Monday, November 17, 2008

[NYI LYNN SECK 18+ DEN] 2 New Entries: High Resolution Maps of Myanmar (7 States)

High Resolution Maps of Myanmar (7 States)

High Resolution Maps of Myanmar (7 States)


Kachin High Resolution Map




Kayah High Resolution Map




Karen High Resolution Map




Chin High Resolution Map




Mon High Resolution Map




Rakhine High Resolution Map




Shan High Resolution Map




Maps Dimension: 2048 x 2896
Size around (300K)

Creative Commons License

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-Noncommercial-Share Alike 3.0 Unported License.



ပထမ တင္ေပးလိုက္တဲ့ ေျမပံုေတြမွာ လိုအပ္ခ်က္ေတြ ရွိေနတာမို႔ ျပန္ျပင္ထားပါတယ္။ အရင္ပံုေတြမွာ နာမည္ ထင္ရွားတဲ့ ၿမိဳ႕ေတြေလာက္သာ ထည့္ထားခဲ့ေတာ့ မျပည့္စံုပါဘူး။ ဒီတစ္ေခါက္ ပံုေတြမွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ျပည့္ျပည့္စံုစံုျဖစ္ေအာင္ ျဖည့္ထားပါတယ္။ ျပည္ထဲေရးက ၂၀၀၈ ေဖေဖာ္ဝါရီ ရက္စြဲနဲ႔ အတည္ျပဳထားတဲ့ ၿမိဳ႕ရြာ စာရင္းထဲမွာ ပါတဲ့ ၿမိဳ႕နယ္၊ ၿမိဳ႕နယ္ခြဲေတြအထိ ထည့္ထားလိုက္တယ္။

ဒီေျမပံုေတြကို ကၽြန္ေတာ္ အပင္ပန္းခံ ဆြဲထားတာ အေၾကာင္းရွိပါတယ္။ အရင္ အင္တာနက္ေပၚမွာ ရွိတဲ့ ေျမပံုေတြက ရႈပ္ယွက္ခတ္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆိုဒ္ေသးတယ္။ အခမဲ့ မဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ Research လုပ္သူေတြ၊ အကယ္ဒမစ္ေတြ၊ ဝန္ထမ္းေတြအတြက္ Plain Maps ေလးေတြ ဆြဲမယ္ဆိုၿပီး လုပ္ခဲ့တာပါ။ ဒီ Plain Map အေပၚမွာ ကိုယ့္ပညာရပ္အလိုက္ လိုအပ္တဲ့ ေဒတာေတြ အလြယ္တကူ ထည့္လို႔ ရပါတယ္။ ဥပမာ သစ္ေတာကဆိုရင္ ျမန္မာျပည္မွာ ရွိတဲ့ သစ္ေတာေတြ တည္ေနရာေပါ႔၊ တကယ္လို႔ လူဦးေရ ဆိုရင္လည္း သက္ဆိုင္ရာ ျပည္နယ္ေတြအလိုက္ ကိန္းဂဏန္းေလးေတြ လိုက္ထည့္ရံုေပါ႔။

ဒါေပမယ့္ ဒီေနရာမွာ ခၽြင္းခ်က္ တစ္ခု ရွိပါတယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ့ ဒီေျမပံုေတြဟာ အခမဲ့ ေပးထားတယ္ ဆိုေပမယ့္ Creative Common Lincese အရ စီးပြားေရးနဲ႔ မပတ္သတ္တဲ့ ေနရာေတြမွာသာ အသံုးျပဳခြင့္ ရွိပါတယ္။ ျပင္ခြင့္ ရွိပါတယ္။ ျဖည့္စြက္ခြင့္ ရွိပါတယ္။ ျဖန္႔ေဝခြင့္ ရွိပါတယ္။ စီးပြားေရးနဲ႔ မပတ္သတ္တဲ့ ဘယ္ေနရာမွာမဆို ႀကိဳက္သလို အသံုးျပဳႏိုင္ပါတယ္။ သူမ်ား အပင္ပန္းခံ လုပ္ထားၿပီး အခမဲ့ ေပးထားတာကိုေတာ့ လုပ္မစားပါနဲ႔ အလြန္မုန္းပါတယ္။ ဒီပံုေတြကို ျပင္ဆင္ မြမ္းမံၿပီးရင္လည္း အခမဲ့ သံုးစြဲခြင့္၊ ေဝမွ်ခြင့္ပဲ ရွိပါတယ္။

ေျမပံုမွာ ရထားလမ္းေတြ၊ ကားလမ္းေတြ၊ ဟိုဟာဒီဟာေတြ ထည့္မထားပါဘူး။ နယ္နိမိတ္၊ ျမစ္ေၾကာင္းနဲ႔၊ ၿမိဳ႕ တည္ေနရာေတြပဲ ပါပါတယ္။ အထင္ကရ ေနရာဆိုရင္ေတာ့ သက္ဆိုင္ရာ အမွတ္အသား တစ္ခုခု ျပထားပါတယ္။ ဒီေျမပံုေတြထဲမွာ မွားေနတာ၊ လိုအပ္ေနတာ ရွိခဲ့ရင္ ေထာက္ျပ အႀကံေပးေစ လိုပါတယ္။ အခုကေတာ့ ျပည္နယ္ ခုနစ္ခု ပံုပဲ တင္ႏိုင္ပါေသးတယ္။ တိုင္းေတြက ဆြဲေနဆဲပါ။ Mouse နဲ႔ ဆြဲရတာက သိပ္အဆင္မေျပတာမို႔ Wacom Tablet ဝယ္မလားလို႔ေတာ့ စဉ္းစားေနတယ္။ ေျပာရရင္ေတာ့ ဝယ္မယ္ စဉ္းစားေနတာ ၃ႏွစ္ေလာက္ ရွိၿပီေလ။ :) ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။


PS: အဆင္ေျပရင္ တစ္ေယာက္ေယာက္က ဒီပံုေလးေတြကို .rar ဖိုင္တစ္ခု အေနနဲ႔ စုၿပီး တစ္ေနရာရာမွာ တင္ထားေပးပါလားဗ်ာ။ တစ္စုတစ္ေဝးထဲ ယူလို႔ရတာေပါ႔။


ကဝါဘာတ



ကဝါဘာတ (Yasunari Kawabata) ကို ဂၽြန္လ ၁၄ရက္၊ ၁၈၉၉ မွာ ေမြးဖြားခဲ့တယ္။ ၁၉၆၈မွာ စာေပႏိုဗယ္(လ္)ဆု ဆြတ္ခူးႏိုင္ခဲ့တဲ့ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသား နာမည္ေက်ာ္ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္စသိတာက ၂၀၀၄ ခုႏွစ္က်မွ ျဖစ္ပါတယ္။ မွတ္မွတ္ယယ ပုဂံဖိုရမ္မွာ သူေရးတဲ့ လက္တစ္ဖက္ (One Arm) ဆိုတဲ့ ဝတၳဳေလးကို အကိုႀကီး ကိုရက္ကြန္ဒိုက္က တဝက္တပ်က္ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့ရာက စပါတယ္။ သူတင္ေပးတဲ့ ဝတၳဳဟာ အစလည္းမရွိ အဆံုးလည္း မရွိဘူးဆိုတာ မွတ္မိေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္စိတ္ဝင္စားခဲ့တယ္။ အဲဒီ ဝတၳဳေလး ဖတ္မိတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ၾကက္သီးေတာင္ ထမိတယ္။ အဲဒီကာလက ကၽြန္ေတာ္ဟာ စကၤာပူမွာ Art နဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး စာေပသီအိုရီေတြ၊ ပန္းခ်ီသေဘာတရားေတြကို ေသေအာင္ေလ့လာေနရတဲ့ အခ်ိန္လည္း ျဖစ္ေတာ့ သူေရးထားတာကို ဖတ္လိုက္တာနဲ႔ သူ႕စာကို အေတာ္အတန္ အကဲခတ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ 

ဒီဝတၳဳကို ေရးသားတဲ့အခ်ိန္ ၾကည့္လိုက္ျပန္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အာရွမွာ Surrealism သိပ္ေခတ္မစားေသးတဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ျမန္မာျပည္မွာ ဆရာႀကီး ဦးခင္ေမာင္ရင္ရဲ႕ ႏွမလက္ေလ်ာ့ ေနေလေတာ့ ဆိုတဲ့ ရုပ္ရွင္ကား ထြက္ေနၿပီနဲ႔ တူပါတယ္။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ဆရာႀကီးရဲ႕ ဂႏၴဝင္ေျမာက္ ရုပ္ရွင္ကားဟာ ေအာင္ျမင္မႈ မရခဲ့ဘူး။ သူ႔တန္ဖိုးကို သိတဲ့သူ သိပ္နည္းခဲ့ၿပီး ဘာေတြရိုက္ျပမွန္း မသိဘူးဆိုတဲ့ မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ အဆံုးသတ္သြားခဲ့ရတယ္။ (စကားမစပ္ အဲဒီ ဇာတ္ကား ဖလင္ထုပ္ ရွိေသးလားလို႔ ဆရာႀကီးကို ေမးခဲ့ဖူးတုန္းက လူတစ္ေယာက္ဆီမွာ ရွိေသးတယ္လို႔ သိရတယ္။ သိန္းသံုးဆယ္နဲ႔ ဝယ္ထားတာဆိုလားပဲလို႔ ဆရာႀကီး ေျပာတယ္။ ပိုက္ဆံတတ္ႏိုင္ခဲ့ရင္ ဒီဇာတ္ကားကို ျပန္ေဆးေၾကာၿပီး ျမန္မာ့အႏုပညာ သမိုင္းရဲ႕ အထင္ကရ ဇာတ္ကား တစ္ခုအေနနဲ႔ သိမ္းထားသင့္ပါတယ္) 

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဒီဝတၳဳေလးကို စိတ္ဝင္စားတာနဲ႔အမွ် စာေရးသူကိုပါ စိတ္ဝင္စားခဲ့တယ္။ သူ႕အေၾကာင္းကို အင္တာနက္မွာ လိုက္လံ ရွာေဖြခဲ့တယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ေလာက္တုန္းက အခု ဒီေန႔လို Social Networking က အရမ္း ေခတ္စားေသးတာ မဟုတ္ပါဘူး။ က၀ါဘာတ အေၾကာင္းကို ဝီကီပိဒိယားမွာေတာင္ မေတြ႕ခဲ့ဘူးထင္တယ္။ သတိရမိတာက သူနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး အင္တာနက္ေပၚမွာ အခ်က္အလက္ နည္းပါးေနေသးတယ္ ဆိုတာပါပဲ။ သူေရးတဲ့ စာေတြ ဖတ္ခ်င္လို႔ လို္က္ရွာလိုက္တာ ဂ်ပန္ ဖိုရမ္ေတြထဲလည္း ေရာက္သြားခဲ့ေသးတယ္။ ဂ်ပန္လို ေရးထားတာေတြ မဖတ္တတ္လို႔ Babelfish နဲ႔ ေျပာင္းၿပီး ဖတ္ၾကည့္ရတယ္။ အဂၤလိပ္ ဘာသာျပန္ အီးဘြခ္ေတြ လိုက္ရွာတယ္၊ မေတြ႕ဘူး။ စကၤာပူ ကင္ႏိုကုနိယမွာ ေမႊတယ္။ မေတြ႕ဘူး။ ဒါနဲ႔ အဲဒါေလးက ခိုးလိုးခုလု ရပ္တန္႔ေနခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲမွာ ေပၚလာတိုင္း သူနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ စာအုပ္ေတြကို လိုက္ရွာၾကည့္တယ္။ စာအုပ္ေဟာင္း သမားေတြဆီမွာ လိုက္ေမးတယ္။ 

ဒီလိုနဲ႔ ပထမဆံုး ကၽြန္ေတာ္ လက္ဝယ္ဖတ္ရတဲ့ စာအုပ္ေလးက Snow Country လို႔ေခၚတဲ့ စာအုပ္ေလး။ ဒီစာအုပ္ဟာ သူႏိုဗယ္(လ္)ဆု ရေစခဲ့တဲ့ စာအုပ္သံုးအုပ္ထဲက တစ္အုပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ေလးကို ကၽြန္ေတာ့္ ညီမေလးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ စာသင္ေနတဲ့ မိုမိုက လက္ေဆာင္ေပးတယ္။ ေျပာရရင္ေတာ့ ဒီစာအုပ္ဟာ ဝတၳဳလတ္ အမ်ိဳးအစားလို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ သိပ္အရွည္ႀကီးလည္း မဟုတ္ဘူး။ ဘာသာျပန္သူကလည္း ေကာင္းတာမို႔ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ရက္ထဲနဲ႔ အျပတ္ ဖတ္ပစ္လိုက္တယ္။ နားမလည္တာေတြ ေက်ာ္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ သူ႕ Art Sense ကို ရေနတာမို႔ တခ်ိဳ႕ဟာေတြမွာ ဘာသာစကား နားမလည္တာေတာင္ သူဆိုလိုခ်င္တာကို ကၽြန္ေတာ္ ရေနခဲ့တယ္။ မေရွးမေႏွာင္းမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္ ကဝါဘာတ လိုက္ရွာေနတာသိတဲ့ စာအုပ္အေဟာင္းသမား တစ္ဦးက အဲဒီ Snow Country ကို ျမန္မာျပန္ထားတဲ့ ဆရာ နႏၵသူရဲ႕ ႏွင္းပြင့္တိုင္းျပည္ ဆိုတဲ့ စာအုပ္ေလး လာေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဝမ္းသာလိုက္တာ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္အထိ "လက္တစ္ဖက္" ကို ကၽြန္ေတာ္ မဖတ္ရေသးတာမို႔ ဘဝင္က မက်ႏိုင္ေသးဘူး။ ဟိုလူနဲ႔ ရွာခိုင္းလိုက္ ဒီလူနဲ႔ ရွာခိုင္းလိုက္နဲ႔ လည္ေနခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဒီေန႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ဆႏၵေတြ ျပည့္ဝလာခဲ့တယ္။ 

ဒီေန႔မနက္ အဲဒီစာအုပ္ေလး ရလာေတာ့ ေပ်ာ္လိုက္တာဆိုတာ။ ပါဆယ္ထုတ္ေလးကို ေဖာက္လိုက္တာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အႏွစ္သက္ဆံုး ပန္းခ်ီဆရာ Gustav Klimt ရဲ႕ Wasserschlange ဆိုတဲ့ ပံုေလးကို ျမင္လိုက္ရရင္ပဲ စာအုပ္ဒီဇိုင္းဆရာဟာ ေတာ္လိုက္တာလို႔ စိတ္ထဲက ခ်ီးမြမ္းလိုက္မိတယ္။ ဟုတ္တယ္။ ကဝါဘာတရဲ႕ စာေတြနဲ႔ Klimt ပံုေတြနဲ႔က သိပ္လိုက္ဖက္တယ္။ ဒီစာအုပ္ထဲမွာ ဝတၳဳ သံုးပုဒ္ပါတယ္။ 

  • House of the Sleeping Beauties 
  • One Arm
  • Of Birds and Beasts

စာအုပ္ အခ်ီးေရးသူကေတာ့ House of the Sleeping Beauties ကိုအရမ္း အမႊန္းတင္ထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ့္ အခ်စ္ဦး One Arm ကို စဖတ္တယ္။ တစ္ထိုင္တည္း ဖတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္လံုးထဲမွာ ျမင္ေယာင္လာတဲ့အထိ။ ဇာတ္လမ္းက ဆာရီရယ္လ္ပါ။ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ သူမရဲ႕ ညာဘက္လက္ကို လက္ေမာင္းရင္းကေန ျဖဳတ္ၿပီး အိမ္ကို လက္ေဆာင္ေပးလိုက္တဲ့ အေၾကာင္းေလးပါပဲ။ ဒါကို အစအဆံုး ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ မသိစိတ္မွာ ဒီဝတၳဳ အပိုင္းအစေလး ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စူးနစ္ဝင္ေနခဲ့တယ္ဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အိုင္ဒီယာ မဂၢဇင္းမွာ ေရးခဲ့ဖူးတဲ့ (အိပ္မက္ထဲမွာ ၾကည့္ခဲ့မိေသာ ရုပ္ရွင္) ဆိုတဲ့ ဝတၳဳေလးဟာ တကယ္ေတာ့ ဒီစြဲလမ္းမႈရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ပဲဆိုတာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သိလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ဒါဟာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ရွာေဖြေတြ႕ရွိမႈ တစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းပဲ စိတ္ေက်နပ္ သြားခဲ့ရတယ္။ ေနာင္တခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္ အတၳဳပၸတၱိ ေရးတဲ့အခါ ဒီဝတၳဳေလးကို ကဝါဘာတရဲ႕ လက္တစ္ဖက္ လႊမ္းမိုးမႈနဲ႔ ေရးခဲ့တာလို႔ ေရးဖို႔ အခ်က္တစ္ခ်က္ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရသြားခဲ့ၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ႏွစ္ပုဒ္ကို ဆက္မဖတ္ေသးပါဘူး။ ဒီဖီလင္ေလးကို အမွတ္တရ ထိန္းထားလိုက္ဦးမယ္။ ေလာေလာဆယ္ ကၽြန္ေတာ္ ဝတၳဳတစ္ပုဒ္ေလာက္ သိပ္ေရးခ်င္ေနမိတယ္။ ေခါင္းထဲမွာ စကားလံုးေတြ ခုန္ေပါက္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ မေရးႏိုင္ေသးပါဘူး။ အလုပ္ေတြ လုပ္ရဦးမယ္ေလ။ 

ဒီစာအုပ္ေလး တကူးတကရွာၿပီး လက္ေဆာင္ေပးခဲ့တဲ့ အမ မျဖဴအိသိမ္းကို အရမ္းအရမ္းပဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား။ ကဝါဘာတကို စၿပီး မိတ္ဆက္ေပးခဲ့တဲ့ ကိုဒိုက္ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ (ကိုဒိုက္ကို အြန္လိုင္းမွာ မေတြ႕ရတာ အေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီ)။ ကဝါဘာတရဲ႕ စာအုပ္ေတြကို Amazon[Link]မွာ ၾကည့္လို႔ရပါတယ္။  ေနာက္ပိုင္း အခ်ိန္ရရင္လည္း ဒီဝတၳဳေလးေတြ အေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ ခံစားမိသမွ် ေရးသားပါဦးမယ္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ညာလက္ေမာင္းေလး တစ္ဖက္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္စက္ေတာ့မယ္။ 



You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://nyilynnseck.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.