အေၾကာင္းမဲ့ မဟုတ္ေသာ
" ဟ- ငါးၾကီးေတြ အၾကီး . . . ၾကီး . . . ေတြေနာ္ အစ္ကိုၾကီး "
" ေအး - မင္းလက္နဲ ့ ကိုင္ေကြ်း၊
စားတယ္ေတြ ့လား"
" ဟာ... ဘယ္လိုၾကီး ျဖစ္လာတာလဲ"
" ေန... ေနလို ့မေကာင္းလို ့အစ္ကိုၾကီး"
ေလသံယဲ့ယဲ့သာ ေျပာႏိုင္ျပီး မ်က္ႏွာျဖဴဆုတ္ဆုတ္ျဖစ္ေနေသာ ညီေလး ေမာင္စိုး၀င္းကို ၾကည့္လိုက္ရင္း ထုိင္ရာမွ ထ၍ ေခၚလိုက္၏။
" လာ.. ညီေလး။ လာထုိင္။ ဒါေလာက္ၾကီးေတာင္ ဘယ္လိုေတြ ျဖစ္ေနတာလဲ"
" မ... မ...သိပါဘူး အစ္...ကိုၾကီးရာ ။ ဒီ ညာလက္ လ...လ...လ...လက္တစ္ဖက္ဆုိရင္ ေဘာလ္ပင္ေတာင္ မ... မကိုင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဘာျဖစ္မွန္းလဲ မသိဘူး။ ေဆးလည္း စံု...စံု....စံု...စံုေနျပီ"
" ေအး - ဟုတ္ပါရဲ ့၊ လက္ေတာင္ သိမ္သြားသလားလို ့။ ေသးသြားသလိုပဲ"
" သိမ္... သိမ္သြားသလား မဟုတ္ဘူး။ သိမ္ကို သြား...သြား...သြား သြားတာၾကည့္"
"ေအးကြာ၊ ဟုတ္ပါရဲ ့။ မင္းႏွယ္ ဒါေလာက္ၾကီးျဖစ္မွ လာရလားကြာ၊ ေစာေစာစီးစီးမ်ား"
"လ... လ... လ.... လာမလို ့ပဲ အစ္ကိုၾကီး ၊ မ..... ထႏိုင္လို ့... အ.... အခုထလည္း ထႏိုင္တာနဲ ့ရေအာင္ လ...လ...လာတာ"
ေျခဆံုးေခါင္းဆံုး ၾကည့္လိုက္၏။ အလြန္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ျပီး အေနာက္အက်ီစားသန္လြန္းသူ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေ၀ဒနာ ခံစားေရရွာသည့္အခါ အသံပင္ မထြက္ေတာ့ ။ အရုပ္က်ိဳးျပတ္ ျဖစ္ေနရွာ၏ ။ သူ ့ညာဘက္လက္ကို ဘယ္ဘက္လက္ႏွင့္ ဆုပ္နယ္ေန၏ ။ ျမင္ရ ေတြ ့ ရသည္မွာ စိတ္မေကာင္း၊ မ်က္ႏွာမွာ ျဖဴဆုတ္ဆုတ္ျဖစ္ေန၏ ။ သူ၏ ကံကို အကဲခတ္ ေလ့လာလိုက္သည့္အခါ က်င့္ၾကံၾကိဳးကုတ္အားထုတ္မႈ ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္မႈ မ်ားရမည့္ ေလာကုတၱရာႏွစ္ ျဖစ္ေန၏။ သုိ ့မွသာ ကုသမႈမ်ားကို ထိေရာက္စြာ ခံယူႏိုင္မည္ ျဖစ္၏။
ေမာင္စိုး၀င္းသည္ ကြ်န္းကေလးေတာင္တြင္ ႏွစ္စဥ္ ဒုလႅဘ ရဟန္း၀တ္၍ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈၾကီးမ်ား ျပဳခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ႏွင့္ခ်ီေနျပီ ျဖစ္၏။ ႏႈတ္မွလည္း မျပတ္ ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ေနသူ ျဖစ္၏ ။ ပုတီးႏွင့္ လက္ႏွင့္ မျပတ္ရံုမက မိဘႏွစ္ပါးကို လုပ္ေကြ်းေနေသာ လူပ်ိဳၾကီးလည္း ျဖစ္၏။ ဤေကာင္းမႈ ကုသိုလ္ၾကီးမ်ားေၾကာင့္ ပုိးစိုးပက္စက္ မျဖစ္ႏိုင္ဟု ယံုၾကည္ထားျပီးသားျဖစ္ရာ ..
"မင္း .. လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ေမာလား "
" မ... မ.... ေမာတယ္ အစ္ကိုၾကိး"
"ေမာေပမယ့္ ျဖည္းျဖည္းေတာ့ ေလွ်ာက္ေပါ့ကြာ။ လာ - ေနေလးသာ မိုးေလးသာတုန္း သြားလိုက္ရေအာင္"
ကြ်ႏ္ုပ္၏ အေၾကာင္းကို သိထားေသာ ညီေလးမ်ားျဖစ္၍ အစ္ကိုၾကီး ဘယ္ကိုသြားမွာလဲ ၊ ဘယ္ကိုေခၚသြားမွာလဲဟူ၍ မေမး။ ေငါက္ခနဲ ထလိုက္လာေလေတာ့၏။
လမ္းထိပ္ထြက္၍ အငွားကား ငွားလိုက္ျပီး ဦးဆံုးေရာက္သြားေသာ ေနရာမွာ ထူးဆန္းေသာ ေ၀ဒနာၾကီးမ်ားပင္ ေပ်ာက္သြားၾကသည္ဟု ေရွးယခင္ကတည္းက နာမည္ၾကီးေသာ နာဂလိႈဏ္ဂူဘုရား ျဖစ္၏ ။ တံတားေလးလမ္း၀မွ သြားရေသာ ဘုရား ျဖစ္၏။ ေမာင္စိုး၀င္းသည္ ဘုမသိ ဘမသိ လိုက္လာ၏။
" ကဲ - ဖူး ။ တုိ ့ခပ္ငယ္ငယ္ကတည္းက ေရာဂါေပါင္းစံု ေ၀ဒနာေပါင္းစံု ေပ်ာက္ၾကတယ္ ဆုိျပီး နာမည္ၾကီးတဲ့ ဘုရားပဲ။ နာဂလိုဏ္ဂူ အဘိုးကေလး၀ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ရဲ ့ ေမတၱာဓာတ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ၾကီးမားသလဲဆိုရင္ မင္းကိုယ္ေတြ ့ၾကံဳတာက ပိုေကာင္းပါတယ္ကြာ ၊ ငါ မေျပာလိုပါဘူး"
နာဂလိုဏ္ဂူ ဘုရားအတြင္း လွည့္၍ ဖူးေျမာ္ၾက၏ ။ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးကိုလည္း ရည္မွန္းကန္ေတာ့၍ ေမတၱာဓာတ္ကို ခံယူၾက၏ ။
အေတာ္ေလး ႏွံ ့စပ္ေအာင္ ဖူးျပီးေသာ္ -
" ကိုင္း - သြားစို ့။ ဒီလမ္းအတုိင္း ေလွ်ာက္မယ္ ။ မင္းေလွ်ာက္ႏိုင္မလား "
" ေလွ်ာက္ရမွာေပါ့ အစ္ . . . ကိုၾကီးရယ္"
" ျဖည္းျဖည္းေလွ်ာက္ ၊ ဟိုေရွ ့နားက်ရင္ ငါးအၾကီးၾကီးေတြ ရွိတဲ့ကန္ပဲ ။ အဲဒီမွာ ငါးစာေကြ်း "
စြယ္ေတာ္ေစတီေတာ္ျမတ္ၾကီး ေနာက္ဘက္မွ ငါးကန္ၾကီးျဖစ္၏ ။ အေတာ္ၾကီးေသာ ငါးၾကီးမ်ား ရွိ၏ ။ ကြ်ႏု္ပ္သည္ မၾကာခဏ ငါးစာသြားေကြ်းေလ့ရွိ၏ ။ ကြ်ႏ္ုပ္တို ့ ညီအစ္ကိုမ်ားက ျမိဳင္ရာဇာၾကီးဟု ခ်စ္စႏိုးေခၚၾကေသာ ဦးသန္းထြန္းေအာင္သည္ ဤကန္ၾကီးတြင္ ငါးစာမ်ား အားရပါးရေကြ်းရင္း ထူးျခားေသာ ေအာင္ျမင္မႈၾကီးတစ္ခုကို လက္ငင္းဒိ႒ ရခဲ့ဖူးသူျဖစ္၏။
" ဟ- ငါးၾကီးေတြ အၾကီး . . . ၾကီး . . . ေတြေနာ္ အစ္ကိုၾကီး "
" ေအး - မင္းလက္နဲ ့ ကိုင္ေကြ်း၊ စားတယ္ေတြ ့လား"
ငါးၾကီးမ်ား ျမိန္ရည္ယွက္ရည္ စားေနၾကသည္ကို ၾကည့္ျပီး ေမာင္စိုး၀င္း မထေတာ့ ။ ဆက္တုိက္ေကြ်းျပီး ေမတၱာမ်ား ပို ့ေနေလေတာ့၏။ ကြ်ႏ္ုပ္ကလည္း ၀ိုင္းေကြ်းရင္း ၾကည့္ေနလိုက္ေလေတာ့၏။
အတန္ၾကာေသာ္ -
" ကဲ -လာ ဒီလမ္းေလးအတိုင္း ေလွ်ာက္မယ္၊ ဟိုဘက္ထိပ္ ေအ၀မ္းျခံဘက္ကို ထြက္မယ္ "
ရပ္ကြက္တြင္းမွ ျဖတ္၍ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလွ်ာက္လာလိုက္ေတာ့၏ ။ (၉) မုိင္ဘက္ ထြက္ခါနီး ကုန္းတက္တြင္ ေမာင္စိုး၀င္း ေဇာေခြ်းျပန္ေနေလေတာ့၏။ မ်က္ႏွာမွာ ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴလ်က္။
"ျဖည္းျဖည္းေလွ်ာက္ ညီေလး ။ မင္းမွတ္ေနက် အတုိင္း အရဟံ-ဗုေဒၶါ ကို ၀င္ေလထြက္ေလနဲ ့ မွတ္ျပီးေလွ်ာက္"
က်ိဳက္ထီးရိုးေစတီေတာ္ျမတ္ၾကီးပံုတူ က်ိဳက္ထီးရိုးေစတီေတာ္အား ကန္ေတာ့ျပိး ၾကားလမ္းမ်ားမွ ျဖတ္၍ နဂါးရံုဘုရားဆီသို ့ ေခၚသြားလိုက္၏ ။ ေမာင္စိုး၀င္းကလည္း လိုက္၏ ။ ဘယ္ေခၚလို ့ေခၚေနမွန္း သူမသိေသာ္လည္း တေကာက္ေကာက္ႏွင့္ လႈပ္လီလႈပ္လဲ့ လုိက္၏။
" ကဲ - ဖူး ။ ဒါ နဂါးရံုဘုရားပဲ ။ ေဆး၀ိဇၨာၾကီးေတြရဲ ့ ေမတၱာဓာတ္ ဟိတ္၊ ပညာဟိတ္ ေတြကို ရလို ့ေရာဂါေတြ ကင္းေပ်ာက္သြားၾကတယ္ဆုိျပီး နာမည္ၾကီးတဲ့ ဘုရားပဲ ၊ ဖူး "
ေမာင္စိုး၀င္းကို ေျပာျပီး ကြ်ႏ္ုပ္လည္း ဖူး၏။ ဖူးျပီးေသာ္ ေမာင္စိုး၀င္းကို တံျမက္စည္း လွည္းခိုင္းလိုက္၏ ။ သူကလည္း လွည္း၏ ။ အစ္ကိုခိုင္းသမွ် ေပါ့ပါးစြာ ျပဳလုပ္၏ ။ ႏႈတ္မွလည္း ပြစိ ပြစိ ရြတ္၏။
" ေကာင္းတယ္ ၊ ေရွ ့က ေရာဂါသည္ေတြ က်န္းမာ ခ်မး္သာ သြားၾကပါတယ္ဆုိတာ အလကား မဟုတ္ဘူး ။ ရတနာျမတ္ သံုးပါး ဂုဏ္ေက်းဇူးေတာ္ၾကီးေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ ထူးျခား ထင္ရွား ထက္ျမက္သလဲ ဆုိတာကေတာ့ မင္းေရာ အစ္ကိုၾကီးပါ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး နဲ ့ၾကံဳခဲ့ရျပီးျပီ။ ေအာင္ျမင္ခဲ့ၾကရျပီးျပီ။ ေအာင္လည္း ေအာင္ျမင္ေနၾကတာပဲ။ ေအာင္ျမင္ေနဦးမွာပဲ "
" ဟ . . . ဟုတ္ကဲ့ အစ္ကိုၾကီး "
ဘုရားရွင္ကို ၾကာရွည္စြာ ဖူးေျမာ္ျပီးေသာ္ ေမာင္စိုး၀င္း တံျမက္စည္းလွည္း ၊ အမႈိက္ေကာက္ လုပ္ေနျပန္၏။ သူႏွင့္အတူ ကြ်ႏု္ပ္ကလည္း အမိႈက္ရွင္းျခင္းကို ျပဳလုပ္ျပီးသည္ႏွင့္ -
" ကဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ကုန္းေပၚတက္ ။ အငွားကားနဲ ့ေပါက္ေစတီ သြားမယ္ "
" ဗ်ာ - အစ္ကိုၾကီး ၊ ဘ . . . ဘ . . . ဘယ္သြားမယ္ "
" ေပါက္ေစတီေလကြာ၊ ရွစ္မုိင္ မရမ္းကုန္းထဲက ေပါက္ေစတီ"
" သြ . . . သြ ... သြားေလ"
ေရာက္ရျပန္ျပီ။
အလြန္ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ ျငိမ္းခ်မ္းေသာ ေပါက္ေစတီသို ့ေရာက္ခဲ့ရျပန္ပါျပီ။
" ကဲ - ဖူးကြာ၊ ဒါ ေပါက္ေစတီပဲ ။ နာတာရွည္ေရာဂါၾကီးေတြေတာင္ ေဆးတိုးျပီး ေပ်ာက္သြားၾကတယ္ဆုိတဲ့ ေပါက္ေစတီပဲ ။ ဖူးေပေတာ့ "
ထံုးစံအတိုင္း အာရံုျပဳ၍ ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ျခင္းကို ေမာင္စိုး၀င္းျပဳျပန္၏ ။ သူ ့ကို ၾကည့္ရသည္မွာ အားနည္းေနသေယာင္ ရွိေသာ္လည္း လန္းဆန္းတက္ၾကြေန၏ ။ အိမ္ကိုေရာက္လာခါစကကဲ့သုိ ့ေလးလံျခင္း ၊ မိႈ္င္ေတြျခင္း မရွိေတာ့ ။ ျပံဳးရႊင္လာ၏ ။ ဘုရားရွင္၏ တုႏိႈင္းဖြယ္ မရွိေသာ တန္ခိုးေတာ္မ်ားသည္ လက္ငင္းဒိ႒ အက်ိဳးေပးေလျပီ။
" ထြက္ရပ္စခန္း နိဗၺာန္လမ္းကို ျမန္းၾကြေတာ္မူသြားတဲ့ ပရိယတၱိ ပဋိပတၱိ သာသနာျပဳ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ဘိုးေပါက္ဆိန္ လို ့ေခၚတဲ့ ဘုန္းဘုရားၾကီး ဦး၀ိဇၨာဓရ ရဲ ့ ေမတၱာတန္ခိုးေတြေပါ့ကြာ ။ ေရာက္လာတဲ့ ေရာဂါေ၀ဒနာသည္ေတြ ထူးထူးျခားျခား သက္သာေပ်ာက္ကင္းသြားၾကတာ မင္းလည္း ၾကားဖူးေနမွာပဲ ။ ေအး - အခု ေရာက္ျပီ ။ ဖူးေပေတာ့ "
အေတာ္ေလးၾကာသြားသည့္ အခါ ေပါက္ေစတီ ၀င္းထဲမွ ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ ေအးေဆးစြာ ျပန္ထြက္လာလိုက္ေလေတာ့၏ ။
" ကဲ- မင္းေရာဂါေတြ ေပ်ာက္ျပီ ။ ဘာမွ မပူနဲ ့ေတာ့"
စကားကို ခဏရပ္ထားလိုက္ျပီး ညီေလး ေမာင္စိုး၀င္းကို ေစာင္းငဲ့၍ ျပံဳးၾကည့္လိုက္၏ သူလည္း ျပံဳး၍ ကြ်ႏု္ပ္ကို ၾကည့္ေန၏ ။
" ဘာလဲ ၊ မင္းစိတ္ထဲမွာ ဘ၀င္မက်ေသးလုိ ့လား ။ အစ္ကိုၾကီးေျပာတာကို လုိေနေသးတယ္ ထင္လို ့လား ။ ဒါမွ မဟုတ္ ယံုၾကည္မႈ လုိေနေသးလို ့လား "
" မ . . . မ . . . ဟုတ္ပါဘူး အစ္ကိုၾကီး ၊ ယ . . . ယံုပါတယ္ "
" ေအး - မင္းေရာဂါေတြ ေပ်ာက္ျပီ ဘာမွ မပူနဲ ့ေတာ့ ၊ ဒါ ငါထပ္ေျပာလိုက္တာပဲ ။ ညီေလး ျပန္ခ်င္ျပန္လို ့ရျပီ ။ ရွစ္မိုင္ ကားဂိတ္ကေနျပန္ေတာ့ "
ႏွစ္လ မရွိတရွိ အၾကာတြင္ -
တစ္ေန ့-
" အစ္ကိုၾကီး "
စာေရးေနရင္းမွ အသံၾကား၍ လွည့္ၾကည့္လိုက္၏ ။
" အမယ္ - ေအာင္ျမင္ထည္၀ါတဲ့ အသံနဲ ့ပါလား ။ ၾကည့္စမ္း ၊လူကလည္း ျပည့္လို ့ျဖိဳးလုိ ့ ေခ်ာလို ့ ေမာလို ့"
" ဟ . . . ဟ . . . ဟုတ္ကဲ့ အစ္ကိုၾကီး ၊ အစ္ကိုၾကီး ေက်း . . . ေက်း . . . ေက်း ေက်းဇူးေတြေၾကာင့္ပါ "
ေျပာရင္းႏွင့္ ဘုရား၀တ္ျပဳျပီး ကြ်ႏု္ပ္ကို ဂါရ၀ျပဳ၍ ထုိင္လုိက္၏ ။ ကြ်ႏု္ပ္သည္ ညီျဖစ္သူ က်န္းမာျပီး စိုျပည္၀ျဖိဳး လွပေနျခင္းကို ၾကည့္ျပီး ပီတိေတြ ျဖစ္လြန္း၍ ဘာစကား စေျပာရမွန္းပင္ မသိေတာ့ ။
" အ. . . အစ္ကိုၾကီး ေက်း . . . ေက်းဇူးေၾကာင့္ က် . . . က် က်န္းမာသြားျပီ။ ေဆး . . . တ . . . တ ... တ ... တိုးသြားျပီ။ အခုဆုိ စားခ်င္တာ စ . .. စား ဘာမွ မျဖစ္ေတာ့ဘူး "
" ဟ - တယ္ဟုတ္ပါလား ၊ ၀မ္းသာလိုက္တာကြာ ။ ဒါ ဘုရား သံုးဆူ လွည့္ဖူးလိုက္တဲ့ အက်ိဳးပဲကြ "
" ဟ . . .ဟုတ္ကဲ့"
" ဒီလိုပဲ ၊ မမာမက်န္းျဖစ္ၾကတဲ့ သူေတြကို အစ္ကိုၾကီးကေတာ ့အဲဒီ ဘုရားသံုးဆူကို သြားဖူးခိုင္းလိုက္တာ မ်ားတယ္။ အံ့ၾသေလာက္ေအာင္ကို ေကာင္းသြားၾကတာ မ်ားတယ္။ လက္ေတြ ့ေကာင္းသြားတဲ့ သူေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။ သြားဖူးၾကတဲ့သူတိုင္းကလည္း ဖူးျပီးတာနဲ ့ ေဆးတိုးသြားၾကတာကို အရမ္း အံ့ၾသလို ့တဲ့ကြာ။ သူတို ့ ေသာက္ေနက် ေဆးေတြပဲ ေသာက္တာေနာ္။ ထူးေထြျပီး ဘာမွ ေသာက္ၾကတာ မဟုတ္ဘူး ။ ဒါေပမဲ့ ေကာင္းသြားတာကိုေတာ့ အေတာ့္ကို အ့ံၾသေနၾကေလရဲ ့။ အစ္ကိုၾကီးကောတ့ ရတနာသံုးပါးထဲက အျမတ္ဆံုးျဖစ္တဲ့ ဗုဒၶရတနာရဲ ့အရိပ္ေတာ္ကို ခိုလံႈခိုင္းလိုက္တာပဲ ညီေလး ။ ဒိျပင္ ထူးထူးေထြေထြ ဘာမွ မရွိဘူး။ ဘာအစီအရင္မွလဲ မဟုတ္ဘူး ။ ေဆး၀ိဇၨာၾကီးေတြရဲ ့ ေမတၱာဟိတ္ေတြရယ္ ၊ ဘုရားရွင္ရဲ ့ ေျခေတာ္ရင္းမွာ ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ျပီး ေကာင္းမႈ ကုသိုလ္ေတြ ျပဳတာရယ္က ေဆးေတြ တုိးသြားကုန္တာနဲ ့ တူပါရဲ ့ကြာ "
" အစ္ကိုၾကီး ၊ ဒီအေၾကာင္းကို မမာမက်န္း ျဖ. . . ျဖ . . . ျဖစ္ေနတဲ့လူေတြ သ . . . သ . . . သ . . . သိပ္ျပီး သိေစခ်င္တာပဲ။ ကြ်န္ . . . ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ္ခ်င္း သိပ္စာလို ့"
" ေအးေပါ့ ၊ အစ္ကိုၾကီးလည္း သိေစခ်င္တာေပါ့ ။ ေ၀ဒနာခံစားေနရတဲ့သူေတြ ဒီဘုရားသံုးဆူ လွည့္ဖူးတာနဲ ့ ဘာလို ့ေဆးေတြ တိုးသြားရသလဲ ၊ ဘာလို ့ေရာဂါေတြ ေပ်ာက္သြားရသလဲ၊ ဘာလို ့ထူူးဆန္းမႈေတြ ျဖစ္ရလဲ သိပ္သိေစခ်င္တာေပါ့ ။ ေအး - တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။ ရတနာျမတ္သံုးပါးဂုဏ္ေက်းဇူးေတာ္ေၾကာင့္ သဘာ၀တရားၾကီးက ကိုယ့္ကို တစ္ရာဖိုး ေကာင္းက်ိဳးေပးလာျပီဆုိရင္ေတာ့ ကိုယ္က တစ္ရာဖုိး ခံယူႏိုင္တဲ့ စြမး္အားရွိသူေတာ့ ျဖစ္သင့္တာေပါ့ကြာ ။ ကိုယ့္ရဲ ့ခံယူႏိုင္စြမ္းအားက တစ္ဆယ္ဖုိးေလာက္ဆုိရင္ေတာ့ မျဖစ္ေသးဘူးေပါ့။
ဒါေလးပါ ပဲ၊ ဒါေလးကို သေဘာေပါက္ထားလိုက္ရင္ ဘာလို ့ေရာဂါေတြ ေပ်ာက္သြားရသလဲဆုိတာ . . . "
ဆရာ ဦးေမာင္ေမာင္သန္း (ရင္ကိုေအးျမေစသား)
* * * နရသုခိမဂၢဇင္း * * *
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://mmastrology.myanmarbloggers.org/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.