Wednesday, October 29, 2008

[DeGoLar] 1 New Entry: ♥ Cape No.7

♥ Cape No.7

ဒီအေၾကာင္း ဆက္မေရးျဖစ္ေတာ့ဘူး ထင္ထားလို႔ ၿပီးခဲ့တဲ့လက ေရးခဲ့တဲ့ေခါင္းစဥ္မွာ နံပါတ္ ၁ ဆိုၿပီးေတာင္ တပ္မေပးခဲ့ဘူး၊ အခုေတာ့ ေရးစရာေတြ က်န္ေနသလိုလို၊ ေရးသင့္သလိုလို ျဖစ္လာၿပီးသကာလ၊ ဒီပို႔စ္ျဖစ္လာတယ္ ဆိုပါေတာ့ကြယ္။ (တကယ္တမ္း ဆင္မ္လင္းမ္စကြဲ Sim Lim Square သြားၿပီး ကင္မရာ အေပါင္းအေဖာ္ေတြ သြားၾကည့္မလို႔ ျပင္ဆင္ေနတာ၊ မိုးရြာေနတာနဲ႔ ပို႔စ္ထိုင္ေရးတာပါ၊ ရုပ္ရွင္နဲ႔ ပတ္သက္ေနေအာင္ အတင္းႀကီး အစပ်ဳိးထားတာ၊ ဘာရမလဲ)

ေက့ပ္နံပါတ္ ၇ ဆိုတဲ့ ထိုင္ဝမ္ကြၽန္းေတာင္ဖက္ ဟိန္ခြၽန္းၿမိဳ့ေလးက အိမ္လိပ္စာကို ကားနာမည္အျဖစ္ ေပးထားတဲ့ အႏွီရုပ္ရွင္ဟာ ဒီလ ၁၉ ရက္ေန႔အထိ ဝင္ေငြ ထိုင္ဝမ္ေဒၚလာ ၂၁၅ သန္းနဲ႔ ထိုင္ဝမ္ရုပ္ရွင္သမိုင္းမွာ တတိယေငြအဝင္ဆံုး ရုပ္ရွင္ကားအျဖစ္ စံခ်ိန္တင္လိုက္ပါၿပီ၊ ဆက္ၿပီး ဝင္ေနတုန္းပါ၊ ဘယ္စံခ်ိန္ေတြ ထပ္ခ်ဳိးမလဲ ေစာင့္ၾကည့္ရအံုးမယ္။ ရုိက္ကူးျခင္းအတြက္ ကုန္က်စရိတ္က (အရင္းအႏွီးက) ထိုင္ဝမ္ေဒၚလာ သန္း ၅၀ ပါ၊ ေၾကာ္ျငာလည္း ဟုတ္တိပတ္တိ လုပ္တာမဟုတ္၊ သရုပ္ေဆာင္ေတြလည္း ရုပ္ရွင္နယ္ပယ္က နာမည္ေက်ာ္ေတြမဟုတ္၊ အထင္ကရ ရုပ္ရွင္ကုမၼဏီက ထုတ္လုပ္တာလည္း မဟုတ္တဲ့ indie ရုပ္ရွင္ပါ (အင္ဒီးဖလင္ျဖစ္ၿပီး နာမည္ေက်ာ္ လူႀကိဳက္မ်ားသြားတဲ့ ဗိုက္ႀကီးသည္ ခ်ာတိတ္မ Juno ကို သတိရေစတယ္)။ အခု ဒီကားေလးဟာ ကြၽန္းအျပင္ မထြက္ေသးခင္၊ တိုေတာင္းတဲ့ ၃ လတာ အခ်ိန္ေလးမွာပဲ သန္း ၁၅၀ ေက်ာ္ (စကၤာပူေဒၚလာ ၇ သန္းေက်ာ္) အျမတ္ထြက္ေနၿပီ၊ ထိုင္ဝမ္ေပတံနဲ႔တိုင္းရင္ ပက္စက္တယ္လို႔ ေျပာလို႔ရတယ္၊ အဲဒီထဲမွာ က်ေနာ့္ပိုက္ဆံ ၂၂၀ တိတိ ပါတယ္၊ ႏို႔မို႔ဆို ႏွစ္ရာ႔တစ္ဆယ့္ငါးသန္း ျပည့္ရန္ ေဒၚလာ ၂၂၀ လိုပါေသးသည္ ဆိုၿပီး ကသီလင္တ ျဖစ္ေနမွာ၊ သူတို႔ေတြ က်ေနာ့္ကို ေက်းဇူးတင္သင့္တယ္ ထင္မိတာပဲ။

ဇာတ္ကားရဲ့ ေအာင္ျမင္မႈအရွိန္နဲ႔ အဂၤလိပ္ဘာသာဝီကီရဲ့ စာမ်က္ႏွာတစ္ခုကို ခန္႔ခန္႔ႀကီးယူထားၿပီး ဇာတ္လမ္းအက်ဥ္းနဲ႔ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ ဟိုဟာဒီဟာေတြကို အဂၤလိပ္လို ေရးထားတဲ့အတြက္ ျမန္မာစာဖတ္ပရိသတ္မ်ားကို ေရးျပမေနေတာ့ဘူး၊ စိတ္ဝင္စားရင္ အဲဒီမွာပဲ သြားဖတ္ၾကပါ။ က်ေနာ္ဒီပို႔စ္မွာ ေရးလိုတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ ထိုင္ဝမ္လူမ်ဳိးေတြရဲ့ စိတ္ဓာတ္ပါ။ ဒီကား ရုံတင္တဲ့အခ်ိန္နဲ႔ ထိုင္ဝမ္ကြၽန္းမွာ ျပႆနာ ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ တိုက္ဆိုင္သြားလို႔ ဘူပိတ္ေနတဲ့ ပရိသတ္ေတြအတြက္ ထြက္ေပါက္တစ္ခု ျဖစ္သြားၿပီး ရုံဝင္အား အရမ္းေကာင္းသြားတာလို႔ တခ်ဳိ႔ေတြ ေဝဖန္သံုးသပ္တယ္။ ဟုတ္ခ်င္လည္း ဟုတ္မွာေပါ႔၊ တကမၻာလံုးခ်ီၿပီး ဘူပိတ္ေနတာပဲ၊ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ စိတ္ေပါ႔ပါးေစတဲ့ ဘယ္လိုအေၾကာင္းမဆို သာမန္လူတစ္ေယာက္ကုိ စြဲလန္းေစမွာ အမွန္ပဲ။ သို႔ေပမယ့္..

ဒီေလာက္ႏႈန္းနဲ႔ ေအာင္ျမင္တာကေတာ့ အဲေလာက္ႀကီး simple ျဖစ္တာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဇာတ္လမ္းက ရုိးရွင္းၿပီး ထိထိမိမိရွိတယ္၊ သရုပ္ေဆာင္ေတြလည္း ရုိးရွင္းတဲ့ သာမန္ျပည္သူေတြနဲ႔ တထပ္တည္း သြားက်ေနတယ္၊ အဲဒါေတြကကပဲ အဓိကေသာ့ခ်က္ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ထိုင္ဝမ္ ေတာင္ပိုင္းသားေတြက ေျမာက္ပိုင္းက ၿမိဳ့ႀကီးသားေတြထက္ ရိုးအတယ္၊ စကားေျပာလည္း ဒဲ့ပဲ၊ ဆဲစရာရွိ ဆဲထည့္တာပဲ။ အဲလို ဓေလ့စရိုက္ကို ပီျပင္ေအာင္ ရုိက္ျပထားတယ္၊ ဟိန္ခြၽန္းၿမိဳ့ အသင္းအဖြဲ႔တစ္ခုရဲ့ ဥကၠ႒၊ ရပ္ကြက္လူႀကီးလို အႀကီးအကဲေနရာ သရုပ္ေဆာင္ရတဲ့ မင္းသားအေဖက သူ႔နယ္ကို ဘယ္လို ေကာင္းေစခ်င္တဲ့အေၾကာင္း၊ ေတးဂီတ ေဖ်ာ္ေျဖပြဲလုပ္ေတာ့ ဂ်ပန္အဖြဲ႔ေတြ တက္မဆိုခင္ လိုကယ္လ္အဖြဲ႔တစ္ဖြဲ႔ တက္ဆိုခြင့္ရေအာင္ မရမက ႀကံေဆာင္တဲ့အေၾကာင္း၊ မင္းသားက ထိုင္ေပၿမိဳ့ႀကီးမွာ အဆင္မေျပလို႔ သူ႔ဇာတိကိုျပန္၊ သူခ်စ္တဲ့ ဂီတအႏုပညာကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး ရရာ စာပို႔သမားအလုပ္ကို လုပ္ရတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔၊ ဟိန္ခြၽန္းလို ေခ်ာင္က်တဲ့ ေနရာမ်ဳိးမွာဆို ၿမိဳ့ႀကီးျပႀကီးေတြမွာ သူမ်ားေတြလိုပဲ ေလာကဓံနဲ႔ နပန္းလံုးၿပီး လုပ္ကိုင္စားေသာက္ခဲ့ေပမယ့္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ က်ရွဳံးခဲ့တဲ့ လူငယ္ေတြပဲ ျပန္ၿပီးစုေဝးေနတဲ့ အေျခအေနကိုလည္း မီးေမာင္းထိုးျပတယ္။

(မိုးတိတ္သြားၿပီ၊ ျပန္လာမွဆက္ေတာ့မယ္)

--- UPDATE! (၆ ရက္အၾကာတြင္ ျပန္လာသည္) !UPDATE ---

ဒီတိုင္းပစ္ထားရင္ အခ်ိန္ေတြေႏွာင္းကုန္မစိုးလို႔ နည္းနည္းစီေရးၿပီး ရက္စြဲေျပာင္းေျပာင္းသြားမယ္၊ အဟဲ။ အဲဒီကားကို ကိုးရီးယား႐ုပ္ရွင္ပြဲေတာ္မွာ ျပလိုက္ေတာ့ လူႀကိဳက္မ်ားသြားၿပီး ေဟာင္ေကာင္နဲ႔ စကၤာပူက ႐ုပ္ရွင္ကုမၸဏီေတြကို ေရာင္းျဖစ္လိုက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ထင္ထားသလို ႐ုံႀကီးမွာၾကည့္ဖို႔ ဘယ္ေတာ့မွ အခြင့္အေရး မရွိႏိုင္ေတာ့ဘူး ဆိုတာႀကီး မွားသြားတယ္ဗ်။ စကၤာပူမွာ ႐ုံတင္႐ုံတင္မကပဲ (႐ုံတင္ႏွစ္ခါ ထပ္သြားပါသည္၊ တိုက္ဆိုင္ျခင္းျဖစ္သည္၊ တိုက္ပိုမဟုတ္) အစက ေနာက္ႏွစ္ ႏွစ္ဆန္း တစ္ရက္ေန႔ တင္ဖို႔ ရြယ္ထားတာကိုေတာင္ ပိုင္းရိတ္ေတြ ေစ်းကြက္ဦးသြားမွာ စိုးရိမ္ၿပီး ႏိုင္ဝင္ဘာ လကုန္မွာတင္ ျပဖို႔ ရက္ျပင္လိုက္ၾကၿပီ၊ ေနာက္ၿပီး၊ ဒီမွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ ထိုင္ဝမ္သားေတြလည္း အခ်ိန္မွီေလး မွ်ေဝခံစားႏိုင္ေအာင္ ဒီလ ၃၁ ရက္ေန႔မွာ ေဗြေဆာ္ဦး မိတ္ဆက္ပြဲ စျပဦးမယ္ဆိုပဲ၊ အခုေတာ့ အဲဒီရက္အတြက္ လက္မွတ္ေတာင္ ႀကိဳဝယ္လို႔ မရေတာ့ပဲ အီးေမးလ္ပို႔ၿပီး ဦးရာလူစနစ္နဲ႔ ေစာင့္ယူရတယ္လို႔ သတင္းေတြက ေရးပါတယ္၊ ျပမယ့္႐ုံက Cathay ပါ၊ သူ႔ရဲ့ ဘယ္႐ုံလဲေတာ့ ေရးမထားဘူး။ ေဟာင္ေကာင္မွာလည္း ႏိုဝင္ဘာလ ထဲမွာပဲ တင္မွာပါ။ ထိုင္ဝမ္မွာ ေလာေလာဆယ္ထိေတာ့ သန္း ၃၀၀ ဝင္သြားပါၿပီ။ ဒီကား ဘယ္ေလာက္ပူသလဲ ဆိုေတာ့ရင္ က်ေနာ့္ ဖလစ္ကာထဲက ပိုစတာပံုကို ရက္ ၂၀ ေက်ာ္အတြင္းမွာပဲ ႐ုပ္ရွင္႐ူးေတြ အႀကိမ္ေပါင္း ေထာင္ေက်ာ္ လာၾကည့္သြားၾကၿပီ၊ ဒီမွာ သြားၾကည့္ပါ။ ေအာက္ကသတင္းက စကၤာပူမွာ ၃၁ ရက္ေန႔အတြက္ ႐ုပ္ရွင္လက္မွတ္ ဝယ္မရျဖစ္ေနတဲ့ အေၾကာင္းပါ။

海角七號 31 日在星首映 一票難求

(ဆက္ရန္ရွိေသးသည္၊ တကယ္ရွိေသးသည္)


27/07/2004 တုန္းက ႐ုိက္ထားတဲ့ပံုပါ၊ အစ္မခင္ဦးေမ အေရွ႔မွာေမးတဲ့ စကူတာဆိုတာ အဲဒါပါ၊ ေမာ္ဒန္စကူတာ လို႔ ဝီကီထဲမွာ ေခၚပါတယ္၊ ပံုမွာလည္း ထိုင္ဝမ္က စကူတာကို ဥပမာေပးထားပါတယ္။ ဂီယာမပါဘူး၊ လက္နဲ႔ လီဗာတင္ၿပီး စီး႐ုံပဲ၊ စက္ဘီးစီးတာထက္ လြယ္ေသးတယ္။ စလံုး မွာေတာ့ ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါး စကူတာမ်ဳိး သိပ္မေတြ႔ဘူး၊ အသံတၿဗဲၿဗဲျမည္တဲ့ ဆိုင္ကယ္ေတြေတာ့ အမ်ားသားဗ်။ ဒီပို႔စ္မွာေရးေနတဲ့ ႐ုပ္ရွင္အတိုင္း Romantic comedy အစားထဲကလည္းျဖစ္၊ စကူတာနဲ႔လည္း တိုက္ဆိုင္ေနတဲ့ Roman Holiday ကို သတိရမိတယ္၊ အဲဒီကား ၾကည့္ခ်င္တယ္၊ အဲဒီထဲကအတိုင္း ဆိုင္ကယ္ေလွ်ာက္စီးၿပီး ေရခဲမုန္႔စားခ်င္တယ္၊ အဲငွယ္။


28/07/2004 ေန႔က ရုိက္ထားတဲ့ဓာတ္ပံုပါ၊ အဲဒီတုန္းက ထိုင္ဝမ္ကြၽန္းတစ္ပတ္ကို ၉ ရက္ခရီး စကူတာနဲ႔ ပတ္စီးခဲ့တုန္းက ဟိန္ခြၽန္းနားကို ျဖတ္သြားခဲ့တယ္၊ ေရလည္လွတဲ့ေနရာပါ၊ လမ္းတဖက္မွာ ပင္လယ္ႀကီးပဲ ရွိေတာ့တယ္။

You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://degolar.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.