Saturday, December 13, 2008

[မယ္လိုဒီေမာင္၏ၿငိမ္းခ်မ္းသံစဥ္] 1 New Entry: ထိကညွိဳး..

ထိကညွိဳး..

ထိကညွိဳး..တဲ႕
အဲဒီအပင္ေလးသိလား
က်မက သူတုိ႕ကို သိပ္ခ်စ္တယ္
သူတုိ႕ကေတာ႕ ျပန္မခ်စ္ေတာင္ မမုန္းဘူးလို႕ထင္တယ္
လူေတြက မ်ားေသာအားျဖင္႕ လဲက်သြားတုိင္း ျပန္ထတတ္တာကို ပစ္တုိင္းေထာင္နဲ႕တင္စားေျပာေလ႕ရွိၾကတယ္။
နားလဲယဥ္ေနတယ္ေပါ႕ေနာ္။

ေရာက္ရာအရပ္မွာ ေပ်ာ္တတ္တဲ႕ က်မကိုေတာ႕ ရြက္က်ပင္ေပါက္လို႕ေျပာတဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြလဲ ရွိတယ္။
သစ္တစ္ပင္ေကာင္း ငွက္တစ္ေသာငး္နားဆုိတဲ႕စကားပံုထဲက သစ္ပင္ကို က်မသေဘာက်တယ္ေျပာတုိင္း နင္က သစ္ပင္ေကာင္းေကာင္းမျဖစ္ခင္ စာကေလးေတြဆြဲဆိတ္ခံထိလို႕ ေသတဲ႕ အပင္မျဖစ္ရင္ေကာင္းပလို႕ေျပာေလ႕ရွိတဲ႕ က်မရဲ႕ ခ်စ္ေသာေဖေဖလဲရွိတယ္။
က်မေျပာေနတာေတြ ဟိုေရာက္ဒီေရာက္လို႕မထင္ပါနဲ႕ဦးေနာ္။ ကိုကလိုေစးထူးရဲ႕ ပို႕စ္တစ္ခုမွာ အညြန္႕တက္တုိင္းျဖတ္ခံထိတဲ႕ ပင္လွပင္နဲ႕ အျဖတ္ခံရံုသာမက အနင္းပါခံရတဲ႕ ျမက္ေတြနဲ႕ ေလာကအလွဆင္ထားတဲ႕ ပို႕စ္ေလးဖတ္ရေတာ႕လဲ ထိကညွိဳးေလးေတြကို သတိရမိတဲ႕ အေတြးေလး၀င္လာမိတာရွိလို႕ပါ။

ျမက္ပင္ေတြၾကားထဲမွာ ေရာေနတတ္တဲ႕ အပင္ေလးေတြထဲမွာ အဲဒီ ထိကညွိဳးပင္ေလးေတြေပါက္ေနေလ႕ရွိတတ္တယ္။ က်မ သိတတ္တဲ႕အရြယ္ေရာက္ေတာ႕ ပန္းျခံသြားၾကရင္းက က်မအေဖက သမီးလာ ဒီအပင္ေလးေတြကို လက္နဲ႕တုိ႕ၾကည္႕စမ္းတဲ႕ ။ က်မက ခ်က္ခ်င္းၾကီး ဘယ္တို႕ရဲမလဲေနာ္။ အမွန္အတုိင္းေျပာရင္ က်မက အေၾကာက္ၾကီးတယ္(ကိုယ္႕ကိုယ္ကို ထိခုိက္မွာ သိပ္ေၾကာက္တဲ႕ ကိုယ္႕ကိုယ္ကို သိပ္ခ်စ္တဲ႕သူေလ)။ အဲေတာ႕ က်မေဖေဖက သူအရင္တုိ႕ျပတယ္။ အပင္ေလးက ညွိဳးသြားတာေပါ႕။ က်မစိတ္ထင္ ဘာမ်ားျဖစ္သြားပါလိမ္႕။ ေဖေဖ အဲဒီအပင္ေလးကို ထိလို္က္လို႕ ေသသြားပီလားေပါ႕ေနာ္။ ေတြးလဲေတြး ေမးလဲေမးပါတယ္။ က်မေဖေဖက ျပန္ေျဖတယ္ သူက ေသတာမဟုတ္ဘူး။ ထိလိုက္လို႕ ညွိဳးသြားတာတဲ႕။ ခဏေန ျပန္ထလာလိမ္႕မယ္တဲ႕။ က်မ ေစာင္႕ၾကည္႕ေနတာ တေအာင္႕ေလာက္ၾကာတာနဲ႕ ျပန္ထလာတာေတြ႕ရေတာ႕ သိပ္သေဘာက်သြားတယ္။ တက္နင္းမိလဲ ခဏေန ျပန္ထတာပဲ။ ငယ္တုန္းကေတာ႕ ေဆာ႕တာမက္တာေပါ႕ေနာ္။ အပင္ေလးအိပ္အိပ္၊ ထိကညွိဳးေလးအိပ္အိပ္၊ ေမာင္ရင္လာ တံခါးပိတ္လို႕ ဆုိဆုိျပီး လက္ေလးနဲ႕တုိ႕တို႕ျပီး ေဆာ႕ခဲ႕တယ္(ဘေလာ႕ဂါၾကီး ကိုေမာင္ရင္ကိုေတာ႕ အဲ႕တုန္းက သိေသးဘူး)။
ၾကီးလာတဲ႕ထိ ေျပာမယ္ဆို မေန႕တစ္ေန႕က ခရီးသြားတုနး္က မလက္ကာက saint paul church ထဲမွာ ထိကညွိဳးေလးေတြေတြ႕တဲ႕ထိ တို႕ၾကည္႕မိတုန္းပဲ။(အတူသြားတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရယ္ခြဲမစုိးလို႕ ခုိးတို႕လာတာ အဟိဟိ)

က်မ အရြယ္ေရာက္လာလို႕ အဲဒီအပင္ေလးေတြကို သေဘာက်မိတဲ႕အေတြးကေတာ႕ သူတုိ႕မွာ ဘာကိုးကြယ္အားထားရာမရွိ အနင္းခံျမက္ေတြနဲ႕ အတူတူ ရွင္သန္ၾကီးျပင္းရင္း ျမက္ေတြက သူတို႕အလွနဲ႕သူတို႕ေလာကကို အလွဆင္သလို ထိကညွိဳးေလးေတြကလဲ အားမာန္အျပည္႕နဲ႕ အခ်ိန္တန္ရင္ျပန္ရွင္သန္လာႏုိင္စြမး္ရွိတဲ႕ သတၱိကို သိပ္သေဘာက်တာ။ က်မတို႕လူ႕ဘ၀မွာလဲ တခါတေလမက အျမဲနီးပါး ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုကလြဲရင္ ကိုးကြယ္အားထားရာမရွိဘူး။ အနင္းခံျမက္လို လူတန္းစားေတြၾကားမွာ အတူတူပဲ ေနရတဲ႕ဘ၀(အခြင္႕ထူးခံမဟုတ္တဲ႕သူတုိင္းက အဲဒီလူတုိင္းစားပါပဲ မဟုတ္ဘူးလားေနာ္)။ ထိကညွိဳးလို ညွိဳးသြားရတဲ႕ အခ်ိန္လိုမ်ိဳး ခဏခဏ ဘ၀ရဲ႕ေလွကားထစ္ေတြ အမ်ားၾကီးနင္းေလွ်ာက္ခဲ႕ရတာ။ အဲလိုအခ်ိန္တိုင္း ထိကညွိဳးေလးေတြေတာင္ သတၱိရွိေသးတာေတြးျပီး ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုျပန္အားေပးလုိ႕ ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ရမဲ႕လမ္းေတြကိုပဲ ၾကိဳးစားနင္းေလွ်ာက္ရင္း ဒီေန႕ဒီအခ်ိန္ေရာက္လာတယ္ေလ။ တို႕ထိကစားရံုမဟုတ္ပဲ နင္းေခ်ဖို႕ၾကိဳးစားတဲ႕ အရာေတြေအာက္မွာ ထိကညွိဳးေလးေတြ သတၱိရွိရွိနဲ႕ ျပန္လည္ထဖုိ႕ ၾကိဳးစားသလို က်မတုိ႕လဲ ဘယ္ေလာက္ထိပိျပားေနတဲ႕ အဖိႏွိပ္ခံဘ၀ေတြေရာက္ေနဆဲျဖစ္ပါေစ ဆယ္ျပန္မက အျပန္တစ္ရာမက ၾကိဳးစားရုနး္ကန္ရွင္သန္ေနသင္႕တယ္လုိ႕ ျပန္သံုးသပ္မိတယ္။ ထိကညွိဳးေလးေတြက သူတို႕ေတြညွိဳးသြားတုိင္း မထူးေတာ႕ပါဘူးေလလို႕ စဥ္းစားမွာမဟုတ္ဘူးလို႕ က်မယံုတယ္။ က်မတို႕ အဲလိုညွိဳးႏြမး္ရတဲ႕ဘ၀က ျပန္ထဖို႕ ႏွစ္၂၀မကလို႕ ႏွစ္၄၀ၾကာခ်င္ၾကာပါေစ က်မတို႕ေတြ အျမဲျပန္ၾကိဳးစားၾကမယ္ေလ။ ဒါေပသိ က်မခ်စ္တဲ႕ထိကညွိဳးလို ဘ၀မ်ိဳးမဟုတ္ပဲ ေရေႏြးေႏြးကေန တျဖည္းျဖည္းပူလာတဲ႕ ဂဏာန္းေတြဘ၀လို ရုန္းထြက္ဖို႕ရာ အခ်ိန္မမီတဲ႕ ဘ၀မ်ိဳးေရာက္ေနမွာကိုေတာ႕ ေတြးပူမိရင္း က်မရဲ႕ ထိကညွိုးခ်စ္တဲ႕ ဋီကာေလးကို နိဂံုးခ်ဳပ္ပါတယ္။

စာၾကြင္း၊ ။က်မစိတ္ထဲရွိတဲ႕အေတြးေလးကို ဘာဆိုင္ဆိုင္မဆုိင္ဆိုင္ခ်ေရးမိတာမို႕ က်မေျပာခ်င္တာကို ထပ္တူနားလည္ဖုိ႕ခက္ခ်င္ခက္ေစမဲ႕ ပုိ႕စ္ေလးပါ။ အားနာေပမဲ႕ ဖတ္ျပီးရင္ ကိုယ္႕အေတြးနဲ႕ကိုယ္ calsome ေကြကာ ေသာက္လုိက္ေနာ္... သုိင္းခရု

You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://melodymaungmm.myanmarbloggers.org/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.