ဗရုတ္သုတ္ခအက်ဆုံး ေန႕တေန႕
မ်က္လုံးကုိ အသာဖြင့္ကာ ညင္ညင္သာသာပဲ က်ေနာ္ႏုိးထခဲ့ပါတယ္။ တခန္းလုံး အေမွာင္က်ေနလုိ႕ ေဘးက Alarm ေပးထားတဲ့နာရီရဲ႕ မီးကုိ အားျပဳကာ အခ်ိန္ကုိ ၾကည့္ေတာ့ 7:30 Pm ။ စိတ္ထဲက အမယ္ ငါ တယ္ မဆုိးပါလားလုိ႕ ကုိယ့္ဟာကုိ က်ိတ္ခ်ီးက်ဴးလုိက္မိတယ္။ ဟုတ္သည္ ဒီရက္ပုိင္း အိမ္က ပုိ႕ေပးတဲ့ တရုတ္သုိင္းကားေတြ ၾကည့္ပီး လူက အလုပ္၀င္ခါနီး နာရီ၀က္ေလာက္လုိမွ ႏုိး အသည္းအသန္လုပ္က အလုပ္၀င္ေနရတာ ရက္က ၾကာလာပီ။ သုိင္းက်မ္းကလည္း ရွည္လွသည္ ေန႕လည္ သုံးေလးနာရီထိ ၾကည့္တာေတာင္ မပီးႏုိင္ေသး မင္းသားက အခုမွ ေခ်ာက္ထဲက်ကာ သုိင္းက်မ္းရတုန္း အဲေလ ေယာင္ကုန္ပီ လုပ္စရာရွိတာ လုပ္မွပါ ဟုေတြးကာ အိပ္ယာ လုိက္ကာကုိ အသာဖြင့္ပီး ေဘးကုိ ၾကည့္ေတာ့ သေကာင့္သား အခန္းေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းက အိပ္ေနပီ။ အင္းေလ ပင္ပမ္းလုိ႕ ထင္ပါရဲ႕ လုိ႕ ေတြးလုိက္မိတယ္။ ကုိယ္တုိင္လည္း တခါတေလ အလုပ္ပိတဲ့ ေန႕ဆုိ အခန္းျပန္ေရာက္တာနဲ႕ အ၀တ္ေတာင္ မလဲ ႏုိင္ပဲ တန္းေမွာက္ လုိက္တာနဲ႕ အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္တာကုိး။ ကဲ ထားပါေလ ဆုိပီး အိပ္ယာေပၚမွ ကုန္းရုန္းထကာ အင္း ေစာေသး တာပဲ အလုပ္၀င္ရမွာက 9:00 Pm ဆုိေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာေလး ဖြင့္ပီး ဘေလာ့ေလးကုိ ၾကည့္ ခ်တ္ရြမ္းထဲလည္း နည္းနည္းပါးပါး ၀င္ပြားဦးမွ ဆုိတဲ့ အႀကံနဲ႕ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ ထုိင္လုိက္မိတယ္။ က်ေနာ့လုိပဲ အိပ္မႈန္စုံ၀ါး နဲ႕ ႏုိးထလာတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာေလးကုိ ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး ၾကည့္ရင္းနဲ႕က ကြန္ပ်ဴတာ စကရင္မ္ရဲ႕ နာရီဒုိင္ခြက္က တုိင္မင္ မကုိက္ပဲ မ်က္လုံးထဲ ၀င္လာေတာ့ ျမင္လုိက္ရတာက 8:55 Pm .. OMG .. ဘယ္လုိျဖစ္တာလဲ ဟု ေတြးကာ ေခါင္းေပၚက တုိင္ကပ္ နာရီကုိ ၾကည့္ေတာ့ ေသခ်ာသမွ နာရီလက္တံက 8:55 ကုိ ျပေနသည္။ မယုံႏုိင္သျဖင့္ ေခါင္းအုံးေဘးမွာ ထားေသာ အလမ္းေပးထားသည့္ နာရီကုိ ျပန္ၾကည့္ေတာ့ ခုထိ 7:30 သြားပီ ဓာတ္ခဲ ကုန္ေနပီ ဖုံးအလမ္းကုိ ၾကည့္ေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ထဲက အားကုန္ေနသည္မသိ ပိတ္လုိ႕ေနသည္။ ဆက္မေတြးႏုိင္အားေတာ့ အလုပ္၀င္ရန္ ေလးမိနစ္သာ လုိေတာ့သည္ ဆုိတဲ့ အသိက နားထင္ကုိ ၀ုန္းခနဲ ေျပးေဆာင့္သည္။
မ်က္ႏွာကုိ ကမန္းကတမ္း သစ္ သြားပင္မတုိက္အား အသင့္ခ်ိတ္ထားတဲ့ ဂ်ဴတီ၀တ္စုံကုိ အသည္းအသန္ေကာက္ စြပ္ကာ ေျပးရသည္။ ေၾကာင္လွ်ာသီးကုိ လမ္းသြားရင္ တည့္သည္ မတည့္သည္ မသိ ေကာက္စြပ္ကာ ဘုိသီ ဘတ္သီျဖင့္ တန္းေနေအာင္ ေျပးရသည္။ လမ္းတေလွ်ာက္ ၾကည့္ၾကတဲ့ လူေတြက မနည္း ဂရုမစိုက္ႏုိင္အား Time Card ရုိက္သည့္ေနရာကုိ ေရာက္ကာ ကဒ္ယူလုိက္ေတာ့ 9:02 Pm။ ေသသာ ေသလုိက္ခ်င္ေတာ့သည္ ဟု ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ က်ိန္ဆဲကာ အထဲ ၀င္သြားေတာ့ တဌာနတည္း ေဘာ္ဒါေတြက Dream Walking လားတဲ့ ပုံမွန္ အေနအထားဆုိ ျပန္ေျပာမိမွာ ေသခ်ာေပမဲ့ အခု ကုိယ္က ေနာက္က်ေနေတာ့ အတတ္ႏုိင္ဆုံး စပ္ၿဖဲၿဖဲ လုပ္ထားရသည္။ သိပ္မၾကာ HOD ေခၚရာ ရုံးခန္းထဲသုိ႕ လုိက္သြားကာ အဆူခံရေတာ့သည္ ကံေကာင္းသည္ ဒီအျပစ္က ကံေကာင္းလွ်င္ Warning Letter ေလာက္နဲ႕ ပီးႏုိင္သလုိ ကံဆုိးရင္ Bonus Deduction ထိ ရႏုိင္သည္ HOD စိတ္ေကာင္း၀င္ေနခ်ိန္မုိ႕ထင့္ ေနာက္ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္အတြင္း ဘာအျပစ္မွ မရွိတာ တုိ႕ကုိ ေထာက္ကာ ေနာက္မျဖစ္ေစႏွင့္ဟု ဆုိကာ ေရခ်ဳိးခ်ိန္ျပန္ေပးေတာ့မွ ခ်ဳိးရေတာ့သည္။ စိတ္ထဲမွေတာ့ တရုတ္မင္းသား နဲ႕ နာရီကုိ က်ိန္ဆဲေနမိသည္။
ထုိေန႕က ခရီးသည္မ်ား သျဖင့္ ကာစီႏုိထဲ လူရႈပ္ကာ အားလံုး အလုပ္မ်ားေနၾကသည္။ က်ေနာ့္ ထမင္းစားခ်ိန္က ထမင္းစားခန္းမပိတ္မွီ ငါးမိနစ္ အလုိေလး ျဖစ္သျဖင့္ ဘရိတ္ခ္ရေတာ့ အသည္းအသန္ ေျပးရသည္။ ကုိယ္ေရႊ ၀ိတ္တာေတြက ၀ီရိယေကာင္းကာ ေစာသိမ္းလွ်င္ ငတ္ႏုိင္သည္ေလ။ ဟုိေရာက္ေတာ့ ဟင္းဘန္းေတြျမင္မွ စိတ္ေအးသြားကာ ရင္ထဲက အလုံးက ၀ုန္းဆုိ က်သြားသည္။ ငါမငတ္ေတာ့ဘူးေပါ့ :D ။ ထုံးစံအတုိင္း စားစရာ မရွိေပမဲ့ အဆင္ေျပႏုိင္တာေလးေတြ ေရြးထည့္ကာ စားပြဲဆီသုိ႕ အလွ်င္စလုိသြားမိလုိက္ေတာ့ အဲ့မွာ ေတြ႕ပီေပါ့ အဲ့မွာ ေတြ႕တာ ဘင္လာဒင္နဲ႕ ေခ်ာစုခင္ စေတြ႕တာ ( ပထမေတာ့ ဘာမွန္းမသိ ကေလးေတြေျပာေနၾကတာ လုိက္ေယာင္တာ ေနာက္ေတာ့ ေသခ်ာေမးၾကည့္ေတာ့မွ ကုိႀကီးကလည္း ဘင္လာဒင္က မုတ္ဆိတ္ မမ်ားဘူးလား တဲ့ အင္း မ်ားတယ္ေလ ေခ်ာစုခင္က သြားမေခါဘူးလားတဲ့ အင္း ေခါတယ္ေလ ဆုိေတာ့ အင္းေပါ့ သူတုိ႕ ၂ ေယာက္ေတြ႕ေတာ့ ညိတာေပါ့တဲ့ ေကာင္းေလစြ လုိ႕ တမိကာာ သေဘာက်သြားေတာ့သည္ မသိသူမ်ား မွတ္ေလာ့) စကားေတာင္ ဘယ္ေရာက္ သြားမွန္းမသိ သူတုိ႕ရႈပ္တာနဲ႕ .. အဲ အလွ်င္စလိုသြား လုိက္ေတာ့ ဘယ္သူ ေမွာက္ထားမွန္းမသိတဲ့ ေရေတြကုိ တက္နင္းမိကာ လူက ဟုိဘက္လဲမလုိ ဒီဘက္လဲမလုိ နဲ႕ အႏုိင္အႏုိင္ထိမ္းရင္းက လက္ထဲက စားေတာ္ခြက္ အဲေလ ပန္းကန္က က်ကာ ကြဲသြားေတာ့သည္။ ဟင္င္ ရယ္လုိ႕ တကာ မွင္ေသသြားမိသည္ သူမ်ားေတြ ၀ုိင္းၾကည့္တာကုိ ဂရုမစုိက္အား ဘာလုိ႕ဆုိေတာ့ ၀ိတ္တာ တေယာက္နဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ အေလာင္းအစားလုပ္ကာ ဒီပန္းကန္ေတြက ဂ်ာမနီက ပန္းကန္ေတြ ေတာ္ရုံက်ရုံ နဲ႕ မကြဲဟုဆုိတာကုိ က်ေနာ္တုိ႕က လက္မခံႏုိင္ပဲ ေလာင္းစား လုပ္ကာ သူတလွည့္ကုိယ္တလွည့္ ခ်ခြဲခဲ့သည္ ပန္းကန္ေတြ အဲ့တုန္းက ဘုရားစူး မကြဲခဲ့တဲ့ ပန္းကန္ေတြ ခု ကုိယ့္လက္ထဲက်ေတာ့ ကြဲသြားပီ။ ေအာင့္သက္သက္နဲ႕ Restaurant Supervisor ေျပာတာကုိ ခံပီး စားလည္းမ၀င္ေတာ့ ျပန္ဆင္းလာရသည္။ တေနကုန္ေတာ့ ဘာဆာသလဲ မေမးနဲ႕ေတာ့။ မနက္ေစာေစာမွသာ ေပါင္းကာ က်ိတ္ရေတာ့သည္။ အလုပ္ထဲတြင္လည္း ေတာက္ေလွ်ာက္ အဆင္မေျပလုိက္တာဆုိတာ အဲ့ဒီေတာ့မွ ေအာ္ ျပသဒါးေန႕ဆုိတာ ဒီလုိေန႕မ်ဳိးထင္ပါ့ဟု ေကာက္ခ်က္ ခ်မိေတာ့သည္။ အလုပ္ထြက္လာေတာ့ ေဘးခန္းမွ သူငယ္ခ်င္းက သူၾကည့္ ေနသည့္ ကုိးရီးယားကား ပီးပီတဲ့ မင္းယူထားလုိက္ ဇာတ္လမ္းေလးက ေကာင္းခ်က္ကြာ မင္းသမီးကလည္း ေခ်ာက ေခ်ာဆုိေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲဆုိကာ အေခြလာေပးေတာ့ ေနကြာ ဟု ေျပာကာ တံခါးေဆာင့္ ပိတ္လုိက္ေတာ့ ဟုိေကာင့္ခမ်ာ အူလည္လည္နဲ႕ ထြက္သြားရရွာေတာ့သည္။
ကဲ မ၀ါေရ ဒီေလာက္နဲ႕ပဲ ေက်နပ္ပါေတာ့ေနာ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ လေလာက္က ႀကံဳခဲ့ရတဲ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ ႏွစ္ႏွစ္ ေက်ာ္ အတြင္း ဗရုတ္သုတ္ခ အက်ဆုံး ေန႕တေန႕ ကုိ သတိရမိတာနဲ႕ ျပန္ေဖာ္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။ ေနာက္က်တဲ့ အတြက္ ေဆာရီးပါ အမ၀ါေရ .. ဆက္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ အေႀကြးက်န္ေနေသးတဲ့ ကုိလင္းထက္ကုိ ဒီပုိ႕စ္ေလးကုိ သူ႕ ျပန္ တဂ္လုိက္ပါတယ္ (ဟြန္႕ မွတ္ပီလား တဂ္ခ်င္ဦး လက္စားေခ်ပလုိက္တာ မွတ္ထား) :D ကုိလင္းထက္ႀကီး ေရးေပးပါဥိးလုိ႕။
မ်က္ႏွာကုိ ကမန္းကတမ္း သစ္ သြားပင္မတုိက္အား အသင့္ခ်ိတ္ထားတဲ့ ဂ်ဴတီ၀တ္စုံကုိ အသည္းအသန္ေကာက္ စြပ္ကာ ေျပးရသည္။ ေၾကာင္လွ်ာသီးကုိ လမ္းသြားရင္ တည့္သည္ မတည့္သည္ မသိ ေကာက္စြပ္ကာ ဘုိသီ ဘတ္သီျဖင့္ တန္းေနေအာင္ ေျပးရသည္။ လမ္းတေလွ်ာက္ ၾကည့္ၾကတဲ့ လူေတြက မနည္း ဂရုမစိုက္ႏုိင္အား Time Card ရုိက္သည့္ေနရာကုိ ေရာက္ကာ ကဒ္ယူလုိက္ေတာ့ 9:02 Pm။ ေသသာ ေသလုိက္ခ်င္ေတာ့သည္ ဟု ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ က်ိန္ဆဲကာ အထဲ ၀င္သြားေတာ့ တဌာနတည္း ေဘာ္ဒါေတြက Dream Walking လားတဲ့ ပုံမွန္ အေနအထားဆုိ ျပန္ေျပာမိမွာ ေသခ်ာေပမဲ့ အခု ကုိယ္က ေနာက္က်ေနေတာ့ အတတ္ႏုိင္ဆုံး စပ္ၿဖဲၿဖဲ လုပ္ထားရသည္။ သိပ္မၾကာ HOD ေခၚရာ ရုံးခန္းထဲသုိ႕ လုိက္သြားကာ အဆူခံရေတာ့သည္ ကံေကာင္းသည္ ဒီအျပစ္က ကံေကာင္းလွ်င္ Warning Letter ေလာက္နဲ႕ ပီးႏုိင္သလုိ ကံဆုိးရင္ Bonus Deduction ထိ ရႏုိင္သည္ HOD စိတ္ေကာင္း၀င္ေနခ်ိန္မုိ႕ထင့္ ေနာက္ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္အတြင္း ဘာအျပစ္မွ မရွိတာ တုိ႕ကုိ ေထာက္ကာ ေနာက္မျဖစ္ေစႏွင့္ဟု ဆုိကာ ေရခ်ဳိးခ်ိန္ျပန္ေပးေတာ့မွ ခ်ဳိးရေတာ့သည္။ စိတ္ထဲမွေတာ့ တရုတ္မင္းသား နဲ႕ နာရီကုိ က်ိန္ဆဲေနမိသည္။
ထုိေန႕က ခရီးသည္မ်ား သျဖင့္ ကာစီႏုိထဲ လူရႈပ္ကာ အားလံုး အလုပ္မ်ားေနၾကသည္။ က်ေနာ့္ ထမင္းစားခ်ိန္က ထမင္းစားခန္းမပိတ္မွီ ငါးမိနစ္ အလုိေလး ျဖစ္သျဖင့္ ဘရိတ္ခ္ရေတာ့ အသည္းအသန္ ေျပးရသည္။ ကုိယ္ေရႊ ၀ိတ္တာေတြက ၀ီရိယေကာင္းကာ ေစာသိမ္းလွ်င္ ငတ္ႏုိင္သည္ေလ။ ဟုိေရာက္ေတာ့ ဟင္းဘန္းေတြျမင္မွ စိတ္ေအးသြားကာ ရင္ထဲက အလုံးက ၀ုန္းဆုိ က်သြားသည္။ ငါမငတ္ေတာ့ဘူးေပါ့ :D ။ ထုံးစံအတုိင္း စားစရာ မရွိေပမဲ့ အဆင္ေျပႏုိင္တာေလးေတြ ေရြးထည့္ကာ စားပြဲဆီသုိ႕ အလွ်င္စလုိသြားမိလုိက္ေတာ့ အဲ့မွာ ေတြ႕ပီေပါ့ အဲ့မွာ ေတြ႕တာ ဘင္လာဒင္နဲ႕ ေခ်ာစုခင္ စေတြ႕တာ ( ပထမေတာ့ ဘာမွန္းမသိ ကေလးေတြေျပာေနၾကတာ လုိက္ေယာင္တာ ေနာက္ေတာ့ ေသခ်ာေမးၾကည့္ေတာ့မွ ကုိႀကီးကလည္း ဘင္လာဒင္က မုတ္ဆိတ္ မမ်ားဘူးလား တဲ့ အင္း မ်ားတယ္ေလ ေခ်ာစုခင္က သြားမေခါဘူးလားတဲ့ အင္း ေခါတယ္ေလ ဆုိေတာ့ အင္းေပါ့ သူတုိ႕ ၂ ေယာက္ေတြ႕ေတာ့ ညိတာေပါ့တဲ့ ေကာင္းေလစြ လုိ႕ တမိကာာ သေဘာက်သြားေတာ့သည္ မသိသူမ်ား မွတ္ေလာ့) စကားေတာင္ ဘယ္ေရာက္ သြားမွန္းမသိ သူတုိ႕ရႈပ္တာနဲ႕ .. အဲ အလွ်င္စလိုသြား လုိက္ေတာ့ ဘယ္သူ ေမွာက္ထားမွန္းမသိတဲ့ ေရေတြကုိ တက္နင္းမိကာ လူက ဟုိဘက္လဲမလုိ ဒီဘက္လဲမလုိ နဲ႕ အႏုိင္အႏုိင္ထိမ္းရင္းက လက္ထဲက စားေတာ္ခြက္ အဲေလ ပန္းကန္က က်ကာ ကြဲသြားေတာ့သည္။ ဟင္င္ ရယ္လုိ႕ တကာ မွင္ေသသြားမိသည္ သူမ်ားေတြ ၀ုိင္းၾကည့္တာကုိ ဂရုမစုိက္အား ဘာလုိ႕ဆုိေတာ့ ၀ိတ္တာ တေယာက္နဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ အေလာင္းအစားလုပ္ကာ ဒီပန္းကန္ေတြက ဂ်ာမနီက ပန္းကန္ေတြ ေတာ္ရုံက်ရုံ နဲ႕ မကြဲဟုဆုိတာကုိ က်ေနာ္တုိ႕က လက္မခံႏုိင္ပဲ ေလာင္းစား လုပ္ကာ သူတလွည့္ကုိယ္တလွည့္ ခ်ခြဲခဲ့သည္ ပန္းကန္ေတြ အဲ့တုန္းက ဘုရားစူး မကြဲခဲ့တဲ့ ပန္းကန္ေတြ ခု ကုိယ့္လက္ထဲက်ေတာ့ ကြဲသြားပီ။ ေအာင့္သက္သက္နဲ႕ Restaurant Supervisor ေျပာတာကုိ ခံပီး စားလည္းမ၀င္ေတာ့ ျပန္ဆင္းလာရသည္။ တေနကုန္ေတာ့ ဘာဆာသလဲ မေမးနဲ႕ေတာ့။ မနက္ေစာေစာမွသာ ေပါင္းကာ က်ိတ္ရေတာ့သည္။ အလုပ္ထဲတြင္လည္း ေတာက္ေလွ်ာက္ အဆင္မေျပလုိက္တာဆုိတာ အဲ့ဒီေတာ့မွ ေအာ္ ျပသဒါးေန႕ဆုိတာ ဒီလုိေန႕မ်ဳိးထင္ပါ့ဟု ေကာက္ခ်က္ ခ်မိေတာ့သည္။ အလုပ္ထြက္လာေတာ့ ေဘးခန္းမွ သူငယ္ခ်င္းက သူၾကည့္ ေနသည့္ ကုိးရီးယားကား ပီးပီတဲ့ မင္းယူထားလုိက္ ဇာတ္လမ္းေလးက ေကာင္းခ်က္ကြာ မင္းသမီးကလည္း ေခ်ာက ေခ်ာဆုိေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲဆုိကာ အေခြလာေပးေတာ့ ေနကြာ ဟု ေျပာကာ တံခါးေဆာင့္ ပိတ္လုိက္ေတာ့ ဟုိေကာင့္ခမ်ာ အူလည္လည္နဲ႕ ထြက္သြားရရွာေတာ့သည္။
ကဲ မ၀ါေရ ဒီေလာက္နဲ႕ပဲ ေက်နပ္ပါေတာ့ေနာ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ လေလာက္က ႀကံဳခဲ့ရတဲ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ ႏွစ္ႏွစ္ ေက်ာ္ အတြင္း ဗရုတ္သုတ္ခ အက်ဆုံး ေန႕တေန႕ ကုိ သတိရမိတာနဲ႕ ျပန္ေဖာ္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။ ေနာက္က်တဲ့ အတြက္ ေဆာရီးပါ အမ၀ါေရ .. ဆက္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ အေႀကြးက်န္ေနေသးတဲ့ ကုိလင္းထက္ကုိ ဒီပုိ႕စ္ေလးကုိ သူ႕ ျပန္ တဂ္လုိက္ပါတယ္ (ဟြန္႕ မွတ္ပီလား တဂ္ခ်င္ဦး လက္စားေခ်ပလုိက္တာ မွတ္ထား) :D ကုိလင္းထက္ႀကီး ေရးေပးပါဥိးလုိ႕။
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://moethaukyan.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.