ကမ္းေျခလမ္းမႀကီးေပၚမွာ
ဒီေကာင္ေတြဟာ ကမ္းေျခလမ္းမႀကီးရဲ႕ ရင္ကြဲေႀကာင္းတေလွ်ာက္
ေပါက္ေနတဲ႔ ပိေတာက္ပင္ေတြျဖစ္တယ္
မျမင္ရတဲ႔ မနက္ျဖန္ဟာ အစိမ္းေရာင္ေသြးစီးေႀကာင္းရင္လဲ ျဖစ္မယ္
အစိမ္းေရာင္ ေသြးေႀကာတမွ်င္ရင္လဲ ျဖစ္မယ္
လမ္းမႀကီးကေတာ႔ အေႀကြေစ႔ေတြငံုထားရတဲ႔ ပိုက္ဆံအိတ္လို နာလိုခံခက္
ေလေ၀ွ႕လိုက္တိုင္း သူတို႕ဆီကပ္က်န္ခဲ႔တဲ႔စကားသံေတြကို မသတီစြာခါခ်လိုက္တယ္
ဘာတဲ႔ . . . က်လွိဳင္းကေတာ႔ တို႔ကမ္းကိုရိုက္လာျပီ
ဒီမွာျဖင္႔ ေဘာနပ္စ္ကိုႏွေျမာေနတုန္း ဟိုကုမၼဏီကျဖင္႔ မရွိေတာ႔ဘူး
မျဖစ္ဘူး ေသာႀကာေန႔ပဲ အမ္စီယူလိုက္
ႏွစ္ဆယ္႔ေလး ဒသမ ေျခာက္ မီလ်ံတန္တယ္ဟုတ္လား
အဲသလို ခါခါထုတ္ပစ္တာေပါ႔ နံလြန္းလို႔ပါ
ကမ္းေျခလမ္းမႀကီးမွာ ေပၚပင္ေကာင္ေတြသိပ္မ်ားတယ္
သူတို႔မုန္းတဲ႔ စတားဘပ္နဲ႔ ပါတ္ခ္ရိြဳင္ရယ္ေပါ႔ လူတရုန္းရုန္းနဲ႔
ထံုးစံရယ္လို႔မဟုတ္ဘူး စိတ္ႏွလံုးမသာလို႔ မျပံဳးတာသက္သက္ပါ
ကေန႔မွ၀င္လာတဲ႔ ႏို၀င္ဘာက မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးတယ္
ဘာလို႔ အစိမ္းေရာင္ေတြရင္႔ေနရသလဲ ပိေတာက္ပင္ႀကီးရယ္
မိုးစက္အက်န္ေတြခါရင္း ေအာ္ဟစ္ေျဖလိုက္တယ္
ျပီတီတီလာမလုပ္နဲ႔ အခါးေတြေဖာက္ထုတ္ပစ္မယ္ . . .တဲ႔။
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://thinkinghoney.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.