ပိုးစုန္းၾကဴးေလး ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္
ေမွာင္မိုက္လြန္းလွတဲ့ည၊ ၾကယ္ေရာင္လည္းေပ်ာက္တဲ့ည၊ ပိန္းပိတ္တဲ့မဟူရာည၊ ေအးစက္တဲ့ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ည၊ အထီးက်န္လြန္းတဲ့ည၊ အဲဒီလို ညေပါင္းမ်ားစြာကို ကြ်န္ေတာ္ က်င့္သားရေနတာ ၾကာၿပီ၊ ျဖတ္သန္း ခဲ့ဖူးတာလည္း ၾကာၿပီ။
တစ္ညမွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ အေတြးေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ မြန္းက်ပ္ေနတုန္း၊ ဖြင့္ထားတဲ့ ျပဴတင္းေပါက္ရဲ႕ အျပင္ အေ၀းတစ္ေနရာကေန မိွတ္တုတ္မွိတ္တုတ္နဲ႔ အလင္းစက္ေလးတစ္ခု ျဖည္းညင္းစြာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲကို ေရာက္လာတယ္၊ အလင္းစက္ေလး ကြ်န္ေတာ့္ မ်က္ႏွာေရွ႕မွာ ၀ဲေနတယ္၊ ေသခ်ာၾကည့္မိေတာ့မွ ပိုးစုန္းၾကဴးငယ္ေလး တစ္ေကာင္၊ ေမွာင္မည္းေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အခန္းေလး ပိုးစုန္းၾကဴးေလးရဲ႕ အလင္းေရာင္ေလးနဲ႔ သူ၀ဲပ်ံေနတဲ့ ေနရာေလးမွာ ေငြစိမ္းေရာင္ေလး တဖိတ္ဖိတ္နဲ႔ လွလိုက္တာ။
ပိုးေလးက ဟိုပ်ံလိုက္၊ ဒီပ်ံလိုက္၊ ကြ်န္ေတာ့္ ပုခုန္းေပၚ နားလိုက္၊ လက္ခုံေလးေပၚနားလိုက္နဲ႔ ေမွာင္မည္းတဲ့ အခန္းက်ဥ္းေလးမွာ လင္းလက္ေနတဲ့ သူ႔ရဲ႕ အေရာင္ေလးကို သေဘာက်ဟန္နဲ႔ ေပ်ာ္ေနလိုက္တာ၊ ေမာလို႔ထင္ပါရဲ႕ ကြ်န္ေတာ့္ ပုခုန္းေပၚမွာ ခဏနားၿပီး ရုတ္ခနဲ ျပဴတင္းေပါက္ကေန ပ်ံထြက္သြားေတာ့တယ္၊ ဘယ္ကိုမ်ား ပ်ံမွာလည္း ပိုးေလးရယ္။
ေနာက္ညေတြမွာလည္း ပိုးေလးက ေရာက္လာတယ္၊ တစ္ခါတစ္ေလ ကြ်န္ေတာ္ ဂစ္တာတီးေနရင္ ပိုးေလးက ႏႈိးစက္နာရီေလးေပၚမွာ နားလို႔ သီခ်င္းသံ အားေပးေန သေယာင္နဲ႔၊ အဲ သီခ်င္းေတာင္မၿပီးေသးဘူး ထပ်ံပါေရာ၊ ဟိုဖက္ ဒီဖက္ ဥဒဟို အလင္းတန္းေလးေတြက
ပိုးေလး ပ်ံသန္းရာ ေနာက္မွာေပါ႔၊ ညေပါင္းေတြ ၾကာလာေတာ့၊ ကြ်န္ေတာ္ ပိုးေလးကို ေမွ်ာ္တတ္လာၿပီ၊ ေမွာင္မည္းေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အခန္းေလးထဲမွာ ပိုးေလးရဲ႕ အလင္းတန္းေလးကို တမ္းတတတ္လာၿပီ။
ဒီရက္ပိုင္း ပိုးေလး ဘာျဖစ္လည္းမသိဘူး၊ လာျပန္ရင္လည္း ခဏေလးပဲ ဟိုအရင္လို ျမဴးထူး ပ်ံသန္းျခင္းလည္း မရွိေတာ့ဘူး၊ ခုဆိုရင္ ပိုးေလး ေပၚမလာတာ ႏွစ္ည သံုးည ရွိေနၿပီ၊ ေနမေကာင္းလို႔ပဲလား၊ ဘာေတြမ်ားျဖစ္ေနလည္း ပိုးေလးရယ္၊ ေနမေကာင္းရင္လည္း ျမန္ျမန္ေနေကာင္းပါေစ၊ ဒီအခန္းက်ဥ္းေလးကိုလည္း ျပန္လာပါ၊ ပိုးေလး မရွိရင္ ဒီအခန္းေလးမွာ ကြ်န္ေတာ္ မေနတတ္ေတာ့လို႔ပါ၊ ျပန္လာပါေနာ္ အရင္လို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပ်ံသန္းပါ ျမဴးထူးပါ၊ ကြ်န္ေတာ္ အရင္လို ဂစ္တာတီးၿပီး သီခ်င္းဆိုျပမယ္ေလေနာ္၊ ပိုးေလး ၀င္လာႏိုင္ဖို႔ ကြ်န္ေတာ္ ျပဴတင္းတံခါး အၿမဲတမ္း ဖြင့္ထားပါ႔မယ္၊ ျပန္လာပါေတာ့ ပိုးေလးရယ္။
တစ္ညမွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ အေတြးေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ မြန္းက်ပ္ေနတုန္း၊ ဖြင့္ထားတဲ့ ျပဴတင္းေပါက္ရဲ႕ အျပင္ အေ၀းတစ္ေနရာကေန မိွတ္တုတ္မွိတ္တုတ္နဲ႔ အလင္းစက္ေလးတစ္ခု ျဖည္းညင္းစြာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲကို ေရာက္လာတယ္၊ အလင္းစက္ေလး ကြ်န္ေတာ့္ မ်က္ႏွာေရွ႕မွာ ၀ဲေနတယ္၊ ေသခ်ာၾကည့္မိေတာ့မွ ပိုးစုန္းၾကဴးငယ္ေလး တစ္ေကာင္၊ ေမွာင္မည္းေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အခန္းေလး ပိုးစုန္းၾကဴးေလးရဲ႕ အလင္းေရာင္ေလးနဲ႔ သူ၀ဲပ်ံေနတဲ့ ေနရာေလးမွာ ေငြစိမ္းေရာင္ေလး တဖိတ္ဖိတ္နဲ႔ လွလိုက္တာ။
ပိုးေလးက ဟိုပ်ံလိုက္၊ ဒီပ်ံလိုက္၊ ကြ်န္ေတာ့္ ပုခုန္းေပၚ နားလိုက္၊ လက္ခုံေလးေပၚနားလိုက္နဲ႔ ေမွာင္မည္းတဲ့ အခန္းက်ဥ္းေလးမွာ လင္းလက္ေနတဲ့ သူ႔ရဲ႕ အေရာင္ေလးကို သေဘာက်ဟန္နဲ႔ ေပ်ာ္ေနလိုက္တာ၊ ေမာလို႔ထင္ပါရဲ႕ ကြ်န္ေတာ့္ ပုခုန္းေပၚမွာ ခဏနားၿပီး ရုတ္ခနဲ ျပဴတင္းေပါက္ကေန ပ်ံထြက္သြားေတာ့တယ္၊ ဘယ္ကိုမ်ား ပ်ံမွာလည္း ပိုးေလးရယ္။
ေနာက္ညေတြမွာလည္း ပိုးေလးက ေရာက္လာတယ္၊ တစ္ခါတစ္ေလ ကြ်န္ေတာ္ ဂစ္တာတီးေနရင္ ပိုးေလးက ႏႈိးစက္နာရီေလးေပၚမွာ နားလို႔ သီခ်င္းသံ အားေပးေန သေယာင္နဲ႔၊ အဲ သီခ်င္းေတာင္မၿပီးေသးဘူး ထပ်ံပါေရာ၊ ဟိုဖက္ ဒီဖက္ ဥဒဟို အလင္းတန္းေလးေတြက
ပိုးေလး ပ်ံသန္းရာ ေနာက္မွာေပါ႔၊ ညေပါင္းေတြ ၾကာလာေတာ့၊ ကြ်န္ေတာ္ ပိုးေလးကို ေမွ်ာ္တတ္လာၿပီ၊ ေမွာင္မည္းေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အခန္းေလးထဲမွာ ပိုးေလးရဲ႕ အလင္းတန္းေလးကို တမ္းတတတ္လာၿပီ။
ဒီရက္ပိုင္း ပိုးေလး ဘာျဖစ္လည္းမသိဘူး၊ လာျပန္ရင္လည္း ခဏေလးပဲ ဟိုအရင္လို ျမဴးထူး ပ်ံသန္းျခင္းလည္း မရွိေတာ့ဘူး၊ ခုဆိုရင္ ပိုးေလး ေပၚမလာတာ ႏွစ္ည သံုးည ရွိေနၿပီ၊ ေနမေကာင္းလို႔ပဲလား၊ ဘာေတြမ်ားျဖစ္ေနလည္း ပိုးေလးရယ္၊ ေနမေကာင္းရင္လည္း ျမန္ျမန္ေနေကာင္းပါေစ၊ ဒီအခန္းက်ဥ္းေလးကိုလည္း ျပန္လာပါ၊ ပိုးေလး မရွိရင္ ဒီအခန္းေလးမွာ ကြ်န္ေတာ္ မေနတတ္ေတာ့လို႔ပါ၊ ျပန္လာပါေနာ္ အရင္လို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပ်ံသန္းပါ ျမဴးထူးပါ၊ ကြ်န္ေတာ္ အရင္လို ဂစ္တာတီးၿပီး သီခ်င္းဆိုျပမယ္ေလေနာ္၊ ပိုးေလး ၀င္လာႏိုင္ဖို႔ ကြ်န္ေတာ္ ျပဴတင္းတံခါး အၿမဲတမ္း ဖြင့္ထားပါ႔မယ္၊ ျပန္လာပါေတာ့ ပိုးေလးရယ္။
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://saishinyehtut.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.