http://ahnai.blogspot.com/feeds/3444830937145306433/comments/default
သခၤ်ဳိင္း တစ္ခု
နတ္ဆိုးတစ္ေကာင္
ညတည၊ လတစ္စင္း
အိမ္မက္မက္ခဲ့
မနက္လင္းေတာ့ ၿပည္ေတာ္က စုန္းစုန္းပ်က္ေန။
http://ahnai.blogspot.com/feeds/5846275117935791489/comments/default
ဗုဒၵဘုရားရွင္က သူ ငါဟု၍ မရိွ၊ ရုပ္နမ္ သာရိွသည္။ သို ့မဟုတ္ ခႏၵာငါးပါးသာ ရိွသည္။ စိတ္ ၊ ေစသတိသ္ ေတြ သာၿဖစ္သည္။ ဒီလိုေဟာၾကားခဲ့သည္။ အ၀ိဇၨာ အေမွာင္မ်ားဖံုး လႊမ္းေနၿခင္းေၾကာင့္သာ ယံုမွား ၾကၿခင္းၿဖစ္ဟုဆိုသည္။ အက်ိဳးအေၾကာင္းဆက္ စပ္ၾကည့္ေသာအခါ ၿမင္မွဳ၊ ၾကားမွဳ၊ ထိေတြ႔မွဳ စသည္ အာရံု ၅ ပါး ေၾကာင့္ ႏွစ္သက္ၿခင္း၊ လိုခ်င္တက္မက္ၿခင္း စေသာ စိတ္မ်ား ၿဖစ္လာၾကသည္။ ထိုမွတဆင့္ ေစသတိသ္ေတြ ၿဖစ္သည္။ အၿမင္ေၾကာင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အသံကို ၾကားရေသာေၾကာင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ထိေတြ႔ရေသာေၾကာင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း ဒီေကာင္မေလးေတာ့ ငါခ်စ္သြားၿပီ။ ဒီေကာင္ေလးေတာ့ ငါႏွစ္သက္သြားၿပီ စသည္ၿဖင့္ သညာ အားၿဖင့္ မွတ္သား ေခၚဆိုၾကာသည္။ ထို သညာအားၿဖင့္ ေခၚဆိုၾကေသာ ခ်စ္ၿခင္းသည္လည္းေကာင္း၊ မုန္းၿခင္းသည္လည္းေကာင္း၊ တက္မက္္ၿခင္းသည္လညး္ေကာင္း အ၀ိဇၨာေၾကာင့္ ငါခ်စ္သည္၊ ငါလိုခ်င္တက္မက္သည္ ဟု၍ ၿဖစ္လာၾကရသည္။ အတၱဟုသည္ မရိွပါပဲလွ်က္ ရိွသည္ဟု ယံုမွားထင္ၿမင္လာၾကသည္။ ထိုအခါ အခ်စ္သည္လည္းေကာင္း တက္မက္ၿခင္းသည္လည္းေကာင္း အလြန္လႊမ္းမိုးေသာ အေနအထားၿဖင့္ လူသားတို ့၏ဘ၀တြင္ ပါ၀င္ပတ္သက္လာသည္။ ခ်စ္ေသာသူႏွင့္ ေကြးကြင္းရၿခင္းသည္ ဒုကၡ ဟု ဆိုၾကရသည္။ မရိွဟု ဆိုရမည္ၿဖစ္ေသာလည္း မသိသူေတြမ်ားလာေသာ အခါ ၿဖစ္လာေသာ အရာမ်ားကို လက္ခံ သိထားရသည္။ ေလ့လာရမည္။
အာရံုအမ်ိဳးအမ်ိဳးေပၚမူတည္၍ ၿဖစ္ေပၚလာေသာ ထိုစိတ္မ်ားသည္လည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ကြဲၿပားေနသည္။ ခ်စ္သည္ဟုပင္ ေခၚေစကာမူ၊ သူခ်စ္သည္ ႏွင့္ ကိုယ္ခ်စ္သည္ မတူ။ ကိုယ္ခႏၵာေပၚ တည္၍ ၿဖစ္လာေသာ ခ်စ္ၿခင္းမ်ိဳးလည္းရိွသည္။ အၿပဳအမူမ်ားေပၚ တည္၍ ၿဖစ္လာေသာ ခ်စ္ၿခင္း၊ အသံေပၚတည္၍ ၿဖစ္လာေသာ ခ်စ္ၿခင္း၊ ေလးစားေသာေၾကာင့္ ၿဖစ္လာေသာ ခ်စ္ၿခင္း၊ အေနၾကာ အၿမင္ၾကာလာေသာေၾကာင့္ တည္လာေသာ ခ်စ္ၿခင္း၊ စြမ္းရည္တခုခုကို ႏွစ္သက္ရာမွာ တည္လာေသာ ၿဖစ္ၿခင္း အမ်ိဳးမ်ိဳး အၿပားၿပား ရိွေလသည္။ ထိုအခါ ကြဲၿပားေသာ အခ်စ္မ်ားၿဖင့္ ကြဲၿပားေသာ လူတို ့နားလည္လက္ခံေနထိုင္ၾကသည္။ ခ်စ္ၿခင္း၊ ထိုစိတ္သည္ ေယာက်ၤား ၊ မိန္းမ သဘာ၀တြင္သာမဟုတ္၊ ကိုယ္ေနထိုင္ခဲ့ေသာ ေနရပ္၊ တိုင္းၿပည္၊ လူမ်ိဳး စသည္တို ့အေပၚတြင္လည္း ၿဖစ္ေလသည္။ အလွတရားေပၚတြင္လည္း ၿဖစ္သည္။ သဘာ၀တရားေပၚတြင္လည္းၿဖစ္သည္။ ပညာရပ္တစ္ခုေပၚတြင္လည္းၿဖစ္သည္။ သို ့ေသာ္ ေသခ်ာသည္မွာ ထိုသို ့ၿဖစ္ေစရန္အတြက္ ခိုင္လံုေသာ အေၾကာင္းတရား မ်ားစြာ ေပါင္းစပ္ထားသည္။ လူတဦးတေယာက္၏ ဆင္ၿခင္ႏိုင္စြမ္း၊ ပင္ကို မူလ စိတ္အခံ၊ အေတြ႔အၾကံဳ၊ ပတ္၀န္းက်င္၊ တန္ဖိုးထားမွဳ စသည္ မ်ားစြာေသာ အေၾကာင္းတရားတို႔ ၿဖင့္ဖြဲ႔စည္းထာသည္။ ထိုအေၾကာင္းမ်ား ကြဲလြဲလာသည္ႏွင့္အမွ် ခ်စ္ၿခင္းဆိုေသာ စိတ္မ်ားလည္း ကြဲလြဲလာသည္။ ဤနည္းၿဖင့္ အခ်စ္သည္ လူသားတို ့ အတြက္ ေၿပာၿပရန္ခက္ခဲေသာ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုၿဖစ္လာေတာ့သည္။
သို ့ေသာ္ ေနထိုင္ရွင္သန္ၾကသည္အခါ လူသားမ်ားသည္ အခ်စ္ စိတ္တခုတည္ၿဖင့္ ေနထိုင္ၾကသည္မဟုတ္။ ထို ့ၿပင္ အခ်စ္စိတ္ကို ၿဖစ္ေစေသာ အေၾကာင္းတရားမ်ားကုန္ဆံုးသြားေသာအခါ၊ နည္းပါးလာေသာအခါ သို ့တည္းမဟုတ္ လက္မခံႏိုင္ေတာ့ ေသာအခါ ထို ့ေၾကာင့္ၿဖစ္လာေသာ အခ်စ္သည္လည္း ေလွ်ာ့ပါးလာရသည္။ ကိုယ့္အေနအထားအလိုက္ ေပါင္းစပ္ညိွယူ လက္ခံေနထိုင္မွဳသည္ အခ်စ္စိတ္လိုပင္ အေရးၾကီးလာသည္။ ထိုအခါ နားလည္လက္ခံႏိုင္ၿခင္း၊ ႏူညံ့သိမ္ေမြ႔ ၿခင္း၊ သည္းခံၿခင္း၊ ေကာင္းၿမင္တက္ၿခင္း၊ အမွန္ၿမင္တက္ၿခင္း ၊ လိုက္ေလွ်ာ အေလွ်ာ့ ေပးၿခင္း၊ တဦးအေပၚတဦး ရိုးသားၿခင္း စသည္တို႔သည္လည္း အေရးၾကီးေသာ ကိစၥမ်ားၿဖစ္လာသည္။ ဘ၀တခုၿဖစ္သၿဖင့္ အေၿခအေန အခ်ိန္အခါႏွင့္ ေနထိုင္တက္ရန္ အေရးၾကီးသည္။
အခ်စ္ဆိုသည့္ ထိုစိတ္ေၾကာင့္ ၿဖစ္ေသာ ၿပသာနာမ်ားသည္လည္း ေနစဥ္ေနထိုင္ၾကသည္ ဘ၀တြင္ အလြန္လႊမ္းမိုးလြန္းသည္။ အမ်ားစုမွာ အ၀ိဇၨာေၾကာင့္၊ မသိမွဳေၾကာင့္ ၿဖစ္သည္။ အခ်စ္ၾကီးလို ့ အမ်က္ၾကီးသည္။ ခ်စ္သူႏွင့္ ကြဲကြာသြား၍ ဘ၀၏အခ်ိန္အေတာ္မ်ားမ်ား အဓိပၸါယ္မရိွၿဖစ္ရသည္။ အခ်စ္ေၾကာင့္ အသက္ဆံုးရသည္။ အခ်စ္ေၾကာင့္ စစ္ၿဖစ္ရသည္။ မည္သို ့ ဆိုေစ မသိမွဳသည္ အဓိက ၿပသာနာၿဖစ္သည္။ တကယ္တကယ္ ခ်စ္တက္ရန္၊ ထိုသို ့ ေသာ စိတ္ၿဖစ္ေပၚရန္ အသိ လိုသည္။ အသိရိွမွ အခ်စ္ စစ္မွန္ ေသာ စိတ္ကို ၿဖစ္ေစမည္။ ထိုအခါ ပူေလာင္မွု နည္းေစမည္။ ခ်စ္ခင္ စိတ္ရိွေသာ္လည္း စြဲလန္းမွဳကို နည္းေစမည္။ ၿဖစ္ပ်က္ေနသည္မ်ားကို သိေသာအခါ ၿပသာနာမွာ မၾကီးက်ယ္ေတာ့။ အမွန္တကယ္ ခ်စ္ၿခင္လွ်င္ မွန္ကန္စြာ စိတ္သြင္းႏိုင္ဖို ့လိုသည္။
ေယာနိေသာ မနသီကာရ
မွန္ကန္စြာ ႏွလံုးသြင္းၿခင္း ၿဖစ္ရမည္။ ထိုအတြက္ အသိလိုသည္။ အသိရိွရန္အတြက္ ၀ိရိယ ႏွင့္ သတိလို သည္။ [ကၽြန္ေတာ္က requirement referential circle ဟုေခၚသည္။ ]ထိုသို ့လူသားတိုင္းအတြက္ ၿဖစ္ရန္မွာ စိတ္ကူးမွ်သာ ၿဖစ္ႏိုင္သည္။ လူတိုင္းမက်င့္ၾကံႏိုင္။ ထိုအခါ လူတို ့သည္ ထိုၿပသာနာမ်ားႏွင့္ ပါ၀င္ပတ္သတ္ေနဦးမည္သာၿဖစ္သည္။ ေရွာင္လႊဲ၍ မၿဖစ္ႏိုင္။ တရားတခုအေနနွင့္ လက္ခံရန္သာၿဖစ္သည္။ ကိုယ္ လုပ္ႏိုင္လွ်င္ လုပ္ရန္သာၿဖစ္သည္။
စိတ္တခုၿဖစ္တၿဖင့္ တရားတခုသာၿဖစ္သည္။ မလြန္ဆန္ႏိုင္။ ၿဖစ္ေပၚသည္။ ေပ်ာက္ပ်က္မည္။ တစ္ေယာက္တည္းကို ခ်စ္ႏိုင္သည္။ ႏွစ္ေယာက္လည္း ၿဖစ္ႏိုင္သည္။ တစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ၿပီး ေနာက္တစ္ေယာက္ ေၿပာင္းခ်စ္သည္လည္း ၿဖစ္ႏိုင္သည္။ ခ်စ္ၿပီးမွ မုန္းသြားၿခင္းမ်ိဳးလည္း ၿဖစ္ႏိုင္သည္။ မည္သို ့ပင္ ၿဖစ္ေစကာမူ အခ်စ္စိတ္တစ္ခုတည္းၿဖင့္ မဆံုးၿဖတ္သင့္။ သူမပါ၀င္ပဲႏွင့္လည္း မဆံုးၿဖတ္သင့္။ မည္သို ့ ၿပဳမူၿခင္းသည္ အေကာင္းဆံုးၿဖစ္သည္ကိုေတာ့ ပိုမိုၿပည္စံုလာေသာတေန ့ ပိုမိုသိလာမည္။
ရိွရိွသမွ်ေသာ လူမ်ားအတြက္ အခ်စ္ကို ဆိုရန္မွာ မည္သို ့မွမၿဖစ္ႏိုင္။ အေၾကာင္းတရားတို ့ မတူေသာေၾကာင့္ၿဖစ္သည္။ ခက္ခဲ ရွဳပ္ေထြးလြန္းေသာ ပုဒ္စာ မဟုတ္။ သို ့ေသာ္ ကိုယ္ဖသာ သာ ေၿဖရွင္း၍ ရႏိုင္သည္။ အေၿဖတို ့သည္နီးစပ္တူညီႏိုင္သည္။ ၾကိဳးစားၾကပါေလ။ဘ၀သည္ အခ်စ္တခုတည္းႏွင့္ ဖြဲစည္းထားၿခင္း မဟုတ္ေၾကာင္းကိုလည္း သတိၿပဳၾကသင့္သည္။ အေရးၾကီးသည္လည္း မဟုတ္၊ မၾကီးဘူးလည္း မဟုတ္၊ အစိုးမရေသာ အေသ မဟုတ္ေသာ ေလာကတြင္ အရွင္ ေနထိုင္၊ ေတြးေတာ၊ က်င့္ၾကံဖို ့လိုသည္။
---
ကၽြန္ေတာ္အတြက္ေတာ့ အခ်စ္သည္ ၿပသာနာ မၿဖစ္ခဲ့။ ကိုယ္တြင္ ကိုယ့္အၾကိဳက္ရိွသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ေသာ ေကာင္မေလးမ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳက္ေသာ အေနအထား၇ိွသူမ်ားသာၿဖစ္မည္။ ေသခ်ာသည္။ ရုပ္ကိုသာေၿပာသည္မဟုတ္၊ စိတ္ပိုင္းကိုလည္းေၿပာသည္။ စိတ္ကို ဘယ္လိုသိသလဲဆိုသည္ကေတာ့ ေၿပာၿပရန္ခက္ခဲသည္။ ကိုယ္အေလ့အက်င့္ ႏွင့္ ကိုယ္သာၿဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္သက္ေသာ အေရအေသြး၊ စိတ္ေနစိတ္ထား၊ သေဘာထား၊ ရုပ္ရည္ ရိွသူမ်ားကို သာ ခ်စ္ၿခင္းဆိုတဲ့ စိတ္ၿဖစ္ေပၚသည္။ ေခ်ာေမာလွပၿခင္းသည္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ၾကည့္လိုစိတ္ရိွေသာ္လည္း ခ်စ္လိုစိတ္ ၿဖစ္ဖို ့မေသခ်ာ။ ေခ်ာေသာ္လည္း မခ်စ္ၿဖစ္သည္ကိုေတြ ့ ခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ေသာ ေကာင္းမေလးသည္ ကၽြန္ေတာ္ကို ၿပန္ခ်စ္မည္ဆိုတာကို လည္း အေသအခ်ာ ယံုသည္။ (မခ်စ္ဘူးဆိုရင္လည္း မတက္ႏိုင္ဘူးေပါ့ေလ) :P
နတ္ဆိုး။
(အေဒၚၾကီး ၀၀ ပန္ဒိုယာ တက္လို ့ ေရးရတာ ၿဖစ္သည္။)
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://ahnai.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.