ဆုိေတာ့ကာ…အခ်စ္တဲ့
ႏွလုံးသား အကုိးအကားနဲ႔
ကမာၻဦးကတည္းကက်မ္းစာ
ပုထုဇဥ္ဟူသမွ်
ဘယ္သူမွဖတ္လုိ႔ မၿပီးရွာဘူး…
ခံစားမႈရဲ႕ ေစခုိင္းခ်က္နဲ႔
ေလ့က်က္ခဲ့ရတဲ့
ဘာသာစကား
ဘယ္သူမွလည္းတတ္ေၿမာက္မသြားရွာဘူး…
သံသရာဆြဲဆန္႔လုိ
ဘယ္ေလာက္ပင္ရွည္ရွည္
ရင္အုံထဲထုိးခတ္သြားတဲ့ မာလာေဆာင္
အိပ္မက္ဆုိးေတြအတြက္
တစ္ေရးႏုိးမွ ထငုိရတဲ့
ကုိေပါ….
ဘယ္ေတာ့မွ မေၿပာၿဖစ္ခဲ့ေစတနာတခ်ဳိ႔
ပ်ိဳၿမစ္တဲ့အိပ္မက္ေတြနဲ႔မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး
အံက်ိတ္ေတာက္ေခါက္
ရင္ဘတ္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔
ေၿခဦးတည့္ရာေလွ်ာက္သြားမိတဲ႔
ညေနေစာင္း…
ဘာမွမၿဖစ္ပါဘူးဆုိတဲ့နာနာက်င္က်င္
စကားလုံးမ်ား…
ေပ်ာ္ရဲ႕လားလုိ႔ မေရမရာေမးခြန္းမ်ဳိးကုိ
ရုတ္တရုတ္ေခါင္းၿငိမ့္လုိက္သလုိမ်ဳိး
အရြယ္သုံးပါးစလုံး
အၿပင္းအထန္မွီ၀ဲခ်င္
နတ္ေဆးတစ္မယ္
၀ီစကီခပ္ၿပင္းၿပင္းတစ္ခြက္ကုိ
ေဆာ္ဒါမပါပဲ ေမာ့လုိက္ရသလုိ
ဘ၀တစ္ခုလုံး ပူၿပင္းလွ်တရီေ၀သြားတဲ့အၿဖစ္ကုိ
ဆုိေတာ့မယ္…. အခ်စ္လုိ႔….။
မုိးလႈိင္ည
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://moehlaingnya.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.