မဂၤလာစု စာအုပ္
အိမ္ေထာင္က်ျပီးသူေရာ၊ မက်ေသးသူေတြအတြက္ ေငြစုစာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ လက္ေဆာင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီ စာအုပ္က ေငြေၾကးစုဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ ၾကည္ႏူးျခင္း၊ အမွတ္တရေတြ စုဖို႔အတြက္ျဖစ္တယ္။ ဖတ္မိတဲ့ စာေလးတစ္ပုဒ္က ဒီလိုဆိုပါတယ္။
ကြ်န္မ မဂၤလာေဆာင္တဲ့ေန႔က မဂၤလာလက္ဖဲြ႔အျဖင့္ ေငြစုစာအုပ္ တစ္အုပ္ကို အေမက လက္ေဆာင္ေပးခဲ့တယ္။ ကြ်န္မအတြက္ အေမြမ်ားလားေပါ့။ စာအုပ္ကို ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ စုထားတဲ့ေငြက က်ပ္ ၁ဝဝဝ ပဲ ရွိတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့တဲ့ မ်က္လံုးနဲ႔ အေမကို ကြ်န္မၾကည့္မိေတာ့ အေမက ျပံဳးရင္း "သမီး... ဒါ သမီးအတြက္ အေမအထူးလုပ္ထားတဲ့ "မဂၤလာစု" စာအုပ္ေလးပါ။ ေနာင္ေနာက္ အမွတ္တရျဖစ္ေစတဲ့ ေန႔မ်ဳိးမွာ ဒီစာအုပ္ထဲ ေငြအနည္းအမ်ားမဆို စုႏိုင္တယ္။ ဒါမွ ေနာက္အိုမင္းလာတဲ့အခါ ဒီစာအုပ္ထဲမွာ ေငြေတြအျပင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြပါ ရွိေနလိမ့္မယ္"
အေမေျပာတဲ့ စကားကို ကြ်န္မ အမွတ္တမဲ့ပဲ ထားလိုက္မိတယ္။ ကြ်န္မ အမ်ဳိးသားက အဲဒီစကားကို ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နဲ႔ မွတ္သားေနခဲ့တယ္။
မဂၤလာေဆာင္ျပီးေနာက္ အမ်ဳိးသားက စာအုပ္ထဲ က်ပ္ ၅ဝဝ ႏွစ္ၾကိမ္ စုလိုက္တယ္။ တစ္ၾကိမ္က သူရာထူး တိုးတဲ့အတြက္ျဖစ္ျပီး ေနာက္တစ္ၾကိမ္က ကြ်န္မ ခဲြစိတ္ခန္းက ထြက္တဲ့ေန႔ျဖစ္တယ္။ အဲဒီတုန္းက အမ်ဳိးသားရဲ႕ အျပဳအမႈကို ကြ်န္မရီခ့ဲမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ၾကည္ႏူးမိပါတယ္။ ကြ်န္မ က်န္းမာလာတဲ့ေန႔ကို သူ႔ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ေန႔အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့လို႔ပါပဲ။
သိပ္မၾကာဘူး... ကြ်န္မ ကိုယ္ဝန္ရွိလာတယ္။ အဲဒီအတြက္ ကြ်န္မ ေငြ ၂ဝဝဝက်ပ္ စုလိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္ ေမြးဖြားလာတဲ့ ရင္ေသြးငယ္ေလး သယ္ေဆာင္လာခဲ့တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈက ကြ်န္မတို႔အတြက္ တိုေတာင္းခဲ့တယ္။ ကြ်န္မတို႔ၾကားထဲ အျငင္းအခုန္နဲ႔ ေအးစက္မႈက ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ေလွ်ာ္လို႔ မကုန္ႏိုင္တဲ့ အႏွီးေတြ၊ တိုက္လို႔မကုန္ႏိုင္တဲ့ ႏို႔ေတြက ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ခံစားမႈကုိ ဆိုးသထက္ ဆိုးဝါးလာေစခဲ့တယ္။ အေမ လက္ေဆာင္ေပးခဲ့တဲ့ "မဂၤလာစု" စာအုပ္က အံဆဲြတစ္ေနရာမွာ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ေမ့ေလွ်ာ့ျခင္းကုိ ခံခဲ့ရတယ္။ စာအုပ္ထဲက ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း ကိန္းဂဏန္းက နဂိုေနရာမွာပဲ ရပ္တန္႔ေနခဲ့တယ္။
ကြာရွင္းဖို႔အတြက္ ကြ်န္မတို႔ ျပင္ဆင္ၾကေတာ့ အေမက "အဲဒီစာအုပ္ထဲက ေငြကို သမီးတို႔ အရင္ျဖဳန္းျပီးမွ ကြာရွင္းၾကပါ။ စာအုပ္ထဲက ေငြက သိပ္မမ်ားေပမယ့္ အဲဒီေငြက သမီးတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး ပိုင္တဲ့ေငြျဖစ္တယ္" လို႔ေျပာတယ္။
စာအုပ္ထဲက ေငြ ၁ဝဝဝကို ကြ်န္မ ထုတ္ယူလိုက္တယ္။ လိုခ်င္တာ ၾကာေနျပီျဖစ္တဲ့ အဝတ္အစားေတြကို ကိုင္ဆဲြရင္း ကုန္တိုက္ထဲကေန ကြ်န္မထြက္လာခဲ့တယ္။ ကုန္တိုက္တံခါးဝအေရာက္ အေရာင္းစာေရးမဆီ ကြ်န္မျပန္လွည့္လာျပီး "ေဆာရီးပဲ... ဒီပစၥည္းေတြ ကြ်န္မ မယူေတာ့ဘူး။ ပိုက္ဆံျပန္အမ္းေပးပါ" လို႔ ေတာင္းဆိုလိုက္တယ္။
ေခါင္းထဲမွာလည္း ဒီေငြ ၁ဝဝဝ ဟာ ငါတို႔ရဲ႕ မဂၤလာေတြ၊ အမွတ္တရေန႔ေတြ၊ အေပ်ာ္ေတြ စုထားတဲ့ ေငြျဖစ္တယ္လို႔ ခ်က္ခ်င္းေတြး လိုက္မိတယ္။
ကြ်န္မ အမ်ဳိးသားက အရွက္ၾကီးသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါက လမ္းမေပၚမွာ "ငါနင့္ကိုခ်စ္တယ္" လို႔ ေအာ္ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီအတြက္ ကြ်န္မ ေငြတစ္ရာ စုခဲ့တယ္။
ကြ်န္မရဲ႕ ေမြးေန႔ကို သူမွတ္မိတယ္။ ကြ်န္မရဲ႕ ဖိနပ္အတိုင္း၊ ကြ်န္မရဲ႕ လွ်ဳိ႔ဝွက္နံပါတ္နဲ႔ ကြ်န္မ ေၾကာက္တတ္တဲ့ အရာအားလံုးကို သူမွတ္မိေနတယ္။ အဲဒီအတြက္ ေမြးေန႔တုန္းက ကြ်န္မ ၃ဝဝက်ပ္ စုခဲ့တယ္။
မိန္းမေတြနဲ႔ သူကင္းရွင္းတယ္။ ေရလာေျမာင္းေပးလုပ္တဲ့ သူ႔လက္ေအာက္က ဝန္ထမ္းေတြနဲ႔ သူကင္းကင္းရွင္းရွင္း ေနခဲ့တယ္။ အခြင့္အေရး မေပးခဲ့ဘူး။ အဲဒီအတြက္ ကြ်န္မ ၅ဝဝက်ပ္ စုခဲ့တယ္။
ဒီေငြ ၁ဝဝဝထဲမွာ အေပ်ာ္ေတြ ဒီေလာက္ စုမိေနပါလား? ဒီလိုဆိုရင္ စာအုပ္ထဲ စုထားတဲ့ ေငြ ႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္ထဲမွာ .... ကြ်န္မမ်က္လံုးထဲ မ်က္ရည္ေတြ ျပည့္လွ်ံလာခဲ့တယ္။
ညေနအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ စာအုပ္ကို သူ႔လက္ထဲ အပ္လိုက္ျပီး " ဒီထဲက ေငြေတြ အျမန္သံုးလိုက္၊ သံုးကုန္မွ ကြာရွင္းမယ္" လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
ေနာက္တစ္ရက္ညမွာ ကြ်န္မလက္ထဲ စာအုပ္ကို သူျပန္အပ္ခဲ့တယ္။ ကြ်န္မ ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ေငြေတြေလွ်ာ့မသြားတဲ့အျပင္ ၁ဝဝဝက်ပ္ ထပ္တိုးလာခဲ့တယ္။
"ဒီထဲက ေငြ တစ္က်ပ္တစ္ပဲဟာ ငါတို႔အတူ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့တဲ့လမ္းကို မွတ္သားထားတယ္။ ငါနင့္ကို အဲေလာက္ေတာင္ ခ်စ္ခဲ့မွန္း ကိုယ့္ကိုယ္ျပန္သတိထားမိလို႔ ေငြ ၁ဝဝဝ ငါထပ္ စုလိုက္တယ္" လို႔ သူက ေျပာတယ္။
အေမေျပာတဲ့ စကားေတြ မွန္ခဲ့ပါတယ္။ အခ်စ္ဆိုတာ လက္ထပ္ဖို႔အတြက္ ဖြင့္ခဲ့တဲ့ အေကာင့္နံပါတ္ျဖစ္တယ္။ လက္ထပ္ျပီးေနာက္ လင္မယားၾကားမွာရွိတဲ့ အမွတ္တရ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ၊ ရိုမန္တစ္ျဖစ္ရပ္ အားလံုးကို ဒီအေကာင့္ထဲ စုထည့္ဖို႔ျဖစ္တယ္။ ဒီလို ေန႔ေန႔၊ လလ အေပ်ာ္ေတြ စုတဲ့ အစုစာအုပ္ေလးသာ ရွိခဲ့ရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆင္းရဲတဲ့ လက္ထပ္ျခင္းမ်ဳိး၊ ပင္ပန္းတဲ့ လက္ထပ္ျခင္းမ်ဳိး ျဖစ္ခဲ့ပါေစ အခက္အခဲ အားလံုးကို ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ပါတယ္ေလ....
ႏုိင္းႏိုင္းစေန
ကြ်န္မ မဂၤလာေဆာင္တဲ့ေန႔က မဂၤလာလက္ဖဲြ႔အျဖင့္ ေငြစုစာအုပ္ တစ္အုပ္ကို အေမက လက္ေဆာင္ေပးခဲ့တယ္။ ကြ်န္မအတြက္ အေမြမ်ားလားေပါ့။ စာအုပ္ကို ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ စုထားတဲ့ေငြက က်ပ္ ၁ဝဝဝ ပဲ ရွိတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့တဲ့ မ်က္လံုးနဲ႔ အေမကို ကြ်န္မၾကည့္မိေတာ့ အေမက ျပံဳးရင္း "သမီး... ဒါ သမီးအတြက္ အေမအထူးလုပ္ထားတဲ့ "မဂၤလာစု" စာအုပ္ေလးပါ။ ေနာင္ေနာက္ အမွတ္တရျဖစ္ေစတဲ့ ေန႔မ်ဳိးမွာ ဒီစာအုပ္ထဲ ေငြအနည္းအမ်ားမဆို စုႏိုင္တယ္။ ဒါမွ ေနာက္အိုမင္းလာတဲ့အခါ ဒီစာအုပ္ထဲမွာ ေငြေတြအျပင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြပါ ရွိေနလိမ့္မယ္"အေမေျပာတဲ့ စကားကို ကြ်န္မ အမွတ္တမဲ့ပဲ ထားလိုက္မိတယ္။ ကြ်န္မ အမ်ဳိးသားက အဲဒီစကားကို ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နဲ႔ မွတ္သားေနခဲ့တယ္။
မဂၤလာေဆာင္ျပီးေနာက္ အမ်ဳိးသားက စာအုပ္ထဲ က်ပ္ ၅ဝဝ ႏွစ္ၾကိမ္ စုလိုက္တယ္။ တစ္ၾကိမ္က သူရာထူး တိုးတဲ့အတြက္ျဖစ္ျပီး ေနာက္တစ္ၾကိမ္က ကြ်န္မ ခဲြစိတ္ခန္းက ထြက္တဲ့ေန႔ျဖစ္တယ္။ အဲဒီတုန္းက အမ်ဳိးသားရဲ႕ အျပဳအမႈကို ကြ်န္မရီခ့ဲမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ၾကည္ႏူးမိပါတယ္။ ကြ်န္မ က်န္းမာလာတဲ့ေန႔ကို သူ႔ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ေန႔အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့လို႔ပါပဲ။
သိပ္မၾကာဘူး... ကြ်န္မ ကိုယ္ဝန္ရွိလာတယ္။ အဲဒီအတြက္ ကြ်န္မ ေငြ ၂ဝဝဝက်ပ္ စုလိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္ ေမြးဖြားလာတဲ့ ရင္ေသြးငယ္ေလး သယ္ေဆာင္လာခဲ့တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈက ကြ်န္မတို႔အတြက္ တိုေတာင္းခဲ့တယ္။ ကြ်န္မတို႔ၾကားထဲ အျငင္းအခုန္နဲ႔ ေအးစက္မႈက ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ေလွ်ာ္လို႔ မကုန္ႏိုင္တဲ့ အႏွီးေတြ၊ တိုက္လို႔မကုန္ႏိုင္တဲ့ ႏို႔ေတြက ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ခံစားမႈကုိ ဆိုးသထက္ ဆိုးဝါးလာေစခဲ့တယ္။ အေမ လက္ေဆာင္ေပးခဲ့တဲ့ "မဂၤလာစု" စာအုပ္က အံဆဲြတစ္ေနရာမွာ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ေမ့ေလွ်ာ့ျခင္းကုိ ခံခဲ့ရတယ္။ စာအုပ္ထဲက ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း ကိန္းဂဏန္းက နဂိုေနရာမွာပဲ ရပ္တန္႔ေနခဲ့တယ္။
ကြာရွင္းဖို႔အတြက္ ကြ်န္မတို႔ ျပင္ဆင္ၾကေတာ့ အေမက "အဲဒီစာအုပ္ထဲက ေငြကို သမီးတို႔ အရင္ျဖဳန္းျပီးမွ ကြာရွင္းၾကပါ။ စာအုပ္ထဲက ေငြက သိပ္မမ်ားေပမယ့္ အဲဒီေငြက သမီးတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး ပိုင္တဲ့ေငြျဖစ္တယ္" လို႔ေျပာတယ္။
စာအုပ္ထဲက ေငြ ၁ဝဝဝကို ကြ်န္မ ထုတ္ယူလိုက္တယ္။ လိုခ်င္တာ ၾကာေနျပီျဖစ္တဲ့ အဝတ္အစားေတြကို ကိုင္ဆဲြရင္း ကုန္တိုက္ထဲကေန ကြ်န္မထြက္လာခဲ့တယ္။ ကုန္တိုက္တံခါးဝအေရာက္ အေရာင္းစာေရးမဆီ ကြ်န္မျပန္လွည့္လာျပီး "ေဆာရီးပဲ... ဒီပစၥည္းေတြ ကြ်န္မ မယူေတာ့ဘူး။ ပိုက္ဆံျပန္အမ္းေပးပါ" လို႔ ေတာင္းဆိုလိုက္တယ္။
ေခါင္းထဲမွာလည္း ဒီေငြ ၁ဝဝဝ ဟာ ငါတို႔ရဲ႕ မဂၤလာေတြ၊ အမွတ္တရေန႔ေတြ၊ အေပ်ာ္ေတြ စုထားတဲ့ ေငြျဖစ္တယ္လို႔ ခ်က္ခ်င္းေတြး လိုက္မိတယ္။
ကြ်န္မ အမ်ဳိးသားက အရွက္ၾကီးသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါက လမ္းမေပၚမွာ "ငါနင့္ကိုခ်စ္တယ္" လို႔ ေအာ္ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီအတြက္ ကြ်န္မ ေငြတစ္ရာ စုခဲ့တယ္။
ကြ်န္မရဲ႕ ေမြးေန႔ကို သူမွတ္မိတယ္။ ကြ်န္မရဲ႕ ဖိနပ္အတိုင္း၊ ကြ်န္မရဲ႕ လွ်ဳိ႔ဝွက္နံပါတ္နဲ႔ ကြ်န္မ ေၾကာက္တတ္တဲ့ အရာအားလံုးကို သူမွတ္မိေနတယ္။ အဲဒီအတြက္ ေမြးေန႔တုန္းက ကြ်န္မ ၃ဝဝက်ပ္ စုခဲ့တယ္။
မိန္းမေတြနဲ႔ သူကင္းရွင္းတယ္။ ေရလာေျမာင္းေပးလုပ္တဲ့ သူ႔လက္ေအာက္က ဝန္ထမ္းေတြနဲ႔ သူကင္းကင္းရွင္းရွင္း ေနခဲ့တယ္။ အခြင့္အေရး မေပးခဲ့ဘူး။ အဲဒီအတြက္ ကြ်န္မ ၅ဝဝက်ပ္ စုခဲ့တယ္။
ဒီေငြ ၁ဝဝဝထဲမွာ အေပ်ာ္ေတြ ဒီေလာက္ စုမိေနပါလား? ဒီလိုဆိုရင္ စာအုပ္ထဲ စုထားတဲ့ ေငြ ႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္ထဲမွာ .... ကြ်န္မမ်က္လံုးထဲ မ်က္ရည္ေတြ ျပည့္လွ်ံလာခဲ့တယ္။
ညေနအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ စာအုပ္ကို သူ႔လက္ထဲ အပ္လိုက္ျပီး " ဒီထဲက ေငြေတြ အျမန္သံုးလိုက္၊ သံုးကုန္မွ ကြာရွင္းမယ္" လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
ေနာက္တစ္ရက္ညမွာ ကြ်န္မလက္ထဲ စာအုပ္ကို သူျပန္အပ္ခဲ့တယ္။ ကြ်န္မ ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ေငြေတြေလွ်ာ့မသြားတဲ့အျပင္ ၁ဝဝဝက်ပ္ ထပ္တိုးလာခဲ့တယ္။
"ဒီထဲက ေငြ တစ္က်ပ္တစ္ပဲဟာ ငါတို႔အတူ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့တဲ့လမ္းကို မွတ္သားထားတယ္။ ငါနင့္ကို အဲေလာက္ေတာင္ ခ်စ္ခဲ့မွန္း ကိုယ့္ကိုယ္ျပန္သတိထားမိလို႔ ေငြ ၁ဝဝဝ ငါထပ္ စုလိုက္တယ္" လို႔ သူက ေျပာတယ္။
အေမေျပာတဲ့ စကားေတြ မွန္ခဲ့ပါတယ္။ အခ်စ္ဆိုတာ လက္ထပ္ဖို႔အတြက္ ဖြင့္ခဲ့တဲ့ အေကာင့္နံပါတ္ျဖစ္တယ္။ လက္ထပ္ျပီးေနာက္ လင္မယားၾကားမွာရွိတဲ့ အမွတ္တရ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ၊ ရိုမန္တစ္ျဖစ္ရပ္ အားလံုးကို ဒီအေကာင့္ထဲ စုထည့္ဖို႔ျဖစ္တယ္။ ဒီလို ေန႔ေန႔၊ လလ အေပ်ာ္ေတြ စုတဲ့ အစုစာအုပ္ေလးသာ ရွိခဲ့ရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆင္းရဲတဲ့ လက္ထပ္ျခင္းမ်ဳိး၊ ပင္ပန္းတဲ့ လက္ထပ္ျခင္းမ်ဳိး ျဖစ္ခဲ့ပါေစ အခက္အခဲ အားလံုးကို ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ပါတယ္ေလ....
ႏုိင္းႏိုင္းစေန
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://nineninesanay.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.