အခန္း ( ၂ )
တကယ့္ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း သူတို႕ကို ပံုမွန္ဆက္ဆံတာပါ။ ဘယ္သူဘယ္၀ါ ရယ္လို႕ေတာ့ ေထြေထြ ထူးထူး အေရးေပးရမယ္လို႕လည္း စိတ္ထဲမထားခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ လူဆိုတာက သိတယ္မဟုတ္လား ညီအစ္ကိုခ်င္း ေမာင္နွမခ်င္းေတာင္မွ ကိုယ့္အေပၚ မေကာင္းဘူးလို႕ ထင္ရင္ မွန္တယ္မွားတယ္ မစဥ္းစားခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒါေတာင္ ေမာင္နွမခ်င္းေနာ္။ တစိမ္းတရံဆို ပိုဆိုးပါတယ္။ လူေတြက ကိုယ့္အေပၚသာ သူမ်ားက ေကာင္းေစခ်င္တာ ကိုယ္ကေရာ သူမ်ားကို ေကာင္းရဲ႕လားဆိုတာ မစဥ္းစားတက္ၾကဘူး။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေနလာလုိက္တာ။ တျဖည္းျဖည္း အေပ်ာ္အပါးကေန အရက္သမား ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္လာတယ္။ ညေနဆို အရက္မေသာက္ရ မေနနိင္ေတာ့ဘူး။ လက္ေတြ တုန္လာတယ္။
အရင္တုန္းကလို ပိုက္ဆံက ရွာခ်င္တိုင္း ရွာလို႕ရေပမယ့္ စီးပြားေရး က်ပ္တည္းလာတဲ့ အခါ ဆိုင္ရွင္ကလည္း တျခားကို ေရာင္းပစ္မွာမို႕ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္း မသိဘူး။ ဒါနဲ႔ မိန္းမက တဖက္တလွမ္းက ရွာတဲ့ အိမ္ဆိုင္ေလးကို အမွီျပဳျပီး ေျပလည္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနရတယ္။ အစကေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္ ။ ေနာက္ေတာ့ သိတဲ့အတိုင္း ဘယ္အလုပ္မွ အဆင္မေျပျဖစ္လာတယ္။ အရင္းေတာင္ မနည္းျပန္ရွာေနရတဲ့ ေခတ္ၾကီးမွာ အရက္ကလည္း ပံုမွန္မေသာက္ရရင္ မေနနိင္ေတာ့ ညေနဆို စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ အရက္ပဲ ေသာက္ေနမိတယ္။ အိမ္ျပန္မအိပ္ ၊ ျပန္လာေတာ့လည္း ေယာကၡမနဲ႔စကားမ်ားနဲ႔ ေနာက္ဆံုး သူတို႕က လက္မခံနိင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေနစရာဆိုလုိ႕ အေဖ့အိမ္ပဲရွိေတာ့တာေၾကာင့္ မ်က္နွာပူပူနဲ႔ပဲ အိမ္ေပၚျပန္တက္ခဲ့ရတယ္။ ညီ၊ညီမေတြကေတာ့ စိတ္နာေပမယ့္ ေသြးရင္းဆိုတာေၾကာင့္ ဘာမွေတာ့ မေျပာပါဘူး။ စားဖို႕အတြက္ အျမဲပဲ ခ်န္ခ်န္ထားတယ္။ အ၀တ္ေတြ ေလွ်ာ္ေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေသာက္ေကာင္းတုန္း။ အရင္က ကိုယ္ေခၚတိုက္ခဲ့တဲ့သူေတြက ကိုယ့္ကို နုတ္ဆက္ေဖာ္ေတာင္မရဘူး။
အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း မေသာက္ရမေနနိင္နဲ႕ ညီေတြညီမေတြဆီမွာ သူတုိ႕လုပ္ခေလးေတြထဲက မုန္႕ဖိုးေခၚ အရက္ဖိုးျပန္ေတာင္းရင္း ဒီလုိပဲ ေပေနလာခဲ့မိပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း လူသားေပပဲဗ်ာ။ သူတို႕က ေစတနာရွိလို႕ေပးေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ ရွက္လာမိတယ္။ ျပီးေတာ့ လူတကာေျပာေနၾကတဲ့ ရပ္ကြက္ထဲက တီးတိုးတီးတိုး အတင္းအဖ်င္းေတြကိုလည္း ခဏခဏ ၾကားေနရတယ္။ ဒီၾကားထဲ ကိုယ့္အိမ္ေရွ႕မွာ ေနတဲ့ မိန္းမနဲ႔သားေလး မ်က္နွာကိုလည္း ျမင္သာျမင္ မၾကင္ရနဲ႔ ။ စိတ္ညစ္လို႕ အရက္ေသာက္ ၊ အရက္ေသာက္ေတာ့ မူးေမွာက္ ၊ နိးလာေတာ့ ျပန္ေသာက္နဲ႔။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ တစ္ညေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကားတစ္စီးနဲ႔ ေခၚသြားၾကတယ္ဗ်ာ။
ဘယ္သူေတြမွန္းမသိဘူး။ မ်က္နွာေတြကလည္း မ်က္ရည္ေတြနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ အရက္ေသာက္ခ်င္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို ေမ်ာက္အုပ္ၾကီး လာေနတယ္။
အရင္တုန္းကလို ပိုက္ဆံက ရွာခ်င္တိုင္း ရွာလို႕ရေပမယ့္ စီးပြားေရး က်ပ္တည္းလာတဲ့ အခါ ဆိုင္ရွင္ကလည္း တျခားကို ေရာင္းပစ္မွာမို႕ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္း မသိဘူး။ ဒါနဲ႔ မိန္းမက တဖက္တလွမ္းက ရွာတဲ့ အိမ္ဆိုင္ေလးကို အမွီျပဳျပီး ေျပလည္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနရတယ္။ အစကေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္ ။ ေနာက္ေတာ့ သိတဲ့အတိုင္း ဘယ္အလုပ္မွ အဆင္မေျပျဖစ္လာတယ္။ အရင္းေတာင္ မနည္းျပန္ရွာေနရတဲ့ ေခတ္ၾကီးမွာ အရက္ကလည္း ပံုမွန္မေသာက္ရရင္ မေနနိင္ေတာ့ ညေနဆို စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ အရက္ပဲ ေသာက္ေနမိတယ္။ အိမ္ျပန္မအိပ္ ၊ ျပန္လာေတာ့လည္း ေယာကၡမနဲ႔စကားမ်ားနဲ႔ ေနာက္ဆံုး သူတို႕က လက္မခံနိင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေနစရာဆိုလုိ႕ အေဖ့အိမ္ပဲရွိေတာ့တာေၾကာင့္ မ်က္နွာပူပူနဲ႔ပဲ အိမ္ေပၚျပန္တက္ခဲ့ရတယ္။ ညီ၊ညီမေတြကေတာ့ စိတ္နာေပမယ့္ ေသြးရင္းဆိုတာေၾကာင့္ ဘာမွေတာ့ မေျပာပါဘူး။ စားဖို႕အတြက္ အျမဲပဲ ခ်န္ခ်န္ထားတယ္။ အ၀တ္ေတြ ေလွ်ာ္ေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေသာက္ေကာင္းတုန္း။ အရင္က ကိုယ္ေခၚတိုက္ခဲ့တဲ့သူေတြက ကိုယ့္ကို နုတ္ဆက္ေဖာ္ေတာင္မရဘူး။
အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း မေသာက္ရမေနနိင္နဲ႕ ညီေတြညီမေတြဆီမွာ သူတုိ႕လုပ္ခေလးေတြထဲက မုန္႕ဖိုးေခၚ အရက္ဖိုးျပန္ေတာင္းရင္း ဒီလုိပဲ ေပေနလာခဲ့မိပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း လူသားေပပဲဗ်ာ။ သူတို႕က ေစတနာရွိလို႕ေပးေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ ရွက္လာမိတယ္။ ျပီးေတာ့ လူတကာေျပာေနၾကတဲ့ ရပ္ကြက္ထဲက တီးတိုးတီးတိုး အတင္းအဖ်င္းေတြကိုလည္း ခဏခဏ ၾကားေနရတယ္။ ဒီၾကားထဲ ကိုယ့္အိမ္ေရွ႕မွာ ေနတဲ့ မိန္းမနဲ႔သားေလး မ်က္နွာကိုလည္း ျမင္သာျမင္ မၾကင္ရနဲ႔ ။ စိတ္ညစ္လို႕ အရက္ေသာက္ ၊ အရက္ေသာက္ေတာ့ မူးေမွာက္ ၊ နိးလာေတာ့ ျပန္ေသာက္နဲ႔။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ တစ္ညေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကားတစ္စီးနဲ႔ ေခၚသြားၾကတယ္ဗ်ာ။
ဘယ္သူေတြမွန္းမသိဘူး။ မ်က္နွာေတြကလည္း မ်က္ရည္ေတြနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ အရက္ေသာက္ခ်င္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို ေမ်ာက္အုပ္ၾကီး လာေနတယ္။
" အား လုပ္ပါဦး။ ကယ္ၾကပါဦး။ လာေနၾကျပီ။ ၊ ဟာ ညီေလး ေအာင္မ်ိဳး ၊ အစ္ကို႕ကို ကယ္ပါဦးကြာ။ ဟိုမွာ ေမ်ာက္ေတြ ၊ တင့္ကားေတြလည္း ပါတယ္ "
အမွန္က ကၽြန္ေတာ္ ေန႕မအိပ္ ညမအိပ္နဲ႔ အရက္ေၾကာင္ ေၾကာင္သြားခဲ့တာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၈ မိုင္မွာ ရွိတဲ့ တံတားေလးစိတၱဇေဆးရံုကို ေခၚသြားၾကတယ္။ အဲဒီမွာ အရက္လည္းျပက္ေအာင္ ၊ ေဆးလည္း ကုရင္းနဲ႔ေပ့ါ။ ကိုယ္ပိုင္အခန္းေလး ငွားျပီး ထားရွာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အခန္းေနာက္မွာေတာ့ တကယ့္ရူးေနတဲ့ သူေတြကို ထားတာပါ။ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳး ေအာ္ၾက ဟစ္ၾကနဲ႔။ တကယ့္ကို ေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ေဆးရံုမွာ ေနလာျပီး ၁ ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ပံုမွန္လုိလုိ ျပန္ျဖစ္လာတယ္။ ေနာက္ ၃ရက္ေလာက္ ေနရင္ ဆင္းလို႕ရပါျပီ ဆိုတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၀မ္းသာသြားခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ မရူးသြားေပမယ့္ သူတို႕ကိုယ္ ျမင္လုိက္တဲ့အခါ ရူးခ်င္စိတ္လည္းေပါက္ ၊ သနားစိတ္လည္း ေပါက္နဲ႔။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆံုးျဖက္ခ်က္ ခ်လိုက္တယ္။ ငါအရက္ျပန္မေသာက္ေတာ့ဘူးလို႕။
အရက္ေသာက္လို႕ မၾကည္ျဖဴခဲ့တဲ့ မိန္းမနဲ႔ေယာကၡမ ၊ အေပါင္းအသင္းအလယ္မွာ သိကၡာက်ခဲ့ရဲတဲ့ အျဖစ္ ၊ ကိုယ္ေမြးထားတဲ့ ကေလးကိုေတာင္ လူလူသူသူမျဖစ္ေအာင္ မထားနိင္ခဲ့တဲ့ဘ၀ကို ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ခဲ့ရပါျပီ။ ေယာက်ၤားရင့္မာၾကီး တန္မဲ့ အရက္ဖိုးကို သူမ်ားဆီမွာ လက္ျဖန္႕ေတာင္းေနရတဲ့ဘ၀ကို ကၽြန္ေတာ္ အခုေတာ့ သိပ္ကိုရွက္တက္ခဲ့ပါျပီ။ ဒါေၾကာင့္ စာဖတ္သူတို႕အေနနဲ႔ " အရက္ကို ၀ါသနာပါလို႕ပဲ ေသာက္ေသာက္ ၊ ေပ်ာ္လို႕ပဲ ေသာက္ေသာက္ တန္ေဆးလြန္ေဘးဆိုတဲ့ အတိုင္း " မေသာက္လို႕မျဖစ္မေန ဆိုရင္ေတာင္ အလြန္အကြ်ံမျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး။ အေပ်ာ္ေသာက္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ စြန္႕လႊတ္သင့္တယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀နဲ႔ ရင္းျပီးေတာ့ အၾကံေပးခ်င္ပါတယ္။
ယေန႕ကမၻာ အရက္ေတြ ထုတ္ေနၾကတယ္။ အမ်ိဳးအစားလုိက္ အရသာအလိုက္ အစရွိသည္ျဖင့္ေပ့ါဗ်ာ။ အရက္ေသာက္တိုင္း လူဆိုးတယ္ ၊ ဘ၀ပ်က္မယ္ရယ္လို႕ေတာ့ မဆိုလုိခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက အရက္ေသာက္ျပီးတိုင္း မျဖစ္သင့္တဲ့ အမွားေတြ လုပ္တက္ၾကတယ္ မဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀နဲ႔ ရင္းျပီးေတာ့ ဒီေစတနာစကားေလးကို ေျပာၾကာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ...ခင္ဗ်ာ
အရက္ေသာက္လို႕ မၾကည္ျဖဴခဲ့တဲ့ မိန္းမနဲ႔ေယာကၡမ ၊ အေပါင္းအသင္းအလယ္မွာ သိကၡာက်ခဲ့ရဲတဲ့ အျဖစ္ ၊ ကိုယ္ေမြးထားတဲ့ ကေလးကိုေတာင္ လူလူသူသူမျဖစ္ေအာင္ မထားနိင္ခဲ့တဲ့ဘ၀ကို ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ခဲ့ရပါျပီ။ ေယာက်ၤားရင့္မာၾကီး တန္မဲ့ အရက္ဖိုးကို သူမ်ားဆီမွာ လက္ျဖန္႕ေတာင္းေနရတဲ့ဘ၀ကို ကၽြန္ေတာ္ အခုေတာ့ သိပ္ကိုရွက္တက္ခဲ့ပါျပီ။ ဒါေၾကာင့္ စာဖတ္သူတို႕အေနနဲ႔ " အရက္ကို ၀ါသနာပါလို႕ပဲ ေသာက္ေသာက္ ၊ ေပ်ာ္လို႕ပဲ ေသာက္ေသာက္ တန္ေဆးလြန္ေဘးဆိုတဲ့ အတိုင္း " မေသာက္လို႕မျဖစ္မေန ဆိုရင္ေတာင္ အလြန္အကြ်ံမျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး။ အေပ်ာ္ေသာက္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ စြန္႕လႊတ္သင့္တယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀နဲ႔ ရင္းျပီးေတာ့ အၾကံေပးခ်င္ပါတယ္။
ယေန႕ကမၻာ အရက္ေတြ ထုတ္ေနၾကတယ္။ အမ်ိဳးအစားလုိက္ အရသာအလိုက္ အစရွိသည္ျဖင့္ေပ့ါဗ်ာ။ အရက္ေသာက္တိုင္း လူဆိုးတယ္ ၊ ဘ၀ပ်က္မယ္ရယ္လို႕ေတာ့ မဆိုလုိခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက အရက္ေသာက္ျပီးတိုင္း မျဖစ္သင့္တဲ့ အမွားေတြ လုပ္တက္ၾကတယ္ မဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀နဲ႔ ရင္းျပီးေတာ့ ဒီေစတနာစကားေလးကို ေျပာၾကာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://soethawn.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.