ဓမၼစာအုပ္ စာေပတခ်ဳိ႕မွ ကိုးကားကာ ဂုဏ္ျပဳေရးဖြဲ႔ပါသည္။)
အိတ္ဖြင့္ေပးစာတေစာင္
အိတ္ဖြင့္ေပးစာတေစာင္
http://freeforcountry.blogspot.com/ မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။
က်ဳပ္္ျမန္မာျပည္သူတဦးပါ..။ က်ဳပ္အသက္ က အခုဆို ( ၆၀ ) နားနီးေနျပီ ။ က်ဳပ္တို ့ျပည္ သူေတြ လို ခ်င္ ခဲ့တဲ့ ဒီမိုကေရစီ အေရး က အလွမ္းေ၀းလိုက္တာဗ်ာ….။ ႏွစ္ေတြ လဲ ၾကာ ျပီ..။ ဒီမိုကေရစီအေရး ေဆာင္ ရြက္ ေနၾကတဲ ့ ျပည္တြင္း က ပုဂၢိဳလ္ၾကီးေတြ ကိုေရာ….ျပည္ပက ပုဂၢိဳလ္ေတြ ကို က်ဳပ္္ အရမ္း ေလးစား တာဗ်…။ ေျပာရရင္က်ဳပ္တို ့လိုခ်င္ေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ကို ဒီလိုသူေတြ က သာအရယူေပးႏိုင္လိမ္ ့ မယ္..လို့ ကို ယံုၾကည္ ထားတာ….။ အခုဆိုရင္အႏွစ္ ( ၂၀ ) ေတာင္ေက်ာ္ လာျပီ..။ တေန့ရလိမ့္ႏိုး…တေန ့ရလိမ္ ့ ႏိုးနဲ ့… အခုထိေမွ်ာ္ေနဆဲပါဗ်ာ…။ ျပည္တြင္းျပည္ပ က လွုပ္ရွားမွု ့ေတြ ကို လဲ မ်က္ေျခမပ်က္ ဘူး…အသံလႊင္ ့ ဌာနေတြ …ႏိုင္ငံေရးနဲ့ နီးစပ္ တဲ့သူေတြ ဆီ ကေန အျမဲနားစြင္ ့ေနတယ္ဗ်…။ က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက ခင္ဗ်ားတို ့ ေတြ ရဲ့ လုပ္ေဆာင္ေနမွု ့ ေတြ ကို ..က်ေနာ္တို ့ ျပည္ သူေတြ က လဲ မ်က္ ေျခမပ်က္ပါဘူးဆိုတာပါ….။
အဲဒီမွာ က်ေနာ္တို ့ ရဲ့ အျမင္ေလးေတြ ကိုလဲ တင္ ျပခ်င္တယ္ဗ်…။ ျပည္တြင္းအေနအထားမွာဆို ရင္ ေတာ ့ ခင္ဗ်ားတို ့လဲ သိ တဲ့အတိုင္းေပါ့ ဗ်ာ….။ ဒီမိုကေရးစီအေရးၾကိဳးပမ္းေနသူေတြ ဟာ အခုဆိုရင္..ေထာင္ထဲ မွာ နဲ့ အျပင္ မွာ နဲ့က ေထာင္ထဲ မွာလူပိုမ်ားေနတယ္….။ မတရားအမွု ့ဆင္ ဖမ္းတာ ေတြ …။ မေတာ္မတရား ပုဒ္ထီး ၊ ပုဒ္မေတြ နဲ့ အမ်ိဳးအမ်ိဳး ဖမ္းဆီးေနတာ….။ က်ေနာ္ေတာ ့ ဗ်ာ….ျပည္သူတေယာက္ အေနနဲ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ့ ေမွ်ာ္လင္ ့ခ်က္မဲ့လာသလိုပဲ …။ ေျပာရရင္အားငယ္လာတယ္ေပါ့ ဗ်ာ…။ က်ဳပ္တို ့ ေတြ ကို ခင္ဗ်ား တို ့ ဒီအတိုင္းပဲ ထားေတာ ့ မွာ လား…။ ဒီလိုပဲ ေနေနၾကေတာ ့ မွာလား….။ ျပည္ပကို ေရာက္ သြား တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ ဆို က်ဳပ္ေန ့ တိုင္းေမတၱာ ပို ့ တယ္ဗ်…။ က်န္းမာၾကပါေစ.. ခ်မ္းသာၾကပါေစ ရယ္လို ့။ ခုလိုေခတ္မွာအင္တာနက္ ေခတ္ေရာက္လာျပီ ဆိုေတာ ့ က်ေနာ္တို ့ ေတြအတြက္ ပိုေတာင္ေကာင္းေသး တယ္….။ ဘာလို ့လဲ ဆိုေတာ ့ သတင္းစာမ်က္ႏွာေလးေတြမ်ားလာကိုးဗ်…။ က်ဳပ္ရံုးမွာ က လဲ သေဌးက အင္တာနက္ခ်ိတ္ေပးထားေတာ့ ပို အဆင္ ေျပတာ ေပါ့ဗ်ာ…။ ျပည္ပ က ကိုယ္ပိုင္ဘေလာ ့ေလးေတြဟာ ပို ျပီးလြတ္လပ္တယ္..ပိုျပီးပြင္ ့လင္းတဲ့သေဘာေဆာင္တယ္လို ့ ထင္ မိတယ္ဗ်ာ…။ ဘာမဆို ကိုယ္ ေျပာ ခ်င္တာ..တင္ျပခ်င္တာေတြ ကို ဘယ္သူ ့ ဆီမွာ ခြင္ ့ေတာင္းစရာမလိုဘူးတဲ့ ဆို လို ့ ဗ်..။ အဲဒါဆိုလဲ ဗ်ာ ပြင္ ့ ပြင္ ့လင္းလင္းေျပာၾကေစခ်င္တယ္…။ ဟိုတေလာက ဆိုရင္ ကုလသမဂၢမွာ ျမန္မာ စစ္အစိုးရ ကို တရား၀င္ အစိုးရ မဟုတ္တဲ့အေၾကာင္းကို တင္ျပမယ္ဆိုတုန္းကေလ.. က်ဳပ္ဗ်ာ… ဘယ္လိုေျပာရမလဲ.. ဒီတခါေတာ့ ျပည္ပပုဂၢိဳလ္ၾကီးေတြ က အျပတ္ေဆာ္ျပီ..ဆိုျပီးေတာ ့..က်ဳပ္တို ့ရဲ့ စကား၀ိုင္းေလးေတြမွာ မပါမျဖစ္ေပါ့…။ က်ဳပ္ကေတာ ့ ခပ္ၾကြားၾကြားကို ေျပာထားတာ….ဒီတခါေတာ ့ ဒီအစိုးရ ..ေခြးက်က် မွာေသခ်ာျပီဆို ျပီး… စကား၀ိုင္းေတြ ထဲမွာ က်ဳပ္က ..ဒီကိစၥနဲ့ပါက္သက္ ရင္ နဲနဲ မွအေျပာမခံ ဘူး…။ တခ်ိဳ ့ က ေမးလာ ေသး တယ္.. ဟုတ္ပါ့ မလားေမာင္ကာလု..ရယ္ တဲ့…။ အဲလိုေျပာလာတဲ့သူဆိုရင္ က်ဳပ္က အျပတ္ေျပာခ်လိုက္တာဗ်…။ ခင္ဗ်ားတို ့ ၾကည္ ့ေန ကုလသမဂၢ ရဲ့ အစည္းေ၀းျပီးတာ နဲ ့စစ္အစိုးရဟာ ခြက္ဆြဲေတာင္းစားရကိန္းဆိုက္မယ္လို ့ အမွတ္အျပည့္ေပးလိုက္တာ..ခုေတာ ့ဗ်ာ…ဘယ္နဲ့ေျပာပါလိမ့္ က်ဳပ္ျဖင္ ့လူၾကားထဲ့မ်က္ႏွာေတာင္မျပရဲေတာ ့ ဘူး….။ အဲဒီအစီစဥ္မေအာင္ျမင္ေသးဘူးတဲ့ ဗ်ာ…ဘာလို ့လဲဆိုေတာ ့ ေဒါက္တာစိန္၀င္းကလက္မွတ္မထိုးလို့ တဲ့ဗ်….။ က်ဳပ္ကို ကုလားမႏိုင္ရခိုင္မဲတယ္ေျပာခ်င္ေျပာဗ်ာ..က်ဳပ္ကေတာ ့..ေဒါက္တာစိန္၀င္းဆို တဲ့ ကုလသမဂၢ မွာေနရာရေနတဲ့ ျမန္မာျပည္ကိုယ္စားလွယ္ၾကီးကို ခုေနမ်ားေတြ့ရင္ မ်က္ႏွာ ကိုလက္သီးနဲ့ေတာင္ ထိုးလိုက္္ ခ်င္တယ္…. က်ဳပ္အသက္ ( ၆၀ ) နားနီးေနေပမယ့္…လူတေယာက္ ကို ေတာ ့ တခ်က္ ထဲနဲ ့ဖင္ ထိုင္က်ေအာင္ ထိုးႏိုင္ပါေသးတယ္ဗ်..။ ဘယ္ႏွယ့္ဗ်ာ….အာဇာနည္းမ်ိဳး ရိုးမပီသ လိုက္တာ..ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ့ အကိုၾကီး ဦးဘ၀င္းက ေမြးတာ တဲ့…။ သူ့ညီမ တ၀မ္းကြဲ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဆိုရင္လဲ အခုထိ အထိမ္း သိမ္း ခံ ေနရတုန္း….။ စကားမစပ္ေျပာရဦးမယ္..က်န္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ရက္ေလာက္က ပဲေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေနတ့ဲ အိမ္ေရွ့ လမ္းကျဖတ္သြားေတာ ့ က်ဳပ္ရင္ထဲဆို ့ သြားတယ္ဗ်ာ…ႏွစ္ေတြအၾကာၾကီး ဒီအိမ္ထဲေနေနရတာ… က်ဳပ္ဆိုရင္ေတာ ့ေနႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး..။ သူကေတာ ့ရည္မွန္းခ်က္ေတြ တသီၾကီးနဲ့ အစီစဥ္ေတြ ခ်ထားမွာပဲ.. လိ့ုေတြ းမိတယ္..အျပင္ မွာဘာေတြျဖစ္ေနလဲ ဆိုတာကိုသူမေလာက္ဘူးထင္တယ္ဗ်ာ.. သူ ့ အက္ို တေယာက္ ကေတာ့ ျပည္သူအတြက္ မေျပာနဲ့ သူ့ညီမ အတြက္ ေတာင္ လြတ္ေအာင္ လုပ္ခ်င္ပံု မရဘူး…။ ထိုင္ခံုေနရာ ေပ်ာက္မွစိုးေနလားမသိဘူး…။ နွစ္ေတြ လဲၾကာျပီ…က်ဳပ္ေရးလိုက္တဲ့ဒီစာကို ေဒါက္တာစိန္၀င္း. .ခင္ဗ်ား ဖတ္မိရင္ေတာ ့..စိတ္မေကာင္းမျဖစ္နဲ့ဗ်ာ..က်ဳပ္ရင္ထဲက အမွန္အတိုင္းေျပာတာဗ်..။ ဒီကိစၥ ကို ျပည္ပ က အေနနီးစပ္တဲ့..သူေတြ ..လက္တြဲလုပ္ေနတဲ့သူေတြ က လဲ မေျပာၾကဘူးလားဗ်ာ… ခင္ဗ်ားတို ့ ပါတက်ိတ္ ထဲတဥာဏ္ ထဲ လား…ဘာေတြ ကို မက္ေမာေနၾကတာလဲ…ဘာေတြ ေတြ ေ၀ေနၾကတာလဲ..ခင္ဗ်ားတိ္ု ့ ၾကိဳးပမ္း ေနၾကတာေတြ က ခင္ဗ်ားတို ့ အတြက္လားက်ဳပ္တို ့ အတြက္ လား….က်ဳပ္တို ့ ကထင္ထားတာက ..ခင္ဗ်ားတို ့ ရဲ့ အႏွစ္နာခံမွု ့ေတြ ၾကိဳးစားေနမွု ့ ေတြ က က်ဳပ္တို ့ ျပည္ သူေတြ အတြက္ လို ့ထင္ေန တာဗ်.. အရင္က အမွတ္ အျပည့္ေပးထားတာ…အခုေတာ ့ဗ်ာ…။ က်န္တဲ့ သူေတြ လဲ က်ဳပ္ေျပာ လိုက္ခ်င္ တယ္ဗ်..ငခံုးမ တေကာင္္ ေၾကာင့္ေတာ့တေလွလံုးမပုတ္ေစနဲ့ေပါ့ ဗ်ာ…။ က်န္တဲ့သူေတြ က ၾကိဳးစားၾကေစခ်င္တယ္… ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေစခ်င္တယ္…က်ဳပ္တိုု ့့ျပည္သူေတြ ရဲ့အက်ိဳးကို အမွန္တကယ္လိုလား တယ္ဆိုရင္ ေပါ့ဗ်ာ.. က်ားေၾကာက္လို့ရွင္ၾကီးကိုး..ရွင္ၾကီးက်ားထက္ဆိုး..ဆိုသလိုျဖစ္ေနမလားပဲ…။
က်ဳပ္..သတင္းဌာနေတြ က လြဲရင္..က်ဳပ္ဖတ္ေလ ့ဖတ္ထ ရွိတဲ့ဘေလာ ့ေတြကို ..က်ဳပ္အကုန္ပို ့ ထားတယ္..က်ဳပ္ရဲ့ ရင္တြင္းစကား…ျပည္သူေတြ ရဲ့ ဆႏၵေတြ ကို ခင္ဗ်ားတို ့အေလးထား မထားသိခ်င္ တယ္… ေျပာရရင္ခင္ဗ်ားတို့ ဘေလာ ့ေတြ ကို လဲေသြးတိုး စမ္းလိုက္တာပဲဗ်…။ အမွန္ အတိုင္းေျပာရဲ့တဲ့သူေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိလဲလို ့…ျပည္တြင္းက စစ္အစိုးရ မဟုတ္တာလုပ္ေနတာေတြ ေတာ ့..အသံကုန္ ေအာ္ တယ္..ခင္ဗ်ားတို ့ ထဲ က မဟုတ္တာ..လုပ္တာက်ေတာ ့ျငိမ္ေနၾကတယ္မဟုတ္လား. .က်ဳပ္အထင္ေျပာရ ရင္ေတာ ့ခင္ဗ်ားတိ့ု ဘေလာ့ေတြ့ဟာ မီဒီယာတခု ပဲ အဂတိလိုက္စားမွု ့ မရွိရဘူး..မွန္တယ္ထင္ရင္ ေျပာရဲ ၾကရမယ္..က်ဳပ္ေရးတာကိုေဖာ္္ျပလိုက္တဲ့အတြက္ ခင္ဗ်ားတို ့ကက်ဳပ္ကို..ထင္ေနၾကလိမ့္မယ္… က်ဳပ္ကို.. ဒီလူကေရာ ဘာေတြလုပ္လို ့ လဲ…လို့…က်ဳပ္လုပ္တာက်ဳပ္ေျပာမယ္… က်ဳပ္ဘယ္ပါတီ ဘယ္အဖြဲ့အစည္း ကမွ မဟုတ္ဘူး… ဒါေပမယ့္..ခင္ဗ်ားတို ့ ေတြရဲ့အမာခံျပည္သူတဦးပဲ..ဟိုးအရင္ထဲက ေန ခုခ်ိန္ထိ ခင္ဗ်ားတို့ရဲ့ အမာခံျပည္သူပဲ. .ေနာက္ပိုင္းအခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ ့ ေျပာင္းလဲခ်င္ေျပာင္းလဲ ..သြားလိ္မ္ ့ မယ္…အဲဒါကေတာ ့ ခင္ဗ်ားတို့ ရဲ့ လုပ္ရပ္ အေပၚမူတည္ေနတယ္..ဗ်..ခင္ဗ်ားတို ့ ကိုၾကည္ ့ရတာ လူမ်ားျပီးပြဲမစည္ဘူးျဖစ္ေနတယ္…။ အင္း…က်ဳပ္..ေျပာခ်င္တာ ေတြေျပာလိုက္ရလို့ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ ့ ေပါ့ သြားျပီ..မဟုတ္ရင္ က်ဳပ္ရင္ေတြ တင္းက်ပ္ ေနတယ္…. မ်ိဳသိပ္ထားရတာေတြမ်ားေနတယ္…ခုေတာ့……..
ေမာင္သက္ျပင္း ( အင္းယားေျမ )
( ၇ . ၁၁ . ၂၀၀၈ )
အဇၥ်တၱ
အဇၥ်တၱ
တကယ္ေတာ့ အေတြးတခုကေန ေမြးဖြားခဲ့တာပါ။ အေတြးတခုကေန ေနာက္ထပ္ အေတြးေတြ ဆင့္ကဲ ျဖစ္ေပၚျပီး ဒီအေတြးေတြကို သိုေလွာင္ထားတဲ့ ေရေလွာင္ကန္ၾကီးဟာ စာအုပ္တအုပ္ျဖစ္တယ္။ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာ တခုျဖစ္တယ္။ ဘေလာ့တခုျဖစ္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ရုပ္ရွင္တပုဒ္ျဖစ္တယ္။ အေတြးေတြ ကူးသန္းဆက္ယွက္ရင္း ဒီအေတြးေတြ မျပန္႔ပြားဖို႔ အႏွစ္ ၂၀ ဆိုတာကို က်ေနာ္တို႔ဘာသာ က်ေနာ္တို႔ တီထြင္လိုက္ၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ဘာသာ က်ေနာ္တို႔ ကန္႔သတ္လိုက္ၾကတယ္ ဆိုပါေတာ့။
ဒီလိုနဲ႔ တိုးတက္သင့္တဲ့ အေတြးေတြသာ မတိုးတက္ခဲ့ဘူး။ ျပဳတ္က်က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာေပါင္းမ်ားစြာထဲမွာ စာရြက္ေတြထပ္ျပီး အျဖဳတ္ခံရဖို႔ မလိုလားခဲ့ဘူး။ သမိုင္းဆိုတာ ေအာင္ႏိုင္သူတို႔ ေရးရာ၏တဲ့။ ဒီလိုဆို ရႈံးနိမ့္သူေတြရဲ႔ ရာဇ၀င္ဟာ တရုတ္သမိုင္းထဲက ခ်င္ရွီဟြမ္ ဘုရင္ၾကီးလို ရွိရိွသမွ် မီးရႈိ႔ခ်င္တဲ့သူေတြက အခုအခ်ိန္ အမ်ားသား။ အခုလို အခ်ိန္္မွာ အရာအားလံုး ခ်ဳပ္ျငိမ္းသြားေအာင္ သံရည္ပူ တရွဲရွဲေလာင္းျပီး ေလာင္တိုက္သြင္းရင္ ေနာင္တခ်ိန္မွာ အရာအားလံုး ျငိမ္းခ်မ္းသြားမယ္ထင္လား ကိုယ့္လူ။ အေျခမခိုင္တဲ့ ေျခေထာက္တစံုနဲ႔ ေခါင္းေပၚတက္ရပ္ေနသူေတြအဖို႔ ေနာက္တခ်ိန္ဆိုတာ ျပဳတ္က်ဖို႔သာ ရွိတယ္။ အတၱနဲ႔ ေလာဘကို ကုိယ္စားျပဳတဲ့ အဇၥ်တၱနဲ႔ ကိုယ္တခုဟာ ၀တ္ေကာင္းစားလွေတြ ၀တ္ျပီး အမ်ားေခါင္းေတြကို နင္းေခ်ထားတယ္။
တိုးတက္လာမယ့္ အနာဂတ္ေတြကို ရင္၀ယ္ပိုက္ဖို႔ ေနေနသာသာ စကၤာပူမွာ ေစ်း၀ယ္လို႔ အားရေသးတာ မဟုတ္ဘူး။ အိမ္မွာ က်ယ္တဲ့ အိမ္က်ယ္ေတြအဖို႔ အျပင္က ေျပာစကား နားေထာင္ဖို႔ ေနေနသာသာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဗိုလ္လုပ္လို႔ အားမရႏိုင္ေသးဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ဒီအိမ္ၾကီးထဲမွာ လူေတြ နည္းခဲ့ျပီ။ ခါးခ်ိေအာင္ အေထာင္းခံဖို႔ ကိုယ့္ခါးကို ေကာ့ေပးၾကရတယ္။ နားမခ်ိေအာင္ အေထာင္းခံဖို႔ ေလလိႈင္းေတြက အဆက္မျပတ္ လႊတ္ေပးေနၾကတယ္။ တခ်ိဳ႔က အမွန္တခ်ိဳ႔နဲ႔ အမွားသံုးပံုႏွစ္ပံုကို ေရာ cocktail အျဖစ္ တင္ဆက္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႔က အမွားေတြအမ်ားၾကီးမွာ အမွန္ တလံုး ၂ လံုး ထည့္ျပီး အမွန္လို႔ ေျပာခ်င္ၾကတယ္။ နားေကာ ခါးေကာ ခ်ိသြားၾကသူေတြအဖို႔ေတာ့ ေဂ်ာင္းရင္ေဂ်ာင္း ေအာင္းရင္ေအာင္းပဲ ကိုယ့္လူ။ မေအာင္းဘဲ ေအာင္လံ လႊင့္သူေတြအတြက္ကေတာ့ ခ်ိဳးဖ်က္ခံထားရတဲ့ အမွန္တရားနဲ႔ ဥပေဒက ေစာင့္လ်က္ပဲေပါ့။
ေျပာခြင့္မရလို႔သာ မေျပာၾကတာ.. ရင္ဘတ္ထဲက အသံေတြဟာ ေျဗာင္းဆန္ေနတယ္။ အေျပာခံႏိုင္ဖို႔ ေနေနသာသာ က်သြားတဲ့ ကာတြန္းတပံုဟာ သူတို႔အတြက္ က်ဥ္စက္နဲ႔ အတို႔ခံရသလိုပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ သူတို႔ေျပာတဲ့ တိုးတက္ေျပာင္းလဲလာမယ့္ ေန႔တေန႔ကို ငါတို႔ေတြ လက္ကေလးပိုက္ျပီး ထိုင္ေစာင့္ရဦးမယ္။ ငါတို႔ေတြ ထိုင္ေစာင့္ရင္းနဲ႔ ဟုိ အေၾကာ္သည္ မိန္းမ သမီးလဲ ကေလးေတြ တျပြတ္ၾကီးနဲ႔ အေၾကာ္ဆက္ေရာင္းဆဲေပါ့။ ေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ့ ငါတို႔ အိမ္ေခါင္မိုးေတြ ေဆးျပန္မသုတ္ႏိုင္ခဲ့တာ ၾကာခဲ့ျပီ။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ အေျပာၾကီးတဲ့ ဟိုဘက္အိမ္က ပြဲစားသမီးလဲ ႏိုင္ငံျခားထြက္သြားခဲ့တာလဲ ၾကာခဲ့ျပီ။
ေျပာင္းလဲဖို႔ အခ်ိန္အခါတရပ္ဆိုတာ အခုအခ်ိန္ထိ မေျပာင္းလဲႏိုင္ခဲ့သလို ေျပာင္းလဲဖို႔သင့္တဲ့ က်ေနာ္တို႔အားလံုးလဲ မေျပာင္းလဲႏိုင္ခဲ့တာ ၾကာပါျပီ။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ သူတို႔ေတြ နင္းေခ်သြားၾကသလို က်ေနာ္တို႔တေတြလဲ ကုိယ္နင္းေခ်ခဲ့ၾကတဲ့ အတိတ္ေတြကို အမွတ္မရဘဲ အနာဂတ္ကို ေမွ်ာ္မွန္းေနလို႔ေတာ့ မရဘူး ကိုယ့္လူ။
အိုဘားမားဆိုပဲ
အိုဘားမားဆိုပဲ
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႔ ၄၄ ၾကိမ္ေျမာက္ သမၼတေရြးပြဲၾကီးကေတာ့ အခုဆို ေနာက္ဆံုးရက္ေတြကို ေရာက္လာျပီျဖစ္ပါတယ္။ အေမရိကန္ရဲ႔ မဟာမိတ္ႏိုင္ငံေတြမွာလဲ ဒီသမၼတေရြးပြဲဟာ အေတာ္ေခတ္စားလ်က္ရွိပါတယ္။ အေမရိကန္ကို မုန္းတဲ့ ႏိုင္ငံေတြဟာလဲ ဒီသမၼတေရြးပြဲက ရလဒ္ကို ၾကည့္ျပီး သူတို႔ရဲ႔ ႏိုင္ငံျခားေရးရာမူ၀ါဒေတြကို ျပင္ဆင္ေရးဆြဲရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ Terrorists လို႔ ကမၻာတလႊား သိၾကတဲ့ မြတ္ဆလင္ အစြန္းေရာက္ေတြကလဲ အေမရိကန္ရဲ႔ သမၼတအသစ္ကို အားစမ္းခ်င္ၾကပါသတဲ့။ ဒီေတာ့ ဒီလိုဒီလို ေဟာ့ေနတဲ့ သတင္းကို ကေဒါင္းညင္သာကမွ မေရးရင္ ေခတ္ေနာက္က်သြားမွာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ဒီမုိကေရစိ ေတာ့ပစ္တခုျဖစ္တဲ့ election fever ဆိုတာေလးကို က်ေနာ္ရင္ထဲက ခံစားၾကည့္ပါရေစလားဗ်ာ။
အခု ၄၄ ၾကိမ္ေျမာက္ သမၼတေရြးပြဲအတြက္ စုစုေပါင္း ၁၃ ေယာက္ (source: Wiki) ထဲမွာမွ အခု နာမည္ၾကီး ၂ ေယာက္ ဟာ သမၼတရာထူးအတြက္ ယွဥ္ျပိဳင္လ်က္ရွိပါတယ္။ ပထမတေယာက္ကေတာ့ republican party က ဘိုးေတာ္ ဂၽြန္မက္ကိန္းျဖစ္ျပီး သူဟာ သမၼတရာထူးအတြက္ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ သမၼတေရြးပြဲကစျပီး အခုထိ သဲၾကီးမဲၾကီး ယွဥ္ျပိဳင္ေနသူတဦးပါ။ သူဟာ စစ္သားေဟာင္းပီပီ အေတာ္ကို တြန္းတြန္းတိုက္တိုက္ကို ႏိုင္ငံေရးကစားသမားတဦးအျဖစ္ နာမည္ၾကီးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ stubborn (ျပန္မေျပာနားမေထာင္) ေတာ္ရုံ လက္မခံတတ္သူမို႔ Maverick ဆိုျပီးလဲ ေခၚပါတယ္။ အခု election မွာေတာ့ သူက underdog (ႏိုင္ဖို႔ ေတာ္ရုံမလြယ္သူ) အျဖစ္ ဆက္လက္နာမည္ၾကီးဆဲပါ။
ဘုိးေတာ္က အေတာ့္ကို အသက္ၾကီးေနပါျပီ။ ၇၀ ေက်ာ္ေနျပီ ျဖစ္ေပမဲ့ သန္တုန္း မာတုန္းေပါ့။ အဲ က်ေနာ္ မၾကိဳက္တာကေတာ့ သူဟာ သူသမၼတျဖစ္ရင္ ဘာေတြ ေကာင္းတာလုပ္ေပးမလဲဆိုတာကို ဦးစားေပး မေျပာဘဲ အိုဘားမားကို တိုက္ခိုက္ေျပာဆိုေ၀ဖန္ေနတာ မ်ားတဲ့အတြက္ပါ။ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ သူေရြးတဲ့ ဆာရာေပလင္ဆိုတဲ့ hockey mom လို႔ ေခၚတဲ့ ဒုသမၼတေလာင္းကိုလဲ မၾကိဳက္ပါ။ သူဟာ ဟီလာရီ ကလင္တန္လို အေတြ႔အၾကံဳရွိတဲ့ အေျပာေကာင္းတဲ့ မိန္းမတေယာက္မဟုတ္ဘဲ ႏိုင္ငံေရးသမားအသစ္စက္စက္ကေလးသာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မက္ကိန္းအေနနဲ႔ သူ႔ ယွဥ္ျပိဳင္မႈမွာ အားသစ္ေလာင္းတဲ့အေနနဲ႔ ထည့္သြင္းခံခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အခုေတာ့ ေပလင္တေယာက္ မက္ကိန္းအဖြဲ႔နဲ႔ စကားမ်ားတာေတြ ထြက္ထြက္ လာပါေရာလား။
ဂၽြန္မက္ကိန္းဟာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံအတြက္ အေတာ့္ကို စြမ္းေဆာင္ေပးခဲ့တယ္ဆိုတာ က်ေနာ္ ယံုၾကည္ပါတယ္။ သူဟာ စစ္သားေကာင္းတေယာက္၊ စစ္သံု႔ပန္းတဦး၊ ဆီးနိတ္အမတ္တေယာက္၊ ဆီးနိတ္မွာ အေတာ့္ကို အတိုက္အခံေျပာဆိုခဲ့တဲ့ အမတ္တေယာက္။ (အမတ္ဆိုတာ အမ်ားေဖာ္လိုလိုက္ အၾကိဳက္ေျပာတာထက္ ကိုယ့္အျမင္ကို ေျပာဆိုတာမ်ိဳးကို က်ေနာ္ ပိုသေဘာက်တယ္။) ဒါေပမဲ့ ဂၽြန္မက္ကိန္းတေယာက္ အခုလို သမၼတရာထူးကို အတင္းကာေရာၾကီး လိုက္ျပိဳင္ေနတာကို မၾကိဳက္မိပါဘူး။ သူဟာ serve ဆိုတာထက္ title တခုကို လိုခ်င္လို႔ လုပ္ေနသလိုၾကီး ျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ သူ႔ရဲ႔ ၇၀ ေက်ာ္ အသက္အရြယ္ရယ္၊ အသက္ၾကီးရက္နဲ႔ အိုဘားမားလို လူငယ္တေယာက္ကို လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားသလို ဘာလိုလို ေ၀ဖန္မႈ၊ အိုဘားမားရဲ႔ ေမွ်ာ္မွန္းထားတဲ့ ေပၚလစီေတြအေပၚ ေျခထိုးေျပာဆိုတာေတြရယ္ေၾကာင့္ က်ေနာ္ လံုး၀မၾကိဳက္ပါ။
သူနဲ႔ ျပိဳင္ျပီး ယွဥ္ျပိဳင္သူေနာက္တေယာက္ကေတာ့ အိုဘားမား ျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီက ျဖစ္ျပီး အသက္ ၄၇ ႏွစ္သာသာရွိေသးတဲ့ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ႏိုင္ငံေရးသမားတေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ လူမည္း အာဖရိကန္တေယာက္ျဖစ္ျပီး သူ႔ဖခင္ဟာ ကင္ညာႏိုင္ငံသားတေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ကင္ညာအစိုးရရဲ႔ စီးပြားေရးပညာရွင္အျဖစ္ အလုပ္လုပ္သူပါ။ က်ေနာ္ဟာ အုိဘားမားရဲ႔ ေနာက္ေၾကာင္းကို ေလ့လာမိသေလာက္ သူဟာ အေတာ့္ကို စိတ္၀င္စားဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ အေဖ ကင္ညာ၊ အေမ အေမရိကန္၊ ေမြးျပီး ၾကီးျပင္းလာတာ အေမရိကန္၊ သူ႔ေဆြမ်ိဳးေတြက ကင္ညာမွာ။ သူဟာ က်ေနာ္ ေတြးခဲ့ဖူးတဲ့ ဂလိုဘယ္ ႏိုင္ငံသားဆိုတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ထဲမွာ ပါေနပါတယ္။ ေနာက္တခ်က္ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတာက အေမရိကန္လူမ်ိဳးအမ်ားစု (လူျဖဴအစြန္းေရာက္ေတြမပါ)ဟာ အိုဘားမားကို လူမည္းျဖစ္လို႔ သူ႔အေဖက ကင္ညန္ျဖစ္လို႔ စသျဖင့္ မုန္းတီးတာ မရွိပါ။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုဟာ အခုေတာ့ အျမင္က်ယ္ျပီလို႔ ဆိုရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၅၀ ၆၀ ၀န္းက်င္မွာ ေပၚခဲ့တဲ့ လူမည္း ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ မာတင္လူသာကင္းရဲ႔ (I have a dream) ဆိုတဲ့ မိန္႔ခြန္းဟာ အခုခ်ိန္မွာ ရင့္က်က္ အေကာင္အထည္ေပၚျပီ ျဖစ္ပါတယ္။
မာတင္လူသာကင္းရဲ႔ I have a dream မိန္႔ခြန္းထဲက အၾကိဳက္ဆံုး စာသား
“I have a dream that one day this nation will rise up and live out the true meaning of its creed: ‘We hold these truths to be self-evident, that all men are created equal.’”
“I have a dream that my four little children will one day live in a nation where they will not be judged by the color of their skin, but by the content of their character.”
(Source: Wiki)
အိုဘားမားရဲ႔ Change We believe in ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးကို က်ေနာ္ တကယ္ကို သေဘာက်ပါတယ္။ Change ဆိုတာ လုိအပ္သလို က်ေနာ္တို႔ အျမဲ ယံုၾကည္ထားရပါမယ္။ ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚ ေရာက္မလာႏိုင္ဘူးလား။ ျမန္မာျပည္ တေန႔ ေတာင္ကိုရီးယားလို Transform မျဖစ္လာႏိုင္ဘူးလား။ ဒါေတြဟာ Change (ေျပာင္းလဲမႈ) ေတြပါ။ ဒါကို ယံုၾကည္ထားမယ္ဆုိရင္ ခင္ဗ်ားဟာ ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္ဓာတ္က်စရာ အေၾကာင္းမရွိႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီစကားတလံုးထဲနဲ႔ အိုဘားမားဟာ က်ေနာ့္ကို ဆြဲယူသြားပါတယ္။
အိုဘားမားဟာ အလြန္ထူးခၽြန္တဲ့ orator (စကားေျပာကၽြမ္းက်င္သူ) အျဖစ္ သူ႔ရဲ႔ campaign (ယွဥ္ျပိဳင္မႈကာလတေလွ်ာက္) နဲ႔ presidential debate ၃ ခုကေန သက္ေသျပသြားခဲ့ပါတယ္။ presidential debate ဆိုတာကေတာ့ သမၼတေလာင္းေတြကို အျငင္းအခံုေျပာဆိုေစျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အစကေတာ့ presidential debate ကို က်ေနာ္ မသိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ Robin Williams ရဲ႔ Man Of the Year ကို ၾကည့္ျပီး က်ေနာ္ အေတာ့္ကို သေဘာက်သြားခဲ့ပါတယ္။ (Man of the Year ဟာ အေမရိကန္ သမၼတေရြးေကာက္ပြဲအေၾကာင္း ရိုက္ထားတာပါ။ က်ေနာ္အၾကိဳက္ဆံုး ရုပ္ရွင္တပုဒ္ပါ။ ၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ ၾကည့္ဖို႔ တိုက္တြန္းလိုပါတယ္။)
ဒီ အျငင္းအခံုေျပာပြဲေတြမွာ အိုဘားမားဟာ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္နဲ႔ စကားအတံု႔အလွည့္ေျပာႏိုင္တာ၊ အျပံဳးမပ်က္ဘဲ သူ႔ကို ေ၀ဖန္ေနတဲ့သူကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္တာေတြဟာ အေတာ္ကို ခက္ခဲတဲ့ personal skills ေတြအျဖစ္ က်ေနာ္ သေဘာက်သြားပါတယ္။ ေနာက္ အိုဘားမားဟာ သူ႔ေပၚလစီေတြကိုု ခ်ျပသြားႏိုင္တယ္။ နားေထာင္သူ၊ၾကည့္ရႈသူေတြကို သူ႔ေပၚလစီေတြကို ၾကိဳက္ေအာင္ စြဲေဆာင္ႏိုင္တယ္။ အခု အေမရိကန္ စီးပြားပ်က္ကပ္ၾကီးမွာ သူဟာ ကယ္တင္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္မႈကို ရေအာင္ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္တာ soft skill တမ်ိဳးေပါ့။ သူဟာ အီရတ္စစ္ပြဲကို အျမန္ဆံုး သိမ္းႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေပးမယ္လို႔လဲ ေျပာသတဲ့။
ဒီလူဟာ အခုေတာ့ အေျပာေတြ ေကာင္းတာေပါ့။ လူေတြကလဲ ဒါေၾကာင့္ ယံုတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ တကယ္ သမၼတျဖစ္ခဲ့ရင္ အေျပာတမ်ိဳး အလုပ္တမ်ိဳး လူမ်ိဳးလား ဆိုတာ ေစာင့္ၾကည့္ရဦးမွာေပါ့။ ထိုင္၀မ္က ေက်ာ္ၾကားတဲ့ လူထုေခါင္းေဆာင္ သမၼတ မာယင္းက်ိဳေတာင္ အခု လူထုက သိပ္လက္မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး မဟုတ္လား။ တရုတ္ကို ကပ္လြန္းလို႔တဲ့။ ထားပါေတာ့။ အိုဘားမားရဲ႔ Change ဆိုတာေကာ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံေရးကို တကယ္ လတ္ဆတ္တဲ့ ေျပာင္းလဲမႈေတြ ေပးႏိုင္ပါ့မလား။ အေမရိကန္ရဲ႔ အေျခခံျဖစ္တဲ့ ဆီးနိတ္ကေကာ အိုဘားမားနဲ႔ အဆင္ေျပပါ့မလား။
အိုဘားမားရဲ႔ Yes I can ဆိုတဲ့ အျပံဳးဟာ အခုမီဒီယာတိုင္းမွာ ပါပါတယ္။ သူဟာ over promise မျဖစ္ဖို႔ လုိပါတယ္။ သူ႔ရဲ႔ ဆီးနိတ္အမတ္အျဖစ္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မႈေတြဟာ အနာဂတ္အတြက္ သက္ေသအျဖစ္ ယူဆမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူဟာ အေျပာေကာ အလုပ္ေကာ ေကာင္းတဲ့ ႏို္င္ငံေရးသမားေပါ့။ ဒါေပမဲ့ စကၤာပူက ဘဘလီကြမ္ယူကေတာ့ သူ႔ကို prefer မျဖစ္ပါဘူးတဲ့။ ထားပါေတာ့။ က်ေနာ္ကေတာ့ အိုဘားမားကို ၾကိဳက္ပါတယ္။ မဲေပးစရာ မလိုတဲ့အတြက္ မေပးပါဘူး။ ေပးလဲ မေပးသင့္ဘူးေလ။ က်ေနာ္က အေမရိကန္ ႏိုင္ငံသားမွ မဟုတ္တာ။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံအတြက္ပဲ မဲေပးစရာ လုိတယ္ေလ။ ၾကိဳက္တယ္ မၾကိဳက္ဘူးဆိုတာကေတာ့ လူ႔ထံုးစံပဲ။ သူက အေမရိကန္မို႔လို႔ ကိုယ့္လူမ်ိဳးမဟုတ္ရင္ မၾကိဳက္ရဘူးဆိုတာကေတာ့ အစြန္းေရာက္တာေပါ့ေနာ္။ လူျဖဴ အစြန္းေရာက္၊ လူမည္း အစြန္းေရာက္၊ ဒီၾကားထဲမယ္ ဗမာအစြန္းေရာက္ေတြလဲ ရွိေသးတယ္။
အိုဘားမားရဲ႔ နာမည္အျပည့္အစံုက Barack Hussein Obama တဲ့။ ဟူစိန္ဆိုတဲ့ နာမည္ၾကားတာနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ေတြက မြတ္စလင္လို႔ ထင္ပါေရာလား။ အိုဘားမားကေတာ့ ခရစ္ယာန္တေယာက္ျဖစ္ပါသတဲ့။ အဲ မြတ္စလင္တေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ရင္ေကာ အေမရိကန္ေတြ ၾကိဳက္ၾကပါဦးမလား။ က်ေနာ္ကေတာ့ ၾကိဳက္ဦးမွာပါ။ မြတ္စလင္ဆိုေပမဲ့ သူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းအေပၚ အက်ိဳးေဆာင္ႏိုင္ရင္ သူဟာ ႏိုင္ငံသားေကာင္း တေယာက္ပဲေလ။ စကားမစပ္ ခရစ္ယာန္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ မြတ္စလင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဗုဒၶဘာသာပဲျဖစ္ျဖစ္ တျခားဘာသာအေပၚ ေလးစားရမွာေပါ့။ မေလးစားဘဲ အတင္းၾကီး သြတ္သြင္းတာေတြ၊ ေသြးေဆာင္တာေတြကေတာ့ ဘယ္ေကာင္းပါ့မလဲ။ ထားပါေတာ့။ က်ေနာ့္မွတ္ခ်က္ေလးပါ။
ကဲ နက္ျဖန္ဆို ေရြးေကာက္ပြဲေန႔ပဲဗ်။ က်ေနာ္ကေတာ့ ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္ဆက္လုပ္ဦးမယ္ဗ်ာ။ ေနာက္မွ ေတြ႔တာေပါ့။
ကေဒါင္းညင္သာ
မယားေရာင္းရန္ ရွိသည္ (သတင္းေဆာင္းပါး)
မယားေရာင္းရန္ ရွိသည္ (သတင္းေဆာင္းပါး)
(မဇၥ်ိမ သတင္းဌာနမွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။)
ေဝယံ
တနလၤာေန႔၊ ေအာက္တုိဘာလ 27 2008 19:22 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္
ေရႊလီ။ ။ ပါးစပ္က ကြမ္းတၿမဳိ႕ၿမဳိ႕ဝါးတတ္သူ အသက္ ၃ဝ ေက်ာ္အရြယ္ မျဖဴဆိုတဲ့ အမ်ဳိးသမီးကို ေရႊလီၿမ့ဳိမွာရွိတဲ့ ျမန္မာ အသိုင္းအဝိုင္းၾကား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက က်က္မိေနပါၿပီ။
သို႔ေပမယ့္ သူဟာ လူကုန္ကူးသူ တေယာက္ဆိုတာေတာ့ သူ ေပ်ာက္သြားၿပီး ရက္သတၱပတ္ေက်ာ္ေတာ့မွ ဗူးေပၚသလို ေပၚလာပါေတာ့တယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ လေလာက္က သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ေရာင္းစားလိုက္တဲ့ အသက္ ၁၈ ႏွစ္အရြယ္ သံလ်င္သူေလး မဝါဝါကို မုဒိန္းက်င့္ၿပီး ဓားနဲ႔ ရက္ရက္စက္စက္ ထိုးသတ္ခဲ့တဲ့ ျပစ္မႈမွာ တရားခံေတြအျဖစ္ သူတို႔ကို တ႐ုတ္ရဲတပ္ဖြဲ႔က ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ပါတယ္။
သံလ်င္ဇာတိဘြား မျဖဴဟာ ခင္ပြန္းသည္ ကိုေက်ာ္ထြန္း၊ သားႏွစ္ေယာက္၊ ေမာင္ႏွမဝမ္းကဲြ ေတာ္စပ္သူ လင္မယားႏွစ္ဦးနဲ႔ ေရႊလီမွာ အေျခခ်လာတာ ၂ ႏွစ္နီးပါးပဲ ရွိပါေသးတယ္။
မဝါဝါကို ပီကင္းၿမ့ဳိနားမွာရိွတဲ့ ဆန္းတုန္းျပည္နယ္က တ႐ုတ္ အမ်ဳိးသားတေယာက္ရဲ့ လက္ထဲကို ယြမ္ေငြ ၂ ေသာင္းနဲ႔ ေရာင္းစားခဲ့တာပါ။ ဝယ္လက္တ႐ုတ္က ေငြကို အျပည့္မေခ်ေသးဘဲ စရံအျဖစ္ ယြမ္ ၆ဝဝဝ ေပးပါတယ္။ ေရာင္းစားၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ ဝါဝါဟာ တ႐ုတ္လက္ထဲကေန ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ခဲ့ရာမွာ ဒီလဆန္းပိုင္းမွာ ေရႊလီကို ျပန္ေရာက္လာပါတယ္။
အားကိုးရာမယ့္ ဝါဝါဟာ သူ႔ကို ေရာင္းစားလိုက္တဲ့ ကိုေက်ာ္ထြန္းနဲ႔ မျဖဴတို႔ဆီမွာပဲ မွီခိုေနထိုင္ခဲ့ပါတယ္။ မျဖဴတို႔အတြက္ေတာ့ ေရာင္းကုန္ျပန္ရတာေပါ့၊ ေနာက္ထပ္ တ႐ုတ္တေယာက္ လက္ထဲကို ေရာင္းဖို႔ ထပ္ၾကိဳးစားျပန္ပါတယ္။ ဝါဝါကေတာ့ ဒီတခါ အျပင္းအထန္ ျငင္းဆန္ခဲ့ပါတယ္။
သို႔ေပမယ့္လည္း ပြဲဆိုင္ထားတဲ့ တ႐ုတ္ဆီက ေငြတခ်ဳိ႔ ယူထားၿပီးလို႔ ဝါဝါကို မရအရေခၚရဖို႔ ၾကိဳးစားပါေတာ့တယ္။
အခင္းျဖစ္ပြားမယ့္ေန႔ ညေနပိုင္း၊ ေနဝင္ရီတေရာ အခ်ိန္မွာ ေရႊလီကေန မိုင္အနည္းငယ္ေဝးတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ နမ့္ခမ္းၿမ့ဳိဘက္ သြားရာလမ္းအတိုင္း အငွားကားတစီးနဲ႔ ဝါဝါကို တင္ေခၚသြားပါတယ္။ ေခၚသြားသူေတြက လူပြဲစား မိသားစုဝင္ အားလံုးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
မိနစ္ ၂ဝ ေလာက္သြားရတဲ့ ျမန္မာပိုင္ မန္႔ဟီး႐ိုးရြာဘက္အေရာက္ လယ္ကြင္းေဘးတေနရာမွာ ကားေပၚက ဆင္းလိုက္ၾကပါတယ္။
“သူတို႔ ဒီကေန စသြားကတည္းက ဘီယာေတြ ေသာက္သြားၾကတာ။ မန္႔ဟီး႐ိုးတဝိုက္က လယ္ကြင္းေတြေဘးမွာ ဆင္းၿပီး လယ္ကြင္းထဲ ေခၚသြားၾကတာ။ အဲဒီမွာ ေက်ာ္စြာကစၿပီး မုဒိန္းက်င့္တယ္။ က်န္တဲ့လူေတာ့ မပါဘူးေပါ့။ က်င့္ၿပီးတာနဲ႔ ဘိုဘိုက ဓားနဲ႔ စထိုးတယ္။ ဓားဒဏ္ရာ ၅ ခ်က္နဲ႔ ေကာင္မေလးက ေသဆံုးသြားတာပါ။ ၿပီးေတာ့ အေလာင္းကို ေရေျမာင္းေဘးမွာ ပစ္ထားလိုက္တယ္” လို႔ အမႈေဖာ္ထုတ္ရာမွာ ကူညီခဲ့သူ ျမန္မာတဦးက ေျပာပါတယ္။
အခင္္းျဖစ္ၿပီး ေနာက္ရက္မွာ ေဒသခံ ရွမ္းရြာသားေတြက ဝါဝါရဲ့ ႐ုပ္အေလာင္းကို ေတြ႔ရာကေန တ႐ုတ္အာဏာပိုင္ေတြဆီ ဖုန္းဆက္ အေၾကာင္းၾကားပါတယ္။ ဒီ့ေနာက္မွေတာ့ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူ လူေမွာင္ခုိဂိုဏ္းကို တစတစ ေျခရာခံရင္း ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့တာပါ။
အခင္းျဖစ္ၿပီးစမွာ တ႐ုတ္ အာဏာပိုင္ေတြဟာ လူသတ္မႈ ကြင္းဆက္ကို မေဖာ္ႏိုင္ေသးဘဲ၊ နာမည္ရွိေနတဲ့ လူဆိုး စာရင္းဝင္ေတြကိုပဲ လိုက္ဖမ္းေနခဲ့တာပါ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ မျဖဴတို႔ လင္မယား ေရာင္းစားခဲ့တဲ့ ေရႊေရႊ ဆိုသူေလးဟာ ေရႊလီကို ထြက္ေျပး လာျပန္ပါတယ္။ ဒါကို ေဒသခံျမန္မာတခ်ဳိ့က ဝိုင္းဝန္းကူညီေပးရာကေန ေျခရာေကာက္မိၿပီး မျဖဴတို႔ လူသိုက္ အပါအဝင္ လူကုန္ကူးသူ ၁၂ ေယာက္ကို ဖမ္းဆီး လိုက္ႏုိင္ပါတယ္။
ဝါဝါ့အမႈမွာ တရားခံေတြျဖစ္တဲ့ ေက်ာ္စြာ လင္မယားနဲ႔ ဘိုဘို၊ ေအာင္သူစုိးတို႔ ၄ ေယာက္ကို တ႐ုတ္ျပည္ တရားဥပေဒအရ ဆက္လက္ အေရးယူဖို႔ ခ်န္ထားပါတယ္။ လူသတ္မႈမွာ မပါဘဲ လူကုန္ကူးသူ ကိုေက်ာ္ထြန္း၊ မျဖဴနဲ႔ ၁၃ ႏွစ္အရြယ္ သမီးငယ္ အပါအဝင္ တရားခံ ၈ ေယာက္ကိုေတာ့ မူဆယ္ လူကုန္ကူးမႈ တားဆီး ကာကြယ္ေရး အဖြဲ႔ဆီကို ဒီလ ၁၄ ရက္ေန႔ကပဲ လဲႊေျပာင္းေပးလိုက္ပါၿပီ။
မူဆယ္အဖဲြ႔ရဲ့ စစ္ခ်က္အရ သူတို႔ ေရာင္းစားခဲ့တဲ့ အမ်ဳိးသမီးေပါင္း အေယာက္ ၂ဝ ေလာက္ရိွၿပီလို႔ ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ျမန္မာ စစ္အစိုးရက လူကုန္ကူးမႈ တိုက္ဖ်က္ေရးဆိုင္ရာ ၅ ႏွစ္စီမံကိန္းကို ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းမွာ ျပ႒ာန္းခဲ့ပါတယ္။ လက္ရွိ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံဘက္ လူကုန္ကူးမႈ မႈခင္းေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ၾကည့္ရင္ေတာ့ ျမန္မာ အမ်ဳိးသမီးငယ္ေတြရဲ့ ဘဝလံုျခံဳမႈကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ကာကြယ္ ေပးႏိုင္မလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကိုေတာင္ ထုတ္စရာ လိုမယ္ မထင္ပါဘူး။
ျမန္မာ့စီးပြားေရး ဆင္းရဲမြန္းက်ပ္မႈေအာက္မွာ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးေတြဟာ တဝမ္းတခါးအတြက္ ေနရပ္စြန္႔ခြါ သြားလာေနၾကရာမွာ လူပြဲစားေတြ လက္ထဲ က်ေရာက္ခဲ့ရတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြ ရွိေနပါတယ္။ ဝါဝါလိုပဲ ဘဝေရာ၊ အသက္ပါ ရင္းႏွီးခဲ့ရတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြ ရိွသလို အသက္ မဆံုး႐ံႈးေပမယ့္ စိတ္ပိုင္း႐ုပ္ပိုင္း လူလံုးမလွေအာင္ ႏွိပ္စက္ခံခဲ့ရတဲ့ အမ်ိဳးသမီးငယ္ေတြ မနည္းလွပါဘူး။
အဲဒီထဲမွာ ဒီလ ၂၁ ရက္ေန႔ကမွ တ႐ုတ္ အာဏာပိုင္ေတြက မူဆယ္လူကုန္ကူးမႈ တားဆီး ကာကြယ္ေရး အဖြဲ႔ဆီ လဲႊေပးခဲ့တဲ့ အမ်ဳိးသမီး ၆ ေယာက္အနက္က မႏၱေလးၿမ့ဳိက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ ၂ ေယာက္လည္း ပါဝင္ပါတယ္၊
မူဆယ္ေဒသခံ တေယာက္က “သူတို႔ေတြရဲ့ အသက္ေတြကေတာ့ လူအမ်ား စိတ္ဝင္စားမယ့္ ၁၈ ႏွစ္ကေန ၂၂ ႏွစ္ၾကား အရြယ္ေလးေတြပါ။ လူကုန္ကူးခံရတဲ့ အမ်ဳိးသမီး အမ်ားစု ခံရသလိုပါပဲ။ အလုပ္အကိုင္ ေပးမယ္ဆိုၿပီး လူပြဲစားေတြက ဖ်ားေယာင္းေသြးေဆာင္ အေခၚခံခဲ့ရတာပါ။ လူပြဲစားေတြကေတာ့ လား႐ႈိး ရပ္ကြက္ ၇ ကပါ။ အခုေတာ့ ဖမ္းမိသြားပါၿပီ။ ကြန္ျပဴတာတတ္ေတာ့ တ႐ုတ္ျပည္မွာ ကြန္ျပဴတာတတ္၊ အဂၤလိပ္စာတတ္ရင္ တလ က်ပ္ ၁ သိန္းခဲြ ေပးမယ္ဆိုၿပီး လိမ္ေခၚခဲ့တာပါ” လုိ႔ ေျပာျပပါတယ္။
လား႐ႈိး-သိန္းနီ-ကြမ္းလံု-ခ်င္းေရႊေဟာ္ လမ္းအတိုင္း ေခၚလာၿပီး နယ္စပ္မွာ ယြမ္ ၂ ေသာင္းနဲ႔ တ႐ုတ္ျပည္ေျမာက္ပိုင္း ဆင္းရဲတဲ့ အန္းေဝးျပည္နယ္က လူဆီ ေရာင္းခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ဟာ အဲဒီျပည္နယ္မွာ ေနခဲ့ရတာ ၉ လေလာက္ ၾကာခဲ့ပါတယ္။ ေရာက္စကေန ၃ လေလာက္အထိ အဲဒီမွာ ကုန္ပစၥည္းေတြ ေရာင္းသလို တေနရာနဲ႔တေနရာ လွည့္လည္ ေရာင္းစားတာကို ခံခဲ့ရပါတယ္။
၃ လေလာက္အၾကာမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ဝယ္ယူၿပီး ေပါင္းသင္းမယ့္ ဖူးစာရွင္ လင္ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္ ေပၚလာပါတယ္။ တေယာက္က ဆြံ႔အမ်က္မျမင္၊ ေနာက္တေယာက္က အသက္ ၆ဝ ေက်ာ္အရြယ္။ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ပါဘူး။ တစံုတေယာက္ဆီကေန အကူအညီ ရႏိုင္တဲ့ ေနရာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ၾကံဳၾကိဳက္သူနဲ႔ပဲ ၆ လေလာက္ ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ ေနထိုင္ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရတယ္။
ကိုယ့္ရပ္ကိုယ့္ဌာေနနဲ႔ ေဝးကြာတဲ့ ကမၻာ့ေနရာတခုမွာ မတူညီတဲ့ ရာသီဥတုၾကမ္းတမ္းမႈဒဏ္၊ လူမႈဝန္းက်င္ မတူညီမႈေတြ အပါအဝင္ ဆင္းရဲတဲ့ ျပည္နယ္ျဖစ္တဲ့အျပင္ ဆန္မစားရဘဲ ဂ်ဳံကိုပဲ စားရတဲ့အတြက္ စားေရးေသာက္ေရးကအစ ခက္ခဲစြာ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရပါတယ္။
အဖိုးအိုအရြယ္ကို လင္လုပ္ ေပါင္းသင္းရတဲ့ သူကေတာ့ အလိုမတူတာေၾကာင့္ ညအိပ္စက္ခ်ိန္တိုင္းမွာ ႏိွပ္စက္ညဥ္းပန္းတာ ခံရပါတယ္။ ေဆးလိပ္မီးနဲ႔ ေက်ာျပင္တခုလံုးကို အထိုးခံရၿပီး ဦးေခါင္းမွာလည္း အရိုက္ခံထားရတဲ့ ဒဏ္ရာ ၂ ခ်က္ ရိွထားပါတယ္။ ႐ုပ္ရည္ လွပသူေလးမို႔ လင္လုပ္သူ အဖိုးအိုက မေဖာက္ျပန္ရေလေအာင္ဆိုျပီး ဆံႏြယ္ ၄ ကြက္ၾကားပံုစံ ပံုပ်က္ပန္းပ်က္ အညႇပ္ခံရပါတယ္။
သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ကံေကာင္းတယ္လို႔ ဆိုရပါလိမ့္မယ္။ တျခား ေရာင္းစားခံထားရတဲ့ ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးအမ်ားစုလည္း ကံေကာင္းသြားပါတယ္။ မၾကာခင္က က်င္းပခဲ့တဲ့ တ႐ုတ္ျပည္ အိုလံပစ္ပြဲေတာ္ အၾကိဳကာလအတြင္းမွာ တ႐ုတ္အာဏာပိုင္ေတြက စိစစ္မႈေတြ လုပ္လို႔ တ႐ုတ္ျပည္ထဲ ေရာက္ေနသူ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီး ၁ဝဝ ေက်ာ္ ေတြ႔ရိွခဲ့တဲ့အထဲမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လည္း ပါဝင္ခဲ့တာပါ။
အိုလံပစ္ပြဲေတာ္ကာလ စီမံခ်က္ေၾကာင့္ အမိေျမျပန္ရမယ့္ ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးေတြထဲမွာ ဖူးက်င့္ျပည္နယ္က တံငါသည္ေတြဆီ ေရာင္းစားခံခဲ့ရတဲ့ အသက္ ၁၈ ႏွစ္နဲ႔ ၃ဝ ၾကား ျမန္မာအမ်ဳိးသမီး ၁၈ ေယာက္လည္း နယ္စပ္ကို ေရာက္ေနပါၿပီ။ သူတို႔ကိုလည္း မၾကာခင္မွာပဲ မူဆယ္ လူကုန္ကူးမႈ တားဆီးကာကြယ္ေရး အဖြဲ႔ဆီ လဲႊအပ္ခံရပါမယ္။
သို႔ေပမယ့္လည္း ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးငယ္ေတြ လူကုန္ကူးေရာင္းစားခံရတာကို ကာကြယ္ဖို႔ တာဝန္ယူ လုပ္ကိုင္ေနရတဲ့ မူဆယ္ လူကုန္ကူးမႈ တားဆီးကာကြယ္ေရး အဖြဲ႔ေတြဆီ ႏိုင္ငံေတာ္က မေထာက္ပံ့ႏိုင္လို႔ ေငြေရးေၾကးေရး မျပည့္မစံုနဲ႔မို႔ ဒီအဖြဲ႔ဝင္ေတြ ၿငီးျငဴေနရတယ္လို႔ နီးစပ္သူ ေဒသခံေတြၾကား အေျပာမ်ားၾကပါတယ္။
လူကုန္ကူးခံရတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြ ျပန္ေရာက္လာခ်ိန္မွာ စားေသာက္စရိတ္ မတတ္ႏိုင္လို႔ မူဆယ္ လူကုန္ကူးမႈ တားဆီး ကာကြယ္ေရး အဖြဲ႔က နီးစပ္ရာ ကုန္သည္ေတြဆီ အလွဴခံေနရတာရိွသလို အဝတ္အစား ထုတ္ေပးစရာ မရိွလို႔ဆိုၿပီး ရဲေမေတြရဲ့ ယူနီေဖါင္းေတြ ထုတ္ဝတ္ခိုင္းရတာမ်ဳိးေတြလည္း ရိွပါတယ္။ လမ္းစရိတ္ ေပးစရာမရိွလို႔ မလိုအပ္ဘဲ ႏွစ္ဝက္ေလာက္အထိ ၾကာသြားတာမ်ဳိးလည္း ရိွေနတတ္ျပန္ပါတယ္။
FREEDOM - Rabindranath Tagore
FREEDOM
Freedom from fear is the freedom
I claim for you my motherland!
Freedom from the burden of the ages, bending your head,
breaking your back, blinding your eyes to the beckoning
call of the future;
Freedom from the shackles of slumber wherewith
you fasten yourself in night’s stillness,
mistrusting the star that speaks of truth’s adventurous paths;
freedom from the anarchy of destiny
whole sails are weakly yielded to the blind uncertain winds,
and the helm to a hand ever rigid and cold as death.
Freedom from the insult of dwelling in a puppet’s world,
where movements are started through brainless wires,
repeated through mindless habits,
where figures wait with patience and obedience for the
master of show,
to be stirred into a mimicry of life.
Rabindranath Tagore
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://kadaung.net/?feed=rss2. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.