Immortal Cities : Children of The Nile
Sim City သေဘာ က်ပါသလား... ဒါကလည္း Sim City ဆန္ဆန္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ Sim City ထက္ အဆေပါင္း မ်ားစြာ ပိုခက္ပါတယ္။ ၾကည့္လုိ႔ေကာင္းပါတယ္။ Graphic ကို medium ထားထားရင္ အဆင္ေျပပါတယ္။ သိပ္မေလးပါဘူး။ လံုး၀ အနီးကပ္အထိ ဆြဲလို႔ရပါတယ္။
Sim City မွာက ၿမိဳ႕ကို အကြက္ခ်တာ၊ အစိုးရ၀င္ေငြနဲ႔ ဆားဗစ္ကို မွ်တေအာင္ ေပးရတာ ေလာက္ပါပဲ။
ဒီ ဂိမ္းမွာကေတာ့ လူေတြအားလံုးကို ကိုယ္က စီမံခန္႔ခြဲရပါတယ္။ ေဆးရံုေတြ ေဆာက္ခ်င္တယ္ဆို ၀ုန္းခနဲ ေဆာက္လုိက္ရံုန႔ဲ မၿပီးပါဘူး။ ကိုယ့္ဆီမွာ ရွိတဲ့ ပညာတတ္ အေရအတြက္နဲ႔ ကိုက္ေအာင္ ေသခ်ာ စီမံရပါတယ္။ အစိုးရ အေဆာက္အဦးေတြ အတြက္ လိုအပ္တဲ့ အုတ္ေတြကို ဖုတ္တဲ့ အုတ္ဖုတ္သမားေတြ၊ ပိရမစ္ေတြ ေဆာက္၊ ေက်ာက္ေတြတူးတဲ့ အလုပ္သမားေတြ ကေန စာေရးေတြ၊ ဘုန္းႀကီးေတြ အထိကို စီမံခန္႔ခြဲရပါတယ္။
ပညာတတ္ တစ္ေယာက္ အလုပ္ကေန အၿငိမ္းစား ယူသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေနာက္ အစားထိုးဖုိ႔ ပညာတတ္ တစ္ေယာက္ ရွိမေနရင္၊ အဲဒီေနရာဟာ ေဆးကုတဲ့ ဘုန္းႀကီးလို ျဖစ္ေနရင္ ေကာင္းေကာင္း ျပႆနာ ရွိပါတယ္။ ေဆးကုသမွ် မေပးႏုိင္လုိ႔ လူေတြ သေဘာမက်တာ သိပ္ျမင့္လာရင္ ေျပာင္းေျပးကုန္ၾကပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ Noble ေတြ တစ္ေယာက္ ထြက္သြားရင္ သူ႔ေအာက္မွာ လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္သမားေတြပါ ေပ်ာက္ကုန္တဲ့ အတြက္ အင္မတန္ ထိခိုက္ပါတယ္။ ျပည္သူေတြကို ေက်နပ္ေအာင္ လုပ္ေပးဖုိ႔ကလည္း အလြန္တသန္း ခက္ခဲပါတယ္။ ဘုရား ရွိခိုးခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေတာင္ ဘုရားက ဆယ္ပါးေလာက္ ရွိေနတဲ့အတြက္ ဘုရားေက်ာင္း ၁၀ ေက်ာင္း ေဆာက္ေပးရမလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ (Shrine မေဆာက္ပဲ Temple ေဆာက္ပါ။ အထူးျပဳ ဘုရား မေပးထားပါနဲ႔။)
ပညာတတ္ေတြ ရွိလည္း ကိုယ့္ေအာက္မွာ အမႈထမ္းၾကဖို႔ ဆိုတာဟာ Prestige ျမင့္တက္ဖုိ႔ လိုပါတယ္။ အဲဒါအတြက္ နယ္ေျမသစ္ စူးစမ္း ရွာေဖြေရးေတြ လုပ္ရတယ္။ ရုပ္တုေတြ ေဆာက္ရတယ္။ Propaganda ဆိုတဲ့ အကြက္က ေက်ာက္တုိင္ႀကီးေတြ ကေတာ့ တစ္ခုခု ေအာင္ျမင္ထားတာ ရွိမွ ေဆာက္လုိ႔ရပါတယ္။ အဓိက အေရးႀကီးတာကေတာ့ သခ်ိဳၤင္းဂူ ေဆာက္ဖို႔ပါပဲ။ ကိုယ္မေသခင္ ၿပီးေအာင္ ေဆာက္ရပါတယ္။ မၿပီးခင္ ေသသြားရင္ Prestige က အင္မတန္ က်ဆင္းသြားပါေတာ့တယ္။ ပိရစ္ အႀကီးဆံုးႀကီးကိုေတာ့ ဘုရင္ ဆယ္ဆက္ေလာက္ ၾကာမွ ေဆာက္တာ ေကာင္းပါမယ္။ ဘုရင္ ႏွစ္ဆက္ေလက္ေတာ့ အနည္းဆံုး အခ်ိန္ယူ ေဆာက္ရမယ္ ထင္မိတယ္။
ပိရမစ္ေတြ ေဆာက္ရာမွာ Lime stone နဲ႔ Fine lime stone ေတြကို မွ်သံုးရတာမ်ိဳးဆိုေတာ့ Overseer ေတြကို စီမံခန္႔ခြဲၿပီး အလုပ္သမားေတြကို ဆိုက္ႏွစ္ခု ၿပိဳင္ အတူးခိုင္းရပါတယ္။ ေဆာက္ဖုိ႔ အတြက္က ေနာက္ Overseer ကို ေဆာက္လုပ္ေရးမွာ စီမံခန္႔ခြဲခိုင္းရပါတယ္။ လူအင္အား၊ အေထာက္အပံ့နဲ႔ အခ်ိန္ အင္မန္ ေပးၿပီး ေဆာက္ရပါတယ္။ က်ေနာ့္တစ္သက္မွာ အဲေလာက္ ခက္ခဲတဲ့ စီမံခန္႔ခြဲမႈ ဂိမ္းကို အခုမွ ေတြ႔ဖူးတဲ့အတြက္ ပိုစ့္တစ္ပိုစ့္ သတ္သတ္ တင္ရတာျဖစ္ပါတယ္။
ကိုယ့္ၿမိဳ႕ကို ကုိယ္ ကာကြယ္ဖုိ႔ စစ္တပ္ ေဆာက္လုိ႔ရတယ္။ ၿမိဳ႕ေစာင့္တပ္ရယ္၊ စစ္တပ္ရယ္၊ ေရတပ္ရယ္ ရွိပါတယ္။ စစ္တပ္က ၿမိဳ႕ေစာင့္တပ္လုိ မဟုတ္ပဲ ေလ့က်င့္ကြင္းေတြ ေဆာက္ေပးရပါတယ္။ စစ္တပ္မွာ ျမားတပ္၊ ဓါးနဲ႔ ခ်ားရီေရာ့တ္ တပ္ ရယ္လို႔ ဖြဲ႔စည္းရပါတယ္။ ေရတပ္ကေတာ့ ႏုိင္းလ္ျမစ္ ျခားေနတဲ့ ရန္သူဆီ စစ္ခ်ီရင္ အသံုးျပဳရတာပါ။ ေရတပ္အတြက္လည္း ကြန္မန္ဒါ တစ္ေယာက္ လိုပါတယ္။ သေဘၤာနဲ႔ ခ်ားရိေရာ့တ္ေတြ ေဆာက္ဖုိ႔ ကုန္ၾကမ္းျဖစ္တဲ့ (အီဂ်စ္မွာမထြက္တဲ့) သစ္အေခ်ာေတြ ရေအာင္ ကုန္သြယ္ဖို႔လည္း အင္မတန္မွ ခက္ခဲပါတယ္။
က်ေနာ္ ဒီပုိစ့္ကို ဆက္ေရးလုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ေသးဘူးဗ်ာ... က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က အင္နီေမးရွင္းဆိုၿပီး ေပးလုိက္တဲ့တစ္ခုဟာ Program ေပါင္းစံုကို ၀င္းဒိုးေတြ အမ်ိဳးစံု ပြင့္လာတဲ့ဟာ တစ္ခုအေနနဲ႔ ပြင့္လာတယ္။ အင္မတန္ ေလးတဲ့ ဒီစက္အတြက္ အရမ္း ပိုေလးလံေစပါတယ္။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ၀င္းဒိုးေတြ တန္းစီ ျပန္ပိတ္ဖို႔လည္း ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့အတြက္ ရီစတတ္ပဲ ခ်ရပါေတာ့မယ္။ ဒီလိုမ်ိဳးဟာ က်ေနာ္တုိ႔ အျပင္ဘ၀မွာ အေကာင္ႀကီးတဲ့လူက ငယ္တဲ့လူကို အႏုိင္က်င့္သလိုမ်ိဳး ကြန္ပ်ဴတာ ပညာ ပိုတတ္တဲ့ လူက မတတ္တဲ့လူကို အႏုိင္က်င့္တဲ့ ႀကီးႏုိင္ငယ္ညွင္း သေဘာမ်ိဳးလို႔ပဲ ျမင္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းဆီကလည္း ဒီလို ရမယ္ မထင္ထားေတာ့ ယံုၾကည္မႈကို အလြဲသံုးစား အလုပ္ခံလုိက္ရတာလည္း ပါပါတယ္။ ဒါဟာ ဒုတိယ အႀကိမ္ပါ။ တတိယအႀကိမ္ ထပ္ခံရရင္ေတာ့ က်ေနာ့္အမွားေပါ့။ က်ေနာ္ ဆက္မေရးခ်င္ေတာ့ဘူးဗ်ာ... ေက်းဇူးပါ။
Sim City မွာက ၿမိဳ႕ကို အကြက္ခ်တာ၊ အစိုးရ၀င္ေငြနဲ႔ ဆားဗစ္ကို မွ်တေအာင္ ေပးရတာ ေလာက္ပါပဲ။
ဒီ ဂိမ္းမွာကေတာ့ လူေတြအားလံုးကို ကိုယ္က စီမံခန္႔ခြဲရပါတယ္။ ေဆးရံုေတြ ေဆာက္ခ်င္တယ္ဆို ၀ုန္းခနဲ ေဆာက္လုိက္ရံုန႔ဲ မၿပီးပါဘူး။ ကိုယ့္ဆီမွာ ရွိတဲ့ ပညာတတ္ အေရအတြက္နဲ႔ ကိုက္ေအာင္ ေသခ်ာ စီမံရပါတယ္။ အစိုးရ အေဆာက္အဦးေတြ အတြက္ လိုအပ္တဲ့ အုတ္ေတြကို ဖုတ္တဲ့ အုတ္ဖုတ္သမားေတြ၊ ပိရမစ္ေတြ ေဆာက္၊ ေက်ာက္ေတြတူးတဲ့ အလုပ္သမားေတြ ကေန စာေရးေတြ၊ ဘုန္းႀကီးေတြ အထိကို စီမံခန္႔ခြဲရပါတယ္။
ပညာတတ္ တစ္ေယာက္ အလုပ္ကေန အၿငိမ္းစား ယူသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေနာက္ အစားထိုးဖုိ႔ ပညာတတ္ တစ္ေယာက္ ရွိမေနရင္၊ အဲဒီေနရာဟာ ေဆးကုတဲ့ ဘုန္းႀကီးလို ျဖစ္ေနရင္ ေကာင္းေကာင္း ျပႆနာ ရွိပါတယ္။ ေဆးကုသမွ် မေပးႏုိင္လုိ႔ လူေတြ သေဘာမက်တာ သိပ္ျမင့္လာရင္ ေျပာင္းေျပးကုန္ၾကပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ Noble ေတြ တစ္ေယာက္ ထြက္သြားရင္ သူ႔ေအာက္မွာ လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္သမားေတြပါ ေပ်ာက္ကုန္တဲ့ အတြက္ အင္မတန္ ထိခိုက္ပါတယ္။ ျပည္သူေတြကို ေက်နပ္ေအာင္ လုပ္ေပးဖုိ႔ကလည္း အလြန္တသန္း ခက္ခဲပါတယ္။ ဘုရား ရွိခိုးခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေတာင္ ဘုရားက ဆယ္ပါးေလာက္ ရွိေနတဲ့အတြက္ ဘုရားေက်ာင္း ၁၀ ေက်ာင္း ေဆာက္ေပးရမလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ (Shrine မေဆာက္ပဲ Temple ေဆာက္ပါ။ အထူးျပဳ ဘုရား မေပးထားပါနဲ႔။)
ပညာတတ္ေတြ ရွိလည္း ကိုယ့္ေအာက္မွာ အမႈထမ္းၾကဖို႔ ဆိုတာဟာ Prestige ျမင့္တက္ဖုိ႔ လိုပါတယ္။ အဲဒါအတြက္ နယ္ေျမသစ္ စူးစမ္း ရွာေဖြေရးေတြ လုပ္ရတယ္။ ရုပ္တုေတြ ေဆာက္ရတယ္။ Propaganda ဆိုတဲ့ အကြက္က ေက်ာက္တုိင္ႀကီးေတြ ကေတာ့ တစ္ခုခု ေအာင္ျမင္ထားတာ ရွိမွ ေဆာက္လုိ႔ရပါတယ္။ အဓိက အေရးႀကီးတာကေတာ့ သခ်ိဳၤင္းဂူ ေဆာက္ဖို႔ပါပဲ။ ကိုယ္မေသခင္ ၿပီးေအာင္ ေဆာက္ရပါတယ္။ မၿပီးခင္ ေသသြားရင္ Prestige က အင္မတန္ က်ဆင္းသြားပါေတာ့တယ္။ ပိရစ္ အႀကီးဆံုးႀကီးကိုေတာ့ ဘုရင္ ဆယ္ဆက္ေလာက္ ၾကာမွ ေဆာက္တာ ေကာင္းပါမယ္။ ဘုရင္ ႏွစ္ဆက္ေလက္ေတာ့ အနည္းဆံုး အခ်ိန္ယူ ေဆာက္ရမယ္ ထင္မိတယ္။
ပိရမစ္ေတြ ေဆာက္ရာမွာ Lime stone နဲ႔ Fine lime stone ေတြကို မွ်သံုးရတာမ်ိဳးဆိုေတာ့ Overseer ေတြကို စီမံခန္႔ခြဲၿပီး အလုပ္သမားေတြကို ဆိုက္ႏွစ္ခု ၿပိဳင္ အတူးခိုင္းရပါတယ္။ ေဆာက္ဖုိ႔ အတြက္က ေနာက္ Overseer ကို ေဆာက္လုပ္ေရးမွာ စီမံခန္႔ခြဲခိုင္းရပါတယ္။ လူအင္အား၊ အေထာက္အပံ့နဲ႔ အခ်ိန္ အင္မန္ ေပးၿပီး ေဆာက္ရပါတယ္။ က်ေနာ့္တစ္သက္မွာ အဲေလာက္ ခက္ခဲတဲ့ စီမံခန္႔ခြဲမႈ ဂိမ္းကို အခုမွ ေတြ႔ဖူးတဲ့အတြက္ ပိုစ့္တစ္ပိုစ့္ သတ္သတ္ တင္ရတာျဖစ္ပါတယ္။
ကိုယ့္ၿမိဳ႕ကို ကုိယ္ ကာကြယ္ဖုိ႔ စစ္တပ္ ေဆာက္လုိ႔ရတယ္။ ၿမိဳ႕ေစာင့္တပ္ရယ္၊ စစ္တပ္ရယ္၊ ေရတပ္ရယ္ ရွိပါတယ္။ စစ္တပ္က ၿမိဳ႕ေစာင့္တပ္လုိ မဟုတ္ပဲ ေလ့က်င့္ကြင္းေတြ ေဆာက္ေပးရပါတယ္။ စစ္တပ္မွာ ျမားတပ္၊ ဓါးနဲ႔ ခ်ားရီေရာ့တ္ တပ္ ရယ္လို႔ ဖြဲ႔စည္းရပါတယ္။ ေရတပ္ကေတာ့ ႏုိင္းလ္ျမစ္ ျခားေနတဲ့ ရန္သူဆီ စစ္ခ်ီရင္ အသံုးျပဳရတာပါ။ ေရတပ္အတြက္လည္း ကြန္မန္ဒါ တစ္ေယာက္ လိုပါတယ္။ သေဘၤာနဲ႔ ခ်ားရိေရာ့တ္ေတြ ေဆာက္ဖုိ႔ ကုန္ၾကမ္းျဖစ္တဲ့ (အီဂ်စ္မွာမထြက္တဲ့) သစ္အေခ်ာေတြ ရေအာင္ ကုန္သြယ္ဖို႔လည္း အင္မတန္မွ ခက္ခဲပါတယ္။
က်ေနာ္ ဒီပုိစ့္ကို ဆက္ေရးလုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ေသးဘူးဗ်ာ... က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က အင္နီေမးရွင္းဆိုၿပီး ေပးလုိက္တဲ့တစ္ခုဟာ Program ေပါင္းစံုကို ၀င္းဒိုးေတြ အမ်ိဳးစံု ပြင့္လာတဲ့ဟာ တစ္ခုအေနနဲ႔ ပြင့္လာတယ္။ အင္မတန္ ေလးတဲ့ ဒီစက္အတြက္ အရမ္း ပိုေလးလံေစပါတယ္။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ၀င္းဒိုးေတြ တန္းစီ ျပန္ပိတ္ဖို႔လည္း ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့အတြက္ ရီစတတ္ပဲ ခ်ရပါေတာ့မယ္။ ဒီလိုမ်ိဳးဟာ က်ေနာ္တုိ႔ အျပင္ဘ၀မွာ အေကာင္ႀကီးတဲ့လူက ငယ္တဲ့လူကို အႏုိင္က်င့္သလိုမ်ိဳး ကြန္ပ်ဴတာ ပညာ ပိုတတ္တဲ့ လူက မတတ္တဲ့လူကို အႏုိင္က်င့္တဲ့ ႀကီးႏုိင္ငယ္ညွင္း သေဘာမ်ိဳးလို႔ပဲ ျမင္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းဆီကလည္း ဒီလို ရမယ္ မထင္ထားေတာ့ ယံုၾကည္မႈကို အလြဲသံုးစား အလုပ္ခံလုိက္ရတာလည္း ပါပါတယ္။ ဒါဟာ ဒုတိယ အႀကိမ္ပါ။ တတိယအႀကိမ္ ထပ္ခံရရင္ေတာ့ က်ေနာ့္အမွားေပါ့။ က်ေနာ္ ဆက္မေရးခ်င္ေတာ့ဘူးဗ်ာ... ေက်းဇူးပါ။
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://htoomyat.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.