ရင္ဘတ္ထဲ ထည့္သြားတယ္..။
အခ်ိန္က ည ၉ ေက်ာ္ေက်ာ္ နယ္ျမိဳ ့ေလးတစ္ျမိဳ့ရဲ့ အဂၤါရပ္နဲ ့ အညီ လူရွင္းေနပါျပီး ။ အဲ့ဒီညက အိမ္ကေလးမွာ ငိုသံေတြ ရယ္သံေတြ ေပ်ာက္ဆံုးေနတယ္ ။
" ပစၥည္းေတြ က်န္မယ္ေနာ္ ခေလး နင္ ဘာယူသြားအံုးမလဲ "
"ဟင္အင္း...ေတာ္ျပီးေနပါေစေတာ့ " အငယ္ေလးေတြက သူ ့ကိုၾကည့္ေနတယ္ ဒီေန ့အိမ္ကေလးမွာ ထူးဆန္းေနတယ္ဆိုတာကို သူတို ့လည္းသိၾကတယ္ထင္ တယ္။ လူၾကီးေတြကေတာ့ ၀မ္းနည္းစုိးရိမ္ တဲ့ မ်က္ႏွာေတြနဲ ့ေပါ့ ။တစ္ခါခါ မိုးေတြ ရြာတက္တဲ့ ပူျပင္းတဲ့ေမလထဲမွာပါ ဘုရားဦးသံုးၾကိမ္ခ် ျပီးေတာ့ အေဖ နဲ ့ အေမ ့ကို ကန္ေတာ့တယ္ ။ ဟန္မပ်က္ပဲ ဆုေပးေနတာက အေဖ အသံမထြက္ပဲ မ်က္လံုးေတြနဲ ့ပဲစကားေျပာေနတဲ့ အေမ ။
"သား ...ကားသြားေစာင့္ေတာ့မယ္ လိုက္မပို ့ၾကနဲ ့ေတာ့ "
အေမက အိမ္ေနာက္ေဖးထြက္သြားတယ္ သူသိတာေပါ့ ၾကိတ္ငိုေနမယ္ဆိုတာ ဆိုနင့္ေနတဲ့ ရင္ထဲမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အားမာန္ေတြ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေတြ စုထားတဲ့ အထုတ္ၾကီးၾကီးတစ္ထုတ္ မလွည့္ၾကည့္ဘူးး ေျခလွမ္းေတြကို ရပ္တန္ ့ေစနိုင္တဲ့ မ်က္၀န္းေတြကို ရင္မဆိုင္ရဲလို ့ပါ။
လမ္းမွာ အိပ္ငိုက္မွာစုိးလို ့ ေကာ္ဖၤီခါးခါးတစ္ခြက္ ေသာက္လိုက္တယ္ ေရွ့ဆက္ဖုိ ့အတြက္ ခါးသက္မႈေတြရဲ့ အရိပ္ေယာင္ေတြကို ေကာ္ဖီခါးခါးက ဘာသာေဗဒတစ္ခုနဲ ့ ေျပာျပလိုက္တာပါ။ ကြာတာေဘာင္းဘီတုိေလး နဲ ့ရွပ္အက်ီၤေလးကတစ္ထည္ ကို၀တ္ စာရြက္အပိုင္းစေလးတစ္ခု ၁၂ ႏွစ္ပါးဒုကၡေတြနဲ ့၇င္းထားရတဲ့ စာရြက္ေလးေပါ့ ျပီးေတာ့ ၅ စံုေလာက္ထည့္ထားတဲ့ ေက်ာပိုးအိတ္တစ္လံုးကို ထမ္းျပီး စြန္ ့စားခန္းထြက္ခဲ့တာ ေၾကာက္တယ္ ဘာကိုလဲမသိ ။တစ္ေယာက္တည္းနဲ ့ တစ္ခါမွမေရာက္ဖူးတဲ့ အရပ္ေဒသကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္သဲ့သဲ့ေလးနဲ ့ စြန့္စားခန္းတစ္ခု ဘယ္သူက သူရဲေကာင္းျဖစ္မလဲဆိုတာ မသိေသးပါဘူးး။ အသက္ကေလးက ၂၀ စြန္းစ လူၾကီးစိတ္နဲ ့ ခေလးကိုယ္ ေယာင္၀ါး၀ါးနဲ့ ဆန္အိတ္တစ္အိတ္ကိုေတာင္မ မနိုင္ေသးတဲ့ သူ ။
မျမင္ဖူးတာေတြ ျမင္ရ မစားဖူးတာေတြ စားရ တစ္ခါမွ မကုိင္ဖူးတဲ့အသျပာအနည္းငယ္ကို ေရႊတံုးၾကီးေကာက္ရသလို ေပ်ာ္ေနလိုက္တာ ။ ဒီတစ္လစာ အေမ ဖြားေလးျမ ဆီက ေခ်းထားတဲ့ အတိုးနဲ ့ပိုက္ဆံေလးဆပ္ဖုိ ့ ငါပို ့လိုက္အံုးမွပဲ တစ္ဆယ္တိုးေတာင္ဆိုေတာ့ မသက္သာဘူး အေမ၀မ္းသာမွာ ေပ်ာ္လိုက္တဲ့ျဖစ္ခ်င္း သူက သိပ္ကုိေတာ္တဲ့သားတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္တာေလ ။ ေနာက္တစ္လ အစ္ကိုသူမ်ားကို ရိုက္လိုက္ျပန္ျပီး ေလွ်ာရအံုးမယ္ စိတ္ညစ္ပါတယ္ေနာ္ "လူၾကံဳလာရင္ ၀င္လာခိုင္းလိုက္ အေမ " အားနာတဲ့အသံနဲ ့ အေမက " ေအး ငါ့သား " တဲ့ ။ အ၀တ္စားေတြထပ္လာေတာ့ အလုပ္နားတာနဲ ့ ေလွ်ာ္ ေခြ်ေစာနံ ့ေနျပီး " ဒါပဲ ..ရွိတာလား" ဆိုတဲ့ ခနဲ ့တဲ့စကားေတြကို ေျမျမႈပ္ခဲ့တဲ့ မာနေတြက ေမာ္မၾကည့္ရဲခဲ့ဘူး ။ ဗိုက္ဆာလိုက္တာ ဟင္းလည္းမရွ္ိ ေမ့ေနလိုက္တာ ေျမပဲနဲ ့ ငါးပိရည္စပ္စပ္ေလးနယ္စားလိုက္လည္းျဖစ္တာပဲ ရြာမွာတုန္းကလည္း ဒီလိုပဲစားခဲ့တာပဲ အားလံုးကိုေမ့ အစာအိမ္ကိုအားျဖည့္လိုက္တယ္ ။
ဒီလေတာ့ အ၀တ္စားေလးတစ္စံုေလာက္၀ယ္မွပဲ ပါလာတာေလးေတြလည္းေတာ္ေတာ္ေဟာင္းေနျပီး ။ ၾကည့္ပဲၾကည့္ခဲ့ရတ့ဲၾကြရြေနတဲ့ ကြပ္စိပ္အက်ၤီေလးေတြ အေကာင္းစားတံစိပ္ ေဘာင္ဘီးေတြ ပိုက္ဆံျပန္တြက္ၾကည့္ေတာ့ ဘုရားတရတဲ့အျဖစ္ ေတာ္ပါျပီေလ ရွိတာေလးနဲ ့ပဲလွေအာင္၀တ္ေတာ့မယ္ တစ္ရာဖိုး ၃ ထည္ရတဲ့ ေဘာင္ဘီေတြ ျပီးေတာ့ အျဖဴေရာင္ရွပ္ကေလးေတြ စြန္ ့စားျပီး၀ယ္လိုက္တယ္ ။ေအာ္ခံရတာလား ေအာ္ပါေစေပါ့ သူအာေညာင္းရင္ တိတ္သြားလိမ့္မယ္ ။ မနာလိုတဲ့သူေတြမ်ားတာလား မသိဟန္ေဆာင္လိုက္တယ္ ထမင္းရွင္ၾကည္ျဖဴရင္ေတာ္ျပီး က်န္တာေတြ ေခါင္းထဲမထည့္ေတာ့ဘူးး။ ေက်ာ္ခြခဲ့တ့ဲ ခ်ိဳက္ခြက္ေတြ အမ်ားၾကီး အပ္ထုိးခံရသလို နာလွတဲ့ စကားေတြ အမ်ာၾကီး ခုေနျပန္ေျပာ ပါစပ္ရာဇ၀င္ထက္ ဘာမွမပိုလာေတာ့ဘူး ။ဖ်က္လတ္ေနတယ္ ေခၚသံၾကားတာနဲ ့ တက္ၾကြေနတက္တယ္ ။
ရက္ေတြကို လစား လေတြကိုႏွစ္စားလာေတာ့ ေျပာင္းလဲသြားလိုက္တာ သူ ့ကိုယ္သူေတာင္မသိေတာ့ဘူး မွန္ၾကည့္လိုက္တုိင္း မ်က္ႏွာေသနဲ ့ လူတစ္ေယာက္ ၊ ျပံဳးလိုက္တိုင္း မပီျပင္ေတာ့တဲ့ မဲ့ျပံဳး၊ ေျပာလိုက္တဲ့စကားေတြမွာ ေဖာ္ေရြမႈေတြ မရွိေတာ့ဘူး ၀တၱရားေၾက ပံုစံက မသင္ပဲနဲ ့တက္သြားတယ္။ တစ္ခြန္းပဲ ေခၚရတဲ့ ေခၚသံေတြကို မလႈပ္တစ္လႈပ္ သူက ၃ ခြန္းေလာက္ေနမွ ၾကားသလိုလို မၾကားသလိုလိုနဲ ့ အရြဲ ့ေတြလည္းတိုက္တက္လာတယ္ ။ ရက္ေပါင္း ၇၃၀ မွာ စီးခဲ့တဲ့ ဖိနပ္တစ္ရံကိုလည္း ခဏခဏ လႊင့္ပစ္မိတယ္ ။ဘယ္ဘက္လက္က ျဖစ္သင့္တဲ့ ေရပံုးထဲမွာလည္း ေရပါေအာင္မခပ္ခဲ့ေတာ့ဘူး ။ မာနေတြကို ထုတ္ပိုးဖို ့ က်န္ေက်ာင္း ကြ်တ္ကြ်တ္အိတ္ ကိုလည္း ဆြဲစုတ္ပစ္လိုက္တယ္ မုန္းလြန္းလို ့ ။သြားစမ္းပါ ခဏေတာ့ အားလံုးကို လႊင့္ပစ္ေတာ့ မေန ့ကလည္းမသိ မနက္ျဖန္ဆိုတာ မရွိပဲ ဒီေန ့မွပဲ သူေပ်ာ္ေအာင္ ေနခ်င္တယ္ ေသတဲ့အထိေနလို ့ရရင္ပိုေတာင္ေကာင္းေသး။
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အားမာန္ေတြ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေတြ စုထားတဲ့ အထုတ္ၾကီးၾကီးတစ္ထုတ္အစား အခုေတာ့ အရႈံးေတြကိုရင္၀ယ္ပိုက္ ၊ ပ်က္စီးေနတဲ့အစာအိမ္တစ္ခုတည္း ကို မူးယစ္ေစတဲ့ အရည္ေတြ ျမိဳခ်ပစ္လိုက္တယ္။ ထံုအအျဖစ္သြားတဲ့ ပံုစံနဲ ့ေပေတေတ ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ေပါ့ လုပ္တာေတြမျဖစ္ေတာ့ ျဖစ္တာေတြ လုပ္လိုက္တာ အေကာင္းဆံုးပဲ ။တစ္ခ်ိဳ ့ေတြက ျပန္ထစမ္းပါဆိုျပီး လက္ကမ္းၾကတယ္ ၊ စကားေတြနဲ ့ အားေဆးေတြတိုက္ၾကတယ္ ၊ တစ္ခ်ိဳ့က လူနာသတင္းေမးသလို
ဟန္ေဆာင္ျခင္းအနုပညာေတြနဲ ့ ။ ဒီေနရာ လမ္းခြဲေလးက ေပ်ာ္ခဲ့ရတဲ့ အေပါင္းသင္းေတြနဲ ့ ထိုင္ခဲ့တဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးဆီ အခြင့္ၾကံဳရင္လာျပန္ထိုင္ျပီး စကားေတြတစ္၀ၾကီးေျပာတာေပါ့ ခုေတာ့ လမ္းခြဲေလးကိုေရာက္ေတာ့မွာမုိ ့ အိပ္စက္အနားယူဖုိ ့အရိပ္ေကာင္းေကာင္းတစ္ခုကို ရွာလိုက္အံုးမယ္ ။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးက အမွတ္တရေတြကို ရင္ဘတ္ထဲ ထည့္သြားတယ္ ေလးသလားဆိုေတာ့ မေျပာပါရေစနဲ ့တဲ့ ။
ကုလားကား နဲ ့ တရုတ္ကား
'ဒီပို ့စ္က မေရႊျပည္သူ ရဲ့ဘာသာျပန္ပို ့စ္ေလးပါခင္ဗ်ာ Forward mail ကရလို ့ဆိုျပီးတင္လိုက္တာ Sorry ပါ အစ္မေရ့ အခုမွသိလုိ ့ ေနာက္ဆိုတင္ေတာ့ဘူး း) စိတ္ရႈပ္ရတယ္ ပို ့တဲ့သူေတြကလည္းေနာ္ ဘယ္သူ ့ဆီကလို ့လည္းမေျပာဘူးး အစ္မ ဘာသာျပန္ထားတဲ့ပို ့စ္ကို ဒီမွာ ဖတ္နိုင္ပါတယ္ ေက်းဇူး မေရႊျပည္သူ........။
ကုလားကားေတြမရွိရင္ ဘယ္ေတာ့မွမသိႏိုင္မယ့္အခ်က္ေတြကေတာ့
* မင္းသားဟာ အျပင္းထန္ဆံုး အရိုက္အႏွက္ခံေနရခ်ိန္မွာေတာင္ နာက်င္ပံုမျပေပမယ့္ မင္းသမီးက အနာကို သန္႔စင္ၿပီးေဆးထည့္ေပးတဲ့ အခါမွာေတာ့ နာက်င္ၿပီးတြန္႔သြားတတ္ပါတယ္။
* မင္းသားနဲ႔မင္းသမီးဟာ မိုးေရထဲမွာ အရင္မ"က"ရေသးသေရြ႕ ခ်စ္သူမျဖစ္ရပါဘူး။
* မိတ္ကပ္ေတြဟာလည္း တစ္ခါလိမ္းၿပီးရင္ မိုးရြာရြာ ေနပူပူ ဘယ္လိုအေျခအေနမွာျဖစ္ျဖစ္ ဒီအတိုင္းပဲရွိေနပါတယ္။
* မင္းသားနဲ႔မင္းသမီး ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ ကြင္းျပင္ထဲမွာ ကေနတုန္း ရုတ္တရက္ (ဘယ္ကေရာက္လာသလဲဆိုတာ ဘုရားပဲ သိႏိုင္တဲ့) လူ(၁၀၀)ေလာက္ ထြက္လာၿပီး သူတို႔နဲ႔အတူ ၀င္ကေလ့ရွိပါတယ္။
* ဇာတ္သိမ္းခန္းက်ရင္ မင္းသားဟာ သူနဲ႔တိုက္ခိုက္ေနတဲ့လူဆိုးက သူ႔အစ္ကိုျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူ႔ကိုၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္ေနတဲ့ အိမ္ေဖာ္မိန္းမႀကီးက သူ႔အေမျဖစ္ေၾကာင္း၊ ရဲအရာရွိႀကီးက သူ႔အေဖျဖစ္ေၾကာင္း၊ တရားသူႀကီးက သူ႔ဦးေလးျဖစ္ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ စသည္ျဖင့္ ေဖာ္ထုတ္သိရွိသြားတတ္ပါတယ္။
* ရုပ္ရွင္ထဲက စကားေတြၾကားမွာ ခပ္က်ယ္က်ယ္ေျပာၿပီး အမ်ားဆံုးညွပ္သံုးတတ္တဲ့ အဂၤလိပ္စကားလံုးေတြကေတာ့ "No Problem", "My God!", "Get Out!", "Shut Up!", "Impossible" နဲ႔ "Please forgive me!" တို႔ျဖစ္ပါတယ္။
* မင္းသား မင္းသမီးေတြဟာ သီခ်င္းဆိုေနတုန္းမွာပဲ ေျမႀကီးေပၚလွဲခ်ၿပီး လူးလွိမ့္ႏိုင္သလို အ၀တ္အစားေတြလဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းႏိုင္ၾကပါတယ္။
* သူတို႔ေတြဟာ အုန္းပင္ေတြၾကားမွာ ေျပးလႊားျခင္း၊ သီခ်င္းဆိုျခင္း၊ မ်က္ေတာင္မ်ား ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ျခင္း၊ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ျဖတ္ကနဲ အၾကည့္ခ်င္းဖလွယ္ျခင္း၊ အ၀တ္အစားလဲျခင္းမ်ားကို တျပိဳင္ထဲမွာ လံုး၀မေမာမပန္းဘဲ လုပ္ႏိုင္ၾကပါတယ္။
တရုတ္သိုင္းကားေတြမရွိရင္ ဘယ္ေတာ့မွမသိႏိုင္မယ့္အခ်က္ေတြကေတာ့
* မင္းသားရဲ႕ မိဘျဖစ္ရတဲ့သူေတြဟာ ကံမေကာင္းတတ္ၾကပါဘူး။ မင္းသားငယ္စဥ္ဘ၀မွာ ရန္သူေတြသတ္တာခံရၿပီး မင္းသားက မိဘမဲ့ျဖစ္သြားေလ့ရွိပါတယ္။
* ဒဏ္ရရၿပီး ေသလုေမ်ာပါးျဖစ္ေနတဲ့ လူေတြဟာ အသက္ကိုရေအာင္ရႈၿပီး သူ႔ကိုဘယ္သူသတ္သလဲဆိုတာ ေဖာ္ထုတ္ဖို႔စကားအနည္းငယ္ေျပာၿပီးမွ (ေသေၾကာင္းျပတဲ့ အေနနဲ႔) ေခါင္းကေစာင္းက်သြားပါတယ္။
* သိုင္းပညာရွင္ေတြဟာ ေခါင္မိုးေတြ သစ္ပင္ေတြေပၚမွာ အေ၀းႀကီးကို ေခၽြးလံုး၀မထြက္ဘဲ ပ်ံႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တျခားျမိဳ႕ေတြရြာေတြကို ခရီးထြက္တဲ့ အခါေတြမွာေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး (ဒါမွမဟုတ္) ျမင္းစီးၿပီး သြားၾကရရွာပါတယ္။
* မင္းသားသူရဲေကာင္းေတြဟာ ပိုက္ဆံရဖို႔အတြက္ အလုပ္မလုပ္ေပမယ့္ ၀ယ္စားတဲ့ အစားအစာေတြအတြက္ ေပးဖို႔ ေရႊတံုးေငြတုံးေတြ သူတို႔မွာ အျမဲ ရွိေနတတ္ပါတယ္။
* တိုင္းျပည္က ဘယ္ေလာက္ႀကီးႀကီး၊ ဘယ္ေနရာေတြမွာပဲ ေရာက္ေနေန မင္းသားနဲ႔လူဆိုးေတြဟာ မၾကာခဏ လမ္းမွာဆံုေလ့ရွိၾကပါတယ္။
* အတြင္းဒဏ္ရာေတြ ကုသရတာလည္း အရမ္းလြယ္ကူပါတယ္။ တင္ပလင္ေခြထိုင္၊ ဒူးေခါင္းေပၚမွာ လက္ေတြတင္ၿပီးရင္ ေခါင္းက မီးခိုးေတြထြက္သြားတာနဲ႔ ေပ်ာက္ပါၿပီ။
* သူတို႔ဟာ အက်ီလက္ေတြ ခါးပတ္ေတြထဲမွာ ပစၥည္းေတြအမ်ားႀကီး (အထူးသျဖင့္ ေရႊတံုးေငြတံုးေတြ) ထည့္ႏိုင္ၿပီး ဘယ္ေတာ့မွလည္း ျပဳတ္မက်ၾကပါဘူး။
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://www.maungmyo.co.cc/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.