ဆက္ရန္
သြားခ်င္သြား လာခ်င္လာ…
ကမာၻၾကီးက ခါးေနပါတယ္ဆိုမွ….
ၿမည္းစမ္း ခ်င္ေနတဲ့ ကဗ်ာ…
သူ ႔ကိုယ္သူ ကဗ်ာ ဆိုၿပီး…
ဆိုၿငီးမွ…ကာရန္ေပ်ာက္ေနလို႔ေပါ့
(ဒီမွာ) မစို ႔ မပို႔ နဲ႔ မိုးေတြရြာေနရတာ
သြားလုိက္ၿပန္လိုက္….
ညမိုက္ နဲ႔ ၿပိဳင္မမိုက္ခ်င္လို႔…
ဒီခဏအဖို႔ (ငါ) အိမ္ၿပန္လာတာ….
ၫွာၫွာတာတာေပါ့…
ရွာေဖြရင္း ေႏွာင္းခဲ့ရတဲ့
ညေနေရ…..
ဟိုမွာဒီမွာေပါ့….
ခဏခဏေတြ ႔ေနရတဲ့ အရိပ္ေလ
ခုေပ်ာက္သြားၿပီ….
အရိပ္ေပ်ာက္လိုက္ရွာရင္း….
မေမွ်ာ္လင့္ပဲ အတိတ္ေပ်ာက္ကိုေတြ ႔
ၿပန္ဆက္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ
ကိုေန(၁၇.၁၀.၂၀၀၈)
အခ်ိန္
တစ္ေနရာက အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ
သူလဲေလ်ာင္းေနတယ္….
ၾကယ္ေတြၿငိမ္းေနတဲ့ ညကေတာ့
ခါတိုင္းလို ႏိုးၾကားၿမဲ…
ဒါေပမယ့္…သူကေတာ့ ခရီးဆက္လ်က္….
လူငယ္ေလးတေယာက္…
ရူးသြပ္စြာ ေကာင္းကင္ကို ေငးေမာေနတယ္…
သူရြာေစခ်င္တဲ့ မိုးမ်ား…သည္းလိမ့္မလား…
ခါးသက္သက္နဲ႔ ပဲ စိတ္ကူးေနတယ္….
ဒါေပမယ့္…သူကေတာ့ ခရီးဆက္လ်က္
မနက္ေရာက္ရင္ ႏိုးထရမယ့္ ေန႔ တေန႔ က…
အိပ္စက္ေနတယ္…
အရိပ္ေလးမ်ားရလိမ့္မလား…
ဟားတိုက္မွဳ ေတြ အေၾကာင္းကို ေတြးေတာေနတယ္….
ဒါေပမယ့္…သူကေတာ့ ခရီးဆက္လ်က္
ထဲထဲ၀င္၀င္သိမွ…ဖတ္ခြင့္ရမယ့္ ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္…
အႏွဳတ္နဲ႔ အေပါင္း…သူ ႔ေခါင္းထဲ ေရာက္ေရာက္လာလို႔
ေတြးေနတယ္….
ဘယ္အရာကမ်ား….ကမာၻၾကီးကို ေမာင္းႏွင္ေနပါလိမ့္…..
ဒါေပမယ့္….သူကေတာ့ ခရီးဆက္လ်က္ပါပဲ…….
ကိုေန(၁၇.၁၀.၂၀၀၈)
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://yeinnweipar.myanmarbloggers.org/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.