ေအာ္စလို မွာ (၂)
ေအာ္စလိုက အေက်ာ္ၾကားဆံုးေနရာ တေနရာ
ေနာ္ေ၀းက ဓါတ္ပံုတခ်ိဳ႕တင္ေတာ့ လူမေတြ႕ရဘူးေျပာတယ္။ တကယ္ပဲ ေနာ္ေ၀းမွာ လူကေတာ့ ရွားတယ္ ။ သူတုိ႕ရာသီဥတုကေအးေတာ့ ရထားခ်ိန္ ကားခ်ိန္ ကြက္တိေရာက္ေအာင္ထြက္ ၿပီး လိုရာသြားဆုိေတာ့ လမ္းေပၚမွာ သိပ္မေတြ႕ရဘူး။ ေနာက္ၿပီးတႏိုင္ငံလံုးမွ လူဦးေရက ေလးသန္းခြဲပဲ ရွိတာဆိုေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေလာက္ေတာင္ လူမရွိဘူးျဖစ္ေနတယ္ မဟုတ္လား။ အိမ္ေတြ တုိက္ေတြကလဲ ေခတ္ေဟာင္းပံုစံပါပဲ။ အထပ္အျမင့္ႀကီးေတြ သိပ္မေတြ႕ရဘူး။ လမ္းကလဲ အေ၀းေျပးလမ္းေလာက္ပဲ ေျခာက္လမ္းသြားရွိတာ။ ၿမိဳ႕ထဲမွာေတာ့ ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းပါပဲ။ သူတုိ႕ကို အမ်ားဆံုးေတြ႕ရတာက စေနေန႕ပဲ။ စေနေန႕ဆိုရင္ ၿမိဳ႕လည္လို႕ေခၚရမယ့္ ေစ်းေတြ ေမာလ္ေတြ ရွိတဲ့ ေနရာမွာေတာ့ က်မတို႕ဆီက ပြဲေတာ္တခုခုရွိေနသလိုပဲ။ ေကာ္ဖီဆိုင္ေတြ လူျပည့္၊ လမ္းေပၚအားလံုးလူျပည့္ ေနတာပါပဲ။ ေနာက္ေန႕ တနဂၤေႏြက်ျပန္ေတာ့ ေျခာက္ကပ္လုိ႕။ ရထားေတာင္မွ လူမရွိဘူး ။ေနာက္ က်မေရာက္ခ်ိန္က တကယ့္အေမွာင္ဆံုး ကာလျဖစ္ေနေတာ့ အလင္းေရာင္ေကာင္းေကာင္းရတာ မနက္ ၉ နာရီေလာက္ကေန ညေန ၃နာရီခြဲ ေလာက္ဆုိေတာ့ ေန႕အခ်ိန္က ေတာ္ေတာ္နည္းတယ္။ တေန႔ က်မ ေအာ္စလိုရဲ႕ အထင္ကရ ရုပ္တုေတြ ခ်ည္း ရွိတဲ့ ပန္းၿခံသြားဖုိ႕ ညေန ၃ နာရီမွာ အိမ္ကထြက္လိုက္တာ အဲဒီေနရာေရာက္ေတာ့ ေမွာင္ေနလို႕ ျပန္လာရတယ္။ ေရာက္သြားတာ အမ်ားဆံုးရွိ ၃ နာရီခြဲေပါ့။ ပန္းၿခံက အက်ယ္ႀကီးေလ။ ဒါနဲ႕ တေယာက္တည္းသြားရတာ အဆင္မေျပေၾကာင္းကို မိတ္ေဆြ စံုတြဲကို ေျပာျပေတာ့ သူတုိ႕က ေနာက္တပတ္ တနဂၤေႏြမွာ ေန႕လည္ ၁၁ နာရီေလာက္ လိုက္ပို႕ၾကတယ္။
ဒီေလာက္နာမည္ႀကီးတဲ့ ပန္းၿခံထဲမွာ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အက်ယ္ႀကီးပဲ ဆိုတာေတြ႕ရၿပီး ဘယ္အထိက်ယ္သလဲ ဆိုတာကို မသိေတာ့ အ၀င္၀ကေန လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ ေခါင္းတုိင္ႀကီးထိလားလို႕ လုိက္ပို႕တဲ့ မိတ္ေဆြ စံုတြဲကို ေမးေတာ့ သူတို႕ဆိုတာ ရယ္လိုက္တာ။ အဲဒီနားထိ ေရာက္မွ သိလိမ့္မယ္ အဲဒီနားထိသြားမယ္ တဲ့။ ပန္းၿခံအက်ယ္ႀကီးမွာ တျဖည္းျဖည္းသြားရင္း ဓါတ္ပံုရိုက္လိုက္ ၾကည့္လိုက္နဲ႕ အဲဒီနားကို ေရာက္သြားေတာ့ တကယ့္ကို အံ့မခန္းနဲ႕ ေအာ္စလိုမွာ က်မသေဘာအက်ဆံုးေနရာ ျဖစ္ေနတာေတြ႕ရတယ္။ အဲဒီပန္းၿခံကို သြားခဲ့မိတဲ့အတြက္လဲ ေအာ္စလိုေရာက္ရတာ တန္တယ္လို႕ ေတြးမိတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ နာမည္ႀကီးတယ္၊ ကမၻာေက်ာ္တယ္ ဆိုတာ လဲ သိသြားခဲ့တယ္။ ဘာေတြ ရွိသလဲ ဆုိေတာ့ ရိုးရိုးေလးပါပဲ။ ေက်ာက္တံုးေတြကို ရုပ္တုေတြ ထုထားတာကို ေတြ႕ရတယ္။ ေၾကးသြန္းရုပ္တုေတြ ကလဲ သိပ္ကို လက္ရာေျမာက္ေနတယ္။ က်မေျပာတာကို လက္ခံမခံနဲ႕ က်မကို ဘာကဆြဲေဆာင္သလဲ ဆိုတာ ဓါတ္ပံုေတြ ၾကည့္လုိက္ရင္ သိရပါလိမ့္မယ္။ (ဓါတ္ပံုမ်ားမ်ားတင္ပါတဲ့။ စာဖတ္ရတာ စိတ္ရွည္ပံုမရဘူးထင္ပါရဲ႕။ ဒါနဲ႕ ဒီပို႕စ္မွာေတာ့ ဓါတ္ပံုတင္ေပးလိုက္တယ္)
အေ၀းကၾကည့္ေတာ့ေခါင္းတုိင္ႀကီးလားလို႕ေလ ဟိ
အနီးကပ္ မွာေတာ့ ခုလို ရုပ္တုေတြနဲ႕ ျပည့္ေနတဲ့ ေက်ာက္တုိင္ႀကီးေပါ့
ကေလးေတြကို ေက်ာက္တံုးႀကီးတတံုးထဲမွာ ထြင္းထုထားတာ
မိခင္ေမတၱာ ဆိုတာ ဒါပဲေပါ့
သားကို အေမျဖစ္သူက ဘယ္လိုေျပာေျပာ နားမ၀င္ေပါင္
ေက်ာက္တုိင္ပတ္လည္မွာ အဲလုိရုပ္တုေတြခ်ည္းပဲ ၊ ရုပ္တုတုိင္းမွာလဲ အဓိပၸါယ္ အျပည့္နဲ႕
ခုိးသြားခံရဖူးတဲ့ေဒါသထြက္ေနတဲ့ ကေလးေလးေၾကးရုပ္တု
အေဖနဲ႕သား ေဆာ့ကစားေနပံု ေၾကးရုပ္တု
ေနာ္ေ၀း လူမ်ိဳးဆိုတာ ေရနဂါးကေန ေပါက္ဖြားလာသတဲ့
အဲဒီေန႕က အႏႈတ္ ၁၅ တဲ့။ ၾကည့္ပါလား ပန္းၿခံထဲက ေရကန္မွာ ေရခဲေနၿပီအဲဒီပန္းၿခံကို ေနာ္ေ၀းလိုနာမည္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်မတို႕ ဗမာေတြေပးထားတဲ့ နာမည္ကေတာ့ ခုထိမွတ္မိေနတယ္။ ဘာလဲ သိလား။
ကို္ယ္တုံးလံုးပန္းၿခံတဲ့။
ကြက္တိပဲမဟုတ္လား။
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္
ဒီေန႕မနက္ခင္းစာ
အားမနာနဲ႕ စားသြားလို႕ရတယ္မနက္ေစာေစာ ထမင္းၾကမ္းနဲ႕ အေၾကာ္စားခ်င္တယ္ေျပာလို႕ေလ။ ကိုယ့္ပီေအကို ရွိတာေလးနဲ႕ ေၾကာ္ေပးထားတာေလး ဘေလာ့ေပၚတင္ ၾကြားလိုက္တယ္။ အာလူးရယ္ ၾကက္သြန္နီ ရယ္ပဲ အိမ္မွာက အဆင္သင့္ရွိတာပါ။ ေရေႏြးၾကမ္းတခြက္တည္းကို ႏွစ္ေယာက္ေသာက္တယ္ သိလား။ ၾကက္သြန္ျဖဴ ဥတလံုးေလးကို ေလးစိတ္ခြဲၿပီး ထည့္ထားတယ္။ အခ်ဥ္ကေလ ထုိင္း ကထုတ္တဲ့ ငရုတ္သီးေဆာ့ က ေကာင္းတယ္ ။ အဲဒါနဲ႕ အခ်ဥ္ရည္ သီးသန္႕မေဖ်ာ္ျဖစ္ေတာ့တာ။ ထမင္းၾကမ္း ထည့္ၿပီး ဓါတ္ပံုမရိုက္မိလို႕ပါ။ တကယ့္ကို ထမင္းၾကမ္းနဲ႕ စားခဲ့တာ သိလား။(သားဖုိ႕မပါဘူးေနာ္။ သားသားက အိပ္ယာေတာင္မႏိုးေသးဘူး)
(တီဇက္ေအတို႕ ဘြိဳင္းဇ္ တို႕က သူတုိ႕ ခ်က္တာေတြ မဟုတ္ပဲလဲ အစားအေသာက္ေတြ တင္တင္ေနလို႕ အားက်မခံ တင္ၾကည့္ရင္း ဆားခ်က္လိုက္ပါတယ္၊)
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္
Rest of your post
ေအာ္စလိုမွာ ေနစဥ္၀ယ္..
ေအာ္စလိုမွာ ေနစဥ္၀ယ္ ေတြ႕ျမင္ခဲ့တာ ေရးပါ့မယ္
ေနာက္ေန႕အိပ္ယာႏိုးေတာ့ မိုးကမလင္းေသးဘူး။ ပထမဆံုး ေနာ္ေ၀းေရာက္ေၾကာင္း ေရးထားဖူးတဲ့ ပို႕စ္ထဲမွာလိုပဲ အရင္ေရာက္ေနသူေတြကို ဘယ္ႏွစ္နာရီ မိုးလင္းမလဲ ေမးရေတာ့တယ္။ သူက မနက္ ၇ နာရီထုိးလဲ အလင္းေရာင္မျမင္ဘူးကုိး။ အိပ္ယာက ထၿပီးေတာ့ ေရေသာက္တဲ့ အက်င့္ေၾကာင့္ ေသာက္ေရ ဘယ္မွာ ထားသလဲ လုိက္ရွာတယ္ မေတြ႕ဘူး။ ေရခဲေသတၱာထဲမွာ ေရဘူးရွာတယ္။ မေတြ႕ဘူး။ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ဆိုၿပီး နႏၵာ့ကို ေမးေတာ့ ေရပိုက္ကပဲ ဖြင့္ေသာက္တယ္ အမရဲ႕ တဲ့။ ဟမ္ ဆိုေတာ့ သူတို႕က ေရကို PH 7 လုပ္ၿပီးမွ ေပးတာတဲ့။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒါပဲ ေသာက္တာတဲ့။ ေရပူေရေအး ၂ ခုမွာ ေရပူက ပန္ကန္ေဆးဖို႕ လက္ေဆးဖို႕ ျဖစ္ႏုိင္တယ္လို႕ ကိုယ့္ဖာသာ စဥ္းစားရတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ဆုိ ေရေသာက္ဖုိ႕ ေရေအးပိုက္ကို ဖြင့္ေတာ့ ေရခဲေရအလားပဲ ။ ဒီေရနဲ႕ ဘယ္လိုလက္ေဆး ပန္ကန္ေဆးမလဲေလ။
ဒါေပမယ့္ ၾကားဖူးထားတာက ေနာ္ေ၀းႏုိင္ငံက ေရဟာ ကမၻာမွာ အသန္႕ဆံုး အေကာင္းဆံုးတဲ့။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မသိ။ ေသာက္ၾကည့္တာမွာေတာ့ ထုိင္းက ေရသန္႕ေတြထက္ အရသာ ကပိုေကာင္းေနသလိုပဲ။ ထုိင္းက ေသာက္ေရသန္႕ေတြ ေသာက္ရတာ စိတ္ထဲမွာ ေရအရသာ မေတြ႕သလိုပဲ။ ေနာ္ေ၀းမွာ ေနခဲ့တဲ့ ေတာက္ေလွ်ာက္ေတာ့ ေရကို အဲလိုပဲ ေသာက္လာခဲ့သလို စားေသာက္ဆုိင္ေတြမွာလဲ ေရေတာင္းလိုက္ရင္ ရိုးရိုးေရပဲ လာခ်ေတာ့ အခက္အခဲမရွိဘူး။ (ဆြီဒင္မွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေရအခက္အခဲကို သက္ဆုိင္ရာ ပို႕စ္မွာ ဖတ္ရပါဦးမယ္)
မနက္ပိုင္း ဘူတာေလးမွာ ေစာင့္ေနက်ေနရာေလးပါ။ အခုရိုက္ထားတာ မနက္ ၇ နာရီခြဲမနက္ေစာေစာဆုိေပမယ့္ တကယ္နာရီနဲ႕ဆို မနက္ ၈ နာရီခြဲ ေ၀လီေ၀လင္းအခ်ိန္ေလးမွာ အိမ္နားက ဘူတာေလးကေန ရံုးကို ရထားစီးသြားၾကတယ္။ (အဲဒီဓါတ္ပံုလဲ တင္ေပးၿပီးသားေနာ္) ေျမေအာက္ ၿမိဳ႕ပတ္ရထား ဆုိေပမယ့္ ၿမိဳ႕လည္မွာပဲ ေျမေအာက္။ ၿမိဳ႕ ဆင္ေျခဖံုးမွာေတာ့ ေျမေပၚပါပဲ။ ရထားက ထုိင္းက ေျမေအာက္ရထားေလာက္ေတာ့ မသစ္ေတာ့့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သန္႕တယ္။ ဘာအမိႈက္တစမွကို မေတြ႕ရဘူး။ ထိုင္းက ေဘးတုိက္ထုိင္ရတယ္။ ေနာ္ေ၀းမွေတာ့ ဗမာျပည္ကလိုပဲ ေရွ႕လွည့္ ေနာက္လွည့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ စီးရသလို ခံုေတြနဲ႕။ (ဓါတ္ပံုရိုက္ထားတာမွာ သတင္းေထာက္မမအေနနဲ႕ လူပံုမပါပဲ ရိုက္ခဲ့ဖို႕ေမ့သြားေလတယ္ကြယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ မတင္ျဖစ္)
ညက ၀ယ္ေပးထားတဲ့ ရထားလက္မွတ္က တလစာ ခေရာင္း ၅၅၀ နဲ႕ ၀ယ္ေပးထားတယ္။ ေအာ္စလိုၿမိဳ႕ထဲက ၿမိဳ႕ပတ္ရထား၊ ၿမိဳ႕ပတ္လိုင္းကား၊ ၿမိဳ႕ပတ္ စက္ေလွ သေဘာၤ ဘာစီးစီး ဒီလက္မွတ္ျပယံုပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေရာက္တဲ့ေန႕က ကိုသက္က အမ မွတ္ပံုတင္လုိပဲ ဒီကဒ္ကေလး ဘယ္ေနရာ သြားသြားယူသြား မေပ်ာက္ေစနဲ႕။ ေမ့မက်န္ရစ္ေစနဲ႕တဲ့။ လက္မွတ္စစ္အဖြဲ႕ တက္လာလို႕ လက္မွတ္မျပႏုိင္ရင္ ေနာ္ေ၀းခရိုနာ ၉၀၀ ခေရာင္းပဲ။ ဒဏ္ေၾကးကေလ။ ဒါ့အျပင္ နာမည္ဆုိးစာရင္းကလဲ ၀င္သြားဦးမယ္။ လက္မွတ္ကို ညက ျပန္လာကတည္းက လက္္မွတ္ကဒ္ကို စသံုးတဲ့အခ်ိန္မွတ္တဲ့စက္ထဲ ထုိးထားခဲ့တာမို႕ အဲဒီအခ်ိန္က စၿပီး အသက္၀င္သြားၿပီေပါ့။
ရထားစီးလာရင္ ဘယ္ႏွစ္ဘူတာ စီးရမယ္၊ ေရွ႕ဆိုက္မယ့္ ဘူတာကို ဘယ္ေနရာမွာ စာတမ္းထိုးထားတယ္။ ဘယ္လိုအသံထြက္နဲ႕ ေက်ညာမယ္။ ကိုယ္ဆင္းရမယ့္ ဘူတာ နာမည္ေတြ အကုန္မွတ္ရေတာ့တယ္။ ေနာက္ေန႕ တေယာက္တည္းလာရေတာ့မွာကိုး။ စီးရမွာက ကိုးဘူတာ။ ျမန္သလားမေမးနဲ႕ ကိုးဘူတာကို ၁၂ မိနစ္ပဲ ၾကာတယ္။ ရထားေပၚမွာ ေတြ႕ရတဲ့ ေနာ္ေ၀းအဖိုးႀကီး အဖြားႀကီးနဲ႕ လူငယ္ လူလြတ္ေတြ။ ေက်ာင္းလိုက္ပို႕ခံရတဲ့ အရြယ္ ကေလးေတြကို ေသခ်ာ လုိက္ၾကည့္မိေနတယ္။ ရထားက ၁၅ မိနစ္ကို တစီးလာတာမို႕ ခရီးသည္ က်ပ္သိပ္ေနတာမ်ိဳးမေတြ႕ရဘူး။ ခပ္ေခ်ာင္ေခ်ာင္ျဖစ္ေနတဲ့အျပင္ သူတုိ႕ လူမ်ိဳးေတြက ဆူညံညံလဲ သိပ္မရွိေတာ့ ရထားစီးရတာ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ ေနတာပါပဲ။ လူငယ္အမ်ားစုက အမ္ပီသရီး နားက်ပ္ကေလးေတြ ကိုယ္စီ ေက်ာပိုးအိတ္ေတြ ကိုယ္စီနဲ႕ပါပဲ။ ေကာင္မေလးေတြကေတာ့ ေဘးအိတ္လြယ္ရင္လဲ အႀကီးႀကီးေတြ လြယ္ၾကတယ္။
ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ ေကာင္မေလးတိုင္းရဲ႕ မ်က္ေတာင္ေလးေတြကို မက္ကာရာနဲ႕ ေသခ်ာဆုိးထားၿပီး ေကာ့ေနေအာင္ လုပ္ထားတာပဲ။ ေကာင္မေလး ၁၀ ေယာက္ဆို ၉.၅ ေလာက္နီးပါး အဲလိုလုပ္ထားတယ္။ မ်က္ႏွာမွာ ဘာျခယ္သမႈမွ မပါပဲ မ်က္ေတာင္တမ်ိဳးတည္း လွပေနေအာင္ လုပ္ထားၾကတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းနီဆုိးတာ သိပ္မေတြ႕ရပဲ ႏႈတ္ခမ္းအဆီကိုေတာ့ မၾကာခဏထုတ္ဆိုးတတ္ၾကတယ္။ အဘြားႀကီးေတြက ႏႈတ္ခမ္းနီ လက္သည္းနီ ေတြနဲ႕ ေသခ်ာလွလွပပျပင္ဆင္ၾကတယ္။ လူငယ္ေတြထက္ သူတုိ႕က ပိုၿပီးစမတ္က်က်လဲ ၀တ္တယ္။ ေနာက္ပိုင္းအေနၾကာလာေတာ့ အဲဒီထူးျခားခ်က္ကို ဒီကလူခံေတြ ေမးၾကည့္မိေတာ့ ပင္စင္စားေတြက ဘာမွ အလုပ္မရွိေတာ့ သူတုိ႕ကိုယ္ သူတုိ႕ျပင္ဆင္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အဲလုိပဲေလွ်ာက္လည္ၾကတာပဲတဲ့။ သူတုိ႕ဆီက အသက္ ၆၅ ႏွစ္မွာ ပင္စင္ယူတာနဲ႕ အကုန္အစုိးရက တာ၀န္ယူလိုက္တာပဲေလ။ ဘ၀ရဲ႕ ဆည္းဆာကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနာက္ဆံတင္းစရာမလုိပဲ ေနၾကရတာမို႕ သူတုိ႕ရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြက ၾကည္ရႊင္ေနတာပဲေတြ႕ရတယ္။
ကေလးေက်ာင္းေတြကိုလဲ ၈ နာရီေလာက္မွာ ဖြင့္ေတာ့ က်မ ရံုးေစာေစာထြက္တဲ့ေန႕ေတြဆို ရထားေပၚမွာ ေက်ာင္းပို႕ရင္း ရံုးဆက္သြားမယ့္ အေမေတြ အေဖေတြကို ေတြ႕ရတတ္တယ္။ အရမ္းေအးတဲ့ ႏိုင္ငံဆုိေတာ့ ကေလးေတြ ၀တ္ထားတာ အ၀တ္ထပ္မ်ားေနၿပီး လုံးလံုးေလးေတြ ျဖစ္ေနတယ္ လက္ကားကားေလးေတြေလ။ လက္အိတ္ ကေလးေတြ ကိုယ္စီနဲ႕ ကေလးေတြက ေက်ာင္း၀တ္စံု၀တ္တာ မေတြ႕လို႕ ေမးၾကည့္မိေတာ့ ဒီက ကေလးေတြက ေက်ာင္း၀တ္စံုမရွိဘူးတဲ့။ ကေလးေတြက ေမြးကတည္းက ကေလးအခြင့္အေရးက အျပည့္နဲ႕။ အိမ္ထဲမွာ ဟီတာ ဖြင့္ထားရတဲ့ ေဒသဆိုေပမယ့္ ေမြးစကတည္းက တေန႕ ၁နာရီ ကေလးတြနး္လွည္းေလးနဲ႕ အျပင္ကို ထြက္ေပးရတယ္။ ကေလး ၁ လေက်ာ္ ၂ လေလာက္ျဖစ္သြားရင္ တေန႕ ၂ နာရီသူတုိ႕ကို ျပင္ပေလရႈေစဖုိ႕ အျပင္ထြက္ေပးရသတဲ့။ ကေလးက ဆံပင္ညွပ္ေပးတာ မႀကိဳက္လို႕ မညွပ္ခ်င္ရင္ ကေလး ၇ ႏွစ္ကစၿပီး ညွပ္ေပးခြင့္မရွိေတာ့ဘူး။ သူ႕အက်ီ ၤကို သူ႕ဖာသာ ႀကိဳက္ရာ ၀တ္ေစရမယ္။ ေဆာင္းတြင္းမွာေတာ့ ေမွာင္ေမွာင္ထဲ မျမင္ရမွာစိုးလို႕ အႏုျမဴေရာင္ ေ၀့စကုဒ္ေလးေတါ ထပ္၀တ္ေပးထားတာ ကေလးတိုင္းပဲ။ ကေလးက သူ႕နာမည္ကို မႀကိဳက္ရင္ အသက္ ၁၂ ႏွစ္မွာ ေျပာင္းခြင့္ေပးတယ္။ နာမည္မႀကိဳက္လို႕ကေတာ့ ႀကိဳက္ရာေျပာင္းပဲ။
ေက်ာင္းတက္ၾကတဲ့ကေလးေတြကိုယ္ဆင္းရမယ့္ ဘူတာေရာက္ေတာ့ ဆင္းၿပီး လမ္းျပေနာက္ကိုလိုက္ရသေပါ့။ အမညာဖက္ကိုေကြ႕ၿပီး အေပၚကိုတက္ ေနာက္ ဘက္ဖက္ကိုဆက္သြား။ သူေျပာတာေတြ မွတ္။ ကားစီးမယ္ဆုိ ဒီမွတ္တုိင္က ေစာင့္ရမယ္။ ေဆးေဆးကေတာ့ ေန႕တုိင္း တမွတ္တုိင္ လမ္းေလွ်ာက္တယ္တဲ့။ ကားကေတာ့ အခ်ိန္အမ်ိဳးမ်ိဳးပဲ ။ တခ်ိဳ႕ကားက ၁၅မိနစ္တစီး တခ်ိဳ႕က၁၀မိနစ္တစီး ။ ကားမစီးပဲ လမ္းပဲေလွ်ာက္ၾကတယ္။ လမ္းမွာ ရထားခ်ိန္မွီေအာင္ ေျပးလႊားေနၾကတဲ့ ေနာ္ေ၀းသူေနာ္ေ၀သားေတြ ၾကည့္မိၿပီး ရယ္ခ်င္တယ္။ သူတုိ႕လမ္းေလွ်ာက္တာ တကယ္ျမန္တယ္။ ျမန္မာျပည္မွာဆို က်မလမ္းေလွ်ာက္တာ ျမန္တယ္လုိ႕အေျပာခံရသူေတာင္ သူတို႕နဲ႕ ယွဥ္ရင္မျမန္ဘူး။ တရက္ဆို ေနာ္ေ၀းမ ေခ်ာေခ်ာတေယာက္ စကပ္ရွည္ရွည္မွာ ေနာက္ခြဲက ဒူးေခါင္းအထက္ေလာက္ရွိတဲ့ စကပ္နဲ႕ ေျပးလႊားေနတာမ်ား ေရေရလည္လည္ လွတယ္။ က်မေတာင္ လမ္းဆက္မေလွ်ာက္ပဲ သူ႕ကိုေနာက္ျပန္လွည့္ေငးေနရတဲ့ ထိေအာင္ပဲ။ အမ်ားစုက စကပ္မ၀တ္ၾကဘူး။ တိုရင္လဲ တဆက္တည္းအက်ီ ၤရွည္ရွည္ေလးကို ေအာက္က ေဘာင္းဘီအသားကပ္နဲ႕ အေပၚကမွ ကုတ္အရွည္ေတြ ၀တ္ၾကတာပဲ။ ေနာက္သူတို႕အားလံုး လည္ပင္းမွာ ပု၀ါပတ္ၾကတယ္။ မာဖလာ ပတ္ၾကတယ္။ လက္အိတ္ ေခါင္းစြပ္အကုန္၀တ္တယ္။ က်မက လက္အိတ္၀တ္ရတာ စိတ္ရႈပ္လြန္းလို႕ အရမ္းေအးၿပီးမခံႏုိင္လြန္းမွ ၀တ္တယ္။
သတင္းစာတုိက္ ေရွ႕မွာ ထိုင္ၿပီး စာဖတ္ေနတဲ့ေၾကးရုပ္ရယ္ မတ္တပ္ဖတ္တဲ့လူေတြရယ္(ဆက္ရန္)
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://khinminzaw.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.