တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔
တန္ေဆာင္မုန္းလသည္ ျမန္မာလမ်ားမွာ ရွစ္လေျမာက္ျဖစ္ၿပီး ေအာက္တိုဘာလႏွင့္ ႏို၀င္ဘာလတြင္ က်ေရာက္ပါတယ္။
ဒီလမွာ ကထိန္အလွဴပဲြေတာ္၊ မသိုးသကၤန္းရက္လွဴပဲြ၊ ပံ့သကူပစ္ပဲြ၊ ၾကာသကၤန္းကပ္လွဴပဲြ၊ တန္ေဆာင္တိုင္မီးထြန္းပဲြေတာ္၊ ရွင္မာလဲပဲြေတာ္တို႔ကို က်င္းပတဲ့ တန္ေဆာင္မုန္းလဆိုလည္း မမွားပါဘူးရွင္။
ကထိန္လို႔ဆိုတဲ့ေနရာမွာ သကၤန္းျဖတ္ျခင္း၊ ခ်ဳပ္ျခင္း၊ ဆိုးျခင္း၊ ခင္းျခင္း စတဲ့ ကထိန္မႈႏွင့္ စပ္ဆိုင္တဲ့အရာအားလံုးကို ျခံဳငံုၿပီး သံုးစဲြတဲ့ ေ၀ါဟာရတစ္မ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။ ကထိန္သကၤန္းအလွဴဟာ တစ္ႏွစ္မွာ တစ္လ၊ တစ္လမွာ တစ္ႀကိမ္သာ အခ်ိန္အခါႏွင့္ ျပဳရေသာ ကာလဒါနျဖစ္ပါတယ္။ ကထိန္ပဲြေတာ္ကို ပုဂၢလိက ကထိန္ပဲြ၊ ဘံုကထိန္ပဲြႏွင့္ ပစၥည္းရွင္တစ္ဦးက မတည္ဦးစီးၿပီး လူအမ်ားစုက ၀ိုင္း၀န္းကူညီလွဴဒါန္းေသာ ကထိန္လို႔ေခၚဆိုၿပီး က်င္းပေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ျမန္မာမ်ားရဲ႕ ခ်စ္စရာ ဓေလ့ အလွဴဒါနျပဳတဲ့ပဲြလို႔ ေျပာလို႔ရတာေပါ့။ ဒီလို လွဴဒါန္းျခင္းဟာ ျမိဳ႕ရြာနယ္ပယ္ေဒသအသီးသီးမွာ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။ တန္ေဆာင္တိုင္ဆိုရင္ ေတာင္ႀကီးမွာ မီးပံုပ်ံပဲြေတာ္လို႔ ေခၚတဲ့ အမ်ားျပည္သူေငးရေလာက္ေအာင္ မီးပံုပ်ံပဲြေတာ္ကို ျခိမ့္ျခိမ့္သဲ က်င္းပၾကပါတယ္။ ကၽြန္မေတာ့ တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးေသးဘူး။ တန္ေဆာင္တိုင္ေရာက္တိုင္း အရမ္းသြားခ်င္စိတ္ေတာ့ ျဖစ္မိပါတယ္။ ေဟာ ေက်ာက္ဆည္ျမိဳ႕က်ေတာ့ ဆင္ကပဲြေတြ ျပဳလုပ္ၾကျပန္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ျမန္မာေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ က်က္သေရမဂၤလာရွိတဲ့ အလွဴဒါနမ်ဳိးေတြျပဳလုပ္သလဲဆိုတာသာ ၾကည့္ပါေတာ့။ အင္း ဒါနဲ႔ သကၤန္းအေၾကာင္းဆက္ပါဦးမယ္။ သကၤန္းအပ္ႏွင္းမႈ၊ ခ်ဳပ္ဆိုးမႈမ်ား ညတြင္းခ်င္းၿပီးေစျပီး အရုဏ္မတက္မီ လွဴဒါန္းႏိုင္ေသာ သကၤန္းကို မသိုးသကၤန္းလို႔ ေခၚပါတယ္။ ပံ့သကူပစ္ပဲြမွာ သကၤန္း စသည့္ သံဃာ့အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ားကို တိတ္တဆိတ္ စြန္႔ပစ္လွဴဒါန္းျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ပိတ္သားေတြေပၚမွာ ေရႊေရာင္စကၠဴ၊ ေရႊ၀ါေရာင္ ဖဲၾကာပြင့္ႀကီးမ်ား ထိုးထားတဲ့သကၤန္းမ်ားကိုလည္း ၾကာသကၤန္းလို႔ ေခၚျပန္ပါတယ္။ ေရွးအခါကေတာ့ ဘုရားရွင္ကို ကပ္လွဴၿပီး ယခုအခါ ေစတီပုထိုးမ်ားႏွင့္ ဘုရား႐ုပ္တုမ်ားမွာ ရစ္ပတ္လွဴဒါန္းၾကပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး တန္ေဆာင္တို္င္မီးထြန္းပဲြေတာ္သည္ နကၡတ္ပဲြသဘင္ မီးထြန္းပဲြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ရွင္မာလဲပဲြဆိုတာကလည္း ရွင္မာလဲမေထရ္က တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔ေရာက္တိုင္း ေ၀ႆႏၱရာဇာတ္ေတာ္ကို ေဟာၾကားတာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ပဲြလို႔လည္း ဆိုစမွတ္ျပဳၾကပါတယ္။ ေနာက္ ကၽြန္မတို႔ မသိတဲ့ ပဲြေတာ္ေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။ မသိတာထက္ ျမိဳ႕ေတြမွာ မလုပ္တာလည္း ပါတာေပါ့ေလ။ အဲဒါက ေလွာ္ကားပံုျပဳၿပီး ေလွာ္ကားထက္တြင္ အသီးတစ္ေထာင္၊ အပြင့္တစ္ေထာင္၊ ထမင္းဆုပ္တစ္ေထာင္၊ ဆီမီးတစ္ေထာင္ တင္ၿပီး လွဴဒါန္းၾကျခင္းေၾကာင့္ ေလွာ္ကားပဲြေတာ္၊ ေထာင္ျပည့္ပဲြေတာ္လို႔ ေခၚၾကပါတယ္တဲ့။ အင္း အခုေခတ္မွာေတာ့ အဲဒီပဲြေတြက ကြယ္ေပ်ာက္လုရွိေနၿပီ ထင္ျမင္မိပါတယ္။
တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔မွာ ေဆးပင္အေပါင္းတို႔ကို ေစာင့္တဲ့နတ္တို႔သည္ မဲဇလီပင္ေစာင့္နတ္မင္းအား လာေရာက္ခစားၾကတယ္လို႔ အစဲြျပဳကာ မဲဇလီပင္သည္ ေဆးေပါင္းခသည့္အပင္ဟု ယူဆၾကၿပီး အနာမ်ဳိး ၉၆ ပါးကင္းရန္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ေပါ့ေလ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔ေတြမွာ မဲဇလီဖူးသုတ္တို႔ မဲဇလီဟင္းခ်ဳိတို႔ စားတဲ့ဓေလ့ ေပၚေပါက္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ ေနာက္တစ္ရက္က်ေတာ့ သူခိုးႀကီးမ်ားေန႔ဆိုၿပီး ကၽြန္မတို႔ ငယ္တုန္းကေတာ့ သူမ်ားအိမ္ေရွ႕က ပစၥည္းေတြ ယူၿပီး ၾကည့္မရတဲ့အိမ္ေတြေရွ႕ကို သြားခ်ၾကပါတယ္။ ေပ်ာ္ဖို႔လည္း ေကာင္းတယ္ရွင့္။ အမွန္ေျပာရရင္ ကၽြန္မတို႔ ျမန္မာေတြဟာ အေပ်ာ္ေကာ အလွဴေတြေကာ ၁၂ လ ရာသီမွာ ၁၂ လလံုးရွိေနတာကို အံ့ၾသစြာ ေတြ႕ရွိရပါတယ္။ အင္း ဒါနဲ႔ ဘာလိုလိုနဲ႔ ေဆာင္းတြင္းထဲကို ၀င္မွန္းမသိ ၀င္လာေနျပန္ၿပီေနာ္။ ကဲ အားလံုးပဲ တန္ေဆာင္မုန္းလမွာ အလွဴဒါနမ်ားကို ကၽြန္မနဲ႔အတူ ဆင္ႏႊဲၾကရေအာင္ေနာ္။
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://goldmyanmar.myanmarbloggers.org/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.