ပန္သူဦးတဲ့ပန္း
မျမင္တဲ့ေႏွာင္ႀကိဳး
သံေယာဇဥ္တိုးလို႔
တြယ္ေႏွာင္ရစ္ထံုးကာ
ႀကိဳးတစ္ပင္ လြန္းတင္ခဲ့ေပါ႔
ေ၀ရင္လည္းေ၀
ေျခြလို႔ေၾကြရင္လည္း
ေျမလႊာခတုန္းမွာ
ၾကင္ခြင့္ရခ်င္ေပါ႔
ျမင္ရက္ႏွင့္ပင္ခက္
ၾကင္မက္ခြင့္ရယ္လို႔
ဘယ္မရွိအဆံုးမွာ
အသင္သိပါေလစ..
ပန္သူဦးေလတဲ့ပန္းရယ္...
မွတ္ခ်က္..
ဤကဗ်ာသည္ ကဗ်ာေဟာင္းပါ ဟိုးလြန္ခဲ့ေသာ ၈ ႏွစ္ေက်ာ္ကာလဆီမွ စာေရးသူ၏ ပထမဆံုးေသာကဗ်ာ ေလးပါ။ စာေရးသူ ဘယ္လိုမွ ေမ့လို႔မရေသာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ အေနျဖင့္ သက္ဆံုးတိုင္ ထင္က်န္ရစ္မယ့္ ကဗ်ာေလးပါ။
သံေယာဇဥ္တိုးလို႔
တြယ္ေႏွာင္ရစ္ထံုးကာ
ႀကိဳးတစ္ပင္ လြန္းတင္ခဲ့ေပါ႔
ေ၀ရင္လည္းေ၀
ေျခြလို႔ေၾကြရင္လည္း
ေျမလႊာခတုန္းမွာ
ၾကင္ခြင့္ရခ်င္ေပါ႔
ျမင္ရက္ႏွင့္ပင္ခက္
ၾကင္မက္ခြင့္ရယ္လို႔
ဘယ္မရွိအဆံုးမွာ
အသင္သိပါေလစ..
ပန္သူဦးေလတဲ့ပန္းရယ္...
မွတ္ခ်က္..
ဤကဗ်ာသည္ ကဗ်ာေဟာင္းပါ ဟိုးလြန္ခဲ့ေသာ ၈ ႏွစ္ေက်ာ္ကာလဆီမွ စာေရးသူ၏ ပထမဆံုးေသာကဗ်ာ ေလးပါ။ စာေရးသူ ဘယ္လိုမွ ေမ့လို႔မရေသာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ အေနျဖင့္ သက္ဆံုးတိုင္ ထင္က်န္ရစ္မယ့္ ကဗ်ာေလးပါ။
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://saishinyehtut.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.