ကံအေကာင္းဆံုးလူတေယာက္ရဲ႕ဖြင့္ဟ ၀န္ခံခ်က္
ဆရာဂ်မ္းနဲ႕ဆရာစြမ္း
အလုပ္လုပ္ေနတုန္း စားပြဲေဘးမွာ ခ်ထားတဲ့ ဆဲလ္ဖုန္းက ျမည္လာတယ္။ က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္း ကိုသန္း၀င္း (ABSDF ရဲ႕ ပထမဆံုး အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴး) က က်ေနာ့္ကို ဖုန္းေခၚလာတာ။ "ေဟ့ေကာင္... ဆရာတင္မိုးေရာ ဆရာစြမ္းရည္ေရာ ခု ငါနဲ႕ အတူ ရွိေနတယ္ အဲဒါ မင္း စကား ေျပာလိုက္ဦး..."
----------
ဆရာဂ်မ္း (ဆရာတင္မိုး) မဆံုးခင္တုန္းက ၂၀၀၁ ထဲမွာ ဆရာနဲ႕ ဆရာစြမ္းရည္ မိုင္ယာမီကို စာေပေဟာေျပာပြဲ လာေတာ့ ဆရာတို႕ ၂ ေယာက္ကို လိုက္ပို႕ေပးတဲ့ ကိုသန္း၀င္းက က်ေနာ့္ကို ဖုန္းေခၚလာတာပါ။ က်ေနာ္ ကေတာ့ အလုပ္မအားတာနဲ႕ မသြားႏိုင္ဘူး။ ဒါနဲ႕ပဲ ဆရာတို႕ ၂ ေယာက္ အျပန္လမ္းမွာ က်ေနာ့္ဆီ ေခၚလာလို႕ ရမလားေမးေတာ့ သူတို႕ အခ်ိန္က မရဘူး ဆိုေတာ့ ဖုန္းထဲမွာပဲ ဆရာ ၂ ေယာက္နဲ႕ စကားေျပာျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ဆရာတို႕ ၂ ေယာက္လံုးက က်ေနာ့္ ဖခင္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ကလည္း ေတြ႕ခ်င္ေနတာ။ ဆရာတို႕ကလည္း က်ေနာ့္ကို ေတြ႕ခ်င္ေနၾကတယ္။ သို႕ေသာ္လည္း အေျခအေနက မေပးေတာ့ ကိုသန္း၀င္းရဲ႕ ဆဲလ္ဖုန္းထဲကပဲ ဆရာတို႕နဲ႕ စကားေျပာခဲ့ရတာ။ သာေၾကာင္းမာေၾကာင္း ေမးျမန္းျပီး ဆရာတို႕ ၂ ေယာက္က က်ေနာ့္ကို စိတ္ဓါတ္ေရးရာအရ အားေပးၾကတာပါ။ မိဘေတြလိုပါပဲ။ က်ေနာ့္မွာလည္း စိတ္ခြန္အားေတြ ရလို႕...။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ စိတ္ထဲမွာ ေတးထားခဲ့တယ္... တေန႕ေန႕ေတာ့ ဆရာတို႕နဲ႕ ေတြ႕မွာပါ...
အကိုေအာင္ေ၀း
"ဟဲလို..."
"ဟဲလို...ဘယ္သူတုန္း..."
"က်ေနာ္ပါ... ကိုလြမ္းဏီရဲ႕..."
"ဟား.... ေဟ့ေကာင္... တိုက္ဆိုင္ေနျပီ.... ခု... ငါ့နားမွာ... ဘယ္သူရွိေနလဲ သိလား..."
"အကို႕နားမွာဆို... မေအးမာပဲ ျဖစ္မွာေပါ့... ဘယ္သူရွိမတုန္း..."
"လခြီး... " ကိုလြမ္းဏီ က်ေနာ့္ကို ဆဲေရာ
"ခရမ္းျပာ ျမင္းရိုင္းၾကီး...ဟ..."
"ဟာ...တကယ္လား... ေျပာမယ္ဗ်ာ... တင္ေပး..."
အဲလိုနဲ႕ ကိုလြမ္းဏီက အကိုေအာင္ေ၀းကို လိုင္းေပၚတင္ေပး...။
"ဟဲလို... "
"အကို... က်ေနာ္... ေအာင္ခိုင္ပါ...."
"ေအးေလ... သိတယ္ေလ... အဆင္ေျပရဲ႕လား... ညီေလး..."
ေနာက္ေတာ့ စကားေတြ အမ်ားၾကီးေျပာၾကေပါ့ .... ...... ...... .....
တကယ္ေတာ့ သူ႕ကဗ်ာေတြကို ဖတ္ျပီး ကဗ်ာဆရာ တေယာက္ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ္က သူ႕ကို အျပင္မွာ တခါမွ မေတြ႕ခဲ့ဖူးဘူး။
"ေတြ႕ခ်င္တယ္ အကိုရာ..."
"တေန႕ေန႕ေတာ့... ေတြ႕မွာေပါ့ကြာ..."....
ကိုဇာနီ၀င္း
က်ေနာ့္ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက ဆဲလ္ဖုန္းက ျမည္လာတယ္။
ဒါနဲ႕ ဆြဲထုတ္ျပီး "ဟဲလို...." လုပ္လိုက္ေတာ့
"ဇာနီ၀င္းပါ" ...
"ေဟး... ကိုဇာနီ... ေနေကာင္းလား"
"က်ေနာ္ ခု ဆန္ဖရန္ကေန အယ္ေလကို ထြက္လာျပီ..."
"အိုေက... က်ေနာ္က မနက္ဖန္ အလုပ္ဆင္းရဦးမွာ.. ညေနမွ ခိ်ဳသင္းတို႕ အိမ္ကို လာမယ္ေလ...အဲက်မွ ေတြ႕တာေပါ့..."
"ဟုတ္ျပီ... ေတြ႕မယ္ေလ..."
----------
ဒီႏွစ္ ဧျပီလမွာ က်ေနာ့္ မိခင္ ဆံုးသြားေတာ့ အေမ့ အေၾကာင္းကို မိုးမခမွာ တင္ထားတာေတြကို ဖတ္ရင္းနဲ႕ ကိုဇာနီ၀င္းနဲ႕ က်ေနာ္ ေမးလ္ထဲကတဆင့္ အဆက္အသြယ္ရခဲ့တယ္။ သူပဲ အေမ့ စ်ာပနအခမ္းအနား ဓါတ္ပံုေတြ၊ ဗီစီဒီေတြ က်ေနာ့္ဆီ ပို႕ေပးခဲ့တာ။ က်ေနာ္က က်ေနာ့္ အိမ္နဲ႕ေတာင္ အဆက္အသြယ္လုပ္ဖို႕ အခက္အခဲ မ်ိဳးစံုရွိေနခဲ့တာ။ သူ႕ေက်းဇူးနဲ႕ အေမ့စ်ာပန အခမ္းအနားကို မ်က္ရည္ေတြၾကားက ၾကည့္ခဲ့ရတာ။ ဒီလိုနဲ႕ ကိုဇာနီ၀င္းနဲ႕ က်ေနာ္ ညီအကိုရင္းလို ရင္းႏွီးလာလိုက္တာ ဖုန္းထဲမွာ ဂ်ီေတာ့မွာ စကားေတြ အမ်ားၾကီး ေျပာခဲ့ၾကတာေပါ့။ တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ တခါမွေတာ့ မေတြ႕ခဲ့ဖူးၾက။
မိုးခ်ိဳသင္း
က်ေနာ္က ဘူမိေဗဒနဲ႕ ေက်ာင္းျပီးခဲ့တယ္။ ဘူမိေဗဒ ေက်ာင္းသားတိုင္း ဘူမိေဗဒကဆိုရင္ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ ေမာင္ႏွမအရင္းလို စိတ္ထဲမွာကို ျဖစ္မိတာ။ က်ေနာ္ ဘေလာ့ စေရးေတာ့ ပထမဆံုး ခင္ခဲ့တဲ့ ဘေလာ္ဂါ မေကသြယ္ - ဆို ဘူမိေဗဒက ဆိုေတာ့ ေမာင္ႏွမရင္းေတြလို ခင္မိ။ ေနာက္ေတာ့ မိုးခ်ိဳသင္း။ ဘူမိေဗဒကပဲ။ သူ႕ကိုလည္း ကိုယ့္ ညီမတေယာက္လို ခင္ေနမိတယ္။ လူခ်င္းေတာ့ မေတြ႕ဖူးေသး။ ျပီးေတာ့ ဆရာဂ်မ္းရဲ႕ သမီး ဆိုေတာ့လည္း ေမာင္ႏွမလို ပိုခင္ေနမိေပါ့....။ ေနာက္ေတာ့ ဖေလာ္ရီဒါကေန ကယ္လီဖိုးနီးယားကို က်ေနာ္တို႕ မိသားစု ေျပာင္းခ်လာေတာ့ က်ေနာ့္ ရဲေဘာ္ရင္းတေယာက္ျဖစ္တဲ့ ကိုသူရထြန္းေမာ္က မိုးခ်ိဳသင္းတို႕နဲ႕ ရင္းႏွီးေနေတာ့ တရက္မွာ မိုးခ်ိဳသင္းနဲ႕ က်ေနာ္ ဖုန္းေျပာရတယ္။ လူခ်င္းကေတာ့ မေတြ႕ဖူးေသး...။ တရက္ရက္ေတာ့ ေတြ႕မွာေပါ့။
-----------------------------------------------------------------------------------------------
သည္လိုနဲ႕ ဖုန္းထဲမွာပဲ ေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ လူခ်င္းတခါမွ မေတြ႕ဖူးခဲ့တဲ့ ကိုယ္ေတြ႕ခ်င္ေနတဲ့သူေတြကို က်ေနာ္ဟာ... အခ်ိန္ကာလ တခု ေရာက္ေတာ့ အားလံုးကို တေနရာတည္းမွာ တခါတည္း ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အခါ.... (စိတ္မေကာင္း အလြန္တရာ ျဖစ္မိတာကေတာ့ က်ေနာ္ ေတြ႕ရတဲ့ သူေတြထဲမွာ ဆရာဂ်မ္း မပါႏိုင္ေတာ့တာကိုပါ) ... က်ေနာ္ စကားေတြေတာင္ ေျပာမထြက္ေတာ့ဘူး...
-----------------------------------------------------------------------------------------------
မိုးခ်ိဳသင္းတို႕ အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ ပထမဆံုး က်ေနာ္ ေျပးလႊားရွာမိတာကေတာ့ မိုးခ်ိဳသင္းပဲ... ဧည့္ခန္းထဲကေန မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ေရာက္လာေတာ့ ဆရာတင္မိုး အေသးစားေလးကို က်ေနာ္ ေတြ႕လိုက္ရပါျပီ... မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ သူ အလုပ္မ်ားေနတယ္။ သူ႕အနား သြားေတာ့ သူကလည္း ျပန္ၾကည့္တဲ့အခါ က်ေနာ့္ လက္ကို ဆန္႕ထုတ္လိုက္ျပီး ေျပာလိုက္ မိတယ္... "ေအာင္သာငယ္ပါ..ညီမ." ... သူ... ဘာျပန္ေျပာလည္းေတာင္ က်ေနာ္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး... ၀မ္းသာလြန္းလို႕... မွတ္မိတာကေတာ့ က်ေနာ့္ ညာလက္နဲ႕ ဆုပ္မိထားတဲ့ သူ႕ ဘယ္ဖက္လက္ပါပဲ... ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္ေျပာမိတာက "ကိုေက်ာ္၀ဏေရာ... " ဆိုေတာ့ သူ လွမ္း..ေခၚလိုက္တယ္... ကိုေက်ာ္၀ဏနဲ႕ က်ေနာ္ လက္ခ်င္းဆုပ္မိၾက... "အကို႕ ဘေလာ့ကို က်ေနာ္တို႕ ေန႕တိုင္းဖတ္တယ္..."တဲ့ ... သူေျပာေနတာ။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဘာျပန္ေျပာမိမွန္းေတာင္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ၀မ္းသာလို႕...။
ေနာက္ေတာ့ ဧည့္ခန္းထဲ က်ေနာ္သြားထိုင္တယ္။ ဆရာစြမ္းနဲ႕ အကိုေအာင္ေ၀းကိုလည္း ေတြ႕လိုက္တယ္။ သူတို႕လည္း လူေတြနဲ႕ စကားေတြ ေျပာေနၾကတာဆိုေတာ့ အေႏွာက္အယွက္ က်ေနာ္ မေပးခ်င္ဘူးေလ။ ျပီးမွ ႏႈတ္ဆက္မယ္ေပါ့။ သို႕ေသာ္လည္း က်ေနာ္ ရင္ေတြေတာ့ ခုန္ေနျပီ။ စိတ္ေတြ အရမ္း လႈပ္ရွားေနမိျပီ။ က်ေနာ္ ေတြ႕ခ်င္ခဲ့တဲ့သူေတြအားလံုးကို ဒီမွာ အားလံုးေတြ႕ေနရျပီကိုး...။
ဒီလိုနဲ႕ က်ေနာ့္အေရွ႕က ဆိုဖာေပၚမွာ စကားေျပာေနတဲ့ ကိုေက်ာ္၀ဏကို "မိုးမခက ကိုဇာနီလည္း လာမယ္ေျပာတယ္... ခု ဒီမွာ သူ ရွိလား..." ဆိုေတာ့ "ဟိုးမွာေလ... ကိုဇာနီ..." လို႕ သူေျပာေနတုန္းမွာပဲ လက္ပ္ေတာ့ တလံုးနဲ႕ အလုပ္ရႈပ္ေနတဲ့ ရုပ္ေခ်ာေခ်ာ လူငယ္ တေယာက္က လည္ျပန္လွည့္ၾကည့္တယ္ (ကိုဇာနီေရ႕ ေျမွာက္ေပးလိုက္ျပီ) သူ႕ ညာဖက္လက္ကို ဆြဲဆုပ္ရင္း သူ႕ကို က်ေနာ္ ဆြဲဖက္မိ...။
ေနာက္ေတာ့ မိုးမခက ကိုေမာင္ရစ္နဲ႕ ကိုဇာနီက က်ေနာ့္ကို မိတ္ဆက္ေပးတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ စိတ္လႈပ္ရွားေနရင္ စကား သိပ္မေျပာတတ္တာဆိုေတာ့ ကိုေမာင္ရစ္ကေတာ့ က်ေနာ့္ကို ဘယ္လို ထင္မလဲ မသိ။
ေနာက္ေတာ့ ကိုဇာနီက က်ေနာ့္ကို ဆရာေတြ ထမင္းစားေနတဲ့ဆီ ေခၚလာတယ္။ အကို ေအာင္ေ၀းနဲ႕ သူက က်ေနာ့္ကို ေတြ႕ေပးတာေလ။ ခရမ္းျပာျမင္းရိုင္းၾကီးရဲ႕ ညာဖက္ခြာကို က်ေနာ္ တင္းတင္းဆုပ္လိုက္မိတယ္။ "အကိုနဲ႕ က်ေနာ္ ဖုန္းထဲမွာ စကားေျပာခဲ့ဖူးတယ္ေလဗ်ာ... ကိုလြမ္းဏီဆီမွာ အကို ရွိေနတုန္းကေလ... မွတ္မိလား... ခု ေတြ႕ရတာ အရမ္း ၀မ္းသာတယ္ဗ်ာ..." "မွတ္မိတယ္ေလကြာ"
အဲလို က်ေနာ္ ေျပာေနရင္း ထမင္းစားပြဲ တဖက္က ဆရာစြမ္းက က်ေနာ့္ကို လွမ္းၾကည့္ေနေသး..... ဒါနဲ႕ က်ေနာ္ ဆရာ့ဆီ သြားရပ္တယ္။ ဆရာစြမ္းက သူ႕လက္ကို က်ေနာ့္ဆီ ကမ္းေပးတယ္။ က်ေနာ္ လွမ္းဆုပ္လိုက္တဲ့လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း "ခုမွေတြ႕တယ္ကြာ..."
ဖုန္းထဲမွာပဲ ေတြ႕ဖူးတဲ့သူေတြ အားလံုးကို အျပင္မွာ တခ်ိန္တည္း တျပိဳက္နက္တည္း ေတြ႕ရတာ အေတာ္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းသလို အေတာ္ ကံေကာင္းတဲ့ ကိစၥပါပဲ။ က်ေနာ္ဟာ အေတာ့ကို ကံေကာင္းတဲ့သူေပါ့။ ေျပာရရင္ က်ေနာ္ဟာ ကံအေကာင္းဆံုး လူတေယာက္ပါပဲ။
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://aungthange.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.