ခ်စ္သူသို႔....
ကို.....
ခြဲခြါရျခင္းတစ္ခုမွာ အျပစ္ဆိုတာ႐ွိခဲ့မယ္ဆိုရင္ က်မတစ္ေယာက္ထဲသာ ခံယူခ်င္သူပါ... လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ ကိုင္တြယ္ခြင့္ မရတဲ့အရာေတြဟာ က်မတို႔ေဘးနားမွာ ျမဴခိုးေတြလိုဘဲ တေဝ့ေဝ့နဲ႔ရစ္ဝိုင္းလို႔... တစ္ခါတစ္ခါ မိုးေတြအျဖစ္.. တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ႐ြက္ဝါေတြေႁခြ "ေလ" ေတြအျဖစ္... ဒီလိုနဲ႔ က်မတို႔ေတြ ျဖတ္ေက်ာ္လာၾကတာ ရာသီေတြ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေျပာင္း... ႐ြက္ေဟာင္းေတြ ဘယ္လိုေႂကြလို႔ ႐ြက္သစ္ေတြ ဘယ္ႏွစ္႐ြက္ေဝခဲ့ၿပီလဲ..!! သူ႔ဟာသူေျပာင္းေန... ေႂကြေန... ေဝေနၾကတာပါ.. က်မတို႔ေတြကေတာ့ မေျပာင္းလဲတဲ့ ဒီစိတ္ေတြနဲ႔ဘဲ ခြဲခြါျခင္းကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ အခ်ိန္တန္ခဲ့ၿပီမ်ားလား...!!
ကိုေရ.......
ဘဝဆိုတာႀကီးနဲ႔ ယွဥ္ၿပီးက်မ မေျပာလိုဘူး... ဒါေပမဲ့... ေျပာဖို႔ လိုအပ္ေနမလားဘဲ... ရစ္ေႏွာင္မႈတစ္ခုကို ပ်ိဳးခဲ့တဲ့လက္ေလးေတြ ဘယ္ႏွစ္စံုရွိေနလဲ... ေႏြးေထြးတဲ့ ကို႔လက္ေလးတစ္စံုရယ္... လက္သည္း႐ွည္ ဆူးဆူးေလးေတြနဲ႔ က်မလက္ဖဝါးတစ္စံုရယ္ေလ... ေနာ္...!! ျမတ္ႏိုးစြာ ေက်နပ္ခဲ့ၾကတဲ့ ရာသီေတြမွာ ပြင့္ဖူးတဲ့ ပန္းေတြကိုရည္တြက္ဖူးလား... တိတ္တခိုးနဲ႔ ေလွ်ာက္ဖူးတဲ့ လမ္းေတြေပၚမွာ ရြာခ်တဲ့ မိုးစက္ေတြေရာ ဘယ္ႏွစ္စက္လည္းဆိုတာ ရည္တြက္ဖူးၾကလို႔လား... "က်မ" ေတြ႕ထိဖူးတဲ့ ႏွင္းပြင့္ေလးေတြအၾကာင္း ေျပာမိတိုင္း "ကို" အၿမဲေျပာတတ္တယ္ေနာ္... က်မနဲ႔အတူတူ ကိုင္ၾကည့္ခ်င္လိုက္တာလို႔ေလ.... က်မကပဲ စီကာပတ္ကုံး အေျပာေကာင္းလို႔လား.. "ကို" ကပဲ မ်က္လုံးေလးေမွးၿပီး အေတြးေတြနဲ႔ က်မစကားေတြမွာ ေပ်ာ္ဝင္လြန္ခဲ့တာလားမသိ... ကုန္သြားတဲ့ စကၠန္႔ေတြအမ်ားႀကီးကို ေမ့ထားခဲ့ၾကတာ.... ဟုတ္တယ္ေနာ္ "ကို"...!!
ကိုရယ္......
အိပ္မက္မဟုတ္ခဲ့သလို မက္ခဲ့တယ္ဆိုဦး လက္ေတြ႕ေတြထဲမွာပါ... ကေလးေတြမဟုတ္သလို ခ်စ္ျခင္းေတြနဲ႔ ကခုန္ေနတဲ့ ရင္ခုန္သံေတြမွာ လူႀကီးလည္းမဆန္ခဲ့ၾကဖူးဘူး... တမ္းတစိတ္နဲ႔ ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ခ်ိန္မွာ "ကို" လည္းေငးၾကည့္ေနခဲ့တာပဲမဟုတ္လား.. ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုကို ပိတ္လို႔ စကားသံေတြဆိတ္ေနမယ္... ေလေျပက သယ္ယူလာတာ ထံုသင္းေနတဲ့ ခ်စ္ျခင္းရနံ႔ေတြေလ... တင္းသထက္တင္းေအာင္ ေစ့မိတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာရဲ႕ အသိဟာ သက္ျပင္းနဲ႔ နိဂံုးခ်ဳပ္ပါတယ္... ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ အဆံုးမွာ ခ်ဳပ္မဲ့ "နိဂံုး" အေၾကာင္းကိုေတာ့ က်မတုိ႔ ဘယ္ေတာ့မွ မေဆြးေႏြးၾကပါဘူးေနာ္.. ဟန္ေဆာင္မႈကင္းစြာ လြတ္လပ္ေပါ့ပါး ရယ္ေမာလို႔... ခ်စ္ျခင္းကိုအေျခခံတဲ့ အမူအယာေတြနဲ႔ တီတီတာတာခၽြဲလို႔ စိတ္ေတြေကာက္လိုေကာက္... ရင္ကလာတဲ့ ဝန္တိုမႈေတြနဲ႔ မ်က္ေမွာင္ေတြကုတ္ စိတ္ေတြ႐ႈပ္လို႐ႈပ္နဲ႔ေပါ့...!!
ကို.....
ေဝးလြင့္ျခင္းရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ တမ္းတျခင္းေတြနဲ႔ မြတ္သိပ္ေနသလို... သတိရျခင္းေတြလည္း ရင္မွာဖိေနမွာဘဲေနာ္... ေသခ်ာတယ္ က်မတို႔ၾကားမွာ လံုးဝ႐ွိဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့အရာဟာ... "ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း" ဆိုတာေလ...... အႀကိမ္ႀကိမ္ခိုနားဖူးတဲ့ ရင္ခြင္အေဝးမွာ လူးလွိမ့္ငိုေကၽြးေနမွာက က်မတို႔ရဲ႕ အျပစ္မဲ့တဲ့ ႏွလံုးသားေတြပဲ.. ဟုတ္တယ္..!! "တဖ်စ္ဖ်စ္" နဲ႔ ေျခာက္ကပ္အက္ကြဲလာခ်ိန္မွာ "တစိမ့္စိမ့္" နဲ႔ စို႔တက္လာမဲ့ ေသြးစေလးေတြေၾကာင့္ သူတို႔နာက်ဥ္ေနမွာ တပ္အပ္သိေနတယ္... ထံုေဆးမရွိဘူး...!! ဒါဟာ.. အစိမ္းသက္သက္...!! တစ္စဆီ... တစ္မွ်င္ျခင္း... တစ္လႊာျခင္း... တစ္ထပ္ျခင္း... ပါးသထက္အပါးခံရမွာ...။ ခြဲခြါျခင္းဟာ က်မတို႔ဆီအလာမွာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ပါေစဦး..... က်မတို႔ကေတာ့..... "ဝုန္းဒိုင္းႀကဲလို႔ မိုးမည္းေတြ႐ြာခ်"... က်မထပ္ေျပာပါရေစ.....။
ခြဲခြါရျခင္းတစ္ခုမွာ အျပစ္ဆိုတာ႐ွိခဲ့မယ္ဆိုရင္ က်မတစ္ေယာက္ထဲသာ ခံယူခ်င္သူပါ... လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ ကိုင္တြယ္ခြင့္ မရတဲ့အရာေတြဟာ က်မတို႔ေဘးနားမွာ ျမဴခိုးေတြလိုဘဲ တေဝ့ေဝ့နဲ႔ရစ္ဝိုင္းလို႔... တစ္ခါတစ္ခါ မိုးေတြအျဖစ္.. တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ႐ြက္ဝါေတြေႁခြ "ေလ" ေတြအျဖစ္... ဒီလိုနဲ႔ က်မတို႔ေတြ ျဖတ္ေက်ာ္လာၾကတာ ရာသီေတြ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေျပာင္း... ႐ြက္ေဟာင္းေတြ ဘယ္လိုေႂကြလို႔ ႐ြက္သစ္ေတြ ဘယ္ႏွစ္႐ြက္ေဝခဲ့ၿပီလဲ..!! သူ႔ဟာသူေျပာင္းေန... ေႂကြေန... ေဝေနၾကတာပါ.. က်မတို႔ေတြကေတာ့ မေျပာင္းလဲတဲ့ ဒီစိတ္ေတြနဲ႔ဘဲ ခြဲခြါျခင္းကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ အခ်ိန္တန္ခဲ့ၿပီမ်ားလား...!!
ကိုေရ.......
ဘဝဆိုတာႀကီးနဲ႔ ယွဥ္ၿပီးက်မ မေျပာလိုဘူး... ဒါေပမဲ့... ေျပာဖို႔ လိုအပ္ေနမလားဘဲ... ရစ္ေႏွာင္မႈတစ္ခုကို ပ်ိဳးခဲ့တဲ့လက္ေလးေတြ ဘယ္ႏွစ္စံုရွိေနလဲ... ေႏြးေထြးတဲ့ ကို႔လက္ေလးတစ္စံုရယ္... လက္သည္း႐ွည္ ဆူးဆူးေလးေတြနဲ႔ က်မလက္ဖဝါးတစ္စံုရယ္ေလ... ေနာ္...!! ျမတ္ႏိုးစြာ ေက်နပ္ခဲ့ၾကတဲ့ ရာသီေတြမွာ ပြင့္ဖူးတဲ့ ပန္းေတြကိုရည္တြက္ဖူးလား... တိတ္တခိုးနဲ႔ ေလွ်ာက္ဖူးတဲ့ လမ္းေတြေပၚမွာ ရြာခ်တဲ့ မိုးစက္ေတြေရာ ဘယ္ႏွစ္စက္လည္းဆိုတာ ရည္တြက္ဖူးၾကလို႔လား... "က်မ" ေတြ႕ထိဖူးတဲ့ ႏွင္းပြင့္ေလးေတြအၾကာင္း ေျပာမိတိုင္း "ကို" အၿမဲေျပာတတ္တယ္ေနာ္... က်မနဲ႔အတူတူ ကိုင္ၾကည့္ခ်င္လိုက္တာလို႔ေလ.... က်မကပဲ စီကာပတ္ကုံး အေျပာေကာင္းလို႔လား.. "ကို" ကပဲ မ်က္လုံးေလးေမွးၿပီး အေတြးေတြနဲ႔ က်မစကားေတြမွာ ေပ်ာ္ဝင္လြန္ခဲ့တာလားမသိ... ကုန္သြားတဲ့ စကၠန္႔ေတြအမ်ားႀကီးကို ေမ့ထားခဲ့ၾကတာ.... ဟုတ္တယ္ေနာ္ "ကို"...!!
ကိုရယ္......
အိပ္မက္မဟုတ္ခဲ့သလို မက္ခဲ့တယ္ဆိုဦး လက္ေတြ႕ေတြထဲမွာပါ... ကေလးေတြမဟုတ္သလို ခ်စ္ျခင္းေတြနဲ႔ ကခုန္ေနတဲ့ ရင္ခုန္သံေတြမွာ လူႀကီးလည္းမဆန္ခဲ့ၾကဖူးဘူး... တမ္းတစိတ္နဲ႔ ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ခ်ိန္မွာ "ကို" လည္းေငးၾကည့္ေနခဲ့တာပဲမဟုတ္လား.. ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုကို ပိတ္လို႔ စကားသံေတြဆိတ္ေနမယ္... ေလေျပက သယ္ယူလာတာ ထံုသင္းေနတဲ့ ခ်စ္ျခင္းရနံ႔ေတြေလ... တင္းသထက္တင္းေအာင္ ေစ့မိတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာရဲ႕ အသိဟာ သက္ျပင္းနဲ႔ နိဂံုးခ်ဳပ္ပါတယ္... ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ အဆံုးမွာ ခ်ဳပ္မဲ့ "နိဂံုး" အေၾကာင္းကိုေတာ့ က်မတုိ႔ ဘယ္ေတာ့မွ မေဆြးေႏြးၾကပါဘူးေနာ္.. ဟန္ေဆာင္မႈကင္းစြာ လြတ္လပ္ေပါ့ပါး ရယ္ေမာလို႔... ခ်စ္ျခင္းကိုအေျခခံတဲ့ အမူအယာေတြနဲ႔ တီတီတာတာခၽြဲလို႔ စိတ္ေတြေကာက္လိုေကာက္... ရင္ကလာတဲ့ ဝန္တိုမႈေတြနဲ႔ မ်က္ေမွာင္ေတြကုတ္ စိတ္ေတြ႐ႈပ္လို႐ႈပ္နဲ႔ေပါ့...!!
ကို.....
ေဝးလြင့္ျခင္းရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ တမ္းတျခင္းေတြနဲ႔ မြတ္သိပ္ေနသလို... သတိရျခင္းေတြလည္း ရင္မွာဖိေနမွာဘဲေနာ္... ေသခ်ာတယ္ က်မတို႔ၾကားမွာ လံုးဝ႐ွိဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့အရာဟာ... "ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း" ဆိုတာေလ...... အႀကိမ္ႀကိမ္ခိုနားဖူးတဲ့ ရင္ခြင္အေဝးမွာ လူးလွိမ့္ငိုေကၽြးေနမွာက က်မတို႔ရဲ႕ အျပစ္မဲ့တဲ့ ႏွလံုးသားေတြပဲ.. ဟုတ္တယ္..!! "တဖ်စ္ဖ်စ္" နဲ႔ ေျခာက္ကပ္အက္ကြဲလာခ်ိန္မွာ "တစိမ့္စိမ့္" နဲ႔ စို႔တက္လာမဲ့ ေသြးစေလးေတြေၾကာင့္ သူတို႔နာက်ဥ္ေနမွာ တပ္အပ္သိေနတယ္... ထံုေဆးမရွိဘူး...!! ဒါဟာ.. အစိမ္းသက္သက္...!! တစ္စဆီ... တစ္မွ်င္ျခင္း... တစ္လႊာျခင္း... တစ္ထပ္ျခင္း... ပါးသထက္အပါးခံရမွာ...။ ခြဲခြါျခင္းဟာ က်မတို႔ဆီအလာမွာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ပါေစဦး..... က်မတို႔ကေတာ့..... "ဝုန္းဒိုင္းႀကဲလို႔ မိုးမည္းေတြ႐ြာခ်"... က်မထပ္ေျပာပါရေစ.....။
"ခံု႐ံုးတင္ပါ...... တရားခံျဖစ္ပါရေစ"
"ဆြဲခ်က္ျပင္းပါေစ.... ညင္သာစြာေခါင္းၿငိမ့္ခ်င္လို႔ပါ"
"ျပစ္ဒဏ္ခ်လိုက္ပါ.... တစ္သက္တစ္ကၽြန္းမွာေနေနပါရေစ"
"ေခါင္းမာခြင့္ျပဳပါ.... တိတ္တဆိတ္ေၾကကြဲေနခ်င္လို႔ပါ"
"ဆြဲခ်က္ျပင္းပါေစ.... ညင္သာစြာေခါင္းၿငိမ့္ခ်င္လို႔ပါ"
"ျပစ္ဒဏ္ခ်လိုက္ပါ.... တစ္သက္တစ္ကၽြန္းမွာေနေနပါရေစ"
"ေခါင္းမာခြင့္ျပဳပါ.... တိတ္တဆိတ္ေၾကကြဲေနခ်င္လို႔ပါ"
ဒီလိုနဲ႔ ေဝးသြားတဲ့အခါ... ခြဲခြါျခင္းတစ္ခုကို ဖန္တီးသူ တရားခံစစ္စစ္ "က်မ" သာျဖစ္ပါရေစ... ...။
တခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့...... ခ်စ္တဲ့ "ကို"........ "က်မ" ကို နားလည္ႏိုင္မွာပါ... ... ... ... ... ... ...။
မွတ္ခ်က္။ ။ ဝတၳဳတစ္ပုဒ္မဟုတ္သလို... အက္ေဆးလို႔လည္း မဆိုႏိုင္.. ဘယ္လိုစာမ်ိဳးလဲေနာ္.. ကိုယ္တိုင္ခံစားတာလား..!! တစ္ဆံုတစ္ဦးရဲ႕ ခံစားခ်က္ တစ္ခုခုေလလား..!! မသိေသာ ဘာမွမပီတဲ့ စာတစ္ပုဒ္သာ ျဖစ္ပါသည္။
(ခင္ေလးငယ္)
တခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့...... ခ်စ္တဲ့ "ကို"........ "က်မ" ကို နားလည္ႏိုင္မွာပါ... ... ... ... ... ... ...။
မွတ္ခ်က္။ ။ ဝတၳဳတစ္ပုဒ္မဟုတ္သလို... အက္ေဆးလို႔လည္း မဆိုႏိုင္.. ဘယ္လိုစာမ်ိဳးလဲေနာ္.. ကိုယ္တိုင္ခံစားတာလား..!! တစ္ဆံုတစ္ဦးရဲ႕ ခံစားခ်က္ တစ္ခုခုေလလား..!! မသိေသာ ဘာမွမပီတဲ့ စာတစ္ပုဒ္သာ ျဖစ္ပါသည္။
(ခင္ေလးငယ္)
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://koyinnawkhinlaynge.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.