ေပ်ာ္ရႊင္တာ၊ မေပ်ာ္ရႊင္တာေတြ ကိုယ့္အတြက္ ခ်န္မထားပါနဲ႔
တစ္ခါက ထမင္းစားခ်ိန္မွာ စိတ္ညစ္စရာေတြ ေခါင္းထဲဝင္လာလို႔ ထမင္းစားေနရင္း ကြ်န္မ မ်က္ရည္က်ခဲ့မိတယ္။ အနားမွာရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက "ေပ်ာ္ရႊင္တာ၊ မေပ်ာ္ရႊင္တာေတြကို ကိုယ့္အတြက္ ခ်န္ထားသင့္တယ္" လို႔ ေျပာပါတယ္။ သူ႔စကားအဓိပၸါယ္က ကြ်န္မကို ႏွစ္သိမ့္တဲ့ စကားလား! ဆံုးမတဲ့စကားလား ဆိုတာကို ကြ်န္မနားမလည္ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူမွန္ပါတယ္။
ကိုယ္ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့အခါ တစ္ျခားလူကို ထုတ္ေဖာ္ၾကြားဝါစရာ မလိုသလို ဝမ္းနည္းတဲ့အခါ တစ္ျခားလူကို ရင္ဖြင့္ညည္းတြားျပစရာ မလိုဘူး။ လူတိုင္းမွာ စိတ္ညစ္စရာ ကိုယ္စီရွိတတ္ၾကလို႔ တစ္ျခားလူေတြရဲ႕ စိတ္ညစ္စရာေတြကို ကိုယ္က ထပ္လြယ္ပိုး ခံထားရဦးမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ဟာ အရမ္းသနားစရာ ေကာင္းသြားပါလိမ့္မယ္။
အဲဒီေန႔က ကြ်န္မ အရမ္းစိတ္ညစ္ခဲ့လို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ဖုန္းေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္။ သူ႔ဆီက စိတ္ေျပစရာ အၾကံဥာဏ္ေကာင္းေလး ေတာင္းယူႏိုင္ေအာင္ ဖုန္းဆက္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။ သူက အလုပ္ေတြ ေတာင္လိုပံုေနတဲ့ ရံုးခန္းထဲမွာမို႔ စကားသံုးေလးခြန္းေျပာျပီး ကြ်န္မ အားနာေနမိခဲ့တယ္။
"မေျပာတာဘဲ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္"
"ေျပာပါ! ကိစၥမရွိဘူး။ ငါ နားေထာင္ေနတယ္" ေႏြးေႏြးေထြးေထြးနဲ႔ သူျပန္ေျပာပါတယ္။
ေနာက္ဆံုး အရမ္းတန္ဖိုးရွိတဲ့ အၾကံတစ္ခ်ဳိ႕ ကြ်န္မကို သူေပးခဲ့တယ္။
ဟုတ္ပါတယ္။ လူတိုင္းမွာ စိတ္ညစ္စရာ ကိုယ္စီရွိၾကတယ္။ တစ္ျခားသူ ရင္ဖြင့္လာတဲ့ စိတ္ညစ္စရာေတြကို ကိုယ္နားေထာင္ေပးလိုက္တဲ့အခါ ကိုယ့္စီက စိတ္ညစ္စရာလည္း ေျပေလွ်ာ့သြားသလို ထင္ရပါတယ္။
ကိုယ္ေပ်ာ္တဲ့အခါ ကိုယ့္အေပ်ာ္ေတြကို တစ္ျခားလူနဲ႔မွ်ေဝမွ ပိုအဓိပၸါယ္ရွိသလို ကိုယ္စိတ္ညစ္တဲ့အခါ ကိုယ္ရင္ဖြင့္တာကို နားေထာင္ေပးတဲ့လူ၊ ႏွစ္သိမ့္တဲ့လူရွိမွ ျဖစ္လာတဲ့ျပႆနာ၊ စိတ္ညစ္စရာေတြကို ကြ်န္မတို႔က သတၱိရွိရွိ ရင္ဆိုင္ရဲမွာျဖစ္တယ္။
"ေပ်ာ္ရႊင္တာ၊ မေပ်ာ္ရႊင္တာေတြကို ကိုယ့္အတြက္ ခ်န္ထားသင့္တယ္" ? ဆိုတဲ့ စကားက အသိဥာဏ္ရွိတဲ့ စကားျဖစ္ေပမယ့္ လူကို အထီးက်န္ဆန္ေစပါတယ္။ ဒီစကားအတိုင္းေတာ့ ကြ်န္မ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။
ကိုယ္ေပ်ာ္တဲ့အခါ ကိုယ့္အေပ်ာ္ေတြကို တစ္ျခားလူနဲ႔ မွ်ေဝမွ ပိုအဓိပၸါယ္ရွိသလို ကိုယ္စိတ္ညစ္တဲ့အခါ ကိုယ္ရင္ဖြင့္တာကို နားေထာင္ေပးတဲ့လူ၊ ႏွစ္သိမ့္တဲ့လူရွိမွ ျဖစ္လာတဲ့ျပႆနာ၊ စိတ္ညစ္စရာေတြကို ကြ်န္မတို႔က သတၱိရွိရွိ ရင္ဆိုင္ရဲမွာျဖစ္တယ္။
ဒီစကားကို ကြ်န္မ အရမ္းသေဘာက်မိတယ္။
တစ္ခါတေလမွာ သိတတ္လိမၼာလြန္းရင္ လူကို ပိုအထီးက်န္ဆန္ေစပါတယ္။ စိတ္ညစ္စရာေတြ၊ အဆင္မေျပတာေတြကို တစ္ျခားလူဆီ ရင္ဖြင့္ရဲခဲ့ရဲ႕လား? ဒါမွမဟုတ္ တစ္ျခားလူရင္ဖြင့္တဲ့ စိတ္ညစ္စရာေတြကို နားေထာင္ ကိုယ္ခ်င္းစာေပးႏိုင္ခဲ့ရဲ႕လား?
သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ... ကိုယ့္ကို အထီးက်န္ေအာင္ မဖန္းဆင္းပါနဲ႔ေနာ္...
ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။
original : google search Or http://www.yukz.com/vol/treasure/novel
ကိုယ္ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့အခါ တစ္ျခားလူကို ထုတ္ေဖာ္ၾကြားဝါစရာ မလိုသလို ဝမ္းနည္းတဲ့အခါ တစ္ျခားလူကို ရင္ဖြင့္ညည္းတြားျပစရာ မလိုဘူး။ လူတိုင္းမွာ စိတ္ညစ္စရာ ကိုယ္စီရွိတတ္ၾကလို႔ တစ္ျခားလူေတြရဲ႕ စိတ္ညစ္စရာေတြကို ကိုယ္က ထပ္လြယ္ပိုး ခံထားရဦးမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ဟာ အရမ္းသနားစရာ ေကာင္းသြားပါလိမ့္မယ္။
999999999999999999999999 999999999999999999999999
အဲဒီေန႔က ကြ်န္မ အရမ္းစိတ္ညစ္ခဲ့လို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ဖုန္းေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္။ သူ႔ဆီက စိတ္ေျပစရာ အၾကံဥာဏ္ေကာင္းေလး ေတာင္းယူႏိုင္ေအာင္ ဖုန္းဆက္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။ သူက အလုပ္ေတြ ေတာင္လိုပံုေနတဲ့ ရံုးခန္းထဲမွာမို႔ စကားသံုးေလးခြန္းေျပာျပီး ကြ်န္မ အားနာေနမိခဲ့တယ္။
"မေျပာတာဘဲ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္"
"ေျပာပါ! ကိစၥမရွိဘူး။ ငါ နားေထာင္ေနတယ္" ေႏြးေႏြးေထြးေထြးနဲ႔ သူျပန္ေျပာပါတယ္။
ေနာက္ဆံုး အရမ္းတန္ဖိုးရွိတဲ့ အၾကံတစ္ခ်ဳိ႕ ကြ်န္မကို သူေပးခဲ့တယ္။
ဟုတ္ပါတယ္။ လူတိုင္းမွာ စိတ္ညစ္စရာ ကိုယ္စီရွိၾကတယ္။ တစ္ျခားသူ ရင္ဖြင့္လာတဲ့ စိတ္ညစ္စရာေတြကို ကိုယ္နားေထာင္ေပးလိုက္တဲ့အခါ ကိုယ့္စီက စိတ္ညစ္စရာလည္း ေျပေလွ်ာ့သြားသလို ထင္ရပါတယ္။
ကိုယ္ေပ်ာ္တဲ့အခါ ကိုယ့္အေပ်ာ္ေတြကို တစ္ျခားလူနဲ႔မွ်ေဝမွ ပိုအဓိပၸါယ္ရွိသလို ကိုယ္စိတ္ညစ္တဲ့အခါ ကိုယ္ရင္ဖြင့္တာကို နားေထာင္ေပးတဲ့လူ၊ ႏွစ္သိမ့္တဲ့လူရွိမွ ျဖစ္လာတဲ့ျပႆနာ၊ စိတ္ညစ္စရာေတြကို ကြ်န္မတို႔က သတၱိရွိရွိ ရင္ဆိုင္ရဲမွာျဖစ္တယ္။
"ေပ်ာ္ရႊင္တာ၊ မေပ်ာ္ရႊင္တာေတြကို ကိုယ့္အတြက္ ခ်န္ထားသင့္တယ္" ? ဆိုတဲ့ စကားက အသိဥာဏ္ရွိတဲ့ စကားျဖစ္ေပမယ့္ လူကို အထီးက်န္ဆန္ေစပါတယ္။ ဒီစကားအတိုင္းေတာ့ ကြ်န္မ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။
ကိုယ္ေပ်ာ္တဲ့အခါ ကိုယ့္အေပ်ာ္ေတြကို တစ္ျခားလူနဲ႔ မွ်ေဝမွ ပိုအဓိပၸါယ္ရွိသလို ကိုယ္စိတ္ညစ္တဲ့အခါ ကိုယ္ရင္ဖြင့္တာကို နားေထာင္ေပးတဲ့လူ၊ ႏွစ္သိမ့္တဲ့လူရွိမွ ျဖစ္လာတဲ့ျပႆနာ၊ စိတ္ညစ္စရာေတြကို ကြ်န္မတို႔က သတၱိရွိရွိ ရင္ဆိုင္ရဲမွာျဖစ္တယ္။
ဒီစကားကို ကြ်န္မ အရမ္းသေဘာက်မိတယ္။
တစ္ခါတေလမွာ သိတတ္လိမၼာလြန္းရင္ လူကို ပိုအထီးက်န္ဆန္ေစပါတယ္။ စိတ္ညစ္စရာေတြ၊ အဆင္မေျပတာေတြကို တစ္ျခားလူဆီ ရင္ဖြင့္ရဲခဲ့ရဲ႕လား? ဒါမွမဟုတ္ တစ္ျခားလူရင္ဖြင့္တဲ့ စိတ္ညစ္စရာေတြကို နားေထာင္ ကိုယ္ခ်င္းစာေပးႏိုင္ခဲ့ရဲ႕လား?
သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ... ကိုယ့္ကို အထီးက်န္ေအာင္ မဖန္းဆင္းပါနဲ႔ေနာ္...
ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။
original : google search Or http://www.yukz.com/vol/treasure/novel
အျခားအမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးႏွင့္ ခ်ိန္းေတြ႔သည္
လက္ထပ္ျပီး ၂၁ႏွစ္လြန္ေျမာက္လာမွ ခ်စ္ျခင္းဆိုတဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္ အျမဲလတ္ဆတ္ လန္းဆန္းေစတဲ့ နည္းတစ္နည္းကို ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ရွိခဲ့တယ္။ အဲဒီနည္းက ဘာပရိယာယ္မွ မပါတဲ့ ရိုးသားျဖဴစင္တဲ့နည္း ျဖစ္တယ္။
မၾကာေသးခင္က အျခားအမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ခ်ိန္းေတြ႔ခဲ့တယ္။ အဲဒီလို ခ်ိန္းေတြ႔ဖို႔အၾကံကို ကြ်န္ေတာ့္ဇနီးကပဲ ေပးခဲ့ပါတယ္။
"ေမာင္ သူ႔ကို အရမ္းခ်စ္မွန္း ကြ်န္မသိပါတယ္"
ဇနီးစကားကိုၾကားေတာ့ ကြ်န္ေတာ္အ့ံၾသျပီး ခ်က္ခ်င္းပဲ "ခင့္ကို ေမာင္ခ်စ္တယ္ေလ" လို႔ ျပန္ေျဖခဲ့တယ္။
"ကြ်န္မသိတယ္ေမာင္.. ဒါေပမယ့္ သူ႔ကိုလည္း ေမာင္ခ်စ္တယ္ မဟုတ္လား! "
ဇနီးက ကြ်န္ေတာ့္ကိုအေမနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႔ခိုင္းေစတာျဖစ္တယ္။ အေမတစ္ေယာက္ထဲ ေနလာတာ ၁၉ႏွစ္ရွိခဲ့ပါျပီ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အလုပ္မ်ားတာကတစ္ေၾကာင္း၊ ကေလးသံုးေယာက္ရဲ႕ တာဝန္ကိုယူရတဲ့ ဖခင္ျဖစ္ေနတာကတစ္ေၾကာင္း အေမနဲ႔ေတြ႔ဖို႔၊ ဆံုဖို႔ အခ်ိန္ခ်ဳိ႕တဲ့ခဲ့ရတယ္။
အဲဒီညက အေမဆီ ကြ်န္ေတာ္ဖုန္းဆက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ညစာအတူစားဖို႔၊ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ဖို႔ ခ်ိန္းဆိုလိုက္တယ္။
"ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ? သား ေနေကာေကာင္းရဲ႕လား? "
ညဖုန္းဆက္ျပီး ရုတ္တရက္ အေမ့ကိုခ်ိန္းဆိုခဲ့လို႔ သားတစ္ခုခုမ်ား ျဖစ္ေနပလားလို႔ အေမေတြးထင္ခဲ့ပံုရတယ္။
"အေမနဲ႔ႏွစ္ေယာက္တည္း ခ်ိန္းေတြ႔ခြင့္ ရခ်င္လို႔ပါ။ အရမ္းအဓိပၸါယ္ရွိမယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္ အေမ"
"အေမလက္ခံပါတယ္ သား" ခဏစဥ္းစားျပီး အေမျပန္ေျဖတယ္။
ေသာၾကာေန႔ ရံုးဆင္းျပီးေနာက္ ကားေမာင္းျပီး အေမ့ကို ကြ်န္ေတာ္သြားၾကိဳခဲ့တယ္။ ဒီလို ခ်ိန္းဆိုမႈမ်ဳိး ကြ်န္ေတာ္တစ္ခါမွ မျမည္းစမ္းခဲ့ဖူးလို႔ ကားေမာင္းေနတဲ့အခ်ိန္ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ေတြ တုန္လႈပ္ေနမိတယ္။
အေမ့အိမ္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ အေမလည္း ဒီခ်ိန္းဆိုမႈေၾကာင့္ စိတ္လႈပ္ရွားေနမယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္။ တံခါးဝမွာ အေမရပ္ေနတယ္။ အေႏြးထည္ကို အေမဝတ္ထားတယ္။ အေမဝတ္ထားတဲ့ အထဲအကၤ်ီက မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္ေန႔မွာ အေမေနာက္ဆံုးဝတ္ခဲ့တဲ့ အကၤ်ီျဖစ္တယ္။ ေခါင္းေပၚက ဆံတိုကို အေမထပ္ေကာက္ထားေသးတယ္။ အေမ့မ်က္ႏွာက နတ္သမီးအလား ျပံဳးရႊင္လို႔ေနတယ္။
ကားေပၚေရာက္ေတာ့ အေမက အားရႏွစ္လိုစြာနဲ႔ " အေမ့သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဒီေန႔သားနဲ႔ အေမခ်ိန္းေတြ႔မယ္လို႔ ေျပာျပေတာ့ သူတို႔က အေမကိုအားက်ၾကတယ္။ အေမတို႔ ဘယ္လိုခ်ိန္းေတြ႔ခဲ့ၾကတယ္ ဆိုတာကို သူတို႔ေစာင့္ေမွ်ာ္ နားေထာင္ေနၾကမယ္တဲ့"
အေကာင္းဆံုးမဟုတ္ေပမယ့္ သပ္ရပ္ျပီး သက္ေတာင့္သက္သာရွိတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ထဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ အေမက ကြ်န္ေတာ့္လက္ေမာင္းကို ခ်ိတ္လို႔ ကေတာ္တစ္ေယာက္နဲ႔ တူေနခဲ့တယ္။ ထိုင္ခံုမွာေနရာယူျပီးေနာက္ အေမ့အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ကပဲ အစားအစာေတြ မွာေပးခဲ့ရတယ္။ အေမရဲ႕မ်က္လံုးက လက္ေရးၾကီးေတြကိုပဲ ျမင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မဲြေနခဲ့ပါျပီ။
အစာစားရင္ တစ္ဝက္အေရာက္ ကြ်န္ေတာ္ေခါင္းေမာ့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနတဲ့ အေမမ်က္လံုးနဲ႔ သြားဆံုတယ္။
"သား ငယ္ငယ္တုန္းက အေမပဲ သားအတြက္ အစာမွာေပးရတယ္"
အတိတ္ကို ေအာင္းေမ့လြမ္းဆြတ္တဲ့ အျပံဳးနဲ႔ အေမကေျပာတယ္။
"အခုေတာ့ အေမအနားယူလို႔ရျပီ၊ အေမ့ကို ျပဳစုဖို႔ ကြ်န္ေတာ့္အလွည့္ေရာက္ျပီေလ"
အစာစားရင္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ စကားေတြ ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ စကားေတြက အေပ်ာ္ထဲမွာ နစ္မြန္းေနခဲ့တယ္။ ဒီႏွစ္ေတြအေတာအတြင္း ဘဝကိုယ္စီမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်ကို ဖလွယ္ၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ စကားေတြအမ်ားၾကီး ေျပာခဲ့ၾကလို႔ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ဖို႔ ေနာက္က်သြားခဲ့ရတယ္။
ညစာျပီးလို႔ အေမကို အိမ္ျပန္ပို႔ေတာ့ အေမက တံခါးဝမွာရပ္ရင္း "သားနဲ႔ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ခ်ိန္းေတြ႔ခ်င္ေသးတယ္။ ဒီတစ္ေခါက္က်ရင္ အေမရွင္းမယ္ေနာ္" လို႔ ေျပာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္တယ္။
အေမ့ကို ပို႔ျပီး အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဇနီးက ဆီးၾကိဳေမးတယ္။
"ညေနစာခ်ိန္းပဲြေလး ဘယ္လိုလဲ?"
"အရမ္း အဓိပၸါယ္ျပည့္စံုတဲ့ ခ်ိန္းပဲြေလးေပါ့။ ထင္ထားတာထက္ေတာင္ ပိုအဓိပၸါယ္ရွိေနခဲ့တယ္"
အေမနဲ႔ခ်ိန္းေတြ႔ျပီး ရက္အနည္းငယ္ေနာက္ပိုင္း ႏွလံုးေရာဂါေၾကာင့္ အေမ ရုတ္တရက္ ေသဆံုးသြားခဲ့တယ္။ ထင္မွတ္မထားတဲ့ ရုတ္တရက္မို႔ ကြ်န္ေတာ္လံုးဝ မယံုၾကည္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။
အေမဆံုးျပီး သိပ္မၾကာခင္ ကြ်န္ေတာ္စာတစ္ေစာင္ လက္ခံရရွိခဲ့တယ္။ စာက အေမနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ခ်ိန္းေတြ႔ခဲ့တဲ့ စားေသာက္ဆိုင္က ပို႔ခဲ့တဲ့ ေျပစာတစ္ေစာင္ျဖစ္တယ္။ စာထဲမွာ စာတိုေလးတစ္ေၾကာင္းပါ ပါတယ္။
"ကုန္က်စရိတ္ကို အေမၾကိဳရွင္းခဲ့တယ္။ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ အေမထပ္သြားဖို႔ အခြင့္ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ အေမသိေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ေယာက္စာကို အေမရွင္းခဲ့တယ္။ သားနဲ႔ သားရဲ႕ဇနီး အတြက္ပါ။ အဲဒီည ခ်ိန္းပြဲေလးက အေမ့အတြက္ အရမ္းအဓိပၸါယ္ရွိခဲ့မယ္လို႔ သားေတြးထင္ မထားခဲ့မိဘူး မဟုတ္လား။ သားကုိ ခ်စ္တယ္"
အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး "ခ်စ္တယ္" ဆိုတဲ့ စကားကို အခ်ိန္မလြန္ခင္ေျပာဖို႔ ကြ်န္ေတာ္ အသိတရား ရလိုက္တယ္။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြအတြက္ အခ်ိန္ေတြေပးဖို႔လိုေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္နားလည္လိုက္တယ္။
ေလာကမွာ ဘယ္အရာကမွ ကိုယ့္မိသားစုေလာက္ အေရးမၾကီးပါဘူး။ သူတို႔နဲ႔အတူေနဖို႔ အခ်ိန္ပိုေပးၾကည့္ပါ။ ဒီကိစၥဟာ "ေနာက္မွ.. အခ်ိန္ရပါေသးတယ္" ဆိုျပီး အခ်ိန္ဆဲြသင့္တဲ့ ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။
ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။
original from : google search OR http://www.yukz.com/novel
မၾကာေသးခင္က အျခားအမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ခ်ိန္းေတြ႔ခဲ့တယ္။ အဲဒီလို ခ်ိန္းေတြ႔ဖို႔အၾကံကို ကြ်န္ေတာ့္ဇနီးကပဲ ေပးခဲ့ပါတယ္။
"ေမာင္ သူ႔ကို အရမ္းခ်စ္မွန္း ကြ်န္မသိပါတယ္"
ဇနီးစကားကိုၾကားေတာ့ ကြ်န္ေတာ္အ့ံၾသျပီး ခ်က္ခ်င္းပဲ "ခင့္ကို ေမာင္ခ်စ္တယ္ေလ" လို႔ ျပန္ေျဖခဲ့တယ္။
"ကြ်န္မသိတယ္ေမာင္.. ဒါေပမယ့္ သူ႔ကိုလည္း ေမာင္ခ်စ္တယ္ မဟုတ္လား! "
ဇနီးက ကြ်န္ေတာ့္ကိုအေမနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႔ခိုင္းေစတာျဖစ္တယ္။ အေမတစ္ေယာက္ထဲ ေနလာတာ ၁၉ႏွစ္ရွိခဲ့ပါျပီ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အလုပ္မ်ားတာကတစ္ေၾကာင္း၊ ကေလးသံုးေယာက္ရဲ႕ တာဝန္ကိုယူရတဲ့ ဖခင္ျဖစ္ေနတာကတစ္ေၾကာင္း အေမနဲ႔ေတြ႔ဖို႔၊ ဆံုဖို႔ အခ်ိန္ခ်ဳိ႕တဲ့ခဲ့ရတယ္။
အဲဒီညက အေမဆီ ကြ်န္ေတာ္ဖုန္းဆက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ညစာအတူစားဖို႔၊ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ဖို႔ ခ်ိန္းဆိုလိုက္တယ္။
"ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ? သား ေနေကာေကာင္းရဲ႕လား? "
ညဖုန္းဆက္ျပီး ရုတ္တရက္ အေမ့ကိုခ်ိန္းဆိုခဲ့လို႔ သားတစ္ခုခုမ်ား ျဖစ္ေနပလားလို႔ အေမေတြးထင္ခဲ့ပံုရတယ္။
"အေမနဲ႔ႏွစ္ေယာက္တည္း ခ်ိန္းေတြ႔ခြင့္ ရခ်င္လို႔ပါ။ အရမ္းအဓိပၸါယ္ရွိမယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္ အေမ"
"အေမလက္ခံပါတယ္ သား" ခဏစဥ္းစားျပီး အေမျပန္ေျဖတယ္။
ေသာၾကာေန႔ ရံုးဆင္းျပီးေနာက္ ကားေမာင္းျပီး အေမ့ကို ကြ်န္ေတာ္သြားၾကိဳခဲ့တယ္။ ဒီလို ခ်ိန္းဆိုမႈမ်ဳိး ကြ်န္ေတာ္တစ္ခါမွ မျမည္းစမ္းခဲ့ဖူးလို႔ ကားေမာင္းေနတဲ့အခ်ိန္ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ေတြ တုန္လႈပ္ေနမိတယ္။
အေမ့အိမ္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ အေမလည္း ဒီခ်ိန္းဆိုမႈေၾကာင့္ စိတ္လႈပ္ရွားေနမယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္။ တံခါးဝမွာ အေမရပ္ေနတယ္။ အေႏြးထည္ကို အေမဝတ္ထားတယ္။ အေမဝတ္ထားတဲ့ အထဲအကၤ်ီက မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္ေန႔မွာ အေမေနာက္ဆံုးဝတ္ခဲ့တဲ့ အကၤ်ီျဖစ္တယ္။ ေခါင္းေပၚက ဆံတိုကို အေမထပ္ေကာက္ထားေသးတယ္။ အေမ့မ်က္ႏွာက နတ္သမီးအလား ျပံဳးရႊင္လို႔ေနတယ္။
ကားေပၚေရာက္ေတာ့ အေမက အားရႏွစ္လိုစြာနဲ႔ " အေမ့သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဒီေန႔သားနဲ႔ အေမခ်ိန္းေတြ႔မယ္လို႔ ေျပာျပေတာ့ သူတို႔က အေမကိုအားက်ၾကတယ္။ အေမတို႔ ဘယ္လိုခ်ိန္းေတြ႔ခဲ့ၾကတယ္ ဆိုတာကို သူတို႔ေစာင့္ေမွ်ာ္ နားေထာင္ေနၾကမယ္တဲ့"
အေကာင္းဆံုးမဟုတ္ေပမယ့္ သပ္ရပ္ျပီး သက္ေတာင့္သက္သာရွိတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ထဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ အေမက ကြ်န္ေတာ့္လက္ေမာင္းကို ခ်ိတ္လို႔ ကေတာ္တစ္ေယာက္နဲ႔ တူေနခဲ့တယ္။ ထိုင္ခံုမွာေနရာယူျပီးေနာက္ အေမ့အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ကပဲ အစားအစာေတြ မွာေပးခဲ့ရတယ္။ အေမရဲ႕မ်က္လံုးက လက္ေရးၾကီးေတြကိုပဲ ျမင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မဲြေနခဲ့ပါျပီ။
အစာစားရင္ တစ္ဝက္အေရာက္ ကြ်န္ေတာ္ေခါင္းေမာ့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနတဲ့ အေမမ်က္လံုးနဲ႔ သြားဆံုတယ္။
"သား ငယ္ငယ္တုန္းက အေမပဲ သားအတြက္ အစာမွာေပးရတယ္"
အတိတ္ကို ေအာင္းေမ့လြမ္းဆြတ္တဲ့ အျပံဳးနဲ႔ အေမကေျပာတယ္။
"အခုေတာ့ အေမအနားယူလို႔ရျပီ၊ အေမ့ကို ျပဳစုဖို႔ ကြ်န္ေတာ့္အလွည့္ေရာက္ျပီေလ"
အစာစားရင္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ စကားေတြ ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ စကားေတြက အေပ်ာ္ထဲမွာ နစ္မြန္းေနခဲ့တယ္။ ဒီႏွစ္ေတြအေတာအတြင္း ဘဝကိုယ္စီမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်ကို ဖလွယ္ၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ စကားေတြအမ်ားၾကီး ေျပာခဲ့ၾကလို႔ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ဖို႔ ေနာက္က်သြားခဲ့ရတယ္။
ညစာျပီးလို႔ အေမကို အိမ္ျပန္ပို႔ေတာ့ အေမက တံခါးဝမွာရပ္ရင္း "သားနဲ႔ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ခ်ိန္းေတြ႔ခ်င္ေသးတယ္။ ဒီတစ္ေခါက္က်ရင္ အေမရွင္းမယ္ေနာ္" လို႔ ေျပာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္တယ္။
အေမ့ကို ပို႔ျပီး အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဇနီးက ဆီးၾကိဳေမးတယ္။
"ညေနစာခ်ိန္းပဲြေလး ဘယ္လိုလဲ?"
"အရမ္း အဓိပၸါယ္ျပည့္စံုတဲ့ ခ်ိန္းပဲြေလးေပါ့။ ထင္ထားတာထက္ေတာင္ ပိုအဓိပၸါယ္ရွိေနခဲ့တယ္"
အေမနဲ႔ခ်ိန္းေတြ႔ျပီး ရက္အနည္းငယ္ေနာက္ပိုင္း ႏွလံုးေရာဂါေၾကာင့္ အေမ ရုတ္တရက္ ေသဆံုးသြားခဲ့တယ္။ ထင္မွတ္မထားတဲ့ ရုတ္တရက္မို႔ ကြ်န္ေတာ္လံုးဝ မယံုၾကည္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။
အေမဆံုးျပီး သိပ္မၾကာခင္ ကြ်န္ေတာ္စာတစ္ေစာင္ လက္ခံရရွိခဲ့တယ္။ စာက အေမနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ခ်ိန္းေတြ႔ခဲ့တဲ့ စားေသာက္ဆိုင္က ပို႔ခဲ့တဲ့ ေျပစာတစ္ေစာင္ျဖစ္တယ္။ စာထဲမွာ စာတိုေလးတစ္ေၾကာင္းပါ ပါတယ္။
"ကုန္က်စရိတ္ကို အေမၾကိဳရွင္းခဲ့တယ္။ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ အေမထပ္သြားဖို႔ အခြင့္ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ အေမသိေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ေယာက္စာကို အေမရွင္းခဲ့တယ္။ သားနဲ႔ သားရဲ႕ဇနီး အတြက္ပါ။ အဲဒီည ခ်ိန္းပြဲေလးက အေမ့အတြက္ အရမ္းအဓိပၸါယ္ရွိခဲ့မယ္လို႔ သားေတြးထင္ မထားခဲ့မိဘူး မဟုတ္လား။ သားကုိ ခ်စ္တယ္"
အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး "ခ်စ္တယ္" ဆိုတဲ့ စကားကို အခ်ိန္မလြန္ခင္ေျပာဖို႔ ကြ်န္ေတာ္ အသိတရား ရလိုက္တယ္။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြအတြက္ အခ်ိန္ေတြေပးဖို႔လိုေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္နားလည္လိုက္တယ္။
ေလာကမွာ ဘယ္အရာကမွ ကိုယ့္မိသားစုေလာက္ အေရးမၾကီးပါဘူး။ သူတို႔နဲ႔အတူေနဖို႔ အခ်ိန္ပိုေပးၾကည့္ပါ။ ဒီကိစၥဟာ "ေနာက္မွ.. အခ်ိန္ရပါေသးတယ္" ဆိုျပီး အခ်ိန္ဆဲြသင့္တဲ့ ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။
ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။
original from : google search OR http://www.yukz.com/novel
သူ ငယ္ ခ်င္း
"ရားရာ" သံုးတန္းႏွစ္... မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ "ရားရာ" ရုတ္တရက္ မူးလဲသြားခဲ့တယ္။ ေဆးရံုပို႔ စစ္ေဆးၾကည့္ေတာ့ ေသြးကင္ဆာလို႔ သိလိုက္ရတယ္။
ရားရာတို႔မိသားစုက ထိုင္ဝမ္ကြ်န္း ေတာင္ပိုင္းမွာေနၾကတယ္။ မိတ္ေဆြေတြေပးတဲ့ အၾကံေၾကာင့္ ေျမာက္ပိုင္း (ထိုင္ေပ) မွာ ေဆးလာကုခဲ့ၾကတယ္။ ေဆးရံု စတက္တဲ့ေန႔ကစျပီး ရားရာ မ်က္ရည္နဲ႔ မျပတ္ခဲ့ဘူး။ အထူးသျဖင့္ ခါးအထိရွည္တဲ့ သူ႔ဆံပင္ေတြ ဓာတ္ကင္လို႔ ကြ်တ္ကုန္ခဲ့တယ္။ ဆံပင္ကြ်တ္ကုန္လို႔ ရားရာ စိတ္ဆိုးျပီး တစ္ပတ္တိတိ ဘယ္သူနဲ႔မွ စကားမေျပာခဲ့ဘူး။ နပ္စ္ေတြက ဘယ္လိုပဲ ေခ်ာ့ေမာ့ႏွစ္သိမ့္ခဲ့လည္း ရားရာ ငိုပဲငုိေနခဲ့တယ္။ ေကြ်းတဲ့အစာေတြကိုလည္း ကုန္ေအာင္မစားခဲ့ဘူး။ အစာစားတိုင္း အစာေတြကို သူ မပစ္ထုတ္ႏိုင္ေအာင္ နပ္စ္ေတြက အနားမွာေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ရတယ္။
တစ္ခုေသာ တနဂၤေႏြေန႔မွာ ကြ်န္ေတာ္ဂ်ဴတီက်ခဲ့တယ္။ ရိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီ ေျပာင္းေရြ႕ကုသေဆာင္ကလည္း ကေလးကင္ဆာေဆာင္မွာပဲ ရွိေနတဲ့အတြက္ အဲဒီေန႔က ေျပာင္းေရြ႕ကုသျပီး လူနာခန္းထဲက ကြ်န္ေတာ္ထြက္အလာ အခန္းေရွ႕မွာ ဂတံုးတံုးထားတဲ့ ကေလးအေယာက္(၂ဝ)ကို ရုတ္တရက္ ေတြ႔လိုက္မိတယ္။
"ဒါ ဘယ္လိုျဖစ္ရတာပါလိမ့္? " လူနာအသစ္ေတြ ေရာက္လာတယ္ထင္ျပီး ရုတ္တရက္ ကြ်န္ေတာ္ ထိတ္လန္႔သြားမိတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဒီဂတံုးေတြ ၾကည့္ရတာ သန္မာျဖတ္လတ္ေနတယ္။ ဖ်ားနာတဲ့ ကေလးေတြနဲ႔ တူမေနခဲ့ဘူး။ ေယာက္်ားေလးေတြ သာမက မိန္းကေလးေတြပါ ဂတံုးတံုးထားတဲ့အတြက္ နပ္စ္ကိုေခၚျပီး ကြ်န္ေတာ္ေမးၾကည့္လိုက္တယ္။ လက္စသတ္ေတာ့ သူတို႔က ရားရာရဲ႕ အတန္းေဖာ္ေတြျဖစ္ျပီး ေက်ာင္းအားရက္မွာ ေတာင္ပိုင္းကေန တကူးတက ရားရာကို လာၾကည့္ၾကတာျဖစ္တယ္။
ရားရာက ဓာတ္ကင္ထားတဲ့အတြက္ ဆံပင္ေတြကြ်တ္ျပီး စိတ္ထိခိုက္ေနမွာ စိုးတဲ့အတြက္ အတန္းေဖာ္အားလံုးကပါ ဂတံုးတံုးျပီး ရားရာကို လာအားေပးၾကတာျဖစ္တယ္။
အဲဒီေန႔က ရားရာ ဓာတ္ကင္ျပီးစျဖစ္တဲ့အတြက္ ေသြးျဖဴဥေတြက သာမန္အေျခအေနမွာပဲ ရွိေသးတာေၾကာင့္ ကေလးေတြနဲ႔ လက္ခံစကားေျပာခြင့္ရခဲ့တယ္။ ဂတံုးအေယာက္(၂ဝ)လံုး ရားရာရဲ႕ အခန္းထဲမွာ စုျပံဳလို႔.. ဂတံုးေအာက္မွာ ျပံဳးရႊင္တဲ့မ်က္ႏွာေလးေတြနဲ႔ ရားရာပါ ျပံဳးေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့တယ္။ ေဆးရံုစတက္ခ်ိန္ကေန ဒီေန႔အထိ ရားရာဒီလိုေပ်ာ္ရႊင္တာကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ မေတြ႔ခဲ့ဖူးၾကဘူး။
ဂတံုးေလးေတြ ေန႔လယ္စာ ထမင္းအတူစားၾကတယ္။ အခန္းနဲ႔ေတာင္ မဆန္႔ေအာင္ပါဘဲ။ အဲဒီေန႔က ရားရာ အစာေတြ ေတာ္ေတာ္စားျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဂတံုးေလးေတြ မျပန္ခင္ အုပ္စုလိုက္ ဓာတ္ပံုရိုက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဂတံုးတိုင္း ျပံဳးရီလို႔.. ဒါ ဒီတစ္သက္ ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ဖူးသမွ် ဓာတ္ပံုေတြထဲက အလွဆံုးဓာတ္ပံုျဖစ္တယ္။ အဲဒီပံုထဲကေန ေမတၱာစစ္တစ္ခုကို ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ခဲ့ရလို႔ပါပဲ.. အဲဒီေမတၱာစစ္ကို "သူငယ္ခ်င္း" လို႔ ေခၚခဲ့တယ္။
ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။
မူရင္းေရးသားသူ .. 黃冠誠 Huang Guan Cheng (Blood Cancer Doctor)"全班都光頭"
ရားရာတို႔မိသားစုက ထိုင္ဝမ္ကြ်န္း ေတာင္ပိုင္းမွာေနၾကတယ္။ မိတ္ေဆြေတြေပးတဲ့ အၾကံေၾကာင့္ ေျမာက္ပိုင္း (ထိုင္ေပ) မွာ ေဆးလာကုခဲ့ၾကတယ္။ ေဆးရံု စတက္တဲ့ေန႔ကစျပီး ရားရာ မ်က္ရည္နဲ႔ မျပတ္ခဲ့ဘူး။ အထူးသျဖင့္ ခါးအထိရွည္တဲ့ သူ႔ဆံပင္ေတြ ဓာတ္ကင္လို႔ ကြ်တ္ကုန္ခဲ့တယ္။ ဆံပင္ကြ်တ္ကုန္လို႔ ရားရာ စိတ္ဆိုးျပီး တစ္ပတ္တိတိ ဘယ္သူနဲ႔မွ စကားမေျပာခဲ့ဘူး။ နပ္စ္ေတြက ဘယ္လိုပဲ ေခ်ာ့ေမာ့ႏွစ္သိမ့္ခဲ့လည္း ရားရာ ငိုပဲငုိေနခဲ့တယ္။ ေကြ်းတဲ့အစာေတြကိုလည္း ကုန္ေအာင္မစားခဲ့ဘူး။ အစာစားတိုင္း အစာေတြကို သူ မပစ္ထုတ္ႏိုင္ေအာင္ နပ္စ္ေတြက အနားမွာေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ရတယ္။
တစ္ခုေသာ တနဂၤေႏြေန႔မွာ ကြ်န္ေတာ္ဂ်ဴတီက်ခဲ့တယ္။ ရိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီ ေျပာင္းေရြ႕ကုသေဆာင္ကလည္း ကေလးကင္ဆာေဆာင္မွာပဲ ရွိေနတဲ့အတြက္ အဲဒီေန႔က ေျပာင္းေရြ႕ကုသျပီး လူနာခန္းထဲက ကြ်န္ေတာ္ထြက္အလာ အခန္းေရွ႕မွာ ဂတံုးတံုးထားတဲ့ ကေလးအေယာက္(၂ဝ)ကို ရုတ္တရက္ ေတြ႔လိုက္မိတယ္။
"ဒါ ဘယ္လိုျဖစ္ရတာပါလိမ့္? " လူနာအသစ္ေတြ ေရာက္လာတယ္ထင္ျပီး ရုတ္တရက္ ကြ်န္ေတာ္ ထိတ္လန္႔သြားမိတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဒီဂတံုးေတြ ၾကည့္ရတာ သန္မာျဖတ္လတ္ေနတယ္။ ဖ်ားနာတဲ့ ကေလးေတြနဲ႔ တူမေနခဲ့ဘူး။ ေယာက္်ားေလးေတြ သာမက မိန္းကေလးေတြပါ ဂတံုးတံုးထားတဲ့အတြက္ နပ္စ္ကိုေခၚျပီး ကြ်န္ေတာ္ေမးၾကည့္လိုက္တယ္။ လက္စသတ္ေတာ့ သူတို႔က ရားရာရဲ႕ အတန္းေဖာ္ေတြျဖစ္ျပီး ေက်ာင္းအားရက္မွာ ေတာင္ပိုင္းကေန တကူးတက ရားရာကို လာၾကည့္ၾကတာျဖစ္တယ္။
ရားရာက ဓာတ္ကင္ထားတဲ့အတြက္ ဆံပင္ေတြကြ်တ္ျပီး စိတ္ထိခိုက္ေနမွာ စိုးတဲ့အတြက္ အတန္းေဖာ္အားလံုးကပါ ဂတံုးတံုးျပီး ရားရာကို လာအားေပးၾကတာျဖစ္တယ္။
အဲဒီေန႔က ရားရာ ဓာတ္ကင္ျပီးစျဖစ္တဲ့အတြက္ ေသြးျဖဴဥေတြက သာမန္အေျခအေနမွာပဲ ရွိေသးတာေၾကာင့္ ကေလးေတြနဲ႔ လက္ခံစကားေျပာခြင့္ရခဲ့တယ္။ ဂတံုးအေယာက္(၂ဝ)လံုး ရားရာရဲ႕ အခန္းထဲမွာ စုျပံဳလို႔.. ဂတံုးေအာက္မွာ ျပံဳးရႊင္တဲ့မ်က္ႏွာေလးေတြနဲ႔ ရားရာပါ ျပံဳးေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့တယ္။ ေဆးရံုစတက္ခ်ိန္ကေန ဒီေန႔အထိ ရားရာဒီလိုေပ်ာ္ရႊင္တာကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ မေတြ႔ခဲ့ဖူးၾကဘူး။
ဂတံုးေလးေတြ ေန႔လယ္စာ ထမင္းအတူစားၾကတယ္။ အခန္းနဲ႔ေတာင္ မဆန္႔ေအာင္ပါဘဲ။ အဲဒီေန႔က ရားရာ အစာေတြ ေတာ္ေတာ္စားျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဂတံုးေလးေတြ မျပန္ခင္ အုပ္စုလိုက္ ဓာတ္ပံုရိုက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဂတံုးတိုင္း ျပံဳးရီလို႔.. ဒါ ဒီတစ္သက္ ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ဖူးသမွ် ဓာတ္ပံုေတြထဲက အလွဆံုးဓာတ္ပံုျဖစ္တယ္။ အဲဒီပံုထဲကေန ေမတၱာစစ္တစ္ခုကို ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ခဲ့ရလို႔ပါပဲ.. အဲဒီေမတၱာစစ္ကို "သူငယ္ခ်င္း" လို႔ ေခၚခဲ့တယ္။
ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။
မူရင္းေရးသားသူ .. 黃冠誠 Huang Guan Cheng (Blood Cancer Doctor)"全班都光頭"
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://nineninesanay.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.