သူတို႔ဆီက အတြင္းေရးမ်ား
သူတို႔ဆီက အတြင္းေရးမ်ား
ကၽြန္ေတာ္တို႔ နာဂစ္အတြက္ လပြတၱာဘက္က ရြာေတြ သြားေနၾကတုန္းက အဲဒီက လူေတြနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ႀကီး ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေပါင္းျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ညစ္ပတ္တာ သန္႔ရွင္းတာေတြ ဂရုမထားႏိုင္ဘဲ သူတို႔ခ်က္ေကၽြးတာစား၊ သူတို႔နဲ႔အတူ တစ္ခြက္ထဲ အရက္ေသာက္ေပါ႔။ အရက္က ဓာတ္ဆီပံုးႀကီးနဲ႔ ထည့္ထားတာ။ ေလွေပၚမွာ ဖြက္ထားတတ္ၾကတယ္။ အစကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို အားနာလို႔နဲ႔ တူတယ္ မထုတ္လာၾကဘူး။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္တို႔ ျမစ္ထဲမွာ ေလေတြမိုးေတြ မိၿပီး အရမ္းခ်မ္းလာေတာ့ တစ္ခြက္တစ္ဖလားေလာက္ ေသာက္ရရင္ ေကာင္းမွာပဲလို႔ ညည္းတြားလိုက္ေတာ့မွ ဟာ.. ရွိတာေပါ႔ဆိုၿပီး ထုတ္လာေပးတယ္။
နာဂစ္ဒဏ္ခံၿပီး ပထမဆံုး ျပန္လည္ပတ္တဲ့ဆိုင္က ဘာဆိုင္လဲလို႔ ေမးရင္ အရက္ဆိုင္လို႔ ေျပာရမလားမသိဘူး။ အထဲမယ္ ဖားျပဳတ္ေတြပါလား၊ ဖိနပ္ေတြပါလားေတာ့ မသိပါဘူး။ အရမ္းခ်မ္းလြန္းေတာ့ ေသာက္ရတာပဲ။ အျမည္းေလးရွိရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲဆိုေတာ့ ေလွေလးကို ကမ္းနားထိုး ေရထဲကိုဆင္း ဟိုႏိႈက္ဒီႏိႈက္ လုပ္လိုက္ေတာ့ ပုဇြန္ေတြ ရလာတယ္။ ေလွေလးထဲက သံပုရာသီးေလး ခြဲၿပီး အဲဒီ ပုဇြန္ေတြကို ျဖန္းလိုက္ေတာ့ အရသာရွိတဲ့ ပုဇြန္အစိမ္းသုပ္ လို ျဖစ္သြားပါေလေရာ။ ဒီလို ျမည္းၾကရတယ္။ ေသာက္ၾကတဲ့ ခြက္က ေရသန္႔ဗူးကို ဓားနဲ႔ျဖတ္ထားတဲ့ လက္ျဖစ္ပလတ္စတစ္ခြက္ေပါ႔။ တစ္ရက္တစ္ရက္ ေလွက အမုန္းစီးရတာေလ။ အသြား ႏွစ္နာရီခြဲ အျပန္ ႏွစ္နာရီခြဲေလာက္ ေလနဲ႔မိုးနဲ႔ သြားၾကရတာ။ ပထမေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔က သူတို႔ အႀကိဳက္ မသိဘူး။ တစ္ေန႔တာ လုပ္ငန္းခြင္ ၿပီးသြားရင္ စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ ေကာ္ဖီေတြ၊ မုန္႔ေတြ ယူလာေပးတယ္။ သိပ္လည္း မစားၾကဘူး။ သိပ္လည္း ရင္းရင္းႏွီးႏွီး မရွိလွဘူး။ အဲ.. ေနာက္ပိုင္းက်မွ ရြာလူႀကီးက ထုတ္ေျပာတယ္။ အရက္တိုက္ရတယ္တဲ့။ ဟုတ္ပါ႔ဗ်ား။ စည္ကားလိုက္တဲ့ အရက္ဝိုင္း။ ငါးေၾကာ္ေလးေတြနဲ႔၊ လက္ဖက္သုပ္နဲ႔၊ ေဆးေပါ႔လိပ္ေလးနဲ႔ ရြာထဲက ဆိုးေပေတြလည္း ပါရဲ႕။ ေရဒီယိုကေန ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူတို႔ရြာ ေရာက္ေနတယ္ၾကားေတာ့ သူတို႔ ေပ်ာ္ေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕ကို သူတို႔ေတြက ခရုမ်က္မည္း အဖြဲ႕လို႔ ေခၚၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လိုဂို လက္မည္းႀကီးက ဘယ္ဘက္ ရင္အံုကေန ကူညီဖို႔ ထြက္လာတာပါလို႔ သူတို႔ မျမင္ဘူး။ ခရုနဲ႔ တူလို႔တဲ႔။ မ်က္မည္းကေတာ့ ေယာသားႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး ေခၚတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ရြာကို ေလွဆိုက္ၿပီ ဆိုရင္ ကေလးေတြက ခရုမ်က္မည္းေတြလာၿပီလို႔ ေအာ္ၾကသတဲ့။ ေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရြာဝင္တာ ဂ်ပန္ဝင္သလို ဝင္ရတာမ်ိဳးပါ။ အိမ္ေဆာက္ဖို႔ လူေတြကို မလာလာေအာင္ ေခၚရတယ္။ တခ်ိဳ႕က သိပ္အေခ်ာင္ခိုတယ္။ ဟိုေရွာင္ဒီေရွာင္ လုပ္ေနတတ္တယ္။ မိုးေလး ရြာၿပီဆို တသုတ္ၿပီး တသုတ္ ေပ်ာက္ကုန္ၾကတယ္။ မိုးရြာထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လုပ္ျပမွ သူတို႔ ျပန္ထြက္လာတတ္ၾကတာ။
ေနာက္ပိုင္း ခ်က္အရက္ဝိုင္းေလးေတြနဲ႔ သူတို႔နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ရင္းႏွီးလာမွ ေျပာရဆိုရ လုပ္ရကိုင္ရ ေကာင္းလာတာ။ ရြာထဲမွာ ဘယ္သူကဘယ္သူ၊ ဘယ္သူ႕မိန္းမက ဘယ္သူ႕ေယာက္်ားနဲ႔ ျဖစ္တယ္၊ ဥကၠဌက ဘယ္လို ျဖတ္ရိတ္တာ၊ ဘုန္းႀကီးက ဘယ္လို ေမာင္ပိုင္စီးတာ စတဲ့ အတြင္းေရးေတြ သိလာရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က သူတို႔ကို ကူညီႏိုင္ဖို႔ ေဒတာေလးေတြလည္း ေကာက္ျဖစ္တာမို႔ တရြာလံုးကို နာမည္ေတြေတာင္ အလြတ္ရတယ္။ ရြာေတြမွာ ေတာ္ေတာ္ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ၾကတယ္။ လွ်ိဳ႕ဝွက္ စစ္တမ္းအရ ရြာသားေတြအတြက္ အလိုအပ္ဆံုးဟာ လယ္ထြန္စက္ မဟုတ္ဘူး၊ ေရသန္႔စက္ မဟုတ္ဘူး၊ ဆီမဟုတ္ဘူး၊ ဆန္မဟုတ္ဘူး။ မိန္းမပါတဲ့ဗ်ား။ သနားဖို႔ ေကာင္းသလို ရယ္လည္း ရယ္ရတယ္။ တခ်ိဳ႕ရြာေတြမွာ မိန္းမငယ္ေတြ အကုန္ေသကုန္တယ္။ က်န္ခဲ့တဲ့ ၅ေယာက္က အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္ ျဖစ္ေနေတာ့ ရြာသားေတြ မဲေပါက္မွာ စိုးရိမ္ေနၾကသတဲ့။ ဒါနဲ႔ ဆရာမေလး ႏွစ္ေယာက္ စာသင္ဖို႔ဆိုၿပီး ေရာက္လာတယ္၊ ဘယ္လိုေတြ ပ်ဴပ်ဴငွာငွာ ဧည့္ခံလိုက္ၾကတယ္ မသိဘူး။ မသင္ရဲဘူးဆိုၿပီး ျပန္လစ္သြားပါသတဲ့။ တခ်ိဳ႕ရြာက်ေတာ့လည္း ဘဲအုပ္က တစ္ရာႏွစ္ရာ မေဗဒါက တစ္ပင္တည္း ျဖစ္ေနတယ္။
ရြာတစ္ရြာကေန ေနာက္တစ္ရြာသြားရင္ နာရီဝက္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ရတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔က အတြင္းေရးေလးေတြ ေမးၾကတယ္။ သူတို႔ လူပ်ိဳဘဝ၊ အိမ္ေထာင္ေရး၊ ဘာညာကြိကြေပါ႔။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သိခ်င္တာက ဘာလို႔ အဲဒီေဒသေတြမွာ ေစာေစာ အိမ္ေထာင္က်ၾကတာလဲ၊ လိင္ကိစၥအျမင္ ဘယ္လိုရွိတယ္ ဆိုတာေတြေပါ႔။ ထူးျခားတဲ့ အခ်က္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ သြားေတြ႕ပါတယ္။ ရြာကအိမ္ေတြဟာ အခန္းသီးသန္႔ေတြ မရွိပါဘူး။ ဒီလိုပဲ အကန္႔ေလးေတြလုပ္ၿပီး ေနၾကရတာ။ တခ်ိဳ႕ဆို မိသားစုက ၈ေယာက္။ မိဘဘိုးဘြားေတြေရာ၊ သားသမီးေတြေရာ အစံု။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္မိန္းမနဲ႔ အတူအိပ္ျဖစ္သလဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေမးေတာ့ တခ်ိဳ႕က တေရးႏိုးတဲ့၊ တခ်ိဳ႕က အားလံုး အိပ္သြားတဲ့ အခ်ိန္တဲ့၊ တခ်ိဳ႕က လယ္ထဲမွာပဲတဲ့၊ တခ်ိဳ႕က အိမ္ကလူေတြ အျပင္ထြက္တဲ့အခ်ိန္တဲ့။ တခ်ိဳ႕က ငါးဖမ္းထြက္ရင္း ေလွေပၚမွာတဲ့။ တျခားလူေတြ မသိဘူးလားဆိုေတာ့ မသိပါဘူးတဲ့၊ သူတို႔ အိပ္ေနၾကၿပီေလတဲ့၊ ျခင္ေထာင္ခ်ထားတယ္တဲ့ စံုေနတာပဲ။ တကယ္တမ္း စဉ္းစားၾကည့္ဗ်ာ ဝါးၾကမ္းခင္းထားတဲ့ ေလးတိုင္စင္ အိမ္ေလးမွာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ တိုးေဝွ႕ အိပ္ေနၾကရတာ မသိဘဲ ရွိပါ႔မလား။ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတာသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ကာယကံရွင္ေတြကသာ ဘယ္သူမွ မသိေလာက္ဘူး ထင္ၾကတာ ေနမွာေပါ႔ေလ။ ဒီေတာ့ ဒီမိသားစုထဲက ကေလးေတြ ငယ္ငယ္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ကုန္ၾကတာ၊ ကေလးေတြ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ေမြးၾကတာေတြဟာ ဒီအက်ိဳးဆက္ေတြ ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ ဒါေတြဟာ ေကာင္းတာလား၊ မေကာင္းဘူးလား၊ တိုးတက္တာလား၊ ဆုတ္ယုတ္တာလား ဆိုတဲ့ ကိစၥေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဉာဏ္မမီတာမို႔ သံုးသပ္ခ်က္ေတာင္ မခ်ႏိုင္ဘူး ျဖစ္ခဲ့မိပါတယ္။
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://nyilynnseck.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.