ေလာကဓံ Vs ဇရာ
ျပႆနာက မေန႔ညေနက စသည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။
အဲဒီ ျပႆနာ စမိကတည္းက သူ ဟုိဟုိဒီဒီေတြးေနတာလဲ တညလုံး။ အခုလည္း မိုးစင္စင္လင္းလို႔ အလုပ္ထဲေတာင္ ေရာက္ေနၿပီ။ ဒီျပႆနာရဲ့ အေတြးစေတြက အခုထိတိုင္ေအာင္ မဆုံးေသး...။
အင္း...၊ အစကတည္းက ေသေသခ်ာခ်ာ မၾကည့္မိခဲ့ရင္ အေကာင္းသား... ... ...။
***
`ဟုိင္း´
Kathy ဆိုတဲ့ အဘြားႀကီးက သူ႔ေရွ႕ကေန ျဖတ္သြားေတာ့ အားရပါးရၿပဳံးျပၿပီး လွမ္းႏႈတ္ဆက္သြားသည္။ ဒီအဘြားႀကီး အရြယ္က ၅၅ နဲ႔ ၆၀ ၾကားမွာ ရိွေလမလားေတာ့ မေျပာတတ္၊ ဒါေပမယ့္ ရိွသင့္တဲ့ ႏုပ်ိဳမႈထက္ အိုမင္းရင့္ေရာ္ လြန္းေနသလားဟု သူ႔စိတ္ထဲ ထင္မိသည္။ အဘြားႀကီခမ်ာ ဒူးေခါင္းကလည္း ခြဲထားေသးေတာ့ တုတ္ေကာက္ကေလး တေဒါက္ေဒါက္ ေထာက္ၿပီး တေရြ႕ေရြ႕ သြားေနရရွာသည္။ အလုပ္ရွင္နဲ႔ ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ေတာ္ေလသူမို႔ သူ႔ကုိ ပစၥည္းအမွတ္တံဆိပ္ ကပ္သည့္ေနရာမွာသာ ခိုင္းထား၏။
ခဏၾကာေတာ့ ပစၥည္းေအာ္ဒါ အမွတ္ကို ေသခ်ာေအာင္ သိဖို႔အတြက္ Kathy ရိွတဲ့ စားပြဲကို တေခါက္ေရာက္ရျပန္သည္။ `ဟုိင္း´ ဆိုၿပီး အဘြားႀကီးက ေနာက္တခါ ျပန္ႏႈတ္ဆက္သည္။ ဒီတေခါက္ေတာ့ အဘြားႀကီးရဲ့ မ်က္ႏွာကို သူ ေသေသခ်ာခ်ာ သတိထားၾကည့္မိသည္။ အလိုေလးေလး...၊ သူ႔ဆီမွာမွ အမ်ားႀကီးပါလား။ ေနာင္တခ်ိန္က်ရင္ ငါလဲပဲ သူ႔လို... ... ...။
***
Troy ဆိုတဲ့ လူက တခါတေလက်ရင္ သူ႔သားကေလးကို အလုပ္ထဲကို ေခၚေခၚလာတတ္သည္။ သူက အလုပ္ထဲမွာ ရွယ္ယာတခ်ိဳ႕တ၀က္ပါ ထည့္၀င္ထားသူမို႔ ေနာင္တခ်ိန္ သူ႔သားကေလး အရြယ္ေရာက္လာရင္ ဒီအလုပ္ကုိပဲ ဆက္ၿပီး လုပ္သြားေစခ်င္ဟန္ ရိွေလမလားေတာ့ မေျပာတတ္... ...။ သူ႔သားကေလးက အခုမွ အသက္ ၁၃ ႏွစ္သာ ရိွေသး၊ Troy ကေတာ့ အလုပ္ထဲကို ေခၚလာတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာဆို ဒီေနရာက ဒီလိုလုပ္ရတာ၊ ဒီမွာၾကည့္ အေဖလုပ္တာကို ထုိင္ၾကည့္စမ္း ဆိုၿပီး သင္ေနေတာ့တာ...။
ဒီေန႔လဲ သူ႔သားကို အလုပ္ထဲ ေခၚလာျပန္ၿပီ။ ခါတိုင္းလိုပဲ Troy က ဘယ္ပစၥည္းက ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လိုဆက္စပ္ သုံးရတာ၊ ဒါေတြကေတာ့ ဘယ္ႏိုင္ငံကေန ေအာ္ဒါမွာထားတာနဲ႔ ရွင္းတ၀က္ သင္တ၀က္ေျပာျပေန၏။ အတန္ငယ္ၾကာေတာ့ `Troy, Line one please´ ဆိုတဲ့ ဖုန္းလာသံေၾကာင့္ ေကာင္ေလးကို ထားခဲ့ၿပီး Troy ထြက္သြားသည္။
Troy ထြက္သြားေတာ့ ေကာင္ေလးကလဲ Troy လုပ္လက္စ အလုပ္ေတြကို ဆက္လုပ္ရင္း သူ႔ေရွ႕စားပြဲမွာ ထုိင္ေန၏။ `ဘယ္လုိလဲ၊ ေပ်ာ္ရဲ့လားကြ´ လို႔ လွမ္းႏႈတ္ဆက္ေတာ့ ေကာင္ေလးက သူ႔ကို တခ်က္ေမာ့ၾကည့္ၿပီး `စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္´ လို႔ ျပန္ေျဖသည္။ ဒီမွာတင္ ေကာင္ေလးမ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ သတိထားၾကည့္မိျပန္သည္။
ေၾသာ္...၊ သူ႔မွာက်ေတာ့ ဘာမွကို မရိွပါလား။ ရွင္းလုိ႔၊ လင္းလုိ႔၊ ၾကည္လင္လို႔... ... ...။
***
`ေက်းဇူးပဲကြာ၊ ေနာက္မွဆုံတာေပါ့´
George က ေန႔စဥ္လုိလို ေန႔လည္ ၂ နာရီ၀န္းက်င္ေလာက္မွာ အလုပ္ထဲ ေရာက္လာေလ့ရိွသည္။ သူတို႔ကုမၸဏီနဲ႔ အလုပ္ျခင္း ဆက္စပ္မႈ ရိွေနေတာ့ တခါတေလမွာ သူ႔ဆီကေန အလုပ္လာယူတဲ့အခါလည္း ရိွ၊ တခါတေလလဲ George က အလုပ္ေတြ သယ္လာတာလဲ ရိွသည္။ ဒီေန႔ကေတာ့ George မေန႔က လာအပ္ထားခဲ့တဲ့ အလုပ္တခုကို သူက အခ်ိန္မီ အၿပီး လုပ္ေပးလိုက္ႏိုင္လို႔ ေက်းဇူးေတြ တင္ေနျခင္းပင္...။ George ၾကည့္ရတာကေတာ့ သူနဲ႔ အသက္တူ ရြယ္တူခန္႔ေလာက္ပင္။ အလြန္ဆုံးရိွလွ ၃၅ ေပါ့လို႔ ခန္႔မွန္းမိသည္။
လက္သီးဆုပ္ျခင္း ထိခတ္ၿပီး ႏႈတ္ဆက္ၾကရင္းနဲ႔ George မ်က္ႏွာကိုလဲ သတိထားၾကည့္မိျပန္သည္။
အင္း...၊ သူ႔ဆီမွာက်ေတာ့ ငါနဲ႔မွ အတူတူပါလား ... ... ...။
***
မညွပ္ျဖစ္တာ ၾကာၿပီ ျဖစ္တဲ့ ဆံပင္က နားသယ္ကို ဖုံးလုလု ျဖစ္လာတဲ့အျပင္ ဂုပ္ကပါ ယားက်ိက်ိျဖစ္လာတာေၾကာင့္ အလုပ္ကေန ျပန္တာနဲ႔ ဆံပင္ညွပ္ဆုိင္ကို တခါတည္း တန္းသြားၿပီး ညွပ္ပစ္လိုက္သည္။
အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ ညေန ငါးနာရီထိုးလုလု...။
ပင္ပန္းလာခဲ့သမွ်ကို စိမ္ေျပနေျပ ေရစိမ္ခ်ိဳးပစ္လိုက္ၿပီး မေန႔ကလိုပင္ ကုိယ္ေပၚက ေရစက္ေတြကို သုတ္စင္ရင္း မွန္ေရွ႕မွာ ရပ္လို႔ ကုိယ့္မ်က္ႏွာကိုယ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မိလိုက္ျပန္သည္။
ေတြ႔ျပန္ပါၿပီ။ နဖူးေပၚမွာ ထင္းခနဲ ျဖစ္ျပဳလာၿပီ ျဖစ္တဲ့ အေရးအေၾကာင္း သုံးေလးခု...။
ဒါေပမယ့္ အခုတႀကိမ္ ျပန္ေတြ႔တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ မေန႔ကလို `ငါ့နဖူးက ဒီအေရးအေၾကာင္းေတြ အရင္က မရိွေသးပါဘူး´ ဆိုၿပီး စိတ္မသက္မသာျဖစ္မႈကေတာ့ မရိွေတာ့ပါ။ မ်က္စိထဲမွာလဲ Troy ရဲ့ သားကေလးရယ္၊ George ရယ္၊ Kathy ရယ္ကို ျပန္ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။
မွန္ထဲက လူကို ေသခ်ာစူးစိုက္ၾကည့္ၿပီး အားရပါးရ ၿပဳံးျပလိုက္၏။
မွန္ခ်ပ္ထဲမွာ လူတေယာက္ နဖူးတင္မက ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္မွာပါ အေရးအေၾကာင္းေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ သူ႔ကို ၾကည္ၾကည္စင္စင္ႀကီး ျပန္ၿပဳံးျပေနေလေတာ့သည္။
***
ကလိုေစးထူး
အဲဒီ ျပႆနာ စမိကတည္းက သူ ဟုိဟုိဒီဒီေတြးေနတာလဲ တညလုံး။ အခုလည္း မိုးစင္စင္လင္းလို႔ အလုပ္ထဲေတာင္ ေရာက္ေနၿပီ။ ဒီျပႆနာရဲ့ အေတြးစေတြက အခုထိတိုင္ေအာင္ မဆုံးေသး...။
အင္း...၊ အစကတည္းက ေသေသခ်ာခ်ာ မၾကည့္မိခဲ့ရင္ အေကာင္းသား... ... ...။
***
`ဟုိင္း´
Kathy ဆိုတဲ့ အဘြားႀကီးက သူ႔ေရွ႕ကေန ျဖတ္သြားေတာ့ အားရပါးရၿပဳံးျပၿပီး လွမ္းႏႈတ္ဆက္သြားသည္။ ဒီအဘြားႀကီး အရြယ္က ၅၅ နဲ႔ ၆၀ ၾကားမွာ ရိွေလမလားေတာ့ မေျပာတတ္၊ ဒါေပမယ့္ ရိွသင့္တဲ့ ႏုပ်ိဳမႈထက္ အိုမင္းရင့္ေရာ္ လြန္းေနသလားဟု သူ႔စိတ္ထဲ ထင္မိသည္။ အဘြားႀကီခမ်ာ ဒူးေခါင္းကလည္း ခြဲထားေသးေတာ့ တုတ္ေကာက္ကေလး တေဒါက္ေဒါက္ ေထာက္ၿပီး တေရြ႕ေရြ႕ သြားေနရရွာသည္။ အလုပ္ရွင္နဲ႔ ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ေတာ္ေလသူမို႔ သူ႔ကုိ ပစၥည္းအမွတ္တံဆိပ္ ကပ္သည့္ေနရာမွာသာ ခိုင္းထား၏။
ခဏၾကာေတာ့ ပစၥည္းေအာ္ဒါ အမွတ္ကို ေသခ်ာေအာင္ သိဖို႔အတြက္ Kathy ရိွတဲ့ စားပြဲကို တေခါက္ေရာက္ရျပန္သည္။ `ဟုိင္း´ ဆိုၿပီး အဘြားႀကီးက ေနာက္တခါ ျပန္ႏႈတ္ဆက္သည္။ ဒီတေခါက္ေတာ့ အဘြားႀကီးရဲ့ မ်က္ႏွာကို သူ ေသေသခ်ာခ်ာ သတိထားၾကည့္မိသည္။ အလိုေလးေလး...၊ သူ႔ဆီမွာမွ အမ်ားႀကီးပါလား။ ေနာင္တခ်ိန္က်ရင္ ငါလဲပဲ သူ႔လို... ... ...။
***
Troy ဆိုတဲ့ လူက တခါတေလက်ရင္ သူ႔သားကေလးကို အလုပ္ထဲကို ေခၚေခၚလာတတ္သည္။ သူက အလုပ္ထဲမွာ ရွယ္ယာတခ်ိဳ႕တ၀က္ပါ ထည့္၀င္ထားသူမို႔ ေနာင္တခ်ိန္ သူ႔သားကေလး အရြယ္ေရာက္လာရင္ ဒီအလုပ္ကုိပဲ ဆက္ၿပီး လုပ္သြားေစခ်င္ဟန္ ရိွေလမလားေတာ့ မေျပာတတ္... ...။ သူ႔သားကေလးက အခုမွ အသက္ ၁၃ ႏွစ္သာ ရိွေသး၊ Troy ကေတာ့ အလုပ္ထဲကို ေခၚလာတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာဆို ဒီေနရာက ဒီလိုလုပ္ရတာ၊ ဒီမွာၾကည့္ အေဖလုပ္တာကို ထုိင္ၾကည့္စမ္း ဆိုၿပီး သင္ေနေတာ့တာ...။
ဒီေန႔လဲ သူ႔သားကို အလုပ္ထဲ ေခၚလာျပန္ၿပီ။ ခါတိုင္းလိုပဲ Troy က ဘယ္ပစၥည္းက ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လိုဆက္စပ္ သုံးရတာ၊ ဒါေတြကေတာ့ ဘယ္ႏိုင္ငံကေန ေအာ္ဒါမွာထားတာနဲ႔ ရွင္းတ၀က္ သင္တ၀က္ေျပာျပေန၏။ အတန္ငယ္ၾကာေတာ့ `Troy, Line one please´ ဆိုတဲ့ ဖုန္းလာသံေၾကာင့္ ေကာင္ေလးကို ထားခဲ့ၿပီး Troy ထြက္သြားသည္။
Troy ထြက္သြားေတာ့ ေကာင္ေလးကလဲ Troy လုပ္လက္စ အလုပ္ေတြကို ဆက္လုပ္ရင္း သူ႔ေရွ႕စားပြဲမွာ ထုိင္ေန၏။ `ဘယ္လုိလဲ၊ ေပ်ာ္ရဲ့လားကြ´ လို႔ လွမ္းႏႈတ္ဆက္ေတာ့ ေကာင္ေလးက သူ႔ကို တခ်က္ေမာ့ၾကည့္ၿပီး `စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္´ လို႔ ျပန္ေျဖသည္။ ဒီမွာတင္ ေကာင္ေလးမ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ သတိထားၾကည့္မိျပန္သည္။
ေၾသာ္...၊ သူ႔မွာက်ေတာ့ ဘာမွကို မရိွပါလား။ ရွင္းလုိ႔၊ လင္းလုိ႔၊ ၾကည္လင္လို႔... ... ...။
***
`ေက်းဇူးပဲကြာ၊ ေနာက္မွဆုံတာေပါ့´
George က ေန႔စဥ္လုိလို ေန႔လည္ ၂ နာရီ၀န္းက်င္ေလာက္မွာ အလုပ္ထဲ ေရာက္လာေလ့ရိွသည္။ သူတို႔ကုမၸဏီနဲ႔ အလုပ္ျခင္း ဆက္စပ္မႈ ရိွေနေတာ့ တခါတေလမွာ သူ႔ဆီကေန အလုပ္လာယူတဲ့အခါလည္း ရိွ၊ တခါတေလလဲ George က အလုပ္ေတြ သယ္လာတာလဲ ရိွသည္။ ဒီေန႔ကေတာ့ George မေန႔က လာအပ္ထားခဲ့တဲ့ အလုပ္တခုကို သူက အခ်ိန္မီ အၿပီး လုပ္ေပးလိုက္ႏိုင္လို႔ ေက်းဇူးေတြ တင္ေနျခင္းပင္...။ George ၾကည့္ရတာကေတာ့ သူနဲ႔ အသက္တူ ရြယ္တူခန္႔ေလာက္ပင္။ အလြန္ဆုံးရိွလွ ၃၅ ေပါ့လို႔ ခန္႔မွန္းမိသည္။
လက္သီးဆုပ္ျခင္း ထိခတ္ၿပီး ႏႈတ္ဆက္ၾကရင္းနဲ႔ George မ်က္ႏွာကိုလဲ သတိထားၾကည့္မိျပန္သည္။
အင္း...၊ သူ႔ဆီမွာက်ေတာ့ ငါနဲ႔မွ အတူတူပါလား ... ... ...။
***
မညွပ္ျဖစ္တာ ၾကာၿပီ ျဖစ္တဲ့ ဆံပင္က နားသယ္ကို ဖုံးလုလု ျဖစ္လာတဲ့အျပင္ ဂုပ္ကပါ ယားက်ိက်ိျဖစ္လာတာေၾကာင့္ အလုပ္ကေန ျပန္တာနဲ႔ ဆံပင္ညွပ္ဆုိင္ကို တခါတည္း တန္းသြားၿပီး ညွပ္ပစ္လိုက္သည္။
အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ ညေန ငါးနာရီထိုးလုလု...။
ပင္ပန္းလာခဲ့သမွ်ကို စိမ္ေျပနေျပ ေရစိမ္ခ်ိဳးပစ္လိုက္ၿပီး မေန႔ကလိုပင္ ကုိယ္ေပၚက ေရစက္ေတြကို သုတ္စင္ရင္း မွန္ေရွ႕မွာ ရပ္လို႔ ကုိယ့္မ်က္ႏွာကိုယ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မိလိုက္ျပန္သည္။
ေတြ႔ျပန္ပါၿပီ။ နဖူးေပၚမွာ ထင္းခနဲ ျဖစ္ျပဳလာၿပီ ျဖစ္တဲ့ အေရးအေၾကာင္း သုံးေလးခု...။
ဒါေပမယ့္ အခုတႀကိမ္ ျပန္ေတြ႔တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ မေန႔ကလို `ငါ့နဖူးက ဒီအေရးအေၾကာင္းေတြ အရင္က မရိွေသးပါဘူး´ ဆိုၿပီး စိတ္မသက္မသာျဖစ္မႈကေတာ့ မရိွေတာ့ပါ။ မ်က္စိထဲမွာလဲ Troy ရဲ့ သားကေလးရယ္၊ George ရယ္၊ Kathy ရယ္ကို ျပန္ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။
မွန္ထဲက လူကို ေသခ်ာစူးစိုက္ၾကည့္ၿပီး အားရပါးရ ၿပဳံးျပလိုက္၏။
မွန္ခ်ပ္ထဲမွာ လူတေယာက္ နဖူးတင္မက ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္မွာပါ အေရးအေၾကာင္းေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ သူ႔ကို ၾကည္ၾကည္စင္စင္ႀကီး ျပန္ၿပဳံးျပေနေလေတာ့သည္။
***
ကလိုေစးထူး
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://klosayhtoo.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.