ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ အတၳဳပတၱိ တပိုင္းတစ
(ကိုမိုးသီးဘေလာ့တြင္ ေတြ႔ရွိ၍ တဆင့္ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။ မွတ္ခ်က္)
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းႏွင့္အတူ လုိက္ပါသြားေသာ ဗုိလ္ရန္ေအာင္ ကုိယ္ေတြ႔ ေျပာျပခ်က္ ကုိ (အုိးေ၀ မဂၢဇင္းဂ႑) တြင္ ေရးသားေဖာ္ျပ သည္။ က်ည္ေထာင္ ဆရာစိန္ ေခၚ စိန္မင္းသား ၏ ေရးသား ထားသည့္ေဆာင္းပါး ျဖစ္ပါသည္။ စာဖတ္သူ အားလုံးေလ့လာႏုိင္ရန္ မႈရင္းအတုိင္း ၿပန္လည္တင္ၿပလုိက္ပါသည္။
သခင္ေအာင္ဆန္း ႏုိင္ငံျခားသုိ႔ စြန္႔ထြက္ပုံ
ခင္ဗ်ား ျမန္မာႏုိင္ငံ လြတ္လပ္ေရး အတြက္ အသက္စြန္႔ျပီး ” ႏုိင္ငံျခား သြားရမယ္ ဆုိရင္ လုိက္ႏုိင္ပါ့မလား” ဟု သခင္လွေဖ(ယခု) ဗုိလ္လကၤ်ာ ကာကြယ္ေရး၀န္ၾကီးေဟာင္း က သံလ်င္ အလုပ္သမား အတြင္းေရးမႈး သခင္လွျမိဳင္ ကုိ ေမးလုိက္၏။ အလုပ္သမား ကိစၥ အေရးေတာ္ပုံေၾကာင့္၊ ေထာင္ခဏ ခဏ က်ေနေသာ သခင္လွျမိဳင္ က “သြားမယ္ လုိက္မယ္” ဟု ဂတိေပးလုိက္ေလသည္။
အခ်ိန္ကား ဒုတိယ ကမာၻစစ္ ပြဲထဲသုိ႔ ဂ်ပန္ျပည္ က မပါေသး။ အေနာက္ ႏုိင္ငံမွာ ျခိမ့္ျခိမ့္သဲမွ် တုိက္ပြဲ ဆင္ၾက ေလျပီ။ တရုပ္လူမ်ိဳး အျပည့္ႏွင့္ တရုပ္ျပည္သြား သေဘၤာေပၚ၌ တရုပ္လူမ်ိဳးကဲ့သုိ႔ ၀တ္စား ထားေသာ တရုပ္စကားမတတ္သည့္ သခင္ေအာင္ဆန္း ႏွင့္ သခင္လွျမိဳင္ တုိ႔ ၎ သေဘၤာေပၚ ၌ ပါ၀င္လ်က္ ရွိရာ၊ ၃-ရက္ရွိျပီ။ စကၤာပူ ကုိလည္း ေရာက္လုလု ျဖစ္ေသာ အခါ ၊ သခင္လွျမိဳင္ က အနီး ရွိ စကားမေျပာ တုံဏွိ ေဘာလုပ္ေနေသာ သခင္ေအာင္ဆန္း အား - “အစ္ကုိၾကီး ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဘယ္သြားလုိ႔ ဘယ္ေရာက္ၾကမွာလဲ” ဟု ေမးလုိက္ေသာ အခါ၊ လုံး၀ စကားမေျပာဘဲ အစဥ္သျဖင့္ ေတြေ၀ စဥ္းစား ေနရာက၊ “အသာေနစမ္းဗ်ာ၊ မေမးစမ္းနဲ႔” ဟု မာန္လုိက္ေလသည္။ သိခ်င္သူ သခင္လွျမိဳင္ အရႈံး ေပးရ၏။ စကားျပန္မေျပာဘဲ ေနျမဲေနေလသည္။
အုန္းသီးမ်ား ႏွင့္ အတူ သေဘၤာစီးရျခင္း
ယင္းသုိ႔လွ်င္ သေဘၤာၾကီး သြားျမဲ သြားေနရာ၊ စကၤာပူ ခံတပ္မွ လြတ္ျပီး တရုပ္ ပင္လယ္သုိ႔ ေရာက္သြားေတာ့ ေလရာ၊ ဆုိင္ကလုံ ေလနီၾကမ္းသည္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ တုိက္ခတ္သည္ႏွင့္ သေဘၤာၾကီး ပုခက္လႊဲ သကဲ့သုိ႔ ၂-နာရီ နီးပါးခန္႔ ၾကဳံရေလျပီ။ သေဘၤာေပၚရွိ ကုလားထုိင္ စားပြဲ ပစၥည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ဂြ်န္းထုိးေမွာက္ခုန္၊ စီးနင္းသူတုိ႔ လည္း ရပ္တည္ မေနႏုိင္။ ပုန္းစရာရွာမေတြ႔ မူး၍ အံ၍ ေအာ့ ၍ ေျပာ့ေခြေတာ့ေလရာ၊ သခင္ေအာင္ဆန္း မွာ အုန္းသီးမ်ား ထားေသာ အခန္းထဲ၌ သေဘၤာ မူးလ်က္ သတိေမ့ေလ်ာ့ ေျပာ့ေခြ သြားေတာ့ေလသည္။ သခင္လွျမိဳင္ က သေဘၤာမမူးတတ္၊ သခင္ေအာင္ဆန္း၏ ကုိယ္ေပၚ၌ ၾကြက္ငယ္မ်ား လုိက္တန္းေျပးတန္း ကစားေနသလုိ ျဖတ္ေက်ာ္ေနေသာ အုန္းသီးမ်ား ကုိ ဖယ္ေပးေနရေတာ့သည္။ေလနီၾကမ္း မရပ္မခ်င္း သခင္ေအာင္ဆန္း သေဘၤာမူး မေပ်ာက္ အလူးအလဲ ခံေနရေတာ့ေလသည္။
တဖန္ စုံေထာက္ နာမည္ေက်ာ္မ်ား ျပည့္ႏွက္ေသာ ေဟာင္ေကာင္ သေဘၤာဆိပ္ မွ လြတ္ထြက္၍ ေကာလုံစု ကြ်န္းငယ္သုိ႔ ေရာက္၍ သေဘၤာ ေပၚမွ ဆင္းေလရာ၊ ၎ကြ်န္းသုိ႔ ေရာက္၍ သေဘၤာေပၚမွ ဆင္းေလရာ၊ ၎ကြ်န္းသည္ အေမရိကန္၊ အဂၤလိပ္၊ တရုပ္၊ ဂ်ပန္ စေသာ ႏုိင္ငံ တုိ႔ က ၇-ရက္ တလွည့္စီ အုပ္ခ်ဳပ္ရေသာ ကြ်န္းျဖစ္ေလသည္။ ထုိေန႔က အဂၤလိပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ရေသာ အပါတ္ျဖစ္၍ အဂၤလိပ္ အစုိးရက သခင္ေအာင္ဆန္း မိလွ်င္ ဆုေငြ ၅-က်ပ္ ထုတ္ထားေသာ ၀ရမ္းေျပး ျဖစ္ရာ စုိးရိမ္ဘြယ္ ျဖစ္သြားေလသည္။ ေရွ႕တုိး ေနာက္ဆုတ္ ခက္ေနသည္၊ တရုတ္စကားမတတ္၍ တရုပ္လူမ်ိဳးမ်ား အနီးသုိ႔ ယွဥ္မရပ္ရဲေသာ သခင္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ သခင္လွျမိဳင္ မွာ အိပ္ရာလိပ္ေသတၱာ ကုိဆြဲလ်က္ မရဲေသာ္လည္း ေျပးခဲေစဆုိသကဲ့သုိ႔ ဟန္မပ်က္ေန၍ သြားေနစဥ္၊ အစဥ္မျပတ္အကဲခတ္ေနေသာ တရုတ္လူမ်ိဳး ပုလိပ္တုိ႔က မသကၤာ၍ ဘမ္းေတာ့ေလသည္။ ဤသုိ႔ အဘမ္းခံရသည္ အထိ သခင္ေအာင္ဆန္း မွာ မတုံမလႈပ္ သူတုိ႔ေခၚရာသုိ႔ လုိက္ပါျမဲ လုိက္ပါသြားေလရာ၊ အတူပါ သခင္လွျမိဳင္ မွာ အၾကံအမ်ိဳးမ်ိဳး ထုတ္ရာမွ ေနာက္ဆုံး ပုလိပ္ကုိ ေငြ ၇၅-က်ပ္ေပးလုိက္မွ လြတ္ရေတာ့ ေလသည္။
မေဟာသဓာနည္းႏွင့္ ျပည္ၾကီးသူမ်ား ကုိမိတ္ဆက္ျခင္း
ေကာလုံစု ကြ်န္းေပၚမွ တေန႔ ၄-က်ပ္ ေပးရေသာ တရုပ္ေဟာ္တယ္ ေပၚ၌ ခရီးလမ္း အစီအစဥ္ မရွိ တည္းခုိေနရေလရာ၊ ၃-လခန္႔ၾကာသြား ေလျပီ။ ပါလာသမွ် စရိတ္လည္း မရွိေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ႔ ျပန္၍ စရိတ္ေငြ ျပန္မွာေသာ အခါ၊ ထုိစဥ္အခါက သခင္ အစည္းအရုံး၀င္ မွန္လွ်င္ ငတ္သည္ ျပတ္သည္၊ လူတုိင္းအထင္ေသးေနသည္၊ စရိတ္ေပး ပုိ႔ရန္ မျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း စာျပန္လာသည္။ ေရွ႕အဘုိ႔ မည္ကဲ့သုိ႔ ၾကံရပါမည္နည္း။ သခင္ေအာင္ဆန္း မွာ မူ ေဟာ္တယ္ အခန္းထဲက မထြက္၊ စကားမေျပာ စာအုပ္ၾကည့္၍ သာ ေနထုိင္သည္။ စားစရိတ္မရွိ၊ စားစရာ မက်န္ ၀တ္စရာ မရွိ၊ ဟုိသည္ ကုိပင္ မသိသလုိပင္ ေနထုိင္ေလေတာ့ သည္။ သခင္လွျမိဳင္ မွာ ေန႔စဥ္ ေန႔တုိင္း ေငြရရန္ ရွာေဖြရေလရာ၊ ေနာက္ဆုံး အဂၤလိပ္ စာျပ ဆရာ တလ ၃၀ိ- ႏွင့္ အလုပ္တည့္လာသည္ႏွင့္ အားရ၀မ္းသာ ေဟာ္တယ္သုိ႔ ျပန္လာေလသည္။ သုိ႔ေသာ္ အခ်ိန္ကား ညေန ၄-နာရီခန္႔ျဖစ္၏။ ေဟာ္တယ္ ႏွင့္ မနီးမေ၀း တြင္ တရုပ္လူမ်ိဳး ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာ အပ်ိဳကေလးမွာ ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္း ၾကည့္ေနရာက ထုိေန႔မွာလည္း ၾကည့္ေနခုိက္ ျဖစ္သည္ႏွင့္ သခင္လွျမိဳင္ လည္း မေနႏုိင္ ျပန္၍ ၾကည့္မိသည္။ ႏုိင္ငံေရးသမား ျဖစ္ေနသည္ႏွင့္ စတင္ရန္ ခက္ေနရာက လက္ေမာင္းၾကြက္သား ကုိ ထုတ္ျပလုိက္၏။ အပ်ိဳကလည္း ျပံဳးရယ္၍ ၾကည့္ေန၏။ ခဏၾကာသည္အထိ ျဖစ္ရာ၊ သခင္လွျမိဳင္ မွာ သခင္ေအာင္ဆန္း၏ အိေျႏၵ မူလ သိကၡာ ကုိ ခ်စ္ေၾကာက္ ရုိေသခဲ့ရသည့္ အတုိင္း အိေျႏၵဆည္၍ အခန္းထဲသိုိ႔ ေက်ာင္းသားကေလးက ဆရာကုိ ၾကည့္ရႈရွာေဖြ သလုိ ၾကည့္မိေသာအခါ၊ သခင္ေအာင္ဆန္း မွာလည္း ျပဴတင္းေပါက္ မွ ရပ္ ၍ (မာဆယ္) လက္ေမာင္းၾကြက္သားကုိ ထုတ္ျပေနေၾကာင္း ဘြားကနဲ ေတြ႔ရေလသည္။ သခင္လွျမိဳင္ မွာ ပါးစပ္ပိတ္၍ မ်က္လုံးျပဴးျပီး အံံ့အားသင့္သြားကာ ခဏခ်င္းပင္ ေၾသာ္….ျငီးေငြ႔လြန္းလုိ႔ ထင္ပါရဲ႕ ဟု ၾကိတ္မွိတ္၍ မေျပာ၀ံ့ မျပဳ၀ံ့ မ်ိဳသိပ္ေနရေလသည္။ တရုပ္မေလးကား ျပံဳးျမဲ ျပံဳးလ်က္ပင္။
ထုိ႔ေနာက္ ရွမ္းဟဲျမိဳ႔ ၊ ၎မွ ေဖာ္မုိဆာ ကြ်န္း က တဖန္ ဂ်ပန္ျပည္ ယုိကုိဟာမျမိဳ႕ သုိ႔ ေရာက္ၾကေသာအခါ၊ တုိက်ိဳသုိ႔သြားရန္ ေလယာဥ္ပ်ံ ကြင္းသုိ႔ ေရာက္ျပီး ထုိအခ်ိန္၌ သခင္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ သခင္လွျမိဳင္မွာ၊ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးအ၀တ္အစားႏွင့္ ေဖာ္မိုဆာ ကြ်န္းမွ စီမံေပးလုိက္ျပီး ေလယာဥ္ပ်ံ စီးအံ့ဆဲဆဲ တြင္ ဂ်ပန္ ပုလိပ္တုိ႔က ဆြဲျပန္ျပီး၊ ပုလိပ္စခန္းသုိ႔ ေခၚသြားျပီးလွ်င္၊ ပုလိပ္မ်ားက ဂ်ပန္ဘာသာျဖင့္ ေမးရာ၊ ေမးမရသည္ ႏွင့္ အဂၤလိပ္ ဘာသာျဖင့္ - “ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဘယ္သြားမလဲ” သခင္ေအာင္ဆန္းမွာ အိေျႏၵ ႏွင့္ က်ဳပ္တုိ႔ တုိက်ိဳသြားမလုိ႔” “ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဘယ္သူ႔ဆီ သြားမလုိ႔လဲ” “မီနံမီ ဆုိတဲ့ မိတ္ေဆြဆီ သြားမလုိ႔” ထုိအခါ သခင္ေအာင္ဆန္း၏ အမူအရာ မထူးျခားေသာ္လည္း သခင္လွျမိဳင္ မွာ အထူး စုိးရိမ္ သြားေလသည္။ တုိက်ိဳျမိဳ ႔ က မီနံမီ ေတြ႔ခ်င္လုိ႔ အေျဖသည္ ေရွ႔အဖုိ႔ အဆင္မေျပႏုိင္။ လမ္းနံပါတ္၊ အိမ္နံပါတ္၊ အလုပ္အကုိင္၊ ရာထူးမသိ၊ မီနံမီ ဆုိသူကုိလည္း မျမင္ဘူး ျဖစ္ေနေတာ့ေလရာ ၊ အမွန္စိတ္ရႈတ္ ဘြယ္ ျဖစ္ေနေလသည္။ ပုလိပ္တုိ႔က ဖုံးဆက္လုိက္ေလ ေသာအခါ၊ ကံအားေလ်ာ္စြာ မီနံမီ ဆုိသူကုိ ေတြ႔လာျပီး စကားျပန္လာ၏။ သြားခြင့္ရျပီး တုိက်ိဳသြား ေလယာဥ္ပ်ံေပၚ၌ ျပဳစု ေနေသာ ဂ်ပန္မေလး ေခ်ာေခ်ာ မွာ၊ အလြန္သေဘာေကာင္း အစစၾကည္ႏႈးစရာ ဖန္တီးေနေသာအခါ၊ သခင္လွျမိဳင္မွာ အလြန္ေပ်ာ္ရႊင္သြားေလသည္။ ေၾကာက္ခ်စ္ ရုိေသ ရွိရေသာ သခင္ေအာင္ဆန္းကုိ အကဲခတ္ေသာ အခါမွာလည္း အု႔ံပုန္းၾကီး သခင္ေအာင္ဆန္းမွာ ျပဳံးျပဳံး ၾကီး ခဏခဏ ျဖစ္ေနေလသည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ဘိနပ္ စြပ္ေပးသည့္ ၀န္ၾကီး
ဟုိင္နံကြ်န္း၌ စစ္ပညာသင္ၾကျပီး၊ ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္ ၀င္မ်ား စုံလင္ၾကျပီ။ ဂ်ပန္စစ္ပညာသည္ အလြန္ၾကမ္း၊ အလြန္ဆန္း၊ အထူးအံံ့မခန္းေတြ ျပည့္ႏွက္လ်က္ရွိရာ၊ သခင္ေအာင္ဆန္းမွာ အလုံးအရပ္ ျပတ္ျပတ္ပင္ ျဖစ္ရာ၊ ႏုနယ္သည္ ဟု ဆုိထုိက္ေလရာ၊ ရဲေဘာ္တုိ႔ အထဲ နံပါတ္ ၁ စြဲႏုိင္ပါ့မလား စုံစမ္းၾကည့္ေသာအခါ၊ သခင္ေအာင္ဆန္းမွာ ရဲေဘာ္တုိ႔ အထဲတြင္ စစ္ဆင္းစစ္တုိက္၊ သတၱိဗ်တၱိ၊ အၾကံဥာဏ္ ထူးခြ်န္လ်က္ပင္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရေလသည္။ ဗုိလ္မင္းေခါင္ (ယခင္ ထူေထာင္ေရး၀န္ၾကီး) သည္ ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္တုိ႔ အထဲတြင္ အငယ္ဆုံး ျဖစ္ရာ၊ ညီအငယ္ဆုံးကုိ အစ္ကုိၾကီးက ယုယနည္းျဖင့္ သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ ယုယႏုိင္၏။ အလုိျဖည့္ႏုိင္၏။
စစ္ပညာတတ္ေျမာက္၍ ဂ်ပန္လည္း ဒုတိယကမာၻစစ္ပြဲထဲသုိ႔ ပစ္၀င္ေသာအခ်ိန္ သခင္ေအာင္ဆန္းေခၚ ဗုိလ္ေတဇ ေခါင္းေဆာင္သည့္ ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္တုိ႔ ယုိးဒယား ဆုိက္ေရာက္ၾကျပီး ဘီ-အုိင္-ေအ တပ္ဖြဲ႔မ်ား တည္ေထာင္ရန္ အထူး စုိင္းျပင္း ေနေသာ အခ်ိန္ ျဖစ္ေလ၏၊ တေန႔ေသာ အခါ၊ အလြန္ စကားနည္းလွေသာ ဗုိလ္ေအာင္ဆန္း မွာ အစည္းအေ၀း သုိ႔ သြားရန္ ေမ့သေယာင္ေယာင္ ျဖစ္ေနခုိက္ ဗုိလ္မင္းေခါင္က -”အစ္ကုိၾကီး အစည္းအေ၀းရွိတယ္ စကားေျပာရမယ္” ဟု သတိေပးလုိက္မွ “ေအး-ဟုတ္လား” အနည္းငယ္လႈပ္ရွားလာေလသည္။ အက်ၤီ၀တ္ ေဘာင္းဘီစြပ္ ဒါးကုိခ်ိပ္ ဘိနပ္ကုိ စီး၍ ဗုိလ္မင္းေခါင္ႏွင့္ တြဲ၍အစည္းအေ၀း သုိ႔ လာေသာအခါ၊ လမ္းတေလွ်ာက္တြင္ ဗုိလ္ေအာင္ဆန္း၏ ဒါးသည္ တလမ္းလုံး တေရွာေရွာႏွင့္ ဒရြတ္တုိက္ ေနေလသည္။ ဗုိလ္မင္းေခါင္ ငုံ႔ၾကည့္မွ "ဟာ-အစ္ကုိၾကီး ဒါးခ်ိတ္၊ မဟန္ေသးပါဘူး၊ ျပင္ခ်ိတ္ပါအုံး" ဟု ေျပာျပီး ျပင္ခ်ိတ္ေပးရ၏။ တဖန္ ဗုိလ္မင္းေခါင္က အကၤ်ီကုိ လုိက္ၾကည့္မိရာ၊ အကၤ်ီၾကယ္သီး ေျပာင္းျပန္ တပ္ထားသည္ႏွင့္ ျပင္ဆင္ တပ္ေပးရ ျပန္၏။ သုိ႔ႏွင့္ ခရီးအတန္ေရာက္ေသာအခါ ဗုိလ္ေအာင္ဆန္း က - “ညီေလးရာ ငါ့ဘိနပ္ ၾကပ္ေနတယ္- ဘာျပဳလုိ႔လဲ” ေမးလုိက္ရာ ဗုိလ္မင္းေခါင္ ဘိနပ္ကုိ ၾကည့္ေသာ အခါ၊ ဗုိလ္ေအာင္ဆန္း စီးထားေသာ ဘိနပ္သည္ ဘယ္ႏွင့္ညာ လြဲေနသည္ကုိ ေတြ႔ရသည္ႏွင့္ ျပန္ခြ်တ္၍ ျပန္၀တ္ေပး လုိက္ရေလသည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အတၳဳပၸတၱိ (၁၉၅၁) မွ ေကာက္ႏုတ္တင္ျပပါသည္။
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://kadaung.net/?feed=rss2. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.