၂၀၀၈ မွာ …
ဒီေန႔က ၂၀၀၈ ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေန႔ရက္… ဒီေန႔ည ၁၂ နာရီတိတိမွာ လူေတြက HAPPY NEW YEAR လို႔ တေပ်ာ္တပါးေအာ္ဟစ္ၿပီး ၂၀၀၉ ကို ႀကိဳၾကေတာ႔မယ္။ ၂၀၀၈ တုန္းကလဲ ဒီလိုပဲ ႀကိဳခဲ႔ၾကတာပါပဲ.. ဒီလုိပဲ ေပ်ာ္ခဲ႔ၾကတာပါပဲ။ ကြၽန္မကိုယ္တုိင္လဲ ၂၀၀၈ ကို ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြနဲ႔ ႀကိဳခဲ႔ပါတယ္။ ဘာေတြကို ဘယ္လိုလုပ္မယ္ ဆိုတဲ႔ အစီအစဥ္ေတြနဲ႔ေပါ႔…။ ဒါေပမယ္႔ အခုခ်ိန္မွာ ၿပီးခဲ႔တဲ႔ေန႔ရက္ေတြကို ျပန္ေတြးၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ရည္ရြယ္ထားသလို ဘာမွ ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ မလုပ္ျဖစ္ခဲ႔ဘူးဆုိတာပါပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕အရာေတြက ကိုယ္တုိင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ နည္းခဲ႔လု႔ိ… တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ႔ အခ်ိန္နဲ႔ ေငြေၾကးက မ်က္ႏွာသာ မေပးခဲ႔လို႔… ဒီလိုနဲ႔ပဲ ၂၀၀၈ ဟာ သိပ္မထူးျခားလွစြာနဲ႔ ကြၽန္မကို လက္ျပႏႈတ္ဆက္ရင္း ထြက္ခြာသြားေတာ႔မယ္။
ဒီေတာ႔ အခ်ိန္မီေလး ၂၀၀၈ ရဲ႕ ရက္စြဲေတြကို ျပန္လွန္ၾကည္႔လိုက္ပါဦးမယ္… အရင္အရင္႔ ႏွစ္ေတြထက္စာရင္ေတာ႔ ၿပီးခဲ႔တဲ႔တစ္ႏွစ္လံုး ကြၽန္မ အလုပ္မ်ားခဲ႔ပါတယ္။ ဘာမွ မလုပ္ျဖစ္ခဲ႔ဘူးလဲ ဆိုေသး… ဘာေတြ အလုပ္မ်ားေနတာလဲ ဆိုရင္ေတာ႔ မလုပ္ျဖစ္ခဲ႔တာက ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာေတြပါ။ ဒီလိုေျပာေတာ႔ မလုပ္ခ်င္တာေတြနဲ႔ အလုပ္မ်ားေနခဲ႔ရတယ္လုိ႔လဲ ေျပာလို႔မျဖစ္ေသးပါဘူး။ လူဆိုတာ ထမင္းစားဖို႔အတြက္ အလုပ္ကေတာ႔ လုပ္ရမွာပဲေလ။ ဒါေပမယ္႔ ကိုယ္လုပ္သမွ် အလုပ္တုိင္းမွာ ေစတနာေတြ မေလ်ာ႔ပါးခဲ႔ဘူးဆုိတာကိုေတာ႔ တစ္ႏွစ္လံုးစာအတြက္ ကြၽန္မ အခုိင္အမာ ေျပာရဲပါတယ္။
ေငြေၾကးအတြက္ အလုပ္လုပ္တယ္ဆုိေပမယ္႔ ၿပီးခဲ႔တဲ႔ႏွစ္မွာ ေငြေၾကးအတြက္ မဟုတ္ဘဲ ကြၽန္မ လုပ္ခဲ႔တာေတြလဲ ရွိပါတယ္။ ၂၀၀၈ ရဲ႕ နာဂစ္အၿပီး အလုပ္နားေနရတဲ႔ရက္တခ်ိဳ႕မွာ ကြၽန္မ ေဆးကုအဖြဲ႔နဲ႔ လိုက္ကူခဲ႔ပါတယ္။ ေစတနာရွင္ေတြရဲ႕ ပံ႔ပိုးကူညီမႈမွာ လုပ္အားဒါန ပါ၀င္ခြင္႔ရခဲ႔တဲ႔ ေန႔ရက္ေတြကိုေတာ႔ စိတ္မေကာင္းမႈေတြၾကားထဲကေန ပီတိျဖစ္စြာနဲ႔ အၿမဲ အမွတ္ရေနပါတယ္။ ၂၀၀၈ မွာ ပညာရပ္ပိုင္းဆုိင္ရာ အေနနဲ႔ေတာ႔ ဘာကိုမွ ေသခ်ာ မေလ႔လာျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး။ အဲဒီအတြက္ ၂၀၀၈ ကို ကြၽန္မ တာ၀န္မေက်ခဲ႔ပါဘူး။ သူေပးခဲ႔တဲ႔ အခ်ိန္ေတြကို ကြၽန္မ ခြဲေ၀သံုးစြဲတာ ညံ႔ခဲ႔ပါတယ္။ ဘာသာေရးဘက္ကိုလဲ ပံုမွန္ ဘုရားရွိခိုး ပုတီးစပ္တာေလာက္ကလြဲရင္ အခ်ိန္မေပးျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး။
ဒါေပမယ္႔ ၂၀၀၈ မွာ သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြ တုိးလာခဲ႔ပါတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ဘေလာ႔ေလး အရွိန္ရလာတာနဲ႔အမွ် ဘေလာ႔ရပ္၀န္းထဲကေန ေမာင္ႏွမအရင္းအခ်ာလို ခင္မင္ရတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေတြ ရခဲ႔ပါတယ္။ သူတုိ႔ေတြေၾကာင္႔ ကြၽန္မရဲ႕ေန႔ရက္ေတြ သံေယာဇဥ္ေတြနဲ႔ ျပည္႔စံုေႏြးေထြးခဲ႔ရပါတယ္။ အဲဒီလိုပဲ ၂၀၀၈ မွာ ေလးစားခင္မင္ရတဲ႔ အစ္ကိုတစ္ေယာက္ ကြၽန္မတုိ႔ မ်က္စိေရွ႕ကေန ရုတ္တရက္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ႔တယ္။ တစ္ေန႔မွာ ျပန္လာမယ္ဆိုတာ သိေနေပမယ္႔ သတိရမိတုိင္း စိတ္ထဲမွာ ၀မ္းနည္းမိတယ္။ ကြၽန္မပို႔စ္တစ္ခု ေရးၿပီးတင္တုိင္း သူ႔ကို ဖတ္ေစခ်င္သလို သူ႔ဆီက ေကာ္မန္႔ရလို႔ ေပ်ာ္ခဲ႔ရတဲ႔ အခ်ိန္ကာလေတြကို ျပန္လြမ္းမိတယ္။
၂၀၀၈ ဒိုင္ယာရီကို ျပန္ၾကည္႔မယ္ဆိုရင္ ၾသဂတ္စ္လရဲ႕ တနဂၤေႏြရက္စြဲတစ္ခုကို ေက်ာ္သြားလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ အခ်စ္ဆုိတာကို ခံစားတတ္ေစခဲ႔ၿပီး အလြမ္းအေဆြးေတြလဲ ေပးတတ္တဲ႔သူတစ္ေယာက္ အဲဒီေန႔မွာ ကြၽန္မဘ၀ထဲကို မထင္မွတ္ဘဲ ၀င္လာခဲ႔တာပါ။ ၂၀၀၈ ရဲ႕ ေနာက္ပို္င္းေန႔ရက္ေတြဟာ သူ႔ေၾကာင္႔ ပိုၿပီး အသက္၀င္လွပခဲ႔တယ္။ ဒါဟာ ၂၀၀၈ ကေန ကြၽန္မကိုေပးတဲ႔ ကံေကာင္းျခင္းလက္ေဆာင္တစ္ခုပါပဲ။
အားလံုးကို ၿခံဳငံုၾကည္႔လိုက္မယ္ဆုိရင္ေတာ႔ ၂၀၀၈ မွာ ပံုမွန္ လည္ပတ္လႈပ္ရွားေနတာကလဲြဲလို႔ ဘာမွသိပ္ထူးထူးျခားျခားႀကီး မလုပ္ျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး။ ေကာင္းမႈကုသို္လ္ေတြ မ်ားမ်ားစားစားႀကီး မလုပ္ျဖစ္ခဲ႔ေပမယ္႔ မေကာင္းမႈအကုသိုလ္ေတြလဲ ကင္းခဲ႔ပါတယ္။ ကြၽန္မ ဘယ္သူ႔ကိုမွ စိတ္ထားယုတ္ညံ႔စြာ မဆက္ဆံခဲ႔ဘူး။ သူမ်ားအက်ိဳးစီးပြား ပ်က္စီးေအာင္လဲ မလုပ္ခဲ႔ဘူး။ မတတ္သာလို႔ ေျပာခဲ႔တဲ႔ မုသားစကားအခ်ိဳ႕ကလြဲၿပီး သူတပါးနစ္နာေအာင္ လိမ္လည္လွည္႔ဖ်ားတာမ်ိဳး မလုပ္ခဲ႔ဘူး။ အဲဒီအတြက္ ၂၀၀၈ ကို လိပ္ျပာသန္႔စြာနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါရေစေတာ႔…။
( အကိုေတာ္ေရ… ရွိစုမဲ႔စုေလးကို ျခစ္ျခဳတ္သံုးသပ္လုိက္ၿပီေနာ္… မေကာင္းရင္လဲ ခြင္႔လႊတ္ေတာ္မူပါ :P )
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://suthetlin.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.