♥ It's my life
အဟား၊ ကြန္ျပဴတာပ်က္ေပမယ့္ ကင္မရာက အလုပ္လုပ္ေနတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ ဓာတ္ပံုေတြေတာ့ ရိုက္ျဖစ္တယ္၊ အင္း၊ စိတ္ကူးေပါက္သလို ေခ်ာင္ႀကိဳေခ်ာင္ၾကား ေဝးေဝးလံလံ ေလွ်ာက္သြားဖို႔ ကားမရွိတဲ့ က်ေနာ့္လိုလူအတြက္ ရိုက္စရာေတြ အရမ္းဟမ္းဟမ္းမ်ားတဲ့ ခ်င္ကာပူမွာ ရိုက္ျဖစ္တာေတြ ကလည္း ဒါေတြပါပဲ၊ ေနရာေတြထပ္ေနၿပီ။ သို႔ေသာ္လည္း ဖီလင္ခ်င္းေတာ့ မတူဘူးေပါ႔ေလ၊ တခါတုန္းက ဖလစ္ကာထဲမွာ ဖတ္မိသလိုေပါ႔၊ အဲဒီလူက သူ႔သမီးေတြ ပြစိပြစိလုပ္တဲ့အေၾကာင္း ေရးထားတာ၊ ေဖေဖကလည္း ဒီေနရာေတြကို ရိုက္ဖူးၿပီးသားပဲဥစၥာ၊ ဘာလို႔ တခါေရာက္တိုင္း ထပ္တလဲလဲ ျပန္ရိုက္ေနရတာလဲ လို႔ေမးေတာ့ သူဒီလိုျပန္ေျပာတယ္တဲ့၊ အို သမီးရယ္၊ ဟိုး ေနာက္ခံေကာင္းကင္ ေပၚက တိမ္တိုက္ေတြက တူမွမတူတာပဲ တဲ့။ က်ေနာ္လည္း အဲသလို မွတ္ယူၿပီး ရိုက္ရတာပဲ၊ လာအံုး၊ ဒူးရင္းသီး၊ လာအံုး၊ ျခသၤူမ၊ လာအံုး၊ စီဘီဒီ၊ ရိုးကိုမရိုးႏိုင္ဘူး။
မေန႔က ၿမိဳ့ထဲေလွ်ာက္လည္ျဖစ္တယ္၊ ရန္ကုန္က ေဆြမ်ဳိးမိသားစု အလည္လာတာ လိုက္ပို႔ရင္းနဲ႔ပါ။ တူဝမ္းကြဲေတာ္တဲ့ ေမ်ာက္ေလာင္းေလး ၂ ေကာင္လည္း ပါလာတယ္၊ ဆိုေတာ့ က်ေနာ့္အတြက္ ရိုက္စရာေကာင္းေကာင္း ရွိသြားတာေပါ႔။ ဒါက ေအာခ်တ္ Wisma Atria ေပၚက Food Republic မွာပါ၊ အဲဒီမွာ ဆိုင္ေတြ တအားစံုတယ္၊ ေနရာထိုင္ခင္းေတြလည္း မဆိုးဘူး၊ ဧည့္သည္ေတြလာရင္ က်ေနာ္ ေခၚသြားေလ့ရွိတယ္။
ဒါက Bugis နားက အေဆာက္အအံုတစ္ခုရဲ့ မ်က္ႏွာစာပါ၊ ဘယ္ေတာ့မွ ႏွင္းမက်တဲ့ ခ်င္ကာပူ၊ ကမၻာ့ အႀကီးဆံုး ႏွင္းအစိုင္အခဲေတြ အတင္းႀကီးက်ခိုင္းေနတာ၊ အလုပ္သမားေတြ ေခြၽးတၿပိဳက္ၿပိဳက္နဲ႔ေပါ႔။ ေဩာ္၊ ဘာလိုလိုနဲ႔ ခရစၥမတ္ေတာင္ ေရာက္ေတာ့မွာပါလား၊ တႏွစ္ တႏွစ္ ကုန္ျမန္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္ေတြ။
ဓာတ္ပံုရိုက္ဝါသနာပါတဲ့ ဒီကဦးေလးႀကီးနဲ႔ အရိုက္ခံခ်င္တဲ့တူေတာ္ေမာင္ေတြနဲ႔ ဟန္ကိုက်လို႔...
မင္းတို႔လုပ္ခ်င္တာလုပ္၊ ငါလည္း ရိုက္ခ်င္တာရိုက္မယ္။ ဒါပဲ။
ဒါနဲ႔၊ ဒီရက္ပိုင္း ရုပ္ရွင္ ၃ ကားၾကည့္ျဖစ္တယ္၊ ပိုက္ဆံမေလာက္ဘူး ဆိုတဲ့ စကၤာပူကား ၁ နဲ႔ ၂ ပါ၊ ဒုတိယကားက ဟာသကား ဆိုတာထက္ ဘဝသရုပ္ေဖာ္ ဝမ္းနည္းဖြယ္ဇာတ္ကားလို႔ ေျပာလို႔ရတယ္၊ ပံုမွန္လူတစ္ေယာက္ကို ငိုခ်င္သလိုလို ျဖစ္ေစတယ္။ ဇာတ္လမ္းေလးက မဆိုးဘူးဗ်၊ ကိုယ္လည္း တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အဲသလို အေျခအေနမ်ဳိး ႀကံဳရလိမ့္မယ္လို႔ ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ေတြးမိတယ္၊ အေျဖမရွိတဲ့ ေမးခြန္းေတြလည္း ေခါင္းထဲေရာက္လာတယ္။ ေနာက္တစ္ကားကေတာ့ သရုပ္ေဆာင္ေတြသာ ေျပာင္းေျပာင္းသြားမယ္၊ မင္းသားက ဘယ္ေတာ့မွ မေသတဲ့ ဂ်ိမ္းစ္ဘြန္းပါပဲ။ ဒီကားက အရင္ကားေတြနဲ႔ သိပ္မတူဘူး ထင္မိတယ္၊ စီးေတာ္ကားကို အမႊန္းတင္ၿပီး ရိုက္မျပဘူး၊ ေနာက္ၿပီး မင္းသမီးနဲ႔လည္း သိပ္ၿပီး ဟိုဒင္းဟိုဟာ မျဖစ္လိုက္ဘူး၊ ဆင္ဆာေၾကာင့္ပဲလား မေျပာတတ္ဘူး၊ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့တာေတာင္ မေတြ႔လိုက္ဘူးလိုပဲ၊ အဲသလို မူရင္းလမ္းေၾကာင္းက ဖယ္ခြာ ဖယ္ခြာ လုပ္လာတာ သိပ္ေတာ့သေဘာမက်ဘူး၊ လူကိုမ်ား ဂ်ိမ္းစ္ဘြန္းႀကိဳက္လြန္းလို႔ သြားၾကည့္တယ္ ထင္ေနသလားပဲ၊ ညွင္းညွင္း။ ေနာက္ၿပီး ဘူဂစ္ဂ်န္းရွင္းမွာ အန္တီယုက အတန္းေဖာ္ေတြနဲ႔ မိတ္ဆံုစားပြဲေလး သြားႏႊဲျဖစ္ေသးတယ္၊ ႏႊဲတယ္သာေျပာတာ၊ ဗိုက္ျပည့္ေနေတာ့ ေရခဲမုန္႔ပဲ စားလိုက္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္ေသာ ျပည္ႀကီး တရုတ္က ျပည္ႀကီးျပန္ေတာ့မွာမို႔ ဆံုၾကတာပါ၊ ေနာက္တစ္ေယာက္က အရင္ ခ်င္းေဂးတူေပ်ာ္ေပ်ာ္ပို႔စ္မွာ ေရးခဲ့ဖူးတဲ့ တရုတ္ပါ၊ သူတို႔ေတြနဲ႔ မေတြ႔တာ အေတာ္ၾကာသြားၿပီ၊ ဘယ္ေလာက္ၾကာသလဲ ဆိုေတာ့ကာ အဲဒီလူေတာင္ မိန္းမ ယူသြားၿပီတဲ့။ ဘာေတြေရးမွန္း မသိတဲ့အထိ ေရးလိုက္ၿပီး သကာလ၊ ဆိုလုိရင္းက အင္တာနက္နဲ႔ ကြန္ျပဴတာ မရွိတဲ့ကာလအတြင္း အရွင္လတ္လတ္ လူအစစ္ေတြနဲ႔ ပိုထိေတြ႔မိတယ္၊ ဒါပါပဲ။
--မေန႔က ၿမိဳ့ထဲေလွ်ာက္လည္ျဖစ္တယ္၊ ရန္ကုန္က ေဆြမ်ဳိးမိသားစု အလည္လာတာ လိုက္ပို႔ရင္းနဲ႔ပါ။ တူဝမ္းကြဲေတာ္တဲ့ ေမ်ာက္ေလာင္းေလး ၂ ေကာင္လည္း ပါလာတယ္၊ ဆိုေတာ့ က်ေနာ့္အတြက္ ရိုက္စရာေကာင္းေကာင္း ရွိသြားတာေပါ႔။ ဒါက ေအာခ်တ္ Wisma Atria ေပၚက Food Republic မွာပါ၊ အဲဒီမွာ ဆိုင္ေတြ တအားစံုတယ္၊ ေနရာထိုင္ခင္းေတြလည္း မဆိုးဘူး၊ ဧည့္သည္ေတြလာရင္ က်ေနာ္ ေခၚသြားေလ့ရွိတယ္။
ဒါက Bugis နားက အေဆာက္အအံုတစ္ခုရဲ့ မ်က္ႏွာစာပါ၊ ဘယ္ေတာ့မွ ႏွင္းမက်တဲ့ ခ်င္ကာပူ၊ ကမၻာ့ အႀကီးဆံုး ႏွင္းအစိုင္အခဲေတြ အတင္းႀကီးက်ခိုင္းေနတာ၊ အလုပ္သမားေတြ ေခြၽးတၿပိဳက္ၿပိဳက္နဲ႔ေပါ႔။ ေဩာ္၊ ဘာလိုလိုနဲ႔ ခရစၥမတ္ေတာင္ ေရာက္ေတာ့မွာပါလား၊ တႏွစ္ တႏွစ္ ကုန္ျမန္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္ေတြ။
ဓာတ္ပံုရိုက္ဝါသနာပါတဲ့ ဒီကဦးေလးႀကီးနဲ႔ အရိုက္ခံခ်င္တဲ့တူေတာ္ေမာင္ေတြနဲ႔ ဟန္ကိုက်လို႔...
မင္းတို႔လုပ္ခ်င္တာလုပ္၊ ငါလည္း ရိုက္ခ်င္တာရိုက္မယ္။ ဒါပဲ။
ဒါနဲ႔၊ ဒီရက္ပိုင္း ရုပ္ရွင္ ၃ ကားၾကည့္ျဖစ္တယ္၊ ပိုက္ဆံမေလာက္ဘူး ဆိုတဲ့ စကၤာပူကား ၁ နဲ႔ ၂ ပါ၊ ဒုတိယကားက ဟာသကား ဆိုတာထက္ ဘဝသရုပ္ေဖာ္ ဝမ္းနည္းဖြယ္ဇာတ္ကားလို႔ ေျပာလို႔ရတယ္၊ ပံုမွန္လူတစ္ေယာက္ကို ငိုခ်င္သလိုလို ျဖစ္ေစတယ္။ ဇာတ္လမ္းေလးက မဆိုးဘူးဗ်၊ ကိုယ္လည္း တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အဲသလို အေျခအေနမ်ဳိး ႀကံဳရလိမ့္မယ္လို႔ ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ေတြးမိတယ္၊ အေျဖမရွိတဲ့ ေမးခြန္းေတြလည္း ေခါင္းထဲေရာက္လာတယ္။ ေနာက္တစ္ကားကေတာ့ သရုပ္ေဆာင္ေတြသာ ေျပာင္းေျပာင္းသြားမယ္၊ မင္းသားက ဘယ္ေတာ့မွ မေသတဲ့ ဂ်ိမ္းစ္ဘြန္းပါပဲ။ ဒီကားက အရင္ကားေတြနဲ႔ သိပ္မတူဘူး ထင္မိတယ္၊ စီးေတာ္ကားကို အမႊန္းတင္ၿပီး ရိုက္မျပဘူး၊ ေနာက္ၿပီး မင္းသမီးနဲ႔လည္း သိပ္ၿပီး ဟိုဒင္းဟိုဟာ မျဖစ္လိုက္ဘူး၊ ဆင္ဆာေၾကာင့္ပဲလား မေျပာတတ္ဘူး၊ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့တာေတာင္ မေတြ႔လိုက္ဘူးလိုပဲ၊ အဲသလို မူရင္းလမ္းေၾကာင္းက ဖယ္ခြာ ဖယ္ခြာ လုပ္လာတာ သိပ္ေတာ့သေဘာမက်ဘူး၊ လူကိုမ်ား ဂ်ိမ္းစ္ဘြန္းႀကိဳက္လြန္းလို႔ သြားၾကည့္တယ္ ထင္ေနသလားပဲ၊ ညွင္းညွင္း။ ေနာက္ၿပီး ဘူဂစ္ဂ်န္းရွင္းမွာ အန္တီယုက အတန္းေဖာ္ေတြနဲ႔ မိတ္ဆံုစားပြဲေလး သြားႏႊဲျဖစ္ေသးတယ္၊ ႏႊဲတယ္သာေျပာတာ၊ ဗိုက္ျပည့္ေနေတာ့ ေရခဲမုန္႔ပဲ စားလိုက္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္ေသာ ျပည္ႀကီး တရုတ္က ျပည္ႀကီးျပန္ေတာ့မွာမို႔ ဆံုၾကတာပါ၊ ေနာက္တစ္ေယာက္က အရင္ ခ်င္းေဂးတူေပ်ာ္ေပ်ာ္ပို႔စ္မွာ ေရးခဲ့ဖူးတဲ့ တရုတ္ပါ၊ သူတို႔ေတြနဲ႔ မေတြ႔တာ အေတာ္ၾကာသြားၿပီ၊ ဘယ္ေလာက္ၾကာသလဲ ဆိုေတာ့ကာ အဲဒီလူေတာင္ မိန္းမ ယူသြားၿပီတဲ့။ ဘာေတြေရးမွန္း မသိတဲ့အထိ ေရးလိုက္ၿပီး သကာလ၊ ဆိုလုိရင္းက အင္တာနက္နဲ႔ ကြန္ျပဴတာ မရွိတဲ့ကာလအတြင္း အရွင္လတ္လတ္ လူအစစ္ေတြနဲ႔ ပိုထိေတြ႔မိတယ္၊ ဒါပါပဲ။
幾天前電腦掛了，打電話到惠普才知道保修期內會到府收件，不必親自送過去。今天打過去問情況，對方說還在等零件，結果到今天還沒修好。其實我的筆電應該是散熱系統出問題，要換零件也只是風扇之類的吧，不知道為什麼要等那麼久。沒有電腦的日子很無聊，除了工作以外沒有很多事情可以做，想查點什麼還得跑去附近的圖書館用電腦。
這段無聊的日子裡剛好表姐一家人從仰光過來玩，昨天一整天陪他們度過，時間也過的非常快。表姐兩個兒子很頑皮，老大愛玩、愛拍照，小的卻只顧著吃、睡，完全不一樣的個性。他們今天去了馬來西亞，等他們再次回到新加坡再一起去玩吧。沒有電腦的確很無聊，幸好還有相機讓我把玩。
下個月想坐郵輪去檳城跟普吉島，不過這航線很熱門，最便宜的票價含有的沒的費用大概七百多新幣。呼，還是下不了手，怎會那麼貴呢。
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://degolar.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.