(၁၈) ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏု ျပန္လာၿပီးေနာက္ (ေၾကးမံုဦးေသာင္း)
၁၉၆၀ ခုႏွစ္ ေ႐ြးေကာက္ပဲြသည္ ျမန္မာလူထု၏ ႏုိင္ငံေရးအသိစိတ္ဓာတ္ကို မွတ္ေက်ာက္တင္သည့္ ေ႐ြးေကာက္ပဲြအျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္သင့္ပါသည္။
အိမ္ေစာင့္စစ္အစုိးရက သူတို႔ကို ေထာက္ခံမႈ မျပဳသူမွန္သမွ် ဖမ္းဆီးၿပီး တဲအိမ္မ်ားကို ဖ်က္ေနခ်ိန္တြင္ ဦးႏုက `လူထုႀကီးမွာ ဒူးနဲ႔ မ်က္ရည္သုတ္ကာ ခံေနၾကရတယ္´ ဟု ျပတ္သားသည့္ မိန္႔ခြန္းကို စတင္ေဟာ ၾကားၿပီး စစ္အစိုးရ မတရားမႈေတြကို ဆန္႔က်င္ေသာအခါ လူထုက အားကိုးတႀကီးႏွင့္ ဦးႏု၏ ေနာက္မွ ရပ္တည္ ၾကပါသည္။ တင္ေမာင္လည္း သူ႔ကို အားကိုးမိပါ၏။
အိမ္ေစာင့္အစုိးရေခတ္၌ ၀ရမ္းေျပးဘ၀က လြတ္လာေသာအခါ ေၾကးမံုကို ပိတ္ထားေသာေၾကာင့္ အိုးေ၀သုိ႔ သြားၿပီး ေန႔စဥ္ ေဆာင္းပါးေရးရသည္။ တည္ၿမဲ၊ သန္႔ရွင္းအကဲြေတာ္ပံု၏ အမ်ားျပည္သူတို႔ ထင္ျမင္ခ်က္ စစ္မ်က္ႏွာတြင္ သန္႔ရွင္းတို႔ဘက္မွ အၿပီးအျပတ္ အႏုိင္ရေသာေၾကာင့္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတြင္ အႏိုင္ရရန္ ေသခ်ာ ေနပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဥကၠဌႀကီး ဦးႏုက တင္ေမာင္ကို ေတြ႔ခ်င္တယ္ဟု ေခၚပါသည္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေလာင္းႀကီးက သူတို႔ တက္လာေသာအခါတြင္ ဖမ္းထားသည့္ အယ္ဒီတာကို လႊတ္ေပးၿပီး သိမ္းထားသည့္ သတင္းစာတုိက္ကို ျပန္ေပးရန္ ကူညီေလမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီးတခဲြသားႏွင့္ သြားမိသည္။
`မင္းအခု ရင္ဆုိင္ေနရတာေတြက အရင္ဘ၀က ကံ၀ဋ္ေႂကြးေတြကြ´ ဟု အစခ်ီၿပီး ကမၼဖလနိယာမ တရားကို ရွည္လ်ားစြာ ေဟာပါေတာ့သည္။ ဦးႏုက ႏိုင္ငံေရးစကားတလံုးမွ မေျပာဘဲ တရားေဟာၿပီး ေနာက္ဆံုးက်မွ ပါဠိစာႏွင့္ ေရးထားေသာ ဂါထာတပုဒ္ကို ေပးပါသည္။ `တေန႔ သံုးႀကိမ္ ႐ြတ္ပါေလ၊ မင္းသတင္းစာတိုက္ ျပန္ရေစမည္´ ဟု ေျပာလုိက္ပါ၏။ သူေတာ္ေကာင္းတရား ျဖစ္သျဖင့္ ျပန္မေျပာ၀ံ့ေသာ ေၾကာင့္ ေခါင္းငံု႔ၿပီး ျပန္ခဲ့ပါ၏။ ဦးႏုက တင္ေမာင္ကို တရားေရေအး အၿမိဳက္ေဆး တုိက္ေကၽြးေစကာမူ ေ႐ြးေကာက္ပဲြအတြက္မူ ျပတ္သားေသာ ႏုိင္ငံေရးလမ္းစဥ္ကို ခ်မွတ္ ဆင္ႏႊဲခဲ့ပါသည္။
တည္ၿမဲ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဦးဗေဆြကိုယ္တိုင္က `တည္ၿမဲအဖဲြ႔သည္ ႏုိင္လွ်င္လည္း ႏုိင္ရမည္၊ ႐ံႈးလွ်င္လည္း ႏုိင္ရမည္´ ဟု တရားေဟာေသာေၾကာင့္ လူထုက စိုးရိမ္လာၾကပါသည္။
ဦးဗေဆြ၏ စကားအရ တည္ၿမဲတို႔က အ႐ႈံးမခံလိုၾကဘဲ အကယ္၍ ႐ႈံးခဲ့လွ်င္ မတရားေသာနည္းႏွင့္ အႏုိင္ယူ ရန္ စီစဥ္ထားၾကသည္ဟု ဦးႏုက ဖြင့္ဟ ေျပာၾကားပါေတာ့သည္။ မတရားေသာနည္းမွာ လက္ရွိ ဖိႏွိပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနသည့္ အိမ္ေစာင့္အစိုးရ စစ္တပ္အကူအညီႏွင့္ စစ္အာဏာရွင္ႏုိင္ငံ တည္ေဆာက္ရန္သာ ျဖစ္သည္ကို လူထုက သိရွိလာၾကပါသည္။
ဦးႏုက မဲဆႏၵရွင္တို႔ကို ေမးခြန္းတခုသာ ေမးပါသည္။ `ဒီမုိကေရစီကို ေ႐ြးမည္လား၊ ဖက္ဆစ္စနစ္ကို ေ႐ြးမည္လား´ ဟု ေမးၿပီး အသည္းၾကားက မဲတျပားကို ႀကိဳက္ရာေ႐ြးၿပီး မဲေပးပါ ဟု ေဟာေျပာပါသည္။
ေ႐ြးေကာက္ပဲြတြင္ တပ္မေတာ္သားမ်ား မည္သည့္ အဖဲြ႔အစည္းဘက္ကိုမွ ဘက္မလိုက္ရဟု ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းက လူသိရွင္ၾကား ေၾကညာခ်က္ထုတ္ေသာ္လည္း လက္ေတြ႔တြင္မူ `တို႔စစ္သားေတြ ဘက္လုိက္ၾကေဟ့´ ဟု တပ္လွန္႔ေပးသည္ဟု ထင္ရပါသည္။ ေသေသခ်ာခ်ာ ဘက္လိုက္ၾကပါသည္။
မဲ႐ံုတည္ေနရာ မဲပံုးစားပဲြမွ စတင္ၿပီး တည္ၿမဲတို႔ဘက္က ေကာင္းက်ိဳးရေစရန္ စစ္တပ္က စီစဥ္ပါသည္။ တျပည္လံုးတြင္ တပ္စဲြထားသည့္ စစ္တပ္မွန္သမွ်က တည္ၿမဲတို႔ဘက္မွ အမ်ိဳးမ်ိဳးအားေပး ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူထုႀကီးက စစ္တပ္ကို အလြန္႔အလြန္ ေၾကာက္လန္႔လာၾကၿပီး သန္႔ရွင္းကို အားကုိးတႀကီး မဲေပး ၾကရပါေတာ့သည္။ မဲ႐ံုမရွိဘဲ ဟင္းလင္းျပင္ ကြက္လပ္တြင္ မဲပံုးခ်ထားၿပီး စစ္တပ္က ေသနတ္ႏွင့္ ခ်ိန္ထားသည္ကိုပင္ မဲဆႏၵရွင္မ်ားက သန္႔ရွင္းကို ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ မဲေပးၾကသည္အထိ စစ္တပ္ကို ဆန္႔က်င္ၾက ပါသည္။
ရလဒ္မွာ ျပည္ေထာင္စုအဖဲြ႔ဟု အမည္ေျပာင္းသည့္ သန္႔ရွင္းတို႔က အမတ္ (၁၅၉) ဦး အေ႐ြးခံရၿပီး တည္ၿမဲ တို႔က (၄၂) ဦးသာ အေ႐ြးခံရပါသည္။ မဲေပးသူ (၅၉) ရာႏႈန္းရွိၿပီး၊ (၅၂) ရာႏႈန္းက သန္႔ရွင္း၊ (၃၁) ရာႏႈန္းက တည္ၿမဲ၊ (၅) ရာႏႈန္းက ပမညတကို မဲေပးၾကပါသည္။ ေစာေစာက ပါလီမန္မွာ အမတ္ (၄၄) ဦး ရထားသည့္ ပမညတ အဖဲြ႔မွ အမတ္ေလာင္း (၁၃၅) ဦး ၀င္ေရာက္အေ႐ြးခံရာ၌ တေယာက္မွ အေ႐ြးမခံရပါ။ ျမန္မာ လူထုႀကီးက လက္၀ဲ၀ါဒီတို႔၏ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ကို လက္မခံၾကေၾကာင္း ဆႏၵမဲႏွင့္ သတၱိေျပာင္စြာ ျပသ ခဲ့ပါသည္။
တင္ေမာင္အဖို႔ ဦးႏုေပးသည့္ ဂါထာကို ႐ြတ္ရန္မလိုေတာ့ပါ။ ပိတ္ထားေသာ သတင္းစာမ်ားကို ျပန္ဖြင့္ခြင့္ ေပးၿပီး ဖမ္းထားသူမ်ားကို ျပန္လႊတ္ပါသည္။ ကိုကိုးကၽြန္းေထာင္ႀကီးကို ဖ်က္ေပးရပါသည္။
ဦးႏု၏ ျပည္ေထာင္စုပါတီ အစိုးရ တက္လာသည္မွာ ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံသစ္ ထူေထာင္ရန္ ျဖစ္သျဖင့္ သတင္းစာမ်ားက စတင္ကာ အခြင့္အေရးေတာင္းၾကသည္။ စာနယ္ဇင္းတို႔ အဖို႔ ပေ၀သဏီေခတ္၊ အဂၤလိပ္ နယ္ခ်ဲ႕ေခတ္က ဥပေဒမ်ားႏွင့္ အစိုးရ အစဥ္အဆက္ ဖိႏိွပ္သည္ကို ခံခဲ့ရပါသည္။ ၁၈၆၁ ခုႏွစ္က ေရးသား အတည္ျပဳခဲ့သည့္ အိႏိၵယ ရာဇသတ္ႀကီးပုဒ္မ ၁၂၄ (က) အစိုးရကို အၾကည္ညိဳပ်က္ေစမႈ ဥပေဒ၊ ၁၈၇၆ ခုႏွစ္က တည္ခဲ့ေသာ ပံုႏွိပ္တိုက္ဥပေဒ စသည့္ ဥပေဒမ်ားႏွင့္ အိမ္ေစာင့္အစိုးရေခတ္တြင္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ေမာင္ေမာင္ ျပင္ဆင္ေသာ ဥပေဒမ်ားကို ျပင္ဆင္ေပးပါဟု ေတာင္းဆိုၾကပါသည္။ သတင္းစာအားလံုးက အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ (၇) ရက္မွ် မေရးဘဲ ဆႏၵျပၿပီး ေတာင္းပါသည္။ ႏွစ္ခါမေတာင္းရပါ။ ျပင္သင့္သည္မွန္ သမွ် ျပင္ၾကပါေလဟု ေကာ္မီတီ ဖဲြ႔ေပးလုိက္ပါသည္။ ဒီမိုကေရစီ ပဲြေတာ္ႀကီး စတင္လာေလၿပီ။
လူမ်ိဳးစု ေခါင္းေဆာင္မ်ားကလည္း ဦးႏုကို ခ်ဥ္းကပ္ၾကပါသည္။ `က်ေနာ္တို႔ ႐ြာမွာ ဗမာ စစ္သားေတြ တပ္စဲြ ေနတာေၾကာင့္ အရက္၊ ၾကက္၊၀က္ ကစၿပီး သမီးကညာမ်ားအထိ ဗမာစစ္သားေတြက ဆဲြေလ့ရွိပါတယ္´ ဟု တင္ျပ ၾကပါသည္။
မခံခ်င္ေသာေၾကာင့္ လက္လြန္ ေျခလြန္ သူပုန္ထေနသည့္ လူမ်ိဳးစုမ်ားကလည္း ရွိေနေသာေၾကာင့္ `ဗမာ စစ္တပ္ေတြ ျပန္ေစလိုလွ်င္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရွိမွ ျဖစ္မယ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔က လူမ်ိဳးစု ျပႆနာေတြ ေျဖရွင္းမွ ျဖစ္မယ္´ ဟု ကြင္းဆက္အေၾကာင္းအရင္းကို ရွာၿပီး လူမ်ိဳးစုတုိင္း ေက်နပ္ေအာင္ ၁၉၄၇ ခု အေျခခံ ဥပေဒႀကီးကို ျပင္ဆင္ၾကစို႔ဟု ဆံုးျဖတ္အားထုတ္ပါသည္။
၁၉၆၁ ခု၊ ဇြန္လမွ လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ကြန္ဖရင့္ကို ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕မွာ က်င္းပၿပီး အေျခခံ ဥပေဒႀကီး ျပင္ဆင္ေရးကို ၫႇိႏိႈင္းၾကပါသည္။ အလုပ္ေကာ္မတီက တႏွစ္ၾကာ ေဆြးေႏြးၿပီး အေျခခံ ဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး အဆိုျပဳခ်က္ ထြက္လာပါသည္။
ျပည္နယ္ဖဲြ႔စည္းေရး၊ လႊတ္ေတာ္အာဏာ တူညီေရး၊ ကိုယ္စားလွယ္မွ်တေရး၊ မွ်တစြာ အခြန္ေတာ္ သံုးစဲြေရး စသည့္ အခ်က္မ်ားႏွင့္ ကာကြယ္ေရး၊ ဘ႑ာေရး၊ တရားစီရင္ေရး စေသာ အာဏာမ်ားကို ဗဟိုျပည္ေထာင္ စုက လုပ္ေဆာင္ေရး စသည္ျဖင့္ အေသးစိတ္ အဆုိျပဳ ထားပါသည္။ မွ်တၿပီး သဘာ၀က်သည္ဟု ပညာရွင္မ်ားက သံုးသပ္ၾကပါသည္။
ထုိအဆိုျပဳခ်က္မ်ားကို ၁၉၆၂ ခု၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၂၄) ရက္ေန႔ ရန္ကုန္အသံလႊင္႐ံု ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပဲြမွာ တင္ပါသည္။ အဆိုျပဳခ်က္ကို ကန္႔ကြက္ျခင္း၊ ျဖည့္စြက္ျခင္း ျပဳႏုိင္ၾကရန္ ႏုိင္ငံေရးအဖဲြ႔အားလံုးတို႔ႏွင့္ အဆင့္ ဆင့္ ၫႇိၾကရန္ စီစဥ္ထားပါသည္။ ေနာက္ဆံုး အတည္ျပဳၾကေသာမူကို လႊတ္ေတာ္မွာတင္ၿပီး၊ အေက် အလည္ ေဆြးေႏြးၿပီး ဥပေဒျပင္ဆင္ထံုးအရ အေသးစိတ္ အစီအစဥ္ကို မိန္႔ၾကားပါသည္။
တင္ျပသည့္မူတြင္ မွားယြင္းမႈ၊ တိမ္းပါးမႈမ်ား ရွိႏုိင္ေစကာမူ အဆင့္ဆင့္ ေဆြးေႏြးတည္းျဖတ္ၾကမည္ ျဖစ္သျဖင့္ သန္႔စင္ေသာ ျပင္ဆင္ခ်က္မူၾကမ္းႀကီး ေပၚေပါက္လာႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေရးပါတီအားလံုးက ဒီမုိကေရစီအခြင့္အေရး ရရွိၾကေတာ့မည္ ျဖစ္သျဖင့္ ၀မ္းသာၾကသကဲ့သို႔ လူမ်ိဳးစုမ်ားက ၾကက္၀က္ဆဲြေသာ ဗမာ့စစ္တပ္ရန္က ကင္းေ၀းေတာ့မည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေက်နပ္ၾကပါသည္။ တည္ၿမဲတို႔ကမူ ကန္႔ကြက္ၾက၏။
ယင္းသို႔ ဒီမိုကေရစီနည္းႏွင့္ ညီညီၫြတ္ၫြတ္ ျပင္ဆင္ၾကသည္ကို လက္မခံႏုိင္သူမွာ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္း ျဖစ္ပါသည္။ ဥပေဒ ျပင္ဆင္ခ်က္ ေအာင္ျမင္လွ်င္ စစ္တပ္အဖို႔ ေမၿမိဳ႕၊ မိတၳီလာႏွင့္ မဂၤလာဒံု စစ္စခန္းမ်ားမွာသာ ေနၾကရမည့္ဘ၀ကို သူက လက္မခံႏုိင္ပါ။
ထိုေၾကာင့္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၂၄) ရက္ေန႔က စတင္ေသာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ လူမ်ိဳးစုေခါင္းေဆာင္မ်ား ေဆြးေႏြးပဲြ မၿပီးမီ (၇) ရက္အၾကာ မတ္လ (၂) ရက္ေန႔တြင္ ျပည္ေထာင္စုႀကီး ၿပိဳကြဲမည္မို႔ တားဆီးသည္ဟု အေၾကာင္း ျပၿပီး အာဏာသိမ္းလိုက္ပါေတာ့သည္။ အေၾကာင္းအရင္းကမူ ညီၫြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသည့္ ဒီမိုကေရစီ ႏုိင္ငံတြင္ စစ္တပ္က ထင္သလိုႀကဲႏုိင္ရန္ အခြင့္အလမ္း မရွိေလေသာေၾကာင့္ အာဏာလုသည္သာ ျဖစ္ပါ၏ ။ ။
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://thetoo.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.