အခန္းရွင္းျခင္း
ညက သန္းေခါင္ေက်ာ္ အိပ္မေပ်ာ္တာနဲ ့ မရွင္းတာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ အခန္းကို ရွင္းတယ္။ ဘယ္အိပ္မလဲ တစ္ေနကုန္ အိပ္ထားတာကို။ ဒီအားလပ္ရက္သံုးရက္မွာ တနဂၤေႏြညေနပိုင္း အျပင္ခဏထြက္တာ ကလြဲရင္ အိမ္မွာေနၿပီး အိပ္တယ္။
အခန္းထဲမွာ အဓိက ရွဳပ္ပြေနတာက စာအုပ္ေတြ၊ စာရြက္ေတြ၊ ကြန္ျပဴတာ ပစၥည္းေတြနဲ ့ အ၀တ္စင္ေပၚက အ၀တ္ေတြ။ အရုပ္ေတြ Pooh ရုပ္တစ္ရုပ္ကလြဲရင္ က်န္တာေတြ အထုတ္နဲ ့ထည့္သိမ္းထားလို ့၊ မဟုတ္ရင္ အရုပ္ေတြနဲ ့တင္ အခန္းမွာ အေတာ္ရွုပ္ေန ေလာက္တယ္။ စရွင္းတဲ့အခါ အ၀တ္ေတြက စရွင္းတယ္။ ဖုန္းေတြ ေပကုန္မွာစိုးလို ့။ အ၀တ္ေတြကို ေလွ်ာ္ၿပီးသားေတြဆိုေတာ့ ခ်ိတ္နဲ ့ခ်ိတ္ၿပီး ဗီဒိုထဲ ထည့္လိုက္တယ္။ မီးပူေတာ့ ေနာက္မွ တိုက္ေတာ့မယ္။ ပထမဆံုး အခန္းထဲမွာ ရွင္းသြားဖို ့က အေရးၾကီးတယ္။ ဗီဒိုထဲက ေနာက္ေန ့မွ ထပ္ရွင္းမယ္။ အ၀တ္ေတြၿပီးေတာ့ ကြန္ျပဴတာ ပစၥည္းေတြရွင္းတယ္။ ျဖဳတ္လုိ ့ရမမွ် အကုန္ျဖဳတ္ၿပီး ဖြင့္ထားတဲ့့ ကြန္ျပဴတာပံုးၾကီးကို နည္းနည္း ျပန္တပ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ က်န္တဲ့ ပစၥည္းေတြကို အိတ္တစ္အိတ္ထဲ စုၿပီးထည့္လိုက္တယ္။ ကြန္ျပဴတာကို ဆက္ၿပီး ကလိမယ္ စိတ္ကူးထားေတာ့ ရွိသမွ် ပစၥည္းေတြ အကုန္သိမ္းလိုက္လို ့ မျဖစ္ဘူးေလ။
ၿပီးေတာ့ စာအုပ္ေတြရွင္းတယ္။ ဖတ္မယ့္ စာအုပ္ေတြကလြဲရင္ တျခားစာအုပ္ေတြ အားလံုးကို ေနရာတက် ျပန္ထားလိုက္တယ္။ စာအုပ္ေတြ ရွင္းတာ ျမန္ပါတယ္။ ၾကာတာက စာရြက္စာတမ္းေတြ ရွင္းတာ။ စာရြက္ေတြ မရွင္းခင္ သိမ္းထားတဲ့ ဖိုင္တြဲေတြ အရင္ထုတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့မွ အျပင္မွာ ဒီအတိုင္းရွိေနတဲ့ စာအိတ္ေတြ အားလံုးကို ျပန္စစ္တယ္၊ မလိုတာေတြကို ပစ္၊ လိုတာေတြကို စနစ္တက်ျဖစ္ေအာင္ သိမ္းရတယ္။ ဖုန္း နဲ ့ ခရစ္တစ္ကတ္ Bill ေတြ အားလံုးကို သူ ့နဲ ့ သက္ဆိုင္တဲ့ ဖိုင္တြဲေတြထဲမွာ လအလိုက္စီၿပီး ျပန္ထည့္သလို၊ တျခား စာရြက္စာတမ္းေတြ ကိုလည္း သက္ဆိုင္ရာဖိုင္တြဲထဲမွာ အစီအစဥ္တက် ထည့္သိမ္းတယ္။ အဲဒါမွ လိုတဲ့အခါ ျပန္ရွာလို ့လြယ္မွာ။ ဖတ္ဖို ့ဆိုၿပီး ပရင့္ထုတ္ထားတာေတြကလည္း ဟိုတစ္စ ဒီတစနဲ ့ အေတာ္မ်ားတယ္။ မလိုေတာ့ဘူး ထင္တာအားလံုး ပစ္ၿပီး ဖတ္ဖို ့လိုတာေတြ တကယ္ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ အိပ္ရာေဘးက ခုံပုေလးေပၚ စီၿပီးတင္လိုက္တယ္။ အားလံုးလည္းရွင္းၿပီးေရာ ပစ္စရာ စာအိတ္ခြံ ေတြနဲ ့ စာရြက္ေတြကတင္ ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ ၂ လံုး စာေလာက္ရတယ္။ အမွိဳက္ထုတ္ကို သြားပစ္ၿပီး၊ ခုနက ထုတ္ထားတဲ့ ဖိုင္တြဲေတြအားလံုး သူ ့ေနရာသူ ျပန္ထားလိုက္တဲ့အခါမွာ အခန္းက အေတာ္ေလးရွင္း သြားတယ္။
ကၽြန္မက အခန္းရွင္းတာေတြဘာေတြ လုပ္ဖို ့ ၀ါသနာက မပါ။ (အိမ္ကေတာ့ ေျပာတယ္ အဲဒါ ၀ါသနာ မပါတာ မဟုတ္ဘူး၊ အပ်င္းထူတာတဲ့) စိတ္ကူးေပါက္မွသာ ထရွင္းတာ။ ကိုယ့္ဘာသာရွဳပ္ထားလို ့၊ သူမ်ား လာရွင္းေပးမယ္ဆိုလည္း မၾကိဳက္ဘူး။ ကိုယ့္ပစၥည္း သူမ်ားကိုင္တာကိုလည္း မၾကိဳက္ဘူး။ ကိုယ့္အခန္း သူမ်ား၀င္တာလဲ မၾကိဳက္ဘူး။ အိမ္မွာထဲက အိမ္ကေကာင္မေလးေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ ကၽြန္မအခန္းကို ၀င္မရွင္း ခိုင္းဘူး။ ၾကမ္းတိုက္၊ တံျမက္စည္းလွည္းမယ္ဆို အခန္းထဲမွာရွိေနတဲ့ ပစၥည္းေတြကုိ မူလေနရာမပ်က္ ျပန္ထားခိုင္းတယ္။ အထူးသျဖင့္ စာအုပ္ေတြ ထားတဲ့ေနရာမရွိပဲ ေနရာလြဲေနရင္ စိတ္တိုလာေရာ။ အေမကေတာ့ ၀င္ရွင္းေပးတာ၊ သိမ္းေပးတာ လုပ္ေပးတယ္။ ေမာင္ႏွမေတြထဲမွာ အစ္ကိုနဲ ့ ေမာင္ေလးက သူတို ့အခန္းကို သန္ ့ရွင္းေနေအာင္ ထားသေလာက္ ကၽြန္မ နဲ ့ ညီမေလးက ရွဳပ္ေနလည္း မရွင္းပဲေနတတ္တယ္။ ညီမေလးထက္စာရင္ေတာင္ ကၽြန္မက ပိုဆိုးမယ္ ထင္တယ္။ ပစၥည္းေတြ ရွုပ္ပြေနေအာင္သာ ထားတာပါ၊ ညစ္ပတ္ေနရင္ေတာ့ ကၽြန္မ လည္း မေနတတ္ပါဘူး။ ဒါေတြ ေရးရင္း အိမ္ကို သတိရသြားတယ္။
အခုေနတဲ့ အခန္းက အရင္ေနခဲ့တဲ့အခန္းေတြ ထက္စာရင္ ပိုက်ဥ္းတယ္။ အရင္က အခန္းေတြဆို မရွင္းပဲေနတဲ့ အခ်ိန္ေတာင္မွ အခန္းထဲ ေျခခ်စရာ ေနရာက်ယ္က်ယ္ ရွိေသးတယ္။ အခု တစ္ခါတစ္ခါ ရွဳပ္လိုက္ၿပီဆို လူေတာင္ေနစရာ မရွိဘူး။ အခန္းက အဲယားကြန္းမပါေတာ့ ပူတယ္။ ေထာင့္ခန္း မဟုတ္ေတာ့ ျပဴတင္းေပါက္ဖြင့္လို ့ အဆင္မေျပဘူး။ ျပဴတင္းေပါက္ကို ဖြင့္၊ လိုက္ကာတင္ၿပီး၊ အခန္းတံခါးမကိုပါ ဖြင့္ထားမယ္ဆို ေလနည္းနည္းရမယ္ ထင္တယ္။ ကၽြန္မကလည္း ကိုယ္ေနတဲ့ အခန္းထဲ၀င္တဲ့ တံခါးကို ဘယ္ေတာ့မွ ဖြင့္မထား တတ္ဘူး။ အက်င့္တစ္ခု ျဖစ္ေနတယ္။ ပူေတာ့ မီးပူတိုက္လို ့ အဆင္မေျပဘူး။ ၾကိဳးစားၾကည့္တယ္။ မီးပူတိုက္ေနတုန္းနဲ ့ မီးပူတိုက္ၿပီး ပူတာကို လံုး၀ မခံႏိုင္ဘူး။ အ၀တ္ေတြေလွ်ာ္ၿပီး ေျခာက္သြားၿပီဆို ဒီအတိုင္းလည္း ဗီဒိုထဲ မထည့္ခ်င္၊ မီးပူတိုက္ရမွာလည္း လန္ ့နဲ ့ အခန္းထဲမွာ ရွဳပ္ေနေရာ။ ပူေတာ့ ေတာ္ရံုတန္ရံု အခန္းထဲမွာ လွဳပ္လွဳပ္ရွားရွားလည္း မလုပ္ခ်င္ဘူး။ ဟင္း.. အိမ္ကို ဖုန္းဆက္ရင္ အေမက ေမးတတ္တယ္။ ရွုပ္တုန္းပဲလားတဲ့။ ရွဳပ္တုန္းပဲဆို အေဖက အိမ္ေထာင္က်ရင္ ေယာက္်ား ရိုက္မယ္တဲ့။ ရိုက္မွာမဟုတ္ဘူး မလြန္ဆံုး ဆူယံုေလာက္ရွိမွာ လို ့့ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ တကယ္ဆို ဟုိတစ္ေယာက္က ဒီလိုကိစၥေတြကို ဆူမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ အေသအခ်ာ ေျပာၿပီသား။ စာမဖတ္ဘဲ အပ်င္းထူေနမွသာ ဆူမွာ။ ေျပာသာေျပာတာ ခုတေလာ ဘာစာမွလည္း မဖတ္ျဖစ္ပါဘူး။
ရွဳပ္တဲ့အေၾကာင္းေတြေျပာၿပီး၊ ရွင္းတဲ့အေၾကာင္းေတြလည္း ေျပာအံုးမွ။ အဲဒီလိုေတြ ရွဳပ္ထား တတ္ေပမယ့္၊ ရွင္းရင္လည္း အေတာ္ေလး ျမန္ပါတယ္။ ညက အခန္းရွင္းတာ ပစၥည္းေတြ သိမ္းတာ၊ အ၀တ္ ၄-၅ ထည္ကို လက္နဲ ့ေလွ်ာ္၊ ေရခ်ိဳးတာ အားလံုးမွ ၁နာရီခြဲ ေလာက္ပဲ ၾကာတယ္။ ဘာလုပ္လုပ္ လွ်ပ္စီးလွ်ပ္ေနသလိုပဲ။ အခန္းက ၆၀% ေလာက္ ရွင္းသြားတယ္။ ပစၥည္းေတြ၊ စာအုပ္ထုတ္ေတြ နည္းနည္းေရႊ ့ဖို ့ရွိတယ္။ ညက သူမ်ားေတြ အိပ္ခ်ိန္ဆိုေတာ့ အသံေတြ အရမ္းျမည္မွာစိုးလို ့ မေရႊ ့လိုက္ရဘူး။ ေနာက္ရက္ေတြ ညေနပိုင္း အလုပ္ျပန္ခ်ိန္ေတြမွာ နည္းနည္းစီ ထပ္ရွင္းမယ္စိတ္ကူးတယ္။ ဗီရိုထဲက အ၀တ္ေတြလည္း အားလံုးကို မီးပူတိုက္ဖို ့ ၾကိဳးစားၾကည့္ အံုးမယ္။ ရာသီဥတု ပူရင္ေတာ့ မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ ခုရက္ပိုင္း ရာသီဥတု ေအးပါေစ ဆုေတာင္းေနတယ္။ မဟုတ္ရင္ နည္းနည္းရွင္းေနတဲ့ အခန္း၊ လံုး၀ ရွင္းလင္းတဲ့ အဆင့္မေရာက္ပဲ ျပန္ရွုပ္သြားလိမ့္မယ္။
ၿပီးေတာ့ စာအုပ္ေတြရွင္းတယ္။ ဖတ္မယ့္ စာအုပ္ေတြကလြဲရင္ တျခားစာအုပ္ေတြ အားလံုးကို ေနရာတက် ျပန္ထားလိုက္တယ္။ စာအုပ္ေတြ ရွင္းတာ ျမန္ပါတယ္။ ၾကာတာက စာရြက္စာတမ္းေတြ ရွင္းတာ။ စာရြက္ေတြ မရွင္းခင္ သိမ္းထားတဲ့ ဖိုင္တြဲေတြ အရင္ထုတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့မွ အျပင္မွာ ဒီအတိုင္းရွိေနတဲ့ စာအိတ္ေတြ အားလံုးကို ျပန္စစ္တယ္၊ မလိုတာေတြကို ပစ္၊ လိုတာေတြကို စနစ္တက်ျဖစ္ေအာင္ သိမ္းရတယ္။ ဖုန္း နဲ ့ ခရစ္တစ္ကတ္ Bill ေတြ အားလံုးကို သူ ့နဲ ့ သက္ဆိုင္တဲ့ ဖိုင္တြဲေတြထဲမွာ လအလိုက္စီၿပီး ျပန္ထည့္သလို၊ တျခား စာရြက္စာတမ္းေတြ ကိုလည္း သက္ဆိုင္ရာဖိုင္တြဲထဲမွာ အစီအစဥ္တက် ထည့္သိမ္းတယ္။ အဲဒါမွ လိုတဲ့အခါ ျပန္ရွာလို ့လြယ္မွာ။ ဖတ္ဖို ့ဆိုၿပီး ပရင့္ထုတ္ထားတာေတြကလည္း ဟိုတစ္စ ဒီတစနဲ ့ အေတာ္မ်ားတယ္။ မလိုေတာ့ဘူး ထင္တာအားလံုး ပစ္ၿပီး ဖတ္ဖို ့လိုတာေတြ တကယ္ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ အိပ္ရာေဘးက ခုံပုေလးေပၚ စီၿပီးတင္လိုက္တယ္။ အားလံုးလည္းရွင္းၿပီးေရာ ပစ္စရာ စာအိတ္ခြံ ေတြနဲ ့ စာရြက္ေတြကတင္ ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ ၂ လံုး စာေလာက္ရတယ္။ အမွိဳက္ထုတ္ကို သြားပစ္ၿပီး၊ ခုနက ထုတ္ထားတဲ့ ဖိုင္တြဲေတြအားလံုး သူ ့ေနရာသူ ျပန္ထားလိုက္တဲ့အခါမွာ အခန္းက အေတာ္ေလးရွင္း သြားတယ္။
ကၽြန္မက အခန္းရွင္းတာေတြဘာေတြ လုပ္ဖို ့ ၀ါသနာက မပါ။ (အိမ္ကေတာ့ ေျပာတယ္ အဲဒါ ၀ါသနာ မပါတာ မဟုတ္ဘူး၊ အပ်င္းထူတာတဲ့) စိတ္ကူးေပါက္မွသာ ထရွင္းတာ။ ကိုယ့္ဘာသာရွဳပ္ထားလို ့၊ သူမ်ား လာရွင္းေပးမယ္ဆိုလည္း မၾကိဳက္ဘူး။ ကိုယ့္ပစၥည္း သူမ်ားကိုင္တာကိုလည္း မၾကိဳက္ဘူး။ ကိုယ့္အခန္း သူမ်ား၀င္တာလဲ မၾကိဳက္ဘူး။ အိမ္မွာထဲက အိမ္ကေကာင္မေလးေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ ကၽြန္မအခန္းကို ၀င္မရွင္း ခိုင္းဘူး။ ၾကမ္းတိုက္၊ တံျမက္စည္းလွည္းမယ္ဆို အခန္းထဲမွာရွိေနတဲ့ ပစၥည္းေတြကုိ မူလေနရာမပ်က္ ျပန္ထားခိုင္းတယ္။ အထူးသျဖင့္ စာအုပ္ေတြ ထားတဲ့ေနရာမရွိပဲ ေနရာလြဲေနရင္ စိတ္တိုလာေရာ။ အေမကေတာ့ ၀င္ရွင္းေပးတာ၊ သိမ္းေပးတာ လုပ္ေပးတယ္။ ေမာင္ႏွမေတြထဲမွာ အစ္ကိုနဲ ့ ေမာင္ေလးက သူတို ့အခန္းကို သန္ ့ရွင္းေနေအာင္ ထားသေလာက္ ကၽြန္မ နဲ ့ ညီမေလးက ရွဳပ္ေနလည္း မရွင္းပဲေနတတ္တယ္။ ညီမေလးထက္စာရင္ေတာင္ ကၽြန္မက ပိုဆိုးမယ္ ထင္တယ္။ ပစၥည္းေတြ ရွုပ္ပြေနေအာင္သာ ထားတာပါ၊ ညစ္ပတ္ေနရင္ေတာ့ ကၽြန္မ လည္း မေနတတ္ပါဘူး။ ဒါေတြ ေရးရင္း အိမ္ကို သတိရသြားတယ္။
အခုေနတဲ့ အခန္းက အရင္ေနခဲ့တဲ့အခန္းေတြ ထက္စာရင္ ပိုက်ဥ္းတယ္။ အရင္က အခန္းေတြဆို မရွင္းပဲေနတဲ့ အခ်ိန္ေတာင္မွ အခန္းထဲ ေျခခ်စရာ ေနရာက်ယ္က်ယ္ ရွိေသးတယ္။ အခု တစ္ခါတစ္ခါ ရွဳပ္လိုက္ၿပီဆို လူေတာင္ေနစရာ မရွိဘူး။ အခန္းက အဲယားကြန္းမပါေတာ့ ပူတယ္။ ေထာင့္ခန္း မဟုတ္ေတာ့ ျပဴတင္းေပါက္ဖြင့္လို ့ အဆင္မေျပဘူး။ ျပဴတင္းေပါက္ကို ဖြင့္၊ လိုက္ကာတင္ၿပီး၊ အခန္းတံခါးမကိုပါ ဖြင့္ထားမယ္ဆို ေလနည္းနည္းရမယ္ ထင္တယ္။ ကၽြန္မကလည္း ကိုယ္ေနတဲ့ အခန္းထဲ၀င္တဲ့ တံခါးကို ဘယ္ေတာ့မွ ဖြင့္မထား တတ္ဘူး။ အက်င့္တစ္ခု ျဖစ္ေနတယ္။ ပူေတာ့ မီးပူတိုက္လို ့ အဆင္မေျပဘူး။ ၾကိဳးစားၾကည့္တယ္။ မီးပူတိုက္ေနတုန္းနဲ ့ မီးပူတိုက္ၿပီး ပူတာကို လံုး၀ မခံႏိုင္ဘူး။ အ၀တ္ေတြေလွ်ာ္ၿပီး ေျခာက္သြားၿပီဆို ဒီအတိုင္းလည္း ဗီဒိုထဲ မထည့္ခ်င္၊ မီးပူတိုက္ရမွာလည္း လန္ ့နဲ ့ အခန္းထဲမွာ ရွဳပ္ေနေရာ။ ပူေတာ့ ေတာ္ရံုတန္ရံု အခန္းထဲမွာ လွဳပ္လွဳပ္ရွားရွားလည္း မလုပ္ခ်င္ဘူး။ ဟင္း.. အိမ္ကို ဖုန္းဆက္ရင္ အေမက ေမးတတ္တယ္။ ရွုပ္တုန္းပဲလားတဲ့။ ရွဳပ္တုန္းပဲဆို အေဖက အိမ္ေထာင္က်ရင္ ေယာက္်ား ရိုက္မယ္တဲ့။ ရိုက္မွာမဟုတ္ဘူး မလြန္ဆံုး ဆူယံုေလာက္ရွိမွာ လို ့့ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ တကယ္ဆို ဟုိတစ္ေယာက္က ဒီလိုကိစၥေတြကို ဆူမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ အေသအခ်ာ ေျပာၿပီသား။ စာမဖတ္ဘဲ အပ်င္းထူေနမွသာ ဆူမွာ။ ေျပာသာေျပာတာ ခုတေလာ ဘာစာမွလည္း မဖတ္ျဖစ္ပါဘူး။
ရွဳပ္တဲ့အေၾကာင္းေတြေျပာၿပီး၊ ရွင္းတဲ့အေၾကာင္းေတြလည္း ေျပာအံုးမွ။ အဲဒီလိုေတြ ရွဳပ္ထား တတ္ေပမယ့္၊ ရွင္းရင္လည္း အေတာ္ေလး ျမန္ပါတယ္။ ညက အခန္းရွင္းတာ ပစၥည္းေတြ သိမ္းတာ၊ အ၀တ္ ၄-၅ ထည္ကို လက္နဲ ့ေလွ်ာ္၊ ေရခ်ိဳးတာ အားလံုးမွ ၁နာရီခြဲ ေလာက္ပဲ ၾကာတယ္။ ဘာလုပ္လုပ္ လွ်ပ္စီးလွ်ပ္ေနသလိုပဲ။ အခန္းက ၆၀% ေလာက္ ရွင္းသြားတယ္။ ပစၥည္းေတြ၊ စာအုပ္ထုတ္ေတြ နည္းနည္းေရႊ ့ဖို ့ရွိတယ္။ ညက သူမ်ားေတြ အိပ္ခ်ိန္ဆိုေတာ့ အသံေတြ အရမ္းျမည္မွာစိုးလို ့ မေရႊ ့လိုက္ရဘူး။ ေနာက္ရက္ေတြ ညေနပိုင္း အလုပ္ျပန္ခ်ိန္ေတြမွာ နည္းနည္းစီ ထပ္ရွင္းမယ္စိတ္ကူးတယ္။ ဗီရိုထဲက အ၀တ္ေတြလည္း အားလံုးကို မီးပူတိုက္ဖို ့ ၾကိဳးစားၾကည့္ အံုးမယ္။ ရာသီဥတု ပူရင္ေတာ့ မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ ခုရက္ပိုင္း ရာသီဥတု ေအးပါေစ ဆုေတာင္းေနတယ္။ မဟုတ္ရင္ နည္းနည္းရွင္းေနတဲ့ အခန္း၊ လံုး၀ ရွင္းလင္းတဲ့ အဆင့္မေရာက္ပဲ ျပန္ရွုပ္သြားလိမ့္မယ္။
Photo Source : www.professionalorganizerorangecounty.com
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://naynaynaing.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.