သားကိုလြမ္းလို႕ ေရးတဲ့စာ
ဓါတ္ပံုရိုက္မခံဘူးေလ သူက အဲလိုလူေနာက္အိမ္ကထြက္လာတာ ၾကာၿပီဆုိေတာ့ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ တဦးတည္းေသာ သားကို ေတာ္ေတာ္ သတိရမိတယ္။ သူက ဖုန္းေျပာရင္လဲ မေျပာခ်င္ဘူး တဲ့။ သူ႕အသံကိုေတာင္ မၾကားရျဖစ္ေနတယ္။
တကယ္ေတာ့ က်မဘ၀ရဲ႕ ေျပာင္းလဲမႈ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သူ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ခဲ့ရတာခ်ည္းပဲ။ သူ႕ေၾကာင့္ပဲ က်မက မိဘေတြအိမ္ျပန္ေနခဲ့ရတာ။ သားေမြးၿပီးတလခြဲေလးနဲ႕ ဘ၀တုိက္ပြဲေတြ ႀကံဳရတာကိုး။ ေထာက္လွမ္းေရး ဆုိတာကလည္း မာရ္နတ္။ အေျခတက် သာယာမယ္ႀကံရင္ သူလာေႏွာက္ယွက္ၿပီ။ သားေပါက္စေလးကို အခ်ဳပ္ခန္းထဲ ေခၚသြားလို႕ မိဘေတြက အတင္းျပန္ေခၚ။ မ်က္ရည္ေတြက်ၾက။ ေနာက္ ေထာင္ထဲကို ေခၚသြားမယ္လုပ္ေတာ့ အတင္းျပန္ေခၚထားၾက။ သူ႕ကို အေမႏုိ႕မစို႕ရလို႕ ႏုိ႕မႈန္႕ေဖ်ာ္တုိက္ေတာ့ မေသာက္ပဲ ႏုိ႕ဗူးျမင္တာနဲ႕ ငိုေနတာ။ အနား၀န္းက်င္ ေဆြမ်ိဳး မိတ္ေဆြအားလံုး မ်က္ရည္ မဆည္ႏုိင္ေအာင္ သူ႕ကို ၀ိုင္းၿပီး သနားခဲ့ၾကရတဲ့ သားေပါ့။
ေထာင္ထဲ ၀င္ခါနီး ေထာင္ဗူး၀မွာ သူ႕ကို ေပြ႕ထားၿပီး ထုိင္ေနတာ ျမင္ရတဲ့ က်မကို ေတြ႕ေတာ့ ကေလးေလးနဲ႕ ေထာင္ထဲ ျပန္၀င္ရျပန္ၿပီလား ဆုိၿပီး ရံုးထုတ္လာသူ သူငယ္ခ်င္းေတြလဲ ငိုခဲ့ၾကရ။ အမ ဘာမွ မပူနဲ႕ သားေလးကို က်ေနာ္တုိ႕ ၀ိုင္းေစာင့္ေရွာက္ထားမွာပါလို႕ လာအားေပးၾကသူေတြနဲ႕၀ိုင္း၀ိုင္းလည္ခဲ့ရတဲ့ သူ႕ဘ၀က သူ႕ကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ က်မမွာ ဒုတိယအႀကိမ္ ေထာင္ကေန ရက္ပိုင္းေလးနဲ႕ ျပန္လြတ္လာခဲ့ရ။ သူ႕မွာ အေဖနဲ႕ေ၀းေနေတာ့ အားငယ္ေနရွာမယ္ဆုိၿပီး အားလံုးနဲ႕ ဆန္႕က်င္လို႕ အေဖေနာက္ကို ကေလးတေယာက္နဲ႕ လိုက္လာခဲ့ရတာလဲ သူ႕ေၾကာင့္ပဲ။
သားနာမည္ကို ကဗ်ာဆရာ နာမည္ႀကီးတေယာက္က မွည့္ေပးတယ္။ အီေဖကိုယ္ထူးေပအံ့။ ေဖထူးအံ့ တဲ့။ က်မက နာမည္ကလဲ ရင့္လုိက္တာ ဆုိၿပီး ပိုင္ဆုိင္မႈေတြ ထူးေပအံ့။ ပိုင္ထူးအံ့ လို႕ မွည့္တယ္။ အဲဒီကဗ်ာဆရာႀကီးက ရယ္လိုက္တာ။ ေကာင္းပါတယ္ ပဲ ေျပာႏုိင္ေတာ့တယ္။ ေနာက္ ကဗ်ာဆရာ နာမည္မႀကီးတႀကီးက သူ႕အေဖက ေတာင္တန္းေတြ ေပၚမွာ ေရာက္ေနခ်ိန္ သူ႕အေမကေတာ့ ကေလးပိုက္လို႕ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚကို စုန္ဆင္းလာခဲ့သူမို႕ ေတာင္တန္းတ၀က္ ပင္လယ္တ၀က္ ေကာင္ကေလးလို႕ တင္စားၿပီး ကဗ်ာဖြဲ႕ေပးခဲ့ေသးတယ္။ ခု ေတာင္တန္းတ၀က္ ပင္လယ္တ၀က္ကေလးက သူပုန္လက္သစ္ေလး ျဖစ္လုိ႕။
ျဖစ္ပံုက သူ႕ကို မူႀကိဳထားေတာ့ သူတို႕မူႀကိဳကလဲ ၿမိဳ႕မွာ နာမည္ႀကီးသားသမီးေတြ ထားတာကိုး။ ဒီေတာ့ လူႀကီးတေယာက္ရဲ႕ သားက သူႀကီးလာရင္ ဥကၠဌ လုပ္မယ္ ေျပာေရာ။ ဒီေတာ့ တေစ်းလံုး တရပ္ကြက္လံုးက သူပုန္ေလး လို႕ ေခၚတဲ့ က်မသားက ငါကေတာ့ ႀကီးလာရင္ သူပုန္ပဲ လုပ္မယ္တဲ့။ သူတုိ႕ ဆရာမက ျပန္ေျပာျပတာေလ။ က်မမွာ ရယ္ရအခက္ ငိုရအခက္။ အသက္ကျဖင့္ ၃ ႏွစ္ခြဲ။ နည္းနည္းႀကီးေတာ့ အတန္းထဲမွာ ကေလးအခ်င္းခ်င္း သူ႕အေဖက ဘာ ငါ့အေဖက ဘာနဲ႕ အေဖခ်င္း ၿပိဳင္ၾကေတာ့ အေဖေတြအေၾကာင္း မေျပာေၾကးလို႕ ပိတ္ပင္ခဲ့တဲ့ သား။ ၾကားေနတဲ့ သူ႕ဆရာမက သူ႕အေဖရဲ႕သူငယ္ခ်င္း ။ မ်က္ရည္ေတြက်လို႕။
၉ လသားေလာက္ကတည္းက သူက လမ္းသာမေလွ်ာက္ေသးတာ။ ကားတုိ႕ မားတုိ႕ေခၚတတ္ေနၿပီ။ သိပ္မၾကာဘူး အေပါက္ တို႕ ႀကိဳးတုိ႕ကို ပီပီသသ ေျပာေနၿပီ။ လမ္းေလွ်ာက္တာကေတာ့ ေနာက္က်တယ္ ၇ လပိုင္းေမြးတဲ့သားက ေနာက္တႏွစ္ေက်ာ္ မွတ္မွတ္ရရ ၈ ရက္ ၈ လမွာ လမ္းစေလွ်ာက္တာပဲ။
လမ္းမေလွ်ာက္ခင္ကလဲ ကေလးလွည္းထဲ ထည့္ထားရင္ ကားမ၀င္တဲ့ ေစ်းထဲက လမ္းေပၚ ေလွ်ာက္သြားေနတာပဲ။ လမ္းေလွ်ာက္တတ္ခါစက ေျပးခ်ည္းေနတာ။ လိုက္ထိန္းဖို႕ လူတေယာက္က ကုန္ေနတယ္။ သူ႕လက္ကို ကိုင္ရင္လဲ မႀကိဳက္ဘူး။ သူ႕ဖာသာသူပဲ အကုန္လုပ္ခ်င္ေနတာ။ ဒီေတာ့ နာမည္က လမ္းဗိုလ္လို႕ အမည္တြင္ျပန္ေရာ။ တခ်ိန္လံုး လမ္းေပၚမွာ ။ သူ႕ကို တေယာက္ေယာက္ ဖက္နမး္ရင္ မႀကိဳက္ဘူး။ပါးကို လက္နဲ႕ ပြတ္ပစ္တာ ငယ္ကတည္းက။ သူတုိ႕ေခတ္က ေၾကာ္ျငာေတြ အကုန္အလြတ္ရတယ္။ အဲဒီေခတ္က ျပည္တြင္းမွာက ကေလးေတြအတြက္ ေၾကာ္ျငာခ်ည္း စုသြင္းထားတဲ့ ဗြီစီဒီေတြ ေတာင္ ထုတ္ရတဲ့ထိ ေခတ္စားတာကလား။
ေမာင္၀မ္းကြဲ သေဘၤာသားက ေၾကာင္နဲ႕ၾကြက္ဇာတ္လမ္းတြဲေတြ ၀ယ္ၿပီး လက္ေဆာင္ေပးထားရင္ သားသားတုိ႕အႀကိဳက္ပဲ။ တေယာက္တည္း ရယ္ေနတာ တခစ္ခစ္။ သူက မူႀကိဳမတက္ခင္ကတည္းက Discovery လုိမ်ိဳးကို နားလည္ၿပီး ၾကည့္တတ္ေနၿပီ။ တခါက ေရခဲေတြထဲေနတဲ့ ၀က္၀ံေလးေတြအေၾကာင္း ျပေနတာ တေယာက္တည္းၾကည့္ရင္းက ငိုမဲ့မဲ့နဲ႕ မားမား ဟိုမွာ တေကာင္တည္း က်န္ေတာ့တယ္တဲ့။ အံ့ၾသသြားတယ္။ သူက သိေနလို႕။ ျပေနတာက ေဆာင္းတြင္းတတြင္းလံုး ေရခဲေတြထဲ အားလံုးအိပ္ေနၾကၿပီး ေဆာင္းကုန္ျပန္ထြက္လာေတာ့ အေမရယ္ သားေလး တေကာင္ရယ္ပဲ ထြက္လာႏုိင္ၿပီး က်န္တဲ့၀က္၀ံေလးေတြက ေသက်န္ခဲ့တာကို ျပေနတာ။ တကယ့္၀က္၀ံေတြရဲ႕ ဘ၀ကို ျပေနတာကို သူက ခံစားနားလည္ေနတာေလ။
သူက ဗိုလ္ခ်ဳပ္လုိပဲ မိုးတြင္းေဆာင္းတြင္းရွိၿပီး ဘာလို႕ေႏြတြင္းမရိွလဲ ဆိုတဲ့စကားကိုလဲ ေမးခဲ့ဘူးတယ္။ ေနာက္ သူအလီစသင္ရေတာ့ အရမ္းစိတ္၀င္စားခဲ့တယ္။ အလီေတြ ဆိုေနရင္း တရက္ေတာ့ သူက မားမားေရတဲ့။ ကိုးအလီမွာေလ ေနာက္က ရတာေတြကို ေပါင္းရင္လဲ ကိုးပဲတဲ့ သိလားတဲ့ လာေျပာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ပုသိမ္မွာ ေရေတြ အရမ္းႀကီးတဲ့ ၂၀၀၄ ခုနွစ္ မို႕ အိမ္မွာ လာေနတဲ့ မိတ္ေဆြမိသားစုထဲက ဘီအီးဒီဆင္း အထက္တန္းျပဆရာမႀကီးက သားေလးရယ္ ဖြားဖြားေတာင္ သတိမထားမိခဲ့ဘူးတဲ့။ သူ႕အသက္က ၆ ႏွစ္ေလ အဲဒီတုန္းက။ ဒါ့ေၾကာင့္ထင္တယ္ ခုခ်ိန္ထိေတာ့ သူက သခ်ာၤေတာ္ေနေသးတယ္။( ၾကြားရရင္ေတာ့ အေဖေရာ အေမေရာ ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ သခ်ာၤဂုဏ္ထူးပါတယ္ေလ၊)
သတိရမိတဲ့ ထဲက ထူးျခားတာ တခုေျပာရဦးမယ္။ ၂၀၀၇ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးျဖစ္ေတာ့ အိမ္ျပန္ရေတာ့မယ္ ထင္တယ္ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကလဲ ရွင္သန္လာေလေတာ့ သားေရ တုိ႕ေတြေတာ့ အိမ္ျပန္ရေတာ့မယ္ ေဟ့ ေပ်ာ္လုိက္တာ ဆုိေတာ့ သူက သူ႕အေဖနဲ႕အေမကို ငုိမဲ့မဲ့နဲ႕ သားမျပန္ခ်င္ဘူးတဲ့။ ဟာ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ ။ ကိုယ့္ျပည္မွာ ကိုယ္ျပန္ေနရမယ္ေလ။ ဒီလိုအိမ္က်ဥ္းက်ဥ္းနဲ႕ မေနရေတာ့ဘူးေလ လို႕ ျပန္ေျပာေတာ့ ဒီမွာ မီးမပ်က္ဘူး ဟိုမွာကမီးပ်က္တယ္ သားမေနခ်င္ဘူးတဲ့။ က်မတုိ႕မွာ ရယ္လိုက္ရတာေလ။ အဲဒီတုန္းက။
သူက ေရာက္ရာေနရာမွာ ေပ်ာ္ေအာင္ေနတတ္တယ္။ က်မတုိ႕မိဘေတြ မအားလို႕ တအိမ္အိမ္မွာ ထားခဲ့ရရင္ အဲဒီအိမ္မွာ ဘယ္သူ႕ကို ေပါင္းရမယ္ဆုိတာ သူ႕ဖာသာ သိတယ္။ သူမ်ားမ်က္ႏွာရိပ္ မ်က္ႏွာကဲကို သိပ္သိတယ္။ အေမကို တခါတေလ လာလာစၿပီး မ်က္ႏွာကိုေသခ်ာၾကည့္တယ္။ စိတ္ဆိုးလားမဆိုးလားေပါ့။ ခပ္တည္တည္ၾကည့္လိုက္ရင္ အလကားေျပာတာပါ တကယ္မဟုတ္ဘူးလို႕ ျပန္ေျပာတတ္တယ္။ အဲလိုကေလးမ်ိဳး။ သူစကားမေျပာခ်င္ရင္ ေမးတခြန္း ေခၚတခြန္း ပဲ ေျပာတဲ့ သားက သူစိတ္၀င္စားတာမ်ား ျဖစ္လုိ႕ကေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္း၀ထိ လုိက္ရပ္ၿပီး အထဲကို ေျပာတတ္တဲ့သူ။
အင္း ခုသားကိုခြဲေနရတာ သတိရလုိက္တာေလ။ သားအေၾကာင္း ေျပာျပရရင္ေတာ့ တေထာင့္တညထက္ ရွည္သြားမယ္။ ေနာက္ႀကံဳရင္ေတာ့ သားအေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္။
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္
တကယ္ေတာ့ က်မဘ၀ရဲ႕ ေျပာင္းလဲမႈ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သူ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ခဲ့ရတာခ်ည္းပဲ။ သူ႕ေၾကာင့္ပဲ က်မက မိဘေတြအိမ္ျပန္ေနခဲ့ရတာ။ သားေမြးၿပီးတလခြဲေလးနဲ႕ ဘ၀တုိက္ပြဲေတြ ႀကံဳရတာကိုး။ ေထာက္လွမ္းေရး ဆုိတာကလည္း မာရ္နတ္။ အေျခတက် သာယာမယ္ႀကံရင္ သူလာေႏွာက္ယွက္ၿပီ။ သားေပါက္စေလးကို အခ်ဳပ္ခန္းထဲ ေခၚသြားလို႕ မိဘေတြက အတင္းျပန္ေခၚ။ မ်က္ရည္ေတြက်ၾက။ ေနာက္ ေထာင္ထဲကို ေခၚသြားမယ္လုပ္ေတာ့ အတင္းျပန္ေခၚထားၾက။ သူ႕ကို အေမႏုိ႕မစို႕ရလို႕ ႏုိ႕မႈန္႕ေဖ်ာ္တုိက္ေတာ့ မေသာက္ပဲ ႏုိ႕ဗူးျမင္တာနဲ႕ ငိုေနတာ။ အနား၀န္းက်င္ ေဆြမ်ိဳး မိတ္ေဆြအားလံုး မ်က္ရည္ မဆည္ႏုိင္ေအာင္ သူ႕ကို ၀ိုင္းၿပီး သနားခဲ့ၾကရတဲ့ သားေပါ့။
ေထာင္ထဲ ၀င္ခါနီး ေထာင္ဗူး၀မွာ သူ႕ကို ေပြ႕ထားၿပီး ထုိင္ေနတာ ျမင္ရတဲ့ က်မကို ေတြ႕ေတာ့ ကေလးေလးနဲ႕ ေထာင္ထဲ ျပန္၀င္ရျပန္ၿပီလား ဆုိၿပီး ရံုးထုတ္လာသူ သူငယ္ခ်င္းေတြလဲ ငိုခဲ့ၾကရ။ အမ ဘာမွ မပူနဲ႕ သားေလးကို က်ေနာ္တုိ႕ ၀ိုင္းေစာင့္ေရွာက္ထားမွာပါလို႕ လာအားေပးၾကသူေတြနဲ႕၀ိုင္း၀ိုင္းလည္ခဲ့ရတဲ့ သူ႕ဘ၀က သူ႕ကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ က်မမွာ ဒုတိယအႀကိမ္ ေထာင္ကေန ရက္ပိုင္းေလးနဲ႕ ျပန္လြတ္လာခဲ့ရ။ သူ႕မွာ အေဖနဲ႕ေ၀းေနေတာ့ အားငယ္ေနရွာမယ္ဆုိၿပီး အားလံုးနဲ႕ ဆန္႕က်င္လို႕ အေဖေနာက္ကို ကေလးတေယာက္နဲ႕ လိုက္လာခဲ့ရတာလဲ သူ႕ေၾကာင့္ပဲ။
သားနာမည္ကို ကဗ်ာဆရာ နာမည္ႀကီးတေယာက္က မွည့္ေပးတယ္။ အီေဖကိုယ္ထူးေပအံ့။ ေဖထူးအံ့ တဲ့။ က်မက နာမည္ကလဲ ရင့္လုိက္တာ ဆုိၿပီး ပိုင္ဆုိင္မႈေတြ ထူးေပအံ့။ ပိုင္ထူးအံ့ လို႕ မွည့္တယ္။ အဲဒီကဗ်ာဆရာႀကီးက ရယ္လိုက္တာ။ ေကာင္းပါတယ္ ပဲ ေျပာႏုိင္ေတာ့တယ္။ ေနာက္ ကဗ်ာဆရာ နာမည္မႀကီးတႀကီးက သူ႕အေဖက ေတာင္တန္းေတြ ေပၚမွာ ေရာက္ေနခ်ိန္ သူ႕အေမကေတာ့ ကေလးပိုက္လို႕ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚကို စုန္ဆင္းလာခဲ့သူမို႕ ေတာင္တန္းတ၀က္ ပင္လယ္တ၀က္ ေကာင္ကေလးလို႕ တင္စားၿပီး ကဗ်ာဖြဲ႕ေပးခဲ့ေသးတယ္။ ခု ေတာင္တန္းတ၀က္ ပင္လယ္တ၀က္ကေလးက သူပုန္လက္သစ္ေလး ျဖစ္လုိ႕။
ျဖစ္ပံုက သူ႕ကို မူႀကိဳထားေတာ့ သူတို႕မူႀကိဳကလဲ ၿမိဳ႕မွာ နာမည္ႀကီးသားသမီးေတြ ထားတာကိုး။ ဒီေတာ့ လူႀကီးတေယာက္ရဲ႕ သားက သူႀကီးလာရင္ ဥကၠဌ လုပ္မယ္ ေျပာေရာ။ ဒီေတာ့ တေစ်းလံုး တရပ္ကြက္လံုးက သူပုန္ေလး လို႕ ေခၚတဲ့ က်မသားက ငါကေတာ့ ႀကီးလာရင္ သူပုန္ပဲ လုပ္မယ္တဲ့။ သူတုိ႕ ဆရာမက ျပန္ေျပာျပတာေလ။ က်မမွာ ရယ္ရအခက္ ငိုရအခက္။ အသက္ကျဖင့္ ၃ ႏွစ္ခြဲ။ နည္းနည္းႀကီးေတာ့ အတန္းထဲမွာ ကေလးအခ်င္းခ်င္း သူ႕အေဖက ဘာ ငါ့အေဖက ဘာနဲ႕ အေဖခ်င္း ၿပိဳင္ၾကေတာ့ အေဖေတြအေၾကာင္း မေျပာေၾကးလို႕ ပိတ္ပင္ခဲ့တဲ့ သား။ ၾကားေနတဲ့ သူ႕ဆရာမက သူ႕အေဖရဲ႕သူငယ္ခ်င္း ။ မ်က္ရည္ေတြက်လို႕။
၉ လသားေလာက္ကတည္းက သူက လမ္းသာမေလွ်ာက္ေသးတာ။ ကားတုိ႕ မားတုိ႕ေခၚတတ္ေနၿပီ။ သိပ္မၾကာဘူး အေပါက္ တို႕ ႀကိဳးတုိ႕ကို ပီပီသသ ေျပာေနၿပီ။ လမ္းေလွ်ာက္တာကေတာ့ ေနာက္က်တယ္ ၇ လပိုင္းေမြးတဲ့သားက ေနာက္တႏွစ္ေက်ာ္ မွတ္မွတ္ရရ ၈ ရက္ ၈ လမွာ လမ္းစေလွ်ာက္တာပဲ။
လမ္းမေလွ်ာက္ခင္ကလဲ ကေလးလွည္းထဲ ထည့္ထားရင္ ကားမ၀င္တဲ့ ေစ်းထဲက လမ္းေပၚ ေလွ်ာက္သြားေနတာပဲ။ လမ္းေလွ်ာက္တတ္ခါစက ေျပးခ်ည္းေနတာ။ လိုက္ထိန္းဖို႕ လူတေယာက္က ကုန္ေနတယ္။ သူ႕လက္ကို ကိုင္ရင္လဲ မႀကိဳက္ဘူး။ သူ႕ဖာသာသူပဲ အကုန္လုပ္ခ်င္ေနတာ။ ဒီေတာ့ နာမည္က လမ္းဗိုလ္လို႕ အမည္တြင္ျပန္ေရာ။ တခ်ိန္လံုး လမ္းေပၚမွာ ။ သူ႕ကို တေယာက္ေယာက္ ဖက္နမး္ရင္ မႀကိဳက္ဘူး။ပါးကို လက္နဲ႕ ပြတ္ပစ္တာ ငယ္ကတည္းက။ သူတုိ႕ေခတ္က ေၾကာ္ျငာေတြ အကုန္အလြတ္ရတယ္။ အဲဒီေခတ္က ျပည္တြင္းမွာက ကေလးေတြအတြက္ ေၾကာ္ျငာခ်ည္း စုသြင္းထားတဲ့ ဗြီစီဒီေတြ ေတာင္ ထုတ္ရတဲ့ထိ ေခတ္စားတာကလား။
ေမာင္၀မ္းကြဲ သေဘၤာသားက ေၾကာင္နဲ႕ၾကြက္ဇာတ္လမ္းတြဲေတြ ၀ယ္ၿပီး လက္ေဆာင္ေပးထားရင္ သားသားတုိ႕အႀကိဳက္ပဲ။ တေယာက္တည္း ရယ္ေနတာ တခစ္ခစ္။ သူက မူႀကိဳမတက္ခင္ကတည္းက Discovery လုိမ်ိဳးကို နားလည္ၿပီး ၾကည့္တတ္ေနၿပီ။ တခါက ေရခဲေတြထဲေနတဲ့ ၀က္၀ံေလးေတြအေၾကာင္း ျပေနတာ တေယာက္တည္းၾကည့္ရင္းက ငိုမဲ့မဲ့နဲ႕ မားမား ဟိုမွာ တေကာင္တည္း က်န္ေတာ့တယ္တဲ့။ အံ့ၾသသြားတယ္။ သူက သိေနလို႕။ ျပေနတာက ေဆာင္းတြင္းတတြင္းလံုး ေရခဲေတြထဲ အားလံုးအိပ္ေနၾကၿပီး ေဆာင္းကုန္ျပန္ထြက္လာေတာ့ အေမရယ္ သားေလး တေကာင္ရယ္ပဲ ထြက္လာႏုိင္ၿပီး က်န္တဲ့၀က္၀ံေလးေတြက ေသက်န္ခဲ့တာကို ျပေနတာ။ တကယ့္၀က္၀ံေတြရဲ႕ ဘ၀ကို ျပေနတာကို သူက ခံစားနားလည္ေနတာေလ။
သူက ဗိုလ္ခ်ဳပ္လုိပဲ မိုးတြင္းေဆာင္းတြင္းရွိၿပီး ဘာလို႕ေႏြတြင္းမရိွလဲ ဆိုတဲ့စကားကိုလဲ ေမးခဲ့ဘူးတယ္။ ေနာက္ သူအလီစသင္ရေတာ့ အရမ္းစိတ္၀င္စားခဲ့တယ္။ အလီေတြ ဆိုေနရင္း တရက္ေတာ့ သူက မားမားေရတဲ့။ ကိုးအလီမွာေလ ေနာက္က ရတာေတြကို ေပါင္းရင္လဲ ကိုးပဲတဲ့ သိလားတဲ့ လာေျပာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ပုသိမ္မွာ ေရေတြ အရမ္းႀကီးတဲ့ ၂၀၀၄ ခုနွစ္ မို႕ အိမ္မွာ လာေနတဲ့ မိတ္ေဆြမိသားစုထဲက ဘီအီးဒီဆင္း အထက္တန္းျပဆရာမႀကီးက သားေလးရယ္ ဖြားဖြားေတာင္ သတိမထားမိခဲ့ဘူးတဲ့။ သူ႕အသက္က ၆ ႏွစ္ေလ အဲဒီတုန္းက။ ဒါ့ေၾကာင့္ထင္တယ္ ခုခ်ိန္ထိေတာ့ သူက သခ်ာၤေတာ္ေနေသးတယ္။( ၾကြားရရင္ေတာ့ အေဖေရာ အေမေရာ ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ သခ်ာၤဂုဏ္ထူးပါတယ္ေလ၊)
သတိရမိတဲ့ ထဲက ထူးျခားတာ တခုေျပာရဦးမယ္။ ၂၀၀၇ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးျဖစ္ေတာ့ အိမ္ျပန္ရေတာ့မယ္ ထင္တယ္ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကလဲ ရွင္သန္လာေလေတာ့ သားေရ တုိ႕ေတြေတာ့ အိမ္ျပန္ရေတာ့မယ္ ေဟ့ ေပ်ာ္လုိက္တာ ဆုိေတာ့ သူက သူ႕အေဖနဲ႕အေမကို ငုိမဲ့မဲ့နဲ႕ သားမျပန္ခ်င္ဘူးတဲ့။ ဟာ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ ။ ကိုယ့္ျပည္မွာ ကိုယ္ျပန္ေနရမယ္ေလ။ ဒီလိုအိမ္က်ဥ္းက်ဥ္းနဲ႕ မေနရေတာ့ဘူးေလ လို႕ ျပန္ေျပာေတာ့ ဒီမွာ မီးမပ်က္ဘူး ဟိုမွာကမီးပ်က္တယ္ သားမေနခ်င္ဘူးတဲ့။ က်မတုိ႕မွာ ရယ္လိုက္ရတာေလ။ အဲဒီတုန္းက။
သူက ေရာက္ရာေနရာမွာ ေပ်ာ္ေအာင္ေနတတ္တယ္။ က်မတုိ႕မိဘေတြ မအားလို႕ တအိမ္အိမ္မွာ ထားခဲ့ရရင္ အဲဒီအိမ္မွာ ဘယ္သူ႕ကို ေပါင္းရမယ္ဆုိတာ သူ႕ဖာသာ သိတယ္။ သူမ်ားမ်က္ႏွာရိပ္ မ်က္ႏွာကဲကို သိပ္သိတယ္။ အေမကို တခါတေလ လာလာစၿပီး မ်က္ႏွာကိုေသခ်ာၾကည့္တယ္။ စိတ္ဆိုးလားမဆိုးလားေပါ့။ ခပ္တည္တည္ၾကည့္လိုက္ရင္ အလကားေျပာတာပါ တကယ္မဟုတ္ဘူးလို႕ ျပန္ေျပာတတ္တယ္။ အဲလိုကေလးမ်ိဳး။ သူစကားမေျပာခ်င္ရင္ ေမးတခြန္း ေခၚတခြန္း ပဲ ေျပာတဲ့ သားက သူစိတ္၀င္စားတာမ်ား ျဖစ္လုိ႕ကေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္း၀ထိ လုိက္ရပ္ၿပီး အထဲကို ေျပာတတ္တဲ့သူ။
အင္း ခုသားကိုခြဲေနရတာ သတိရလုိက္တာေလ။ သားအေၾကာင္း ေျပာျပရရင္ေတာ့ တေထာင့္တညထက္ ရွည္သြားမယ္။ ေနာက္ႀကံဳရင္ေတာ့ သားအေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္။
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://khinminzaw.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.