က်ေနာ္ရဲ႕စက္ဘီးကေလး
က်ေနာ့္အသက္ ၁၃ ႏွစ္ေလာက္က ေမေမႏွင့္ေဖေဖက က်ေနာ့္အတြက္ စက္ဘီးကေလး တစ္စီ၀ယ္ေပးဖူးခဲ့တယ္။ စက္ဘီေလးကုိ ေဖေဖရဲ႕သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီက ေငြ ၅၀၀၀ႏွင့္၀ယ္ေပးဖူးတယ္။
တစ္ရက္ ႕ ႕ ႕ ႕
က်ေနာ္ ကုိးခ်င္း ကုိခ်င္း(အေမက်ေနာ့္ကုိ ေျပာေလ့ရွိတဲ့ စကား) ေလွ်ာက္သြားၿပီး ထမင္းစားဖုိ႔ အိမ္အျပန္လာ အိမ္အေရွ႕မွာ စက္ဘီးေလးတစ္စီး ရပ္ထားတာ ေတြ႔လုိက္ရတယ္။ က်ေနာ္က အိမ္မွာ ဧည့္သည္ တစ္ေယာက္ ေရာက္ေနသည္လုိ႔ ထင္မိတာပါ။
က်ေနာ္ အိမ္ေပၚေရာက္မွ ဘာဧည့္သည္မွ မရွိမွန္း သိလုိက္ရတယ္။ က်ေနာ္ အိမ္ေပၚေရာက္ေရာက္ျခင္း ေမေမက ''' ကဲ ကုိေရႊလင္း သားအတြက္ ေမေမတုိ႔ ငါ့သားေလး မ်ားမ်ား လစ္ႏုိင္ေအာင္ သားကုိ ဘီးတပ္ေပးလုိက္ၿပီ။
က်ေနာ္အရမ္း၀မ္းသာသြားတယ္။ က်ေနာ့္မိဘေတြကုိ မပူစာခ်င္လုိ႔သာပါ။ တကယ္ေတာ့ စက္ဘီးေလးတစ္စီး ပုိင္ဆုိင္ခ်င္ခဲ့တာ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာပါၿပီ။ အခုေတာ့ က်ေနာ္ အတြက္ ကိုယ္ပုိင္ စက္ဘီေလး တစ္စီးေတာ့ ပုိင္ဆုိင္ၿပီ။
က်ေနာ္ စက္ဘီေလး ရရျခင္း ေရေဆး ဆီထည့္လုပ္လုိက္တာ စက္ဘီးေလးက အေတာ္လးသန္႔သြားသည္။ ဆီဆိုလုိ႔ စက္ဆီမဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္လိမ္းတဲ့ အုန္းဆီကုိ ေတြ႔တဲ့ေနရာ အကုန္ေလွ်ာက္ထည့္တာပါ။
က်ေနာ္ စက္ဘီေလး စီးသြားေတာ့ အိမ္နားပတ္၀န္းက်င္က လူေတြက " စက္ဘီေလးက လွလုိက္တာ။ နင္နဲ႔အရမ္းလုိက္တာပဲ လုိ႔ က်ေနာ့္ကုိ ၀ုိင္းေကာင္းခ်ီးေပးၾကေတာ့ က်ေနာ့္မွာ အဟုတ္ထင္ၿပီး ေပ်ာ္လုိက္ရတာေပါ့။
အရင္တုန္းက ငါစက္ဘီးရရင္ စီးမယ္လုိ႔ အားခဲခဲ့တဲ့ေနရာေတြအကုန္လုံး ေလွ်ာက္စီးပစ္လုိက္တယ္။ အဲ့ဒီတုန္းက စက္းဘီးနင္းရတာ ေမာလုိ႔ ေမာမွန္းမသိပါဘူး။ ေတြ႔တဲ့လမ္း အကုန္၀င္ ဂ်ိဳက္လည္းမေရွာင္ဘူး အကုန္တက္နင္းတာပါ။ စက္ဘီးက မႈလီဆုိ ခဏခဏ ၾကပ္ရတယ္။ တခါတေလဆုိ မီးခြက္ေတြပါ ျပဳတ္ထြက္လုိ႔။
တစ္ရက္ေတာ့ ႕႕႕႕႕
က်ေနာ္စက္ဘီးကုိ နန္းေရွ႕ က်ဳံးေဘးလမ္းေပၚမွာ ပလတ္ေဖာင္းေပၚတက္လုိက္ ေအာက္ျပန္ဆင္းလုိက္ႏွင့္ ကျမင္းေက်ာ ထေနတုန္း အသက္ႀကီးႀကီး အဖုိးႀကီးတစ္ေယာက္ အိတ္ေဇာ္ေဖာက္ထားတဲ့ စူပါကတ္ဆုိင္ကယ္ကုိ အရမ္းေမာင္းလာတာေတြ႔ေတာ့ သူ႔ကုိ စခ်င္စိတ္ေပါက္သြားတယ္။
ဦးေလးႀကီး က်ေနာ့္ႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းေရာက္တဲ့အခါ က်ေနာ့္စက္ဘီးေခါင္းေလးကုိ သူ႔ဆုိင္ကယ္ႏွင့္ ေခါင္းတည္ေပးလုိက္တယ္။ ဆုိင္ကယ္ကုိ အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ေမာင္းလာေတာ့ ရုတ္တရက္ က်ေနာ့္စက္ဘီးေခါင္းကုိေတြ႔ေတာ့ သူဘာလုပ္လုိ႔ လုပ္ရမွန္းမသိဘူးျဖစ္သြားတယ္။ ပါးစပ္ကေနလည္း " အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး" လုိ႔ ေအာ္ၿပီး က်ေနာ့္ဆီကုိ တည့္တည္းတုိး၀င္လာတယ္။
ဆုိင္ကယ္ က်ေနာ့္အနား မလွမ္းမကမ္းေရာက္ေတာ့မွ က်ေနာ့္စက္ဘီးေခါင္းကုိ သူႏွင့္ဆန္႔က်င္ဘက္ကုိ ျပန္ေကြ႔ၿပီး ပလက္ေဖာင္းကုိ ျပန္တက္လုိက္တယ္။အဖုိးႀကီး က်ေနာ့္ကုိ အရမ္းစိတ္ဆုိးသြားတယ္ ထင္တယ္။ ပါးစပ္ကလည္း ေၾကာက္စိတ္ပါတဲ့ အသံႀကီးႀကီးႏွင့္ (မေအရုိး) လုိ႔ က်ေနာ့္ကုိ ေအာ္ဆဲသြားတယ္။
သူ႔ျဖစ္တဲ့ပုံစံကုိ ၾကည့္ၿပီး က်ေနာ့္မွာ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ထုိင္ရယ္လုိက္ရတာ ဗုိက္ပါေအာက္တယ္။ ဆုိက္ကယ္ကုိ အရွိန္ႏွင့္ေမာင္းလာလုိ႔သာေပါ့။ မဟုတ္ရင္ က်ေနာ့္ကုိ နားရင္းဆင္းအုပ္မွာ ေသခ်ာတယ္။
က်ေနာ့္တုိ႔ အျဖစ္ကုိ လမ္းဆုံက ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ကေတြ႔ၿပီး သူလည္း ရယ္ေနပါတယ္။ ခဏေလာက္ၾကာေတာ့ က်ေနာ့္ကုိ " ဟုိေကာင္ မင္းေစာက္ေပါက္ကရသြားမလုပ္နဲ႔။ ေသသြားလိမ့္မယ္လုိ႔ က်ေနာ့္ကုိ လာက်ိန္းပါတယ္။ က်ေနာ့္မွာ အဖုိးႀကီးဆဲတာ မနာတဲ့အျပင္ သူ႔ပုံကုိၾကည့္ၿပီး အခုအထိပဲ ေတြးေတြးၿပီး ၿပံဳးေနမိတယ္။
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://hanlinhtun.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.