အရပ္ပ်က္မေလးရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ
ဒီေန႔ ကိုေယာဟန္ေအာင္ေရးထားတဲ့ ၊ သူေနတဲ့ေနရာနားမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးကို ဖတ္ျပီး အေတြးတခ်ိဳ႕ ျဖတ္ခနဲ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔အတူ ရင္ဘတ္ထဲကို ဗလံုးဗေထြး ေဆာင့္၀င္သြားတယ္ ။ အဲဒီအေတြးေတြကို သူ႕ ပုိစ့္ေအာက္မွာ ကြန္မန့္အျဖစ္ ခ်ေရးခဲ့သလို ၊ ကြ်န္မဘေလာဂ့္မွာ လာဖတ္သူမ်ားလည္း ဖတ္လို႔ရေအာင္ ျပန္ တင္လိုက္ပါတယ္ ။
ကြ်န္မ ၀င္သြားတဲ့အေတြးက ကိုေယာဟန္ေအာင္ ပိုစ္႔ထဲမွာ ေရးထားတဲ့ မိန္းမေတြရဲ႕ တန္းတူအခြင့္အေရးကိစၥနဲ႔ သိပ္ေတာ့မပတ္သက္လွပါဖူး ။ အဲဒီအေတြးကို ကြ်န္မ ထိုင္းနယ္စပ္ဖက္သြားတုန္းက ၾကံဳေတြ႔ ခံစားခဲ့ရဖူးတယ္ ။ အိုင္ဒီယာ ခပ္ၾကီးၾကီးေတြ တေပြ႔တပိုက္နဲ႔ ကြ်န္မကို အဲဒီ ကိုယ္ပိုင္အေတြးေတြက ေလွာင္ေျပာင္ခဲ့ၾကတယ္ ။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း "လက္ေတြ႔" ဆိုတဲ့ စကားလံုးနွစ္လံုးကို ကြ်န္မက ဦးစားေပးက်င့္သံုးလာမိတယ္ ။ လက္ေတြ႔မွာ ဘာမွျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ ျဖစ္လာမယ္လို႔ မထင္တာေတြကို ဖတ္ထားသမွ် စာအုပ္ေပါင္းစုံက သီအုိရီေတြသံုးျပီး ျငင္းခံု ေဆြးေႏြးေနဖို႔ အခ်ိန္မေပးခ်င္ေတာ့ဖူး ။ အေရးမၾကီးဘူးလို႔ ကိုယ္ပိုင္ဆံုးျဖတ္မိတဲ့အရာေတြအတြက္ သူမ်ားနဲ႔ ျငင္းခံုရတဲ့အလုပ္မိ်ဳး ေရွာင္ရွားတတ္လာတယ္ ။ အဲလိုနဲ႔ လူတန္းစားတခ်ိဳ႕ ရဲ႕ intellectual လို႔ သတ္မွတ္ၾကတဲ့ စကား၀ိုင္းဆိုတာေတြဟာ ကြ်န္မအတြက္ေတာ့ သိပ္ပ်င္းစရာေကာင္းသြားတယ္ ။
ကိုေယာဟန္ေအာင္ရဲ့ အရပ္ပ်က္မေလး (၁) နဲ့ အရပ္ပ်က္မေလး (၂) တို႔မွာ ကြ်န္မက ေအာက္ပါအတိုင္း ကြန္မန္႔ေရးျဖစ္ခဲ့တယ္ ။
.........................
Frankly speaking, have you ever wondered how ironic it seems that here we are, sitting in a nice ambience; be it at a nice restaurant or in the comfort of our home, and engaging in long discussions about how we can improve the lives of our people while the situation in Burma remains the same?
As I see that year after year, the number of Burmese people struggling to make ends meet increases and the gap between the wealthy and the poor keeps widening, I truly begin to wonder whether all of our discussions have been too idealistic. Amidst our so-called intelligent discussions, have we missed out the importance of practicality?
I always believe that how valuable an idea is, depends highly on how implementable it is in reality. If we only have ideas which are not implementable, then we are not making any effective progress for our society. As such, no contribution has been done and our lengthy discussions end up hanging precariously on the border of almost becoming "redundant".
My very frank and direct opinion is that many organizations sometimes or even most of the times fall prey to such form of redundancy even with their well-planned retreats and highly energised brainstorming sessions for future strategies. When our discussions do not produce effective and tangible outcome upon being carried out, it is time for us to re-look into where we have gone wrong and start being practical.
Look at what happened in the case of the young girl in the story. You have learnt extensively about the social theories and has had so many such reflective discussions with other intellectual people. And yet, when faced with the real case of the young girl, you were not able to do more than just feeling pity and recounting about her in your current post. You were not able to do something substantial to change her life.
Many of us, with our big ideas, fall into such categories. Many a times, I feel guilty about having walked past the beggars on the streets of Burma during my trips there. Apart from giving them money, I was not able to do more. That moment of truth keeps nagging at me and I sincerely hope in my heart that, one day, I would be able to do something about such truth.
...............................
တကယ္ေတာ့ ကြ်န္မတို႔က ဘေလာဂ့္ေပၚမွာ အျပန္အလွန္ ဒီဇာတ္လမ္းထဲက ေကာင္မေလးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ေျပာဆို သနားေနၾကတုန္း ၊ အဲဒီေကာင္မေလးကေတာ့ တကယ့္ လက္ေတြ႔ဘ၀မွာ ကြ်န္မတို႔အားလံုး လံုး၀ imagine လုပ္နိုင္ခ်င္မွ လုပ္နိုင္မယ့္ ဘ၀ငရဲဆိုတာၾကီးကို ျဖတ္သန္းေနရေကာင္း ေနရမယ္ ။ ဒါအတြက္ ကြ်န္မတို႔ ဘာမ်ားလုပ္ေပးလိုက္နိုင္ပါသလဲ ။ ဘာမွ မလုပ္ေပးလိုက္နိုင္တာကို သိသိၾကီးနဲ႔ ရင္နာနာနဲ႔ ကြ်န္မတို႔ ဒီအေၾကာင္းေတြ ဆက္ ေဆြးေႏြးျဖစ္ၾကတယ္ ။ ကြ်န္မတို႔ အျပန္အလွန္ေျပာခဲ့ၾကတာေတြ အလကားျဖစ္မသြားဖို႔ ေနာင္မွာ အဲလိုေကာင္မေလးလို ဇာတ္လမ္းေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာနဲ႔ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရရင္ ၊ စကားလုံုးဆိုတာေတြထက္ ကြ်န္မတို႔ ေနာက္တဆင့္တက္ဖို႔ လိုအပ္လာျပီ လို႔ပဲ အေတြးစကို အဆံုးသပ္လိုက္မိပါတယ္ ။
(အေပၚတြင္ ေရးထားေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ ကြ်န္မ၏ ကိုယ္ပိုင္ခံယူခ်က္မ်ား သက္သက္ျဖစ္သည္ ။ မွန္သည္ မွားသည္ဟု မဆိုလို ။ လြတ္လပ္စြာ သေဘာထား ကြဲလြဲခြင့္ ရွိပါသည္ ။ မည္သူ တဦးတေယာက္ကိုမွလည္း ေစာ္ကားလိုစိတ္မရွိေခ် ။ စိတ္ထဲရွိသည္မ်ားကို အရွိအတိုင္း ခပ္ရိုးရိုး ေရးသားျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္) ။
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://gyittu.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.