လြဲေနတဲ့ကဗ်ာ
၈ နာရီခြဲကေန ၆ နာရီ အထိ
ဦးေႏွာက္ကို ခ်ေရာင္း
ခံစားခ်က္ ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔
မန္ေနဂ်ာရဲ႕ ေသနတ္ေျပာင္း၀ေ႐ွ႕မွာ ရပ္
ဘာဆိုဘာမွ
အာမခံခ်က္ မ႐ွိတဲ့ ေန႔ရက္ေတြထဲ။
မေန႔ကလည္း ဒီေန႔အတိုင္း
ဒီေန႔လည္း မေန႔က အတိုင္း
မေန႔ကလည္း မနက္ျဖန္အတိုင္း
မနက္ျဖန္လည္း ဒီေန႔အတိုင္း
ဒီေန႔လည္း မနက္ျဖန္အတိုင္း
မနက္ျဖန္လည္း မေန႔ကအတိုင္း
ကမၻာႀကီးဟာ ဦးတည္ရာမဲ့ လည္ေနသလိုလိုနဲ႔ ရပ္တန္႔ေန။
တန္ဖိုးဆိုတာ
ေရာင္းသူသက္သက္
၀ယ္သူသက္သက္ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္တဲ့ ကိစၥမဟုတ္ဘူး
ပညာ၊ ဥစၥာ၊ ေအာင္ျမင္မႈရဲ႕ တန္ရာတန္ဖိုးဟာ
ခင္ဗ်ား ဘယ္ေလာက္လိုခ်င္သလဲဆိုတာ၊
ခင္ဗ်ား ဘယ္ေလာက္ေပးႏိုင္သလဲဆိုတာနဲ႔ စကားေျပာတယ္
၀ယ္လိုအား ေရာင္းလိုအား မမွ်တဲ့ အေနအထားမွာ
လကုန္ရင္ ၀င္လာမယ့္ ကိန္းဂဏန္းေတြ
လကုန္ရင္ ထြက္သြားမယ့္ ကိန္းဂဏန္းေတြကို
ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ဆိုသလို
တြက္ရခ်က္ရ တိုင္းရထြာရ ခ်ိန္ရဆရ
တကယ္ေတာ့ ေငြဆိုတာ အတၱစကၠဴပါး တစ္မ်ဳိးပဲ
ဘ၀ကေတာ့ ကာရန္လြဲေနတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေပါ့
အစီအစဥ္မက်စြာ အစီအစဥ္က်ေနတာကလြဲရင္
လြဲေနတဲ့ကဗ်ာကိုခ်ည္း ေတာက္ေလွ်ာက္ ႐ြတ္ေနမိခဲ့တယ္။
ေခလြန္း
ညေန ၄ နာရီ ၆ မိနစ္
၂၆ ရက္ ႏို၀င္ဘာလ၊ ၂၀၀၈
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://nyinyithanlwin.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.