ဗိသုကာ အႏုပညာရွင္
(ငယ္စဥ္အခါက စိတ္ကူးစိတ္သန္းေတြ၊ အိမ္မက္ေတြ၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရည္မွန္ခ်က္ေတြနဲ႕
လူတစ္ေယာက္ အေၾကာင္းပါ။ တြန္႕လိမ္ေကာက္ေကြး အသြင္ေၿပာင္းသြားတဲ႕ ဒီစိတ္ကူး အိမ္မက္ေတြ ကို Surrealism ပံုစံ ေရးၾကည္တာပါ။ Sur ဆိုတာ ေက်ာ္လြန္ လြန္ေၿမာက္သြားတဲ႕ သေဘာပါ။ realism ဆိုတာေတာ႕ သရုပ္မွန္၊ အၿဖစ္မွန္ကို ဆိုလိုတာေပါ႕။ ကြ်ႏု္ပ္တို႕ အမ်ားသူငွာ ေၿပာတဲ႕ Surrealism ဆိုတာေတာ႕ သရုပ္လြန္ လို႕ ေခၚဆိုမွာပါ။ ပန္ခ်ီဆြဲတဲ႕ အခါ သဘာဝထက္ေက်ာ္လြန္ၿပီး၊ နဂိုရွိတဲ႕ ပံုသ႑ာန္ သရုပ္ကို လြန္ေၿမာက္ကာ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္၊ အိမ္မက္ဆန္ေတြရွိတဲ႕ ပံုေတြကို surrealism လို ေခၚၾကမွာေပါ႕။ ထို႕အတူ ရုပ္ရွင္၊ ပန္းပု အစရွိတဲ႕ ဖန္တီးမႈ အရာေတြဟာ ရံဖန္ရံခါ လက္ေတြ႕က်တဲ႕ စိတ္ကူးေဘာင္းထဲကေန ေက်ာ္လြန္သြားတတ္တယ္။ ဒါကို တစ္ခ်ိဳ႕က စိတ္ကူးယဥ္ဆန္တယ္။ စိတ္ကူးယဥ္သမားလို႕ တံဆိပ္တပ္ သမုတ္တတ္ၾကေလ႕ရွိတယ္။ လက္္ေတြ႕က်ၿခင္းႏွင္႕ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္မႈတို႕သည္ ကိုယ္႕အေပၚ တစ္ပါးသူတို႕က ကိုယ္ပိုင္ပုဂၢိလိကသေဘာဆန္ေသာ ဘာသာၿပန္မႈ တစ္ခုပင္ ၿဖစ္ေခ်မည္။
ဝတၳဳလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ သတိရလို႕ၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ ဖုတ္လိုက္ဖုတ္လိုက္ ၿဖစ္ေနတဲ႕ ဘေလာ႕ကို ဒီညေတာ႕ မၿဖစ္ေခ်ဘူးဆိုၿပီး ေဆးထိုးလိုက္တဲ႕ သေဘာပါ။)
သူသည္ ထူးခြ်န္ေၿပာင္ေၿမာက္ေသာ ဗိသုကာ အႏုပညာရွင္တစ္ေယာက္ၿဖစ္သည္။ သူ၏ ဗိသုကာ တည္ေဆာက္ၿခင္း လုပ္ငန္းကို ငယ္စဥ္ကေလးဘဝ သိတတ္၊ၿမင္တတ္၊ ၾကားတတ္၊ နားလည္တတ္သည္႕ အရြယ္မွစ၍ စတင္ေဆာက္လုပ္တတ္ခဲ႕သည္။ ထိုစဥ္က ေဆာက္လုပ္ခဲ႕ေသာ သူ၏ အႏုပညာလက္ရာ အိမ္မ်ား၊ အေဆာက္အဦးမ်ားသည္ ခိုင္ခိုင္ခံခံ မရွိလွေသာ္လည္း အလြန္တရာ လွပ ဆန္းၾကယ္ကာ ေလာကနတ္နန္းဘံုတြင္ အေကာင္းဆံုးေသာ ပံုစံမ်ား တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ႕သည္။ သူ ဖန္တီးခဲ႕ေသာ အိမ္မ်ားသည္ အၿမင္႕ဆံုးေသာ ေတာင္တန္း အထြတ္အဖ်ား တို႕ကို ေက်ာ္လြန္ကာ တိမ္ေတာင္ တိမ္စြယ္တို႕ၿဖင္႕ ရစ္သိမ္းၿခံဳလႊမ္းထားေလ႕ရွိကာ ရဲတိုက္ၾကီးသဖြယ္ အံ႕မခန္းရွိလွသည္။ ထိုမွတဆင္႕ မိုးတိမ္တို႕အေပၚတြင္ ေမွးမိွတ္ ၿငိမ္သက္လ်က္ ကမၻာေၿမၿပင္ေပၚသို႕ လွ်ပ္တိုက္ စီးေမ်ာကာ ၿငိမ္႕ၿငိမ္႕ေၿငာေၿငာ ဆင္းသက္ရေလ႕ရွိသည္။ ရံဖန္ရံခါ ေလညင္းတို႕ ညိမ္သက္ အနားယူသည္႕ ညဥ္႕နက္သန္းေခါင္ ညအခ်ိန္ စာက်က္လို႕ ၿငီးေငြ႕ ပင္ပန္းသည္႕ အခါ ေကာင္ကင္ဆီသုိ႕ ေငးေမာၾကည္႕လ်က္ ၾကယ္စင္ ၾကယ္ဖူးတို႕ကို တစ္လံုးၿခင္း ခူးဆြတ္ကာ သူတည္ေဆာက္ေသာ အိမ္ကို အလွဆင္ေလ႕ရွိသည္။
သူငယ္စဥ္ အခါတုန္းက သစ္ပင္၊ပန္းပင္တို႕ တစ္စတစ္စ တၿဖည္းၿဖည္း ၾကီးထြားဖြံ႕ၿဖိဳး ေၿပာင္းလဲေသာ ၿဖစ္စဥ္ကို အလြန္စိတ္ဝင္စားေလ႕ရွိေသာေၾကာင္႕ သူတည္ေဆာက္ေသာ အိမ္နံရံမ်ားတြင္ ေမးခြန္းေပါင္းေၿမာက္ၿမားစြာကို ေရးၿခစ္ခဲ႕ေလသည္။ ပန္းကေလးေတြ ဘယ္အခ်ိန္တြင္ ဘယ္လို ပြင္႕သလဲဆုိတာ ေမးထားသည္။ ပုရြက္ဆိတ္ကေလးေတြ ဘာေၾကာင္႕ တန္းစီၿပီး သြားၾကသလဲ ဟု ဆိုေသာ ေမးခြန္းမ်ားလည္း ပါေသးသည္။ ေရႊငါးေလးမ်ား ကူးခတ္ေနသည္ကို မ်က္လံုး မမွိတ္မသုန္ ထိုင္ၾကည္႕လ်က္ ေလ႕လာခဲ႕ေသးသည္။ သို႕ရာတြင္ သူ၏ ေမးခြန္းမ်ားကုိ မည္သူတစ္ဦးမွ် မေၿဖႏိုင္ေသာအခါ ထိုေမးခြန္းမ်ားသည္ နံရံေပၚတြင္ တၿဖည္းၿဖည္းႏွင္႕ မႈိတက္ ၿခစားလာကာ ေမွးမိန္ေၿပာက္ကြယ္သြားသည္။ ထို႕ေနာက္ သူသည္ သူ၏ ေမးခြန္းမ်ားကို ထိုနံရံေပၚတြင္ ဘယ္ေတာ႕မွ မေရးၿခစ္ေတာ႕ပဲ စိတ္ကူးေလွာင္အိမ္တြင္ တိတ္တဆိတ္ သိမ္းဆည္းထားကာ ထူးခြ်န္ေၿပာင္ေၿမာက္ေသာ ဗိသုကာ လက္ရာမ်ားကို ညာဖက္လက္ၿဖင္႕ တည္ေဆာက္ေနခ်ိန္တြင္ ဘယ္ဖက္လက္က ပန္းပင္တို႕ကို ၿပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေသာလက္၊ ငါးကေလးမ်ား၊ ငွက္ကေလးမ်ားကို စည္းပြား မ်ားၿပားေစေသာ လက္ပိုင္ရွင္တစ္ေယာက္ ၿဖစ္ေစခဲ႕ေလသည္။
အေၿခခံ အတန္းပညာမ်ား ကို ေလ႕လာ သင္ၾကားေနခ်ိန္တြင္ သူတည္ေဆာက္ေသာ ဗိသုကာ အေဆာက္အဦးမ်ားသည္ အေၿခခိုင္ေလ႕ မရွိေခ်။ ေဘာင္ခတ္ထားေသာ လူတို႕၏ အဖြဲ႕အစည္းက သူ႕အား ခံစားခ်က္မ်ားမ်ား ခံစားႏိုင္ခြင္႕ မေပးထားေခ်။ သူ႕အတြက္ ဘယ္လို ေနထိုင္ရမည္။ ဘယ္လို႕ ၿပဳမူေၿပာဆို ေနထိုင္ရမည္ အစရွိသၿဖင္႕ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ား ခ်မွတ္ထားၿပီးသာ ၿဖစ္ေနသည္။ မလူးသာ မလြန္႕သာ၊ အခ်ဴပ္အေႏွာင္တို႕ၿဖင္႕ ၿပည္႕က်ပ္ေနေသာ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ သူသည္ ထူးခြ်န္ေသာ ဗိသုကာ အတတ္ပညာရွင္ ပီသစြာ အလြန္တရာ ၿမင္႕မားကာ ခြ်န္ထက္ေသာ အမိုးမ်ားၿဖင္႕ သူ၏ အေဆာက္အဦးမ်ားကို တည္ေဆာက္ေလ႕ရွိသည္။ သို႕ရာတြင္ သူ၏ အေဆာက္အဦးမ်ားသည္ တစ္ဆင္႕ၿပီး တစ္ဆင္႕ ၿမင္႕မားစြာ တိုးတက္သြားခြင္႕ မရလိုက္ေခ်။ သူအား ဖံုးကာ အုပ္မိုးထားေသာ စည္းကမ္း ဥပေဒတို႕သည္ သူ၏ အေဆာက္အဦးတို႕ကို ဖိသိပ္ေခ်မြ ပစ္ေလ႕ရွိသည္။
ရံဖန္ရံခါ သူ၏ ပန္ဝန္းက်င္မွ လူတို႕က သူအား အက်ိဳးအေၾကာင္း၊ အေကာင္းအဆိုး တို႕ကို ေဝဖန္ပိုင္းၿခားတတ္ရသည္ အသိပညာတို႕ရွိဖို႕လိုသည္ဟုု ဆိုသည္။ ထိုသည္အတြက္ ဘယ္လို လုပ္ရမည္။ အဘယ္ကဲ႕သုိ႕ေသာ ယဥ္ေက်းမႈ ေဘာင္အတြင္းတြင္ ေနထိုင္ရမည္ အစရွိသၿဖင္႕ တင္းက်ပ္ထားေလ႕ရွိသည္။ ပံုမွန္အားၿဖင္႕ ထိုအရာမ်ားသည္ ေယဘူယ် မွန္ကန္သည္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း သူ႕အတြက္ ေလ႕လာစူးစမ္းခြင္႕၊ ေတြ႕ခြင္႕၊ ၿမင္ခြင္႕၊ ၾကားခြင္႕ စသည္႕ အေတြ႕အၾကံဳမ်ား ဆံုးရႈံးသြားေလသည္။ သူသည္ အမ်ားသူငွာ လုပ္ဖူး၊ သိဖူး၊ ၾကားဖူး ထားသည္အရာမ်ားကို ပ်င္းရိၿငီးေငြ႕စြာ ေလ႕လာ သင္ယူခဲ႕ရေလသည္။
သူတည္ေဆာက္သည္႕ အိမ္မ်ား ၿပိဳလဲဖ်က္ဆီးခံရသည္႕ အခါတိုင္း သူသည္ နာက်င္ရသည္။ ရင္ေသြးငယ္တစ္ေယာက္ ဆံုးရႈံးသြားေသာ သားသည္မိခင္ကဲ႕သို႕ ေၾကကြဲရေလ႕ရွိသည္။ ဤသုိ႕ၿဖင္႕ သူသည္ ဓါးတစ္လက္ၿဖင္႕ တစ္ခ်က္ၿခင္း အမြန္းခံရေသာ ဒဏ္ရာရ က်ားနာတစ္ေကာင္ကဲ႕သို႕ ၿဖစ္လာသည္။ တၿဖည္းၿဖည္းႏွင္႕ ၾကီးၿပင္း အရြယ္ေရာက္ကာ လူငယ္လူရြယ္တစ္ေယာက္ ၿဖစ္လာခ်ိန္တြင္ သူတည္ေဆာက္မည္႕ ဗိသုကာလက္ရာမ်ားကို ဖ်က္ဆီး ေၿခမြမည္႕ လူမ်ားက ေနရာမ်ိဳးစံု၊ ေထာင္႕ကြယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးမွေန ၍ ေမွာင္ရိပ္ခို ေခ်ာင္းေၿမာင္း တိုက္ခိုက္ၾကေလ႕ရွိသည္။
အဖန္ဖန္ အခါခါ ဆံုးရႈံး ေခ်မြခံလိုက္ရေသာ အခါ သူသည္လည္း တန္ၿပန္ တြန္းကန္ တံု႕ၿပိဳင္ႏိုင္သည္ ဟူေသာ အေၿခခံ အုပ္ၿမစ္ကို တစ္စတစ္စ ေလ႕လာ ေတြ႕ရွိလာသည္။ တြန္းတြန္းတိုက္တိုက္ မီးဇာကုန္ ေရခန္း၊ ဘုရင္ေနာင္ ေဖာင္ဖ်က္သည္႕ စိတ္ဓါတ္တို႕ စတင္ ေမြးဖြားလာခဲ႕သည္။ ဆံုးရႈံး ထိုးႏွက္ ခံရဖန္မ်ားေသာ အခါ ကိုယ္ပိုင္ အစစ္အမွန္ကို လ်ိဳ႕ဝွက္တတ္ေသာ အေလ႕အက်င္တို႕ က်င္႕သံုးလာသည္။ သူ၏ လ်ိဳ႕ဝွက္စြာ ေနတတ္လာမႈတို႕ေၾကာင္႕ ေနာက္ဆံုး ၌ သူ၏ ဖခင္သည္ပင္လွ်င္ သူသည္ အဘယ္ကဲ႕သို႕ေသာ လူစားမ်ိဳး ၿဖစ္သည္ကို ပင္ မသိေတာ႕ေခ်။
"မင္းဆိုတဲ႕ ေကာင္က လမ္းေဘးေရာက္မွာ..ဘာမွ ၿဖစ္ၿဖစ္ေၿမာက္ေၿမာက္ ၿဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး" လို႕ သူ႕ အေဖက သူ႕ကို ေၿပာေတာ႕ ဘိန္းစားရုပ္၊ ခႏၶာကိုယ္ ပိန္ပိန္ေၿခာက္ေၿခာက္ နဲ႕ ဆံပင္အရွည္ အလည္ခဲြ ေအာက္မွ သူ႕၏ မ်က္လံုးက တခ်က္ လက္ကနဲ ၿဖစ္သြားတယ္။ အေဆာက္ အဦးေပါင္း ေၿမာက္ၿမားစြာကို ေဆာက္လုပ္ေနေသာ သူ၏ လက္ဖဝါး အစံုတြင္ အဘယ္ကဲ႕သုိ႕ေသာ ခြန္အားမ်ား ကိန္းေအာင္းေနမည္ကို ထိုစဥ္က သူကိုယ္တိုင္ပင္ မစမ္းသပ္ မစစ္ေဆးရေသးေခ်။
သူ၏ အိမ္မ်ားသည္ ပံုစံ အမ်ိဳးမ်ိဳး စံုလင္လွသည္။ ႏုႏုညံ႕ညံ႕ ေပ်ာ႕ေၿပာင္းေသာ ဖေယာင္းတို႕ၿဖစ္တည္ေဆာက္ရသည္႕ အိမ္မ်ားလည္းရွိသည္။ သံမဏိတို႕ၿဖင္႕ အတိၿပီးေသာ ေလးေထာင္႕ စပ္စပ္ အိမ္မ်ားလည္းရွိသည္။ အခ်ိဳ႕သည္ အလြန္တရာ ဆန္းၾကယ္လြန္းေသာေၾကာင္႕ ကမၻာေၿမေပၚမွ လူအမ်ားပင္ မၿမင္ဖူးေသးေသာ ပံုစံဆန္းမ်ားၿဖစ္သည္။ သူသည္ သူတည္ေဆာက္ထားေသာ အိမ္မ်ားကို ေရာင္းဖို႕ ၾကိဳးစားသည္။ သူ၏ ၿပခန္းသို႕ လူအမ်ား လာေရာက္ ၾကည္႕ရႈၾကေသာအခါ ထိုသူတို႕ကို ေလ႕လာရေသးသည္။
"ခင္ဗ်ာမွာ နည္းပညာ အသစ္အဆန္းေတြ နဲ႕ေဆာက္ထားတဲ႕ ပံုစံ ဆန္းဆန္းေလး အိမ္ေလးေတြ မရွိဘူးလား" လို႕ ေမးတဲ႕လူရွိတဲ႕ အခါဆို သူရဲ႕ လ်ိဳ႕ဝွတ္တဲ႕ နည္းပညာနဲ႕ ေဆာက္ထားတဲ႕ အိမ္ပံုစံေတြကို ထုပ္ၿပရေလ႕ရွိတယ္။ သူရဲ႕ ေနာက္ေၾကာင္း ရာဇဝင္ကို မသိတဲ႕ လူတခ်ိဳ႕ကေတာ႕ သူ႕အေပၚကို ၾကြားၾကြားဝါဝါနဲ႕ ေငြေၾကးအေၿမာက္အၿမားေပးၿပီး သူ႕ရဲ႕ အိမ္ေတြအကုန္လံုးကို ဝယ္ယူမယ္ ဆိုတဲ႕ အေၾကာင္း၊ သူတို႕သည္သာ အေကာင္းဆံုးေသာ လူတန္းစားမ်ား ၿဖစ္ၾကသည္ ဆိုတဲ႕ အေၾကာင္း အက်ယ္တဝင္႕ လာေၿပာတတ္ၾကတယ္။ တစ္ပါးသူကို စိတ္ဝင္တစား လ်ိဳ႕ဝွက္ ေလ႕လာတတ္ေလ႕ရွိတဲ႕ သူကေတာ ၿပံဳးပဲ ၾကည္႕ေနလိုက္တယ္။ မိန္းကေလးေတြအေၾကာင္း၊ မိန္းမလွေလးေတြကိုမွ စိတ္ဝင္စားတဲ႕ ေယာက်ာၤးဘသားေတြၾကေသာ မိန္းမေခ်ာ၊ မိန္မလွေလးေတြနဲ႕ တန္ဆာဆင္ထားတဲ႕ အိမ္မ်ိဳးကို ထုတ္ၿပရတယ္။ သူတို႕လို လူမ်ိဳးေတြက အိမ္ဆို ႏုႏုရြရြ ကယုကယ ကႏုတ္ပန္းေလးေတြနဲ႕ ေဖာ္က်ဳးထားမွ စိတ္ဝင္စားၾကတာကိုး။
သူဟာ သူရဲ႕ အိမ္ေတြရဲ႕ အၿပင္ပန္းကို သင္႕ေတာ္ရာ ပံုစံ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ မႈန္းခ်ယ္ထားၿပီး သူ႕ရဲ႕ လ်ိဳ႕ဝွက္တဲ႕ တကယ္႕ ကိုယ္ပိုင္ အခန္းကို မ်က္စိရႈပ္ေစတဲ႕ ေဆးေရာင္စံု အမ်ိဳးမ်ိဳး ခ်ယ္သထားၿပီး ကာကြယ္ ဖံုးအုပ္ထားတယ္။ ဒါမွလည္း သူတစ္ေယာက္တည္း သူရဲ႕ အိပ္ခန္းမွာ ထိုင္ၿပီး လူေတြအေၾကာင္းကို မၿမင္ကြယ္ရာကေန အေသးစိတ္ေလ႕လာႏိုင္မွာၿဖစ္တယ္လို႕ ဆိုေလ႕ရွိသည္။ အိပ္ခန္းလို႕ ဆိုေပမယ္႕လည္း သူမွာ ပိုင္ဆိုင္ထားတာဆိုလို႕ အလြန္တရာ မ်ားၿပားၿပီး အံ႕မခန္း အဖိုးတန္တဲ႕ အကာင္းဆံုးေသာ စာအုပ္စဥ္ၾကီးေတြ၊ ရွာေဖြ စုေဆာင္းထားတဲ႕ တံဆိပ္ေခါင္းအဟာင္းေတြပဲရွိတယ္။ တံဆိပ္ေခါင္းဆိုတာ တကယ္ေတာ႕ သူတို႕ဟာ လွပစြာ ေဘာင္ေလးေတြ ခတ္ထားတဲ႕ ေသးေကြးလွတဲ႕ ပန္းခ်ီကားလွလွေလးေတြပဲ မဟုတ္ဘူးလား။
သူ၏အေဖက သူ႕ကို အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္း ပညာတစ္ခုတတ္ေစခ်င္သည္။ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းပညာဆိုသည္မွာ ဘာကို ဆိုလိုမွန္း သူနားမလည္။ သူတည္ေဆာက္ထားေသာ အိမ္မ်ား၊ အေဆာက္အဦးမ်ားအေၾကာင္း ေၿပာၿပရန္ စကားစၾကည္႕သည္။ သို႕ရာတြင္ မည္သူတစ္ဦးမွ နားမလည္ေသာ အခါ ကိုယ္႕အေၾကာင္းကို တစ္ပါးသူတို႕အား ေၿပာၿပ ေဖၚၿပၿခင္းထက္ သူ႕တို႕ အေၾကာင္းကို ၿပဇာတ္ ဝတၳဳ ဖတ္သလို ေလ႕လာ ဖတ္ရႈေတာ႕သည္။ ဤသို႕ၿဖင္႕ သူသည္ လ်ိဳ႕ဝွက္ေသာ လူတစ္ေယာက္ၿဖစ္လာသည္။ ထို႕ေနာက္ သူသည္ ခမ္းနားဆန္းၾကယ္ေသာ အိမ္ၾကီး အိမ္ေကာင္းမ်ားကို အလ်င္အၿမန္ တည္ေဆာက္ၿခင္းထက္ အိမ္ေဆာက္ရန္အတြက္ လိုအပ္ေသာ က်ယ္ၿပန္႕သည္႕ အေၿခခံ အခင္းအက်င္းကို လိုက္လံရွာေဖြရေတာ႕သည္။
သူ တည္ေဆာက္ထားေသာ အိမ္မ်ားတြင္ ေရးဆြဲထားေသာ ရုပ္ပံုလႊာမ်ား တြင္ အခ်ိဳ႕သည္ ႏွစ္ပရိေစၦဒ ၾကာၿမင္႕လာသည္ႏွင္႕ အမွ် ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကသည္။ ငယ္စဥ္ကေလးဘဝကတည္းက စဥ္ဆက္မၿပတ္ေရးဆြဲေလ႕ရွိေသာ ဆံပင္ရွည္ရွည္ႏွင္႕ တရုပ္မေကာင္မေလးတစ္ေယာက္သည္ သူၾကီးၿပင္လာေသာအခါ ေမွးမွိန္ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ မူလတန္းေက်ာင္းသား ဘဝက သူငယ္ခ်င္းႏွင္႕ အတူတကြ ေရးဆြဲေလ႕ရွိသည္႕ ကာတြန္းစာအုပ္သည္႕ ေသတၱာထဲတြင္ အေသပိတ္ဆို႕ကာ ဘယ္ေတာ႕မွ ၿပန္လည္ ဖြင္႕မၾကည္႕ေတာေခ်။ အခ်ိဳ႕ ပံုၾကမ္းတို႕သည္ အရည္ေပ်ာ္ စီးက်ကာ ပံု႑ာန္ ပ်က္သြားၾကသည္။
အခ်ိဳ႕ေသာ ပံုရိပ္တို႕သည္ကား အခ်ိန္ကာလအေပၚ မူတည္လ်က္ တစ္စတစ္စပီၿပင္လာေသာ သေဘာရွိသည္။ သူ႕အတြက္ မွတ္မွတ္ရရ ပီၿပင္လာေသာ ပံုရိပ္ေပါင္းမ်ားစြာထဲမွ ပီၿပင္လာေသာ လက္ရာတစ္ခုမွာ မုန္တိုင္းဒဏ္ ခံႏိုင္ေသာ ေတာင္႕တင္းခိုင္မာသည္႕ အိမ္ေဆာက္ရန္ၿဖစ္သည္။
ငယ္ရြယ္စဥ္အခါက မာန္မာနတို႕ ၿပည္႕လ်ံ ၿဖိဳးေမာက္လ်က္ ခြန္အားတို႕ၿဖင္႕ က်ားကန္ထားေသာ အခ်ိန္၊ ဖိသိပ္ ခ်ိဳးႏွိမ္မႈတို႕ႏွင္႕ ထိတ္တိုက္ ရင္ဆိုင္ေတြ႕ၾကရသည္႕ အခါတြင္ သူသည္ အေဝးသို႕ လြင္႕စင္သြားခဲ႕ရသည္။ ၿဖဴစင္ အားနည္းသူတို႕ အေပၚ အႏိုင္ယူ၊ ၾကီးစိုးၾကေလ႕ရွိသည္႕ လူတို႕၏ အဖြဲ႕အစည္းထဲသို႕ သူေရာက္သြားခ်ိန္သည္ အားလံုးက သူ႕အေပၚ လႊမ္းမိုးႏိုင္ရန္ ၾကိဳးစားၾကသည္။ ထိုအခါ သူသည္ တိုက္ပြဲဝင္ တိုက္ဆင္တစ္ေကာင္ကဲ႕သို႕ ေနာက္သို႕ ေၿခႏွစ္လွမ္းဆုတ္ကာ ခြန္အားတို႕ကို ၿပင္ဆင္ရေတာ႕သည္။ လ်ိဳ႕ဝွက္တတ္ေသာ သူ၏ သဘာဝေၾကာင္႕ လူတို႕က သူ႕အေပၚ လႊမ္းမိုးႏိုင္ၾကၿပီဟု ထင္ၾကေလသည္။ သူ႕အေပၚ လူတို႕၏ ထင္ၿမင္ယူဆခ်က္ ဘာသာၿပန္ခ်က္တို႕က ပံုသ႑ာန္မ်ိဳးစံု ေရာင္ၿပန္ဟတ္ေနခ်ိန္တြင္ သူသည္ ခြန္အားအၿပည္႕ၿဖင္႕ ထိုးစစ္ဆင္ ႏိုင္ခဲ႕သည္။ သူသည္ ရုန္းကန္ ထၾကြခဲ႕သည္။
ထို႕ေနာက္ သူ၏ ဗိသုကာ လက္ရာမ်ားကို တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ေစ်းကြက္တင္ ေရာင္ခ်ဖို႕ ၾကိဳးစားၾကည္႕ေသးသည္။ သူ၏လက္ရာမ်ားကို တာဝန္ယူ တည္ေဆာက္ေပးမည္႕ လူ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ ေတြ႕ၾကည္႕သည္။
ဓနရွင္ စီးပြားေရးသမားတစ္ေယာက္သည္ ဆံုလည္ကုလားထိုင္တြင္ ထိုင္လ်က္ စီးကရက္ကို ဟန္ပါပါ တစ္ခ်က္ဖြာကာ သူကို မ်က္လံုးေမွးၾကည္႕သည္။
"အင္း….မင္းရဲ႕ လက္ရာေတြက မဆိုးပါဘူး. ဒါေပမယ္႕ မင္းရဲ႕ ဖန္းတီးမႈလက္ရာေတြအေပၚ ငါက ကိုးဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္း အက်ိဳးအၿမတ္ယူမယ္. ၿပီးေတာ႕ ငါ႕ခိုင္းသမွ် မင္လုပ္ေပးရမယ္."
ထိုစဥ္က သူ႕၏ လက္ဖဝါးတို႕သည္ တုန္ခါလ်က္ ထိုင္ခံုတြင္ ထုိင္ေနသူကို ဘယ္ၿပန္ညာၿပန္ နဘန္က်င္းလိုလွသည္။ အက်ိဳးအၿမတ္တြက္ခ်က္ေလ႕ရွိၾကေသာ စီးပြားေရးသမား သေကာင္႕သားတို႕၏ သဘာဝကို ရြံမုန္းခဲ႕သည္။
အၿခား စီးပြားေရး သမားတစ္ေယာက္က လူၾကီးလူေကာင္းဆန္ဆန္ ဝတ္ဆင္လ်က္ ႏုညံ႕ေသာ စကားကို ဆိုသည္။
"မင္းရဲ႕ ဘဝတက္လမ္းေတြ အတြက္ ငါေၿမေတာင္ ေၿမွာက္ေပးမယ္. ငါ႕ဆီမွာဆိုရင္ေတာ႕ လူရည္သန္႕ေတြနဲ႕ပဲ ေၿပာဆိုဆက္ဆံရမွာ. မင္းလာခဲ႕တဲ႕ သူခိုး၊ ၾကမ္းပိုးေတြ အသိုင္းအဝိုင္းမ်ိဳးေတာ႕ မဟုတ္ဘူး."
"အလဲ႕…ဒီလူက တယ္ဟုတ္ပါလား…ငါ႕ရဲ႕ သူခိုး၊ ၾကမ္းပိုး အက်င္႕ေတြနဲ႕ ဘီးလူးဇာတ္ မခင္း ခင္ ၿပန္မွပဲ"
ဒါေတာင္ သူသည္ ငါးခူတစ္ေကာင္လို ေလွာင္ၿပံဳးတစ္ခုကို ႏူတ္ခမ္းတစ္ဖက္တြင္ အသာအယာ ေကြးတင္လ်က္ ကိုယ္ကို မတ္ထားကာ ေၿပာၿဖစ္ေအာင္ကို ေၿပာလိုက္ေသးသည္။
"ခင္ဗ်ား ေၿပာတဲ႕ လူရည္သန္႕ေတြဆိုတာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါး အားနည္းတဲ႕ လူေတြအေပၚ ပညာရွိနည္းနဲ႕ တဖက္လွည္႕ ဂုတ္ေသြးစုတ္ အက်ိဳးအၿမတ္ယူေနတဲ႕ လူေတြကို ေၿပာတာလား.."
လူေတြက ခက္ပါတယ္။ အမွန္ကို တည္႕တည္႕ေၿပာ၊ အရႈိက္ကို ထိသြားေသာ ရႈးရႈးရွဲရွဲနဲ႕ လူၾကီးလူေကာင္း အရည္ခြံကြာၿပီး နင္ပဲငဆ၊ မင္းကဘာေကာင္းလဲ၊ ဘာအားကိုးရွိလို႕ လာေၿပာတာလဲ။ ဘာၿဖစ္တယ္၊ ညာၿဖစ္တယ္နဲ႕ သူ႕ကို အခန္းထဲက ႏွင္ထုတ္ပါေလေရာ။
ဤသို႕ၿဖင္႕ သူသည္ သူ၏ ဗိသုကာ လက္ရာမ်ားကို ၿပန္လည္ တည္ေဆာက္ဖို႕ အတြက္ ရင္းႏွီး ေပးဆပ္မႈမ်ား ၿဖင္႕ စေတးရေတာ႕မည္ကို ေလ႕လာခဲ႕ရသည္။ သူသည္ အထူးအခြင္အေရးမ်ား ရေလ႕ရွိသည္႕ စစ္ဗိုလ္၊ ဝန္ၾကီးတို႕၏ မိသားစုတြင္ လူၿဖစ္မလာခဲ႕ေခ်။ သူ၏ မိဘမ်ားသည္လည္း ေရပြက္ရာ ငါးစာခ်တတ္သည္႕ အၿခားစီးပြားေရးကဲ႕သို စီးပြားေရး အၿမင္လည္း မရွိခဲ႕။ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ အကၤ်ီ အသစ္ဝယ္ မဝတ္ဖူးေသာ မိသားစုတြင္ ၾကီးၿပင္းလာေသာ သူ႕တြင္ စိတ္ ဓါတ္ခြန္အားတစ္ခုသာလွ်င္ ကိုးကြယ္ အားထားရာ ၿဖစ္ခဲ႕သည္။
တစ္ေန႕တြင္ သူ၏ သူငယ္ခ်င္း မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က သူမ၏အစ္ကိုအတြက္ အမွတ္တရ ဘုန္းၾကီး ဆြမ္းကပ္မည္႕ ပြဲကို ဖိတ္သၿဖင္႕ သူေရာက္သြားသည္။ သူရယ္၊ ဆြပ္ကပ္မည္႕ မိန္းကေလးႏွင္႕၊ အၿခား မိတ္ေဆြ အနည္းငယ္မွ်သာ ရွိသည္။ သာမန္ ေသးငယ္ေသာ ပြဲေန႕ေလးတစ္ခုၿဖစ္ခဲ႕သည္။ သူငယ္ခ်င္ မိန္းကေလးက ၁၉၈၈-ခုနစ္ တြင္ ၿမန္မာၿပည္ စစ္တပ္၏ ဖမ္းဆီး သုတ္သင္မႈေၾကာင္႕ ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ႕ရေသာ သူမ၏ အစ္ကို တကၠိဳလ္ေက်ာင္းသားအတြက္ ႏွစ္ပတ္လည္ ဆြမ္းကပ္သည္႕ ပြဲၿဖစ္သည္။ ထို႕ေန႕က သူမေၾကာင္႕၊ သူမအတြက္ အိမ္ေလး တစ္အိမ္ေဆာက္ၿဖစ္ခဲ႕ေသးသည္။
ဟုိတေလာက သူဆီမွ အေဆာက္အဦး ပံုၾကမ္းေတြကို ခဏဆိုၿပီး ငွားရမ္းသြားေသာ လူတစ္ေယာက္ ယေန႕ထက္တိုင္ လိုက္ရွာလို႕ မရေသးေခ်။ သူ၏ လက္ရာမ်ားကို ယူေဆာင္သြားလ်က္ ဘယ္ကမၻာ၊ ဘယ္ေလာကတြင္ ပုန္းေရွာင္ေနသည္ မသိ။ ေပးလိုက္ၿပီ ၿဖစ္ေသာ ထိုလက္ရာ ဖန္းတီးမႈမ်ားအတြက္ သူ႕တြင္ ဒုတိယအၾကိမ္ ထပ္မံ၍ ဖန္တီးလိုစိတ္ မရွိေခ်။
တစ္ႏွစ္လွ်င္ တစ္ၾကိမ္ခန္႕ သူေရးၿခစ္ထားေသာ အေဆာက္အဦး ပံုၾကမ္းတို႕ကို လွန္ေလွာရွာေဖြၾကည္႕သည္႕ အခါ အသက္ၾကီးလွသည္ႏွင္႕ အမွ် သိပ္ၿပီး မက်န္ေတာ႕သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ငွားရမ္းၿပီး ၿပန္မေပးသူေတြ လည္း ရွိသည္။ လမ္းခရီး တေလွ်ာက္တြင္ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း က်ရစ္ခဲ႕ကာ ဘယ္ရာတြင္ ဘာေတြ က်န္ရစ္ခဲ႕သည္ကို မသိရေတာေခ်။
အနႏၱေမတၱာၿဖင္႕
ဘေကာင္း
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://bakaung.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.