ဆင္တစ္ေကာင္ႏွင့္စကားေျပာျခင္း
တခါတုန္းက
မ်က္မျမင္ပုဏၰားေျခာက္ေယာက္
ဆင္တစ္ေကာင္ကို
စိတ္ႀကိဳက္စမ္းသပ္အၿပီးမွာ
ဆင္ႀကီးက ေတြးေတြးဆဆနဲ႔
စကားလံုးေတြ ပစ္ခ်သတဲ့...၊
ဆင္ဆိုတာ အႀကီးမားဆံုးမို႔
ေနမေကာင္းရင္ေတာင္
ဆင္ပိန္ကြ်ဲေလာက္ တဲ့၊
အားေကာင္းသလို
အစားလည္း ေတာင္းလို႔
ဆင့္ပါးစပ္ႏွမ္းပက္ လုပ္လို႔မရဘူး၊
မဝေရစာ ဘယ့္ႏွယ့္ဗ်ာ
အျမင္မေတာ္ ဆင္ေတာ္နဲ႔ခေလာက္ ျဖစ္ကုန္မွာေပါ့၊
ဆင္ေတြမ်ား သိမ္ေမြ႔ခ်င္ေတာ့
ဆင္မယဥ္သာ ေပါ့
အဲ..ဆင္ေတြတဏွာၿခံဳ
ဆင္မုန္ယို ေတာ့
ထင္တိုင္းႀကဲစတမ္း...၊
လာမကပ္နဲ႔
သိတယ္မဟုတ္လား !
ဆင္သြားလမ္းျဖစ္ တဲ့
ဆင္ေကာင္းမေျပာနဲ႔
ဆင္ကန္းေတာတိုး
ဘယ္လိုဆိုးတယ္ဆိုတာ သိမွာပါ၊
ဒီလိုႀသဇာႀကီးမားတဲ့ဆင္
လူေတြက သေဘာတက်နဲ႔ အတုခိုးၿပီး
အခန္းဝမွာသံုးထား
ဆင္နား႐ြက္တံခါး
တခါ အေဆာင္လက္ဖြဲ႔လိုဝတ္
ဆင္ၿမီးလက္စြပ္ တဲ့၊
ကဲ..ဆင္ေတြရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈ
ဂ႐ုမျပဳလို႔ရမလား
လယ္ျပင္မွာဆင္သြားသလို
ထင္႐ွားေနေတာ့လည္း
(ကန္ေတာ့ပါရဲ႕)
ဆင့္ဖင္ေခါင္း ပဲဆိုဆို
ႀကီးက်ယ္ၿပီေပါ့၊
အဲ..ဆင္ေျပာင္ႀကီးအၿမီးက်မွတစ္ ဆိုသလို
ဆင္လည္းေလ ေလာကီသားေပမို႔
ဆင္သတ္အရပ္ေဝ မယ့္
ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ေတြ႔လည္း ေတြ႔ေရာ
ေဟာ..ေစာေစာက
ဆင္ျဖဴေတာ္မွီႀကံစုပ္ ခဲ့တဲ့ေကာင္ေတြ
ဘယ္ေပ်ာက္ကုန္ၾကလဲ၊
မထူးေတာ့မယ့္အတူ
တစ္ေကာင္တည္းပဲ ဆင္ႀကံ,ႀကံ
မ်က္ရည္ခံထိုးေတာင္းပန္ရင္း
ဆင္က်ီစားရာဆိတ္မခံသာ ျဖစ္သြားရင္
ခြင့္လႊတ္ပါ တဲ့၊
(အင္း...အခုမွေတာ့)
ဆင္ေသကိုဆိတ္ေရနဲ႔ဖံုး
ရႏိုင္ပါအံုးမလား ။ ။
ညီလင္းသစ္
၁၅ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၀၈
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://nyilinnthit.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.