ပန္းတိုင္ရြယ္ကုိး ... ၂၀၀၉ သို႔
ႏွစ္သစ္ကူး ဆုေတာင္းသံေလးေတြကို ေနရာအႏွံ႔ ၾကားေနရျပန္ပါၿပီ။
က်ေနာ္ အခု ဒီစာကို ေရးေနတဲ့ အခ်ိန္ကေန ေရတြက္ရင္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ ၂၈ နာရီခြဲ ၾကာရင္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ကို ေရာက္ပါေတာ့မယ္။
က်ေနာ့္တဦးတည္းရဲ့ ခံစားခ်က္သက္သက္ အရ ေျပာရရင္ေတာ့ ၂၀၀၈ ဆုိတာႀကီးကို ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ လြန္ေျမာက္ေစခ်င္ေနပါၿပီ။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ဟာ ကံေကာင္းျခင္း နည္းပါးလွတဲ့ႏွစ္၊ ကံဆိုးမႈ ပရပြကို သယ္လာတဲ့ႏွစ္လို႔ကို ခံစားရတယ္။
ဒီႏွစ္ထဲမွာပဲ နာဂစ္မုန္တုိင္းလို ကပ္ဆုိးဒဏ္ကုိလဲ ခံစားရ၊ ဒီႏွစ္ထဲမွာပါ ျပည္သူခ်စ္တဲ့ အႏုပညာရွင္ေတြ မ်ားစြာေႂကြလြင့္ခဲ့ရ။ ဒီၾကားထဲ မတရားမႈေတြ အားလုံးကုိ ကုိယ္စားျပဳတဲ့ ဥပေဒမူၾကမ္းကုိလဲ အတင္းကာေရာ အသက္သြင္းခဲ့ၾကတာလဲ ဒီႏွစ္ထဲမွာပဲ။ မိစၧာေတြ သိကၡာတင္ခဲ့ၾကတဲ့ ႏွစ္ လို႔ေတာင္ တင္စားလိုက္ခ်င္ရဲ့။
အစြဲအလမ္း ႀကီးတယ္ပဲ ဆုိခ်င္ဆိုၾကပါေတာ့…၊ ကံဆုိးတဲ့ႏွစ္ ၂၀၀၈ ကို လြန္ေျမာက္ၿပီး ပန္းတိုင္ရြယ္ကိုး ၂၀၀၉ ကုိသာ အျမန္ေရာက္ခ်င္ပါၿပီ။
က်ေနာ့္ မိတ္ေဆြမ်ား အားလုံး မဂၤလာႏွစ္သစ္ကို ပုိင္ဆုိင္ႏိုင္ၾကပါေစ။
အားလုံးကုိ ခင္မင္ေလးစားစြာ
ကလိုေစးထူး
ဟာသနဲ႔ ဟာသ...
`ပြမ္ ))))))))))))´
အနားကပ္ၿပီး ကားဟြန္းတီးလိုက္သံေၾကာင့္ ေဘာက္ဆတ္ေဘာက္ဆတ္ႏွင့္ လမ္းေလွ်ာက္ေနေသာ ကၽြဲေကာ္ကုိင္းမ်က္မွန္ႏွင့္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ပုံစံလူ လန္႔သြားသည္။ အနားမွာရပ္လာတဲ့ ကားထဲမွာက ၀ဖိုင့္ေသာ ခႏၵာကုိယ္ပုိင္ရွင္ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္က ျပည့္ျပည့္ေဖာင္းေဖာင္းမ်က္ႏွာႀကီးကို အဆီေတြအစ္ေနေအာင္ ၿပဳံးျပၿပီး…
`ကိုကုိခ်စ္၊ လန္႔သြားတယ္ဆိုရင္ ေဆာရီးေနာ္။ အ့ံၾသသြားေအာင္ လုပ္လိုက္တာ၊ လာ၊ ကားေပၚတက္´
ကုိကုိခ်စ္လို႔ အေခၚခံရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က ခၽြဲပ်စ္ခ်ိဳအီေနေသာ စကားသံကို မအီမလည္မ်က္ႏွာထားျဖင့္ ျပန္ၾကည့္ေနသည္။ ၿပီးမွ…
`အာ၊ ရပါတယ္၊ က်ေနာ္ ဒီကေနပဲ လမ္းေလွ်ာက္သြားလိုက္ေတာ့မယ္´
`အာ၊ မရဘူး၊ မရဘူး၊ မတက္ဘူးလား၊ မတက္ရင္ ဆင္းလာၿပီးေခၚၿပီေနာ္၊ ဆင္းလာၿပီေနာ္´
ေစာေစာက အသံထက္ ႏွစ္ဆေလာက္ ပုိခၽြဲေသာအသံနဲ႔ တဆက္တည္း ကားေပၚကေန ဆင္းလာမည့္ဟန္ တကဲကဲျဖစ္ေနတဲ့ မေရႊ၀တုတ္ေၾကာင့္ ကုိကုိခ်စ္ခမ်ာ `အဲ၊ တက္မယ္၊ တက္မယ္´ ဟု ကမန္းကတန္း ျပန္ေျပာရင္း ကားေပၚကုိ ပုဆိုးစြန္ေတာင္ဆြဲၿပီး ၀႐ုန္းသုန္းကားျဖင့္ အျမန္တက္ရေတာ့သည္။
***
`ဟားဟားဟားဟား´
`အဟီးဟီး´
`ဟားဟားဟား´
ဘာစာမွ မေရးျဖစ္တဲ့ တညေနတြင္ ကြန္ပ်ဴတာထဲက ျမန္မာဟာသကားတကားကုိ ၾကည့္ရင္း တ၀ါး၀ါး တဟားဟားျဖင့္ သေဘာက်ေနမိ၏။ တခါတေလက်ေတာ့ လူပန္း၊စိတ္ႏြမ္းေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဒီလိုဟာသကားေလးေတြက ခဏတျဖဳတ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လူကို လန္းေစတာေတာ့ အေသအခ်ာပင္…။
ၾကည့္မိတဲ့ကားကလဲ ဟာသမွ တကယ့္ဟာသ။ ေက်ာ္ရဲေအာင္ နဲ႔ ပြင့္ တို႔ သ႐ုပ္ေဆာင္ေနသည္ကလဲ ရယ္ခ်င္စရာ။ သူကုိယ္တုိင္ကလဲ ျမန္မာကားကုိမွ ႏွစ္သက္သူကလဲ ျဖစ္ေလေတာ့ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ဇာတ္ကားေလးကုိ ၾကည့္ရင္း ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ရယ္ေမာေနရသည္မွာ အရသာ ရိွလိုက္ပါဘိ။
အခန္းတခုလုံးလဲ သူ႔ရယ္သံေတြကသာ ဖုံးလႊမ္းေန၏။ ထိုအခိုက္…
***
`ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္´
အိမ္တံခါးကို တေယာက္ေယာက္က အဆက္မျပတ္လာေခါက္ေနသံေၾကာင့္ ရယ္လက္စကို အရိွန္ခဏသတ္ၿပီး တံခါးသြားဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ တံခါး၀မွာ ဟုိဘက္ တိုက္ခန္းက အမိုးရဲ့ သားမက္ ေကာ္လာေစး ရပ္ေန၏။ သူ႔ကို ျမင္ေတာ့…
`အကို၊ က်ေနာ္ ဒီညတည ဒီမွာပဲ အိပ္ခ်င္လို႔´
`ေၾသာ္၊ အိပ္ေလ၊ ရပါတယ္´
ေျပာလဲေျပာ၊ အခန္းထဲလဲ ၀င္လာေသာ ထိုလူက ေစာေစာက သူ႔အက်ၤီၾကားထဲမွာ ထိုးထည့္ထားတဲ့ လက္ကို အျပင္ထုတ္လိုက္ေတာ့ လားလား…၊ လက္ထဲမွာလဲ နည္းတဲ့ အရက္ပုလင္းႀကီး မဟုတ္။ အခန္းထဲေရာက္သည္ႏွင့္ သူ႔ေရွ႕မွာ ျဗဳန္းဆို ထုိင္ခ်လိုက္ၿပီး…
`က်ေနာ္ စိတ္ညစ္တယ္ဗ်ာ၊ က်ေနာ့္ကုိ သူတို႔ ၀ိုင္းအႏိုင္က်င့္ၾကတယ္၊ အီးဟီးဟီးဟီး´
ေစာေစာက တံခါး၀မွာတုန္းက အေကာင္းလုိလိုနဲ႔ သူ႔အခန္းထဲ ေရာက္လာမွ ဆုိင္းမဆင့္ ဗုံမဆင့္ ငိုခ်လိုက္ေသာ ေကာ္လာေစးကို ၾကည့္ရင္း သူလဲ ဘာေျပာလိ႔ုေျပာရမွန္း မသိ…
`အီးဟီးဟီးဟီး၊ အေမရိကားေရာက္မွ မေပ်ာ္ဘူးဗ်ာ၊ အီးဟီးဟီး´
အဲဒါမွ အခက္၊ ေစာေစာကတင္ ဟာသကားၾကည့္ေနတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာက ဟာသကားအရိွန္ေၾကာင့္ ဘယ္လိုမွ မ်က္ႏွာပိုးေသႏိုင္မွာမဟုတ္။ ဒါေပမယ့္…
`ကဲပါဗ်ာ၊ ဒီလိုေပါ့၊ တခါတေလ ျဖစ္တတ္ပါတယ္၊ ငိုမေနပါနဲ႔ဗ်ာ´
ကြန္ပ်ဴတာမွာ ဖြင့္ထားလက္စ ဟာသကားကလဲ မပိတ္ရေသး…။ ဟိုလူ႔ကို အားေပးစကားတခ်က္ ေျပာၿပီး ဇာတ္ကားကို ဆက္ၾကည့္မိျပန္သည္။
ဒီတခါေတာ့ ေက်ာ္ရဲေအာင္တေယာက္ အခ်ဥ္အစပ္စာေတြကုိ ႀကိဳက္တဲ့ ေကာင္မေလးအႀကိဳက္အတိုင္း လိုက္စားမိရာမွ အိမ္သာနဲ႔ နပန္းလုံးေနရတဲ့အခန္း။ အိမ္သာထဲကို ၀င္သြားလိုက္၊ မ်က္ႏွာႀကီးရွဳံ႕မဲ့ၿပီး ျပန္ထြက္လာလိုက္၊ တခါျပန္၀င္သြားလိုက္…။
`ဟားဟားဟားဟား´
`ဟီးဟီးဟီး´
`တကယ္ကို အကိုရာ၊ က်ေနာ္က အခုအခ်ိန္မွာ အလုပ္ရွာေနတုန္းမုိ႔သာ ေယာကၡမအိမ္မွာ ခဏေနရတာပါ။ ဒါကို အႏိုင္က်င့္တယ္ဗ်ာ၊ အီးးးဟီးးး´
ဇာတ္ကားကုိ ၾကည့္ၿပီး ရယ္မယ္မွမၾကံေသး ဟိုလူက ထငိုျပန္ေတာ့ မ်က္ႏွာပိုးကို အတင္း ဘရိတ္အုပ္သတ္ရျပန္သည္။ ဟိုလူက ေျပာလဲေျပာ၊ လက္ထဲက အရက္ပုလင္းကိုလဲ ခြက္ထဲကို ငဲွ႔ေနျပန္သည္။ သူက မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ျဖင့္…
`ျဖည္းျဖည္းခ်ပါဟ´
`ဒီမယ္အကို၊ က်ေနာ္ ဒီေလာက္က ေအးေဆးပါဗ်၊ ေဟာဒီမွာၾကည့္´
ငွဲ႔ထားတဲ့ အရက္ေတြကို ဂလုဂလုနဲ႔ တရိွန္ထိုး ေမာ့ခ်ျပျပန္သည္။ ၿပီးေတာ့ `စိတ္ညစ္တယ္ဗ်ာ၊ အီးဟီးဟီး´ ဆို ထပ္ငိုျပန္သည္။
***
`ကဲ၊ မငိုပါနဲ႔ေတာ့ဗ်ာ၊ ေနာ္၊ ဒီမွာေစာင္နဲ႔ ေခါင္းအုံး၊ အိပ္ရင္လဲ အိပ္ေတာ့ေလ´
အရက္ငို ငိုတတ္သူကုိ သူလဲ ဘယ္လိုမွ မေခ်ာ့တတ္။ ေက်ာ္ရဲေအာင္ရဲ့ ကုိး႐ုိ႔ကားယားပုံစံကို ကြန္ပ်ဴတာမွာ ထပ္ၾကည့္မိျပန္ေတာ့ `ခြီး´ ခနဲ ထပ္ရယ္မိျပန္သည္။
`အကုိ၊ က်ေနာ္က ရယ္စရာ ျဖစ္ေနလုိ႔လားဟင္´
`ဗ်ာ၊ အာ…၊ မဟုတ္ပါဘူး´
`အကုိက က်ေနာ္၀င္လာကတည္းက မ်က္ႏွာက စပ္ၿဖီးၿဖီးႀကီး´
`အဟီး… … ဒါကေတာ့၊ က်ေနာ္က ခင္ဗ်ားမလာခင္က ဟာသကားၾကည့္ၿပီး ရယ္ေနတာဗ်၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ားက ေရာက္လာၿပီး ျဗဳန္းဆုိ ငိုခ်လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္လဲ ဘာလုပ္ရမွန္းကို မသိေတာ့ဘူး၊ မ်က္ႏွာလဲ ဘယ္လုိျဖစ္ေနမွန္းကို မသိေတာ့ပါဘူးဗ်ာ´
ဟိုလူ ခဏေတာ့ ၿငိမ္သြားသည္။ ခဏၾကာေတာ့… … …
`အဟီးဟီးဟီး၊ ရွက္လိုက္တာဗ်ာ၊ ရယ္စရာႀကီးေနာ္´
`ဟီးဟီး၊ က်ေနာ္ရယ္တာ ဟာသကားကုိပါ´
`မဟုတ္ဘူး၊ က်ေနာ္က ပုိရယ္စရာ ျဖစ္ေနတာေနမွာ´
`က်ေနာ့္မ်က္ႏွာႀကီးကလဲ ရယ္စရာျဖစ္ေနမွာပါ၊ အဟားဟားဟား´
ကြန္ပ်ဴတာက ဟာသကားနဲ႔ အျပင္က ဟာသသမားႏွစ္ေယာက္ရဲ့ အသံေတြေၾကာင့္ တခန္းလုံး ရယ္သံေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္သြားေတာ့သည္။
အဲဒီေနာက္ေတာ့ ငါးမိနစ္မွ်ပင္ မၾကာလိုက္ပါ။ ေကာ္လာေစးတေယာက္ ေအာက္ပါပုံအတုိင္း ေခါင္းစိုက္လ်က္ ေလာကႀကီးကို တခဏမွ် ႏႈတ္ဆက္သြားေလေတာ့သည္။
***
ကလုိေစးထူး
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://klosayhtoo.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.