လြမ္းရက္ရွည္ရွည္
စိန္ပန္းေတြလည္း..ေျမမွာၾကဲျပန္႕ေန...
ကံ့ေကာ္ပန္းေတြနဲ႕အတူ..
သူနဲ႕ေတြ႕ရာ ေျမ...
တကၠသိုလ္ ....သို႕မဟုတ္... ျမကၽြန္းသာ
အင္းယားကန္နယ္ေျမ...
+++++
၁၉၅၂ ခုႏွစ္ရဲ႕ ဇြန္လလယ္ တရက္ဆီမွာ... မိုးဦးေလေျပ နဲ႕အတူ.. စိန္ပန္းေတြ..ေၾကြက်ေနတာ..တေလာကလံုး..နီလိေမၼာ္ ေစြးလို႕။
` ဒါ- အဓိပတိလမ္းေပါ့ကြ---´
--
`ဟုိမွာ..ေတြ႕လား..သစ္ပုတ္ပင္ ဆိုတာၾကီး.. ´
----
` ေဟာဟိုက..၀ိဇၹါခန္းမ လို႕ေခၚတယ္.. ဟိုးဖက္က..ကြန္ဗိုေကးရွင္း´
အကိုျဖစ္သူက.. တစ္ခုခ်င္း..ေျပာျပ ေနေပမဲ့..သူကေတာ့..ဘာစကားမွကို ျပန္မေျပာမိ..ျပန္မေမးမိေတာ့..။ မွင္သက္ ေငးေမာရင္း..တရွိဳက္ မက္မက္ ရင္ေတြသာ ခုန္ေနမိေတာ့သည္ ။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ၾကီးဆိုတာ.. ဒီေလာက္ လွပခမ္းနား..ေမွာ္ဆန္ လွမယ္လို႕..သူ- ထင္မထားခဲ့မိတာ..။ ဟိုမွာ.. ဒီမွာ ျမင္ေနရတ့ဲ..နီေစြးေစြး ထူထူထဲထဲ အေဆာက္အဦၾကီး ေတြကလည္း..အိေျႏၵ ၾကီးလိုက္တာ.. ခမ္းနားလိုက္တာ.. ။
လူေတြကေရာ..ၾကည့္ပါဦး..၀တ္ေကာင္း...စားလွနဲ႕လူေတြ..တစ္ေနရာထဲမွာ..ဥဒဟို သြားလာေနၾကတာ.. ျပဇာတ္တခု မဟုတ္ရင္ေတာင္..ျပဇာတ္ဆန္လွေသာ.. ေနရာ၀န္းက်င္ တစ္ခုသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္..။
ေရွ႕ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ..အနက္ေရာင္ ေအာ္စတင္ကားတစ္စီး ရပ္ျပီး..ဖြံ႕ဖြံ႕ထြားထြား အမ်ိဳးသမီးတေယာက္နဲ႕..ဘန္ေကာက္ပုဆိုး၀တ္ လူငယ္တေယာက္ ဆင္းလာသည္။ လက္ထဲမွာ..စာအုပ္ေလးေတြ..ဟန္ပါပါ ပိုက္ရင္း ျပံဳးရီ ရႊင္ပလို႕။ ဒီလို.. ေတာက္ပ..လင္းလက္ ေခတ္မွီတင့္ကယ္လွတဲ ့၀တ္စား..ဆင္ယင္မူမ်ိဳးကို..ရုပ္ရွင္ ေတြထဲမွာပဲ ျဖင္ဖူးခဲ့တာ။ ခုေတာ့.. သူတို႕ေရွ႕ကကို..ျဖတ္လို႕.. ေက်ာင္းေဆာင္ တခုဆီ လွမ္း၀င္သြားသည္။ သူ႕ကိုယ္ေပၚက..ေပၚပလင္ ရွပ္လက္ရွည္ အျဖဴကို အသာ ငံု႕ၾကည့္လိုက္ရင္း..သက္ျပင္းမွ်င္းမွ်င္းတခု.. ေလထဲမွာ..။
-
` ကဲ- ေရာက္ပီကြ.. ဒါ ငါတို႕ေနရမဲ့..ဒဂုန္ေဆာင္ ဆိုတာ.. ဆရာ ဦးလွေရႊကို..အခန္းကိစၥ တခါတည္း ေျပာခဲ့လိုက္မယ္..နက္ဖန္ေတာ့မွ.. တည္းတဲ့အိမ္က..ပစၥည္းေတြ ေရႊ႕တာေပါ့..´
ကိုယ့္ရပ္ကိုယ့္ရြာသားမို႕လားေတာ့မသိ....ဆရာ့ကို..ၾကည့္ရတာ..အေဆာင္မွဴးသာ..ဆိုတယ္..သက္ေသာင့္ သက္သာ ေအးေဆးညင္သာ လွသည္။ နီေစြးေစြး..မွိဳင္းညိဳ႕ညိဳ႕..ဒဂုန္ေဆာင္ ၾကီးရဲ႕ မ်က္ႏွာက်က္ ျမင့္ျမင့္ၾကီးကို တခ်က္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ ရင္း.. ထူးဆန္းလွတဲ့ အနံ႕တခုကိုလည္း .. ရွဳရိွဳက္ သတိထားမိေနသည္။..မိုးနံ႕လိုလို..သစ္ရြက္နံ႕လိုလို..ထမင္းအိုး က်က္ကာစ အနံ႕လိုလို.. သရက္သီးမွည့္နံ႕လိုလို..။ သူကေတာ့..ရန္ကုန္နံ႕ လို႕နံမယ္တပ္ျပစ္လိုက္သည္။..။
ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားၾကီး တကယ္ျဖစ္ျပီေပါ့။
+++++++
ရန္ကုန္မိုးရဲ႕ ရနံ႕က..ပိုျပီး သင္းျမ လာသလို.. အေရာင္အေသြး ေတြကလည္း.. တျဖည္းျဖည္း..စိုရာကေန..စိမ္းလာလိုက္တာ.. အဓိပတိလမ္းမၾကီး တေလွ်ာက္လံုး... ေလာကအသစ္ၾကီးကို ျဖစ္လို႕။ တကယ္လည္း..သူ႕အတြက္က..ေလာကအသစ္ေပပဲေလ။
မႏၱေလးေဆာင္ေရွ႕နား မွာ..ရပ္ျပီး..ယူနီယံ သမဂၢ အေဆာက္အဦၾကီးကို..တခ်က္လွမ္းၾကည့္ေတာ့..လူတခ်ိဳ႕.. ၀င္ထြက္ေနတာပါပဲ... ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးေလ..။ ဒါ-ေက်ာင္းသားတိုင္းနဲ႕ဆိုင္တဲ့..ေနရာ ဌါနၾကီးပဲ..။ ေျမပိုင္ရွင္သားပဲ ျဖစ္ျဖစ္..ေတာသားပဲျဖစ္ျဖစ္.. ေစာ္ဘြားသားပဲ ျဖစ္ျဖစ္..တကၠသိုလ္လာတက္တာ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေပါ့ကြာ...။ အားတခ်က္ တင္းလိုက္ရင္း.. သမဂၢ ျခံ၀င္း ထဲကို ေကြ႕၀င္လိုက္သည္။
ဒါေပမဲ့..ျမန္မာေက်ာင္းထြက္ နဲ႕..အဂၤလိပ္ေက်ာင္းထြက္ ကေတာ့..ေသခ်ာေပါက္ ကြာတယ္ဆိုတာ..သူ သိေနျပီေလ ။ သင္ရိုးညႊန္းတန္းေတြ အားလံုး..အဂၤလိပ္လိုျဖစ္ျပီး.. အိႏၵိယက ငွားထားတဲ့.. ဆရာေတြပဲ အမ်ားဆံုး စာသင္တာ ဆုိေတာ့.. သူတို႕အတြက္ေတာ့..ေက်ာင္းတက္စရက္ေတြမွာ..ပင္လယ္ထဲ..လက္ျပစ္ကူးေနသလိုေတာင္ ခံစားမိတယ္။ တျမိဳ႕လံုး..အထက္တန္းတစ္ေက်ာင္းပဲရွိျပီး..ျမန္မာလို ၁၀ တန္းေအာင္တာလည္း.. တေယာက္တည္းပဲ ရွိတဲ့.. နယ္ျမိဳ႕ေလးတခုက..ေတာသား- တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား အသစ္တေယာက္အတြက္.. ယူနီယံထဲက.. ဘိုကျပားမၾကီး ေရာင္းတဲ့ စာအုပ္ဆိုင္မွာ.. ေက်ာင္းသံုး ဖတ္စာအုပ္ လာရွာရတာက အစ..မ၀ံ့မရဲ ျဖစ္စရာေတြ ခ်ည္း။
ယူနီယံၾကီးကလည္း..အထဲမွာ..တကယ့္ကို ခမ္းနားလွသည္။ ဆင္၀င္ကို ေက်ာ္လိုက္ေတာ့ ..ေကာ္ရစ္ဒါ ၾကီးက..အရွည္ၾကီး...။ အားကစားခန္းမက..လက္၀ဲဖက္။ University Book Stall ဆိုတဲ့..ဆိုင္းဘုဒ္ကို ေတြ႕ျပီ။ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ရံုးက..ထုတ္လာတဲ့.. syllabus စာရြက္ကေလးကို အသာ ျဖန္႕လိုက္ရင္း..ဆိုင္ရွင္ ဘိုမၾကီးကို.. This book လို႕.. လက္နဲ႕ေထာက္ျပလိုက္တယ္။ သူမ ကလည္း... Oh..yes ဆိုျပီး.. စင္ေပၚက..တအုပ္ ကမ္းေပးတယ္။
ေနာက္တခု...
`This book ´
ဘိုမၾကီးက..စာရြက္ကို ေသခ်ာ လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္း..
" to be announced later"
" Yes..this book.. to be announced later.."
အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏွင့္..ဘိုမၾကီးေျပာတာ..သံေယာင္လိုက္ျပီး..ထပ္ေျပာလိုက္သည္။ လက္ညိဳးနဲ႕ေတာင္..ေသေသခ်ာခ်ာ ထပ္ေထာက္ ျပလိုက္ေသးတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ..ဘိုမၾကီးက..ျပံဳးျပံဳးၾကီးနဲ႕..
` ဟုတ္တယ္ေလ..ဒီစာအုပ္အတြက္..ေနာက္မွ ေၾကျငာမွာ..´ တဲ့။
သြားပါပီ...။ ဘိုမၾကီး..ဗမာလို ေျပာခ်မွပဲ..ကိစၥ ျပတ္ပါေလေရာ။ သူ႕မ်က္ႏွာ..ဘယ္သြားထားရမွန္းကို မသိေတာ့။ ပိုက္ဆံရွင္းျပီး..တခ်ိဳးထဲ..ထြက္လာလိုက္တာ..ဘယ္ကေန..ဘယ္လို..အေဆာင္ျပန္ေရာက္
လာမွန္းေတာင္..မသိေတာ့။
++++++
ေနာက္ေတာ့လည္း..စိမ္းစုိ..မွိဳင္းညိဳ႕ေနတဲ့..ျမကၽြန္းသာဟာ..သူ႕အတြက္..လားလားမွ...မစိမ္းေတာ့။ စိန္ပန္းေၾကြေတြေပၚမွာ..ရဲရဲ နင္းေလွ်ာက္ရင္း.. သစ္ရြက္ ခၽြန္ခၽြန္ေလးေတြ ၾကားထဲက.. ကံ့ေကာ ္ျဖဴျဖဴေလးေတြကို.. အေသအခ်ာကို..ေမာ့ၾကည္ ့ျမင္တတ္လာခဲ့ျပီ။ သထံုေဆာင္ ေဘာလုံးကြင္းက..ျပန္တိုင္း..အင္းလ်ားကန္ထိ တပတ္ပတ္ျပီး..ဆံျမိတ္လွလွေလးေတြကို..မသိမသာ ၾကည့္တတ္လာခဲ့ျပီ။
`ေဟ့ေကာင္---မင္းက..အရပ္ကလည္း...ကလန္ကလား..လူၾကားထဲ..ေနရာတကာပါ..အားကစားလည္း..ဟိုစပ္စပ္..ဒီစပ္စပ္.. လာ..အမူေဆာင္ထဲ ထည့္လိုက္ျပီ..´
ဆရာဦးလွေရႊကေတာ့..လူနိုင္ ဆိုျပီး.. ခိုင္းတာလား.. လူ၀င္ဆန္႔ေအာင္..ေလ့က်င့္..ပ်ိဳးေထာင္ေပးေလသလား ။ ဆရာ--အျမဲေျပာတတ္တဲ့..ဆံုးမစကား တခု ရွိတယ္။ လူ႕လြယ္အိတ္ေတာ့..မျဖစ္ေစနဲ႕တဲ့..။ ေရွ႕က ..သြားခ်င္လည္းသြား..ေနာက္က..လိုက္ခ်င္လည္း..လိုက္..။ ေဘးကေန..ကပ္တီး ကပ္ဖဲ့ ေတာ့..မလုပ္ၾကနဲ႕တဲ့။ အဲဒီ..လူသံုးမ်ိဳးထဲ..ဘယ္အထဲ ပါလည္း ေတာ့ မသိ။ ၁၉၅၃ သမဂၢ ေရြးေကာက္ပြဲ မွာ.. DSO ေက်ာင္းသားေတြ မဲခိုးၾကေတာ့.. သူတို႕ တပ္ဦးေတြ..မဲဗံုးၾကီး တက္ခိုးျပီး.. သမဂၢ အေပၚထပ္ကေန..ပစ္ခ် ခြဲလိုက္တဲ့ အထဲမွာ..သူလည္းပါခဲ့သည္။
တကယ့္တကယ္..ဒီတာ၀န္ ဒီကိစၥေတြနဲ႕..သူ႕ဗီဇ စိတ္ဓါတ္ ...အံ၀င္ခြင္က်..ကြက္တိ ျဖစ္လာလြန္းေတာ့..ဆရာ ကိုယ္တိုင္ေတာင္.. ေက်ာင္းစာေတြ..မလြတ္ဖို႕..ျပန္သတိေပးေနရတဲ့ အထိ.. ။ အဲလိုနဲ႕...ဒဂုန္ေဆာင္ သဟာယ နဲ႕စာဖတ္အသင္း ဥကၠဌ ျဖစ္လာတဲ့ ဒုတိယႏွစ္မွာေတာ့.. အတိအက်ကို..စာေမးပြဲ က်ပါေလေရာ။ မက်ခံနိုင္ရိုးလား...။ ၅၃ မွာ..ေအာက္တိုဘာ ေက်ာင္းတစ္လပိတ္ေရး..လွဳပ္ရွားမူ ျဖစ္ေတာ့.. သူတို႕အုပ္စုေတြ..စာသင္ခန္း ဘက္ေတာင္.. ေျခဦး မလွည့္နိုင္ေတာ့ ။ ဟုိစပ္စပ္.. ဒီစပ္စပ္ အရည္အခ်င္း ေၾကာင့္..လံွဳ႕ေဆာ္ စည္းရံုးေရးမွာ..ဒိုးပတ္မင္းသားလည္း ျဖစ္လိုက္ေသးသည္။ တခန္းထဲေန..အကိုကေတာ့..သူ-ကိုယ္တိုင္ေတာင္..ေရွ႕က..၅ ႏွစ္ေလာက္ ေစာေရာက္ေနတာ..အလုပ္..ထြက္လုပ္လိုက္..ေက်ာင္းျပန္တက္လိုက္နဲ႕..ခုထက္ထိ ဘြဲ႕မရေသးေတာ့.. ဘာမွ မေျပာ။ ဒါေပမဲ့..အစ္မကိုေတာ့..အားနာ လွသည္။ အစ္မမွာ..မုဆိုးမ ဘ၀နဲ႕..သား၂ေယာက္..တကၠသိုလ္ ပို႕နိုင္ဖို႕..အေတာ္ ရုန္းကန္ရတာ..သူမသိ မဟုတ္။
ဒါေပမဲ့လည္း..ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြ..ခဏပဲ အိမ္မွာ ေနျဖစ္ျပီး.. က်တဲ့ ဘာသာျပန္ေျဖ ဖို႕..စာျပန္က်က္မယ္ ဆိုျပီး.. အေဆာင္ေပၚ ျပန္ေရာက္ လာျပန္သည္။ ဒုတိယႏွစ္ ေအာင္သြားေတာ့.. ဘာသာရပ္ေတြ တြဲရင္း.. Double Math နဲ႕ Psychology အတြဲ ယူျဖစ္သည္ ။ ဆရာၾကီး ေဒါက္တာသာလွ ကို သေဘာက်လြန္းလို႕..ဘူမိေဗဒ လည္း..သြားတက္ၾကည့္ေသးသည္။ ....မျဖစ္ပါ.... အေတာ္ စာလုပ္ရတဲ့..ဘာသာျဖစ္သည္။ ေနာက္ျပီး..ဟို- ပိန္ပိန္ရွည္ရွည္ အိႏၵိယ ဆရာကလည္း..ေတာ္ေတာ္ ၾကီးက်ယ္ သည္။ စကားေျပာတာလည္း ျမန္လိုက္တာ.. ကုလားေရလႊတ္ တတြတ္တြတ္ လို႕ေတာင္..အခ်င္းခ်င္း ေနာက္ယူရတဲ့ ဆရာ။ သူ႕လို..ဟိုအမူေဆာင္ထဲပါ..ဒီအမူေဆာင္ထဲပါ.. ခရိုင္အသင္းလည္း မက်န္ .. ပါလရာစပ္ေခ်း တေယာက္ အတြက္.. စာဂ်ပိုး လုပ္ဖို႕ဆိုတာ.. ေခါင္းထဲမွာကို မရွိ။ ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့ လိုင္း -ဘာသာတြဲကို ယူနိုင္ေပမဲ့...အင္ဂ်င္နီယာတို႕..၀န္ေထာက္တို႕ ျဖစ္ဖို႕ဆိုတဲ့..အိမ္မက္ေတြထက္.. ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီ ေခတ္ၾကီး ရဲ႕.. လြတ္လပ္ျပီး..စိတ္လွဳပ္ရွား စရာေကာင္းလွတဲ့.. တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ ကို.. သမဂၢယူနီယံ အေဆာက္အဦ ၾကီးနားမွာသာ.. ရစ္၀ဲ ေနျဖစ္ ေတာ့သည္။
+++++++
ခ်ိန္ရီ ညေနခ်မ္း ေနျခည္သန္းရင္ေလ..
ေျမနီလမ္းကေလး မွာ..( အပန္းေျဖ )၂
ခ်စ္စရာ အလွအပ စကားမ်ား..ေျပာၾကတာေတြ...
ခ်စ္ေသာ..မိမိငယ္ေရ..
အင္းယားကန္က.. ( ကိုယ္တို႕..) ၂ ေမတၱာေျမ...
+++++
အခ်စ္က.. အေရာင္ေတြကို ေျပာင္း ေစတယ္ ဆိုတာ..တကယ္ပဲလား။
၁၉၅၇ ေႏွာင္းပိုင္း ရဲ႕ ညေနခ်မ္းေတြဟာ..သူ႕ဘ၀ အတြက္.. အသာယာဆံုး အေရာင္အစံုဆံုး အခ်ိန္ေတြ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ကြန္ဗိုေကးရွင္းၾကီးေနာက္က.. ကုကၠိဳပင္ၾကီး ေတြရဲ႕ စိမ္းညိဳ႕နက္ေမွာင္မူက.. ထူထဲလွသည္။ အဲဒီက ျဖတ္လို႕..အင္းလ်ားလမ္းေပၚ ကူးရင္း.. တကၠသိုလ္ေလွေလွာ္ အသင္းထဲ ခ်ိဳးေကြ႕၀င္လိုက္ ျပီ ဆိုတာနဲ႕.. ျပာလဲ့ၾကည္စင္ေနတဲ့..အင္းလ်ားကန္ေရျပင္ ရယ္.. အဲဒီ အျပာေရာင္ဆီ မွ်ားေလးတစင္းလို..ဦးတည္ ငိုက္ဆင္း သြားတဲ့..ေျမနီလမ္းကေလးရယ္.. အဲဒီ အနီေရာင္ တန္းကေလးကို ေစတနာ ဗရပြ နဲ႕ ခပ္ထူထူ ေဘာင္ခတ္ေပး ထားတဲ့.. သစ္ပင္စိမ္းစိမ္းေလး ေတြရယ္..။ ဆန္႕က်င္ဖက္ အေရာင္ေတြ ရဲ႕ ထူးဆန္းလွပစြာ လိုက္ဖက္မူ... ။ဆန္႕က်င္ဖက္ လူသား ၂ ေယာက္ရဲ႕.. ညီညြတ္မွ်တမူ..။ သဘာ၀ တရားၾကီးက.. ဒီေလာက္ေတာင္..စနစ္တက်..လွပေနမယ္လို႕.. သူ မထင္ခဲ့ မိပါလား။
-
တကယ္ေတာ့..ျမနဲ႕ စတင္သိကၽြမ္းခဲ့ရတာ.. မႏွစ္က ခရိုင္အသင္း ေပ်ာ္ပြဲစား တခုမွာ တကည္းက ။ ျမက..ေပၚေပၚလြင္လြင္ လွသည္ေတာ့မဟုတ္။ သူ႕အလွက.. ၾကည့္ျမင္မိတဲ့..သူ႕ အတြက္ပဲ သီးသန္႕ဆန္စြာ.. ရွင္းသန္႕ေနသည္။ ျမ အျပံဳးက..ရိုးသားသည္။ သူငယ္ခ်င္း ေအာင္ျမင့္က.. သူတို႕ျမိဳ႕က..မိန္းကေလး တေယာက္ -ရတနာေဟာက ဆိုျပီး..မိတ္ဆက္ေပးလာေတာ့.. ဒီလိုပဲ..လက္ဆြဲ ႏွဳတ္ဆက္လိုက္ မိသည္။
-
` ေၾသာ္- ရွင့္ကို မႏွစ္က တကသ ေငြရတု ပြဲ မွာ တည္းက.. ျမင္ဘူးေနတာ.. ကိုထြန္းေဖ တို႕အုပ္စုကေလ.. ရွင္တို႕ ဒဂုန္ေဆာင္အုပ္ေတြေလ ..IUS ပြဲမွာလည္း..ရွင္ ပါတယ္ေနာ္.. ´
သူကပင္..စျမင္ဘူး ေနပါတယ္ သိေနပါတယ္ လို႕..ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာလာတဲ့..မိန္းကေလး တေယာက္ ရဲ႕.. စကားတခြန္းေၾကာင့္..သူ႕ႏွလံုးသားေတြ..စတင္ လွဳပ္ရွား သြားခဲ့တယ္ ဆိုတာေတာ့.. ျမကို ဘယ္ေတာ့မွ သူ မသိေစခဲ့ပါ။
+++++
၁၉၅၆ ခုႏွစ္ မွာ..တ.က.သ စတင္ ဖြဲ႕စည္း တည္ေထာင္ခဲ့တာ.. ၂၅ ႏွစ္ ေျမာက္ ေငြရတု။
အဲဒီ တုန္းက.. အဓိပတိလမ္းမ တေလွ်ာက္ နဲ႕ ၀ိဇၨါခန္းမ ေရွ႕ မ်က္ခင္းျပင္ ၾကီး တခုလံုး က..ပြဲခင္းၾကီး။ အဲဒီ ပြဲ အတြက္ ..တ.က.သ အေပၚထပ္က..စာၾကည့္ခန္းထဲမွာ..စႏၵယားၾကီး ခ်ျပီး ..ဇာတ္တိုက္ၾကေတာ့.. လူေတြ တရုန္းရုန္း နဲ႕ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းလွသည္ ။
-
+++ရႊင္ျမဴး+++ရႊင္ျမဴး++++ၾကည္နူး ေပ်ာ္ရႊင္ေစရာ++သာယာ.++သာယာ+++ေအး++ေအးျမကာ++ပြဲ+++ပြဲေတာ္မွာ++ႏႊဲ++ႏႊဲေပ်ာ္စရာ+++ဒုိ႕သမဂၢရဲ႕ ေငြရတု သဘင္မွာ+++
-
သမဂၢရဲ႕..ေၾကာင္လိမ္ေလွခါး မွာ လည္း..လူေတြ..တက္လိုက္ ဆင္းလိုက္.. ။ လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္ ထဲက..ခံုျမင့္ၾကီးေတြ မွာလည္း.. ေက်ာင္းသား..ေက်ာင္းသူေတြ အျပည့္။ သူတို႕..ထြန္းေဖ တို႕.. ေငြရတု သဘင္ စာေစာင္ထုတ္ဖို႕.. တကုပ္ကုပ္ အလုပ္ရွဳပ္ေနတဲ့.. ကိုညြန္႕ နားမွာ.. အခ်ိန္ျပည့္လို..ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးရင္း..ရွိ ေနခဲ့တာကို .. ျမ သတိထားမိ ေနခဲ့တာ ျဖစ္မည္..။ ျမကလည္း..ေခသူမွ မဟုတ္တာ..။ ရတနာေဟာ ရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္ တေယာက္။ တပ္ဦးမယ္ တေယာက္။
-
ေနာက္ သိပ္မၾကာလွပဲ..အဲဒီ ႏွစ္ထဲမွာပဲ..က်င္းပတဲ့..နိုင္ငံတကာေက်ာင္းသားေန႕ (IUS) မွာေတာ့.. အရွိန္တက္ေနတဲ့..သူတို႕ေတြ..စင္ေပၚ တက္ေတာ့တာပါ ပဲ။ ဒီတခါ ေတာ့..သထံုလမ္းဖက္ကို လွည့္ေနတဲ့.. အားကစားရံုၾကီး နဲ႕.. အဓိပတိလမ္းေပၚ မ်က္ႏွာမူထားတဲ့.. တ.က.သ အေဆာက္အဦ ၾကီး ၾကားထဲက..မ်က္ခင္းျပင္မွာ..စင္ျမင့္ၾကီး ထိုးျပီး..ျပဇတ္ေတြ..ကၾကျပန္သည္။ သူတို႕ ဒဂုန္ေဆာင္ အုပ္က.. စႏၵယားခ်စ္ေဆြ နဲ႕..ဒါရိုက္တာ မင္းသား ျမတ္ေလး တို႕..စီစဥ္တဲ့..၁၃၀၀ ျပည့္ အေရးေတာ္ပံု ဘဲေလး မွာ ပါၾက သည္။
-
ဒို႕အခြင့္အေရး+++ဒို႕သာ တိုက္မည္+++ မုခ်..ေအာင္ပြဲ သိမ္းခံမည္+++++
အဲဒီ သီခ်င္း အဆံုးပိုဒ္ မွာ.. လက္သီး လက္ေမာင္းေတြ တန္းေတာ့..အတိတ္သမိုင္းက..ေအာင္ပြဲေတြ အတြက္..လူငယ္သဘာ၀ ေသြးေတြ ဆူပြက္လို႕..။ ေရွ႕မွာ..ဘယ္လို တိုက္ပြဲ ေတြ ရင္ဆိုင္ ရဦး မလည္းဆိုတာ..မျမင္နိုင္ေသးေပမဲ့..ဘာေတြပဲ လာလာ..သူတို႕ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ..ရင္ဆိုင္ ပစ္လိုက္ခ်င္သည္။
-
++++ေရႊျပည္ေတာ္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးရဲ႕ ဘက္ေတာ္ သူၾကီးေရ..က်မေလ.+++၀င့္၀င့္လွ်မ္းတဲ့..သိပၸံ ပ်ိဳျဖဴေမ..ဘ၀အေျခ အဆင့္ဆင့္ လွမ္းခဲ့ သေလ++++စခမ္းသစ္ကို ေမွ်ာ္တာ ၾကာျပီေလ..အနာဂါတ္ ဗမာျပည္..ပန္းတိုင္း ပြင့္ၾကပါေစေလ++++
-
ေက်ာင္းသူေတြ ကိုယ္တိုင္ လူျပက္ လုပ္ျပီး တင္ဆက္တဲ့..ရတနာေဟာက. ..အျငိမ့္ခန္းကလည္း..လူၾကိဳက္မ်ားလွသည္။ အဲဒီထဲမွာ..တေယာက္က..ျမ ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ..သူက မသိ။ ျမကေတာ့..သူ႕ကို သိေနခဲ့သည္တဲ့။
+++++++
သိုသိပ္၀ွက္ကြယ္ ထားတဲ့..
ေမတၱာတရားေတြ..
ရင္ထဲမွာ..ကိုယ္စီ ကိုယ္ငွေန..
ခ်စ္စရာ ႏွဳတ္ခမ္းမ်ားမွ..စကားလည္း..မပြင့္လင္းၾကေပ..
သဇင္ေတြ ဖူးပါတဲ့.. ေဆာင္းဦးကိုလည္း..ေက်ာ္ခဲ့ဲျပီေလ..
+++++
၁၉၅၈ ခုႏွစ္ ရဲ႕..ေဆာင္းေႏွာင္း ရင့္ရင့္ ကာလ တခုမွာ.. မႏၱေလးတကၠသိုလ္ ရဲ႕..သီးျခားတကၠသိုလ္ ဖြင့္ပြဲ အခမ္းအနားအတြက္.. အရင္ႏွစ္ေတြက.. ကဖူးထား..ဇာတ္တိုက္ထားျပီးသား..အဖြဲ႕ေတြ.. မႏၱေလးကို သြားဆင္ႏႊဲၾက ရမည္ တဲ့။
-
အဲဒီ ရက္ေတြက..သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ အတြက္..မေမ့နိုင္တဲ့..ရက္ေတြျဖစ္လာမယ္ ဆိုတာ.. ႏွစ္ေယာက္လံုး..ေတြးထင္ မထားခဲ့ၾက။ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ ရဲ႕..မ်က္ႏွာစာ ေလွခါးထစ္ အျမင့္ၾကီးေတြက..သူ႕အတြက္..နိမ့္လြန္းေနသည္။ မႏၱေလးေတာင္ေပၚ တက္ၾကေတာ့.. အေပၚကို ဘယ္လို ေရာက္သြားမွန္း သူလံုး၀ မသိခဲ့။
ရာသီေတြ ေျပာင္းေပမဲ့..
ကိုယ္တို႕ ႏွစ္ဦး ရဲ႕. မထူး မထူးတဲ့ အေျခအေန..
ခ်စ္စိတ္ေတြ ရင္မွာ..
အစဥ္သာ သိမ္းကာ ထားခဲ့ေပ...
++++
အဲဒီ ႏွစ္က..သူေရာ ျမေရာ..ေနာက္ဆံုးႏွစ္ ျဖစ္ျပီဆိုေတာ့ လည္း .. ဘ၀ ဆိုတာကို..ေလးေလးနက္နက္ ေတြးၾကရျပီ။ အလုပ္ခြင္ ေရြးခ်ယ္ဖို႕.. ဘ၀ ထူေထာင္ဖို႕ ဆုိတာေတြ..မၾကာခဏ ေျပာျဖစ္ၾကသည္။ ျမ စိတ္တိုင္းက်..သစ္ေတာ၀န္ေထာက္..သြားေျဖသည္။ ေအာင္သည္။ ဒါေပမဲ့..သူ တခ်ိန္လံုး..မေမ့ပါပဲနဲ႕..ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားခဲ့တဲ့.. အစ္မက.. က်န္းမာေရး ခ်ိဳ႕တဲ့လာသည္။ သူ႕အရင္ ဘြဲ႕ရသြားတဲ့..အကိုကေတာ့.. စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္..တနယ္တေက်း မွာ..အိမ္ယာထူေထာင္ သြားခဲ့ျပီ ေကာ။ သူေရာ..စိတ္လြတ္ ကိုယ္လြတ္.. ဆံုးျဖတ္ သင့္ပါရဲ႕လား။
` သားရယ္..အစ္မ နဲ႕ နီးနီးနားနား..ျမိဳ႕မွာပဲ..ေက်ာင္းဆရာ လုပ္ပါလား..´
အစ္မရဲ႕ ရိုးရွင္းတဲ့ ဆႏၵ ကို..သူ ဘယ္လို စကားလံုးေတြ..ဘယ္လို အင္အားေတြ နဲ႕..ျငင္းနိုင္ မလည္း။
ဒီရက္ ေတြမွာ..ျမ လည္း မ်က္ႏွာ မေကာင္း။ အရင္က..ၾကည္ၾကည္လင္လင္ အျမဲ ေတြးတတ္တဲ့..ျမက.. မ်က္ေမွာင္ေတြ က်ံဳ႕တတ္လာသည္။ ေခါင္းကို အသာ ရမ္း တတ္လာသည္။ ျမေဖေဖက..ခရိုင္ ပညာ၀န္ေထာက္ ေပမဲ့.. သားသမီးေတြ..မ်ားလွသည္။ အၾကီးဆံုးသမီး ကို..ပထမဆံုး..တကၠသိုလ္ ပို႕ေက်ာင္းထားသလို..ျမေအာက္က..ေမာင္ငယ္ညီမငယ္ေတြ လည္း.. တကၠသိုလ္ လာၾက ဦးမည္။ ျမ မွာလည္း..သူ႕မိဘရဲ႕ ဆႏၵေတြ.. ငဲ့ညွာစရာေတြ..ရွိမယ္ဆိုတာ.. နားမလည္ ခ်င္ေပမဲ့..သူ နားလည္ေပးရ ေတာ့မည္။
++++++
ေႏြအကူး..ေလရူးေတြ လည္း ျမဴးျပီေလ..
ကံ့ေကာ္ေတြလည္း..ဖူးလို႕ေန
သစ္ရြက္ေတြ ေျမမွာ လူးကာ..
ဥၾသငွက္ေတြ ေတြ႕ေတာ့..ခ်စ္ရက္ေတြရွည္...
ဒီအခါ..ဒီသမယ..ခြဲၾကရမယ့္ အေျခ...
အခ်ိန္တန္..အိမ္ျပန္ရေပမယ့္..
ကိုယ့္လိပ္ျပာက..မင္းရဲ့ထံမွာေန...
အင္းလ်ားကိုလည္း..မေမ့နိုင္ေပ...
++++++
ေနာက္ဆံုးႏွစ္ ရဲ႕..စာေမးပြဲ ရက္ေတြက..အင္မတန္..လြမ္းစရာေကာင္းလွသည္။ ပူေႏြးေနတဲ့..ေလရူးေတြက..သူကိုယ္တိုင္..လြင့္ခ်င္ရာလြင့္..တိုက္ခ်င္ရာကို တိုက္ေနသလို.. လူေတြကိုလည္း..ရူးေအာင္ ဖန္ေနေတာ့သည္။
ဒဂုန္ေဆာင္ေဘးက..ကံ့ေကာာ္ပင္အုပ္ၾကီးေပၚက..ဥၾသတေကာင္..လြမ္းလြမ္း ဆြတ္ဆြတ္ ေအာ္ေနတာကို.. ၀ရံတာ ၃ထပ္ကေန..ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ေနာက္ဖက္က..ေရႊဘိုေဆာင္မွာလည္း.. အိပ္ယာလိပ္ေတြ နဲ႕..ေက်ာင္းပိတ္လို႕ ျပန္တဲ့သူေတြ ျပန္ကုန္ၾကျပီ။ သူ ဒီတခါ ျပန္ရင္ေတာ့..၆ ႏွစ္လံုးလံုး.. ေနခဲ့တဲ့..ဒီအေဆာင္ၾကီးကို..အျပီးတိုင္ ခြဲ ခဲ့ရေတာ့မွာ...။
ျမ ကိုေရာ...
ျပီးေတာ့..ျမနဲ႕သူနဲ႕..အတူ လမ္းေလွ်က္ခဲ့တဲ့..အင္းလ်ား ညေန ေတြကိုေရာ..။
သူ မလြမ္းခ်င္ပါ.. အလြမ္းက..အားနည္းေစတတ္တယ္ ဆိုတဲ့..စကားကို..သူက..အၾကြင္းမဲ့ ယံုၾကည္သူပါ။ ဒါေပမဲ့..အခု..သူ႕ရင္ထဲမွာ လွိဳက္ဟာေနတာ.. အလြမ္းကလြဲလို႕..တျခားဘာမ်ား ျဖစ္နိုင္ ဦးမွာလည္း။
++++++
` ဟေကာင္ရ.. ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းက.. ပညာတတ္ေတြ..နယ္ဆင္း ၾကပါဆိုလို႕..ဆင္းလာလိုက္တာ..ဘာမွလည္းဟုတ္ဘူးကြာ..´
အရႊန္းတ၀က္..အတည္ တ၀က္နဲ႕ ေျပာေနတဲ့..ကိုနီ႕ ပခံုးကို..အသာ ပုတ္လိုက္ရင္း..
` ခင္ဗ်ားကလည္းဗ်ာ.. က်ဳပ္တို႕ေက်ာင္းဆရာ အလုပ္ ဆိုတာ.. ဒီျမိဳ႕ ဒီနယ္ေတြ က..လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု လံုးကိုေတာင္.. အနာဂါတ္အတြက္..ပံုေဖာ္နိုင္တဲ့ အလုပ္ပါ..ဂုဏ္ယူစမ္းပါဗ်ာ...´
တကယ္လည္း..ဒီလမ္းေၾကာင္းကို ေရြးလိုက္မိလို႕..သူ ေနာင္တ မရခဲ့ပါ။ တကယ္ကို သူေပ်ာ္ပါသည္။ အထက္တန္းေက်ာင္းၾကီးတခု လံုးမွာ..ေက်ာင္းအုပ္ၾကီး နဲ႕..သူသာ..ဘြဲ႕ရ မို႕..ဆရာၾကီးကလည္း..အားကိုးလွသည္။ တပည့္ေတြကလည္း..အထင္ၾကီး..ေလးစားၾကသည္။ လူငယ္ ဆိုေတာ့လည္း.. ေမ့လြယ္..ေပ်ာက္လြယ္..သာယာလြယ္ တတ္တာ.. ဒီေနရာမွာေတာ့..ေကာင္းေနတာပင္။
ဒါေပမဲ့.. သူ- ေမ့ေမ့ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ထားခဲ့တဲ့.. ေျခရာေတြ နဲ႕..ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ၾကီး ထဲမွာ ..ေနာက္တေက်ာ့ က်င္လည္ ဖို႕..အေၾကာင္း ဖန္လာျပန္ေတာ့.. လြန္ခဲ့တဲ့..၁၀ ႏွစ္က.. မိုးဦးက်..စိန္ပန္းေၾကြ ေတြ ၾကားထဲက...ပထမဆံုး တကၠသိုလ္ ရက္ တရက္လို..ရင္ခုန္ ေနမိျပန္သည္။
+++++++
ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္..
စိန္ပန္းေတြလည္း..ေျမမွာက်ဲျပန္႕ေန..
ကံေကာ္ပန္းေတြနဲ႕အတူ....သူနဲ႕ေတြ႕ရာေျမ...
++++
၁၉၆၂ ခုႏွစ္..ရဲ႕ ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ မွာလည္း..စိန္ပန္းေတြက.. အရင္အတိုင္း.. သူ႕အခ်ိန္ရာသီ အတိုင္း.. ပြင့္ဆဲ..ေၾကြဆဲ။
ေခတ္ေတြနဲ႕..လူေတြ.. ေျပာင္းလဲ ေရြ႕လ်ား ေနသေလာက္.. တကၠသိုလ္ၾကီးနဲ႕..သူ႕အေပါင္းအပါ..ကံ့ေကာ္ပင္တန္း ၾကီးေတြကေတာ့....စိန္ပန္းျပာ..စိန္ပန္းနီ ေတြ ကေတာ့..ဘယ္သူ႕ကိုမွ..စိတ္မွတ္ထဲ..ရွိပံုမေပၚ..။
၄ ႏွစ္ေလာက္..ခြဲခြါ ခဲ့ရေပမဲ့.. တကၠသိုလ္ေျမက..သူ႕အတြက္..နဲနဲမွ..မစိမ္းေသး...။ မေ၀းေသး.. ။ အခု..ဘီအီးဒီ ..ျပန္ တက္ခြင့္ရေတာ့လည္း.. တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ေနာက္တခါ.. ျဖစ္ရျပန္တာေပါ့ ။ ဒီတခါ..ပညာေရးတကၠသိုလ္၀န္း ထဲက.. တေကာင္းေဆာင္မွာ.. ေနရေပမဲ့..သူ႕ေျခလွမ္းေတြက..အတန္းျပီးတာနဲ႕.. ပင္မတကၠသိုလ္၀န္း ထဲ က.. ယူနီယံၾကီးထဲက..တ.က.သ ဆီကိုသာ..။ သူတို႕ႏွစ္ေတြထဲက..လူေဟာင္းတေယာက္ ျဖစ္တဲ့..ဗေဆြေလးက..ဥကၠဌ.. ကိုလွေရႊ တို႕..ကိုထြန္းၾကည္တို႕က.. အမူေဆာင္ ေတြဆိုေတာ့လည္း..ေဟာင္ဖြာ..ေဟာင္ဖြာလုပ္လို႕..ရေနေသးသည္။ ကိုဘေကာင္း နဲ႕ ကိုခင္ေအာင္ၾကီး တို႕ပင္..ေက်ာင္းေဆြးေဆြး..လူေဆြးေဆြး..မႏၱေလးေဆာင္မွာ..ေနတုန္း။ သူတို႕ မိတ္ဆက္ေပးလို႕..ခရမ္း ကိုတင္ေမာင္၀င္းတို႕..ရွမ္းေအာင္၀င္း တို႕.. မႏၱေလးက ေျပာင္းလာတဲ့..ကိုစိုး၀င္း တို႕..နဲ႕လည္း..သိရ ျပန္ေသးသည္။
` ေဟ့ - ေမာင္.. မင့္ျမဆီ သြားမႏွဳတ္ဆက္ဘူးလား.. သမိုင္းဌါန မွာ..က်ဴတာလုပ္ေနတယ္ကြ.. အိမ္ေထာင္က် သြား ျပီ ဆိုလား..´
ကိုဘေကာင္း..အသံ မဆံုးခင္ ..သူ႕ရင္ထဲ..လွိဳက္ကနဲ ျဖစ္သြား မိသည္။ သူေမ့ထားခဲ့ ျပီေလ။
`--- မင့္ကြာ.. ၄ ႏွစ္လံုး..အဆက္အသြယ္ မွ မလုပ္တာ..မင့္ကို ေမွ်ာ္ေနတာကြ.. ခုေတာ့..အလာေကာင္းေပမဲ့..အခါေႏွာင္း ျပီေပါ့ကြာ....´
ကိုဘေကာင္းက..အတည္ေျပာေနရင္း..အရႊန္းေဖာက္လိုက္ေပမဲ့..သူ မျပံဳးနိုင္ပါ။ ျမ တခါက..အျပစ္တင္ ေ၀ဖန္ ခဲ့ဖူး သလို.. သူက..ကိုယ့္အတြက္ကို..မစဥ္းစားပဲ .. ဘယ္သူကမွလည္း..မေတာင္းဆိုရပါပဲနဲ႕.. အနစ္နာသိပ္ခံ ခ်င္သူ..ျပီးေတာ့..ေနာက္ျပန္ လွည့္မၾကည့္ တတ္သူ ..ဆိုတာ.. တကယ္ပဲလား။ ဒီၾကားထဲမွာ..သူ ဘာလုိ႕..ျမကို မဆက္သြယ္ ျဖစ္ခဲ့တာလည္း..။ အသက္ ၃၀ ထဲကို ၀င္လာေနေပမဲ့..ခုထိ..သူ အိမ္ေထာင္ မျပဳျဖစ္ေသးတာလည္း..ဘယ္သူ႕ေၾကာင့္ ရယ္..ဘယ္၀ါ့ ေၾကာင့္ရယ္ မွ..မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ..ျမသိရင္..စိတ္ အနာၾကီး..နာေလမလား ။ ေတာ္ပါျပီေလ...ျမ ကိုလည္း..အေဟာင္း ေတြ..အသစ္ မျဖစ္ေစခ်င္ေတာ့ပါ။
+++++++
ဒီႏွစ္ တကၠသိုလ္ သင္တန္းေတြက.. အရင္ကလို..မဟုတ္ေတာ့ေပ။
မၾကာေသးခင္..မတ္လကမွ..စစ္အာဏာသိမ္းထားတာ မို႕.. လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ မရွိလွေတာ့။ အေဆာင္စည္းကမ္း ေတြလည္း..အသစ္ျပင္ဆင္ တင္းၾကပ္ ထားသည္။
ေက်ာင္းဖြင့္လို႕..လူေတြ ျပန္စံုၾကတာနဲ႕..တ.က.သ ထဲမွာ...လွဳပ္လွဳပ္ရွားရွား ျဖစ္လာၾက ျပန္ သည္ ။ မတ္လတုန္းက..စာေမးပြဲရက္မို႕.. ျပီးေတာ့လည္း..ေက်ာင္းေတြဆက္ပိတ္ လိုက္ေတာ့..ေၾကျငာခ်က္ ထုတ္တာကလြဲလို႕.. ဘာမွ မထူးျခားခဲ့။ ျပည္သူလူထုက..ေရြးေကာက္ တင္ေျမွာက္တဲ့..ဒီမိုကေရစီ အစိုးရ ကို ျဖဳတ္ခ်ျပီး..စစ္တပ္က..ဦးေဆာင္မည္ဆိုေတာ့.. ဘယ္သူေတြက..ေထာက္ခံၾကမလဲ..ဘယ္သူေတြက..ကန္႕ကြက္ ၾကမလဲ။ တ.က.သ ထဲမွာ လည္း.. ေစာင့္ၾကည့္ခ်င္သူ..ကန္႕ကြက္ခ်င္သူ..ေထာက္ခံခ်င္သူ ေတြ ႏွင့္..ၾကြက္စီ ၾကြက္စီ ျဖစ္ ေနျပီ။
ကိုယ္ေတြ ကသာ..ေစာင့္ၾကည့္တုန္း..ဘာလုပ္ရမွန္း မသိတုန္း ျဖစ္ေနေပမဲ့..သူတို႕ဖက္ကေတာ့..လက္ဦးမူ ယူသည့္ေနရာမွာ..လ်င္ျမန္လွသည္။ ေမလ ထဲမွာ ပဲ.. ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီ သစ္က.. ဥပေဒ အမွတ္ (၃) နဲ႕ အမွတ္ (၄) ကို..ထုတ္ျပန္လိုက္သည္။ အမွတ္ (၃) က..ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ အက္ဥပေဒ ကို ဖ်က္သိမ္းျခင္း။ အမွတ္ (၄) က..မႏၱေလး တကၠသိုလ္ အက္ဥပေဒ ကို ဖ်က္သိမ္းျခင္း။ နံမည္သာ ကြာ ျပီး..အားလံုး အတူတူ။ ၁၉၂၀ ပထမ ေက်ာင္းသားသပိတ္ ကာလ တည္းက..အေျခတည္ ခဲ့တဲ့.. တကၠသိုလ္.. အစိုးရ နဲ႕..ကုန္ထုတ္လုပ္ငန္း- သံုးဦး သံုးပါတီ..ညီညီမွ်မွ်..ေမာင္းႏွင္လာခဲ့တဲ့.. လြတ္လပ္ပြင့္လင္းတဲ့..တကၠသိုလ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္ ၾကီးကို.. စစ္တပ္ကပဲ..ေမာင္ပိုင္စီး..ခ်ဳပ္ကိုင္ေတာ့မည္ လို႕ အမိန္႕ေပးလိုက္ျခင္း ပါေပ။
ဇြန္လ တစ္လလံုး..ေစာင့္ၾကည့္ ျငိမ္သက္ေနတဲ့.. ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ အသံဟာ.. ဇူလိုင္လ..ေက်ာင္းေဆာင္ အသီးသီးက..သဟာယ နဲ႕ စာဖတ္ အသင္းေတြ..ဖြဲ႕စည္းျပီးလို႕..ကိုယ္စားလွယ္ေတြ..တ.က.သ ထဲ တက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့..ဒီ ဥပေဒ ေတြကို..ဆန္႕က်င္ေၾကာင္း..တညီတညြတ္ တည္း..ေၾကျငာနိုင္ခဲ့ျပီ။
ဇူလိုင္လ(၆)ရက္ေန႕ည..ေရႊဘိုေဆာင္..အစည္းအေ၀းက..ဆံုးျဖတ္ခ်က္..ေၾကြးေၾကာ္သံေတြ.. ။ ဒဂုန္..ေတာင္ငူ..ရာမည..အမရ..မႏၱေလး..သထံု..ပဲခူး..စစ္ကိုင္း..ပင္းယ..အင္း၀..အေဆာင္ ေတြရဲ႕..ညတြင္းခ်င္း ပူးေပါင္းပါ၀င္မူ။
ဇူလိုင္လ (၇) ရက္ေန႕..ေန႕လည္ တစ္နာရီ ..ယူနီယံၾကီးထဲက.. အေရးေပၚ..ေက်ာင္းသားမ်ား အစည္းအေ၀း။ အစည္းအေ၀းအျပီး..တခဲနက္..ဆန္႕က်င္လိုက္တဲ့..ေၾကျငာခ်က္..။ တကၠသိုလ္ ၀န္းထဲ က..ခ်ီတက္ပြဲ။
အျဖစ္အပ်က္ တခု စီတိုင္းက.. လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္..ဆက္တိုက္ ျဖစ္လာ ေနသည္။ အဲဒီ ေနာက္ေတာ့.. အဓိပတိလမ္းေပၚက..ညေနေစာင္း လူသတ္ပြဲ။ ဇူလိုင္ (၈) ရက္ မနက္လင္းအားၾကီးက..ေပါက္ကြဲသံ။ နာရီပိုင္းအတြင္း ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့.. သမဂၢ အေဆာက္အဦၾကီး။ ေအာ္ဟစ္သံေတြ..ငိုညည္းသံေတြ.. ေတာက္ေခါက္သံေတြ..စုတ္သပ္သံေတြ။
ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ ၾကီးကေတာ့..သူ႕ရင္ခြင္ထဲကို..၀င္ေရာက္..ထိုးေမႊသြားတဲ့..ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္ေတြ..ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ေတြကို..ဘယ္လိုလုပ္ရမလည္း ဆိုတာ..သိရွိ ယဥ္ပါးေနဘိအလား.. ျငိမ္သက္စြာ..လဲေလ်ာင္းလို႕။
+++++++
ခုဆိုရင္..ေဟာဒီ..ဓါတ္ပံုေလးထဲက..လူေတြ..ဘယ္သူေတြ..အသက္ရွင္ေနၾကဦးမလည္း။
၀ါးရံုေတြၾကားထဲမွာ..ဘ၀ကို စိမ္ေခၚခဲ့သူ ေတြ။ သံတိုင္ေတြ ၾကားထဲမွာ..ေနာက္ဆံုးထြက္သက္ အထိ.. အျမင့္ဆံုး အလံကို လႊင့္သြားနိုင္သူေတြ။
---- သူေတြ။
----- သူေတြ ။
--- သူတို႕ေတြ။
သူတို႕ေတြရဲ႕..ရင္မွာ..အတြင္းေၾက ဒဏ္ရာေတြ ကို သယ္ပိုးလို႕။ အိပ္မေပ်ာ္တဲ့..ညေတြကို.. နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕..ေက်ာ္လႊားျဖတ္သန္းလို႕..။ သမိုင္းေပးတာ၀န္ေတြကို..တာ၀န္ေက်စြာ..ကမ္းယူသယ္ပိုးရင္း..ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ သိကၡာရွိရွိ.. အိမ္ျပန္လာမဲ့..သားသမီး ေျမးျမစ္ ေတြ ကို.. ေစာင့္ေမွ်ာ္လို႕...။
သူမလြမ္းခ်င္ပါဘူး။ လြမ္းတယ္ဆိုတာ..လူကို အားနည္းေစတယ္ လို႕..အခုခ်ိန္ထိ..လက္ခံ ထားဆဲပါပဲ။ ဒါေပမဲ့..သူ မ်က္ရည္ေတြ က်ေနတယ္။ မ်က္ရည္က် တာဟာ..လြမ္းတာဆိုရင္လည္း.. အခု ခဏေလး ေတာ့..သူ ..လြမ္းပါရေစ။
၇၅ ႏွစ္ အရြယ္ အဖိုးၾကီး တေယာက္..မ်က္ရည္က် ေနတာကို.. နားလည္ခံစား ေပးနိုင္ၾကမဲ့-
မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္း ေတြကို..လြမ္းပါရေစ...
ၾကည္နူးသာယာခဲ့ဘူးတဲ့.. ခ်စ္ေမတၱာေတြကို လြမ္းပါရေစ...
နုပ်ိဳ တက္ၾကြခဲ့တဲ့.. တကၠသိုလ္ေန႕ရက္ေတြကို..လြမ္းပါရေစ..
အမ်ိဳးသား နိုင္ငံေရး..ျပည္သူ႕ဒီမိုကေရစီေရး.. လွဳပ္ရွားမူေတြ မုန္တိုင္းထန္ခဲ့တဲ့.. ေက်ာင္းသား သမဂၢ အေဆာက္အဦၾကီးကို လြမ္းပါရေစ...
တိုင္းက်ိဳးျပည္က်ိဳး ထမ္းရြက္ခဲ့တဲ့..ေန႕ရက္ေတြကို..လြမ္းပါရေစ...
ေဟာဒီ..သူခ်စ္တဲ့.. ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာ နိုင္ငံေတာ္ၾကီး အတြက္..လြမ္းပါရေစ...။
++++++++++++++++++
( နို၀င္ဘာ ၂၆ ရက္ေန႕မွာ .. ၇၅ ႏွစ္ျပည့္သြားတဲ့..ေဖေဖ့ အတြက္..)
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://kthwe.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.