ေတာသားၿမိဳ႕ေၾကာက္...
.
((((((ေဘာ္ဘူးးးးးးး.... ေဘာ္ဘူးေဘာ္... ေဘာ္ဘူးးးးး... ေဘာ္....))))))
((((( ဂလံုး ဂလံုးးး.. ဂလုတ္ဂလုတ္.. ဂလံုးးးး... ဂလုတ္.... ဂ.....လုတ္.. )))))
တစ္ညလံုး အ႐ွိန္ေႏွးေႏွး ခုတ္ေမာင္းလာေသာ အျမန္ရထားႀကီးက ေမာပန္းႏြမ္းနယ္စြာ တစ္လွိမ္႔ျခင္း တစ္လွမ္းျခင္း..။ ခပ္ဆိုးဆိုး အနံ႔တစ္မ်ိဳး ႏွာေခါင္းထဲ အတင္းတိုးဝင္လာမွ အိပ္ေနရာက လူးလဲထ ျပဴတင္းေပါက္ကိုမ... အိုးဟိုးဟိုး.. နံလိုက္တဲ႔ ေျမာင္းပုပ္နံ႔..။
အလို.. ခရီးသည္ေတြ ဆင္းဖို႔ျပင္ေနၾကၿပီ.. ေဟ... ဒါဆိုေရာက္ၿပီေပါ႔..။
ပုဆိုးကို တိုတိုျပင္ဝတ္၊ လြယ္အိတ္ကို စလြယ္သိုင္းၿပီး ပါလာတဲ႔ ႀကိမ္ျခင္းေတာင္နဲ႔ ငွက္ေပ်ာခိုင္ႀကီးကို ထမ္းကာ စတင္ေျခခ်လိုက္တာကေတာ႔ ရန္ကုန္ေ႐ႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးဆိုတာကိုပါ..။ က်ဳပ္အတြက္ေတာ႔ ရန္ကုန္ဆိုတာ ပထမဦးဆံုး ေရာက္ဖူးျခင္းေပါ႔.. ရန္ကုန္ကို ေရာက္ဖူးခ်င္လြန္းလို႔သာ အဘကို ဂ်ီက်ၿပီးထြက္လာရတာ ခပ္ေၾကာက္ေၾကာက္.. ဒင္းတို႔သားအမိသာ လာမႀကိဳရင္ က်ဳပ္ေတာ႔ ဒုကၡ..။
လူေတြကလည္းမ်ား ဆူညံေအာ္ဟစ္သံေတြနဲ႔ အူယားဖားယား စည္ကားေနလိုက္တာ..။ ဘယ္အေပါက္က ထြက္လို႔ ဘယ္လိုသြားရမယ္မသိ..။ တစ္လမ္းလံုး မ်က္ေစာင္းထိုးခံခဲ႔ရတဲ႔ က်ဳပ္ရဲ႕ ငွက္ေပ်ာခိုင္ႀကီးကလည္း ခုထိ အဆဲကမလြတ္.. ဟိုခ်ိတ္ဒီခ်ိတ္နဲ႔..။ သူမ်ားသြားတဲ႔ေနာက္လိုက္ သူမ်ားထြက္တဲ႔အေပါက္ လိုက္ထြက္.. ဟိုဘက္ပါသြားလိုက္.. ဒီဘက္ျပန္ပါလာလိုက္နဲ႔.. အျပင္ကို ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေရာက္..။ တံခါးေပါက္ ေသးေသးေလးကို တိုးေခြ႕ဝင္ေနလိုက္ၾကတာမ်ား ျမင္မေကာင္း..။ လူအုပ္ႀကီးက မ်ားလြန္လြန္းလို႔ က်ဳပ္ေတာင္ က်ဳပ္ငွက္ေပ်ာ္သီးေတြ ျပဳတ္ထြက္ကုန္မွာ စိုးရိမ္မိေသး..။
"ကယ္ကယ္... လာ.. စိတ္ညစ္တယ္ နင္နဲ႔ေတာ႔.. ေပး အဲ႔ဒီျခင္းေတာင္း ငါ႔ကို.. သမီး လာ ဒီဘက္.. ဟိုေ႐ွ႕နားကေန ကားငွားမယ္.."
"အမေလး.. ဒါေတာင္မနည္းေစ်းဆစ္ထားရတာ.."
ကားဆရာကေတာ႔ ပ်စ္..ကနဲ လမ္းမေပၚ ကြမ္းတံေတြးေထြးရင္း ေအးရာေအးေၾကာင္း လွမ္းလာေနေလရဲ႕.. ေအာ္.. သူလည္း ေန႔တြက္ကိုက္ေအာင္ လုပ္ရမွာေပါ႔ေလ...။
"ဟဲ႔.. ခင္ေလး.. နင္တို႔ ရန္ကုန္က တယ္႐ႈပ္ပါလား.. မ်က္စိကို ေႏွာက္ေနတာပဲ.. လမ္းေတြကလည္း ဆိုးလွပါလား.. ခ်ိဳင့္ေတြ ခြက္ေတြနဲ႔.. ႐ြာက ႏြားလည္းလမ္းလို.."
"ေမေမခင္ကရဲ ဦးေနာ္ တနားပါဒယ္.."
ဒီလိုနဲ႔ တဒံုးဒံုး တဒိုင္းဒိုင္း ခ်ိဳင့္ေတြခြက္ေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ေမာင္းရင္း ေရာက္လာတာကေတာ႔ ေဒၚခင္ေလးငယ္တို႔ ေနထိုင္ရာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ရပ္ကြက္တစ္ခု..။
"ဟဲ႔ ခင္ေလး.. တယ္ဟုတ္ပါလား နင္႔တိုက္ႀကီးက အျမင့္ႀကီး အႀကီးႀကီးပါလား.."
"ကယ္.. ကိုရင္ရယ္ စကားမ်ားတယ္.. သြားသြားတက္.. ကေလးေလးရဲ႕ ေနာက္ကလိုက္သြား.."
"သမီး... မေရာက္ေသးဘူးလား.. ဘယ္ထိတက္ရမွာတုန္း.. ေလွခါးက ေတာ္ေတာ္ ေမွာင္ပါလား.. ဟူးးးးး"
"ခစ္ခစ္.. ဦးေနာ္ႀကီးကရဲ ေရာက္ပါပီ ေနာက္ႏွစ္ထပ္ဖဲက်န္ဒါ.."
"အလို.. ခင္ေလး.. နင့္တိုက္ႀကီးက အျပင္ကၾကည့္ေတာ႔ အႀကီးႀကီး အထဲမွာေတာ႔ က်ဥ္းက်ဥ္းေလးပါလား.."
"ဟဲ႔ နင္ဟာေလ.. ဒါတိုက္ခန္းလို႔ေခၚတယ္ ငါတို႔က အေပၚဆံုးထပ္ (၈-လႊာ) ကယ္ သိၿပီလား.."
"ေဟ.. အဲ႔လိုလား.. သိပါဘူ.. နင္ကဘယ္႔နယ္ ဒေလာက္ျမင့္တာႀကီး ဝယ္ထားတာတုန္း.."
"ေအာင္မေလး ကိုရင္ရယ္ ငါ႔မ်ား အထင္ႀကီးေန ငွားေနတာဟဲ႔.. ငွားေနရတာ.."
"ဘယ္လို.. ငွားေနရတာ.. ဟလား..!! ဒါဆိုလည္း ေအာက္နားေနပါလားဟာ.. ဘယ္႔နယ္ ျမင့္လြန္းပါတယ္.. ထန္းပင္ေတာင္ ေက်ာ္ေရာ႔မယ္.."
"မတတ္ႏိုင္ဘူးေဟ႔.. ဒါေတာင္ တစ္လ ေျခာက္ေသာင္းေပးရတယ္ဟဲ႔.. ေအာက္ထပ္ေတြဆို မေျပာနဲ႔ေတာ႔.."
"ေဟ.... ေျခာက္ေသာင္းးးးးး... မ်ားလိုက္တာ.. ဒါမ်ား နင့္နယ္ ႐ြာျပန္လာပါေရာလား.. အရီးေလးကလည္း နင္နဲ႔ ကေလးေလးကို သတိရေန႐ွာတာ.."
"ေအာ္.. အဲ႔လိုေတာ႔လည္း မျဖစ္ေသးဘူးေလ.. ကေလးေလးေက်ာင္းက ႐ွိေသးတယ္ေလ.. ကယ္ပါ.. နင္ေရခ်ိဳးရင္ခ်ိဳး ငါေစ်းသြားဦးမယ္.. ဟဲ႔.. ေရေတြအမ်ားႀကီး မခ်ိဳးနဲ႔ေနာ္.. ေရက ဝယ္သံုးရတာ.."
"ေဟ..!!! ေရကဝယ္သံုးရတယ္... ဘယ္လိုပါလိမ္႔.."
ခင္ေလးကေတာ႔ ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ေစ်းထြက္သြားေလရဲ႕..။
"ဦးေနာ္.. ဒီျခင္းေဒါင္းထဲက ပရင္းႀကီးက ဘာပရင္းႀကီးရဲ.."
"ဟဲ႔..ဟဲ႔.. သမီးရဲ႕ ထားထား.. အဲ႔ဒါ ဦးေနာ္ ေသာက္တဲ႔ ေဆးပုလင္း.. ေပးေပး ဦးေနာ္ကိုေပး.. သမီးဖို႔ ဇီးထန္းလွ်က္ေတြ ပါတယ္ေလ.. ညည္းဖြားေအ ထည့္ေပးလိုက္တာ.."
ေအာက္မေလး.. ေတာ္ေသးလို႔ က်ကြဲသြားမွျဖင့္... ႐ွာ႐ွာပါးပါး ဖြက္ယူလာရတာ.. ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးမွာ ဘယ္နားဆိုင္႐ွိမွန္းမသိ ငတ္ေတာ႔မလို႔.. ဒီကေလးေလး တယ္လက္ေဆာ႔.. မျဖစ္ဘူး.. ေသခ်ာဖြက္ထားမွ....။
"သမီး ႐ြာက ဖြားဖြားကို မွတ္မိေသးလား သမီး ဖြားက သမီးကို သတိရေနတာ.. ဦးေနာ္ကို မွာလိုက္တယ္"
"မွတ္မိဒယ္.. ပူခ်ဴးမကိုလဲ မွတ္မိဒယ္.. တမီးနဲ႔ အိုးဘုတ္တူတူေခ်ာ႔ဒါ.."
"အေဟးး သမီးက မွတ္မိသားပဲ.. ဦးေနာ္ကိုလည္း မွတ္မိတယ္ေနာ္.. သမီးက ရန္ကုန္သူႀကီးျဖစ္သြားလို႔ ဦးေနာ္ကို ေမ႔မ်ားသြားၿပီလားလို႔.. ေဟးးး.."
"ဟုတ္.. မွတ္မိဒယ္ ေမေမခင္ကေပါဒယ္ ဦးေနာ္ႀကီး ရန္ကုန္ရာမွာဒဲ႔ ငါေရာ႔ ခ်ိတ္ညစ္ပါရယ္ဒဲ႔.."
"ေဟ..!! ညည္း ေမေမခင္က အဲ႔လိုပဲေျပာလား.. ငါ႔မွာေတာ႔ ဒီသူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္႐ွိပါတယ္ အားကိုးရမလားလို႔ ဟင္းးး.. ေတြ႕ဦးမယ္.. ေနပါဦး.. သမီးက ေက်ာင္းမသြားရဘူးလား.."
"အာာာာ.. ဦးေနာ္ႀကီးကရဲ.. ေက်ာင္း ခ်ယ္ရက္ ပိတ္ဒယ္ေရ.."
"အေဟးး ဟုတ္လား.. ဦးေနာ္က တိဖူး.. ေအာ္.. မွားကုန္ၿပီ.. ဦးေနာ္က မသိဘူး.."
"ခစ္ခစ္..."
ေအာ္.. ကေလးေလးေတာင္ ႐ြာက ေျပာင္းသြားတာ ႏွစ္ ႏွစ္မျပည့္ေသးဘူး ေတာ္ေတာ္သြက္ေနပါ႔.. ႐ြာက ပူစူးမတို႔နဲ႔မ်ား ကြာခ်က္.. ပူစူးမမ်ား ဟိုဟာေမးမသိ.. ဒီဟာေမးမသိ.. အူတူတူနဲ႔.. (အေဟးးး က်ဳပ္အမ်ိဳး က်ဳပ္နဲ႔တူလို႔ အူတူတူျဖစ္တာေနမယ္) အင္းးး... ဒါေၾကာင့္ ၿမိဳ႕ႀကီးသူေတြ လည္တယ္လို႔ ေျပာၾကတာျဖစ္မယ္.. ခင္ေလးေတာင္ ၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္လည္ေနပံုပဲ...။
"စိတ္ညစ္ပါတယ္ ကိုရင္ရယ္ ၿမိဳ႕ႀကီးမွာေနရတာ.. ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြကလည္း ႀကီးခ်က္.. ဘားမွကို မဝယ္ရဲေအာင္ျဖစ္ေနၿပီ.."
"ေအာင္မေလး မိခင္ေလးရယ္ ၿငီးလိုက္တာလည္း လြန္ေရာ.. ငါ ႏွစ္ရက္ သံုးရက္ပဲေနမွာပါ.."
"ေအာ္ ကိုရင္ရယ္ အဲ႔လိုေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး နင့္တစ္ေယာက္စာမ်ား ဘာအပန္းႀကီးတာမွတ္လို႔.. ေျပာျပတာပါ.. ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြက မတရားကို ႀကီးတာဟ.."
"ေအးေလ ဟုတ္ပါတယ္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ နင္တို႔ ရန္ကုန္က ဒို႔နယ္ဘက္ေတြထက္ ပိုတိုးတက္ေတာ႔ ကုန္ေစ်းႏႈန္းလည္း ပိုႀကီးတယ္ေနမွာေပါ႔.. "
"တိုးတက္လား မတိုးတက္လားေတာ႔ မသိဘူး ဒီကုန္ေစ်းႏႈန္းႀကီး တိုးတက္ေနတာေတာ႔ စိတ္ကို ညစ္ေရာ.. ေနာက္ဆို ဟင္းသီးဟင္႐ြက္ေတာင္ ဝယ္စားႏိုင္ပါေတာ႔မလား မသိဘူး.."
"အေဟးး.. ဒါမ်ား ငါ႔ငွက္ေပ်ာ္ခိုင္ႀကီးကို အျပစ္ေျပာေသးတယ္ နင္တို႔ ရန္ကုန္မွာ ဝယ္ၾကည့္စမ္း ရမလားလို႔.. ႐ြာနဲ႔မ်ား ကြာပါ႔.. ႐ြာမွာဆို ၿခံထြက္သီးႏွံေလးေတြစား အကုန္အက် မ႐ွိသေလာက္ပဲ.. နင္တို႔ရန္ကုန္က ႐ြာေလာက္ကို မဟန္ပါဘူးကြာ... ဒီပံုစံဆို နင္တို႔ အသံုးစရိတ္က တစ္လတစ္လ မနည္းကုန္မွာေပါ႔.."
"ကုန္ၿပီလား ကိုရင္ရယ္.. အိမ္လခ... စားစရိတ္.. သြားစရိတ္လာစရိတ္.. ကေလးေလးက်ဴ႐ွင္ခ.. ေက်ာင္းကလည္း ကုန္သလားမေမးနဲ႔ ေတာ္ၾကာ ဟိုေၾကးဒီေၾကး.. ေတာ္ၾကာ ဆရာမကန္ေတာ႔ဖို႔.. ေတာ္ၾကာ ဆရာမကို လက္ေဆာင္ဝယ္ေပးဖို႔.. အို... ကုန္ေပါက္ႀကီးပဲ.. အတန္းပိုင္ဆီမွာလည္း က်ဴ႐ွင္က ပို႔ေပးရေသးတယ္ မပို႔ရင္လည္း ကိုယ္႔ကေလး မ်က္ႏွာငယ္မယ္ စိတ္ညစ္ပါတယ္ေအ..."
"ေမေမခင္ ခ်ာမက တြားခ်ရာခ်ိ႐ို႕တဲ႔ က်ဴခ်င္ ႏွစ္ရက္ ပိတ္တယ္ရဲ႕.."
"ကယ္ ေတြ႕လား အဒါပဲ က်ဴ႐ွင္ကလည္း ပိတ္မယ္ဆိုတာႀကီးပဲ.. စာကို သင္ရတယ္ဆိုတာကို မ႐ွိဘူး.. ကယ္ကယ္... ကိုရင္ေရ.. ေျပာေနရင္ ကုန္မွာမဟုတ္ဘူး.. နင္လည္း ဆာေရာေပါ႔ ထမင္းစားၾကမယ္.. ကိုးရီးယားကားက လာေတာ႔မွာဟ.."
"ေဟ... ဘာတုန္းဟ ကိုးရီးယားကားဆိုတာ.."
"အာာာာ ဦးေနာ္ကရဲ ကိုးရီးရားကားခ်ိုဳဒါ ကိုးရီးရားကားေပါ႔.. ခစ္ခစ္.. တိဖူးတိဖူး ဗိုက္ခ်ာဒယ္.."
ခင္ေလးကလည္း စကားကမ်ားပါ႔ နဂိုမ်ားလွၿပီမွတ္တယ္ ရန္ကုန္ေရာက္မွပိုဆိုး.. ကယ္.. လစ္တုန္း နည္းနည္းေတာ႔ ခိုးေမာ့ဦးမွ.. ဒင္းစကားနားေထာင္ေနတာနဲ႔ ေသာက္ဖို႔ေတာင္ေမ႔ေနၿပီ... .... ဟင္းးးး..!!! ငါ႔ပုလင္းးး.. မ႐ွိေတာ႔ပါလားးး..!! ဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ္႔..!!! ဒီတံခါးၾကားမွာ ေသခ်ာဖြက္လိုက္တာပါ.. ဒါ ကေလးေလး လက္ခ်က္ေနမွာ ဒင္းေလးကလည္း မလြယ္ပါ႔လား.. ေဆးလို႔ေျပာထားတာကို.. အင္းးး... အလည္မေလး... ဒင္းအေမနဲ႔တူတာျဖစ္မယ္...။
"ကယ္... ကိုရင္ေရ.. ကိုရီးယားကားလာၿပီ စကားလာမေျပာနဲ႔ ဇတ္သိမ္းေတာ႔မွာဟ ဇတ္လမ္းက အရမ္းေကာင္းေနတာ. ေနာက္မွ နင့္ကို ဇတ္လမ္းေျပာျပမယ္.. သမီးအသံနည္းနည္း က်ယ္လိုက္.."
"ဟုတ္..!!! ေမေမခင္.."
အင္း... ခက္ၿပီ.. ေသာက္ခ်င္တာလည္း မေသာက္ရ.. ဒီနားမလည္တဲ႔ ဇတ္ကားက ၾကည့္ရဦးမယ္.. အျပင္ခဏ ထြက္လမ္းေလွ်ာက္ရင္ေကာင္းမလား..!! မျဖစ္ေသးပါဘူး.. လမ္းမီးေတြက မလာ.. သူ႔ေလွခါးႀကီးက ျမင့္ကျမင့္ ေမွာင္ကေမွာင္နဲ႔ တက္ရဆင္းရမလြယ္....။
"ဟာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာ...... ))))))))..!!!!!!."
"ဟဲ႔... ေသာက္ေခြးးးးးးးးး.... ဘာျဖစ္တာတုန္းးးး"
"အီးဟီးးးးး... မီးပတ္ပီ.."
"ဟားကြာ တကယ္.. ငါမေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး.. ဇတ္လမ္းလာၿပီဆို မီးကျပတ္ၿပီ.. ေသခ်င္တာပဲ.. ဒီေန႔ သူ႔ခ်စ္သူကို အေျဖေပးမွာပါဆိုမွ.. မၾကည့္ရေတာ႔ဘူး.."
"ဟဲ႔... ဘာတုန္းဟ.. ဘယ္က ခ်စ္သူကို အေျဖေပးမတုန္း.. မီးကေရာ ဘာလို႔ ျပတ္သြားတာတုန္းးး.."
"နင္က တစ္မ်ိဳး.. ဇတ္လမ္းကိုေျပာတာ.. ဟြန္းးးဟြန္းးးဟြန္းးးးး.. ငါတကယ္ေဒါသထြက္တယ္.. ၾကည့္ခ်င္ပါတယ္ဆိုမွ.."
"ေမေမခင္.. ဒီေန႔ မီးပတ္ရက္လဲ ဟုတ္ဖဲနဲ႔.. ဘာ႐ို႕ မီးပတ္တာရဲ.."
"မသိပါဘူးေအ.... ဘာမွန္းကို မသိဘူး.. လာခ်င္တဲ႔အခ်ိန္လာ ျပတ္ခ်င္တဲ႔အခ်ိန္ျပတ္နဲ႔ စိတ္ညစ္ပါတယ္.. ကယ္.. ကိုရင္ေရ.. မီးကေတာ႔ အဲ႔လိုပဲ လာေတာ႔မွာ မဟုတ္ဘူး.. နင္လည္း အိပ္ခ်င္ရင္အိပ္ေတာ႔ ဘုရားစင္ေအာက္မွာ နင့္ဖို႔ အိပ္ယာျပင္ထားတယ္.. ငါနဲ႔ သမီးလည္း အိပ္ေတာ႔မယ္.. ေအာ္.... မနက္က် ေစာေစာထ ေ႐ႊတိဂံုဘုရား သြားၾကမယ္.."
"ေအး..ေဟ.. ဒီလိုႀကီးလား.. ဒါဆိုလည္း အိပ္ရေတာ႔မေပါ႔.. နင္တို႔ရန္ကုန္က ေမွာင္ကေမွာင္ ျခင္ကကိုက္နဲ႔.. စိတ္ညစ္ပါတယ္.."
ေၾသာ္.. ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးတဲ႔.. ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးတဲ႔.. အခုေတာ႔ အထင္နဲ႔ အျမင္ လြဲေနပါေရာလား.. မျဖစ္ဖူး ဒီတိုင္းဆိုရင္ေတာ႔ ျမန္ျမန္ျပန္ေျပးမွျဖစ္မယ္.. ေသာက္ခ်င္တာလည္း မေသာက္ရ.. လင္းလင္းထင္းထင္းလည္း မေနရ.. ႐ြာမွာကမွ ေရနံဆီ႐ွိ မီးလင္းေသးတယ္.. အင္းးးး ရန္ကုန္.. ရန္ကုန္...။
"ဟဲ႔.. ပလုတ္တုတ္..!!!!!.. ေဟာ.. မီးျပန္လာၿပီဟ.. ေဟ႔.. ခင္ေလးေရ.. မီးျပန္လာၿပီဟ.. အေဟးးးး."
"နင့္ဟာ နင္သာ TV ၾကည့္ခ်င္ ဖြင့္ၾကည့္ေတာ႔ေဟ႔.... ငါတို႔ေတာ႔ မၾကည့္ေတာ႔ဘူး အိပ္ၿပီ.."
"ဟဲ႔.. ဘယ္လိုျဖစ္တာတုန္း နင္တို႔ပဲ ကိုရီးယားဆို..!!!.. အေျဖေပးမွာဆို..!! မၾကည့္ေတာ႔ဘူးလားး.."
"မၾကည့္ဘူးေဟ႔.. နင့္ဟာနင္သာဖြင့္ၾကည့္.."
"ေဟ.... တစ္မ်ိဳးပါလား... မွန္းစမ္း.."
((((ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ ည (၈) နာရီတိတိ႐ွိပါၿပီ.. ..... ေန႔ သတင္းမ်ားကို စတင္ ေၾကညာပါေတာ႔မယ္႐ွင္..))))
"အေဟးးးး... ခင္ေလး ဟဲ႔.. သတင္းလာၿပီဟ မၾကည့္ဘူးလား.."
"ေတာ္စမ္းပါကိုရင္ရယ္... နင့္ဟာနင္ၾကည့္ခ်င္ၾကည့္.. ဒါ..ဒါပဲ.. ငါတို႔ေတာ႔ အိပ္ၿပီ.. အသံတိုးလိုက္ဦး.."
"ေဟ..!!!!!! ဘယ္လိုႀကီးတုန္းဟ.. ဘယ္႔နယ္..."
သတင္းကေတာ႔ ပ်င္းစရာ.. က်ဳပ္လည္း နားမလည္ေလေတာ႔ မၾကည့္ေတာ႔ပါဘူး.. အိပ္တာကမွ အိပ္ေရးဝဦးမယ္ေလ ကယ္.. မအိပ္ခ်င္လည္း အိပ္လိုက္ေတာ႔မယ္.. နားေအးေရာ..။
(ကိုရင္ေနာ္)
((((( ဂလံုး ဂလံုးးး.. ဂလုတ္ဂလုတ္.. ဂလံုးးးး... ဂလုတ္.... ဂ.....လုတ္.. )))))
တစ္ညလံုး အ႐ွိန္ေႏွးေႏွး ခုတ္ေမာင္းလာေသာ အျမန္ရထားႀကီးက ေမာပန္းႏြမ္းနယ္စြာ တစ္လွိမ္႔ျခင္း တစ္လွမ္းျခင္း..။ ခပ္ဆိုးဆိုး အနံ႔တစ္မ်ိဳး ႏွာေခါင္းထဲ အတင္းတိုးဝင္လာမွ အိပ္ေနရာက လူးလဲထ ျပဴတင္းေပါက္ကိုမ... အိုးဟိုးဟိုး.. နံလိုက္တဲ႔ ေျမာင္းပုပ္နံ႔..။
အလို.. ခရီးသည္ေတြ ဆင္းဖို႔ျပင္ေနၾကၿပီ.. ေဟ... ဒါဆိုေရာက္ၿပီေပါ႔..။
ပုဆိုးကို တိုတိုျပင္ဝတ္၊ လြယ္အိတ္ကို စလြယ္သိုင္းၿပီး ပါလာတဲ႔ ႀကိမ္ျခင္းေတာင္နဲ႔ ငွက္ေပ်ာခိုင္ႀကီးကို ထမ္းကာ စတင္ေျခခ်လိုက္တာကေတာ႔ ရန္ကုန္ေ႐ႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးဆိုတာကိုပါ..။ က်ဳပ္အတြက္ေတာ႔ ရန္ကုန္ဆိုတာ ပထမဦးဆံုး ေရာက္ဖူးျခင္းေပါ႔.. ရန္ကုန္ကို ေရာက္ဖူးခ်င္လြန္းလို႔သာ အဘကို ဂ်ီက်ၿပီးထြက္လာရတာ ခပ္ေၾကာက္ေၾကာက္.. ဒင္းတို႔သားအမိသာ လာမႀကိဳရင္ က်ဳပ္ေတာ႔ ဒုကၡ..။
လူေတြကလည္းမ်ား ဆူညံေအာ္ဟစ္သံေတြနဲ႔ အူယားဖားယား စည္ကားေနလိုက္တာ..။ ဘယ္အေပါက္က ထြက္လို႔ ဘယ္လိုသြားရမယ္မသိ..။ တစ္လမ္းလံုး မ်က္ေစာင္းထိုးခံခဲ႔ရတဲ႔ က်ဳပ္ရဲ႕ ငွက္ေပ်ာခိုင္ႀကီးကလည္း ခုထိ အဆဲကမလြတ္.. ဟိုခ်ိတ္ဒီခ်ိတ္နဲ႔..။ သူမ်ားသြားတဲ႔ေနာက္လိုက္ သူမ်ားထြက္တဲ႔အေပါက္ လိုက္ထြက္.. ဟိုဘက္ပါသြားလိုက္.. ဒီဘက္ျပန္ပါလာလိုက္နဲ႔.. အျပင္ကို ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေရာက္..။ တံခါးေပါက္ ေသးေသးေလးကို တိုးေခြ႕ဝင္ေနလိုက္ၾကတာမ်ား ျမင္မေကာင္း..။ လူအုပ္ႀကီးက မ်ားလြန္လြန္းလို႔ က်ဳပ္ေတာင္ က်ဳပ္ငွက္ေပ်ာ္သီးေတြ ျပဳတ္ထြက္ကုန္မွာ စိုးရိမ္မိေသး..။
"ဦးေနာ္... ဦးေနာ္ႀကီး... သမီးတို႔ ဒီမွာ.."
"ေဟးး... ေအး ကေလးေလး.. လာၿပီေဟ႔.. ငါ႔တူမႀကီး တယ္ထြားလာပါလားေဟ႔.. ဟဲ႔ ခင္ေလး အမယ္.. နင္လည္း ဝ လာသား.. ငါက နင္တို႔ လာမွ ႀကိဳပါ႔မလားလို႔.."
"ဦးေနာ္.. ရာ.. ဒီဖက္ကေန..ရာ.."ေတာ္ေသးတာေပါ႔ ခင္ေလးနဲ႔ သူ႔သမီးလာႀကိဳေပလို႔.. မဟုတ္ရင္ က်ဳပ္ေတာ႔ ဒီ.. လူစီးေၾကာင္းထဲ ဘယ္အထိ ေမွ်ာေနမယ္မသိ..။
"ဟဲ႔ ကိုရင္ရယ္ နင္ဟာေလ စိတ္ညစ္ပါတယ္ ဘာလို႔ ငွက္ေပ်ာခိုင္ႀကီးသယ္လာတာတုန္း.. ငါ႐ွက္လိုက္တာေနာ္.."
"အေဟးးး ဘာလို႔တုန္းဟ နင္တို႔စားရေအာင္ ယူလာတာေလ..""ဟဲ႔ ကိုရင္ရယ္ နင္ဟာေလ စိတ္ညစ္ပါတယ္ ဘာလို႔ ငွက္ေပ်ာခိုင္ႀကီးသယ္လာတာတုန္း.. ငါ႐ွက္လိုက္တာေနာ္.."
"ကယ္ကယ္... လာ.. စိတ္ညစ္တယ္ နင္နဲ႔ေတာ႔.. ေပး အဲ႔ဒီျခင္းေတာင္း ငါ႔ကို.. သမီး လာ ဒီဘက္.. ဟိုေ႐ွ႕နားကေန ကားငွားမယ္.."
အင္း.. ငါ႔ငွက္ေပ်ာခိုင္က အခုထိ အေျပာမလြတ္ပါလားေနာ္.. ငါကေတာ႔ ၿခံထြက္မို႔ ေသခ်ာယူလာတာကို...။
"ဟဲ႔ ကိုရင္ ဒီေနာက္ခန္းမွာထည့္ နင့္ျခင္းေတာင္းကလည္း ေလးလိုက္တာဟယ္.."
"ေအးဟ.. အရီးေလး ထည့္ေပးလိုက္တာေတြ နင္တို႔ဖို႔တဲ႔.. ဟဲ႔.. နင့္ တိုက္စီကလည္း ေစ်းႀကီးလွပါလား..""ဟဲ႔ ကိုရင္ ဒီေနာက္ခန္းမွာထည့္ နင့္ျခင္းေတာင္းကလည္း ေလးလိုက္တာဟယ္.."
"အမေလး.. ဒါေတာင္မနည္းေစ်းဆစ္ထားရတာ.."
"ေမေမခင္.. ကားကမတြားေတဖူးရား.. ကားခ်ရာႀကီေရာ ဘယ္ေရာက္တြားပီရဲ.."
"လူတစ္ေယာက္ ထပ္တင္မွာတဲ႔ သမီးေရ.. ေဟာ.. ဟိုမွာ လာပါၿပီ.."ကားဆရာကေတာ႔ ပ်စ္..ကနဲ လမ္းမေပၚ ကြမ္းတံေတြးေထြးရင္း ေအးရာေအးေၾကာင္း လွမ္းလာေနေလရဲ႕.. ေအာ္.. သူလည္း ေန႔တြက္ကိုက္ေအာင္ လုပ္ရမွာေပါ႔ေလ...။
"ဟဲ႔.. ခင္ေလး.. နင္တို႔ ရန္ကုန္က တယ္႐ႈပ္ပါလား.. မ်က္စိကို ေႏွာက္ေနတာပဲ.. လမ္းေတြကလည္း ဆိုးလွပါလား.. ခ်ိဳင့္ေတြ ခြက္ေတြနဲ႔.. ႐ြာက ႏြားလည္းလမ္းလို.."
"တိတ္တိတ္ေနပါ ကိုရင္ရယ္ နင္ဟာေလ ခုထိ အာက်ယ္အာက်ယ္နဲ႔ စကားကိုတိုးတိုးေျပာပါ.. ဒါရန္ကုန္ဟဲ႔.."
"အဟီးး နင္ကလည္း ေတြ႕တာနဲ႔ ငါ႔ကို ေဟာက္ေနေတာ႔တာပါလား.. ငါဒီလိုပဲ ေျပာတတ္တာကို..""ေမေမခင္ကရဲ ဦးေနာ္ တနားပါဒယ္.."
ဒီလိုနဲ႔ တဒံုးဒံုး တဒိုင္းဒိုင္း ခ်ိဳင့္ေတြခြက္ေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ေမာင္းရင္း ေရာက္လာတာကေတာ႔ ေဒၚခင္ေလးငယ္တို႔ ေနထိုင္ရာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ရပ္ကြက္တစ္ခု..။
"ဟဲ႔ ခင္ေလး.. တယ္ဟုတ္ပါလား နင္႔တိုက္ႀကီးက အျမင့္ႀကီး အႀကီးႀကီးပါလား.."
"ကယ္.. ကိုရင္ရယ္ စကားမ်ားတယ္.. သြားသြားတက္.. ကေလးေလးရဲ႕ ေနာက္ကလိုက္သြား.."
"သမီး... မေရာက္ေသးဘူးလား.. ဘယ္ထိတက္ရမွာတုန္း.. ေလွခါးက ေတာ္ေတာ္ ေမွာင္ပါလား.. ဟူးးးးး"
"ခစ္ခစ္.. ဦးေနာ္ႀကီးကရဲ ေရာက္ပါပီ ေနာက္ႏွစ္ထပ္ဖဲက်န္ဒါ.."
"အလို.. ခင္ေလး.. နင့္တိုက္ႀကီးက အျပင္ကၾကည့္ေတာ႔ အႀကီးႀကီး အထဲမွာေတာ႔ က်ဥ္းက်ဥ္းေလးပါလား.."
"ဟဲ႔ နင္ဟာေလ.. ဒါတိုက္ခန္းလို႔ေခၚတယ္ ငါတို႔က အေပၚဆံုးထပ္ (၈-လႊာ) ကယ္ သိၿပီလား.."
"ေဟ.. အဲ႔လိုလား.. သိပါဘူ.. နင္ကဘယ္႔နယ္ ဒေလာက္ျမင့္တာႀကီး ဝယ္ထားတာတုန္း.."
"ေအာင္မေလး ကိုရင္ရယ္ ငါ႔မ်ား အထင္ႀကီးေန ငွားေနတာဟဲ႔.. ငွားေနရတာ.."
"ဘယ္လို.. ငွားေနရတာ.. ဟလား..!! ဒါဆိုလည္း ေအာက္နားေနပါလားဟာ.. ဘယ္႔နယ္ ျမင့္လြန္းပါတယ္.. ထန္းပင္ေတာင္ ေက်ာ္ေရာ႔မယ္.."
"မတတ္ႏိုင္ဘူးေဟ႔.. ဒါေတာင္ တစ္လ ေျခာက္ေသာင္းေပးရတယ္ဟဲ႔.. ေအာက္ထပ္ေတြဆို မေျပာနဲ႔ေတာ႔.."
"ေဟ.... ေျခာက္ေသာင္းးးးးး... မ်ားလိုက္တာ.. ဒါမ်ား နင့္နယ္ ႐ြာျပန္လာပါေရာလား.. အရီးေလးကလည္း နင္နဲ႔ ကေလးေလးကို သတိရေန႐ွာတာ.."
"ေအာ္.. အဲ႔လိုေတာ႔လည္း မျဖစ္ေသးဘူးေလ.. ကေလးေလးေက်ာင္းက ႐ွိေသးတယ္ေလ.. ကယ္ပါ.. နင္ေရခ်ိဳးရင္ခ်ိဳး ငါေစ်းသြားဦးမယ္.. ဟဲ႔.. ေရေတြအမ်ားႀကီး မခ်ိဳးနဲ႔ေနာ္.. ေရက ဝယ္သံုးရတာ.."
"ေဟ..!!! ေရကဝယ္သံုးရတယ္... ဘယ္လိုပါလိမ္႔.."
ခင္ေလးကေတာ႔ ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ေစ်းထြက္သြားေလရဲ႕..။
"ဦးေနာ္.. ဒီျခင္းေဒါင္းထဲက ပရင္းႀကီးက ဘာပရင္းႀကီးရဲ.."
"ဟဲ႔..ဟဲ႔.. သမီးရဲ႕ ထားထား.. အဲ႔ဒါ ဦးေနာ္ ေသာက္တဲ႔ ေဆးပုလင္း.. ေပးေပး ဦးေနာ္ကိုေပး.. သမီးဖို႔ ဇီးထန္းလွ်က္ေတြ ပါတယ္ေလ.. ညည္းဖြားေအ ထည့္ေပးလိုက္တာ.."
ေအာက္မေလး.. ေတာ္ေသးလို႔ က်ကြဲသြားမွျဖင့္... ႐ွာ႐ွာပါးပါး ဖြက္ယူလာရတာ.. ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးမွာ ဘယ္နားဆိုင္႐ွိမွန္းမသိ ငတ္ေတာ႔မလို႔.. ဒီကေလးေလး တယ္လက္ေဆာ႔.. မျဖစ္ဘူး.. ေသခ်ာဖြက္ထားမွ....။
"သမီး ႐ြာက ဖြားဖြားကို မွတ္မိေသးလား သမီး ဖြားက သမီးကို သတိရေနတာ.. ဦးေနာ္ကို မွာလိုက္တယ္"
"မွတ္မိဒယ္.. ပူခ်ဴးမကိုလဲ မွတ္မိဒယ္.. တမီးနဲ႔ အိုးဘုတ္တူတူေခ်ာ႔ဒါ.."
"အေဟးး သမီးက မွတ္မိသားပဲ.. ဦးေနာ္ကိုလည္း မွတ္မိတယ္ေနာ္.. သမီးက ရန္ကုန္သူႀကီးျဖစ္သြားလို႔ ဦးေနာ္ကို ေမ႔မ်ားသြားၿပီလားလို႔.. ေဟးးး.."
"ဟုတ္.. မွတ္မိဒယ္ ေမေမခင္ကေပါဒယ္ ဦးေနာ္ႀကီး ရန္ကုန္ရာမွာဒဲ႔ ငါေရာ႔ ခ်ိတ္ညစ္ပါရယ္ဒဲ႔.."
"ေဟ..!! ညည္း ေမေမခင္က အဲ႔လိုပဲေျပာလား.. ငါ႔မွာေတာ႔ ဒီသူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္႐ွိပါတယ္ အားကိုးရမလားလို႔ ဟင္းးး.. ေတြ႕ဦးမယ္.. ေနပါဦး.. သမီးက ေက်ာင္းမသြားရဘူးလား.."
"အာာာာ.. ဦးေနာ္ႀကီးကရဲ.. ေက်ာင္း ခ်ယ္ရက္ ပိတ္ဒယ္ေရ.."
"အေဟးး ဟုတ္လား.. ဦးေနာ္က တိဖူး.. ေအာ္.. မွားကုန္ၿပီ.. ဦးေနာ္က မသိဘူး.."
"ခစ္ခစ္..."
ေအာ္.. ကေလးေလးေတာင္ ႐ြာက ေျပာင္းသြားတာ ႏွစ္ ႏွစ္မျပည့္ေသးဘူး ေတာ္ေတာ္သြက္ေနပါ႔.. ႐ြာက ပူစူးမတို႔နဲ႔မ်ား ကြာခ်က္.. ပူစူးမမ်ား ဟိုဟာေမးမသိ.. ဒီဟာေမးမသိ.. အူတူတူနဲ႔.. (အေဟးးး က်ဳပ္အမ်ိဳး က်ဳပ္နဲ႔တူလို႔ အူတူတူျဖစ္တာေနမယ္) အင္းးး... ဒါေၾကာင့္ ၿမိဳ႕ႀကီးသူေတြ လည္တယ္လို႔ ေျပာၾကတာျဖစ္မယ္.. ခင္ေလးေတာင္ ၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္လည္ေနပံုပဲ...။
"စိတ္ညစ္ပါတယ္ ကိုရင္ရယ္ ၿမိဳ႕ႀကီးမွာေနရတာ.. ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြကလည္း ႀကီးခ်က္.. ဘားမွကို မဝယ္ရဲေအာင္ျဖစ္ေနၿပီ.."
"ေအာင္မေလး မိခင္ေလးရယ္ ၿငီးလိုက္တာလည္း လြန္ေရာ.. ငါ ႏွစ္ရက္ သံုးရက္ပဲေနမွာပါ.."
"ေအာ္ ကိုရင္ရယ္ အဲ႔လိုေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး နင့္တစ္ေယာက္စာမ်ား ဘာအပန္းႀကီးတာမွတ္လို႔.. ေျပာျပတာပါ.. ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြက မတရားကို ႀကီးတာဟ.."
"ေအးေလ ဟုတ္ပါတယ္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ နင္တို႔ ရန္ကုန္က ဒို႔နယ္ဘက္ေတြထက္ ပိုတိုးတက္ေတာ႔ ကုန္ေစ်းႏႈန္းလည္း ပိုႀကီးတယ္ေနမွာေပါ႔.. "
"တိုးတက္လား မတိုးတက္လားေတာ႔ မသိဘူး ဒီကုန္ေစ်းႏႈန္းႀကီး တိုးတက္ေနတာေတာ႔ စိတ္ကို ညစ္ေရာ.. ေနာက္ဆို ဟင္းသီးဟင္႐ြက္ေတာင္ ဝယ္စားႏိုင္ပါေတာ႔မလား မသိဘူး.."
"အေဟးး.. ဒါမ်ား ငါ႔ငွက္ေပ်ာ္ခိုင္ႀကီးကို အျပစ္ေျပာေသးတယ္ နင္တို႔ ရန္ကုန္မွာ ဝယ္ၾကည့္စမ္း ရမလားလို႔.. ႐ြာနဲ႔မ်ား ကြာပါ႔.. ႐ြာမွာဆို ၿခံထြက္သီးႏွံေလးေတြစား အကုန္အက် မ႐ွိသေလာက္ပဲ.. နင္တို႔ရန္ကုန္က ႐ြာေလာက္ကို မဟန္ပါဘူးကြာ... ဒီပံုစံဆို နင္တို႔ အသံုးစရိတ္က တစ္လတစ္လ မနည္းကုန္မွာေပါ႔.."
"ကုန္ၿပီလား ကိုရင္ရယ္.. အိမ္လခ... စားစရိတ္.. သြားစရိတ္လာစရိတ္.. ကေလးေလးက်ဴ႐ွင္ခ.. ေက်ာင္းကလည္း ကုန္သလားမေမးနဲ႔ ေတာ္ၾကာ ဟိုေၾကးဒီေၾကး.. ေတာ္ၾကာ ဆရာမကန္ေတာ႔ဖို႔.. ေတာ္ၾကာ ဆရာမကို လက္ေဆာင္ဝယ္ေပးဖို႔.. အို... ကုန္ေပါက္ႀကီးပဲ.. အတန္းပိုင္ဆီမွာလည္း က်ဴ႐ွင္က ပို႔ေပးရေသးတယ္ မပို႔ရင္လည္း ကိုယ္႔ကေလး မ်က္ႏွာငယ္မယ္ စိတ္ညစ္ပါတယ္ေအ..."
"ေမေမခင္ ခ်ာမက တြားခ်ရာခ်ိ႐ို႕တဲ႔ က်ဴခ်င္ ႏွစ္ရက္ ပိတ္တယ္ရဲ႕.."
"ကယ္ ေတြ႕လား အဒါပဲ က်ဴ႐ွင္ကလည္း ပိတ္မယ္ဆိုတာႀကီးပဲ.. စာကို သင္ရတယ္ဆိုတာကို မ႐ွိဘူး.. ကယ္ကယ္... ကိုရင္ေရ.. ေျပာေနရင္ ကုန္မွာမဟုတ္ဘူး.. နင္လည္း ဆာေရာေပါ႔ ထမင္းစားၾကမယ္.. ကိုးရီးယားကားက လာေတာ႔မွာဟ.."
"ေဟ... ဘာတုန္းဟ ကိုးရီးယားကားဆိုတာ.."
"အာာာာ ဦးေနာ္ကရဲ ကိုးရီးရားကားခ်ိုဳဒါ ကိုးရီးရားကားေပါ႔.. ခစ္ခစ္.. တိဖူးတိဖူး ဗိုက္ခ်ာဒယ္.."
ခင္ေလးကလည္း စကားကမ်ားပါ႔ နဂိုမ်ားလွၿပီမွတ္တယ္ ရန္ကုန္ေရာက္မွပိုဆိုး.. ကယ္.. လစ္တုန္း နည္းနည္းေတာ႔ ခိုးေမာ့ဦးမွ.. ဒင္းစကားနားေထာင္ေနတာနဲ႔ ေသာက္ဖို႔ေတာင္ေမ႔ေနၿပီ... .... ဟင္းးးး..!!! ငါ႔ပုလင္းးး.. မ႐ွိေတာ႔ပါလားးး..!! ဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ္႔..!!! ဒီတံခါးၾကားမွာ ေသခ်ာဖြက္လိုက္တာပါ.. ဒါ ကေလးေလး လက္ခ်က္ေနမွာ ဒင္းေလးကလည္း မလြယ္ပါ႔လား.. ေဆးလို႔ေျပာထားတာကို.. အင္းးး... အလည္မေလး... ဒင္းအေမနဲ႔တူတာျဖစ္မယ္...။
"ကယ္... ကိုရင္ေရ.. ကိုရီးယားကားလာၿပီ စကားလာမေျပာနဲ႔ ဇတ္သိမ္းေတာ႔မွာဟ ဇတ္လမ္းက အရမ္းေကာင္းေနတာ. ေနာက္မွ နင့္ကို ဇတ္လမ္းေျပာျပမယ္.. သမီးအသံနည္းနည္း က်ယ္လိုက္.."
"ဟုတ္..!!! ေမေမခင္.."
အင္း... ခက္ၿပီ.. ေသာက္ခ်င္တာလည္း မေသာက္ရ.. ဒီနားမလည္တဲ႔ ဇတ္ကားက ၾကည့္ရဦးမယ္.. အျပင္ခဏ ထြက္လမ္းေလွ်ာက္ရင္ေကာင္းမလား..!! မျဖစ္ေသးပါဘူး.. လမ္းမီးေတြက မလာ.. သူ႔ေလွခါးႀကီးက ျမင့္ကျမင့္ ေမွာင္ကေမွာင္နဲ႔ တက္ရဆင္းရမလြယ္....။
"ဟာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာ...... ))))))))..!!!!!!."
"ဟဲ႔... ေသာက္ေခြးးးးးးးးး.... ဘာျဖစ္တာတုန္းးးး"
"အီးဟီးးးးး... မီးပတ္ပီ.."
"ဟားကြာ တကယ္.. ငါမေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး.. ဇတ္လမ္းလာၿပီဆို မီးကျပတ္ၿပီ.. ေသခ်င္တာပဲ.. ဒီေန႔ သူ႔ခ်စ္သူကို အေျဖေပးမွာပါဆိုမွ.. မၾကည့္ရေတာ႔ဘူး.."
"ဟဲ႔... ဘာတုန္းဟ.. ဘယ္က ခ်စ္သူကို အေျဖေပးမတုန္း.. မီးကေရာ ဘာလို႔ ျပတ္သြားတာတုန္းးး.."
"နင္က တစ္မ်ိဳး.. ဇတ္လမ္းကိုေျပာတာ.. ဟြန္းးးဟြန္းးးဟြန္းးးးး.. ငါတကယ္ေဒါသထြက္တယ္.. ၾကည့္ခ်င္ပါတယ္ဆိုမွ.."
"ေမေမခင္.. ဒီေန႔ မီးပတ္ရက္လဲ ဟုတ္ဖဲနဲ႔.. ဘာ႐ို႕ မီးပတ္တာရဲ.."
"မသိပါဘူးေအ.... ဘာမွန္းကို မသိဘူး.. လာခ်င္တဲ႔အခ်ိန္လာ ျပတ္ခ်င္တဲ႔အခ်ိန္ျပတ္နဲ႔ စိတ္ညစ္ပါတယ္.. ကယ္.. ကိုရင္ေရ.. မီးကေတာ႔ အဲ႔လိုပဲ လာေတာ႔မွာ မဟုတ္ဘူး.. နင္လည္း အိပ္ခ်င္ရင္အိပ္ေတာ႔ ဘုရားစင္ေအာက္မွာ နင့္ဖို႔ အိပ္ယာျပင္ထားတယ္.. ငါနဲ႔ သမီးလည္း အိပ္ေတာ႔မယ္.. ေအာ္.... မနက္က် ေစာေစာထ ေ႐ႊတိဂံုဘုရား သြားၾကမယ္.."
"ေအး..ေဟ.. ဒီလိုႀကီးလား.. ဒါဆိုလည္း အိပ္ရေတာ႔မေပါ႔.. နင္တို႔ရန္ကုန္က ေမွာင္ကေမွာင္ ျခင္ကကိုက္နဲ႔.. စိတ္ညစ္ပါတယ္.."
ေၾသာ္.. ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးတဲ႔.. ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးတဲ႔.. အခုေတာ႔ အထင္နဲ႔ အျမင္ လြဲေနပါေရာလား.. မျဖစ္ဖူး ဒီတိုင္းဆိုရင္ေတာ႔ ျမန္ျမန္ျပန္ေျပးမွျဖစ္မယ္.. ေသာက္ခ်င္တာလည္း မေသာက္ရ.. လင္းလင္းထင္းထင္းလည္း မေနရ.. ႐ြာမွာကမွ ေရနံဆီ႐ွိ မီးလင္းေသးတယ္.. အင္းးးး ရန္ကုန္.. ရန္ကုန္...။
"ဟဲ႔.. ပလုတ္တုတ္..!!!!!.. ေဟာ.. မီးျပန္လာၿပီဟ.. ေဟ႔.. ခင္ေလးေရ.. မီးျပန္လာၿပီဟ.. အေဟးးးး."
"နင့္ဟာ နင္သာ TV ၾကည့္ခ်င္ ဖြင့္ၾကည့္ေတာ႔ေဟ႔.... ငါတို႔ေတာ႔ မၾကည့္ေတာ႔ဘူး အိပ္ၿပီ.."
"ဟဲ႔.. ဘယ္လိုျဖစ္တာတုန္း နင္တို႔ပဲ ကိုရီးယားဆို..!!!.. အေျဖေပးမွာဆို..!! မၾကည့္ေတာ႔ဘူးလားး.."
"မၾကည့္ဘူးေဟ႔.. နင့္ဟာနင္သာဖြင့္ၾကည့္.."
"ေဟ.... တစ္မ်ိဳးပါလား... မွန္းစမ္း.."
((((ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ ည (၈) နာရီတိတိ႐ွိပါၿပီ.. ..... ေန႔ သတင္းမ်ားကို စတင္ ေၾကညာပါေတာ႔မယ္႐ွင္..))))
"အေဟးးးး... ခင္ေလး ဟဲ႔.. သတင္းလာၿပီဟ မၾကည့္ဘူးလား.."
"ေတာ္စမ္းပါကိုရင္ရယ္... နင့္ဟာနင္ၾကည့္ခ်င္ၾကည့္.. ဒါ..ဒါပဲ.. ငါတို႔ေတာ႔ အိပ္ၿပီ.. အသံတိုးလိုက္ဦး.."
"ေဟ..!!!!!! ဘယ္လိုႀကီးတုန္းဟ.. ဘယ္႔နယ္..."
သတင္းကေတာ႔ ပ်င္းစရာ.. က်ဳပ္လည္း နားမလည္ေလေတာ႔ မၾကည့္ေတာ႔ပါဘူး.. အိပ္တာကမွ အိပ္ေရးဝဦးမယ္ေလ ကယ္.. မအိပ္ခ်င္လည္း အိပ္လိုက္ေတာ႔မယ္.. နားေအးေရာ..။
ကယ္.. ခ်စ္မိတ္ေဆြတို႔ေရ.. က်န္တဲ႔ႏွစ္ရက္ကို ဗီဒီယိုေခြရစ္သလို အျမန္ျပကြက္နဲ႔ အျမန္ႀကီးကို ေက်ာ္လိုက္ေတာ႔မယ္.. မဟုတ္ရင္ စာက႐ွည္ေတာ႔မယ္.. (အဟီးးးး ဤကား စကားခ်ပ္)
မနက္ေစာေစာထ.. ဒင္းတို႔သားအမိနဲ႔.. ေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္.. ဦးခ်ၾကည္ညိဳ.. ဘုရားေပၚကဆင္း.. တိရိစာၦန္႐ံု.. တိရိစာၦန္မ႐ွိ.. ကန္ေတာ္ႀကီးပန္းၿခံ.. ပန္းမ႐ွိ.. သစ္ပင္မ႐ွိ.. အိမ္ျပန္လာ.. ေလွခါးတက္.. ေရခ်ိဳး.. ထမင္းစား.. ခင္ေလး၏ကုန္ေစ်းႏႈန္း.. ပုလင္း႐ွာ.. ကေလးေလးကိုေခ်ာ႔ေတာင္း.. မရ.. မီးလာ.. ထမင္းစား.. ကိုးရီးယားကား.. မီးျပတ္.. အိပ္ယာဝင္.. မီးျပန္လာ.. ျပန္ထ.. သတင္း.. ျပန္ပိတ္.. ျပန္အိပ္.. ေနာက္တစ္ရက္.. မနက္အိပ္ယာထ.. လၻက္ရည္ဆိုင္ထိုင္.. ခြက္ေတာ္ေတာ္ေသး.. ဘူတာသြား.. တန္းစီ.. ေမွာင္ခိုေစ်း.. မဝယ္.. လၻက္ရည္ဖိုးေပး.. OK.. လက္မွတ္ရ.. အိမ္ျပန္လာ.. ေလွခါးတက္.. ေရမခ်ိဳး.. ေရမ႐ွိ.. ပစၥည္းသိမ္း.. ဘူတာဆင္း.. ခင္ေလးတို႔သားအမိလိုက္ပို႔.. လက္ျပ.. တာ႔တာ.. ရထားေပၚတက္.. ေဘာ္ဘူးးးး.. ဂလံုး.. ဂလုတ္.. ေျမာင္းပုပ္နံ႔.. ဂြတ္ဘိုင္းရန္ကုန္.... ၿပီးပါၿပီ...။ 
(ကိုရင္ေနာ္)
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://koyinnawkhinlaynge.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.