Thursday, December 4, 2008

[ကလိုေစးထူး] 1 New Entry: ခါဂ်ီး...၊ ခါေဂြး...၊ ဂါးနီ (ေနာက္ဆက္တြဲ)

ခါဂ်ီး...၊ ခါေဂြး...၊ ဂါးနီ (ေနာက္ဆက္တြဲ)

အားလုံး မဂၤလာပါ။

က်ေနာ္ တနဂၤေႏြေန႔ညေနမွာ ခရီးကေန ျပန္ေရာက္ပါတယ္။ ေရာက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ေနရာက အသြားအျပန္ ၃၆ နာရီၾကာေအာင္ ကားေမာင္းရတဲ့ အကြာအေ၀း ျဖစ္ရတဲ့အထဲ အျပန္လမ္းခရီးမွာ လမ္းေတာက္ေလွ်ာက္ ဆိုး၀ါးေနတဲ့ ရာသီဥတုေၾကာင့္ ကံသီလို႔သာ အိမ္ကို ေဘးမသီရန္မခ ျပန္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ခရီးသြား အေတြ႔အႀကဳံေလးေတြကိုေတာ့ ေနာက္မ်ားမွပဲ စာေရးျဖစ္ပါဦးမယ္ ထင္ပါတယ္။

***

လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္အတန္ၾကာက က်ေနာ္ `ခါဂ်ီး...၊ ခါေဂြး...၊ ဂါးနီ´ ဆိုတဲ့ ပုိ႔စ္ေလး တပုဒ္ ေရးျဖစ္ပါတယ္။ ေရးတုန္းကေတာ့ ေတြ႔ခဲ့ႀကဳံခဲ့ရတဲ့ အလြဲေလး တခုကို စာလာဖတ္သူေတြကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါးလဲ ၿပဳံးေစရေအာင္ ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ သက္သက္နဲ႔ ေရးခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့ အဲဒီ စာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ က်ေနာ့္ရဲ့ တာ၀န္ရိွမႈအတြက္ တစုံတရာ ျပန္ေရးမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္လုိ႔ ယူဆတဲ့အတြက္ အခု ပို႔စ္ကို ေရးပါတယ္။

အဲဒီ ပုိ႔စ္ကို က်ေနာ္ ေရးခဲ့တဲ့ေနရာမွာ က်ေနာ္ ထည့္သြင္း မေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာတခ်ိဳ႔ ရိွပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ထည့္မေရးသလဲ ဆုိေတာ့ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ၿပဳံးေစခ်င္တာကို အသားေပးလိုတာက တခ်က္နဲ႔ အေသးစိတ္ႀကီးေတြလဲ ထည့္ေရးေနစရာ မလုိပါဘူးေလလို႔ သာမန္သေဘာ ေတြးခဲ့တာေၾကာင့္ပါ။ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ ဒါေတြကို ထည့္ေရးဖုိ႔ လိုအပ္လာပါၿပီ။

အဲဒီ ကရင္အကိုႀကီးအတြက္ က်ေနာ္က စကားျပန္အျဖစ္ မကူညီခင္မွာ သူကုိယ္တုိင္ အေနနဲ႔လဲ ျမန္မာဘာသာျပန္ထားတဲ့ စီဒီအေခြကို နားေထာင္ထားတဲ့ အျပင္ သူတတ္သမွ် မွတ္သမွ်ေလးနဲ႔ ႐ုံးမွာသြားသြားေျဖေနတာ သုံးႀကိမ္ရိွပါၿပီ။ သူနားေထာင္ေနတဲ့ ဘာသာျပန္ စီဒီေခြက တျခားျပည္နယ္ကုိ အေျခခံထားတာရယ္ သူ႔ရဲ့ အဂၤလိပ္စာ အားနည္းခ်က္ေတြရယ္ေၾကာင့္ သုံးႀကိမ္စလုံး က်ၿပီးမွ က်ေနာ့္ဆီမွာ အကူအညီလာေတာင္းတဲ့အတြက္ လုပ္ေပးျဖစ္တာပါ။

က်ေနာ္ လက္ရိွေနတဲ့ ျပည္နယ္မွာ ယာဥ္ေမာင္းသင္ လိုင္စင္ရဖုိ႔အတြက္ တႏွစ္မွာ ငါးႀကိမ္အထိသာ ႀကိဳးစားခြင့္ ရိွပါတယ္။ ငါးႀကိမ္တိုင္ေအာင္ က်ခဲ့ရင္ ေနာက္ႏွစ္အထိ ထပ္ေစာင့္ရပါတယ္။ တႏွစ္မွာ ေျခာက္လေလာက္က ေအးေနတဲ့ ဒီျပည္နယ္မွာ အရမ္းေအးတဲ့ လေတြမွာဆို အျပင္မွာ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ ေနဖို႔ကုိေတာင္ မလြယ္တာမုိ႔ ကားမရိွသူေတြအတြက္ အလုပ္သြား အလုပ္ျပန္က အင္မတန္ ဒုကၡေရာက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီ ကရင္အကုိႀကီးရဲ့ အခက္အခဲကို မၾကည့္ရက္တဲ့ စိတ္တခုတည္းနဲ႔ ဒီလိုနည္းနဲ႔ ကူညီဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့တာပါ။

အဲဒီ စာေမးပြဲကို သြားမေျဖခင္မွာလဲ က်ေနာ့္ အိမ္မွာ သူ႔ကုိ အဓိကက်တဲ့ ယာဥ္စည္းကမ္းဆိုင္ရာ အခ်က္အလက္ေတြ၊ ကားလမ္းေတြေပၚက အမွတ္အသားေတြ အေၾကာင္းကို ရွင္းျပခဲ့ပါေသးတယ္။ အဲဒါေတြ လုပ္ၿပီးမွ သြားေျဖေစခဲ့တာပါ။

သြားေျဖေစခဲ့တယ္ ဆုိေပမယ့္ သူ မေအာင္ ေအာင္ေအာင္ က်ေနာ္က Cheating လုပ္ခဲ့တာဆိုေတာ့ ဘာပဲေျပာေျပာ ဒါဟာ ေကာင္းတဲ့ ရွဳေထာင့္တခု မဟုတ္တာကို က်ေနာ္ နားလည္လက္ခံပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ့္ကို အဲဒီ ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အႀကံဉာဏ္ေပးၿပီး ေစတနာ ေရွ႕ထား ေ၀ဖန္ေထာက္ျပေပးၾကတဲ့ မိတ္ေဆြမ်ားကို အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

သို႔ေသာ္ ေသခ်ာတာ တခုကေတာ့ က်ေနာ္ အဲဒီ ပုိ႔စ္ကို ေရးခဲ့တာဟာ `ငါေတာ့ ဘယ္လုိလူလည္က်လိုက္တာကြ´ ဆုိတဲ့ ဂုဏ္ယူခ်င္စိတ္နဲ႔ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီအတြက္ က်ေနာ့္ကုိယ္ က်ေနာ္ လိပ္ျပာသန္႔စြာ ေျပာရဲပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ အလြဲကေလးေတြ ႀကဳံခဲ့တယ္၊ ဒါေလးကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ၿပဳံးရေအာင္ ဆုိတဲ့ စိတ္တခုတည္းသာ ထားခဲ့ပါတယ္။ ပို႔စ္ရဲ့ label ကုိေတာင္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး လို႔ပဲ ေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကူညီေပးခဲ့တယ္ ဆိုေပမယ့္ လုံး၀ဥႆုံ ၿပီးျပည့္စုံေသာ ျဖစ္သင့္မႈေတြ မျဖစ္ခဲ့တာကုိေတာ့ ၀န္ခံပါတယ္။ အဲဒါေတြဟာလဲ ဘယ္လို လူလည္က်လိုက္မွပဲ၊ ဘယ္လုိေတာ့ အလြဲသုံးစား လုပ္ရင္ ရတာပဲဟာဆိုတာ သက္သက္ကုိသာ အေျခခံေတြးခဲ့တာ မဟုတ္ရပါဘူး။

`ဒါျဖင့္ မင္းအခုလို လုပ္ေပးလိုက္တဲ့ ကရင္အကုိႀကီးက လမ္းေပၚမွာ ကားတုိက္လို႔ ျပႆနာ တက္ေတာ့ ျမန္မာလူမ်ိဳး သိကၡာမက်ဘူးလား´ လို႔ ေမးစရာ ရိွပါတယ္။ သူ႔ကုိ လမ္းစည္းကမ္း၊ ယာဥ္စည္းကမ္းေတြကို ေသခ်ာရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္လဲ ကားေမာင္းသင္ေပးတဲ့အခါ ရွင္းျပရမွာေတြ ရိွပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကားတိုက္မႈ မျဖစ္ေအာင္ တနည္းအားျဖင့္ သူ႔အေနနဲ႔ လမ္းစည္းကမ္းကို နကန္းတလုံးမွ နားမလည္ဘဲ ကားတက္ေမာင္းလို႔ ကားတိုက္မႈ ျဖစ္ရတယ္ဆိုတဲ့ ပုံစံမ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္ က်ေနာ္ ဆက္လက္ တာ၀န္ယူထားပါတယ္လို႔ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။

ေနာက္တခုက အဲဒီ ပုိ႔စ္ထဲက ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ ကရင္အကိုႀကီးကုိ အခုဆိုရင္ အားတဲ့ရက္ေတြမွာ က်ေနာ္ ကုိယ္တိုင္ပဲ ကားေမာင္း သင္ေပးေနပါတယ္။ အေမရိကားမွာ ကားေမာင္းသင္တန္းေၾကးဟာ အလြန္တရာ ေစ်းႀကီးတဲ့အတြက္ သူ လက္ရိွရေနတဲ့ လုပ္ခနဲ႔ စာရင္ မတန္တဆႀကီး ေပးေနရမွာ စိုးတာလဲ ပါတာပါ။

အေမရိကားမွာ လူတေယာက္ကုိ ကားေမာင္းသင္ေပးခြင့္ ရိွဖို႔အတြက္ (က်ေနာ့္ အခုလက္ရိွေနတဲ့ ျပည္နယ္ရဲ့ ယာဥ္ေမာင္းလက္စြဲ စာအုပ္ထဲမွာ ေရးထားခ်က္အရ) အနည္းဆုံး ယာဥ္ေမာင္းလိုင္စင္သက္တမ္း ၂ ႏွစ္နဲ႔ အသက္ ၂၁ ႏွစ္ အထက္ ရိွရပါမယ္။ ေနာက္တခုက က်ေနာ္ သင္ေပးမွာက က်ေနာ့္ကားနဲ႔ပါ။ က်ေနာ့္ကားမွာ က်ေနာ့္ တေယာက္ထဲရဲ့ အမည္သာလွ်င္ ကားအာမခံထားတာေၾကာင့္ တကယ္လုိ႔မ်ား အေမာင္းသင္ေနတုန္း တခုခု ျဖစ္ခဲ့ရင္ က်ေနာ္တက္မယ့္ ျပႆနာေတြက အမ်ားႀကီးပါ။

မည္သုိ႔ပင္ ျဖစ္ေစပါ။

စာတပုဒ္ကို စာေရးသူက ဘယ္လိုေရးလိုက္သည္ ျဖစ္ေစ စာဖတ္သူေတြအေနနဲ႔ မိမိျမင္တဲ့ ရွဳေထာင့္ကေန လြတ္လပ္စြာ ထင္ျမင္ပိုင္ခြင့္ ရိွတဲ့အတြက္ က်ေနာ္ေရးတာကို ဖတ္ၿပီး `ဒီေကာင္လုပ္တာနဲ႔ ငါတို႔ လူမ်ိဳး သိကၡာက်ေတာ့မွာပဲ´ လို႔ ထင္စရာေတြ ျဖစ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ဒီအေပၚမွာေတာ့ က်ေနာ္ ကိုယ့္တာ၀န္ကုိယ္ယူၿပီး စာဖတ္သူေတြကို ေတာင္းပန္ပါတယ္။

ကူညီနည္း ပုံစံမက်တဲ့အတြက္ က်ေနာ္ မွားတာကုိ ၀န္ခံဖုိ႔ အသင့္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ မွားတဲ့ အဲဒီ အမွားဟာ ဆရာ၀န္တေယာက္က ကုိယ္၀န္ဖ်က္ခ်ဖို႔အတြက္ ကူညီေပးတဲ့ အမွားမ်ိဳးနဲ႔ လုံး၀ဆက္စပ္မႈ မရိွသလို သေဘာသဘာ၀ျခင္းလဲ တျခားစီလို႔ ထင္ပါတယ္။ လူတေယာက္ ေအးခဲေနတဲ့ ရာသီဥတုဒဏ္ကုိ ျဖတ္ေက်ာ္ရမယ့္ ၀ဋ္ဒုကၡကို က်ေနာ္ ကားမရိွခင္တုန္းက အေျခအေနနဲ႔ ကုိယ္ခ်င္းစာၿပီး လုပ္ခဲ့တာတခုပဲ ရိွပါတယ္။ ဒါကို က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ၀င့္ႂကြားလိုတဲ့ စိတ္ လုံး၀ မရိွပါဘူး။

ေရးခဲ့တာလဲ အတန္ငယ္ေတာ့ ရွည္လ်ားပါၿပီ။ ေနာက္ဆုံး အေနနဲ႔ကေတာ့ က်ေနာ္ အခုပို႔စ္ကို ေရးတာဟာ အေျခအေနတခုကို အရင္ထက္စာရင္ ပုိနားလည္လာဖုိ႔သက္သက္သာ ရည္ရြယ္ပါတယ္။

နားလည္လက္ခံႏိုင္ၾကမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ အျပဳသေဘာ အၾကံေပး ေဆြးေႏြးေထာက္ျပသြားၾကသူ မိတ္ေဆြ ေမာင္ႏွမ၊ အကုိအမမ်ား အားလုံးကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

***


ကလိုေစးထူး

You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://klosayhtoo.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.