အိပ္စက္ပါရေစ
အမွားကို ျပင္ရင္း
အမွန္ထဲကို မေရာက္တဲ႔...ငါ
အမွန္ကို ရွာေဖြရင္း
အမွားထဲက ရုန္းမထြက္ႏိုင္တဲ႔...ငါ
ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ မဲ႔တဲ႔ေန႔ေတြ
ျဖတ္သန္းရတဲ႔ အခါ...
ပန္းသီးတစ္လံုးကို ကိုက္စားျပီး
ျပန္လာတဲ႔ ပိုးေကာင္တစ္ေကာင္ရဲ႕
အိမ္ျပန္ခရီးမွာ.....
ညဥ္႕ငွက္တစ္ေကာင္ေလာက္ေတာင္မွ
ျပင္းရွရွ မေအာ္ႏိုင္ေတာ႔.....
ဘ၀ကို အေမွာင္ပိတ္လို႔
ေဂ်ာင္(ေခ်ာင္)တစ္ေဂ်ာင္မွာ
ငါအိပ္ေနပါရေစေတာ႔.....
စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္
ကြ်ႏ္ုပ္ႏွင္႔ တခုတ္တရ ညတည
မိတ္ေဆြ...သင္သည္ သင္ႏွင္႔နီးကပ္စြာ ရွိေနေသာ္လည္း သင္(ဖုန္းကံ နိမ္႔ေနေသာ အခ်ိန္မွ လြဲ၍ ) မျမင္ႏိုင္ မေတြ႔ႏိုင္ မၾကားႏုိင္ေသာ ပရေလာက တစ္ခုသည္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ႏွင္႔ နီးကပ္စြာ တည္ရွိေနသည္ကို သင္ယံုၾကည္ပါ၏ေလာ။ ကြ်ႏု္ပ္အေနႏွင္႔မွာမူ ကြ်ႏ္ုပ္ကိုယ္တိုင္ ၾကံဳေတြ႕ခဲ႔ရေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားေၾကာင္႔ မယံုၾကည္ပါ ဟူ၍လည္း ေလွနံဓါးထစ္ ေျပာဆို၍ မရႏိုင္ေတာ႔ေပ။
ကြ်ႏု္ပ္မွာ အင္ဂ်င္နီယာ အလုပ္ႏွင္႔ အသက္ေမြးသူျဖစ္ရကား ဆည္ေျမာင္းမွ ထြက္လာခဲ႔ျပီးေနာက္တြင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ (၈)မိုင္ လမ္းဆံုတြင္ရွိေသာ ေဆာက္လုပ္ေရး ကုမၸဏီ တစ္ခု၌ ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ခဲ႔ေလသည္။ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္း တို႔၏ သေဘာသဘာ၀အတိုင္း အေဆာက္အအံု တစ္ခုေဆာက္လုပ္ရာ၌ တည္ေဆာက္ေရးလုပ္ငန္းသည္လည္း အေရးၾကီးသကဲ႔သို႔ ထိုနည္းတူစြာ အေဆာက္အဦး မေဆာက္လုပ္မွီ ၾကိဳတင္ခန္႔မွန္းတြက္ခ်က္ရသည္႔ Estimate ဟုေခၚသည္႔ အနီးစပ္ဆံုးကုန္က်မႈ ခန္႔မွန္းစာရင္းႏွင္႔ Bill ဟုေခၚတြင္သည္႔ အနီးစပ္ဆံုးကုန္က်စရိတ္တန္ဘိုး တြက္ခ်က္ျခင္းသည္လည္း အဓိက အခန္းက႑မွ ပါ၀င္ေလသည္။ အေဆာက္အဦးတစ္ခုေဆာက္လုပ္ရာ၌ အရႈံးအျမတ္ဟူသည္ ထိုEstimate ႏွင္႔ Bill ေပၚတြင္ မ်ားစြာမူတည္ေနေလသည္။
ကြ်ႏု္ပ္သည္လည္း ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ကုမၸဏီ မွ ရရွိထားေသာ တန္(၂၀၀)ေပ်ာ႔ဖတ္စကၠဴစက္ရံုစီမံကိန္းမွ Warehouses , Workshops ႏွင္႔Chimneyအစရွိေသာအေဆာက္အဦးမ်ား၏ Estimate မ်ားတြက္ခ်က္ျခင္း ၊ တြက္ခ်က္ျပီးေသာ Measurmentမ်ားအား ျပန္လည္စီစစ္ျခင္း ၊ ထိုMeausrment မ်ားအရ ကုန္က်မည္႔ ပစၥည္းပမာဏအား တြက္ထုတ္ျခင္း ၊ ရရွိလာေသာ အေရအတြက္မ်ားအား ေစ်းႏႈန္းမ်ား ထည္႔သြင္းျခင္းျဖင္႔ Finial Bill ရရွိေအာင္တြက္ထုတ္ျခင္း စသည္တို႔ျဖင္႔ စာရြက္ပံုေတြၾကားတြင္သာ ေခါင္းျမဳပ္ေနေလေတာ႔သည္။ ကြ်ႏ္ုပ္၏ဆရာ ဒါရိုက္တာသည္လည္း အစည္းအေ၀းမ်ား တက္ေရာက္ရျခင္း၊ အဓိကက်ေသာ ေစ်းႏႈန္းမ်ားကို ညိွႏိႈင္းရျခင္း စသည္႔ကိစၥမ်ားျဖင္႔ မအားမလပ္ႏိုင္ေအာင္ရွိရကား ထို Estimate ႏွင္႔ Bill တြက္ခ်က္ျခင္းလုပ္ငန္းမ်ားအား မည္သို႔မွ် ထိေရာက္စြာ ၾကီးၾကပ္ႏိုင္ျခင္းငွာ မစြမ္းသာေပ။ ထို႔အတြက္ေၾကာင္႔ပင္ ကြ်ႏု္ပ္အား Estimate Section ၏ Incharge ရာထူးကို ေပးကာ ထိုတာ၀န္မ်ား အားလံုးအား ကြ်ႏု္ပ္၏ ပခံုးေပၚသို႔သာ လံုးလံုးလ်ားလ်ား က်ေရာက္ေစေလေတာ႔သည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင္႔ပင္ ကြ်န္ပ္သည္လည္း အႏွီစာရြက္မ်ားႏွင္႔သာ နပန္းလံုး၍ သူႏိုင္ကိုယ္ႏိုင္ အျပိဳင္ၾကဲေနရေလေတာ႔၏။ ထိုအခ်ိန္က Green Girl တို႔ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ ကုမၸဏီသို႔ မေရာက္ရွိေသးေပ။ အကယ္၍သာ၎တို႔ ရွိေနခဲ႔ပါမူ ကြ်န္ပ္အဘို႔ ယခုေလာက္ပင္ပန္းမည္ မဟုတ္ေၾကာင္းကိုမူ ကြ်ႏ္ုပ္အေနႏွင္႔ ၀န္ခံရေပလိမ္႔မည္။ထိုသို႔ အလုပ္မ်ား မ်ားေျမာင္၍ ရႈပ္ေထြးေနေသာ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ထံသုိ႔ ထင္မွတ္မထားေသာ ေၾကာက္ရြံ႕ ထိတ္လန္႔ဖြယ္ေကာင္းေသာ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုသည္ ေရာက္ရွိလာခဲ႔ေပေတာ႔သည္။ ထိုအျဖစ္အပ်က္၏ အစမွာကား.........
တစ္ေန႔သ၌ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ လြန္စြာမွပင္ လူၾကပ္လွ၍ ေယာက်ာ္းႏွင္႔ မိန္းမ တန္းတူ ယဥ္ေဘာင္တန္းကာ တိုးေ၀ွ႔၍ စီးနင္းရေသာ (၅၁) Air Con Bus ေပၚမွ ေျမနီကုန္း မွတ္တိုင္အေရာက္တြင္ အားအင္ကုန္သံုး၍ ဆင္းကာ ကြ်ႏု္ပ္ေနထိုင္ရာ အိမ္ေဂဟာသို႔ စိတ္ေအးလက္ေအးျဖင္႔ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာခဲ႔ေလေတာ႔၏။ ထိုသို႔ေလွ်ာက္လာရင္းမွပင္ ကြ်ႏု္ပ္လြန္စြာမွပင္ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္လွ၍ သြားေလရာေနရာတိုင္းလိုလို ပါတတ္သည္႔ London ဟုအမည္ရေသာ စီးကရက္ဘူးအတြင္းမွ စီးကရက္ တစ္လိပ္ကို မီးညိွဖြာရိႈက္၍ ေနာက္တစ္ေန႔တာ လုပ္ေဆာင္ရန္ရွိသည္႔ လုပ္ငန္းကိစၥမ်ားအား ဦးေခါင္းတြင္း၌ အစီအစဥ္ခ်၍ လာခဲ႔ေလသည္။
တစ္ေနရာ အေရာက္တြင္ " ေဟ႔ေကာင္ မိုးျမင္႕ " ဟု မည္တြင္သမုတ္ အကြ်ႏ္ုပ္၏ အမည္ကို ပီပီသသၾကီး ေခၚသံၾကားရ၍ အသံလာရာဆီသို႔ လွမ္းၾကည္႔မိရာ ဤဇာတ္လမ္းတြင္ ကြ်ႏု္ပ္ႏွင္႔ အတူတူပါ၀င္ၾကမည္႔သူမ်ားျဖစ္သည္႔ ကြ်ႏု္ပ္၏ ခ်စ္လွစြာေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္ၾကသည္႔ ေက်ာ္ဇင္ႏွင္႔ ညီညီ ကို လက္ဘက္ရည္ဆိုင္၌ လက္ဘက္ရည္ တစ္ေယာက္တစ္ခြက္၊ ေဆးလိပ္တစ္ေယာက္တစ္လိပ္ျဖင္႔ ဆက္ရက္မင္းစည္းစိမ္ခံေနသည္ကို ေတြရေလသည္။ ကြ်ႏု္ပ္လည္း ထိုသူငယ္ခ်င္းမ်ားထံသို႔ သြားေရာက္၍ ၎တို႔ႏွင္႔ အတူတကြထိုင္ကာ ေရာက္တတ္ရာရာ စကားမ်ားကို ေျပာဆိုမိေလေတာ႔သည္။ ထိုသို႔ ေျပာဆိုရင္းေနရင္းမွ ကြ်ႏု္ပ္သည္ ၎တို႔ ေစာစီးစြာလက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ေရာက္ေနျခင္းအား ေမးျမန္းရန္သတိရလိုက္မိသျဖင္႔ ေမးျမန္းရန္ စကားစလိုက္ေလေတာ႔သည္။
ကြ်ႏု္ပ္လည္း သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင္႔ လမ္းခြဲကာ အိမ္သို႔ ခပ္သြက္သြက္ျပန္လာခဲ႔ေလ၏။ အိမ္သို႔ ျပန္ေရာက္လတ္ေသာ္ ခဏနားကာ ေရမိုးခ်ိဳးျပီးေနာက္ ကြ်န္ပ္၏ ေမြးသမိခင္အား ညီညီတို႔ အိမ္တြင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား စုအိပ္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ဘယ္မွသြားမည္မဟုတ္ေၾကာင္း ထိုအိမ္တြင္ပင္ ေနမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း မနက္ေစာေစာ ျပန္လာခဲ႔မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ကတိေပးကာ ညီညီတို႔ အိမ္ရွိရာသို႔ ထြက္ခဲ႔ေလေတာ႔၏။ ကြ်ႏု္ပ္ႏွင္႔ ညီညီတို႔သည္ တစ္ရပ္ကြက္ထဲေနၾကသည္မွန္ေသာ္လည္း အိမ္ခ်င္း အတန္ငယ္လွမ္းသည္ျဖစ္ရာ မိနစ္၂၀ ေလာက္လမ္းေလွ်ာက္ရေလသည္။ ကြ်ႏ္ုပ္ထိုအိမ္သို႔ ေရာက္လတ္ေသာ အိမ္ေရွ႕တြင္ ေက်ာ္ဇင္ အမိႈက္မ်ားကို မီးရႈိ႔ေနသည္ကို ေတြ႔ရေလ၏။ ညီညီ႔ကိုမူကား မေတြ႔ေပ။ ညီညီတို႔အိမ္ကို အိမ္ေရွ႕မွလွမ္းၾကည္႔ရင္း စိတ္ထဲတြင္ တြန္႔ကနဲ တစ္ခ်က္ျဖစ္သြားေလ၏။ ကန္ထရိုက္တိုက္မ်ားၾကားတြင္ တည္ရွိေနေသာ ႏွစ္ထပ္ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္မွာ လမ္းမမွ ၾကည္႔လွ်င္ ရုတ္တရက္ျမင္အိမ္တြင္းသို႔ ျမင္ႏိုင္ရန္ ခဲယဥ္းေပ၏။ အိမ္၌ထြန္းထားေသာ မီးေခ်ာင္းမွာလည္း အနည္းငယ္အားနည္သည္ျဖစ္ရာ မေမွာင္႔တေမွာင္အလင္းႏွင္႔ ႏွစ္ထပ္ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ကိုၾကည္႔ကာ စိတ္ထဲတြင္ တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ ခံစားရေလ၏။ သို႔ေသာ္ ကြ်ႏု္ပ္၏ စိတ္အတြင္း၌သာ ထင္ျမင္ယူဆသည္ျဖစ္သျဖင္႔ တကယ္လက္ေတြ႔ တြင္မူ မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းကို ေတြးေတာလ်က္ ထိုအေတြးမ်ားကို ပယ္ေဖ်ာက္ကာ အိမ္ေရွ႔တြင္ အမိႈက္မီးရိႈ႕ေနေသာ ေက်ာ္ဇင္ထံသုိ႔ တန္းတန္းမတ္မတ္ လွမ္းသြားမိေလေတာ႔သည္။
ကြ်ႏု္ပ္ ။ ။ ေဟ႔ေကာင္ မီးပံုပြဲ လုပ္ေနတာလား။
ကြ်ႏ္ုပ္စကားေၾကာင္႔ အမိႈက္မီးရိႈ႕ေနေသာ ေက်ာ္ဇင္လွည္႔ၾကည္႔ေလ၏။
ေက်ာ္ဇင္။ ။ ေအး မီးပုံပြဲေတာ႔ မီးပံုပြဲဘဲ။ အမိႈက္ေတြပံုျပီး မီးရိႈ႕တဲ႔ပြဲေလ။
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ ေဟ႔ေကာင္ ညီညီေကာ မျမင္ပါလား။ ဘယ္သြားလဲ။
ေက်ာ္ဇင္။ ။ ရွိပါ႔ဗ်ာ ေက်းဇူးရွင္က အေပၚထပ္မွာ ဖြန္ေၾကာင္ေနေလရဲ႕။
ကြ်ႏု္ပ္ ။ ။ ေဟ ဟုတ္လား ဒီေကာင္႔ ေကာင္မေလး ဒီအိမ္ေရာက္ေနလို႔လား။ ညဘက္ၾကီးကြာ မေကာင္းပါဘူး။ ဒီေကာင္ကလည္း စကားေျပာရင္ အိမ္ေရွ႔မွာ ေျပာေပါ႔ကြာ။
ေက်ာ္ဇင္။ ။ ဟာ ေဟ႔ေကာင္ ထင္ရာျမင္ရာေတြ စြတ္ေျပာမေနနဲ႔။ ငါေျပာတာက အေပၚထပ္ျပတင္းေပါက္ကေန လွမ္းၾကည္႔ရင္ သူ႔ေကာင္မေလး အိမ္ရဲ႕ေနာက္ေဖးျပတင္းေပါက္ကို ျမင္ရတယ္ကြ။ေအး သူတို႔က ျပတင္းေပါက္ကေန လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႔ ေျပာျပီး ၾကဴေနတာေဟ႕။
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ ဟ မနိပ္လိုက္တာကြာ။ ဘာမွလည္း မေၾကားရဘဲ လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႔ ဘဲေျပာရေသးတယ္လို႔။ ဖုန္းေလးဘာေလး ဆက္တယ္ဆိုရင္ေတာ္ေသး။ ဒါနဲ႔သူတို႔အခ်င္းခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ေျပာတာေတြကို ေရာနားလည္လို႔လား။
ေက်ာ္ဇင္ ။ ။ ေအး အဲဒါေတာ႔ ငါလည္းမသိဘူး။ နားလည္ရင္လည္းလည္မွာေပါ႔ကြာ။ ထားလိုက္ပါကြာ အဲဒီဖြန္ေၾကာင္ကို။ မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ အရက္သြား၀ယ္ရေအာင္။
ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင္႔ ေက်ာ္ဇင္က ေလာင္စာကုန္လု၍ မီးျငိမ္းကာနီးေနျပီ ျဖစ္ေသာ မီးပံုကို ေရျဖင္႔ေလာင္းကာ ျငိမ္းသတ္လိုက္ေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔လည္း ဖြန္ေၾကာင္ညီညီကို ထားခဲ႔ကာ အရက္ႏွင္႔ အျမည္းမ်ား၀ယ္ရန္ ထြက္လာခဲ႔ေလေတာ႔သည္။အိမ္သို႔ ျပန္ေရာက္လတ္ေသာ္ အခ်ိန္က ၉နာရီခြဲလုလုပင္ရွိေနေခ်ျပီ။ ညီညီမွာမူ ဖြန္ေၾကာင္၍မျပီးႏိုင္ေသး။
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ ေဟ႔ေကာင္ ဖြန္ေၾကာင္ မျပီးေသးဘူးလားကြ။ ငါတို႔ မသြားခင္တည္းက ေျပာေနတာ အခုငါတို႔ ျပန္လာတာေတာင္မျပီးေသးဘူး။ ေအး ဘယ္လက္ကဘဲ ေစာင္႔မယ္ေဟ႕။
ေက်ာ္ဇင္ ။ ။ ထားလိုက္မိုးျမင္႔ အခ်ိန္တန္ရင္ သူ႔ဘာသူဆင္းလာလိမ္႔မယ္။ ငါေတာ႔မေစာင္႔ေတာ႔ဘူး ေသာက္မယ္ကြာ။
ညီညီ ။ ။ ေဟ႔ေကာင္ေတြ ငါဘို႔လည္းခ်န္ဦးေနာ္။
ေက်ာ္ဇင္ ။ ။ ေအး ေသာက္ခ်င္ရင္ ျမန္ျမန္လာ။ ဒီမွာ ၾကြက္တြင္းေတြခ်ည္းဘဲ။
ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္(၁၅)မိနစ္ေလာက္ေနေတာ႔ ညီညီဆင္းလာပါတယ္။
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ ေအာ္ ကိုယ္ေတာ္ ၾကြခ်ီေတာ္မူလာေသးတယ္ေနာ္။ မင္းႏွယ္႕ကြာ အံ႕ပါရဲ႕ ဘာမွလည္း ၾကားရတာမဟုတ္ လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႔ဘဲ ေျပာေနရေသးတယ္။
ညီညီ ။ ။ ေအာ္ ဒါကေတာ႔ ခ်စ္တာကိုး။
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ ေတာ္စမ္းပါကြာ မင္းအေၾကာင္းမသိတာမွတ္လို႔။
ထိုသို႔ႏွယ္ ေရာက္တတ္ရာရာမ်ားေျပာဆိုၾကရင္း ကြ်ႏု္ပ္တို႕သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္သား ေသာက္လိုက္စားလိုက္ႏွင္႔ ဇိမ္က်ေနၾကေတာ႔၏။ ဤသို႔ျဖင္႔ ကြ်ႏု္ပ္တို႔လည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေသာက္ျပီးၾကျပီျဖစ္ရာ လူမ်ားမွာလည္း ရီေ၀ေ၀ျဖင္႔ အာသြက္လွ်ာသြက္ ပိုျဖစ္လာေလ၏။ ဤတြင္ ညီညီက ဇာတ္လမ္းစပါေလေတာ႔သည္။
ညီညီ ။ ။ မိုးျမင္႔ ဒီအခ်ိန္ သူရဲလာေျခာက္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ အိမ္က အားလံုးေျပာင္းသြားျပီဆိုေတာ႔ ဘုရားစင္လည္း မရွိေတာ႔ဘူးကြ။ ဒီေတာ႔ သူတို႔ အခ်ိန္မေရြး၀င္လာလို႔ ရႏိုင္တယ္။ မင္းေကာဘယ္လိုထင္လဲ။
ကြ်ႏ္ုပ္မွာလည္း အရက္ရွိန္ေလး တက္လာျပီ ျဖစ္ရာ ညီညီေမးသည္ကို မဆိုင္းမတြ ပင္ျပန္လည္၍ ေျဖဆိုလိုက္ေလ၏။
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ ေျခာက္ေတာ႔ေကာ ဘာျဖစ္လဲ။ သရဲမ ေခ်ာေခ်ာေလး လာေျခာက္ရင္ ပိုေတာင္ေကာင္းေသးတယ္။ ဟုတ္တယ္မွလား ေက်ာ္ဇင္။
ေက်ာ္ဇင္။ ။ ေအး ဟုတ္တယ္။ငါကေတာ႔ မေၾကာက္ဘူး။ ဖြန္ေၾကာင္ မင္းက ေၾကာက္လို႔လား။
ညီညီ ။ ။ မေၾကာက္ေပါင္ဗ်ာ။ လာေျခာက္ရင္ဘယ္လို ေနမလဲလို႔ေမးၾကည္႔တာ။ ျပီးေတာ႔ မင္းတို႔ ၀ယ္လာတဲ႔ အျမည္းကလည္း အမဲေျခာက္ေက်ာ္ေတြေလ။ ဒါမ်ိဳးေတြဆို သရဲေတြ သိပ္ၾကိဳက္တယ္လို႔ ငါၾကားဘူးတယ္။
ကြ်ႏု္ပ္။ ။ ေဟ႔ေကာင္ ေပါက္ကရေတြ ေလွ်ာက္ေျပာမေနနဲ႔။ အခ်ိန္ကိုလည္း ၾကည္႔ဦး။ ေသာက္စရာရွိတာေသာက္။ ျပီးရင္အိပ္မယ္။ ငါက မနက္အလုပ္သြားရမွာ။
ထို႔ေနာက္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔လည္း လက္က်န္ေလးမ်ားကို ျဖတ္ကာ အိပ္ရာသို႔ ၀င္ရန္ျပင္ဆင္ၾကေလေတာ႔၏။ ကြ်ႏု္ပ္လည္း ၀ိုင္းသိမ္းခ်ိန္၌ လက္မွ နာရီကို ၾကည္႔မိရာ၁၂နာရီခြဲေနျပီ ျဖစ္ေလ၏။
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ ညီညီ ငါတို႔က ဘယ္မွာ အိပ္ရမွာတံုး။
ညီညီ ။ ။ အေပၚထပ္မွာေလ။
ေက်ာ္ဇင္။ ။ ေဟ႔ေကာင္ ကားဂိုေဒါင္ကို ေသခ်ာစစ္ျပီးျပီလား။ ေသာ႔ေတြေကာ ခတ္ျပီးျပီလား။
ညီညီ ။ ။ ညက်ရင္ ငါတို႔ကေသာက္မွာ ဆိုေတာ႔ မေသာက္ခင္ အေစာၾကီးကတည္းက ေသခ်ာစစ္ျပီး ခတ္ျပီးျပီ။
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ ေအး ဒါဆိုလည္း ျပီးတာဘဲကြာ။ အိပ္က်မယ္။
ေက်ာ္ဇင္ ။ ။ သရဲမေလးလာရင္ ငါ႔ဆီလႊတ္လိုက္ေနာ္ မိုးျမင္႔။
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ ေအး မင္းဆီကိုေတာ႔ ရုပ္ဆိုးဆိုး သရဲထီးဘဲ လႊတ္လိုက္မယ္။ ဟား ဟား ဟား ဟား။
ထို႔ေနာက္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔လည္း အသီးသီး အိပ္ရာ၀င္ခဲ႔ၾကေလသည္။ ကြ်ႏု္ပ္လည္း ေသာက္ထားေသာ အရက္ရွိန္ေလးေၾကာင္႔ ရီေ၀ေ၀ႏွင္႔ အိပ္ေပ်ာ္ကာနီးေသာ အခိ်န္တြင္ ညီညီ႕ဆီမွ စကားသံကို ၾကားလိုက္ရေလသည္။
ညီညီ ။ ။ ေဟ႔ေကာင္ေတြ အိပ္ျပီလား။ ေသခ်ာ နားေထာင္စမ္း ဘာသံလဲ။
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ ေဟ႔ေကာင္ အိပ္ခ်င္ေနျပီကြာ။ မင္းေျခာက္လဲ မေၾကာက္ဘူး။ မေနာက္နဲ႔ေတာ႔။အိပ္ေတာ႔မယ္။
ေက်ာ္ဇင္ ။ ။ ေဟ႔ေကာင္ မိုးျမင္႔ ေနာက္ေနတာမဟုတ္ဘူးကြ။ ငါလည္းၾကားတယ္။
ကြ်ႏု္ပ္လည္း သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ေျပာစကားေၾကာင္႔ အိပ္ခ်င္ေနေသာ မ်က္လံုးကို ျပဴးျပဲကာ အသံကို နားစြင္႔မိေလသည္။ " ေဂါက္ ဂေလာက္ ခ်ပ္ ခ်ပ္ ခ်ပ္ " အသံကား ကားဂိုေဒါင္ဆီမွ လာေသာ အသံမ်ိဳးေပတည္း။ ကြ်ႏု္ပ္လည္း ကြ်ႏု္ပ္နားႏွင္႔ ဆတ္ဆတ္ၾကားလိုက္မွပင္ ညီညီႏွင္႔ ေက်ာ္ဇင္မေနာက္မွန္းသိေလေတာ႔၏။
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ ေဟ႔ေကာင္ အသံက ဂိုေဒါင္ဘက္ကကြ။ သူခိုးကပ္ျပီနဲ႔ တူတယ္။
ညီညီ ။ ။ ျဖစ္ႏိုင္တယ္ကြ။ ငါတို႔သြားၾကည္႔ ရေအာင္။
ေက်ာ္ဇင္။ ။ ေအး သြားမယ္။ ဒီအတိုင္းသြားလို႔ေတာ႔ မျဖစ္ဘူး။ လက္နက္ တစ္ခုခု ယူသြားမွ ျဖစ္မယ္။ ေတာ္ၾကာ သူခိုးက လက္နက္ပါလာရင္ ခက္မယ္။
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ ေအး ေကာင္းတယ္။ ယူကြာ သြားမယ္။
သို႔ျဖင္႔ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔လည္း နီးစပ္ရာ လက္နက္ကို ရွာေဖြရာ အနီးတြင္ အသင္႔ေတြ႔ရေသာ တစ္ေတာင္ သာသာရွိသည္႔ တုတ္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို လက္နက္အျဖစ္ ယူေဆာင္လိုက္ေလ၏။ ညီညီကမူ အိမ္ေျပာင္းစဥ္က က်န္ရစ္ခဲ႔ေသာ လွံတံကို ယူ၍ ေက်ာ္ဇင္ကမူ တံခါးခုေသာ အုတ္နီခဲ ႏွစ္လံုးကို ကိုင္ကာ ေအာက္ထပ္သို႔ အသံမၾကားေစရန္ တိုးညွင္းစြာဆင္းလာေလေတာ႔၏။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ အကယ္၍အသံတစ္စံုတစ္ရာၾကားပါက သူခိုးသိရွိျပီး ထြက္ေျပးမည္ ဆိုး၍ျဖစ္ေလသည္။ သို႔ေသာ္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ဆင္းလာသည္ကိုကား သူခိုးသည္သိဟန္မတူေပ။ အဘယ္ေၾကာင္႔ဆိုေသာ္ ေစာေစာကၾကားရေသာ အသံတို႔သည္ တိတ္မသြားဘဲ ဆက္လက္ၾကားေနရသျဖင္႔ ျဖစ္ေလ၏။ သို႔ေသာ္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ ကားဂိုေဒါင္နား ခ်ဥ္းကပ္မိသည္ႏွင္႔ ထိုအသံတို႔သည္ လံုး၀ရပ္တန္႔သြားေလ၏။ ကြ်ႏု္ပ္လည္း ဓါတ္မီးထိုးရန္ ညီညီအားအခ်က္ျပ၍ ကြ်ႏု္ပ္ႏွင္႔ ေက်ာ္ဇင္က ဂိုေဒါင္တံခါးေသာ႔ကို ဖြင္႔ကာ ဂိုေဒါင္တြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ေလေတာ႔၏။ သို႔ေသာ္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ထင္မွတ္ထားသကဲ႕သို႔ သူခိုးအားေတြ႔ရွိရျခင္းမရွိဘဲ တိတ္ဆိတ္၍ ေျခရာလက္ရာမပ်က္ေသာ ကားႏွင္႔ ကားဂိုေဒါင္သာ ေတြ႕ရေလ၏။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔လည္း သူခိုးထြက္ေျပးျပီအထင္ျဖင္႔ ကားဂိုေဒါင္ႏွင္႔ ကပ္လ်က္ရွိေသာ လမ္းၾကားသို႔လိုက္ေလ၏။ သို႔ေသာ္ လမ္းၾကားတြင္း၌လည္း မည္သည္႕ အရိပ္အေယာင္မွ်မေတြ႕ ရသျဖင္႔ လက္ေလွ်ာ႔ကာ ျပန္လာခဲ႔ေလ၏။
ထို႔ေနာက္တြင္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔လည္း ဂိုေဒါင္တြင္းသို႔ တစ္ေခါက္ျပန္၀င္ကာ ကားအားစစ္ေဆးၾကေလသည္။ မည္သည္႔ပ်က္ဆီးမႈအရိပ္အေယာင္မွ် မေတြ႕ရသျဖင္႔ စိတ္ခ်ကာ ဂိုေဒါင္တြင္းမွ ျပန္ထြက္ရန္ျပင္စဥ္ ကြ်ႏ္ုပ္၏မ်က္လံုးမ်ားမွာ ကားဂိုေဒါင္ႏွင္႔ အိမ္မၾကီးစပ္ဆက္ထားေသာ တံခါးဆီသို႔ ေရာက္ရွိသြားေလ၏။ ေစာေစာက ၾကားရေသာအသံမွာ သစ္သားႏွင္႔ သံၾကားတြင္ ခေလာက္ေသာ အသံမ်ိဳးျဖစ္ေပရာ ကြ်ႏု္ပ္လည္း ပို၍ေသခ်ာေစရန္တံခါးနားသို႔ သြားၾကည္႔မိေလသည္။ တံခါးမွာ အိမ္မၾကီး၏အတြင္းဘက္မွ သစ္သားတံခါး ျဖစ္ျပီး ဂိုေဒါင္ဘက္မွ တံခါးမွာ သံဘာဂ်ာ တံခါးျဖစ္ေပ၏။ ထိုတံခါး ႏွစ္ခု၏ၾကား၌ ဂိုေဒါင္အျပင္ဘက္တံခါးအားခတ္ေသာ ေသာ႔နည္းတူ ေသာ႔ခေလာက္အၾကီးတစ္လံုး ခတ္၍ ထားေလ၏။ သို႔ေသာ္ ကြ်ႏု္ပ္ေတြးထင္သလို ထိုတံခါးႏွစ္ခုၾကားသို႔ လက္၀င္၍ ခေလာက္ရန္မွာ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ ပို၍ေသခ်ာေစရန္ ကြ်ႏု္ပ္၏လက္ကို သြင္း၍ ခေလာက္ၾကည္႔ရာတြင္ ေသာ႔ခေလာက္အားကိုင္ႏိုင္သည္ မွန္ေသာ္လည္း ခေလာက္ရန္မွာမူ လက္ညပ္ေနသျဖင္႔ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ အားစိုက္၍ ၾကိဳးစားလႈပ္ၾကည္႔ရာ " ဂေလာက္ ခ်ပ္ " ဟူ၍သာ အသံထြက္ေလသည္။တံခါးနား ရပ္၍ အလုပ္ရႈပ္ေနေသာ ကြ်ႏု္ပ္အား ညီညီမွ...
ညီညီ ။ ။ မိုးျမင္႔ တံခါးနားရပ္ျပီး ဘာလုပ္ေနတာတံုး။ ငါဂိုေဒါင္တံခါး ပိတ္ေတာ႔မယ္။ လာခဲ႕ေတာ႕။
အိပ္ခန္းအတြင္းသို႔ ျပန္ေရာက္လတ္ေသာ္ ကြ်ႏု္ပ္မွ ညီညီအား
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ ညီညီ မင္းတို႔ ဂိုေဒါင္မွာ တံခါးႏွစ္ခုရွိတယ္ေနာ္။ တစ္ခုက ကားအသြင္းအထုတ္လုပ္တဲ႔ ဂိုေဒါင္တံခါး။ တစ္ခုက အိမ္မၾကီးနဲ႔ ဆက္ထားတဲ႔ တံခါးေနာ္။
ညီညီ ။ ။ ဟုတ္တယ္ေလ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ အဲဒီတံခါးမွာလည္း ေသာ႔ခတ္ထားတာေတြ႔တယ္။ မင္းတို႔ အဲဒီေသာ႔ကို ခတ္ေတာ႔ ဘယ္လိုခတ္လဲ။ ကားဂိုေဒါင္ဘက္ကေနေတာ႔ ခတ္ဖို႔မလြယ္ဘူး။လက္၀င္လို႔ မရဘူး တံခါးႏွစ္ခုၾကားမွာ ညပ္ေနတယ္။
ညီညီ ။ ။ ေအာ္ ေအးဟုတ္တယ္။ အဲဒီေသာ႔ကို ခတ္ရင္ အိမ္ထဲကေန အိမ္မၾကီး တံခါးကို အရင္ဖြင္႔ ရတယ္။ ျပီးမွ ေသာ႔ခတ္ရတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဒီတံခါးက မဖြင္႔သေလာက္ကို ရွားတယ္။ ဘာလို႔လဲ။
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ နည္းနည္းထူးဆန္းေနသလားလို႔။ ေစာေစာက ငါတို႔ၾကားရတဲ႔ အသံက တံခါးမၾကီးနဲ႔ သံတံခါးၾကားေခါက္တဲ႔ အသံမ်ိဳး။ ဒါေပမယ္႔ ေစာေစာက ငါေခါက္ၾကည္႔ေတာ႔ " ေဂါက္ ခ်ပ္ " လို႔ဘဲမည္တယ္။ ဒါေတာင္ ေတာ္ေတာ္ အားစိုက္ေခါက္ရတာ။ ေစာေစာက ၾကားတဲ႔ အသံက သစ္သားသံ တစ္သံဘဲ ၾကားတယ္ က်န္တာက သံတံခါးကို ထိတဲ႔ အသံကြ။ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ သစ္သားေကာ သံေကာ ထိရမယ္ကြာ။
ေက်ာ္ဇင္ ။ ။ အာ ဒီတံခါးကို လာေခါက္တာပါလို႔ မင္းကို ဘယ္သူေျပာလဲ။ သူ႔ဘာသာ ျမည္ခ်င္သလို ျမည္မွာေပါ႔။
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ မဟုတ္ေသးဘူးကြ အသံက အဲဒီကလာတာ။
ညီညီ ။ ။ ကဲပါကြာ ျငင္းမေနနဲ႔ေတာ႔ စိတ္ထင္လို႔ လို႔ဘဲ သေဘာထားလိုက္။ အိပ္ၾကမယ္။
ထိုသို႔ေျပာေနစဥ္မွာပင္ " ခ်ပ္ ခ်ပ္ ခ်ပ္ ခ်ပ္ " ဟူေသာ အသံကို သံုးေယာက္စလံုးပီပီသသၾကားလုိုက္ရျပန္သည္။ သံုးေယာက္သား တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည္႔ကာ ေအာက္ထပ္သို႔ ဒေရာေသာပါး ေျပးဆင္းၾကေလေတာ႔၏။ သို႔ေသာ္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ေအာက္သို႔ေရာက္သည္႔ ခဏ၌ပင္ ယင္းအသံသည္လည္းေပ်ာက္ကြယ္သြားေလ၏။ လူသူအရိပ္အေယာင္ဟူ၍လည္း တစိုးတစိမွ် မေတြ႔ရေပ။ အခ်ိန္သည္လည္း ည၁နာရီခြဲပင္ ေက်ာ္ေနေလျပီ။သံုးေယာက္စလံုး၏စိတ္တြင္ ေၾကာက္ရြံစိတ္အနည္းငယ္ ကိန္းေအာင္းလာျပီျဖစ္ေလသည္။ထိုမွတစ္ဖန္ တတိယေျမာက္ၾကားရခ်ိန္တြင္မူ သံုးေယာက္သား လူမျဖစ္ႏိုင္ေတာ႔ ဟုမွတ္ခ်က္ခ်ေလေတာ႔၏။ သို႔ဆိုပါမွာ သရဲပင္ေလာ။ ေ၀ခြဲ၍မရႏိုင္ေပ ျဖစ္ေလ၏။
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ ဟုတ္ေတာ႔မဟုတ္ေတာ႔ဘူးကြ။ ပထမ တုန္းက သစ္သားသံပါေသးတယ္။ အခုဟာက သံဘာဂ်ာတံခါးသံဘဲေနာ္။ ဘယ္လိုမွ သံကို ေခါက္သံ ျမည္ေအာင္မေခါက္ႏိုင္ဘူးကြ။
ညီညီ ။ ။ ေဟ႔ေကာင္မိုးျမင္႔ သရဲေျခာက္တာမ်ားလား။
ေက်ာ္ဇင္။ ။ ေအး ငါလည္း အဲဒါစဥ္းစားေနတာ။ ကဲဒီတစ္ခါျမည္ရင္ ငါတို႔ေအာက္မွာဆင္းေစာင္႔မယ္ကြာ။ ဘယ္လိုလဲ။
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ လုပ္ကြာ ငါလည္း ကြဲကြဲျပားျပားသိခ်င္တယ္။ ညီညီ ဘယ္လိုလဲ။
ညီညီ ။ ။ တူတယ္ကြာ။
ထိုအခ်ိန္မွာပင္ စတုတၴေျမာက္ျမည္သံကို ၾကားရေလ၏။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔္လည္း ေၾကာက္စိတ္၀င္ေနၾကျပီျဖစ္ေသာ္လည္း သံုးေယာက္မို႔ အားတင္းကာ ေအာက္သို႔ဆင္းလာခဲ႔ေလ၏။ ထို႔ေနာက္ သံုးေယာက္သား ေအာက္ထပ္၌ ဖိုခေလာက္ဆိုင္ထိုင္ကာ အေျခအေနကို ေစာင္႔ၾကည္႔ေနၾကေလသည္။ လက္ထဲ၌လည္း လက္နက္ကိုယ္စီကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားေလ၏။ ထိုအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ တကယ္႔သူခိုးတစ္ေယာက္ကို ေတြ႔မည္ဆိုပါက ထိုသူခိုး စိစိညက္ညက္ ေၾကသြားႏိုင္ေပသည္။
ကြ်ႏု္ပ္တို႔လည္း ၁၅မိနစ္ခန္႔ ၾကာေအာင္ထိုင္ေစာင္႔ေသာ္လည္း ေနာက္ထပ္မည္သည္႔ အသံကိုမွ မၾကားရေတာ႔ေပ။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ထိုင္ေစာင္႔ေန၍ေလာ သို႔တည္းမဟုတ္ မရွိေတာ႔၍ေပေလာ ေ၀ခြဲ၍မရႏိုင္ေပ။ ထို႔ေၾကာင္႔ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔လည္း ဟင္းခ်ကာ အိပ္စက္ရန္အတြက္ အသီးသီး အေပၚထပ္သို႔ တက္ခဲ႔ေလေတာ႔သည္။ ထုိသို႔တက္ရာ၌ ကြ်ႏု္ပ္မွာ ေနာက္ဆံုးမွ တက္သူ ျဖစ္ေလသည္။ ကြ်ႏ္ုပ္လည္း ေလွကားေပၚသို႔ တက္ရာ၌ လက္ထဲရွိ တုတ္ႏွစ္ေခ်ာင္းျဖင္႔ ေလွကားလက္ရန္းကို ေခါက္၍ တက္လာခဲ႔ေလ၏။ ထို႔ေနာက္အခန္းတြင္းသို႔ ၀င္ကာ သံုးေယာက္သား အိပ္ရာေပၚ လွဲမိခ်ိန္၌ ေစာေစာက ကြ်ႏု္ပ္ေခါက္သကဲ႔သို႔ပင္ ေလွကားလက္ရန္းသို႔ ေခါက္၍ တက္လာသံကိုပီပီသသၾကီး ၾကားရေလေတာ႔၏။
ကြ်ႏု္ပ္တို႔သံုးေယာက္သာ ရွိေသာဤအိမ္ထဲတြင္ မည္သူက ကြ်ႏု္ပ္ကဲ႔သို႔ ေလွကားကို ေခါက္၍တက္လာပါသနည္း။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ သံုးေယာက္လံုးသည္လည္းအိပ္ရာထက္တြင္ရွိေနေလ၏။ ကြ်ႏု္ပ္ေခါက္ခဲ႔ေသာ အႏွီတုတ္သည္လည္း ကြ်ႏု္ပ္၏ အိပ္ရာနံေဘးတြင္ ရွိေနပါ၏။ သို႔ဆိုပါမူ မည္သူသည္ ကြ်ႏု္ပ္ကဲ႔သို႔ ေခါက္၍တက္လာပါသနည္း။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ သံုးေယာက္သားသည္လည္း တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည္႔ကာ သံုးေယာက္သား ပူးကပ္၍ေစာင္ကို ေခါင္းျမီးျခံဳကာ တုတ္တုတ္မွ်ပင္မလႈပ္ရဲေတာ႔ပါေခ်။ မည္သည္႔အခ်ိန္တြင္ ေစာင္ကို လာလွန္မည္နည္းဟု တထိတ္ထိတ္ျဖင္႔ ေၾကာက္ရြံ႕ေနခဲ႔ေလေတာ႔သည္။
အခ်ိန္ေတြမည္မွ်ၾကာသြားေလသည္ မသိ အလင္းေရာင္၀ိုးတ၀ါး ၀င္လာ၍ ပဲျပဳတ္သည္ေအာ္သံၾကားမွပင္ အိပ္ရာထက္မွ ထရဲေလေတာ႔၏။ ကြ်ႏု္ပ္မွာလည္း အလုပ္သြားရန္ရွိေနသျဖင္႔ အိမ္သို႔ျပန္ရေခ်ေတာ႔မည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင္႔ပင္ မရဲေသာ္လည္း ေျပးခဲေစဆိုသည္႔ အတိုင္း အရဲစြန္႔၍ အိမ္သို႔ျပန္ခဲေလေတာ႔၏။ ကြ်ႏ္ုပ္၏
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္သည္လည္း အိမ္ထဲတြင္ မေနရဲေတာ႔သည္ျဖစ္သျဖင္႔ ပဲျပဳတ္သည္အား ေခၚကာ ပဲျပဳတ္၀ယ္အျပီး၌ အိမ္ေပါက္၀မွာပင္ ထိုင္၍ေနေလေတာ႔၏။ ကြ်ႏု္ပ္သည္လည္း ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင္႔ အိမ္သို႔သုတ္သုတ္ျပန္ခဲ႔ေလရာ အိမ္ျပန္ေရာက္မွပင္ သက္ျပင္းခ်ႏုိင္ေလေတာ႔၏။
စာၾကြင္း။ ။ အထက္၌ေဖာ္ျပခဲ႔ေသာ အေၾကာင္းအရာတို႔သည္ ျဖစ္ရပ္မွန္တစ္ခုကို အေျခခံ၍ စာဖတ္သူမိတ္ေဆြမ်ား ဖတ္၍အဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႔မႈရွိေစရန္ ၀ထၲဳတို တစ္ပုဒ္အေနျဖစ္ေအာင္ တတ္သေလာက္မွတ္သေလာက္ေလးႏွင္႔ အတတ္ႏိုင္ဆံုးၾကိဳးစားကာ ေဖာ္ျပခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္႔ အေလ်ာက္ စာဖတ္သူမိတ္ေဆြမ်ားအေနႏွင္႔ ပ်င္းရိဘြယ္ျဖစ္ခဲ႔လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း ၊ စိတ္ညစ္ညူးဖြယ္ရာျဖစ္ခဲ႔လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း ၊ စာဖတ္သူမိတ္ေဆြမ်ားအား မည္သည္႔ရသကိုမွ ေပးစြမ္းႏိုင္ျခင္းမရွိလွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း ၀ါသနာရွင္လူရြယ္တစ္ေယာက္၏ စိတ္၏ေစစားရာေနာက္သို႔ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ၾကိဳးစားထားေသာ ၀ထၲဳတိုတစ္ပုဒ္အေနႏွင္႔သာ ရႈျမင္၍ သည္းခံခႊင္႔လႊတ္ကာ ဖတ္ရႈေပးပါရန္ ေမတၲာရပ္ခံ အပ္ပါသည္။ မည္သို႔ေသာအေၾကာင္းေၾကာင္႔ပင္ျဖစ္ေစကာမူ ကြ်ႏု္ပ္စိတ္၏ေစစားရာအတိုင္း ဖန္တီးထားေသာ ဤဘေလာခ္႔ေလးႏွင္႔ ဘေလာခ္႔ေလးထဲမွစာမ်ားကို လာေရာက္လည္ပတ္ဖတ္ရႈၾကေသာ ကြ်ႏ္ုပ္၏ စာခ်စ္သူ စာဖတ္သူ မိတ္ေဆြမ်ားအား လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ေက်းဇူးတင္ကာ အျမဲတမ္း တခုတ္တရ ( အမွတ္တရ ) ရွိေနမည္သာ ျဖစ္ေပေတာ႔သတည္း။
စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္
ကြ်ႏု္ပ္မွာ အင္ဂ်င္နီယာ အလုပ္ႏွင္႔ အသက္ေမြးသူျဖစ္ရကား ဆည္ေျမာင္းမွ ထြက္လာခဲ႔ျပီးေနာက္တြင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ (၈)မိုင္ လမ္းဆံုတြင္ရွိေသာ ေဆာက္လုပ္ေရး ကုမၸဏီ တစ္ခု၌ ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ခဲ႔ေလသည္။ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္း တို႔၏ သေဘာသဘာ၀အတိုင္း အေဆာက္အအံု တစ္ခုေဆာက္လုပ္ရာ၌ တည္ေဆာက္ေရးလုပ္ငန္းသည္လည္း အေရးၾကီးသကဲ႔သို႔ ထိုနည္းတူစြာ အေဆာက္အဦး မေဆာက္လုပ္မွီ ၾကိဳတင္ခန္႔မွန္းတြက္ခ်က္ရသည္႔ Estimate ဟုေခၚသည္႔ အနီးစပ္ဆံုးကုန္က်မႈ ခန္႔မွန္းစာရင္းႏွင္႔ Bill ဟုေခၚတြင္သည္႔ အနီးစပ္ဆံုးကုန္က်စရိတ္တန္ဘိုး တြက္ခ်က္ျခင္းသည္လည္း အဓိက အခန္းက႑မွ ပါ၀င္ေလသည္။ အေဆာက္အဦးတစ္ခုေဆာက္လုပ္ရာ၌ အရႈံးအျမတ္ဟူသည္ ထိုEstimate ႏွင္႔ Bill ေပၚတြင္ မ်ားစြာမူတည္ေနေလသည္။
ကြ်ႏု္ပ္သည္လည္း ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ကုမၸဏီ မွ ရရွိထားေသာ တန္(၂၀၀)ေပ်ာ႔ဖတ္စကၠဴစက္ရံုစီမံကိန္းမွ Warehouses , Workshops ႏွင္႔Chimneyအစရွိေသာအေဆာက္အဦးမ်ား၏ Estimate မ်ားတြက္ခ်က္ျခင္း ၊ တြက္ခ်က္ျပီးေသာ Measurmentမ်ားအား ျပန္လည္စီစစ္ျခင္း ၊ ထိုMeausrment မ်ားအရ ကုန္က်မည္႔ ပစၥည္းပမာဏအား တြက္ထုတ္ျခင္း ၊ ရရွိလာေသာ အေရအတြက္မ်ားအား ေစ်းႏႈန္းမ်ား ထည္႔သြင္းျခင္းျဖင္႔ Finial Bill ရရွိေအာင္တြက္ထုတ္ျခင္း စသည္တို႔ျဖင္႔ စာရြက္ပံုေတြၾကားတြင္သာ ေခါင္းျမဳပ္ေနေလေတာ႔သည္။ ကြ်ႏ္ုပ္၏ဆရာ ဒါရိုက္တာသည္လည္း အစည္းအေ၀းမ်ား တက္ေရာက္ရျခင္း၊ အဓိကက်ေသာ ေစ်းႏႈန္းမ်ားကို ညိွႏိႈင္းရျခင္း စသည္႔ကိစၥမ်ားျဖင္႔ မအားမလပ္ႏိုင္ေအာင္ရွိရကား ထို Estimate ႏွင္႔ Bill တြက္ခ်က္ျခင္းလုပ္ငန္းမ်ားအား မည္သို႔မွ် ထိေရာက္စြာ ၾကီးၾကပ္ႏိုင္ျခင္းငွာ မစြမ္းသာေပ။ ထို႔အတြက္ေၾကာင္႔ပင္ ကြ်ႏု္ပ္အား Estimate Section ၏ Incharge ရာထူးကို ေပးကာ ထိုတာ၀န္မ်ား အားလံုးအား ကြ်ႏု္ပ္၏ ပခံုးေပၚသို႔သာ လံုးလံုးလ်ားလ်ား က်ေရာက္ေစေလေတာ႔သည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင္႔ပင္ ကြ်န္ပ္သည္လည္း အႏွီစာရြက္မ်ားႏွင္႔သာ နပန္းလံုး၍ သူႏိုင္ကိုယ္ႏိုင္ အျပိဳင္ၾကဲေနရေလေတာ႔၏။ ထိုအခ်ိန္က Green Girl တို႔ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ ကုမၸဏီသို႔ မေရာက္ရွိေသးေပ။ အကယ္၍သာ၎တို႔ ရွိေနခဲ႔ပါမူ ကြ်န္ပ္အဘို႔ ယခုေလာက္ပင္ပန္းမည္ မဟုတ္ေၾကာင္းကိုမူ ကြ်ႏ္ုပ္အေနႏွင္႔ ၀န္ခံရေပလိမ္႔မည္။ထိုသို႔ အလုပ္မ်ား မ်ားေျမာင္၍ ရႈပ္ေထြးေနေသာ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ထံသုိ႔ ထင္မွတ္မထားေသာ ေၾကာက္ရြံ႕ ထိတ္လန္႔ဖြယ္ေကာင္းေသာ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုသည္ ေရာက္ရွိလာခဲ႔ေပေတာ႔သည္။ ထိုအျဖစ္အပ်က္၏ အစမွာကား.........
တစ္ေန႔သ၌ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ လြန္စြာမွပင္ လူၾကပ္လွ၍ ေယာက်ာ္းႏွင္႔ မိန္းမ တန္းတူ ယဥ္ေဘာင္တန္းကာ တိုးေ၀ွ႔၍ စီးနင္းရေသာ (၅၁) Air Con Bus ေပၚမွ ေျမနီကုန္း မွတ္တိုင္အေရာက္တြင္ အားအင္ကုန္သံုး၍ ဆင္းကာ ကြ်ႏု္ပ္ေနထိုင္ရာ အိမ္ေဂဟာသို႔ စိတ္ေအးလက္ေအးျဖင္႔ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာခဲ႔ေလေတာ႔၏။ ထိုသို႔ေလွ်ာက္လာရင္းမွပင္ ကြ်ႏု္ပ္လြန္စြာမွပင္ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္လွ၍ သြားေလရာေနရာတိုင္းလိုလို ပါတတ္သည္႔ London ဟုအမည္ရေသာ စီးကရက္ဘူးအတြင္းမွ စီးကရက္ တစ္လိပ္ကို မီးညိွဖြာရိႈက္၍ ေနာက္တစ္ေန႔တာ လုပ္ေဆာင္ရန္ရွိသည္႔ လုပ္ငန္းကိစၥမ်ားအား ဦးေခါင္းတြင္း၌ အစီအစဥ္ခ်၍ လာခဲ႔ေလသည္။
တစ္ေနရာ အေရာက္တြင္ " ေဟ႔ေကာင္ မိုးျမင္႕ " ဟု မည္တြင္သမုတ္ အကြ်ႏ္ုပ္၏ အမည္ကို ပီပီသသၾကီး ေခၚသံၾကားရ၍ အသံလာရာဆီသို႔ လွမ္းၾကည္႔မိရာ ဤဇာတ္လမ္းတြင္ ကြ်ႏု္ပ္ႏွင္႔ အတူတူပါ၀င္ၾကမည္႔သူမ်ားျဖစ္သည္႔ ကြ်ႏု္ပ္၏ ခ်စ္လွစြာေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္ၾကသည္႔ ေက်ာ္ဇင္ႏွင္႔ ညီညီ ကို လက္ဘက္ရည္ဆိုင္၌ လက္ဘက္ရည္ တစ္ေယာက္တစ္ခြက္၊ ေဆးလိပ္တစ္ေယာက္တစ္လိပ္ျဖင္႔ ဆက္ရက္မင္းစည္းစိမ္ခံေနသည္ကို ေတြရေလသည္။ ကြ်ႏု္ပ္လည္း ထိုသူငယ္ခ်င္းမ်ားထံသို႔ သြားေရာက္၍ ၎တို႔ႏွင္႔ အတူတကြထိုင္ကာ ေရာက္တတ္ရာရာ စကားမ်ားကို ေျပာဆိုမိေလေတာ႔သည္။ ထိုသို႔ ေျပာဆိုရင္းေနရင္းမွ ကြ်ႏု္ပ္သည္ ၎တို႔ ေစာစီးစြာလက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ေရာက္ေနျခင္းအား ေမးျမန္းရန္သတိရလိုက္မိသျဖင္႔ ေမးျမန္းရန္ စကားစလိုက္ေလေတာ႔သည္။
ကြ်ႏု္ပ္ ။ ။ ေနပါဦးကြ မင္းတို႔ကို ေမးပါရေစဦး။ ဒီေန႔မင္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္က ထူးထူးဆန္းဆန္း ေစာေစာစီးစီး လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ေရာက္ေနပါလား။ အရင္ဆို ညီညီဆိုင္သိမ္းမွ လာေနၾကမွလား။
ေက်ာ္ဇင္။ ။ ေအးေဟ႔ အရင္ကေတာ႔ ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဒီေန႔ေတာ႔ မဟုတ္ဘူး။ ဒီေကာင္ ဒီေန႔ လြတ္လပ္ေရးရေနတယ္။
ကြ်ႏု္ပ္ ။ ။ဟ တယ္ဟုတ္ပါလား ဆိုစမ္းပါဦး။ စိတ္၀င္စားလာျပီ။
ညီညီ ။ ။ ဒီလိုကြ အခုငါတို႔ေနတဲ႔ အိမ္ကို ဖ်က္ျပီး ကန္ထရိုက္တိုက္ေဆာက္မလို႔။ အဲဒါ အားလံုး စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ျပီး ေျပာျပီးဆိုျပီးျပီကြ။
ကြ်ႏု္ပ္ ။ ။ အင္း အဲဒီေတာ႔ ငါက Estimate တြက္ေပးရမယ္ေပါ႔။ အလကားေတာ႔ မရဘူးေမာင္။ ေရေတာ႔ေလာင္းရမယ္။ ဟဲ ဟဲ
ေက်ာ္ဇင္ ။ ။ ေဟ႔ေကာင္ ေသာက္ျမင္ကပ္ေအာင္လာမလုပ္နဲ႔ ေျပာတာကို ဆံုးေအာင္နားေထာင္။
ညီညီ ။ ။ ခ်ည္းတဲမွဘဲ မင္းကို ဘယ္သူမွ မအပ္ဘူး။ ေျပာတာကို နားေထာင္ဦး။ အဲဒါ အခုေနာက္ ၃ရက္ေလာက္ေနရင္ အိမ္ကုိ စျပီးဖ်က္ေတာ႔မယ္။ပစၥည္းေတြအားလံုး မေန႔ကေျပာင္းျပီးသြားျပီ။ ဒါေပမယ္႔ ကားဂိုေဒါင္က ေျပာင္းထားဘို႔ ငွားထားတာ မနက္ျဖန္မွ ရမယ္။ အဲဒါ ဒီေန႔ေတာ႔ ကားက ဒီမွာဘဲထားရမွာကြ။ ငါ႔အိမ္က ဘယ္သူမွ မရွိဘဲ ကားထားရမွာ စိတ္မခ်လို႔ ဒီည ငါ႔ကို ေစာင္႔အိပ္ခိုင္းတာ။ ငါတစ္ေယာက္တည္း ျပင္းတာနဲ႔ ေက်ာ္ဇင္ကို အေဖာ္စပ္ေနတာကြ။
ကြ်ႏု္ပ္ ။ ။ ေအာ္ ဒီလိုလား။ ဒါေၾကာင္႔မို႔ မင္းက ေစာေစာစီးစီး လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထြက္ထိုင္လို႔ ရတာေပါ႔ေလ။ အခုေန မင္းကား ၀င္ခိုးသြားရင္ေတာ႔ မင္းအိမ္ေပၚကေန ေခါင္းနဲ႔ ဆင္းရမယ္။
ညီညီ ။ ။ ေဟ႔ေကာင္ ဒီအခ်ိန္ၾကီး ဘယ္သူမွမခိုးဘူး။ အခုမွ ည၇နာရီဘဲ ရွိေသးတယ္။ လူေတြစည္တံုး။ မင္းလို သူခိုးမ်ိဳးသာ ဒီအခ်ိန္ခိုးမွာ။
ေက်ာ္ဇင္။ ။ ကဲေတာ္ပါေတာ႔ကြာ။ မိုးျမင္႔ မင္းပါလာအိပ္ပါလား။ မင္းပါရင္ ပိုေပ်ာ္ဘို႔ေကာင္းမွာ။ ညက်ရင္ ငါတို႔ ယမကာေလးမွီ၀ဲၾကတာေပါ႔။ ဘယ္လိုလဲ??
ညီညီ ။ ။ ေအး ဟုတ္တယ္ကြ မင္းပါလာခဲ႔ကြာ။
ကြ်ႏု္ပ္ ။ ။ လာေတာ႔လာခ်င္ပါတယ္ကြာ။ ဒါေပမယ္႔ ငါက မနက္ကို အလုပ္သြားရမွာ ညအိပ္ေရးပ်က္လို႔ မျဖစ္ဘူးကြ။
ေက်ာ္ဇင္။ ။ ဟာ ေဟ႔ေကာင္ ငါတို႔လည္းဘယ္သူမွ ညဥ္႔နက္ေအာင္ေနမွာမဟုတ္ဘူး။ လာခဲ႔စမ္းပါကြာ။ မနက္ၾကေတာ႔ ေစာေစာထျပီး မင္းအိမ္ျပန္ေပါ႔ကြ။
ညီညီ ။ ။ ေအးေလ မင္းကလဲ။ ငါတို႔ေတြလည္း ကိုယ္႔အလုပ္နဲ႔ ကိုယ္ဆိုေတာ႔ မဆံုျဖစ္တာၾကာျပီေလကြာ။
ကြ်ႏု္ပ္ ။ ။ အိုေကကြာ ငါလာခဲ႔မယ္ အခုေတာ႔ အိမ္ျပန္လိုက္ဦးမယ္။ ေရခ်ိဳးျပီးေတာ႔မွ ျပန္လာခဲ႔မယ္။ နည္းနည္း ျငီးစီစီ ျဖစ္ေနလို႔ ေရခ်ိဳးလုိက္မွ လန္းသြားမွာ။
ေက်ာ္ဇင္။ ။ မိုးျမင္႔ ထမင္းစားမလာနဲ႔ေနာ္ စားျပီးသြားရင္ ေသာက္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။
ကြ်ႏု္ပ္ ။ ။ ေအးပါကြ မစားခဲ႔ပါဘူး။
ေက်ာ္ဇင္။ ။ ေအးေဟ႔ အရင္ကေတာ႔ ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဒီေန႔ေတာ႔ မဟုတ္ဘူး။ ဒီေကာင္ ဒီေန႔ လြတ္လပ္ေရးရေနတယ္။
ကြ်ႏု္ပ္ ။ ။ဟ တယ္ဟုတ္ပါလား ဆိုစမ္းပါဦး။ စိတ္၀င္စားလာျပီ။
ညီညီ ။ ။ ဒီလိုကြ အခုငါတို႔ေနတဲ႔ အိမ္ကို ဖ်က္ျပီး ကန္ထရိုက္တိုက္ေဆာက္မလို႔။ အဲဒါ အားလံုး စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ျပီး ေျပာျပီးဆိုျပီးျပီကြ။
ကြ်ႏု္ပ္ ။ ။ အင္း အဲဒီေတာ႔ ငါက Estimate တြက္ေပးရမယ္ေပါ႔။ အလကားေတာ႔ မရဘူးေမာင္။ ေရေတာ႔ေလာင္းရမယ္။ ဟဲ ဟဲ
ေက်ာ္ဇင္ ။ ။ ေဟ႔ေကာင္ ေသာက္ျမင္ကပ္ေအာင္လာမလုပ္နဲ႔ ေျပာတာကို ဆံုးေအာင္နားေထာင္။
ညီညီ ။ ။ ခ်ည္းတဲမွဘဲ မင္းကို ဘယ္သူမွ မအပ္ဘူး။ ေျပာတာကို နားေထာင္ဦး။ အဲဒါ အခုေနာက္ ၃ရက္ေလာက္ေနရင္ အိမ္ကုိ စျပီးဖ်က္ေတာ႔မယ္။ပစၥည္းေတြအားလံုး မေန႔ကေျပာင္းျပီးသြားျပီ။ ဒါေပမယ္႔ ကားဂိုေဒါင္က ေျပာင္းထားဘို႔ ငွားထားတာ မနက္ျဖန္မွ ရမယ္။ အဲဒါ ဒီေန႔ေတာ႔ ကားက ဒီမွာဘဲထားရမွာကြ။ ငါ႔အိမ္က ဘယ္သူမွ မရွိဘဲ ကားထားရမွာ စိတ္မခ်လို႔ ဒီည ငါ႔ကို ေစာင္႔အိပ္ခိုင္းတာ။ ငါတစ္ေယာက္တည္း ျပင္းတာနဲ႔ ေက်ာ္ဇင္ကို အေဖာ္စပ္ေနတာကြ။
ကြ်ႏု္ပ္ ။ ။ ေအာ္ ဒီလိုလား။ ဒါေၾကာင္႔မို႔ မင္းက ေစာေစာစီးစီး လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထြက္ထိုင္လို႔ ရတာေပါ႔ေလ။ အခုေန မင္းကား ၀င္ခိုးသြားရင္ေတာ႔ မင္းအိမ္ေပၚကေန ေခါင္းနဲ႔ ဆင္းရမယ္။
ညီညီ ။ ။ ေဟ႔ေကာင္ ဒီအခ်ိန္ၾကီး ဘယ္သူမွမခိုးဘူး။ အခုမွ ည၇နာရီဘဲ ရွိေသးတယ္။ လူေတြစည္တံုး။ မင္းလို သူခိုးမ်ိဳးသာ ဒီအခ်ိန္ခိုးမွာ။
ေက်ာ္ဇင္။ ။ ကဲေတာ္ပါေတာ႔ကြာ။ မိုးျမင္႔ မင္းပါလာအိပ္ပါလား။ မင္းပါရင္ ပိုေပ်ာ္ဘို႔ေကာင္းမွာ။ ညက်ရင္ ငါတို႔ ယမကာေလးမွီ၀ဲၾကတာေပါ႔။ ဘယ္လိုလဲ??
ညီညီ ။ ။ ေအး ဟုတ္တယ္ကြ မင္းပါလာခဲ႔ကြာ။
ကြ်ႏု္ပ္ ။ ။ လာေတာ႔လာခ်င္ပါတယ္ကြာ။ ဒါေပမယ္႔ ငါက မနက္ကို အလုပ္သြားရမွာ ညအိပ္ေရးပ်က္လို႔ မျဖစ္ဘူးကြ။
ေက်ာ္ဇင္။ ။ ဟာ ေဟ႔ေကာင္ ငါတို႔လည္းဘယ္သူမွ ညဥ္႔နက္ေအာင္ေနမွာမဟုတ္ဘူး။ လာခဲ႔စမ္းပါကြာ။ မနက္ၾကေတာ႔ ေစာေစာထျပီး မင္းအိမ္ျပန္ေပါ႔ကြ။
ညီညီ ။ ။ ေအးေလ မင္းကလဲ။ ငါတို႔ေတြလည္း ကိုယ္႔အလုပ္နဲ႔ ကိုယ္ဆိုေတာ႔ မဆံုျဖစ္တာၾကာျပီေလကြာ။
ကြ်ႏု္ပ္ ။ ။ အိုေကကြာ ငါလာခဲ႔မယ္ အခုေတာ႔ အိမ္ျပန္လိုက္ဦးမယ္။ ေရခ်ိဳးျပီးေတာ႔မွ ျပန္လာခဲ႔မယ္။ နည္းနည္း ျငီးစီစီ ျဖစ္ေနလို႔ ေရခ်ိဳးလုိက္မွ လန္းသြားမွာ။
ေက်ာ္ဇင္။ ။ မိုးျမင္႔ ထမင္းစားမလာနဲ႔ေနာ္ စားျပီးသြားရင္ ေသာက္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။
ကြ်ႏု္ပ္ ။ ။ ေအးပါကြ မစားခဲ႔ပါဘူး။
ကြ်ႏု္ပ္လည္း သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင္႔ လမ္းခြဲကာ အိမ္သို႔ ခပ္သြက္သြက္ျပန္လာခဲ႔ေလ၏။ အိမ္သို႔ ျပန္ေရာက္လတ္ေသာ္ ခဏနားကာ ေရမိုးခ်ိဳးျပီးေနာက္ ကြ်န္ပ္၏ ေမြးသမိခင္အား ညီညီတို႔ အိမ္တြင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား စုအိပ္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ဘယ္မွသြားမည္မဟုတ္ေၾကာင္း ထိုအိမ္တြင္ပင္ ေနမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း မနက္ေစာေစာ ျပန္လာခဲ႔မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ကတိေပးကာ ညီညီတို႔ အိမ္ရွိရာသို႔ ထြက္ခဲ႔ေလေတာ႔၏။ ကြ်ႏု္ပ္ႏွင္႔ ညီညီတို႔သည္ တစ္ရပ္ကြက္ထဲေနၾကသည္မွန္ေသာ္လည္း အိမ္ခ်င္း အတန္ငယ္လွမ္းသည္ျဖစ္ရာ မိနစ္၂၀ ေလာက္လမ္းေလွ်ာက္ရေလသည္။ ကြ်ႏ္ုပ္ထိုအိမ္သို႔ ေရာက္လတ္ေသာ အိမ္ေရွ႕တြင္ ေက်ာ္ဇင္ အမိႈက္မ်ားကို မီးရႈိ႔ေနသည္ကို ေတြ႔ရေလ၏။ ညီညီ႔ကိုမူကား မေတြ႔ေပ။ ညီညီတို႔အိမ္ကို အိမ္ေရွ႕မွလွမ္းၾကည္႔ရင္း စိတ္ထဲတြင္ တြန္႔ကနဲ တစ္ခ်က္ျဖစ္သြားေလ၏။ ကန္ထရိုက္တိုက္မ်ားၾကားတြင္ တည္ရွိေနေသာ ႏွစ္ထပ္ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္မွာ လမ္းမမွ ၾကည္႔လွ်င္ ရုတ္တရက္ျမင္အိမ္တြင္းသို႔ ျမင္ႏိုင္ရန္ ခဲယဥ္းေပ၏။ အိမ္၌ထြန္းထားေသာ မီးေခ်ာင္းမွာလည္း အနည္းငယ္အားနည္သည္ျဖစ္ရာ မေမွာင္႔တေမွာင္အလင္းႏွင္႔ ႏွစ္ထပ္ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ကိုၾကည္႔ကာ စိတ္ထဲတြင္ တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ ခံစားရေလ၏။ သို႔ေသာ္ ကြ်ႏု္ပ္၏ စိတ္အတြင္း၌သာ ထင္ျမင္ယူဆသည္ျဖစ္သျဖင္႔ တကယ္လက္ေတြ႔ တြင္မူ မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းကို ေတြးေတာလ်က္ ထိုအေတြးမ်ားကို ပယ္ေဖ်ာက္ကာ အိမ္ေရွ႔တြင္ အမိႈက္မီးရိႈ႕ေနေသာ ေက်ာ္ဇင္ထံသုိ႔ တန္းတန္းမတ္မတ္ လွမ္းသြားမိေလေတာ႔သည္။
ကြ်ႏု္ပ္ ။ ။ ေဟ႔ေကာင္ မီးပံုပြဲ လုပ္ေနတာလား။
ကြ်ႏ္ုပ္စကားေၾကာင္႔ အမိႈက္မီးရိႈ႕ေနေသာ ေက်ာ္ဇင္လွည္႔ၾကည္႔ေလ၏။
ေက်ာ္ဇင္။ ။ ေအး မီးပုံပြဲေတာ႔ မီးပံုပြဲဘဲ။ အမိႈက္ေတြပံုျပီး မီးရိႈ႕တဲ႔ပြဲေလ။
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ ေဟ႔ေကာင္ ညီညီေကာ မျမင္ပါလား။ ဘယ္သြားလဲ။
ေက်ာ္ဇင္။ ။ ရွိပါ႔ဗ်ာ ေက်းဇူးရွင္က အေပၚထပ္မွာ ဖြန္ေၾကာင္ေနေလရဲ႕။
ကြ်ႏု္ပ္ ။ ။ ေဟ ဟုတ္လား ဒီေကာင္႔ ေကာင္မေလး ဒီအိမ္ေရာက္ေနလို႔လား။ ညဘက္ၾကီးကြာ မေကာင္းပါဘူး။ ဒီေကာင္ကလည္း စကားေျပာရင္ အိမ္ေရွ႔မွာ ေျပာေပါ႔ကြာ။
ေက်ာ္ဇင္။ ။ ဟာ ေဟ႔ေကာင္ ထင္ရာျမင္ရာေတြ စြတ္ေျပာမေနနဲ႔။ ငါေျပာတာက အေပၚထပ္ျပတင္းေပါက္ကေန လွမ္းၾကည္႔ရင္ သူ႔ေကာင္မေလး အိမ္ရဲ႕ေနာက္ေဖးျပတင္းေပါက္ကို ျမင္ရတယ္ကြ။ေအး သူတို႔က ျပတင္းေပါက္ကေန လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႔ ေျပာျပီး ၾကဴေနတာေဟ႕။
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ ဟ မနိပ္လိုက္တာကြာ။ ဘာမွလည္း မေၾကားရဘဲ လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႔ ဘဲေျပာရေသးတယ္လို႔။ ဖုန္းေလးဘာေလး ဆက္တယ္ဆိုရင္ေတာ္ေသး။ ဒါနဲ႔သူတို႔အခ်င္းခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ေျပာတာေတြကို ေရာနားလည္လို႔လား။
ေက်ာ္ဇင္ ။ ။ ေအး အဲဒါေတာ႔ ငါလည္းမသိဘူး။ နားလည္ရင္လည္းလည္မွာေပါ႔ကြာ။ ထားလိုက္ပါကြာ အဲဒီဖြန္ေၾကာင္ကို။ မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ အရက္သြား၀ယ္ရေအာင္။
ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင္႔ ေက်ာ္ဇင္က ေလာင္စာကုန္လု၍ မီးျငိမ္းကာနီးေနျပီ ျဖစ္ေသာ မီးပံုကို ေရျဖင္႔ေလာင္းကာ ျငိမ္းသတ္လိုက္ေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔လည္း ဖြန္ေၾကာင္ညီညီကို ထားခဲ႔ကာ အရက္ႏွင္႔ အျမည္းမ်ား၀ယ္ရန္ ထြက္လာခဲ႔ေလေတာ႔သည္။အိမ္သို႔ ျပန္ေရာက္လတ္ေသာ္ အခ်ိန္က ၉နာရီခြဲလုလုပင္ရွိေနေခ်ျပီ။ ညီညီမွာမူ ဖြန္ေၾကာင္၍မျပီးႏိုင္ေသး။
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ ေဟ႔ေကာင္ ဖြန္ေၾကာင္ မျပီးေသးဘူးလားကြ။ ငါတို႔ မသြားခင္တည္းက ေျပာေနတာ အခုငါတို႔ ျပန္လာတာေတာင္မျပီးေသးဘူး။ ေအး ဘယ္လက္ကဘဲ ေစာင္႔မယ္ေဟ႕။
ေက်ာ္ဇင္ ။ ။ ထားလိုက္မိုးျမင္႔ အခ်ိန္တန္ရင္ သူ႔ဘာသူဆင္းလာလိမ္႔မယ္။ ငါေတာ႔မေစာင္႔ေတာ႔ဘူး ေသာက္မယ္ကြာ။
ညီညီ ။ ။ ေဟ႔ေကာင္ေတြ ငါဘို႔လည္းခ်န္ဦးေနာ္။
ေက်ာ္ဇင္ ။ ။ ေအး ေသာက္ခ်င္ရင္ ျမန္ျမန္လာ။ ဒီမွာ ၾကြက္တြင္းေတြခ်ည္းဘဲ။
ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္(၁၅)မိနစ္ေလာက္ေနေတာ႔ ညီညီဆင္းလာပါတယ္။
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ ေအာ္ ကိုယ္ေတာ္ ၾကြခ်ီေတာ္မူလာေသးတယ္ေနာ္။ မင္းႏွယ္႕ကြာ အံ႕ပါရဲ႕ ဘာမွလည္း ၾကားရတာမဟုတ္ လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႔ဘဲ ေျပာေနရေသးတယ္။
ညီညီ ။ ။ ေအာ္ ဒါကေတာ႔ ခ်စ္တာကိုး။
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ ေတာ္စမ္းပါကြာ မင္းအေၾကာင္းမသိတာမွတ္လို႔။
ထိုသို႔ႏွယ္ ေရာက္တတ္ရာရာမ်ားေျပာဆိုၾကရင္း ကြ်ႏု္ပ္တို႕သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္သား ေသာက္လိုက္စားလိုက္ႏွင္႔ ဇိမ္က်ေနၾကေတာ႔၏။ ဤသို႔ျဖင္႔ ကြ်ႏု္ပ္တို႔လည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေသာက္ျပီးၾကျပီျဖစ္ရာ လူမ်ားမွာလည္း ရီေ၀ေ၀ျဖင္႔ အာသြက္လွ်ာသြက္ ပိုျဖစ္လာေလ၏။ ဤတြင္ ညီညီက ဇာတ္လမ္းစပါေလေတာ႔သည္။
ညီညီ ။ ။ မိုးျမင္႔ ဒီအခ်ိန္ သူရဲလာေျခာက္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ အိမ္က အားလံုးေျပာင္းသြားျပီဆိုေတာ႔ ဘုရားစင္လည္း မရွိေတာ႔ဘူးကြ။ ဒီေတာ႔ သူတို႔ အခ်ိန္မေရြး၀င္လာလို႔ ရႏိုင္တယ္။ မင္းေကာဘယ္လိုထင္လဲ။
ကြ်ႏ္ုပ္မွာလည္း အရက္ရွိန္ေလး တက္လာျပီ ျဖစ္ရာ ညီညီေမးသည္ကို မဆိုင္းမတြ ပင္ျပန္လည္၍ ေျဖဆိုလိုက္ေလ၏။
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ ေျခာက္ေတာ႔ေကာ ဘာျဖစ္လဲ။ သရဲမ ေခ်ာေခ်ာေလး လာေျခာက္ရင္ ပိုေတာင္ေကာင္းေသးတယ္။ ဟုတ္တယ္မွလား ေက်ာ္ဇင္။
ေက်ာ္ဇင္။ ။ ေအး ဟုတ္တယ္။ငါကေတာ႔ မေၾကာက္ဘူး။ ဖြန္ေၾကာင္ မင္းက ေၾကာက္လို႔လား။
ညီညီ ။ ။ မေၾကာက္ေပါင္ဗ်ာ။ လာေျခာက္ရင္ဘယ္လို ေနမလဲလို႔ေမးၾကည္႔တာ။ ျပီးေတာ႔ မင္းတို႔ ၀ယ္လာတဲ႔ အျမည္းကလည္း အမဲေျခာက္ေက်ာ္ေတြေလ။ ဒါမ်ိဳးေတြဆို သရဲေတြ သိပ္ၾကိဳက္တယ္လို႔ ငါၾကားဘူးတယ္။
ကြ်ႏု္ပ္။ ။ ေဟ႔ေကာင္ ေပါက္ကရေတြ ေလွ်ာက္ေျပာမေနနဲ႔။ အခ်ိန္ကိုလည္း ၾကည္႔ဦး။ ေသာက္စရာရွိတာေသာက္။ ျပီးရင္အိပ္မယ္။ ငါက မနက္အလုပ္သြားရမွာ။
ထို႔ေနာက္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔လည္း လက္က်န္ေလးမ်ားကို ျဖတ္ကာ အိပ္ရာသို႔ ၀င္ရန္ျပင္ဆင္ၾကေလေတာ႔၏။ ကြ်ႏု္ပ္လည္း ၀ိုင္းသိမ္းခ်ိန္၌ လက္မွ နာရီကို ၾကည္႔မိရာ၁၂နာရီခြဲေနျပီ ျဖစ္ေလ၏။
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ ညီညီ ငါတို႔က ဘယ္မွာ အိပ္ရမွာတံုး။
ညီညီ ။ ။ အေပၚထပ္မွာေလ။
ေက်ာ္ဇင္။ ။ ေဟ႔ေကာင္ ကားဂိုေဒါင္ကို ေသခ်ာစစ္ျပီးျပီလား။ ေသာ႔ေတြေကာ ခတ္ျပီးျပီလား။
ညီညီ ။ ။ ညက်ရင္ ငါတို႔ကေသာက္မွာ ဆိုေတာ႔ မေသာက္ခင္ အေစာၾကီးကတည္းက ေသခ်ာစစ္ျပီး ခတ္ျပီးျပီ။
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ ေအး ဒါဆိုလည္း ျပီးတာဘဲကြာ။ အိပ္က်မယ္။
ေက်ာ္ဇင္ ။ ။ သရဲမေလးလာရင္ ငါ႔ဆီလႊတ္လိုက္ေနာ္ မိုးျမင္႔။
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ ေအး မင္းဆီကိုေတာ႔ ရုပ္ဆိုးဆိုး သရဲထီးဘဲ လႊတ္လိုက္မယ္။ ဟား ဟား ဟား ဟား။
ထို႔ေနာက္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔လည္း အသီးသီး အိပ္ရာ၀င္ခဲ႔ၾကေလသည္။ ကြ်ႏု္ပ္လည္း ေသာက္ထားေသာ အရက္ရွိန္ေလးေၾကာင္႔ ရီေ၀ေ၀ႏွင္႔ အိပ္ေပ်ာ္ကာနီးေသာ အခိ်န္တြင္ ညီညီ႕ဆီမွ စကားသံကို ၾကားလိုက္ရေလသည္။
ညီညီ ။ ။ ေဟ႔ေကာင္ေတြ အိပ္ျပီလား။ ေသခ်ာ နားေထာင္စမ္း ဘာသံလဲ။
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ ေဟ႔ေကာင္ အိပ္ခ်င္ေနျပီကြာ။ မင္းေျခာက္လဲ မေၾကာက္ဘူး။ မေနာက္နဲ႔ေတာ႔။အိပ္ေတာ႔မယ္။
ေက်ာ္ဇင္ ။ ။ ေဟ႔ေကာင္ မိုးျမင္႔ ေနာက္ေနတာမဟုတ္ဘူးကြ။ ငါလည္းၾကားတယ္။
ကြ်ႏု္ပ္လည္း သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ေျပာစကားေၾကာင္႔ အိပ္ခ်င္ေနေသာ မ်က္လံုးကို ျပဴးျပဲကာ အသံကို နားစြင္႔မိေလသည္။ " ေဂါက္ ဂေလာက္ ခ်ပ္ ခ်ပ္ ခ်ပ္ " အသံကား ကားဂိုေဒါင္ဆီမွ လာေသာ အသံမ်ိဳးေပတည္း။ ကြ်ႏု္ပ္လည္း ကြ်ႏု္ပ္နားႏွင္႔ ဆတ္ဆတ္ၾကားလိုက္မွပင္ ညီညီႏွင္႔ ေက်ာ္ဇင္မေနာက္မွန္းသိေလေတာ႔၏။
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ ေဟ႔ေကာင္ အသံက ဂိုေဒါင္ဘက္ကကြ။ သူခိုးကပ္ျပီနဲ႔ တူတယ္။
ညီညီ ။ ။ ျဖစ္ႏိုင္တယ္ကြ။ ငါတို႔သြားၾကည္႔ ရေအာင္။
ေက်ာ္ဇင္။ ။ ေအး သြားမယ္။ ဒီအတိုင္းသြားလို႔ေတာ႔ မျဖစ္ဘူး။ လက္နက္ တစ္ခုခု ယူသြားမွ ျဖစ္မယ္။ ေတာ္ၾကာ သူခိုးက လက္နက္ပါလာရင္ ခက္မယ္။
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ ေအး ေကာင္းတယ္။ ယူကြာ သြားမယ္။
သို႔ျဖင္႔ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔လည္း နီးစပ္ရာ လက္နက္ကို ရွာေဖြရာ အနီးတြင္ အသင္႔ေတြ႔ရေသာ တစ္ေတာင္ သာသာရွိသည္႔ တုတ္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို လက္နက္အျဖစ္ ယူေဆာင္လိုက္ေလ၏။ ညီညီကမူ အိမ္ေျပာင္းစဥ္က က်န္ရစ္ခဲ႔ေသာ လွံတံကို ယူ၍ ေက်ာ္ဇင္ကမူ တံခါးခုေသာ အုတ္နီခဲ ႏွစ္လံုးကို ကိုင္ကာ ေအာက္ထပ္သို႔ အသံမၾကားေစရန္ တိုးညွင္းစြာဆင္းလာေလေတာ႔၏။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ အကယ္၍အသံတစ္စံုတစ္ရာၾကားပါက သူခိုးသိရွိျပီး ထြက္ေျပးမည္ ဆိုး၍ျဖစ္ေလသည္။ သို႔ေသာ္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ဆင္းလာသည္ကိုကား သူခိုးသည္သိဟန္မတူေပ။ အဘယ္ေၾကာင္႔ဆိုေသာ္ ေစာေစာကၾကားရေသာ အသံတို႔သည္ တိတ္မသြားဘဲ ဆက္လက္ၾကားေနရသျဖင္႔ ျဖစ္ေလ၏။ သို႔ေသာ္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ ကားဂိုေဒါင္နား ခ်ဥ္းကပ္မိသည္ႏွင္႔ ထိုအသံတို႔သည္ လံုး၀ရပ္တန္႔သြားေလ၏။ ကြ်ႏု္ပ္လည္း ဓါတ္မီးထိုးရန္ ညီညီအားအခ်က္ျပ၍ ကြ်ႏု္ပ္ႏွင္႔ ေက်ာ္ဇင္က ဂိုေဒါင္တံခါးေသာ႔ကို ဖြင္႔ကာ ဂိုေဒါင္တြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ေလေတာ႔၏။ သို႔ေသာ္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ထင္မွတ္ထားသကဲ႕သို႔ သူခိုးအားေတြ႔ရွိရျခင္းမရွိဘဲ တိတ္ဆိတ္၍ ေျခရာလက္ရာမပ်က္ေသာ ကားႏွင္႔ ကားဂိုေဒါင္သာ ေတြ႕ရေလ၏။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔လည္း သူခိုးထြက္ေျပးျပီအထင္ျဖင္႔ ကားဂိုေဒါင္ႏွင္႔ ကပ္လ်က္ရွိေသာ လမ္းၾကားသို႔လိုက္ေလ၏။ သို႔ေသာ္ လမ္းၾကားတြင္း၌လည္း မည္သည္႕ အရိပ္အေယာင္မွ်မေတြ႕ ရသျဖင္႔ လက္ေလွ်ာ႔ကာ ျပန္လာခဲ႔ေလ၏။
ထို႔ေနာက္တြင္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔လည္း ဂိုေဒါင္တြင္းသို႔ တစ္ေခါက္ျပန္၀င္ကာ ကားအားစစ္ေဆးၾကေလသည္။ မည္သည္႔ပ်က္ဆီးမႈအရိပ္အေယာင္မွ် မေတြ႕ရသျဖင္႔ စိတ္ခ်ကာ ဂိုေဒါင္တြင္းမွ ျပန္ထြက္ရန္ျပင္စဥ္ ကြ်ႏ္ုပ္၏မ်က္လံုးမ်ားမွာ ကားဂိုေဒါင္ႏွင္႔ အိမ္မၾကီးစပ္ဆက္ထားေသာ တံခါးဆီသို႔ ေရာက္ရွိသြားေလ၏။ ေစာေစာက ၾကားရေသာအသံမွာ သစ္သားႏွင္႔ သံၾကားတြင္ ခေလာက္ေသာ အသံမ်ိဳးျဖစ္ေပရာ ကြ်ႏု္ပ္လည္း ပို၍ေသခ်ာေစရန္တံခါးနားသို႔ သြားၾကည္႔မိေလသည္။ တံခါးမွာ အိမ္မၾကီး၏အတြင္းဘက္မွ သစ္သားတံခါး ျဖစ္ျပီး ဂိုေဒါင္ဘက္မွ တံခါးမွာ သံဘာဂ်ာ တံခါးျဖစ္ေပ၏။ ထိုတံခါး ႏွစ္ခု၏ၾကား၌ ဂိုေဒါင္အျပင္ဘက္တံခါးအားခတ္ေသာ ေသာ႔နည္းတူ ေသာ႔ခေလာက္အၾကီးတစ္လံုး ခတ္၍ ထားေလ၏။ သို႔ေသာ္ ကြ်ႏု္ပ္ေတြးထင္သလို ထိုတံခါးႏွစ္ခုၾကားသို႔ လက္၀င္၍ ခေလာက္ရန္မွာ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ ပို၍ေသခ်ာေစရန္ ကြ်ႏု္ပ္၏လက္ကို သြင္း၍ ခေလာက္ၾကည္႔ရာတြင္ ေသာ႔ခေလာက္အားကိုင္ႏိုင္သည္ မွန္ေသာ္လည္း ခေလာက္ရန္မွာမူ လက္ညပ္ေနသျဖင္႔ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ အားစိုက္၍ ၾကိဳးစားလႈပ္ၾကည္႔ရာ " ဂေလာက္ ခ်ပ္ " ဟူ၍သာ အသံထြက္ေလသည္။တံခါးနား ရပ္၍ အလုပ္ရႈပ္ေနေသာ ကြ်ႏု္ပ္အား ညီညီမွ...
ညီညီ ။ ။ မိုးျမင္႔ တံခါးနားရပ္ျပီး ဘာလုပ္ေနတာတံုး။ ငါဂိုေဒါင္တံခါး ပိတ္ေတာ႔မယ္။ လာခဲ႕ေတာ႕။
အိပ္ခန္းအတြင္းသို႔ ျပန္ေရာက္လတ္ေသာ္ ကြ်ႏု္ပ္မွ ညီညီအား
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ ညီညီ မင္းတို႔ ဂိုေဒါင္မွာ တံခါးႏွစ္ခုရွိတယ္ေနာ္။ တစ္ခုက ကားအသြင္းအထုတ္လုပ္တဲ႔ ဂိုေဒါင္တံခါး။ တစ္ခုက အိမ္မၾကီးနဲ႔ ဆက္ထားတဲ႔ တံခါးေနာ္။
ညီညီ ။ ။ ဟုတ္တယ္ေလ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ အဲဒီတံခါးမွာလည္း ေသာ႔ခတ္ထားတာေတြ႔တယ္။ မင္းတို႔ အဲဒီေသာ႔ကို ခတ္ေတာ႔ ဘယ္လိုခတ္လဲ။ ကားဂိုေဒါင္ဘက္ကေနေတာ႔ ခတ္ဖို႔မလြယ္ဘူး။လက္၀င္လို႔ မရဘူး တံခါးႏွစ္ခုၾကားမွာ ညပ္ေနတယ္။
ညီညီ ။ ။ ေအာ္ ေအးဟုတ္တယ္။ အဲဒီေသာ႔ကို ခတ္ရင္ အိမ္ထဲကေန အိမ္မၾကီး တံခါးကို အရင္ဖြင္႔ ရတယ္။ ျပီးမွ ေသာ႔ခတ္ရတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဒီတံခါးက မဖြင္႔သေလာက္ကို ရွားတယ္။ ဘာလို႔လဲ။
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ နည္းနည္းထူးဆန္းေနသလားလို႔။ ေစာေစာက ငါတို႔ၾကားရတဲ႔ အသံက တံခါးမၾကီးနဲ႔ သံတံခါးၾကားေခါက္တဲ႔ အသံမ်ိဳး။ ဒါေပမယ္႔ ေစာေစာက ငါေခါက္ၾကည္႔ေတာ႔ " ေဂါက္ ခ်ပ္ " လို႔ဘဲမည္တယ္။ ဒါေတာင္ ေတာ္ေတာ္ အားစိုက္ေခါက္ရတာ။ ေစာေစာက ၾကားတဲ႔ အသံက သစ္သားသံ တစ္သံဘဲ ၾကားတယ္ က်န္တာက သံတံခါးကို ထိတဲ႔ အသံကြ။ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ သစ္သားေကာ သံေကာ ထိရမယ္ကြာ။
ေက်ာ္ဇင္ ။ ။ အာ ဒီတံခါးကို လာေခါက္တာပါလို႔ မင္းကို ဘယ္သူေျပာလဲ။ သူ႔ဘာသာ ျမည္ခ်င္သလို ျမည္မွာေပါ႔။
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ မဟုတ္ေသးဘူးကြ အသံက အဲဒီကလာတာ။
ညီညီ ။ ။ ကဲပါကြာ ျငင္းမေနနဲ႔ေတာ႔ စိတ္ထင္လို႔ လို႔ဘဲ သေဘာထားလိုက္။ အိပ္ၾကမယ္။
ထိုသို႔ေျပာေနစဥ္မွာပင္ " ခ်ပ္ ခ်ပ္ ခ်ပ္ ခ်ပ္ " ဟူေသာ အသံကို သံုးေယာက္စလံုးပီပီသသၾကားလုိုက္ရျပန္သည္။ သံုးေယာက္သား တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည္႔ကာ ေအာက္ထပ္သို႔ ဒေရာေသာပါး ေျပးဆင္းၾကေလေတာ႔၏။ သို႔ေသာ္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ေအာက္သို႔ေရာက္သည္႔ ခဏ၌ပင္ ယင္းအသံသည္လည္းေပ်ာက္ကြယ္သြားေလ၏။ လူသူအရိပ္အေယာင္ဟူ၍လည္း တစိုးတစိမွ် မေတြ႔ရေပ။ အခ်ိန္သည္လည္း ည၁နာရီခြဲပင္ ေက်ာ္ေနေလျပီ။သံုးေယာက္စလံုး၏စိတ္တြင္ ေၾကာက္ရြံစိတ္အနည္းငယ္ ကိန္းေအာင္းလာျပီျဖစ္ေလသည္။ထိုမွတစ္ဖန္ တတိယေျမာက္ၾကားရခ်ိန္တြင္မူ သံုးေယာက္သား လူမျဖစ္ႏိုင္ေတာ႔ ဟုမွတ္ခ်က္ခ်ေလေတာ႔၏။ သို႔ဆိုပါမွာ သရဲပင္ေလာ။ ေ၀ခြဲ၍မရႏိုင္ေပ ျဖစ္ေလ၏။
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ ဟုတ္ေတာ႔မဟုတ္ေတာ႔ဘူးကြ။ ပထမ တုန္းက သစ္သားသံပါေသးတယ္။ အခုဟာက သံဘာဂ်ာတံခါးသံဘဲေနာ္။ ဘယ္လိုမွ သံကို ေခါက္သံ ျမည္ေအာင္မေခါက္ႏိုင္ဘူးကြ။
ညီညီ ။ ။ ေဟ႔ေကာင္မိုးျမင္႔ သရဲေျခာက္တာမ်ားလား။
ေက်ာ္ဇင္။ ။ ေအး ငါလည္း အဲဒါစဥ္းစားေနတာ။ ကဲဒီတစ္ခါျမည္ရင္ ငါတို႔ေအာက္မွာဆင္းေစာင္႔မယ္ကြာ။ ဘယ္လိုလဲ။
ကြ်ႏု္ပ္္ ။ ။ လုပ္ကြာ ငါလည္း ကြဲကြဲျပားျပားသိခ်င္တယ္။ ညီညီ ဘယ္လိုလဲ။
ညီညီ ။ ။ တူတယ္ကြာ။
ထိုအခ်ိန္မွာပင္ စတုတၴေျမာက္ျမည္သံကို ၾကားရေလ၏။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔္လည္း ေၾကာက္စိတ္၀င္ေနၾကျပီျဖစ္ေသာ္လည္း သံုးေယာက္မို႔ အားတင္းကာ ေအာက္သို႔ဆင္းလာခဲ႔ေလ၏။ ထို႔ေနာက္ သံုးေယာက္သား ေအာက္ထပ္၌ ဖိုခေလာက္ဆိုင္ထိုင္ကာ အေျခအေနကို ေစာင္႔ၾကည္႔ေနၾကေလသည္။ လက္ထဲ၌လည္း လက္နက္ကိုယ္စီကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားေလ၏။ ထိုအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ တကယ္႔သူခိုးတစ္ေယာက္ကို ေတြ႔မည္ဆိုပါက ထိုသူခိုး စိစိညက္ညက္ ေၾကသြားႏိုင္ေပသည္။
ကြ်ႏု္ပ္တို႔လည္း ၁၅မိနစ္ခန္႔ ၾကာေအာင္ထိုင္ေစာင္႔ေသာ္လည္း ေနာက္ထပ္မည္သည္႔ အသံကိုမွ မၾကားရေတာ႔ေပ။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ထိုင္ေစာင္႔ေန၍ေလာ သို႔တည္းမဟုတ္ မရွိေတာ႔၍ေပေလာ ေ၀ခြဲ၍မရႏိုင္ေပ။ ထို႔ေၾကာင္႔ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔လည္း ဟင္းခ်ကာ အိပ္စက္ရန္အတြက္ အသီးသီး အေပၚထပ္သို႔ တက္ခဲ႔ေလေတာ႔သည္။ ထုိသို႔တက္ရာ၌ ကြ်ႏု္ပ္မွာ ေနာက္ဆံုးမွ တက္သူ ျဖစ္ေလသည္။ ကြ်ႏ္ုပ္လည္း ေလွကားေပၚသို႔ တက္ရာ၌ လက္ထဲရွိ တုတ္ႏွစ္ေခ်ာင္းျဖင္႔ ေလွကားလက္ရန္းကို ေခါက္၍ တက္လာခဲ႔ေလ၏။ ထို႔ေနာက္အခန္းတြင္းသို႔ ၀င္ကာ သံုးေယာက္သား အိပ္ရာေပၚ လွဲမိခ်ိန္၌ ေစာေစာက ကြ်ႏု္ပ္ေခါက္သကဲ႔သို႔ပင္ ေလွကားလက္ရန္းသို႔ ေခါက္၍ တက္လာသံကိုပီပီသသၾကီး ၾကားရေလေတာ႔၏။
ကြ်ႏု္ပ္တို႔သံုးေယာက္သာ ရွိေသာဤအိမ္ထဲတြင္ မည္သူက ကြ်ႏု္ပ္ကဲ႔သို႔ ေလွကားကို ေခါက္၍တက္လာပါသနည္း။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ သံုးေယာက္လံုးသည္လည္းအိပ္ရာထက္တြင္ရွိေနေလ၏။ ကြ်ႏု္ပ္ေခါက္ခဲ႔ေသာ အႏွီတုတ္သည္လည္း ကြ်ႏု္ပ္၏ အိပ္ရာနံေဘးတြင္ ရွိေနပါ၏။ သို႔ဆိုပါမူ မည္သူသည္ ကြ်ႏု္ပ္ကဲ႔သို႔ ေခါက္၍တက္လာပါသနည္း။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ သံုးေယာက္သားသည္လည္း တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည္႔ကာ သံုးေယာက္သား ပူးကပ္၍ေစာင္ကို ေခါင္းျမီးျခံဳကာ တုတ္တုတ္မွ်ပင္မလႈပ္ရဲေတာ႔ပါေခ်။ မည္သည္႔အခ်ိန္တြင္ ေစာင္ကို လာလွန္မည္နည္းဟု တထိတ္ထိတ္ျဖင္႔ ေၾကာက္ရြံ႕ေနခဲ႔ေလေတာ႔သည္။
အခ်ိန္ေတြမည္မွ်ၾကာသြားေလသည္ မသိ အလင္းေရာင္၀ိုးတ၀ါး ၀င္လာ၍ ပဲျပဳတ္သည္ေအာ္သံၾကားမွပင္ အိပ္ရာထက္မွ ထရဲေလေတာ႔၏။ ကြ်ႏု္ပ္မွာလည္း အလုပ္သြားရန္ရွိေနသျဖင္႔ အိမ္သို႔ျပန္ရေခ်ေတာ႔မည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင္႔ပင္ မရဲေသာ္လည္း ေျပးခဲေစဆိုသည္႔ အတိုင္း အရဲစြန္႔၍ အိမ္သို႔ျပန္ခဲေလေတာ႔၏။ ကြ်ႏ္ုပ္၏
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္သည္လည္း အိမ္ထဲတြင္ မေနရဲေတာ႔သည္ျဖစ္သျဖင္႔ ပဲျပဳတ္သည္အား ေခၚကာ ပဲျပဳတ္၀ယ္အျပီး၌ အိမ္ေပါက္၀မွာပင္ ထိုင္၍ေနေလေတာ႔၏။ ကြ်ႏု္ပ္သည္လည္း ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင္႔ အိမ္သို႔သုတ္သုတ္ျပန္ခဲ႔ေလရာ အိမ္ျပန္ေရာက္မွပင္ သက္ျပင္းခ်ႏုိင္ေလေတာ႔၏။
ယခုတြင္မူ ထိုအိမ္သည္လည္း ကန္ထရိုက္တိုက္အျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိျပီးျဖစ္သကဲ႔သို႔ ကြ်ႏု္ပ္သည္လည္းေကာင္း ကြ်ႏု္ပ္၏သူငယ္ခ်င္းမ်ားသည္လည္းေကာင္း တစ္ေယာက္ႏွင္႔ တစ္ေယာက္ လြန္စြာေ၀းကြာေသာ အရပ္၌ ေရာက္ရွိေနၾကျပီျဖစ္ေလသည္။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ ကြ်ႏု္ပ္အတြက္၌မူကား ထုိထိတ္လန္႔ဖြယ္ၾကံဳဆံုခဲ႔ရသည္႔
ညတစ္ညသည္လည္းေကာင္း ကြ်ႏု္ပ္၏သူငယ္ခ်င္းမ်ားသည္လည္းေကာင္း အျမဲတမ္း တခုတ္တရ ရွိေနေတာ႔မည္သာျဖစ္ေပသည္။
ညတစ္ညသည္လည္းေကာင္း ကြ်ႏု္ပ္၏သူငယ္ခ်င္းမ်ားသည္လည္းေကာင္း အျမဲတမ္း တခုတ္တရ ရွိေနေတာ႔မည္သာျဖစ္ေပသည္။
စာၾကြင္း။ ။ အထက္၌ေဖာ္ျပခဲ႔ေသာ အေၾကာင္းအရာတို႔သည္ ျဖစ္ရပ္မွန္တစ္ခုကို အေျခခံ၍ စာဖတ္သူမိတ္ေဆြမ်ား ဖတ္၍အဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႔မႈရွိေစရန္ ၀ထၲဳတို တစ္ပုဒ္အေနျဖစ္ေအာင္ တတ္သေလာက္မွတ္သေလာက္ေလးႏွင္႔ အတတ္ႏိုင္ဆံုးၾကိဳးစားကာ ေဖာ္ျပခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္႔ အေလ်ာက္ စာဖတ္သူမိတ္ေဆြမ်ားအေနႏွင္႔ ပ်င္းရိဘြယ္ျဖစ္ခဲ႔လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း ၊ စိတ္ညစ္ညူးဖြယ္ရာျဖစ္ခဲ႔လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း ၊ စာဖတ္သူမိတ္ေဆြမ်ားအား မည္သည္႔ရသကိုမွ ေပးစြမ္းႏိုင္ျခင္းမရွိလွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း ၀ါသနာရွင္လူရြယ္တစ္ေယာက္၏ စိတ္၏ေစစားရာေနာက္သို႔ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ၾကိဳးစားထားေသာ ၀ထၲဳတိုတစ္ပုဒ္အေနႏွင္႔သာ ရႈျမင္၍ သည္းခံခႊင္႔လႊတ္ကာ ဖတ္ရႈေပးပါရန္ ေမတၲာရပ္ခံ အပ္ပါသည္။ မည္သို႔ေသာအေၾကာင္းေၾကာင္႔ပင္ျဖစ္ေစကာမူ ကြ်ႏု္ပ္စိတ္၏ေစစားရာအတိုင္း ဖန္တီးထားေသာ ဤဘေလာခ္႔ေလးႏွင္႔ ဘေလာခ္႔ေလးထဲမွစာမ်ားကို လာေရာက္လည္ပတ္ဖတ္ရႈၾကေသာ ကြ်ႏ္ုပ္၏ စာခ်စ္သူ စာဖတ္သူ မိတ္ေဆြမ်ားအား လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ေက်းဇူးတင္ကာ အျမဲတမ္း တခုတ္တရ ( အမွတ္တရ ) ရွိေနမည္သာ ျဖစ္ေပေတာ႔သတည္း။
စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://moemyinttane.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.