၂၀၀၈ခုနစ္
ႏွစ္တစ္ႏွစ္ကေတာ့ ကူးေတာ့မယ္။ အဲဒီ့ေတာ့ ဒီတစ္ႏွစ္လံုးမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေတြကို ျပန္စဥ္းစားမိတယ္။
ႏွစ္စကတည္းက အလုပ္ကို ၿငီးေငြ႕ေနခဲ့ၿပီး ဒီႏွစ္မွာေတာ့ အေျပာင္းအလဲ တစ္ခုခုျဖစ္ေအာင္ လုပ္မယ္လို႕ စဥ္းစားထားခဲ့တယ္။ အရာရွိစာေမးပြဲကိုလဲ အေမတိုက္တြန္းတာနဲ႕ ႀကိဳးစားပန္းစား ေျဖဆိုခဲ့ေပမယ့္ ပထမအဆင့္ေတာင္ မေအာင္ခဲ့ေတာ့ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္မေျဖေတာ့ဖို႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ထားတယ္။ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာ စိတ္ဓါတ္ေတြက်ေနၿပီးေတာ့ ငါေတာ့ ဒီအလုပ္က လြဲလို႕ တျခားလုပ္စရာ မရွိေတာ့ဘူးလားလို႕ စဥ္းစားလာတယ္။
သိပ္မၾကာပါဘူး ပုဂၢလိဂေက်ာင္းတစ္ခုမွာ ကြန္ပ်ဴတာအလုပ္ ၀င္ေလွ်ာက္ရာကေန assistant teacher အလုပ္ရသြားခဲ့တယ္။ သံုးလပဲ ခံခဲ့ေပမယ့္ အေတြ႕အႀကံဳေတာ့ အမ်ားႀကီးရခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္၀ါသနာပါတဲ့ အလုပ္တစ္ခုကိုလဲ ေတြ႕ရွိခဲ့တဲ့အတြက္ အဲဒီ့အလုပ္မွာ ကၽြမ္းက်င္ဖို႕အတြက္ ဒီပလိုမာသင္တန္းတစ္ခု တက္ေရာက္ခဲ့တာ အခုဆိုရင္ ေျခာက္လေက်ာ္ပါၿပီ။ မနက္ပိုင္းမွာ သင္တန္းတက္ၿပီး အားလပ္ခ်ိန္မွာ စာသင္လို႕ရတယ္။
သင္တန္းမွာက ပညာပိုင္းဆိုင္ရာ အျပင္ လူမႈေရးဆိုင္ရာ အေတြ႕အႀကံဳေတြပါ အမ်ားႀကီးရပါတယ္။ ကိုယ့္ကေတာ့ ေစတနာနဲ႕ လုပ္ေပးေပမယ့္ အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး အေခ်ာင္ခိုသူေတြေၾကာင့္ စိတ္တိုရေပါင္းလဲ မ်ားလွပါၿပီ။ သည္းခံတယ္ဆိုတာကလဲ အဓိကကေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ပါပဲ။ ကိုယ္လုပ္လိုက္တာေတြက ေနာင္အခါ အမ္ေအတက္ဖို႕ ႀကိဳးစားခ်ိန္မွာ အေထာက္အကူျဖစ္မွာမို႕လို႕ မေက်နပ္ေပမယ့္ ကိုယ္တိုင္ပဲ အပင္ပန္းခံၿပီး ဆက္လုပ္ေနဆဲပါပဲ။ မနက္ပိုင္းသင္တန္းတက္ရင္းနဲ႕ ပိုေနတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ အလကားေနမယ့္အစား တျခားဒီပလိုမာတစ္ခု တက္ဖို႕ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ပါေသးတယ္။ အရမ္းကို ၀င္ရခက္တဲ့သင္တန္းကို တက္ခြင့္ရခဲ့ေပမယ့္ အခ်ိန္မွီမတက္ေရာက္ႏိုင္တာေၾကာင့္ ဆက္မတက္ျဖစ္ပါဘူး။ လူအမ်ားကေတာ့ ႏွေျမာစရာႀကီးလိုပဲ ေျပာၾကေပမယ့္ ကိုယ္ကေတာ့ မႏွေျမာပါဘူး။
က်န္တာေတာ့ သိပ္မထူးပါဘူး။ အရင္လို ကိုရီးယားကားေတြ ၾကည့္ဆဲ၊ ကိုးရီးယားသီခ်င္းေတြ နားေထာင္ဆဲပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အခုေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သာမန္အခ်စ္ကားေတြကိုလဲ ၾကည့္ရတာ ရိုးအီလာလို႕ အေမရိကန္ ဇာတ္လမ္းတြဲေတြကိုပဲ အၾကည့္မ်ားေတာ့တယ္။ ကိုရီးယားသီခ်င္းေတြကိုေတာ့ နားေထာင္ဆဲျဖစ္ေပမယ့္ အရင္လို ေခတ္ေပၚေပါ့ပ္သီခ်င္းေတြကို နားေထာင္ဖို႕ စိတ္မပါေတာ့ပါဘူး။ အခုလို စိတ္ေျပာင္းသြားတာ သိပ္မၾကာေသးပါဘူး။
အရင္ကေတာ့ အင္တာနက္ေပၚက ေနာက္ဆံုးထြက္တာေတြ လိုက္ရွာၿပီး ဟိုလူ႕ အကူအညီေတာင္း၊ ဒီလူ႕ အကူအညီေတာင္းနဲ႕ download ေတြ ေလွ်ာက္လုပ္ခိုင္းမိတယ္။ အခုေတာ့ စိတ္ကိုမပါေတာ့တာပါ။ ကိုရီးယား Indies ေတြကိုပဲ နားေထာင္ျဖစ္တာ မ်ားတယ္။ တရားခံကေတာ့ Coffee Prince OST ေပါ့။ အဲဒါေတြကို နားေထာင္ပါမ်ားရင္းနဲ႕ပဲ အခ်ိန္တိုင္း Indies ေတြပဲ နားေထာင္ခ်င္လာေတာ့တယ္။
ျမန္မာဂီတမွာေတာ့ ဟန္ထြန္းတစ္ေယာက္ကိုပဲ နားေထာင္တယ္။ အရင္လို ဟစ္ေဟာ့ေတြလဲ နားေထာင္ဖို႕ စိတ္မပါေတာ့ဘူး။ ဟန္ထြန္းကို ေကာ္ပီ္ဆိုမွန္းသိေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္ ႀကိဳက္မွန္းကို မသိဘူး။
ႏွစ္စကတည္းက အလုပ္ကို ၿငီးေငြ႕ေနခဲ့ၿပီး ဒီႏွစ္မွာေတာ့ အေျပာင္းအလဲ တစ္ခုခုျဖစ္ေအာင္ လုပ္မယ္လို႕ စဥ္းစားထားခဲ့တယ္။ အရာရွိစာေမးပြဲကိုလဲ အေမတိုက္တြန္းတာနဲ႕ ႀကိဳးစားပန္းစား ေျဖဆိုခဲ့ေပမယ့္ ပထမအဆင့္ေတာင္ မေအာင္ခဲ့ေတာ့ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္မေျဖေတာ့ဖို႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ထားတယ္။ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာ စိတ္ဓါတ္ေတြက်ေနၿပီးေတာ့ ငါေတာ့ ဒီအလုပ္က လြဲလို႕ တျခားလုပ္စရာ မရွိေတာ့ဘူးလားလို႕ စဥ္းစားလာတယ္။
သိပ္မၾကာပါဘူး ပုဂၢလိဂေက်ာင္းတစ္ခုမွာ ကြန္ပ်ဴတာအလုပ္ ၀င္ေလွ်ာက္ရာကေန assistant teacher အလုပ္ရသြားခဲ့တယ္။ သံုးလပဲ ခံခဲ့ေပမယ့္ အေတြ႕အႀကံဳေတာ့ အမ်ားႀကီးရခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္၀ါသနာပါတဲ့ အလုပ္တစ္ခုကိုလဲ ေတြ႕ရွိခဲ့တဲ့အတြက္ အဲဒီ့အလုပ္မွာ ကၽြမ္းက်င္ဖို႕အတြက္ ဒီပလိုမာသင္တန္းတစ္ခု တက္ေရာက္ခဲ့တာ အခုဆိုရင္ ေျခာက္လေက်ာ္ပါၿပီ။ မနက္ပိုင္းမွာ သင္တန္းတက္ၿပီး အားလပ္ခ်ိန္မွာ စာသင္လို႕ရတယ္။
သင္တန္းမွာက ပညာပိုင္းဆိုင္ရာ အျပင္ လူမႈေရးဆိုင္ရာ အေတြ႕အႀကံဳေတြပါ အမ်ားႀကီးရပါတယ္။ ကိုယ့္ကေတာ့ ေစတနာနဲ႕ လုပ္ေပးေပမယ့္ အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး အေခ်ာင္ခိုသူေတြေၾကာင့္ စိတ္တိုရေပါင္းလဲ မ်ားလွပါၿပီ။ သည္းခံတယ္ဆိုတာကလဲ အဓိကကေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ပါပဲ။ ကိုယ္လုပ္လိုက္တာေတြက ေနာင္အခါ အမ္ေအတက္ဖို႕ ႀကိဳးစားခ်ိန္မွာ အေထာက္အကူျဖစ္မွာမို႕လို႕ မေက်နပ္ေပမယ့္ ကိုယ္တိုင္ပဲ အပင္ပန္းခံၿပီး ဆက္လုပ္ေနဆဲပါပဲ။ မနက္ပိုင္းသင္တန္းတက္ရင္းနဲ႕ ပိုေနတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ အလကားေနမယ့္အစား တျခားဒီပလိုမာတစ္ခု တက္ဖို႕ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ပါေသးတယ္။ အရမ္းကို ၀င္ရခက္တဲ့သင္တန္းကို တက္ခြင့္ရခဲ့ေပမယ့္ အခ်ိန္မွီမတက္ေရာက္ႏိုင္တာေၾကာင့္ ဆက္မတက္ျဖစ္ပါဘူး။ လူအမ်ားကေတာ့ ႏွေျမာစရာႀကီးလိုပဲ ေျပာၾကေပမယ့္ ကိုယ္ကေတာ့ မႏွေျမာပါဘူး။
က်န္တာေတာ့ သိပ္မထူးပါဘူး။ အရင္လို ကိုရီးယားကားေတြ ၾကည့္ဆဲ၊ ကိုးရီးယားသီခ်င္းေတြ နားေထာင္ဆဲပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အခုေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သာမန္အခ်စ္ကားေတြကိုလဲ ၾကည့္ရတာ ရိုးအီလာလို႕ အေမရိကန္ ဇာတ္လမ္းတြဲေတြကိုပဲ အၾကည့္မ်ားေတာ့တယ္။ ကိုရီးယားသီခ်င္းေတြကိုေတာ့ နားေထာင္ဆဲျဖစ္ေပမယ့္ အရင္လို ေခတ္ေပၚေပါ့ပ္သီခ်င္းေတြကို နားေထာင္ဖို႕ စိတ္မပါေတာ့ပါဘူး။ အခုလို စိတ္ေျပာင္းသြားတာ သိပ္မၾကာေသးပါဘူး။
အရင္ကေတာ့ အင္တာနက္ေပၚက ေနာက္ဆံုးထြက္တာေတြ လိုက္ရွာၿပီး ဟိုလူ႕ အကူအညီေတာင္း၊ ဒီလူ႕ အကူအညီေတာင္းနဲ႕ download ေတြ ေလွ်ာက္လုပ္ခိုင္းမိတယ္။ အခုေတာ့ စိတ္ကိုမပါေတာ့တာပါ။ ကိုရီးယား Indies ေတြကိုပဲ နားေထာင္ျဖစ္တာ မ်ားတယ္။ တရားခံကေတာ့ Coffee Prince OST ေပါ့။ အဲဒါေတြကို နားေထာင္ပါမ်ားရင္းနဲ႕ပဲ အခ်ိန္တိုင္း Indies ေတြပဲ နားေထာင္ခ်င္လာေတာ့တယ္။
ျမန္မာဂီတမွာေတာ့ ဟန္ထြန္းတစ္ေယာက္ကိုပဲ နားေထာင္တယ္။ အရင္လို ဟစ္ေဟာ့ေတြလဲ နားေထာင္ဖို႕ စိတ္မပါေတာ့ဘူး။ ဟန္ထြန္းကို ေကာ္ပီ္ဆိုမွန္းသိေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္ ႀကိဳက္မွန္းကို မသိဘူး။
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://madyjune.myanmarbloggers.org/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.