ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရးလူႀကီးမင္းမ်ားေရးသူ-တင္မိုး
(၁)
ဒီလူႀကီးေတြ...ဒီလူႀကီးေတြ....
သြားေရေတြ တမ်ားမ်ား
လူသားစား က်ားပါးစပ္နဲ႔
အရပ္မွာ "ဗ်ိဳး" ဟစ္ၿပီး
"ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရး" တဲ့
အေရးပါတဲ့ ဒီေဆာင္ပုဒ္နဲ႔
လုပ္စားေပါင္းမ်ားခဲ့ၿပီ။
(၂)
ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ဆိုတာ
ဘုရားမ႐ွိ တရားမသိ
အမွားအတိနဲ႔
အလကားငတိေတြ ထင္ေအာင္
တြင္တြင္ႀကီး ၀ါဒျဖန္႔
ကြန္ျမဴနစ္တေစၧနဲ႔ လွန္႔
႐ြာအႏွံ႔ ရပ္အႏွံ႔ ေမာင္းထု
ျပည္သူကိုေတာ့ ေထာင္းထုၿပီး
မေကာင္းမွဳမွာ သရဖူေဆာင္း
သူရဲေကာင္းႀကီး ဟန္ပန္လုပ္
အာဏာကို အေခ်ာင္အုပ္ၾကတယ္၊
...
ပုပ္လိုက္တဲ့ သမိုင္း
ယုတ္ပတ္တဲ့ အၾကံ႐ိုင္းေပပ။
(၃)
ကြန္ျမဴနစ္ကို လက္ညိွဳးထိုး
ကိုယ္က်ိဳးကို အရႏွိဳက္
ဓါးျပတိုက္ ခါးပိုက္ေဆာင္တပ္ေတြနဲ႔ပါလား။
လဲဗီးတဲ့....ျပဴေစာထီးတဲ့...
လက္နက္မဲ့ ျပည္သူေတြကို
ကူညီမလို အေၾကာင္းျပၿပီး
ေထာင္းလေမာင္းထေအာင္ ႏွိပ္စက္ခဲ့တာ
မပ်က္ႏိုင္တဲ့ သမိုင္းတကြက္ပါ။
ကြန္ျမဴနစ္ ရန္စြယ္ဟာ
ဓမၼ ႏၱရာယ္ အစစ္ပါပဲလို႔
ကလိမ္ကညစ္ နည္းထံုးေတြနဲ႔
ဖီးလံုးေတြလႊင့္ထုတ္
စာအုပ္ စာတမ္း ေရဒီယို
ထိုထိုေသာ သတင္းစာေတြနဲ႔
အတင္းညာကာ ၀ါဒျဖန္႔
႐ြာလန္႔ေအာင္ လုပ္ၾကတယ္။
႐ိုးသားတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ
တို႔ျမန္မာလူထုရဲ႔ စိတ္ထဲ
ကြန္ျမဴနစ္ သူရဲပံုျပင္ေတြနဲ႔
ယံုထင္ေၾကာင္ထင္ ျဖစ္ေအာင္
သံေၾကာင္ေတြ ဟစ္ၾကတယ္
တကယ္ညစ္တာက သူတို႔....သူတို႔။
မသိဘူးလို႔မ်ားမထင္နဲ႔
ျပည္သူေတြက "ျမင္"ပါတယ္။
ျပည္သူေတြက "လ်င္"တယ္။
(၄)
မွန္တဲ့စကားတခြန္း
တစြန္းတစ မဟလိုက္ေလနဲ႔
ကြန္ျမဴနစ္ တံဆိပ္ကပ္
အရပ္နဲ႔ လွည့္တိုက္မယ္။
အခြင့္အေရး ဆိုစကား
တျပားဘိုးမွ် မေတာင္းလိုက္ေလနဲ႔
ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ေသြးထိုး
သူပုန္မ်ိဳး အဖ်က္သမားေတြလို႔
မတရားစြပ္စြဲၿပီး
နည္းမ်ိဳးစံု ၿဖိဳခြဲပစ္မယ္။
အမွန္ကို ခ်စ္တာနဲ႔
ကြန္ျမဴနစ္ ျဖစ္ရေရာလား။
လူႀကီးမင္းမ်ား ခင္ဗ်ား....
စဥ္းစဥ္းစားစားလဲ လုပ္ၾကပါအံုး။
(၅)
ေက်ာင္းသားေတြ မခံႏိုင္လို႔
သံၿပိဳင္ဟစ္ အံုၾကြေတာ့လဲ
သူပုန္ထမဲ့ ဗကပ တဲ့
ဗကပ လွံဳ႕ ေဆာ္လို႔
ေၾကြးေၾကာ္သံ အနႏၱနဲ႔
အလွ်ံထမတတ္
ဆႏၵျပၾကတာတဲ့။
ဒီလိုပုတ္ခတ္ လုပ္ဇာတ္ခင္းျပီး
ျပႆနာရဲ႕ အတၳဳပၸတ္ အရင္းအျမစ္ကို
မစိစစ္ မေဖြ႐ွာ
အာဏာျပ ပါ၀ါျပၿပီး
အဓမၼႏွိမ္နင္း
အျပစ္ကင္းတဲ့ ကေလးငယ္ေတြကို
ပစ္ကြင္းအျဖစ္ ႐ြယ္ၾကျပန္တယ္။
ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ခြပ္ေဒါင္းအလံဟာ
အတန္တန္ ေသြးစြန္းခဲ့ရတယ္။
လြတ္လပ္ေရး ရျပီးကထဲက
တကသ ဗကသ
ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြကို
ဗကပရဲ႕ သူပုန္ဌာနခ်ဳပ္ရယ္လို႔
ယုတ္မာေကာက္က်စ္ ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္နဲ႔
ပစ္ခတ္ သတ္ျဖတ္ခဲ့တာ
မွတ္တိုင္ႀကီးတတိုင္
ဇူလိုင္ ၇ ရက္ သက္ေသပါ။
တခါလာ ဗကပနဲ႔ တခါလာ ဗကပနဲ႔
ဟာသ ရသေတာင္ေျမာက္ကုန္ၿပီ
ဗကပတေစၦ ေျခာက္တုန္းပါကလား။
(၆)
အမွန္တကယ္အျဖစ္က
ျပည္တြင္းစစ္နဲ႔ စားသာေနတာ
အာဏာလက္႐ွိ လူတစုပါ။
ျပည္တြင္းစစ္ကို လက္ညိွဳးညႊန္
ကြန္ျမဴနစ္ကို အျပစ္ပံုခ်
ရသမွ်အခြင့္အေရး အိပ္ထဲပိုက္
ႏွိဳက္ခ်င္တိုင္း ႏွိဳက္
ပိုက္ခ်င္တိုင္း ပိုက္
မိုက္ခ်င္တိုင္း မိုက္
႐ိုက္ခ်င္တိုင္း႐ိုက္
ေ႐ႊစိတ္ေတာ္အႀကိဳက္ပ၊
ၿမိဳ႕ ႐ြာေတြ မီးတိုက္လိုတိုက္
ငမိုက္သားေတြ တန္ခိုးႀကီးသထက္ႀကီး
အမ်ိဳးသမီးေတြ ယူလိုယူ
ဇမၺဴေပၚမွာ ဇိမ္ေတြက်
အိမ္ေတြရ တံဆိပ္ေတြရ
ဧရာမ သူရဲေကာင္းလို႔
အေၾကာင္းျပလို႔လဲေကာင္းေသး
ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရး ဆိုင္းဘုတ္နဲ႔
၀ိုင္းအုပ္ ၀ိုင္းတုတ္လိုက္ၾကတာ
အလုပ္ကိုျဖစ္လို႔၊
တကယ့္ မ်ိဳးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ေတြ ပါလားေနာ္။
(၇)
ဒီလူေတြနဲ႔ ျငိမ္းခ်မ္းေရး
ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ ေဆြးေႏြးၾကမလဲ
ျငိမ္းခ်မ္းေရး အသံၾကားရင္
နား၀မွာ ခါးေနတဲ့လူေတြ
စစ္႐ွိမွ ႀကီးပြါး
စစ္နဲ႔ဘဲ လုပ္စားေနၾကတာ
စစ္အား မေကာင္းရင္
ဂ်စ္ကားေတာင္ ေမာင္းႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။
စစ္အလုပ္ ကင္းေ၀းမဲ့
ျငိမ္းခ်မ္းေရး ကိစၥကိုမ်ား
တရားသေဘာနဲ႔
အလကား ေဟာမေနနဲ႔
ေမာ႐ံုသာ အဖတ္တင္မယ္
"၀တၳဳနိပါတ္ ပိဋကတ္"ကို
လွ်ာျပတ္ေအာင္ ေဟာေသာ္လဲ
ေဟာရင္းသာ ပ်ံေတာ္မူရမယ္
"ဆန္ျဖဴျဖဴတခြက္မွ် ထြက္ႏိုင္ပံုမရ" ဆိုတဲ့၊
ဦးပုညဖြဲ႔တဲ့ လူစားမ်ိဳးပါတကား။
(၈)
ဒီလိုနဲ႔ပဲ
တို႔လူထုမွာေတာ့
ပူမွဳေတြဖံုး
အပူလံုးေတြၾကြ ယူက်ံဳးမရ
ျပည္တြင္းစစ္ဒုကၡနဲ႔
ေျပးရ လႊားရ ပုန္းရ ေအာင္းရ
ဘ၀ေတြ ပ်က္ခဲ့ျပီ။
လက္နက္ေတြ တလၾကမ္းနဲ႔မို႔
အမ်ိဳးသားပန္းမွ ပြင့္ႏိုင္ပါအုံးမလား။
တႏိုင္ငံလံုး ျပာပံုေပါက္
တည္ေဆာက္လို႔မွ ရႏိုင္ပါအံုးမလား။
စစ္မီးေတြ တေလာင္တည္းေလာင္
ပစၥည္းေတြလဲ ေျပာင္ခဲ့ျပီေလ
ေျပာင္ခဲ့ျပီေလ။
(၉)
ဒီလို ဒီလိုနဲ႔
ဒီမိုကေရစီ ျပဳတ္က်
စစ္ဗိုလ္ႀကီးေတြ တန္ခိုးထတဲ့
မဆလေတြ မင္းမူခဲ့
တိုင္းျပည္ရဲ႕ ရန္သူဟာ ဗကပလို႔
တဖြဖြ စြပ္စြဲရင္း
ဖြတ္မြဲစာရင္း တို႔တေတြ ေရာက္ကုန္ျပီ၊
မွိဳလိုေပါက္လာတဲ့ မဆလဗဟိုေကာ္မတီ
ဘာေကာင္စီ ညာေကာင္စီ
အလံနီ အလံျဖဴ လက္နက္ခ်နဲ႔
မဆလ စစ္ဗိုလ္ႀကီးေတြဟာ
တသီးတသန္႔ အခန္႔စားစံရာ
ပါရမီ ေငြၾကာရံ
ရန္ကင္း ကေမၺာဇ ဗိုလ္ခ်ဳပ္႐ြာေတြမွာ
တိုက္တာႀကီးေတြ ဟိန္းထ
ပစၥည္းေတြက သိန္းမက
ဘိန္းခ်သလား ေအာက္ေမ့ေလာက္ေအာင္
ဆို႐ွယ္လစ္နိဗၺာန္ အေရာက္ခ်ီတက္ခဲ့ၾကတယ္။
ကြန္ျမဴနစ္ ဆို႐ွယ္လစ္ ေက်းဇူးေတြနဲ႔
စားဦး စားဖ်ားေတြ ေ၀စားခဲ့ၾကတယ္။
မဆလက ေမြးဖြားတဲ့ လူတန္းစားတရပ္
မားမားမတ္မတ္ ေပၚေပါက္ခဲ့တယ္
အခြင့္အေရးမွန္သမွ် လက္ကုန္ႏွိဳက္
အရက္တငံု က်ိဳက္ျပီး လႊတ္ေတာ္၀င္
မဆလလမ္းစဥ္ ေအာင္ရမယ္လို႔
မယံုၾကည္ပဲ ေၾကြးေၾကာ္ျပီး
အေရးေပၚ ဆို႐ွယ္လစ္ေတြက
စခန္းသစ္ ဖြင့္ခဲ့ၾကတယ္။
ျမန္မာ့ဆို႐ွယ္လစ္တေခတ္ ထူေထာင္ပံုေတြေလ။
(၁၀)
ခုအခါ လူထုကနာျပီမို႔
တပါတီစနစ္ ျဖဳတ္ခ်၊ ဒီမိုကေရစီ အမ်ားဆႏၵနဲ႔
အစိုးရဖြဲ႔ေရး လူထုက ဟစ္ေၾကြးေတာ့
ဆူပူေရးသမား ဗကပမ်ား တဲ့။
လုပ္စားေနတဲ့ လူႀကီးမ်ားက
ေ႐ွးနည္းအတိုင္း တံဆိပ္တပ္ျပီး
လူထုလုပ္ရပ္ ေသးသိမ္ေအာင္
ကလိန္ေစ့ျငမ္းဆင္ ေနျပန္ျပီ။
ျပည္ေထာင္စု ျပိဳကြဲျပီး
ဖ႐ိုဖရဲ မျဖစ္ေအာင္တဲ့။
မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓါတ္ တခြဲသားနဲ႔
စကားကို တရားလုပ္
လႊင့္ထုတ္ေနက် ဓါတ္ျပားေဟာင္းအတိုင္း
အပ္သြားေၾကာင္းထပ္ျပီး
အဓမၼပါးစပ္နဲ႔
က်ားက်ား မီးယပ္လုပ္ၾကျပန္ျပီ။
ေက်ာင္းသားနဲ႔ ျပည္သူ
ဆူပူေအာင္လုပ္တာ ဗကပ လို႔တမ်ိဳး
အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အတြင္း
ကြန္ျမဴနစ္ေတြ စီးနင္းေလဟန္
သတင္းေတြ ခ်ဲ႕ ကား
အတင္းလိမ္လည္ လွည့္စားလို႔တမ်ိဳး
မဟားဒယား ၾကံစည္ျပီး
ဒီမိုကေရစီကို ဟန္႔တားေနျပန္ျပီ။
(၁၁)
ခုေတာ့
သမိုင္းကသိ လူကမိျပီ
လူႀကီးမင္းတို႔ လက္ရာ
ညာလို႔ မရေတာ့ဘူး
ႏိုးၾကားတဲ့ ျပည္သူေတြမို႔
အထူ အပိန္းေတြ မထင္ၾကနဲ႔ေတာ့
ပါးစပ္ဟ လိုက္တိုင္း
အူမကို အတိုင္းသားပါပဲ။
လူႀကီးမင္းတို႔ ေဖာ္နည္းကားေတြ
ေခတ္မစားေတာ့ဘူး
ေခတ္ေနာက္က် သြားပါျပီ။
"ျပည္သူေတြဟာ ဗကပ မဟုတ္"
ဗကပ နဲ႔လွန္႔တိုင္း
လန္႔လိမ့္မည္မဟုတ္။
ႏိုင္ငံေရး အေျခအေန
ေရ-ေျမ-ေလ-မီး ဓါတ္ႀကီးေလးပါးကို
ပိုင္းျခားလို႔ သိေနျပီ။
ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရး လက္သံုးဓါးနဲ႔
တသက္လံုး လုပ္စားဖို႔ၾကံရင္
ပန္လန္လက္
ပက္လက္လန္ မည္သာမွတ္ေပေရာ့။
ပါးစပ္က ဘုရား ဘုရား
လက္က ကားယားကားယားနဲ႔
စားဖား လူႀကီးမင္းမ်ား ခင္ဗ်ား............။ ။
တင္မိုး။
[ ၂၀၀၀၊ ၾသဂုတ္လ ၁၅ ရက္မွာ လမင္းတရာစာေပဆက္ဆံေရးက ထုတ္ေ၀လိုက္တဲ့
"တင္မိုး ရဲ႕ ဗုဒၶႏွင့္ေတြ႔ဆံုျခင္းႏွင့္ အျခားကဗ်ာမ်ား"စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပတာ ျဖစ္ပါတယ္]
အနာဂတ္အတြက္ကဗ်ာ-တင္မိုး အမွာ
{ "ဘားေတာ့ဘရက္ ၏ ကဗ်ာမ်ားကို ဖတ္ၾကည့္ရေသာအခါ စစ္ေမာင္းသံကို ၾကားလိုက္ရဘိ သကဲ့သို႔ ၾကက္သီးေမြးညင္း ထလာပါသည္။ ဆံပင္ေမြးေထာင္လာပါသည္။ ကဗ်ာမ်ား၏ အသံ မွာ ဟိန္းလွပါသည္။ ကဗ်ာေတးသံမွ ဟုတ္ရဲ႔လား။ က်ည္ဆံေတြမ်ားလား။ ဤသို႔ ခံစားမိပါသည္...... " - တင္မိုး။
၁၇၊ ၇၊ ၁၉၇၀ မွာ ဘားေတာ့ဘရက္ ရဲ႔ ကဗ်ာေတြကို တင္ေမာင္ေအး က ဘာသာျပန္ၿပီး "အနာဂတ္အတြက္ကဗ်ာ" လို႔ စာအုပ္ထုတ္ေ၀ရာမွာ ကဗ်ာဆရာ တင္မိုးက အမွာစာကို ဒီလို ေရးထားပါတယ္။}
အဆီယစ္ေနသူမ်ား
ျပည္သူ႔ေခၽြးႏွီးစာ အခြန္ဘ႑ာေတာ္ကို
အလြဲသံုးစားလုပ္ေနသူေတြက
နဲနဲနဲ႔ ေရာင့္ရဲၾကပါလို႔
ဆံုးမေနပါလားေဟ့။
ဗိုက္အျပည့္ စားေသာက္ေနရတဲ့သူေတြက
လူငတ္ေတြကို
အနစ္နာခံၾကစမ္းပါတဲ့။
တိုင္းျပည္ႀကီးကို ေဂ်ာက္ထဲ ဆြဲေခၚခ်မဲ့လူေတြက
တိုင္းျပည္ႀကီး သာယာ၀ေျပာမယ့္အခ်ိန္
နီးလာၿပီတဲ့ေလ။
တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုတာ
သာမန္ျပည္သူျပည္သားေတြ နားလည္ဘို႔
အင္မတန္ ခက္ပါတယ္ ဆိုပါလားေဟ့။ ။
ဘားေတာ့ဘရက္။
[ဘားေတာ့ဘရက္ ရဲ႔ ကဗ်ာေတြကို တင္ေမာင္ေအးက ဘာသာျပန္ၿပီး သမဂၢစာေပက ထုတ္ေ၀တဲ့ 'အနာဂတ္အတြက္ကဗ်ာ' စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။ မာယာ ၂၀၀၂ ဇူလိုင္။]
ကိုရင္ကေလး ဣႏၵာေလာကေရးသူ- တင္မိုး
ဘုရားႀကီး ေက်ာက္ဆစ္တန္း
ပန္းေတြနဲ႔ ေ၀ေနတဲ့
မႏၱေလးေျမမွာ
ခ်မ္းေအးစြာ ပညာသင္
ကိုရင္ကေလးဘ၀၊ ဣႏၵာေလာက။
မိဘက ကန္ျမဲဇဂ်မ္း
လွည္းလမ္းကေလး တဖုန္ဖုန္
သူပုန္လဲထူ ဖုန္လဲထူတဲ့
ေတာင္သူေတြ ေျမပဲစိုက္
ေရစည္တိုက္တဲ့ အရပ္မွာ။
သူပုန္နဲ႔ အစိုးရ
ပစ္ၾက ခတ္ၾက သတ္ျဖတ္ၾကလို႔
ဆြမ္းမွ် မေလာင္း
ေက်ာင္းမွ် မေဆာက္ႏိုင္
ပုတီးမွ် မကိုင္ႏိုင္တဲ့အခါ။
ဒီ၀ါကၽြတ္ရက္
ကိုရင္ကေလး လူထြက္ရင္
ေခတ္ပ်က္ႀကီးထဲမို႔
သူပုန္အဆြဲခံရမလား
စစ္သားျဖစ္ၿပီး ေသနတ္ပစ္သင္ေနရမလား
အေမတားပါရေစ
လူမ်ားေတာ့ မထြက္လိုက္ပါနဲ႔
ကိုရင္သာ လူထြက္ရင္
အေမ့အသက္ ဘယ္မွာထားရပါ့
တို႔သားအမိ ေတာင္ၾကားပုန္းၿပီး
ကတံုးတံုး အေမမယ္သီလရင္ ၀တ္ခဲ့ရင္
ျပည္တြင္းစစ္က လြတ္ေကာင္းရဲ႔။
ျပံဳးၿဖီး ျပံဳးၿဖီးနဲ႔
ကတံုးႀကီးနဲ႔ ကိုရင္လူထံက္ကို
ငပိခ်က္ ခ်က္ေကၽြးေနတဲ့
ေက်းဇူး႐ွင္ အေမရဲ႔အရိပ္
ေသာကလႊမ္းတဲ့ ဇာတ္လမ္းအတိတ္ကို
တိတ္တဆိတ္ လြမ္းမိတယ္။
ျပည္တြင္းစစ္ မီးေလာင္ကုန္းမွာ
အေမလဲ ဆံုးခဲ့ၿပီ။
အေဖလဲ ဆံုးခဲ့ၿပီ။
သံုးေယာက္သား ေမာင္ႏွမတို႔
လူ႔ေလာကမွာ က်က္စား
ႏွစ္မ်ားလဲ ၾကာေခ်ၿပီ။
ကိုရင္ကေလး ဣႏၵာေလာက
လူ႔ဘ၀မွာ သက္ဆင္း
ျပည္တြင္းစစ္ မီးလွ်ံၾကားမွာပဲ
တဖားဖား ႐ုန္းကန္ရင္း
ကာရန္ေတြ႐ွာတဲ့
ကဗ်ာဆရာ ျဖစ္လာခဲ့ေလၿပီ။
ျပည္တြင္းစစ္ မီးေရာင္လဲ
တညီးညီး ေတာက္ေလာင္ေနဆဲ။
ကဗ်ာတထုပ္၊ စာတအုပ္နဲ႔
မီးမႈတ္မီးၿငိမ္း၊ ကေလးထိန္းရင္း
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မရ႐ံု မကေသး
သူ႔ကေလးေတြ သူ႔ေျမးေတြကို
ရန္ကုန္မွာထားၿပီး
တိုင္းတပါး ကိုယ္လြတ္ေျပးခဲ့ရ
အေမ့ေျမးေတြ ျမစ္ေတြအတြက္
ကိုရင္လူထြက္ ကဗ်ာဆရာ
စိတ္ပူပန္ရပါေလၿပီ။
စစ္၀ါဒီ စနစ္ဆိုး
စစ္မီးခိုး အလွ်ံတလူလူနဲ႔
ျမန္ျပည္သူ ဘယ္ခါၿငိမ္းႏိုင္ပါ့မလဲ။
အေမ့႐ြာ ျပန္အလာ
သံသာသာ ကဗ်ာေတးေတြနဲ႔
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဗိမာန္သစ္ကို
တို႔ျပည္႐ြာ ေမတၱာအခ်စ္နဲ႔
ေက်ာက္ဆစ္ကာ ထုထြင္းဖို႔
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း ရင္မွာပိုက္
အေမွ်ာ္စိုက္ေတးေတြနဲ႔
ရပ္ေ၀းက တေစာင့္ေစာင့္။ ။
တင္မိုး။
၁၀၊ ၃၊ ၂၀၀၀
ကဗ်ာဆရာႀကီး တင္မိုး ကြယ္လြန္ျခင္း ႏွစ္ႏွစ္ေျမာက္ေန႔ အမွတ္တရ (၀၁၊ ၂၂၊ ၂၀၀၈) ကို ရည္မွန္းၿပီး မာယာ ဇူလိုင္၊ ၂၀၀၅ မွာ၊ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပၿပီးတဲ့ ကဗ်ာျဖင့္ ထပ္မံ ဂါရ၀ျပဳ ပါတယ္။
အိုဘယ့္ကဗ်ာဆရာေရးသူ- တင္မိုး
ေကာ္ဖီတခြက္၊ စီးကရက္တလိပ္
စိတ္ကူးတခုနဲ႔
ခပ္ႏုႏု ခပ္ယဥ္ယဥ္ ကဗ်ာဆရာ။
၁၉၈၈
ေခတ္မုန္တိုင္းအတိုက္၊ ေခတ္ေရလိႈင္းအ႐ိုက္မွာ
အငိုက္ေတြေျပက်၊ အိပ္ရာမွႏိုးထသကဲ့သို႔
ေသြးႂကြတဲ့ စိတ္ကူးနဲ႔
ေရ႐ူးအေျမာက္၊ ေလွလူးလို႔ ေမွာက္ပေစ
လူထုေနာက္ တေကာက္ေကာက္လိုက္
တိုက္ပြဲေတြမွာပါ၀င္
ေသြးစဥ္တဲ့လက္နဲ႔ ကဗ်ာစပ္
လြတ္လပ္မႈ ဆာေလာင္တဲ့ဗိုက္နဲ႔
ကေလာင္ပိုက္ကာ လိုက္ခဲ့တယ္။
တိုက္ပြဲက ျပင္းထန္ေတာ့
ပက္လက္ လန္သူလန္
နံရံေလးဖက္ထဲ ေရာက္သူေရာက္
ေပ်ာက္သူ ေသသူေတြလဲ အမ်ားအျပား
တရားမွ်တ လြတ္လပ္ျခင္းရေအာင္လို႔
ဘ၀ေတြနဲ႔ရင္းႏွီး
တန္ဖိုးႀကီးႀကီး ေပးခဲ့ၾကရတယ္။
သစ္႐ြက္ေတြ ေႂကြေလ်ာလို႔
ေႏြဥၾသ တြန္ခါနီးျပန္ၿပီ။
ဤခရီး မဆံုးေသး။
ကဗ်ာဆရာမွာလဲ၊ ဒဏ္ရာေတြရ
ကေလာင္ထက္မွာ ေသြးစက္ေတြက်ခဲ့ၿပီ။
ေႏြတန္ခူးမွာ
ေလ႐ူးကေလးနဲ႔ မလိုက္အား။
အင္းယားကန္ ေရျပင္ရိပ္မွာ
အတိတ္ကို မလြမ္းအား။
ကေလာင္တေခ်ာင္းနဲ႔
ေအာင္ေမာင္း ေအာင္စည္သံ ေမွ်ာ္ရင္း
ရဲေဘာ္မ်ားနဲ႔ အတူ
ကေလာင္ဖ်ား ခၽြန္ေနဆဲ။
ေကာ္ဖီတခြက္၊ စီးကရက္တလိပ္ႏွင့္
စိတ္ကူးမယဥ္ႏိုင္႐ွာေတာ့ေခ်။ ။
တင္မိုး
ဇန္န၀ါရီ၊ ၂၈၊ ၁၉၉၉။
မာယာ ၂၀၀၁ မတ္လ။
မေမ့ႏိုင္တဲ့ ဆရာ့ပံုရိပ္ေရးသူ- ေအး၀င္း (လမင္းတရာ)
၁၉၉၉ ခုႏွစ္ရဲ႔ က်ေနာ္အလုပ္က ျပန္ေရာက္တဲ့ တညေနအခ်ိန္မွာ message တခု အိမ္ကို ေရာက္ေနတယ္။ ဦးဘဂ်မ္း ဖုန္းေခၚတယ္တဲ့။
႐ုတ္တရက္ က်ေနာ္ အံ့ၾသသြားတယ္။ က်ေနာ့္ အသိထဲမွာ ဒီနာမည္ဟာ ကဗ်ာဆရာ 'တင္မိုး' ပဲ။ သူေပးတဲ့ ဖုန္းနံပါတ္ရဲ႔ area code ကို ၾကည့္ေတာ့ (၃၁၃) တဲ့။ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ သူအေမရိက ေရာက္ေနၿပီမွတ္ၿပီး အေတာ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ ခ်က္ခ်င္း က်ေနာ္ ဖံုးေခၚလိုက္ တယ္။
ေၾသာ္.... သူ ဘယ္လ္ဂ်ီယမ္ကို ေရာက္ေနတာကိုး။ သူ႔သမီးက ေဒါက္တာမိုးမိုးႏွင္းတဲ့။ သမီးက ေခၚလို႔ သူထြက္လာခဲ့တာ အျပင္၊ တျခားသူရဲ႔ အေၾကာင္းကိစၥေတြနဲ႔ အေျခအေနကို လည္း ႐ွင္းျပတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္ မျပန္နဲ႔ေတာ့၊ ျပန္ရင္ ဖြတ္က်ားေတြ ဆရာ့ကို ဒုကၡအႀကီးအက်ယ္ ေပးလိမ့္မယ္လို႔ အၾကံေပးလိုက္တယ္။ တျခားသူေတြလည္း က်ေနာ့္လိုပဲ အၾကံေပးၾကတယ္နဲ႔တူပါတယ္။ သူ မျပန္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။
အေမရိကကို ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ ဘယ္လ္ဂ်ီယံကေန အလည္ေရာက္လာေတာ့ သူတည္းတဲ့အိမ္မွာ သူ႔ကို က်ေနာ္ သြားေခၚၿပီး ယူနီဗာဆယ္စတူဒီယိုကို ေခၚသြားတယ္။
ဇြန္လ ၁၈ ရက္၊ သကၠရာဇ္ ၂၀၀၀။
အဓိက ကေတာ့ အခ်ိန္ၾကာၾကာ၊ ေအးေအးေဆးေဆး ႏွစ္ေယာက္ထဲ စကားေျပာဖို႔ပါ။
ႏွစ္ေယာက္သား ယူနီဗာဆယ္ စတူဒီယိုထဲမွာ ဟို၀င္ဒီထြက္ လွည့္ပတ္ၾကည့္႐ႈရင္းက စကားေတြ ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ အေၾကာင္းအရာကေတာ့ မ်ိဳးစံုပါပဲ။ ေျပာရင္း က်ေနာ္ ထိုင္းမွာေနတုန္းက စုထားတဲ့ ကဗ်ာေတြအေၾကာင္း ေရာက္သြားတယ္။ အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေရး တပ္ေပါင္းစု(မနတ) က ထုတ္တဲ့ 'မတ္လ၏ ဂႏၳ၀င္ပန္း႐ိုင္းမ်ား' ကဗ်ာ၊ ေဒၚခင္ၾကည္စ်ာပနမွာ အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေရးတပ္ေပါင္းစု (မနတ) က ေ၀တဲ့ 'သံမဏိပန္းတဖူး၏ ဥယဥ္မွဴးမိခင္' ကဗ်ာ၊ ေနာက္ပီး သူ႔ကဗ်ာေတြ... 'အိမ္လည္ၾကဴးတဲ့သား' 'ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရး လူႀကီးမင္း မ်ား'.....။
အဲဒီမွာ အၾကံတခု က်ေနာ့္ေခါင္းထဲ ေရာက္လာတယ္။ သူအေမရိကကို ေရာက္လာတဲ့ အထိမ္းအမွတ္ လမင္းတရာက ကဗ်ာစာအုပ္ကေလးတအုပ္ ထုတ္လိုက္ရရင္ ေကာင္းေလ မလား.....။ သူက ေကာင္းသားပဲ လုပ္ေလတဲ့။ သူလည္း သင့္ေတာ္တာေလးေတြ ထပ္ျဖည့္ ေပးမယ္ ေျပာတယ္။ သူ ထပ္ေပးတဲ့အထဲမွာ အႀကိဳက္ဆံုးက 'ဗုဒၶႏွင့္ေတြ႔ဆံုျခင္း' တဲ့။ က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ကဗ်ာစာအုပ္တအုပ္ ေမြးဖြားလိုက္ၾကတယ္။ 'ဗုဒၶႏွင့္ေတြ႔ဆံုျခင္းႏွင့္ အျခားကဗ်ာမ်ား' တဲ့။
မွတ္မွတ္ရရတခုက သူနဲ႔က်ေနာ္ ယူနီဗာဆယ္စတူဒီယိုထဲကအထြက္ ေဟာလီး၀ုဒ္ ေတာင္ကုန္းေပၚကေန က်ေနာ္ႀကိဳတင္ယူလာတဲ့ ဖံုးကဒ္ကိုသံုးၿပီး အမ်ားသံုးတယ္လီဖံုးကေန တေနရာကို က်ေနာ္ တယ္လီဖံုး ေခၚတယ္။ က်ေနာ္ ဘာမွ ေျပာမေနပဲ သူ႔လက္ထဲကို တယ္လီဖံုးခြက္ ထည့္ေပးလိုက္တယ္။ ၀င္းပသြားတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာနဲ႔အတူ၊ သူ႔ဆီက အသံတခု ထြက္လာတယ္။
"ေဟ့ေကာင္..... ဖိုးသံ... ငါ့လခြီးမွပဲကြာ......." တဲ့။
အဲဒီအေၾကာင္းကို ျပန္ေတြးတိုင္း အင္မတန္ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာကို အတိုင္းသား ျမင္တုန္း။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကြဲကြာေနတဲ့ ညီငယ္တေယာက္ကို သူမေမွ်ာ္လင့္တဲ့ အခ်ိန္၊ သူမေမွ်ာ္လင့္တဲ့ေနရာမွာ ႐ုတ္တရက္ သူ စကားေျပာလိုက္ရတယ္ေလ။ သူ႔ရဲ႔ တုန္႔ျပန္လိုက္တဲ့ အသံႀကီးက တကယ့္ကို ေက်နပ္အားရ ပီတိျဖစ္တဲ့အသံႀကီး။ နားေထာင္လိုက္႐ံုနဲ႔ သူဘယ္ေလာက္ ႐ႊင္လန္းအားတက္ သြားတယ္ဆိုတာ သိလိုက္တယ္။
သူ႔အသံ၊ သူ႔ေလယူေလသိမ္း၊ သူ႔ အသံုးအႏႈန္းဟာ ဒီ လူအေပၚ သူ ေႏြးေထြးမႈ၊ ေလးနက္မႈ၊ ျဖဴစင္မႈ၊ ႐ိုးသားမႈ၊ ပြင့္လင္းမႈေတြ အတိုင္းသား ေပၚလြင္ခဲ့တယ္။
ေအး၀င္း (လမင္းတရာ)
ဆရာဆံုးတယ္လို႔ ၾကားၾကားျခင္း ဒီအမွတ္တရစာကို ေကာက္ေရးၿပီး မိုးမခ အင္တာ နက္ ေရဒီယိုကို ပို႔လိုက္တာျဖစ္တယ္။
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://mayaonlinemagazine.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.