သတင္းစာအသစ္တခု တည္ေထာင္ျခင္း (ေၾကးမံုဦးေသာင္း)
ေၾကးမံုသတင္းစာ စတင္ထုတ္ေ၀ေသာ ၁၉၅၇ ခု၊ ဧၿပီလ (၁၆) ရက္ေန႔သည္ ကမၻာႀကီး အဖို႔ပါ ထူးျခားေသာ ေန႔တေန႔ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုပါလွ်င္ ကားလြန္းသည္၊ ႂကြားလြန္းသည္ဟု အျပစ္မတင္ႏိုင္ ပါေပ။ သဒၵါစာေပ ဖဲြ႔စည္းမႈစည္းကမ္းအရလည္း ေဒါသမသင့္ေပ။ ထိုေန႔က ျမန္မာႏွစ္ဆန္း (၁) ရက္ ေန႔ ျဖစ္၏။ ေၾကးမံုႏွင့္အတူ ဖြားဘက္ေတာ္မ်ားအျဖစ္ အေထာက္ေတာ္သတင္းစာႏွင့္ ျပည္ေတာ္စိုး သတင္းစာတုိ႔ပါ သတင္းစာ (၃) ေစာင္ ၿပိဳင္တူ ထြက္လာခဲ့သည္။ ျမန္မာျပည္တြင္မက ကမၻာမွာပင္ သတင္းစာအသစ္တေစာင္ စတင္ထုတ္ေ၀သည့္ေန႔ ဟူ၍ မ်ားမ်ားမရွိခဲ့ေပ။ ယခုကဲ့သို႔ သတင္းစာ အသစ္ (၃) ေစာင္ တၿပိဳင္တည္းထြက္ေသာေန႔ဟူ၍ ကမၻာတြင္ မရွိေသးေပ။ ေနာက္ေနာင္ကာလမ်ား တြင္လည္း ရွိရန္မလြယ္ပါေပ။
အေမရိကန္ႏွင့္ ႐ုရွအုပ္စု စစ္ေအးႀကီးေၾကာင့္ ျမန္မာစာနယ္ဇင္းေလာကႀကီး ယိုယြင္းသြားသည္ကို ၀မ္းနည္းဖြယ္ ႀကံဳေတြ႔ရသျဖင့္ ေၾကးမံုကို ပ်ိဳးေထာင္ခဲ့သည္။ ျမန္မာသတင္းစာမ်ားမွာ အေမရိကန္ ၾသဇာခံ လက်္ာသတင္းစာမ်ားႏွင့္ ႐ုရွသစၥာခံ လက္၀ဲသတင္းစာမ်ား ဟူ၍ (၂) မ်ိဳးသာရွိေနသည္။ လက္၀ဲသတင္းစာမ်ားက အေမရိကန္ဟူေသာ ေ၀ါဟာရစာလံုးကို အသံုးျပဳတုိင္း "အေမရိကန္ နယ္ခ်ဲ႕သမား" ဟု ဂုဏ္ထူး၀ိေသသန တပ္ဆင္ေရးသားေလ့ ရွိသည္။ လက်္ာသတင္းစာမ်ားကလည္း လက္၀ဲႏုိင္ငံမ်ား၏ အနယုတၱသတင္းမ်ားကို ပံုႀကီးခ်ဲ႕ကာ ေရးသားၾကသည္။
ဗမာ့ေခတ္သတင္းစာသည္ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရး သတင္းစာျဖစ္သည္။ သို႔ျငားလည္း တင္ေမာင္ အဖို႔ ဗမာ့ေခတ္တြင္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္အျဖစ္အထိ တာ၀န္ယူ လုပ္ကိုင္ခဲ့စဥ္က မ်ားစြာ လြတ္လပ္သည္။ ဗမာ့ေခတ္၏ မဟာမိတ္ျဖစ္သူ အေမရိကန္ ဒီမိုကေရစီကို ေ၀ဖန္ေရးသားႏုိင္သည္။ သို႔ေသာ္ အေမရိကန္သံ႐ံုးမွ ပို႔ေပးေသာ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရး သတင္းေဆာင္းပါးမ်ားကို အမ်ားအျပား ေဖာ္ျပေပးရသည္ကိုမူ ဘ၀င္မက် ျဖစ္မိသည္။
ဗမာ့ေခတ္မွာ မေပ်ာ္ႏိုင္သည့္ အခ်က္တခု ရွိပါေသးသည္။ လစာႏႈန္းထားကို မေက်မနပ္ျဖစ္မိသည္။ ျမန္မာသတင္းစာေလာကမွ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္မ်ားကို ေပးေသာ လစာႏႈန္းမွာ ေနရွင္းအယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ဦးေလာ႐ံု ရယူေသာ လစာ၏ ေလးပံုတပံုသာ ရွိသည္ကိုလည္း မခံခ်င္ ျဖစ္မိသည္။
ထိုအခ်ိန္က တင္ေမာင္၏ ကိုယ္ပိုင္ အပိုလုပ္ငန္းအျဖစ္ ေသာၾကာဟာသစာေစာင္ကို ဆရာဇ၀နႏွင့္ ႐ႈမ၀ဦးေက်ာ္၏ အကူအညီႏွင့္ ထုတ္ေ၀ရာ ေရာင္းမေလာက္ေအာင္ လူႀကိဳက္မ်ားသည္အထိ ထူးထူး ျခားျခား ေအာင္ျမင္မႈ ရခဲ့သည္။ သတင္းစာတေစာင္အ႐ြယ္ စကၠဴကို (၄) ေခါက္ ေခါက္ကာ ခ်ဴပ္ၿပီး တအုပ္တက်ပ္ႏႈန္း ေရာင္းခဲ့သည္။ စာမူအမ်ားကို မိမိဘာသာ ေရးေသာေၾကာင့္ ဆရာဇ၀န၏ စာမူအတြက္ ဘီယာပုလင္းဖိုးမွ တပါး စရိတ္မကုန္ေလသျဖင့္ အခ်ိန္အနည္းငယ္အတြင္းတြင္ ေငြအစုလိုက္ အပံုလုိက္ ကိုင္ႏိုင္ခဲ့သည္။
ေငြကေလး ေၾကးကေလး အိတ္ထဲရွိလာေသာအခါတြင္ ေျပာရဲဆိုရဲ ရွိလာသည္။ ပိုင္ရွင္ ဦးအုန္းခင္ ထံ အေရးဆိုသည္။ ဗမာ့ေခတ္အမႈထမ္း အားလံုး လစာႏႈန္း နိမ့္ေနပါသည္။ ထိုေၾကာင့္ တင္ေမာင္ကို သာမက စာစီကစၿပီး သတင္းေထာက္မ်ား၊ အယ္ဒီတာမ်ားအထိ လစာတိုးေပးပါဟု လစာစာရင္းသစ္ ကို တင္ျပကာ အေရးဆိုသည္။ တင္ေမာင္၏ လစာကို လက္ရွိ တလ (၄၀၀) ႏႈန္းမွ (၁၀၀၀) က်ပ္ အထိ တက္ေပးရမည္ဟုလည္း ေတာင္းသည္။
"တယ္ဆိုတဲ့ ေကာင္ပါလားကြ။ လစာ (၄၀၀) က်ပ္ရတဲ့ သူတေယာက္က ပိုေတာင္းႏုိင္လွ (၅၀၀) က်ပ္ ေပါ့" ဟု ဆရာႀကီး ေရႊဥေဒါင္းက မွတ္ခ်က္ခ်သည္။
"ေနာက္ၿပီးေတာ့ အမႈထမ္းအားလံုးအတြက္ မင္းက လူမုိက္လုပ္တာကိုး" ဟု ေျပာေသးသည္။ ဆရာႀကီး ယူဆသည့္အတုိင္း ပိုင္ရွင္ဦးအုန္းခင္က လစာကို (၅၀၀) က်ပ္အထိ တိုးေပးရွာသည္။ လစာႏႈန္းကို ထိုက္သင့္သလို ေပးပါဟု ေတာင္းစဥ္က မေပးလွ်င္ ဘာလုပ္မည္ဟု အစီအစဥ္မရွိ ေစကာမူ မိမိေတာင္းသည့္အတုိင္း မရေသာအခါ တင္ေမာင္က လက္မခံဘဲ ဗမာ့ေခတ္အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ရာထူးမွ ထြက္လိုက္မိသည္။ မိမိတြင္ ၀င္ေငြရွိေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း တန္ခိုးၾသဇာႀကီးမားေသာ အႀကီးဆံုးသတင္းစာ၏ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ရာထူးမွ ထြက္လိုက္ေသာအခါတြင္ မိမိကိုယ္မိမိ သိမ္ငယ္သူ တဦးအျဖစ္ ခံစားမိသည္။ ထြန္းေန႔စဥ္ႏွင့္ အိုးေ၀တို႔တြင္ ၀င္ေရာက္ၿပီး ေဆာင္းပါးမ်ား ေရးမိရာမွ ေျဖသာသည္။
ဗမာ့ေခတ္မွ ထြက္ခဲ့ၿ့ပီးေနာက္ လအနည္းငယ္အတြင္းတြင္ ေၾကးမံုဂ်ာနယ္ကို စတင္ တည္ေထာင္ သည္။ ေစာင္ေရ (၄၀၀၀) အထိ ေရာင္းရသျဖင့္ ေအာင္ျမင္ေစကာမူ သတင္းမ်ား၊ ေဆာင္းပါးမ်ားကို (၇) ရက္ ေစာင့္ဆိုင္းၿပီးမွ ေရးသားရသည္မွာ အားမလို အားမရ ျဖစ္လာသည္။ သတင္းေကာင္းမ်ား ရွာႏုိင္ပါလ်က္ မေရးႏုိင္သည္မွာ ေျခတုပ္ထားသကဲ့သို႔ ခံရခက္သည္။
ေၾကးမံုဂ်ာနယ္ထြက္ၿပီး မၾကာမီအတြင္း ဂ်ာနယ္မွတဆင့္ ေန႔စဥ္သတင္းစာသို႔ ကူးေျပာင္း တည္ေထာင္ခဲ့ေလသည္။
ေသာၾကာစာေစာင္က ရရွိထားသည့္ ေငြရင္းအျပင္ ေဆြမ်ိဳးမိတ္ေဆြ (၅) ဦးႏွင့္ အိုးေ၀ေၾကာ္ျငာ မန္ေနဂ်ာ ဦးေသာ္ထံမွ ေငြရင္းအနည္းငယ္ ေတာင္းခဲ့ၿပီး ေငြရင္း အစုစု က်ပ္သံုးေသာင္းမွ်ႏွင့္ တည္ေထာင္ေသာအခါတြင္ ဆရာဇ၀နႏွင့္ ကိုခင္ေမာင္ရီတို႔ကိုလည္း အစု၀င္ လာႏုိင္ရန္ လစာပိုေပးၿပီး အစုရွင္မ်ားအျဖစ္ ပါ၀င္ေစသည္။ ပထမဆံုးေသာ အယ္ဒီတာမ်ား စုေပါင္းပိုင္ဆိုင္သည့္ သတင္းစာျဖစ္ၿပီး ထိုအခ်ိန္က အေတာ္ဆံုး သတင္းေထာက္မ်ားကို စည္း႐ံုးေခၚယူထားသျဖင့္ တဟုန္ထိုး တိုးတက္ေရာင္းခ်ရေတာ့သည္။
ႏွစ္ဆန္း (၁) ရက္၊ ပထမေန႔က ေၾကးမံုေစာင္ေရ (၇၀၀၀) ပံုႏွိပ္သည္ကို (၃၀၀၀) ေရာင္းရသည္။ ဒုတိယေန႔တြင္ (၃၈၀၀) ေရာင္းရၿပီး၊ တတိယေန႔တြင္ (၄၅၀၀)၊ ပဥၥမေန႔၌ (၇၀၀၀) ေရာင္းရသျဖင့္ (၅) ရက္အတြင္း သတင္းစာႀကီးမ်ားႏွင့္ ရင္ေပါင္တန္းလိုက္ႏုိင္ခဲ့သည္။ တလၾကာေသာအခါတြင္ ေစာင္ေရ (၁၃၀၀၀) ေရာင္းရကာ သံုးလအၾကာတြင္ ေစာင္ေရ (၂၀၀၀၀) ေရာင္းရေသာေၾကာင့္ မိခင္ ဗမာ့ေခတ္ကို ေက်ာ္လြန္ၿပီး အႀကီးဆံုး သတင္းစာ ျဖစ္လာခဲ့သည္။
ေၾကးမံုကို လူထုက လက္ခံအားေပးသည္မွာ သတင္းထူး သတင္းဦးကို ရဲ၀့ံစြာ ေဖာ္ျပႏုိင္ျခင္းႏွင့္ ျမန္မာ့႐ႈေထာင့္ကို ေရွ႕႐ႈေသာမူ၀ါဒေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု စာနယ္ဇင္းေလာကက ယူဆၾကသည္။ ထိုေခတ္က ဗမာ့ေခတ္မွတပါး သတင္းစာအမ်ားကို ေငြရွင္ေၾကးရွင္မ်ားက ပိုင္ဆုိင္ၿပီး သတင္းစာ လုပ္ငန္းကို ေရွးေခတ္ပံုစံအတုိင္း လုပ္ကိုင္ၾကေလသည္။ အႏၱရာယ္မ်ားမည့္ သတင္းေဆာင္းပါးမ်ား ကို ေရွာင္ေလ့ရွိ၏။ ေၾကးမံုႏွင့္ ဗမာ့ေခတ္ကမူ လူထုသိသင့္သည့္ သတင္းကို ရရွိၾကပါက မိမိတို႔ ရင္ဆုိင္ၾကရမည့္ ေဘးရန္မ်ားကို သိၾကပါလ်က္ တာ၀န္ေက်ပြန္စြာ ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပေလ့ ရွိၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေၾကးမံုႏွင့္ ဗမာ့ေခတ္က ေရွ႕က ေျပးခဲ့သည္။
"ဦးထုပ္နီႀကီးေတြ အမ်ားႀကီး၊ ၾကယ္ေတြ ေႂကြကုန္ၾကၿပီ" ဟု မိတ္ေဆြ အယ္ဒီတာတဦးက သတင္းစ တခုကို ေပးသည္။ သူက စစ္တပ္ပိုင္ သတင္းစာတြင္ လုပ္ကိုင္ေသာေၾကာင့္ သတင္းကို ေဖာ္ျပရန္ မသင့္သျဖင့္ တင္ေမာင္အား ေပးသည္။ တင္ေမာင္အဖို႔ ထိုသတင္းကို ပံုႏွိပ္ရန္ မ၀ံ့မရဲျဖစ္ၿပီး တရက္ ႏွစ္ရက္တိုင္တုိင္ ဆိုင္းငံကာ စဥ္းစားရပါသည္။
သတင္းမွာ "တပ္မေတာ္ ထိပ္သီးစစ္ဗိုလ္ႀကီး (၁၂) ဦးတို႔ကို တပ္မေတာ္က အနားယူၾကေစ။ တဦးကိုမူ ျပည္ပသို႔ သံအမတ္အျဖစ္ ထြက္ေစ" ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းက ျပစ္ဒဏ္ခတ္သည့္ သတင္းျဖစ္သည္။
၁၉၅၈ ခုႏွစ္က ပထမဆံုး စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က ၀န္ႀကီးအမည္မခံဘဲ ၀န္ႀကီးရာထူးမ်ားကို ထမ္း႐ြက္ၾကရသူ ဗိုလ္မႉးႀကီးမ်ား အပါအ၀င္ ထိပ္သီးစစ္ဗိုလ္ႀကီး အမ်ားကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းက မေက်နပ္ေသာေၾကာင့္ အေရးယူသည္။ သူက ေနာက္တႀကိမ္ အာဏာသိမ္း ရန္ အစီအစဥ္ကို အကြက္႐ိုက္ေနရာ၌ အာဏာသိမ္းခ်ိန္ ပိုင္ပိုင္ႏုိင္ႏုိင္ ရွိေစရန္အတြက္ သူ႔ကို ျပန္ေျပာ၀ံ့သူ စစ္ဗိုလ္ႀကီးမ်ားကို ဖယ္ရွားသည္လည္း ျဖစ္၏။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္း၏ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္မွာ လက္ေအာက္မွာရွိေသာ စစ္ဗိုလ္ႀကီးအားလံုးကို သူ၏ လူယံုေတာ္၊ သူ႔ကိုယ္ပိုင္ စစ္စံုေထာက္မ်ားႏွင့္ ေစာင့္ၾကည့္ေနေလ့ ရွိသည္။ သူက ေက်နပ္ေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ မည္ေ႐ြ႕မည္မွ်ပင္ ႀကီးေလးေသာ ရာဇ၀တ္မႈကို က်ဴးလြန္မိေစကာမူ မွတ္တမ္းမွာသာ ေတးထားၿပီး မည္သို႔မွ် အေရးမယူဘဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနေလသည္။ ထိုပုဂၢိဳလ္ကို သူမလိုလားေသာ အခါက်မွ အမႈတဲြကို လွန္ျပၿပီး အေရးယူေလ့ရွိသည္။
တပ္မႉးမ်ား ညီလာခံတြင္ ဗုိလ္မႉးႀကီးတဦးၿပီးတဦး စင္ျမင့္ေပၚေခၚၿပီး မင္းက စစ္ဆင္ေရး ရန္ပံုေငြ ေတြ ျပန္မအပ္ဘူး။ မင္းက ေ႐ြးေကာက္ပဲြမွာ ဘက္လိုက္တယ္။ မင္းက အေမရိကန္ စီအုိင္ေအနဲ႔ ပလူးတယ္ … စသည္ျဖင့္ အေသးစိတ္ေျပာျပၿပီး တပ္မွ ထုတ္ေလသျဖင့္ အထုတ္ခံရသူမ်ား မည္သူမွ ျပန္မလွန္ႏုိင္ဘဲ ခံၾကရေသာ သတင္းကို အစံုရခဲ့သည္။
သတင္းအျပည့္အစံုကို ေၾကးမံုမွာ တေစာင္တည္း ေဖာ္ျပႏိုင္ခဲ့ေသာေန႔က အစိုးရအဖဲြ႔၀င္ ၀န္ႀကီးမ်ား ပင္ မသိၾကေသးေသာေၾကာင့္ ၀န္ႀကီးမ်ားက လူယံုေတာ္မ်ားကို စာေရးသူထံ ေစလႊတ္ၿပီး ေမးၾကရွာ သည္။ သတင္းမွန္၏ ေအာင္ပဲြႏွင့္အတူ ဆက္တုိက္လာႏိုင္သည့္ ဂယက္ကို ျမင္မိေသာေၾကာင့္ တင္ေမာင့္အဖို႔ ရင္လိႈက္သည္းဖို တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ား ရပါသည္။ ဤသို႔ေသာ ခံစားခ်က္မ်ိဳး ႀကံဳရ ခဲေတာ့သည္။
၁၉၅၈ ခုက အိမ္ေစာင့္အစုိးရ အမည္ႏွင့္ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းစဥ္က ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေန၀င္း၏ မိန္႔ခြန္းကို သူေျပာသည့္အတိုင္း လံုးေစ့ပတ္ေစ့ ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပျခင္း မျပဳဘဲ အတိုခ်ဳပ္ကာ ေရးသား ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ ယင္းသို႔ ေဖာ္ျပသျဖင့္ တပ္မေတာ္အရာရွိမ်ား စိတ္ဓာတ္က်ေစသည္ဟု ႐ံုးေတာ္သို႔ အမႈတင္ကာ ေၾကးမံုကို ပိတ္ေစ၊ စက္သိမ္းေစ၊ အယ္ဒီတာ ေထာင္ဒဏ္က်ခံေစဟု တရားစီရင္ခဲ့သည္။ ေ႐ြးေကာက္ပဲြအၿပီး ဒီမိုကေရစီ အစိုးရတက္လာမွ အမႈျပယ္သြားပါသည္။ ခဲမွန္ဖူး သည့္ စာသူငယ္ျဖစ္သျဖင့္ ဤတခ်ီမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး စိတ္ဆိုးလွ်င္ မသက္သာဘူးဟု ေတြးမိေသာ ေၾကာင့္ မ်ားစြာ တုန္လႈပ္ခဲ့မိေလသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းက တုန္ေနေအာင္ စိတ္ဆုိးေစကာမူ သတင္းက မွန္ေသာေၾကာင့္ တေၾကာင္း၊ ဖယ္ရွားလိုက္သူ စစ္ဗိုလ္ႀကီးမ်ားက ျပန္တုိက္ႏိုင္သည့္ အခြင့္အလမ္း ေပၚလာမည္ကို စိုး႐ြံ႕သျဖင့္ တေၾကာင္း၊ ရာသက္ပန္ အာဏာသိမ္းရန္ မဟာစီမံကိန္းႀကီး ေရးေနခ်ိန္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တေၾကာင္း၊ ေ႐ြးေကာက္ပဲြအၿပီးတြင္ အာဏာျပန္ၿပီး ရယူသည့္ သန္႔ရွင္းဖဆပလ အစိုးရႏွင့္ ပဋိပကၡ မျဖစ္လိုေသာ ေၾကာင့္ တေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္ အေရးမယူရဲဘဲ အံခဲေနသည္ဟု ၾကားသိရသည္။
ေၾကးမံုအာေဘာ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျမန္မာ့႐ႈေထာင့္က ျမင္ၾကည့္သည့္ သတင္းစာျဖစ္ရမည္။ ဘက္မလိုက္သည့္ သတင္းစာ ျဖစ္ရေစမည္ဟု ႀကိဳးစားေစကာမူ သတင္းျဖစ္ေပၚ သမွ်ကို တင္ျပ ေ၀ဖန္ရာ၌ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးေလသျဖင့္ လက္၀ဲ လက်္ာအင္အားစု (၂) ဘက္စလံုးက မၾကည္ ၾကပါေပ။ "မင္းတို႔က အေနာက္အုပ္စုကို အသားေပးလြန္းတယ္" ဟု ဆရာ ဦးသိန္းေဖျမင့္ က ေ၀ဖန္သည္။ ဆရာဦးညိဳျမက တဖန္ "ေၾကးမံုက လက္၀ဲဘက္ကို ေဘးတီးေပးတယ္" ဟု အျပစ္တင္ ျပန္သည္။ ။
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://thetoo.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.