Diphenhydramine (ဒုိင္ဖန္ဟုိက္ျဒာမင္း)
ဟစ္စ္တမင္းတုံ႔ျပန္ေဆးတစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ အေအးမိႏွာေစးေခ်ာင္းဆုိးျခင္းကုိ သက္သာေစႏုိင္သည္။
အသုံး
အေအးမိျခင္း၊ ဓာတ္မတည့္ျခင္း၊ ေလျပြန္ေရာင္ျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္လည္ေခ်ာင္းယား၊ ႏွာရည္ယုိ၊ ႏွာေခ်၊ ေခ်ာင္းဆုိး ျခင္းကုိ သက္သာေစရန္အသုံးျပဳသည္။
ေဆးညႊန္းႏွင့္ အသုံးျပဳပုံ
သလိပ္ဟတ္ထုတ္ရ လြယ္ကူေစေသာ အမုိနီယမ္ကလုိရုိက္နွင့္ အမိုနီယမ္စစ္ထရိတ္ သလိပ္ေပ်ာ္ေစေသာ ဘရြမ္ဟက္ဆင္း၊ လည္ေခ်ာင္းယားျခင္းကုိ သက္သာေစေသာ မင္ေသာ္စေသာ ေဆးမ်ားႏွင့္ ေပါင္းစပ္ၿပီး အေအးမိႏွာေစး ေခ်ာင္းဆုိးေပ်ာက္ေဆးရည္မ်ားအျဖစ္ ထုတ္လုပ္ေလ့ရွိသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ၅ စီစီ လက္ဖက္ရည္ဇြန္းတစ္ဇြန္းတစ္ေန႔သုံးၾကိမ္၊ ေလးၾကိမ္ခန္႔ေသာက္ႏုိင္ပါသည္။
သတိျပဳရန္
အိပ္ငုိက္ေစသျဖင့္ ယာဥ္ေမာင္းေနသူမ်ား၊ စက္ယႏရားျဖင့္ အလုပ္လုပ္သူမ်ား သတိထားရမည္။ အရက္မ ေသာက္သင့္ပါ။
ေဆးအျပစ္မ်ား
အိပ္ငုိက္ျခင္း၊ ေခါင္းကုိက္ျခင္း၊ အာေျခာက္ျခင္း၊ မ်က္စိျပာျခင္း၊ ေခါင္းေနာက္ျခင္း၊ ၀မ္းခ်ဳပ္ျခင္း၊ ေျခလက္တုန္ ျခင္း၊ ရင္တုန္ျခင္း၊ ႏွလုံးခုန္မမွန္ျခင္းတုိ႔ ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။
ေရွာင္ရန္္
ေဆးႏွင့္မတည့္သူမ်ား
၀ယ္ယူရရွိႏုိင္ေသာ ေဆးအမည္အခ်ိဳ ႔
Broncho Hexal, Diphendryl, Diphenhydramine, Zeet
ေဆးညႊန္းႏွင့္ အသုံးျပဳပုံ
သလိပ္ဟတ္ထုတ္ရ လြယ္ကူေစေသာ အမုိနီယမ္ကလုိရုိက္နွင့္ အမိုနီယမ္စစ္ထရိတ္ သလိပ္ေပ်ာ္ေစေသာ ဘရြမ္ဟက္ဆင္း၊ လည္ေခ်ာင္းယားျခင္းကုိ သက္သာေစေသာ မင္ေသာ္စေသာ ေဆးမ်ားႏွင့္ ေပါင္းစပ္ၿပီး အေအးမိႏွာေစး ေခ်ာင္းဆုိးေပ်ာက္ေဆးရည္မ်ားအျဖစ္ ထုတ္လုပ္ေလ့ရွိသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ၅ စီစီ လက္ဖက္ရည္ဇြန္းတစ္ဇြန္းတစ္ေန႔သုံးၾကိမ္၊ ေလးၾကိမ္ခန္႔ေသာက္ႏုိင္ပါသည္။
သတိျပဳရန္
အိပ္ငုိက္ေစသျဖင့္ ယာဥ္ေမာင္းေနသူမ်ား၊ စက္ယႏရားျဖင့္ အလုပ္လုပ္သူမ်ား သတိထားရမည္။ အရက္မ ေသာက္သင့္ပါ။
ေဆးအျပစ္မ်ား
အိပ္ငုိက္ျခင္း၊ ေခါင္းကုိက္ျခင္း၊ အာေျခာက္ျခင္း၊ မ်က္စိျပာျခင္း၊ ေခါင္းေနာက္ျခင္း၊ ၀မ္းခ်ဳပ္ျခင္း၊ ေျခလက္တုန္ ျခင္း၊ ရင္တုန္ျခင္း၊ ႏွလုံးခုန္မမွန္ျခင္းတုိ႔ ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။
ေရွာင္ရန္္
ေဆးႏွင့္မတည့္သူမ်ား
၀ယ္ယူရရွိႏုိင္ေသာ ေဆးအမည္အခ်ိဳ ႔
Broncho Hexal, Diphendryl, Diphenhydramine, Zeet
ဇန္န၀ါရီ ၃၀
ခရီးရွည္ထြက္ရမွာ မုိ႔ေစာေစာထမယ္စိတ္ကူးေပမယ့္ မထႏုိင္ခဲ့ဘူး။ ၈နာရီ ခဲြေက်ာ္မွပဲထျဖစ္တယ္။ ၉ နာရီ ကေန ၁၀ နာရီထိ လူထုက်န္းမာေရးသင္တန္း တစ္လေပးဖုိ႔အတြက္ ဆရာ၀န္ၾကီးေတြနဲ႔ ထည့္သြင္းသင့္တဲ့ သင္ခန္းစာ ေတြျပင္တယ္။ အဲဒီထဲမွာ ထူးထူးဆန္းဆန္း ဘယ္သင္တန္းမွာမွ မသင္တဲ့ သင္ခန္းစာတစ္ခုကုိ ထည့္သြင္း ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာေရႊ ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားအၾကား ေရပန္းစား အသုံးမ်ားေနတဲ့ အာဆီယံ လုိ႔ေခၚတဲ့ မူးယစ္ေဆး တစ္မ်ိဳးပါပဲ။ ဆရာ၀န္ၾကီးမ်ားနဲ႔ လမ္းခဲြၿပီး ေကာ့ကလိြဳင္စာသင္ေက်ာင္းဘက္ကုိ ထြက္ခဲ့ပါ တယ္။
စာသင္ေက်ာင္းမွာ ေနမေကာင္းတဲ့ ကေလးမ်ားကုိ က်န္းမာေရးစစ္ေဆးေပးပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးက်န္းမာေရး သင္တန္းအတြက္ အလုပ္ကျပန္လာမယ့္ အမ်ိဳးသမီးေတြကုိ ေစာင့္ရင္း ကေလးမ်ားကုိ ဗဟုသုတအေနနဲ႔ ပုံျပင္ေလးေတြ ေျပာျဖစ္ပါတယ္။ ေန႔လည္ ၃ နာရီေက်ာ္မွာ ျမန္မာအလုပ္သမား အမ်ိဳးသမီးမ်ားအတြက္ က်န္းမာေရးပညာေပးသင္တန္းေလးတစ္ခုကုိ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီး ၁၃ ဦးတက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီး အျမဲတမ္းသြားေနတယ္ဆုိေပမယ့္ အဲဒီေနရာေလးမွာ က်န္းမာေရးပညာေပးတာ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ပထမဦးဆုံးအၾကိမ္ပါပဲ။ ဒီေန႔ဟာ ေကာ့ကလိြဳင္ ေခတ္တခုထဲမွာပဲ တစ္ေနကုန္သြားခဲ့ပါတယ္။ ည ၇နာရီေက်ာ္မွ ရုံးကုိျပန္ေရာက္ပါတယ္။
စာသင္ေက်ာင္းမွာ ေနမေကာင္းတဲ့ ကေလးမ်ားကုိ က်န္းမာေရးစစ္ေဆးေပးပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးက်န္းမာေရး သင္တန္းအတြက္ အလုပ္ကျပန္လာမယ့္ အမ်ိဳးသမီးေတြကုိ ေစာင့္ရင္း ကေလးမ်ားကုိ ဗဟုသုတအေနနဲ႔ ပုံျပင္ေလးေတြ ေျပာျဖစ္ပါတယ္။ ေန႔လည္ ၃ နာရီေက်ာ္မွာ ျမန္မာအလုပ္သမား အမ်ိဳးသမီးမ်ားအတြက္ က်န္းမာေရးပညာေပးသင္တန္းေလးတစ္ခုကုိ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီး ၁၃ ဦးတက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီး အျမဲတမ္းသြားေနတယ္ဆုိေပမယ့္ အဲဒီေနရာေလးမွာ က်န္းမာေရးပညာေပးတာ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ပထမဦးဆုံးအၾကိမ္ပါပဲ။ ဒီေန႔ဟာ ေကာ့ကလိြဳင္ ေခတ္တခုထဲမွာပဲ တစ္ေနကုန္သြားခဲ့ပါတယ္။ ည ၇နာရီေက်ာ္မွ ရုံးကုိျပန္ေရာက္ပါတယ္။
ဇန္န၀ါရီ ၂၉
ဓါးခုတ္ခံထိတဲ့ ညီေလးကမေန႔ကတည္းက ဖုန္းဆက္တုိက္ေခၚေနတာ ကၽြန္ေတာ္လည္း မအားတာနဲ႔ မသြားျဖစ္ဘူး။ ဒီေန႔ေတာ့ ဖန္ငေဆးရုံကုိ ထပ္ေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့ ေနရာနဲ႔က ေဆးရုံကုိ တစ္နာရီခဲြနီးပါးသြားရတာ။ အသြားအျပန္ဆုိရင္ ၃ နာရီေက်ာ္အခ်ိန္ကုန္တယ္။ ေဆးရုံေရာက္ေတာ့သူတုိ႔ဇနီး ေမာင္ႏွံႏွစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိထြက္ေစာင့္ ေနၾက တယ္။ ဖန္ငေဆးရုံကေန ကပြန္ေဆးရုံကုိ လႊဲစာနဲ႔ေျပာင္း လည္း ကုသခိုင္းထားတယ္။ လက္မွာလည္း IV ပိုက္တန္းလန္းနဲ႔ ေဆးရုံထပ္ မေျပာင္းရင္ ရမလားလုိ႔ေမးလာ တယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းေမးေတာ့ သူျမန္မာျပည္ကုိ ျပန္ၿပီးကုသျခင္တယ္။ သူထုိင္းႏုိင္ငံမွာ သူေဆးကုေနရင္ သူ႔အမ်ိဳးသမီးက သူ႔ကုိျပဳစုရမွာျဖစ္တဲ့ အတြက္ အလုပ္လုပ္ရမွာအခက္အခဲျဖစ္ေနေၾကာင္းနဲ႔ သူတို႔မွာ ပုိက္ဆံမရွိ ေတာ့တဲ့အေၾကာင္း၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့လည္း ျမန္မာျပည္မွာ ႏုိ႔ဆုိ႔ကေလးေလးရွိတယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းကုိ ေျပာျပ ပါတယ္။ သူျမန္မာျပည္ျပန္ၿပီး ေဆးကုသမႈခံ ယူမယ္ဆုိတာကုိ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္လာပါတယ္။ သူ႔ရဲ့လက္ရွိအနာက ေဆးရုံမွာ ေဆးထပ္ ကုဖုိ႔ လုိေသးေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ရွင္းျပပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ ကုသမႈမခံ ယူရင္ ေရာဂါပုိး၀င္ေရာက္ႏုိင္ေၾကာင္းကုိလည္း ေသေသခ်ာခ်ာရွင္းျပပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္သူတုိ႔ မိသားစုအေပၚမွာ တတ္ႏုိင္သေလာက္အကူအညီေပးတယ္ ဆုိေပမယ့္ မိသားစုအေရးမွာေတာ့ ၀င္ေရာက္ဆုံးျဖတ္ေပးဖုိ႔ခက္ခဲလွပါတယ္။ သူတုိ႔မွာ ဘတ္မရွိတဲ့အတြက္ ရုံးကကားနဲ႔ လုိက္ျခင္တယ္လုိ႔ ေျပာပါ တယ္။ ရုံးကကားကလည္း ဘတ္မရွိသူမ်ားတင္ခြင့္မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ေခၚလာခဲ့ပါတယ္။ သူတုိ႔ ေနထုိင္ရာ အိမ္ေရွ ႔ထိလုိက္ပုိ႔ေပးခဲ့ပါတယ္။ သူတုိ႔အတြက္ ေဆးဖုိးကုိ ၆၉၀၀ ဘတ္ေက်ာ္ကုိ ရွင္းေပးခဲ့ပါတယ္။ ေန႔လည္ ၂ ေက်ာ္မွ ကၽြန္ေတာ္ထမင္းစားခဲ့ရပါတယ္။
ပါ၀ိစာသင္ေက်ာင္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ က်န္းမာေရးအဖဲြ႔ တီဘီေရာဂါအေၾကာင္းက်န္းမာေရး ပညာေပးစစ္ေဆး ေနတာကုိ ၀င္ၾကည့္ခဲ့ပါတယ္။ ၃နာရီခဲြမွာ ရုံးကုိျပန္ေရာက္ၿပီး ခဏနားပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး စာသင္ေက်ာင္းမွ ကေလးေတြရဲ့ က်န္းမာေရး စစ္ေဆးခ်က္ေတြကုိ ၂၀၀၇ နဲ႔ ၂၀၀၈ ျပန္ေပါင္းဖုိ႔အတြက္ လုိအပ္တဲ့ ဂရပ္ေတြျပင္ ပါတယ္။
ညေန ၄ နာရီခဲြ၀င္းက်င္မွာ တန္းလ်ားက လူနာေတြကုိ ထုပ္ေပးထားတဲ့ (ဘန္ခ်ီ) အေၾကြးစာအုပ္ေတြကုိ သြားသိမ္းပါတယ္။ လူနာေတြရဲ့ စာရင္းကုိ ေတာ့ဒီေန႔ ဘယ္အခန္းမွာ ဘယ္သူေနေနတယ္ဆုိတာကုိ တိတိက်က် ေကာက္ယူခဲ့ပါတယ္။ ARV ေဆးေသာက္ေနတဲ့ ေအအုိင္ဒီအက္စ္ လူနာေယာက္က်ားေလး ၁၁ ဦးရယ္၊ အမ်ိဳးသမီး ၃ ဦးရွိပါတယ္။ တီဘီေဆးေသာက္ေနသူ ၂ ဦး၊ ေလျဖတ္သူ ၁ ဦး ၊ အသည္းျပည္တည္နာ ၁ ဦး ၊ ဆုိင္ကယ္တုိက္ၿပီး ေအာက္ပုိင္းမသန္သူ ၁ ဦး ေပါင္း ၁၉ ဦးရွိပါတယ္။ ၁ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္စကားေျပာၿပီး၊ ရုံးကုိျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ (ဘန္ခ်ီ) အေၾကြးစာအုပ္ကုိ တြက္ၾကည့္ေတာ့ ၁၂၂၈၇ ဘတ္ဖုိးသုံးထားပါတယ္။ အမွန္တကယ္ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ့မွာ အဲဒီေလာက္သုံးပုိင္ခြင့္ေပးလုိ႔မရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း သုံးၿပီးသား ေတြဆုိေတာ့လည္း ရုံးမွာ စကားေျပာရေတာ့မွာေပါ့။ သူတုိ႔ခဗ်ာမွာလည္း နယ္စည္းမျခား ဆရာ၀န္မ်ား အဖဲြ႔က ရိကာျဖတ္ထားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေပးသုံးတဲ့ ဘတ္သုံးဆယ္ဟာ မေလာက္မွန္းသိပါတယ္။ အဲဒီအတြက္လည္း ေျပာအားမရွိပါဘူး။
ညပုိင္း ၇ နာရီေလာက္ကေနစၿပီး အေမရိကားက လုပ္အားေပးဆရာ၀န္ၾကီးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္လသင္တန္း အတြက္ ၾကိဳတင္ျပင္မႈေတြအတြက္ တုိင္ပင္တာ ည ၉ နာရီခဲြေက်ာ္မွပဲ အိမ္ျပန္ေရာက္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္သူတုိ႔ မိသားစုအေပၚမွာ တတ္ႏုိင္သေလာက္အကူအညီေပးတယ္ ဆုိေပမယ့္ မိသားစုအေရးမွာေတာ့ ၀င္ေရာက္ဆုံးျဖတ္ေပးဖုိ႔ခက္ခဲလွပါတယ္။ သူတုိ႔မွာ ဘတ္မရွိတဲ့အတြက္ ရုံးကကားနဲ႔ လုိက္ျခင္တယ္လုိ႔ ေျပာပါ တယ္။ ရုံးကကားကလည္း ဘတ္မရွိသူမ်ားတင္ခြင့္မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ေခၚလာခဲ့ပါတယ္။ သူတုိ႔ ေနထုိင္ရာ အိမ္ေရွ ႔ထိလုိက္ပုိ႔ေပးခဲ့ပါတယ္။ သူတုိ႔အတြက္ ေဆးဖုိးကုိ ၆၉၀၀ ဘတ္ေက်ာ္ကုိ ရွင္းေပးခဲ့ပါတယ္။ ေန႔လည္ ၂ ေက်ာ္မွ ကၽြန္ေတာ္ထမင္းစားခဲ့ရပါတယ္။
ပါ၀ိစာသင္ေက်ာင္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ က်န္းမာေရးအဖဲြ႔ တီဘီေရာဂါအေၾကာင္းက်န္းမာေရး ပညာေပးစစ္ေဆး ေနတာကုိ ၀င္ၾကည့္ခဲ့ပါတယ္။ ၃နာရီခဲြမွာ ရုံးကုိျပန္ေရာက္ၿပီး ခဏနားပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး စာသင္ေက်ာင္းမွ ကေလးေတြရဲ့ က်န္းမာေရး စစ္ေဆးခ်က္ေတြကုိ ၂၀၀၇ နဲ႔ ၂၀၀၈ ျပန္ေပါင္းဖုိ႔အတြက္ လုိအပ္တဲ့ ဂရပ္ေတြျပင္ ပါတယ္။
ညေန ၄ နာရီခဲြ၀င္းက်င္မွာ တန္းလ်ားက လူနာေတြကုိ ထုပ္ေပးထားတဲ့ (ဘန္ခ်ီ) အေၾကြးစာအုပ္ေတြကုိ သြားသိမ္းပါတယ္။ လူနာေတြရဲ့ စာရင္းကုိ ေတာ့ဒီေန႔ ဘယ္အခန္းမွာ ဘယ္သူေနေနတယ္ဆုိတာကုိ တိတိက်က် ေကာက္ယူခဲ့ပါတယ္။ ARV ေဆးေသာက္ေနတဲ့ ေအအုိင္ဒီအက္စ္ လူနာေယာက္က်ားေလး ၁၁ ဦးရယ္၊ အမ်ိဳးသမီး ၃ ဦးရွိပါတယ္။ တီဘီေဆးေသာက္ေနသူ ၂ ဦး၊ ေလျဖတ္သူ ၁ ဦး ၊ အသည္းျပည္တည္နာ ၁ ဦး ၊ ဆုိင္ကယ္တုိက္ၿပီး ေအာက္ပုိင္းမသန္သူ ၁ ဦး ေပါင္း ၁၉ ဦးရွိပါတယ္။ ၁ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္စကားေျပာၿပီး၊ ရုံးကုိျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ (ဘန္ခ်ီ) အေၾကြးစာအုပ္ကုိ တြက္ၾကည့္ေတာ့ ၁၂၂၈၇ ဘတ္ဖုိးသုံးထားပါတယ္။ အမွန္တကယ္ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ့မွာ အဲဒီေလာက္သုံးပုိင္ခြင့္ေပးလုိ႔မရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း သုံးၿပီးသား ေတြဆုိေတာ့လည္း ရုံးမွာ စကားေျပာရေတာ့မွာေပါ့။ သူတုိ႔ခဗ်ာမွာလည္း နယ္စည္းမျခား ဆရာ၀န္မ်ား အဖဲြ႔က ရိကာျဖတ္ထားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေပးသုံးတဲ့ ဘတ္သုံးဆယ္ဟာ မေလာက္မွန္းသိပါတယ္။ အဲဒီအတြက္လည္း ေျပာအားမရွိပါဘူး။
ညပုိင္း ၇ နာရီေလာက္ကေနစၿပီး အေမရိကားက လုပ္အားေပးဆရာ၀န္ၾကီးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္လသင္တန္း အတြက္ ၾကိဳတင္ျပင္မႈေတြအတြက္ တုိင္ပင္တာ ည ၉ နာရီခဲြေက်ာ္မွပဲ အိမ္ျပန္ေရာက္ပါတယ္။
ဇန္န၀ါရီ ၂၈
မနက္ပုိင္းမွာ ရုံးကုိမ၀င္ေသးပဲ လူနာမ်ားရွိရာ တန္းလ်ား ကုိ၀င္ခဲ့တယ္။ လူနာေတြ စုေ၀းစကားေျပာေလ့ရွိတဲ့ ကြပ္ပ်စ္ ေပၚမွာပဲ စုေ၀းထုိင္ၿပီးစကားေျပာျဖစ္တယ္။ မေရာက္ျဖစ္တာ တစ္ပတ္ခန္႔ ၾကာသြားေတာ့ သူတုိ႔ေမးခြန္း ေတြက အမ်ားသား၊ သူတုိ႔ ဘယ္လုိဆက္လက္ေနထုိင္ရမလည္း ဆုိတာက အဓိကပါ။ ေနာက္ေတာ့ ARV နဲ႔ TB ေဆး အေၾကာင္းထပ္ေမးတယ္။ တတ္ႏုိင္သေလာက္ျပန္ေျဖၿပီး ကုိယ္ေမးခ်င္တာကုိ ျပန္ေမးျဖစ္ပါတယ္။
လူနာထဲက ကုိစုိးႏုိင္ အလုပ္မဆင္းတာေၾကာင့္ ေနမေကာင္းလုိ႔ အလုပ္မဆင္းႏုိင္ တာလား လုိ႔ေမးၾကည့္ေတာ့ မ်က္ရည္၀ဲၿပီးေျပာရွာတယ္။ သူၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္လကလုပ္ခဲ့တဲ့ လုပ္အားခကုိ သူေဌးမရွင္းလုိ႔ စိတ္ညစ္ၿပီး အလုပ္မဆင္းေတာ့ဘူးတဲ့။ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္ သူ႔ခမ်ာ ARV ေဆးေသာက္ၿပီး အလုပ္ကုိၾကိဳးစား လုပ္ခဲ့တာ အခုေတာ့ ႏွစ္လစာ လုပ္အားခမရဘူးတဲ့။ ၁၀ ေက်ာ္ေက်ာ္မွာ ရုံးကုိ ျပန္လာခဲ့တယ္။
နယ္စည္းမျခားဆရာ၀န္မ်ားအဖဲြ႔ က အစ္မတစ္ေယာက္နဲ႔ ၁၀နာရီ ခဲြေလာက္မွာ တန္းလ်ားက လူနာေတြကိစ စကားေျပာျဖစ္တယ္။ သူေျပာတာက တန္းလ်ားမွာ နယ္စည္းမျခားဆရာ၀န္မ်ား အဖဲြ႔က လူနာ ၁၉ ဦး တန္းလ်ား မွာေနေနတယ္တဲ့ ၁၆ ဦးက ARV ေဆးေသာက္ေနတယ္တဲ့ဘုရားဘုရား။ အခါတုိင္းလူနာတန္းလ်ားကုိသြား လည္တယ္ အားလုံးနဲ႔ ရင္းႏွီးေနတယ္ ဆုိေပမယ့္ အဲဒီေလာက္ တိတိက်က် မမွတ္ထားမိဘူး။ ထင္လည္း မထင္မိ ဘူး လူနာဦးေရတုိးလာေနပါလား။ လူနာမ်ားအတြက္ စား၀တ္ေနေရးနဲ႔ ေဆးအတြက္ မိနစ္ ၂၀ ခန္႔ေဆြးေႏြး ခဲ့တယ္။ သူ႔အျမင္ကိုယ့္အျမင္ ဖလွယ္ခဲ့တယ္။
ေန႔လည္ ပုိင္းမွာ ဘန္နယားစာသင္ေက်ာင္းမွာ ကေလးေတြကုိ က်န္းမာေရးပညာေပးဖုိ႔ သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခန္းဆုံးစာေမးပဲြစစ္ေဆးတာနဲ႔ သြားတုိက္ေနလုိ႔။ က်န္းမာေရး မေကာင္းသူမ်ားကုိ ၾကည့္ေပးၿပီး မူၾကိဳေက်ာင္း ကုိ၀င္ၾကည့္ျဖစ္တယ္။ ကေလးေတြ ခ်စ္စရာေကာင္းလုိက္တာ တန္းစီၿပီးအိပ္သူက အိပ္လူသံၾကားလုိ႔ ျပဴးၾကည့္ သူကျပဴးၾကည့္နဲ႔။
ဇန္န၀ါရီ ၂၇
(ေက်ာင္းသူ/သားမ်ားနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ)
၈ နာရီခဲြၿပီးမွ အိပ္ယာထတာေတာင္ လူက မူးေ၀ေ၀၊ မနက္ ၉ နာရီ အလုပ္ခ်ိန္မွီဖုိ႔ အေရးအေျပးအလႊား အလုပ္ေရာက္ေတာ့ ဘာမွမလုပ္နုိင္ေသး ၁၅ မိနစ္ေလာက္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနတယ္။ ၿပီးမွ စာရြက္စာတန္းေတြ သိမ္းသင့္တာ ျပန္သိမ္းရတယ္။ သုံးႏွစ္အတြင္းမွာ စုထားတဲ့ က်န္းမာေရး စာအုပ္ေတြကလည္း မနည္းမေနာ။ ေနာက္ေက်ာင္းသားတစ္ဦး ျခင္းစီရဲ့ က်န္းမာေရးေဆးစစ္ခ်က္ နဲ႔ က်န္းမာေရးသင္တန္း အေမးအေျဖ လႊာေတြကုိ မႏွစ္ကဟာနဲ႔ ဒီႏွစ္ဟာ ျပန္ခဲြထုတ္တယ္။
ေန႔လည္ပုိင္းမွာ တစ္လက်န္းမာေရး သင္တန္းအတြက္ အခ်ိန္ဇယားနဲ႔ ဘာသာရပ္ေတြကုိ လုပ္အားေပး ေရာက္ေနတဲ့ ဆရာ၀န္ၾကီးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ တုိင္ပင္ေရးဆဲြတယ္။ ေန႔လည္ ၂ နာရီ ၁၅ မိနစ္မွာ ပါကလန္ေက်ာင္း မွာကေလး သုံးဆယ္ေက်ာ္ကုိ တီဘီ ေရာဂါအေၾကာင္းသိသင့္တဲ့ အခ်က္ေတြကုိ ျပန္ရွင္းျပၿပီး စာေမးပဲြစစ္တယ္။ ၃ နာရီ ခဲြမွာ ရုံးကုိျပန္ေရာက္ၿပီး ဓာတ္ပုံေတြကုိ ျပန္စစ္တယ္။ ဓာတ္ပုံအေဟာင္းထဲက က်ည္တစ္ေတာင့္ကို ေတြ႔ၿပီး က်ည္တစ္ေတာင့္ရဲ့ ေနာက္ကြယ္မွာ ကုိေရးဖုိ႔စိတ္ကူးမိတယ္။
ညပုိင္းမွာ ပို႔စ္တစ္ပုဒ္ေရးၿပီးတင္တယ္။ ကုိေအာင္ဦး ဘေလာက္မွာ တရားနာတယ္။ ဘေလာက္တစ္ခ်ိဳ ႔ကုိ လုိက္ လည္တယ္။ နယ္စည္းမျခားဆရာ၀န္မ်ား အဖဲြ႔က အစ္မ တစ္ေယာက္ဆီကုိ ဖုန္းဆက္တယ္။ သူအခု ရေနာင္း ကေနျပန္လာတာလမ္းမွာပဲရွိေသးတယ္တဲ့။ အေနာက္ၾကဆုံးအသုတ္လုိ႔ ထင္ရတဲ့ ရုိဟင္ဂ်ာ ေလွစီးဒုက သည္မ်ား ရေနာင္းဘက္မွာ ဖမ္းမိလုိ႔ သြားၾကည့္ရတယ္တဲ့။ လူနာ ၄ ဦးကုိလည္း ရေနာင္းေဆးရုံၾကီးမွာ တင္ပုိ႔ ထားခဲ့ရ တယ္လုိ႔သိရပါတယ္။၀မ္းနည္းမိပါတယ္။ ဒီလုိအျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးေတြခဏခဏၾကံဳေတြ႔ေနရပါတယ္။
ေန႔လည္ပုိင္းမွာ တစ္လက်န္းမာေရး သင္တန္းအတြက္ အခ်ိန္ဇယားနဲ႔ ဘာသာရပ္ေတြကုိ လုပ္အားေပး ေရာက္ေနတဲ့ ဆရာ၀န္ၾကီးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ တုိင္ပင္ေရးဆဲြတယ္။ ေန႔လည္ ၂ နာရီ ၁၅ မိနစ္မွာ ပါကလန္ေက်ာင္း မွာကေလး သုံးဆယ္ေက်ာ္ကုိ တီဘီ ေရာဂါအေၾကာင္းသိသင့္တဲ့ အခ်က္ေတြကုိ ျပန္ရွင္းျပၿပီး စာေမးပဲြစစ္တယ္။ ၃ နာရီ ခဲြမွာ ရုံးကုိျပန္ေရာက္ၿပီး ဓာတ္ပုံေတြကုိ ျပန္စစ္တယ္။ ဓာတ္ပုံအေဟာင္းထဲက က်ည္တစ္ေတာင့္ကို ေတြ႔ၿပီး က်ည္တစ္ေတာင့္ရဲ့ ေနာက္ကြယ္မွာ ကုိေရးဖုိ႔စိတ္ကူးမိတယ္။
ညပုိင္းမွာ ပို႔စ္တစ္ပုဒ္ေရးၿပီးတင္တယ္။ ကုိေအာင္ဦး ဘေလာက္မွာ တရားနာတယ္။ ဘေလာက္တစ္ခ်ိဳ ႔ကုိ လုိက္ လည္တယ္။ နယ္စည္းမျခားဆရာ၀န္မ်ား အဖဲြ႔က အစ္မ တစ္ေယာက္ဆီကုိ ဖုန္းဆက္တယ္။ သူအခု ရေနာင္း ကေနျပန္လာတာလမ္းမွာပဲရွိေသးတယ္တဲ့။ အေနာက္ၾကဆုံးအသုတ္လုိ႔ ထင္ရတဲ့ ရုိဟင္ဂ်ာ ေလွစီးဒုက သည္မ်ား ရေနာင္းဘက္မွာ ဖမ္းမိလုိ႔ သြားၾကည့္ရတယ္တဲ့။ လူနာ ၄ ဦးကုိလည္း ရေနာင္းေဆးရုံၾကီးမွာ တင္ပုိ႔ ထားခဲ့ရ တယ္လုိ႔သိရပါတယ္။၀မ္းနည္းမိပါတယ္။ ဒီလုိအျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးေတြခဏခဏၾကံဳေတြ႔ေနရပါတယ္။
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://tomorrowplan.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.