ကေမာက္ကမအေတြး
လူဆိုတာ ခတ္တယ္ဗ်ိဳ႕။ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာ ဘာလုပ္လို႔ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ကိုယ္ခံလိုက္ရမွန္းေတာ့သိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေအာင့္သီး ေအာင့္သက္ျဖစ္ရတဲ့ အျဖစ္ကေလးေတြ ျဖစ္တတ္တယ္ဗ်။
တေန႔ကဗ် ကၽြန္ေတာ့ေရွ႕မွာ ျဖစ္သြားတဲ့အျဖစ္ကေလး ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့စိတ္ထဲမွာ ၿပံဳးခ်င္ခ်င္ျဖစ္မိခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းေလး ေဖာက္သည္ခ်ခ်င္လို႔ဗ်ိဳး။ ဒီလိုဗ်... ကၽြန္ေတာ္အလုပ္လုပ္ေနတာ ေဆာက္လုပ္ေရး ပေရာဂ်က္ တစ္ခုရဲ႕ သာမန္၀န္ထမ္းေလးပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေအာက္မွာ တံျမက္စည္းလွည္းတဲ့ အလုပ္သမားေတြေတာ့ ရွိတယ္ဗ်။ ႀကံဳတုန္း ကၽြန္ေတာ့္ ရာထူးေလးၾကြားတာေနာ္။
အဲ...siteထဲမွာ အလုပ္သမား ကုလားေတြေတာ့ရွိတာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီလူေတြႏွင့္ကိုယ္က မပတ္သက္ဘူးေလ။ အဲဒီေန႔က ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ႐ံုးခန္းကို security ကုလား(၁)ေယာက္ႏွင့္ အျခားကုလား(၃)ေယာက္ ေပါက္ခ်လာေရာ။ securityကိုေရႊကုလား ပံုစံကလည္း မာန္တင္းၿပီး လႊားလႊား၊ လႊားလႊား၊ ႐ိုက္မယ္၊ ပုတ္မယ္၊ သတ္မယ္၊ ျဖတ္မယ္ဆိုတဲ့ ပံုစံမ်ိဳး။ ေနာက္က ကုလား အလုပ္သမား (၃)ေယာက္ ခမ်ာမွာေတာ့ မ်က္ႏွာငယ္ေလးေတြႏွင့္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ပုံစံၾကည့္ၿပီး Problem ပဲေဟ့... ဘာျပႆနာ လည္းသာမသိတာလို႔ ေတြးရင္း အသာၾကည့္ေနတယ္။
security ကုလားကလည္း အလုပ္သမား(၃)ေယာက္ကို အခန္းေရွ႕မွာ ရပ္ေစာင့္ခိုင္းထားလိုက္ရင္း HR ဌာနက မန္ေနဂ်ာဆီ သြားေတြ႕ၿပီး အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာတယ္။ အဲဒီမွာ HR လူႀကီးကလည္း မ်က္ႏွာ ႐ႈတင္းတင္းႏွင့္ လိုက္ခ်လာေတာ့တာေပါ့။ ကုလားေတြ အနားေရာက္ေတာ့ သူတို႔ေျပာေနတာ နားစြန္နားဖ်ား ကၽြန္ေတာ္ၾကားလိုက္တာ ငါးမွ်ားတဲ့အမႈကိုဗ်။ ကုလား(၃)ေယာက္ ထဲက တစ္ေယာက္လက္ထဲမွာလည္း ပစၥည္းႏွင့္အတူ လက္ပူးလက္ၾကပ္ မိထားပါတယ္။ လက္မသာသာေလာက္ ငါးေလးႏွစ္ေကာင္ထည့္ထားတဲ့ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ေလးပါ။ HR လူႀကီးလည္း အမႈစစ္ေတာ့ စားစရာမရွိလို႔ မွ်ားတာပါတဲ့။ (ေအာ္... ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ပေရာဂ်က္က ပင္လယ္ကမ္းစပ္မွာပါ။) အဲဒီလိုေျပာေတာ့ လူႀကီးလည္း "Next time don't do" လို႔ေျပာၿပီး အသာျပန္ထြက္သြားတယ္။ အဲလိုျပန္ထြက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ျမင္လိုက္ရတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာက မာန္တင္းထားရာက ျပန္ေျဖလိုက္ၿပီး ၿပံဳးစိစိျဖစ္ေနတယ္ဗ်။ အဲဒီမ်က္ႏွာျမင္လိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲ ေပၚလာတာက ၾကားဖူးထားတဲ့ ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ပါ။
တစ္ခါက ဘုရင္ႀကီး တစ္ပါးမွာ မိဖုရားေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္တဲ့… ဘယ္ေလာက္ရွိသလဲဆို... ၃၆၅ ေယာက္ေတာင္ရွိသတဲ့ဗ်။ အဲဒီေတာ့ တစ္ႏွစ္ရွိမွ မိဖုရားတစ္ေယာက္စီ တစ္ေခါက္ပဲ ေဆာင္ေတာ္ကူးႏုိင္တယ္တဲ့ဗ်ိဳး... အင္း...ေလးႏွစ္တစ္ႀကိမ္ ရက္ထပ္ႏွစ္ဆိုရင္ေတာ့ တစ္ရက္ေလာက္ သူ႔ Holiday လုပ္ခ်င္လုပ္မွာေပါ့ေနာ္။ ဒါေတာင္ ေျပာမရဘူး Over time ဆင္းခ်င္ဆင္းမွာ။
အဲဒီလိုနဲ႔ တေန႔မွာ သူ႔မိဖုရားငယ္ေလး တစ္ေယာက္ဆီ ညပိုင္း သြားတယ္။ အဲဒီေန႔က ဘုရင္ႀကီးလည္း အေဆာင္ေတာင္ အ၀င္ေနာက္က်တယ္။ အေဆာင္ေရွ႕ေရာက္ၿပီး တံခါးေခါက္လိုက္ေတာ့ အထဲက မိဖုရားက တံခါးဖြင့္ေပးရင္း "ေမာင္ေတာင္ ႏွစ္ႏွစ္စာလာတာလား" တဲ့။ အဲဒီမွာ ဘုရင္ႀကီး မ်က္လံုးျပဴးသြားတယ္။ "ငါ့အရင္ ဘယ္ေကာင္၀င္သြားလည္း မသိဘူး၊ တရားခံေတာ့ ရွာမွ ျဖစ္မယ္" လို႔ ေတြးလိုက္တယ္။ ပစၥည္းေလး က်န္ခဲ့လို႔ပါ ေျပာရင္း ဟိုရွာဒီရွာလုပ္ၿပီး ျပန္လွည့္လာတယ္။ ညႀကီး သန္းေခါင္မွာ လူပ်ိဳေတာ္ အေဆာင္ဘက္သြားတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ မဟုတ္တာလုပ္ထားတဲ့ ေကာင္က အိပ္ေပ်ာ္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေတြးၿပီး စုေပါင္းအိပ္ေနတဲ့ အေဆာင္သားေတြရဲ႕ ရင္ဘတ္ေတြ လုိက္စမ္းတယ္။ တစ္ေယာက္ကို ႏွလံုး တဒုန္းဒုန္းခုန္ေနတာ ေတြ႔ေတာ့ ဒီေကာင္ျဖစ္မယ္ဆိုၿပီး သတ္ဖို႔ဓါးထုတ္လိုက္တယ္။ ေနာက္မွ မျဖစ္ေသးဘူးလို႔ ေတြးၿပီး ညႀကီး အခ်ိန္မေတာ္ဆိုေတာ့ အကုန္လန္႔ ျဖန္႔သြားရင္ မေကာင္းဘူး။ ညီလာခံက်မွ အမႈစစ္ၿပီး စီရင္ေတာ့မယ္။ တရားလက္လြတ္မလုပ္တာ ေကာင္းမယ္လို႔ စိတ္ထိန္းၿပီး တရားခံကို ေနာက္ေန႔သိေအာင္ ဆံပင္ ျဖတ္ခဲ့တယ္။
အဲဒီမွာ ကိုေရႊတရားခံကလည္း လူလည္ပဲ။ က်န္တဲ့ သူေတြရဲ႕ ဆံပင္ေတြ လုိက္ျဖတ္ထားလိုက္တယ္။ ေနာက္ေန႔ ညီလာခံလည္း ေရာက္ေရာ လူပ်ိဳေဆာင္ကသူေတြ အကုန္ဆံတိုေတြႏွင့္ ညီလာခံ တက္လာတာေတြ႔ေတာ့ ပလႅင္ေပၚက ဘုရင္ႀကီး ေအာင့္သက္သက္ မေက်မနပ္မ်က္ႏွာႀကီးႏွင့္ ပလႅင္ေပၚမွာ ႀကိတ္မႏုိင္ခဲမရ ျဖစ္ေနတာေပါ့။ ေနာက္ဆံုး တိုင္းေရးျပည္ရာေတြ ေဆြးေႏြးၿပီး ညီလာခံ သိမ္းခါနီးေတာ့ ညကမေက်နပ္ခ်က္ကို မေဖၚထုတ္ေတာ့ဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္တယ္။ ဒါနဲ႔ ေနာက္ဆံုး လူပ်ိဳေတာ္ေတြဘက္လွည့္ၿပီး "မင္းတို႔ထဲ တေယာက္ေယာက္ေတာ့ တေယာက္ေယာက္ပဲကြ... ေနာက္အဲလို မလုပ္နဲ႔" လို႔ ခပ္ထန္ထန္ ေျပာၿပီး ညီလာခံ သိမ္းလိုက္တယ္တဲ့... ပံုျပင္ကေတာ့ ဒါပါပဲ။ ညီလာခံသိမ္းလို႔ နန္းေဆာင္ထဲ၀င္သြားတဲ့ ဘုရင္ႀကီးမ်က္ႏွာ ဘယ္လိုရွိမလည္း ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္ ေနမိတာ။ အထဲေရာက္ခါမွ ၿပံဳးစိစိျဖစ္ေနမယ့္ ဘုရင္ႀကီးမ်က္ႏွာကိုျမင္ေနမိတယ္ဗ်။
အင္း... ကၽြန္ေတာ္ေတြ႔လိုက္တဲ့ ငါးဖမ္းတဲ့ ကုလားအလုပ္သမားေတြေတာ့ သူတို႔ဖမ္းမိတဲ့ ငါးထုတ္ကေလးကို ကိုင္ၿပီး မ်က္ႏွာငယ္ ကေလးေတြႏွင့္ ထြက္သြားၾကတယ္ဗ်။ အဲ... HR ဌာနက လက္ေထာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ခဏအၾကာမွာ ကုလားစာနဲ႔ ေရးထားတဲ့ စာရြက္ကေလးေတြ ကိုင္လာတယ္ဗ်ိဳ႕။ ပဲပင္ေၫွာင့္ေပါက္ေတြလိုေရးထားတဲ့ ကုလားစာကို ကၽြန္ေတာ္မသိေပမယ့္ ေသခ်ာတာ ကေတာ့ ငါးမမွ်ားရ၊ ဒါဏ္ေငြ ( -- )ပဲ ျဖစ္မယ္ဆိုတာ ေတြးမိပဗ်ာ။
ေအာ္ ခုနက ပံုျပင္ထဲက ဘုရင္ႀကီးအေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားမိေတာ့ ခြင့္လြတ္ႏုိင္လို႔ အေတာ္ခ်ီးက်ဴးမိပါရဲ႕ဗ်ာ။ ေနာက္အက်ယ္အက်ယ္မၿငိမ္းဖြယ္ မျဖစ္ေအာင္လည္း ထိန္းသြားႏိုင္တာကိုေတြ႔ရတယ္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္သာ ဘုရင္ႀကီးေနရာမွာဆို ညတြင္းခ်င္း ဓါးနဲ႔ခုတ္သတ္ခ်င္ သတ္မွာဗ်။ အဲဒီလို မသတ္ျဖစ္ဘဲ ညီလာခံမွာ ဟိုေကာင္ လူလည္က်တာေတြ႕ရင္ အေတာ္ ေဒါသေပါက္ကြဲၿပီး မသကၤာမႈန႔ဲ အကုန္ဖမ္း၊ မေပၚမခ်င္းအကုန္ ႐ိုက္စစ္၊ အမယ္ တယ္ဟုတ္ေနတာပဲ။ အဲဒါမွမဟုတ္လည္း ဆိုင္တာေရာမဆိုင္တာေရာ ေပါင္းၿပီးမသကၤာမႈ၊ ေမွာင္ရိပ္ခိုမႈ…စတဲ့ ေသာက္ျမင္ကပ္ပုဒ္မ ေတြတပ္ၿပီး အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္၊ သံုးဆယ္ေက်ာ္… တသက္တကၽြန္းစတဲ့ျပစ္ဒဏ္ေတြ ခ်ျပစ္လိုက္တာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါမွေနာက္ဒါမ်ိဳးမလုပ္ရဲမွာ မဟုတ္ဘူးလား။ အမယ္ စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး ဘုရင္ျဖစ္တာေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ဖိုးေမာင္ လုပ္ခ်င္တာေတြ ေလွ်ာက္လုပ္မယ္ စိတ္ကူးေနေတာ့တာကိုး။ အင္း…အာဏာ…အာဏာ…တဲ့ အာတဲ့သူေတြနာတတ္တယ္ဆိုတဲ့ အဓိပါယ္နဲ႔ေပးထားတာမ်ားလား မသိဘူးဗ်။ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္ဘုရင္ ျဖစ္ရင္လည္း ပံုျပင္ထဲကဘုရင္ႀကီးလို ၃၆၅ ေယာက္ႀကီးေတာ့မႏိုင္ပါဘူးဗ်ာ။ အဲ… က်ေနာ့ညီ ေတြျဖစ္တဲ့ ကာယဗလရွင္ ၀ိတ္သားမိုးေမာင္၊ အိပ္မက္ပိုင္သခင္ ေတာ္ကီေကာင္းတဲ့ကိုယ္ေတာ္ေလးအိပ္မက္ရွင္၊ ဒါမွမဟုတ္ စိတ္ေတြႏွင့္ကစားလို႔ တိမ္ျမင့္မွာသူေပ်ာ္တဲ့ ညီေတာ္ေကာင္းကင္သခင္ မိုးျမင့္တိမ္ တို႔ဆိုရင္ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူးဗ်။ ဟိုေတြးဒီေတြးေလွ်ာက္ ေတြးေနမိတယ္ဗ်ိဳး။ အင္း... စာဖတ္သူတို႔ေရ ေျပာသာေျပာရတာပါဗ်ာ ကၽြန္ေတာ့မွာ ဘုရင္လုပ္ခ်င္စိတ္လည္း မရွိပါဘူး။ လုပ္ႏုိင္ ေအာင္လည္း အရည္အခ်င္းမရွိပါဘူးဗ်ာ။ အဲ...ေနာက္ၿပီး တ႐ုတ္မင္းသား ေရွာင္ယန္ဖတ္ သ႐ုပ္ေဆာင္ထားတဲ့ "The king and Anan" ဆိုတဲ့ ထိုင္းဘုရင္ နန္းတြင္း ဇာတ္ကားၾကည့္ၿပီး ဘုရင္ဆိုတဲ့ လူေတြကို အလုိလို အျမင္ကပ္တာဗ်။
ကဲဗ်ိဳး... ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကေမာက္ကမ ဟိုေတြးဒီေတြး ေလွ်ာက္ေတြးရင္း ဟိုေရးဒီေရး ေရးေနမိတယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ ဖိုးေမာင္ မည္တြင္သမုဒ္ အကၽြနု္ပ္ အင္ညတရ ေဒ၀တာေလးသည္ ဘာညာသာရကာ အတည္မဟုတ္ေပမယ့္ ဤတပုဒ္ကိုေတာ့ျဖင့္ ျဖည္ထုတ္ကာ ေရးသားလိုက္မိပါေၾကာင္း။
ဘ၀အေမာမ်ားေျပပါေစ
ဖိုးေမာင္
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://happycloud1000.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.