လြန္ခဲ့တဲ့ရက္သတၱပါတ္
ကမာၻၾကီး ဘယ္ေလာက္က်ယ္မလဲ
ငါတုိ႔ေ၀းပုံက
သံသရာတစ္ဖက္စြန္းဆီၾကလုိ႔
နံရံေပၚမွာ
ၿပင္းၿပင္းထန္ထန္
`အနမ္း´ဆုိတဲ့ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္
တဒဂၤေလးပါ
တစ္ေယာက္လက္ဖ၀ါး
တစ္ေယာက္ဆြဲကုိင္ဖ်စ္ညွစ္လုိ႔
ေန႔စြဲအေဟာင္းေတြဆီ
မီးၾကဳိးေမာင္းပ်က္
ငါ့စိတ္ေတြပစ္ခ်လုိက္တယ္
အလြမ္းနဲ႔ေမာင္းႏွင္ခဲ့ရတဲ့
ဆယ္စုႏွစ္ပါ…
မေသခ်ာတဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းၿခင္းေတြနဲ႔
အလင္းမဲ့ညေတြကုိ
စစ္စစ္က်င္ယူရင္း…
မနက္ျဖန္ကို မသိဘူး
ေနာက္ ၃ ရက္ၾကာရင္ ဘာျဖစ္မလဲမသိဘူး
ေနာက္ ၃ႏွစ္ၾကာရင္ ဘာျဖစ္မလဲမသိဘူး
အႀကံအစည္မရွိဘူး
အနံ႕မရွိဘူး
အေရာင္မရွိဘူး
စားပြဲေပၚက ဖိုင္တထပ္ဟာ
ရသမဲ့တဲ့ ပင့္ကူမ်ွင္ေတြ ကပ္ေနတယ္
စိတ္ေလရုံသက္သက္နဲ႕
လူဟာေသႏိုင္သလား။
လိပ္ျပာေလးတေကာင္
ငါ့ပန္းအိုးေလးေပၚမွာ
ရက္ရွည္လမ်ား
ေနထိုင္သြားခဲ့တယ္ဆိုတာ
ယံုေတာင္ မယံုႏိုင္ေတာ့ဘူး။
--
ပန္ဒုိရာ၊ မုိးလႈိင္ည
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://moehlaingnya.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.